Vanmorgen heb ik mijn verzameling "kleine flesjes" weer eens afgestoft. Ze staan altijd bovenop het "drankkastje", maar nu kon ik ze mooi eens op de foto zetten. Ik koop er al jaren niet meer, af en toe komt er nog eens eentje bij, maar het moeten er ook weer niet teveel worden natuurlijk. Allemaal met schroefdopjes en misschien niet eens meer lekker, maar het staat altijd wel leuk zo bovenop de kast. Ik noem het altijd mijn noodrantsoen, want je weet natuurlijk maar nooit wanneer de nood nog eens aan de man komt.
Wat was het weer heerlijk vandaag. Ik heb in mijn trui gewandeld, de dekbedhoes is lekker door de wind gedroogd en ik ben net terug van een verjaardagswijntje bij Elly, ze wordt vandaag 61.
Toen de kinderen nog klein waren kreeg ik het eens van mijn moeder. Het staat gewoon tussen de andere boeken op de boekenplanken en als ik zoals vanavond niet weet wat ik weer eens bij elkaar zal liegen doe ik een rondje door het huis of ik nog iets leuks zie. Over Henriette Blaauw is niet veel te vinden, ze maakte ooit een prentenboek over Eddy en Freddy vond ik hier (ergens halverwege de pagina). In het boekje staat verder dat het geïllustreerd is door Frans van Noorden, maar de reden dat ik het nooit leuk vond het voor te lezen was omdat er geen plaatjes in staan, hier zal dus de kaft wel bedoeld worden. Er staat nergens een jaartal in, dus ik heb geen idee hoe oud het is, al denk ik dat het al van mijn moeder geweest is toen zij klein was.
INHOUD.
Sneeuwwitje
De gelaarsde Kat
Ezelsvel
Asschepoetster....
Uitgegeven door de bekende Gebr.Kluitman uit Alkmaar.
Het valt van ellende bijna uit elkaar, de blaadjes zijn gerafeld, maar toch is dit boekje mij heel dierbaar.
,,Spiegeltje, spiegeltje aan den wand,
Wie is de mooiste in 't heele land?"
,,Sneeuwwitje sluimert, o, zoo zacht,
De dwergjes houden trouw de wacht,
Zij is, geloof me nu maar vrij,
Veel schooner, koningin, dan gij!"
De blaren hebben venijnige stekels wat niet altijd even prettig is als je in de tuin bezig bent, maar verder vind ik ze het hele jaar door mooi, de Mahonia. Ze staan volop in bloei nu en omdat het vandaag heerlijk zacht was vlogen ook de bijen af en aan (het wordt steeds gekker).
Verder komt er niet veel uit mijn handen, de rugpijn is naar mijn (rechter)heup gezakt en opstaan van mijn stoel en op dreef komen is geen kattepis, ik voel me soms net een oud wijf.
Ik heb ook foto albums waar niets op staat en waarvan ik dus ook niet weet wat erin zit. Af en toe, zoals vanavond, blader ik dan eens even, want ik wist dat ze er moesten zijn, jeugdfoto's van Simba, et voila! Ook kwam ik nog een oude van mij met Samson tegen, de reu die we naar het asiel hebben gebracht, heel triest, maar achteraf de beste oplossing. Kerst 2000 was het en heel toevallig heb ik vanavond dezelfde broek aan, het ziet er niet uit en hij is een stuk dunner dan toen en met heel veel slijtplekjes, maar hij zit nog steeds even lekker. Ik hoop dat Samson, die na een paar dagen al een nieuw baasje had, ook nog steeds zo lekker in zijn vel zit als toen... het was een schat van een beest, niet te vertrouwen met bezoek en zeker niet met de kleinkinderen...
Ik dacht morgen pas, maar toen ik net nog eens even op de kalender keek bleek dat het eergisteren al was, dat maakt niet uit want op die dag heb ik ook een filmpje gemaakt. Het is ook allemaal niet belangrijk, veel belangrijker is dat we samen nog veel wandelingen kunnen maken en zoals het er nu uitziet gaat dat nog wel een tijjdje lukken. Wel heb ik vanmiddag een wrat, die ze al een hele tijd heeft afgebonden, hij schuurt steeds open en dan is het een vies gezicht. Ik hoop dat ik het strak genoeg heb gedaan en dat hij er over een week of wat vanzelf afvalt. We hebben een flinke tippel gedaan vanmiddag. Cor is vandaag ook jarig en omdat ik dat niet ongemerkt voorbij wilde laten gaan had ik een flesje wijn voor hem gekocht, dat heb ik bij hem gebracht. Hij was jammer genoeg niet thuis, dus ik heb het bij de deur gezet. Simba was daar nog nooit geweest, maar ze stond te "kwispelen" voor de deur...
Vreselijk vind ik die poppetjes, die zogenaamd leuk naar binnen staan te gluren. Maar deze twee zijn anders, die gaan qua kleding met de seizoenen mee, 's zomers een korte broek en 's winters en dikke trui met das, als heel het land in oranjestemming is hebben ze ook een oranje pakje aan en nu zijn ze Sint en Piet, die mensen doen er tenminste iets mee, niet dat ik ze dan ineens leuk vind, maar wel leuker dan al die andere waar niets mee gebeurt. Eens in de gaten houden of het ook binnenkort kerstmannen zijn.
Ontelbare keren heb ik dit stukje strand al op de foto gezet, het is iedere keer weer anders en vaak door de luchten er boven heel mooi. Vanmiddag was er door de stevige wind stuifzand en zodoende maar weer wat foto's gemaakt. Ik heb weer een rondje Watergat gedaan, heel de week weet ik al niet te zitten of te liggen, mijn rug is niet in orde en lopen is het enige dat me goed bevalt. Of het nu van het dansen van zondagavond komt, of van het blaren harken (dat heb ik zondag ook nog even heel fanatiek gedaan), geen idee, maar lekker is anders en lopen is goed zei de dokter een tijdje geleden toen ik ook rugklachten had, het is een natuurlijke massage van de rugspieren. Ach ja, het zal wel weer een keertje overgaan, maar eigenlijk kan ik er niet goed tegen als ik iets heb. Vreselijk lijkt het me dan ook als je altijd klachten hebt, zoals zoveel mensen die iedere dag geconfronteerd worden met ziekte of andere lichamelijke ongemakken, dan ben ik toch maar een gelukkig mens, met af en toe een beetje zere 'rik'.
