Alweer prachtig weer vandaag, beter konden we het niet treffen. Na het ontbijt en ochtendritueel, deden we voor de verandering een rondje door de polder.
Daarna maakten we pompoenpuree en kregen een lesje rolstoelgebruik van Dagmar.
Die hadden we net op toen de bus er al was, een kwartier te vroeg. Drie afspraken op dezelfde tijd lukt ook niet natuurlijk, zeker niet als dat op Scharendijke en Bruinisse is. Maar goed ze zijn weer onderweg naar huis en het is weer stil in huis.
Het was nogal laat geworden vannacht, dat ben ik eigenlijk niet meer zo gewend, dus daar moest ik wel even van bijkomen vanmorgen. Gelukkig was ik niet de enige. We ontbeten op het gemakje, deden nog wat boodschapjes en vanmiddag togen we weer richting strand. We waren ook even bij het Koepeltje waar de beroemde film met Didi is gemaakt, voor Dagmar erg herkenbaar natuurlijk. Ze vindt alles prachtig en vertelt honderduit.
We aten een croquetje en Dagmar een vergetarische hap en op het strand pakten we weer een strandrolstoel om bij de zee te komen, deze keer de blauwe die aanmerkelijk beter duwde en stuurde.
Vanavond aten we met z'n viertjes, Miriam ging ook mee, een hapje bij Perry's. Het was erg lekker en gezellig. Het was inmiddels donker toen we thuiskwamen en Marlies steeds zieker werd. Ze heeft een flinke kou te pakken. Nu maar hopen dat het morgen over is.
Nou ze zijn er hoor!
En natuurlijk gingen we eerst naar het strand.
De strandrolstoel had een afwijking naar links. Duwen en trekken valt best tegen.
Maar we kwamen bij het water hoor, het liefst had ze erin gesprongen 
Volop genieten!
Ik laat het bij de foto's, dat heeft al lang genoeg geduurd.
Oja en de hondjes kunnen het uitstekend vinden samen, zolang er geen eten in het spel is tenminste.
Zoals elke morgen toog ik vanmorgen na de koffie naar de duiven om ze te voeren. In de eerste twee hokken was er niets aan de hand, ze vlogen me hongerig tegemoet. In het derde hok zat elke duif stilletjes in een hokje, geen honger, beetje bangig, een kast was omgevallen, ik snapte er niets van. Tot ik bloed zag, ik dacht eerst door de omgevallen kast, maar ik zag geen gewonde duif, ik telde er ook maar negen en volgens mij moesten er toch tien zijn. Het bloedspoor leidde naar het raam dat op een kier stond met een rooster ervoor, dat nu wel erg wijd open stond. Toen ik buiten ging kijken vond ik alleen een kop, de rest was foetsie, opgegeten. Ik heb onze duivengoeroe gebeld en die is even wezen kijken. De ramen zijn nu dicht ik heb alles nagelopen, volgens mij is er nergens een gat, maar ja je weet nooit hoe zulke beesten kruipen. Een steenmarter, fret, otter? Ik heb geen idee.
Als ik nu nog maar kan slapen vannacht, want ik moet wel een beetje uitgerust zijn voor mijn bezoek van morgen natuurlijk. Marlies komt en ze brengt nog iemand mee, of eigenlijk komt Dagmar en Marlies komt mee als begeleiding. We kennen elkaar van de beestjessite, waar we bijna tien jaar geleden alledrie actief waren als insect en ooit een meeting hadden op dit adres (zie foto. vrnl. marlies, ik en dagmar). Dagmar heeft inmiddels een rolstoel nodig, maar we gaan er met z'n drietjes een fijn feestje van maken hoor. De strandstoelen staan klaar.
Paar uur gewandeld vanmorgen, het was heerlijk! Over het strand naar het Watergat en door Renesse weer terug. Onderweg een harinkje gehapt en een ijsje gegeten, wat wil een mens nog meer.
Heel veel spreeuwen in de duinen, er zijn veel besjes blijkbaar en dat is een gekwetter van jewelste.
Joop maakt het goed. Hij is vandaag op de school van Rabin geweest:
Tsja, ik heb geen vakantie natuurlijk, ik heb heel de dag hard gewerkt en daarna ook nog eens een flink stuk gewandeld. Eind van de middag zat ik er helemaal van te gloeien en had ik toch wel eens zin in een fatsoendelijke hap eten, want alleen soep en stokbrood gaat ook snel vervelen hoor. Dus ging ik naar Salud voor een hapje en een drankje om even op adem te komen. Dankjewel Joop, het was erg lekker. Mijn kleren konden daarna gelijk in de was, want ik zat behoorlijk te 'vuulderen'.
Joop heeft vanmorgen toch voor de zekerheid nog maar een paar foto's laten maken in het ziekenhuis. Geen bijzonderheden te vinden gelukkig. Niet tillen de komende weken, dus hij komt zonder bagage terug... ;)
Ik zat alweer vroeg aan de koffie vanmorgen en eigenlijk wilde ik het morgen pas doen, maar ja, wat moet moet en het kan maar weer gebeurd zijn, dus stapte ik in de auto richting Vlissingen voor reparatie van de tandjes. Ik kon er niet op wachten, maar gelukkig heb ik een noodgeval voor de bovenkant, zodat het niet helemaal zo'n lege bedoening is. Vanmorgen reed ik nog in de zon, maar toen ik ze eind van de middag op ging halen was het noodweer, ik was blij dat ik weer thuis was.
Bij Joop waren de weersomstandigheden wel beter, maar hij kwam toch niet heelhuids thuis. Toen ik vanmorgen na mijn eerste rit thuis kwam was er een mailtje, dat ik niet moest schrikken.... nou dat deed ik natuurlijk wel.
Niet schrikken ik ben aangereden.
Ik dacht vanmorgen : Kom ik neem de fiets van Humraj en ik ga Pokhara eens op de fiets vekennen dan zie toch meer dan altijd met de benenwagen. Dat ging prima. Na een uurtje verkennen besloot ik de Lodge weer op te zoeken dus fietste ik richting van het meer. De weg liep af nar beneden dus maakte ik flink vaart. Er wordt hier links gereden en dat deed ik ook. Dus in een rechte lijn aan de linker kant van de weg met een gangetje van ong. 35 km kwam er van rechts plots een scooter de weg over zo voor mijn voorwiel. Ik had hem niet zien aankomen. En daar vloog ik door de lucht en kwamop mijn rechterzijde op het wegdek. Zere knie, heup, geschaafde onderarm en zere schouder. Die schouder daarvan heb ik nu het meest last. Voorwiel verbogen en bij de scooter lakschade en een gebroken spiegel. En dan begint het feest. De halve straat stroomde toe, politie er bij en iedereen begint zich er mee te bemoeien. Gelukkig heb ik in Nepal
altijd een SIM kaart van dit land dus kon ik Humraj bellen en hij kwam gelijk om te helpen. Wiel laten maken bij de fietsenmaker 10 mtr van het poliebureau dat weer 100 mtr van de plaats van de aanrijding was gelegen. Onderweg naar het politie bureau kwam ik na 20 mtr langs een medische winkel en die hebben mij nog na gekeken. Alles OK. Alles zal wel stijf worden. Maar het is goed afgelopen. Dat was dan mijn bijdrage voor vandaag. Nu jullie.
Gelukkig is het zo op het eerste gezicht goed afgelopen, al weet je natuurlijk nooit wat er nog achteraan komt, knieen en schouders, dat kan best even duren (zei de optimist).
En nu maar niet meer fietsen daar hè!
Het is een beetje mistroostige dag vandaag. Ik was al vroeg op na weinig slaap en zodoende was ik ook weer redelijk vroeg aan de wandel. Dat was maar goed ook want het werd steeds donkerder.
Inmiddels regent het af en toe en het is koud. Ik heb de verwarming aangedaan, glaasje wijn erbij en net de aflevering van Boer zoekt Vrouw van vorige week bekeken, die had ik nog niet gezien. Straks de volgende en nu Carlo en Irene, met een breiwerkje erbij. Ik ben blij dat ik de deur niet uithoef, er is alweer een stukje van een tand gebroken, het wordt zodoende maar een rafelig geheel, daar ga ik komende week maar weer eens iets aan doen.
Joop is inmiddels in Pokhara aangekomen.
Martina was vroeger eigenaar van Jungle Wildlifecamp waar ik nu ben. Ik wilde daar 2 jaar geleden al naar toe maar door een landverschuiving kon ik daar toen niet komen.
Ze had dit hotel verkocht en wilde iets nieuws beginnen. Ze had plannen om een nieuw camp te bouwen met milieu vriendelijke huizen die je kunt zien op haar website. Maar zoals zoveel dingen in Nepal zijn er altijd wel tegenslagen. Zo ook hiermee. Het duurt nu langer dan verwacht. Samen met haar Nepaleese vriend woont ze nu op het platteland 5 min. van Sauraha. Een prachtige plattelands omgeving midden tussen de rijstvelden. In het huis waar ze nu woont heeft ze 2 gastenkamers en als de gasten willen, kunnen ze zelf koken. Vijf minuten van dit huis heeft ze dan een groot stuk grond waar ze het nieuwe camp wil gaan realiseren.
Om toch alvast wat inkomsten te verkrijgen heeft ze een prachtig houten huisje gerealiseerd compleet van gerecycled hout. Het valt op hoe koel het huisje is en ook de L vormige veranda is erg koel. Het toilet en de douche zijn geheel op eigen wijze gerealiseerd een tiental meters vederop in een stenen gebouwtje.
Naast dit alles is ze al met veel succes een recycle project gestart. Alle te recycelen spullen worden ook werkelijk afgevoerd. Ze heeft ook voor elkaar gekregen dat met behulp van de plaatselijke bevolking dat de rivier is schoon gemaakt.
Tot zover Joop, zonder taalfouten hoop ik deze keer.
Kijk ook eens op de website van Martina want het ziet er wel heel mooi uit allemaal.
En zo'n tasje zie ik ook eigenlijk wel zitten!!! Je weet de maat ongeveer hè Joop 
Heerlijk rustig herfstweer vandaag. Vanmorgen rommelde ik eerst nog een tijdje in de tuin. De laurierstruiken geknipt met de snoeischaar. Als je dat met de heggeschaar doet knip je alle blaren door de helft, dat vind ik altijd zo zonde.
Daarna wandelde ik weer eens langs het vlas, het lag er netjes opgelrold bij. Ik was dus mooie op tijd om nog wat foto's te maken. Het verloren gegane zaad komt alweer volop op.
Bij Joop ziet het er heel anders uit.
Hij ging vandaag met de bus naar Sauraha. Ik kreeg de volgende mailtjes:
16.00u
18.00u
Net terug van KC restaurant waar je bij een prachtige tuin wat kunt drinken. Maar als je je bril op tafel legt kun je hem niet meer gebruiken omdat die door de vochtigheid direct beslaat.
Lekker aan het strand gewandeld vanmiddag.
Er kwam wel een buitje voorbij, maar dat lijkt erger dan het is hoor, op een paar druppels na ben ik droog gebleven. Wel veel foto's gemaakt, waar ik de rest van de middag zoet mee was.
En zo dreutel ik maar wat, het is toch altijd anders dan anders.
Joop plaatste een foto van het winkeltje waar hij de yak wollen doeken en pashmina's altijd koopt. Zelf koopt hij er altijd een paar om aan zijn lakenzak te spelden, voor als hij de bergen in gaat. Morgen gaat hij naar Sauraha.
Denk er maar een stevige bries bij, zo was het hier vandaag. Heerlijk!
Nog even geschilderd vanmorgen, ik denk dat ik er nu wel klaar mee ben, of als het erg mooi weer blijft misschien nog iets aan de blokhut. Daarna keerde ik de auto binnenstebuiten, dat was erg nodig, ook de buitenkant natuurlijk.
Na een wandelingetje deden Miriam en ik nog wat boodschappen in Zierikzee en nu ben ik er weer moe van.
Berichtjes van Joop zet ik op Facebook en zelf post hij ook af en toe foto's, die ik dan weer deel. Dus als je alles wilt volgen even vriendjes met mij worden.
"Ik zit nu in de bisness lounge op Doha Airporf met een clintroltje met ijs.... "
Hij is vanmorgen gezond en wel geland in Kathmandu, al duurde het wel wat langer vanwege de mist daar.
Eindelijk was het zover en reed de taxi voor, dat is toch wel luxe hoor, zo lekker voor de deur instappen. En nu hangt hij ergens in de lucht denk ik.
Mijn dag zag er niet veel anders uit dan anders. Het is nog goed schilderweer, dus dat deed ik dan ook het grootste deel van de dag. Schilderen en gelijk andere stukken een beetje afsoppen.
'En... heeft het gesmaakt?'
'Ja... ik kom zeker terug hoor.'
Nog even slapen straks en dan is het zover, dan kan eindelijk de grote reis weer beginnen.
Vanmorgen heb ik instructies gekregen wat de duiven betreft, daar heb ik weinig werk aan. Ze zijn in de rui, dus ze hoeven niet te vliegen en krijgen één keer per dag voer en af en toe moet ik eens wat poep ruimen denk ik, ik zie het wel, zolang de deur nog open gaat is dat niet nodig.
Het wordt nu echt al wat herfstig. Vanmorgen nog gemaaid en verder nog wat geschilderd, morgen nog een paar uurtjes en dan heb ik het wel een eind gehad buiten, dan kruip ik ook lekker in mijn schulp. Breiwerkje ligt klaar en verder zie ik het wel. Ik hoop ook een beetje tot rust te komen en niet al teveel zorgen te hebben. Misschien krijg ik zelfs ook een beetje vakantiegevoel, want daarvoor hoef je echt niet op reis hoor.
En misschien krijg ik ook nog een paar daagjes bezoek, maar dat zien jullie dan vanzelf.
En voor degenen die het ontgaan is, Joop gaat twee weken naar Nepal, voor wat bezoekjes aan Rabin en zijn school en familie, geen trektocht, gewoon wat relaxed rondhangen daar.
Joop had de Spitfire even buiten gezet vanmiddag, omdat hij even op de garagezolder wilde kijken. Hij stond er nog maar net of ze zat er al in, met een vragende blik... "gaan we toeren?"
Ik had al heel de morgen geschilderd, dus ook niet meer zoveel zin om te wandelen en nadat ik de Belgische vogelpoep had weggewassen, hebben we toch maar een rondje gedaan. Niet van het eiland afgeweest hoor, maar we kochten wel een lekker ijsje en toen werden we betrapt.
Update: Oh ja en de foto werd gemaakt door haar
Nog maar net bekomen van onze monsterrit van vorige week stapten we vanmiddag alweer in de auto, de gewone gele dit keer omdat Miriam ook meereed en 's avonds wordt het toch ook al frisser. Yara deed haar verjaardag nog eens dunnetjes over. Kinderen zijn tegenwoordig minstens vijf keer jarig, op school, bij papa, bij mama, voor vriendjes en vriendinnetjes en dan tot slot voor de familie...
Maar we waren dus alweer 'on the road' en nu heb ik er voorlopig schoon genoeg van. Ik heb het nog nooit graag gedaan en als het niet echt nodig is kom ik voorlopig het eiland niet meer af.
Het was wel ff gezellig naturrlijk. Martin bakte wat in zijn nieuwe buitenkeuken en wij prikten een vorkje mee.
Meestal blijf ik wel even stilstaan bij zo'n ouwetje en vaak maak ik dan ook nog wel een foto, want ze hebben wel wat vind ik.
Deze stond op het land van de boer van het vlas, hij was op het land ernaast met een heel andere tractor in de weer.
We maakten een praatje het vlas is vorige week gekeerd en ligt te roten. Het was lang droog gebleven en daarom kwam het rottingsproces niet op gang.
De tractor van de bovenste foto (1970) is/was de trots van zijn vader, 'als hij de kans kreeg zou hij er nog dagelijks op rijden', vertelde hij.
Een David Brown niet te verwarren met James Brown, die produceerde weer een heel ander geluid en misschien bedoelde hij wel een tractor met die sexmachine:
Ik deed vanmiddag even wat boodschappen bij de Lidl en vond daar heerlijke zachte (bruine) kussentjes voor op de keukenstoelen.
Vandaag zou mijn nieuwe abonnement ingaan bij Telfort. Er werd gewaarschuwd dat ik misschien even niet bereikbaar zou zijn, dus dat zei ik gisteravond tegen Joop, hij begon te lachen en zei dat ik toch nooit bereikbaar was... nou zeg!
Afijn ik kreeg smsjes Het was gebeurd en omdat mijn verf nog buiten stond wilde ik Joop even bellen, het regende een buitje en ik wilde niet dat mijn blik in zou regenen. Er was geen bereik zei mijn telefoon er was iets missgegaan met het overbrengen van de Sim-kaart. Er kwam geen verbetering.
Eenmaal thuis vertelde ik het aan Joop hij zou wel eens even kijken en logde in op mijn persoonlijke Telfort pagina, zoiets krijg je er gratis bij natuurlijk, plus nog wat papierwerk en een plastic mapje, ik had het allemaal al weg willen mikken, al die overbodige rommel. Gelukkig had ik het niet gedaan, want u begrijpt het al, daarin zat een nieuw Sim-kaartje.... en toen deed ie ut. Tsjongejongejonge, nou nou dat was wel heel erg stom hoor... dat weet toch iedereen. Nou ik niet, er zat een kaartje in en daarmee had ik altijd prima kunnen bellen, die had ik er zelfs nog even uitgehaald onderweg, in de hoop dat hij het daarna wel zou doen, hihi.
De verf was gelukkig droog gebleven. Ik schiet al aardig op, morgen nog een klein stukje en daarna nog wat koppen, die altijd even extra gecontroleerd moeten worden.
Niemand ziet ze misschien maar ze staan er echt hoor, RODE PAALTJES!
Het wemelt er eerlijk gezegd van en dat allemaal omdat daar een recreatieverdeelweg komt, dwars door de polder en over dit leuke weggetje, Voor de voetgangers en fietsers komt er een tunneltje als ik het goed begrepen heb. Nu ja, die weg is wel goed misschien, ik hoop tenminste dat het helpt en ons dorp wat minder druk en de Rampweg wat veiliger wordt.
Ook de Weelweg blijft niet wat het is. Kijk het grote bord is al weggehaald, de Chalets zijn waarschijnlijk al verkocht voor Buitenplaats Oudendijke.
Ik was net onderweg toen Joop belde, hij was uitgeschoten met zijn schroefkopdinges in zijn duim en was onderweg naar de dokter, want ja volgende week reizen en dan zoiets, beter maar het zekere voor het onzekere want met die bloedverdunners wordt je daar ook niet blij van.
Gelukkig kon hij nog wel stemmen. Joop zijn keus staat al lang van tevoren vast, ik twijfelde tot eergisteren en toen wist ik het ineens! Tot groot genoegen van Yara bleek vanavond uit een telefoongesprek met Sil, zij zou het wel weten als ze moest stemmen.... nou en dat heeft oma gewoon goed aangevoeld ;)
De dag bestond voornamelijk uit wachten.
Op Joop die 'even' een klusje ging doen. Op een pakje dat om half vijf pas kwam, net toen ik toch maar lopend naar de winkel ging omdat Joop er ook nog steeds niet was.
Ondertussen keek ik BzV, want dat had ik zondagavond even gemist en met zo'n tabletje op schoot is het ook best gezellig tv kijken. Een boek lezen lijkt me ook wel te doen eigenlijk, alleen ben ik er nog niet precies achter hoe dat moet. Weer een app. downloaden, maar welke? Iemand ervaring?
De polder zag er vandaag heel anders uit, gelukkig was het ook niet meer zo heel heet, met alleen vanmorgen een klein buitje.
In het pakje dat bezorgd werd zat een nieuwe telefoon (wel drie). We zijn nu weer overal in huis bereikbaar, als alles werkt en dat doet het nu geloof ik... Van de vorige set weigerde de één na de ander dienst, die waren vast geprogrammeerd om na een jaar of vijftien de geest te geven. De eerste met wie ik sprak door de nieuwe was Truus :)
Oh en die 'veuhels' van de foto zijn meeuwen hoor, geen ganzen.
Het vlas ligt er nog steeds.
Kan een boerenlezer me vertellen waarom dat is? Wordt het ondergeploegd, wachten ze op een koper... of gewoon iemand die het eventueel wil hebben dan zijn ze er maar vanaf.
Ik ben er deze keer eens helemaal overheen gelopen naar de andere kant, het ruikt nog erg lekker, naar linnen, vlas dus.
Verder nog wat in de tuin gedaan, de vijver eigenlijk, hij is wel erg aan het dichtgroeien vandaar dat ik daar wat aan deed. En ik ging ook gewoon lekker even liggen, in de zon, heerlijk!
Net als die poes...
We waren wat laat uit bed vanmorgen en Joop was waarschijnlijk goed uitgeslapen.
"Zou het niet leuk zijn om vandaag eens bij IenR te gaan kijken", zei hij vrolijk.
Ik maakte vlug een rekensommetje, toch ruim drie uur rijden en dus ook drie weer terug, dat wordt altijd langer en het was al niet zo vroeg meer.... maar ja, eigenlijk had ik geen keus, dus we pakten wat we nodig hadden en gingen op weg naar Suxy.
O ja en we hadden natuurlijk eerst geprobeerd ze te bereiken, of er iemand was, want voor hetzelfde geld kom je aan een gesloten deur. I was thuis, maar jammer genoeg was R. er niet.
We zijn er bijna.
We hebben gezellig bij Irene op het terras zitten keuvelen. Het was goed onder de parasolletjes, want warm was het er zeker ook.
De paarden liepen in de wei en hadden last van dazen, gemene steekbeesten, daar helpt geen kap tegen.
En zo staat ze dan bij haar paardjes en roept af en toe wat naar ze.
We konden niet al te lang blijven want we waren natuurlijk nog maar op de helft. De terugweg verliep voorspoedig tot aan Antwerpen. Daar was een stukje van de ring afgesloten en waren we even de draad kwijt. We deden een half uur over een stukje van drie kilometer ongeveer.
Nou en toen was ik toch weer wel blij dat ik nog net in het Zeeuwse land de zon onder zag gaan.
Het was erg leuk je weer even te zien Irene en zeker de moeite van de rit waard om even bij jou en je paardjes te zijn. Volgende keer doen we het als R er ook is :)
Koffie en croissantjes.
Zijn ze al gelost?
Wachten in de zon en kijken naar de lucht.
Het duurt wel weer lang...
Geen seizoen om over naar huis te schrijven, volgend jaar beter hopen we.
De duiven worden nu ook zo langzamerhand winterklaar gemaakt, dan hoef ik ze alleen nog maar te voeren als Joop weg is.
We deden nog een rondje met de Spit, maar toen we net onderweg waren brak er rook uit. We stapten snel uit en Joop deed weer iets zonder te weten wat met zijn toverhanden en de rook was geblust.
Het was gezellig in de stad, overal muziek, open monumentendag. Geen foto gemaakt, ik heb niet zoveel met oude gebouwen geloof ik, of het moeten krotten zijn, dan weer wel.
Tot slot pikten nog een terrasje in ons eigen dorp.
Het was een prachtige dag.
Ik kan beter druk in de tuin aan het beulen zijn, of iets anders waarbij het verstand op nul kan, dan dat ik niet veel doe en zodoende ga lopen tobben. Iedereen heeft af en toe wel iets waarover te tobben valt en je kunt het ook beter niet doen, want het lost ook niets op, maar ja....
En het blijft maar heet, dit noem ik geen nazomer meer hoor, dit is gewoon een hittegolf, veel te warm en schilderen gaat zo ook niet. Kan de thermostaat iets lager graag?! De pruimen zijn allang rijp en op, nergens meer voor nodig dit.
Wel een rondje gedaan vanmiddag waarbij ik langs het monumentje van Mien kwam. Zij raakt ook al behoorlijk in de vergetelheid. Wat zijn we nu ook allemaal voor minieme stofjes in ons immense heelal, er zijn er zelfs die denken dat ze iets voorstellen. We zijn niets! Leven even en hoppa, weg! Tien jaar later en niemand die nog weet dat jij ook ooit een stofje was. op een paar na dan...
maar daar heeft ook niemand meer iets aan.
Eigenlijk was ik niets van plan vandaag en dat is ook wel aardig gelukt. Ik wandelde weer eens een flink stuk, het was heerlijk en gelukkig ging de zon af en toe even achter de wolken.
Joop was intussen druk met het schoonmaken van de duivenhokken, nog twee weekenden en dan zit het vliegseizoen er weer op. Toen we daarna zo samen wat zaten te drinken kon ik het natuurlijk niet laten weer over de schoorsteen te beginnen, het kon volgens Joop ook als hij weer terug was, maar ja het was nu wel erg lekker weer er voor. Nu ja kort samengevat, de klus is weer geklaard:
Inclusief kap is alles geveegd met de staalborstel.
Ik zoog intussen de kachel aan de binnenkant helemaal schoon. Die pijp zetten we in één keer in zijn geheel buiten, zodat er binnen eigenlijk weinig vuil wordt. Hij wordt buiten uit elkaar gehaald, het zijn drie stukken, die worden schoongemaakt, weer in elkaar gezet en teruggeplaatst. Beter kan het niet. Geen enkele schoorsteenveger die daaraan begint natuurlijk.
Wij zijn met z'n tweeen misschien anderhalf uur bezig en dan zijn we weer klaar voor een nieuw stookseizoen.
Toen we daar net mee klaar waren werd een doosje bezorgd, het nieuwe modem van Zeelandnet.
Ik ging naar Zierikzee voor een paar boodschappen, mijn winter schoenen hadden nieuwe zolen gekregen, die waren klaar en ik zette eindelijk mijn Prepaid abonnement om in een Sim Only pakket voor € 4 per maand ben ik nu klaar, het was zo gebeurd en mijn 'koelkast' werd geprezen.
Toen ik thuiskwam was het nieuwe modem in werking en snel dat ik nu ben!!! Dat is wel te zien zeker!!! ;)
Vanmorgen gelijk maar weer begonnen waar ik gisteren gebleven was. Zo uit bed, na de koffie, dat dan weer wel, maar mèt slaaphaar en ongedoucht. En omdat Joop gezegd had dat ik het maar in de kar moest gooien, omdat hij toch nog even naar de milieustraat wilde rijden, wist ik weer van geen ophouden natuurlijk.
Gelijk de achterkant goed aangepakt wat wilde rozen betreft, er groeiden er nogal wat daar. Volgend jaar weer hoor, want de wortels staan er nog gewoon en ze duiken toch steeds overal weer op, maar af en toe even goed het mes erin is nodig.
En nu is het klaar. Ik ben weer rond voorlopig.
Om het te vieren aten we een hapje bij Zee en Meer, want nadat ik dan ook nog eens een rondje met Didi heb gelopen, boodschappen heb gedaan, heb ik echt geen zin meer om te koken hoor. Bekaf was ik.
Morgen eens kijken of ik een begin met het schilderwerk kan maken. Ik zal blij zijn als al die klussen die nog moeten achter de rug zijn. Joop moet de schoorsteen nog de jaarlijkse borstelbeurt geven voordat hij weggaat, anders mag hij niet he dat weet hij inmiddels wel.
Het wordt een beetje eentonig maar ik was vandaag voornamelijk weer in de tuin bezig. Morgen nog een dagje en dan heb ik het grove knipwerk wel gehad. De afgelopen voorjaar zwaar onderhanden genomen luguster groeit alweer dat het een lieve liguster is, het zijn alweer mooie groene struiken.
Joop reed met de Spit nog een keer naar Schiedam, of was het nu Sliedrecht en eindelijk is het mankement gevonden, er was iets met de condensator. Hij is nu zodoende helemaal binnenstebuiten gekeerd, olie ververst en hij loopt weer als een trein. We gingen samen even naar Zierikzee om kwasten te halen vanmiddag. Ik zag net op het weerbericht dat het nog wel een tijdje zulk weer blijft dus ik kan met een gerust hart eerst de tuin afmaken.
Het is alweer een heel netwerk zo 's morgens vroeg. Zou dat nu het werk van één spinnetje zijn, in één nacht tijd?
Winterklaar maken heet het geloof ik. Een beetje knippen hier, een takje daar, beetje vegen, gisteren deed ik het ook al. Vandaag rooide ik ook de Clematis die veel te overdadig over het poortje hing, met een boel dood hout. Het was eigenlijk zo gebeurd. Ik heb hem niet al te kort afgeknipt, misschien loopt hij nog uit en anders planten we iets nieuws, of misschien het hele boogje weg. De toekomst zal het leren.
Morgen gewoon weer verder en ook nog even kwasten kopen, er moet tenslotte ook nog geschilderd worden, maar wat mij betreft duurt dit weer nog een tijdje voort
De één kruipt er in weg en de ander zoekt een kleintje, pelt die en peuzelt hem op (Marlies).
Dat deed ik vandaag ook weer, want lekker zijn ze, knapperig en smaakvol. Dat ben ik vergeten aan Truus te vertellen, dus bij deze.
Het was fijn om buiten te zijn vandaag. Niet om te zitten, maar om een beetje te dreutelen. Hier eens wat knippen, daar wat harken, ergens anders vegen, gras maaien, ik was er druk mee. Tussendoor een wandelingetje, kortom een zondag om door een ringetje te halen.
Roerbakmaaltje gegeten en de TV wordt ook weer leuk met Carlo en Irene en straks Boer zoekt vrouw, deze keer ga ik weer eens vanaf het begin kijken.
Het is nu ongeveer een jaar geleden dat ik stopte.
Een weloverwogen stap, want ik wist dat als het niet zou lukken ik de rest van mijn leven verslaafd zou zijn en eigenlijk wil niemand dat natuurlijk, afhankelijk zijn van iets.
Ik liep er dus al een tijdje mee rond, me afvragend: kan ik het wel, hoe doe ik het, word ik niet ineens een dik propje... en intussen minderde ik, telde peuken en zorgde ervoor dat het er steeds minder werden. Het ging eigenlijk best makkelijk...
En toen waren het er nog maar twee, 's avonds bij een wijntje en ook die gooide ik overboord en in het begin ook een groot deel van de wijn, zodat ik ook geen trek zou krijgen. Ik at geen extra dingen, kocht ook geen andere boodschappen dan normaal, dus geen snoep, geen chips, geen kauwgom en ik kwam geen grammetje aan. Nog steeds weeg ik evenveel als toen ik nog rookte.
Ik kan ook niet zeggen dat ik me veel beter voel, al heb ik wel het idee dat ik veel dieper kan ademen, dat mijn uithoudingsvermogen beter is, mijn huid gezonder en mijn stem voller. Dat is natuurlijk niet niks, daar sta je ook niet elk ogenblik bij stil, maar af en toe denk je ... hee.
Verder ruikt mijn huis veel frisser, inclusief mijn kleren, worden ramen en dus ook de rest van het huis niet meer zo snel vies en bruin. Dat is fijn en scheelt een hoop poetswerk.
Het is ook niet zo dat het een jaar zonder stress was, problemen genoeg zo vlak om me heen en soms dacht ik echt weleens, 'zal ik er maar eentje opsteken'. Ik heb het zelfs twee keer gedaan, maar dat is vies en eigenlijk wil je het ook niet, dus dat is geen optie meer, stress krijgt mij niet om.
Niets of niemand krijgt mij om en ik kan het iedereen aanbevelen.
ROOK NIET!
Op de foto een bijna autovrije Dorpsstraat, afgelopen week toen we op het terras zaten gebeurde dat, ik maakte snel wat foto's.
