Beetje onrustig geslapen, het is altijd weer even raar als Joop er niet is, Simba merkt dat waarschijnlijk aan me en is dubbel zo waaks. Maar we redden ons wel en Joop heeft het ook gezellig met Cor op het Drenthepad, al viel de afstand vandaag iets tegen en de wind ook al. Het verschil met wanneer hij in Nepal zit is dat hij nu wel een paar keer per dag belt.
Vanmorgen uitgebreid naar de kapper geweest en ik durf het bijna niet te bekennen, maar ik ben weer een ietsiepietsie geverfd. Mir kon het niet meer aanzien al dat grijs en ik kreeg een muts op met gaatjes en met een haaknaald werden daar plukken doorheen gehaald, echt het zag er schattig uit. Die plukken zijn geverfd en het ziet er nu ineens weer heel anders uit, ik ben er wel weer blij mee eigenlijk, om het af te maken heb ik voor de verandering ook weer maar eens oorbellen in gedaan.
Toen ik net thuis was belde de het schapenvrouwtje, de lammetjes gingen vandaag de wei in en ze zou het leuk vinden als ik nog eens een paar foto's kwam maken, dus dat heb ik gelijk maar gedaan.
En nu is Silvia er met een paar vriendinnen om een avondje te stappen in Scharendieke, want dat kan nergens beter dan hier... toch?
ZIERIKZEE - Een felle, uitslaande brand heeft een pizzeria annex shoarmazaak in Zierikzee volledig in de as gelegd. De brand in het pand op de hoek van de Sint Domusstraat en Lange St. Jansstraat is rond tien voor vier afgelopen nacht ontdekt en bestreden door de korpsen uit Zierikzee, Kerkwerve en Oosterland met assistentie van de ladderwagen uit Goes.
De vuurzee was enorm, afgelopen nacht. De vlammen sloegen aan alle kanten uit het pand. In het pand was op dat moment niemand aanwezig. Verschillende omwonenden zijn uit voorzorg uit hun huizen gehaald. De straten zijn daar erg smal en het vuur dreigde over te slaan naar andere panden. We hebben de belendende percelen veilig kunnen stellen”, vertelt officier van dienst K. Jonker. Rond tien uur vanochtend was de brand nagenoeg helemaal geblust. Hier en daar kringelde nog een beetje rook uit het pand. Toen werd ook goed zichtbaar hoe groot de hitte is geweest. Gevels en ramen van de omliggende panden hebben aanzienlijke schade opgelopen. Over de oorzaak van de brand viel vanochtend nog niets te zeggen. De brandweer kon het pand niet in omdat het van binnen te instabiel is.
Even een paar boodschappen gedaan in Zierikzee vanmiddag en omdat ik van de brand gehoord had gelijk even een paar foto's gemaakt. Jammer van dat mooie oude pand, het zal wel gesloopt worden.
En stinken dat het er deed!
Rond een uur of vijf vanmiddag ineens geen internetverbinding meer, eerst maar alles gereset, nog steeds niets, een paar mensen gebeld, die hadden wèl verbinding. Joop niet thuis, dus gelijk maar naar Zeelandnet gebeld, hopelijk was er nog iemand. En jawel hoor: "U bent geblokkeerd mevrouw!" "Huh!!!" Ik wist van niks, geen aanmaning gehad, niets. Gelukkig had ik de laatst betaalde rekening zo gevonden, betaald op 9 maart (ik schrijf de betalingsdatum er altijd op, dat is handig blijkt nu). Nu bleek dat ze die weggeschrapt hadden tegen een rekening van november.... Vorig jaar was er een grote creditrekening geweest, en steeds kwamen er kleine bedragen binnen die dan verrekend werden met de creditnota, behalve november en december blijkt nu. Goed een foutje van mij misschien, maar ze hadden wel eerst even kunnen/moeten waarschuwen, dat dat blokkeren zou gaan gebeuren. Ik zei dat ik het gelijk over zou maken, als ik weer op internet kon, want anders kon ik ook niet bij de bank, het ventje weg om het even aan zijn chef te vragen. Even later kwam hij weer aan de telefoon om te vertellen dat de blokkade opgeheven zou worden tot vanavond twaalf uur en dan weer in werking zou gaan tot de betaling binnen was, dat kon dus wel een dag of drie duren. Ik zat inmiddels te trillen van woede, want wat een gedoe weer en drie dagen zonder internet, dat overleef ik toch niet? Het ventje gaf geen krimp en zei dat ik dan mijn rekeningen maar op tijd moest betalen, grrrrrrrr.... Ik nog bozer en vroeg om zijn chef, nou dat kon niet hoor, de chef aan de telefoon krijgen. Na enig aandringen en weer een tijdje onder de knop lukte dat toch en heb ik nog maar eens alles uitgelegd aan de chef en gevraagd of die blokkade dan toch niet alvast opgeheven kon worden, het was tenslotte niet geheel en al mijn schuld en een briefje was wel op zijn plaats geweest, temeer omdat ik nadien wel gewoon op tijd betaald had. Daar had hij wel begrip voor, maar alleen hij kon die (automatische) blokkade opheffen en dat zou dan vannacht om twaalf uur moeten gebeuren en of ik dan verlangde dat hij daarvoor zijn bed uit zou komen, waarop ik natuurlijk volmondig "ja" zei.
Goed, hij heeft wat geregeld met een oud paswoord (?), dus misschien dat ik na twaalven nog verbinding houd en anders wordt het morgenochtend geregeld en krijg ik een "voorkeursbehandeling" tot de betaling binnen is......Het gigantische bedrag van € 56,90 heb ik natuurlijk gelijk overgemaakt, ik ben benieuwd. Dus als u me mocht missen.......
Deze vond ik eergisteren terug in een doos, ik wist dat er nog ergens een foto moest zijn van onze eerste bedrijfsauto, de blauwe besteleend. Ik heb het lijstje van onze auto's ooit al eens eerder geplaatst, maar toch wel leuk om het nu nog eens, hier en daar aangepast, neer te zetten. Ik was er nog een paar vergeten dus.
De eerste een "echte" Trabant gekocht in febr.1969, prachtig turquoise blauw. Daar botste Joop eens mee tegen een boom, toen zat er een gat in, dat hebben we gerepareerd, maar later gebeurde er iets onherstelbaars mee, ik weet niet goed meer wat.
De tweede was een NSU Prinz gekocht in febr. 1970. Donkergrijs. Die ging gewoon stuk geloof ik.
De derde was een Riley (zoiets ongeveer), een engelse bak, waar we een speciaal vaatje olie voor in de schuur hadden. Van de zuiger? kop heb ik nog jaren een asbakje gehad. Fel blauw was ie.
Daarna hebben we een tijdje ieder een brommertje gehad, Mobylettes, geen geld voor een auto. mijn brommertje had voor en achterop een zitje voor de kinderen.
De vierde, een donkergroene Simca 1100 overgenomen van mijn pa, die een nieuwe Golf kocht.
Nummer vijf was een Opel Kadet, donkergrijs en goedkoop op de kop getikt, prima autootje tot Joop vergat er olie in te doen, het metertje was stuk.
De zesde was de donkerrode Peugeot 404 een superauto die we veel te vroeg weggedaan hebben.
Zevende, de veels te dure Citroen CX, vlug weggedaan voor de
Achtste, de Mitsubishi Galant, waar we jaren plezier van hebben gehad zonder kosten, superauto!
Negende was de Honda Accord Hatchback, ook weer eentje waar we jaren plezier van gehad hebben. (de foto zoek ik nog op)
Intussen had ik ook mijn rijbewijs gehaald en af en toe mocht ik dan de Golf van mijn pa gebruiken, die heb ik later van hem gekregen, omdat hij zelf niet meer kon rijden en met dat autootje heb ik zoveel beleefd, dat ik er, toen hij het na 23 jaar trouwe dienst begaf, geen afstand van kon doen, hij staat nog steeds in de tuin.........ik heb hem zelf "gesloopt" en ook eens geschilderd.
Daarna lease auto's voor Joop van het bedrijf waar hij voor werkte en na de Golf de knalgele Fiat Seiciento Sport voor mij.
Ook nog ergens een Mazda MX3 gehad, ik denk een jaar of acht geleden, maar heel kort.
En nu dus ook nog de Spitfire.
UPDATE 14-4-20019
Inmiddels hebben we na de Fiat Seiciento ook nog een gele Chevrolet Matiz gehad, die kochten we nieuw en hebben daar ruim tien jaar plezier van gehad. Fijn autootje voor mij maar Joop wilde nu toch weer graag wat groters.
Vandaar sinds twee jaar de Golf tdi? Vooral dat i-tje dat is rood, nou nou..... poeh!
Ik vind het een rotauto veel te groot en te diep, onhandig ik kom er niet uit, dus binnenkort krijgen we een nieuwe oranje VW Polo met veel snufjes, hopelijk bevalt die beter voor allebei. Joop kan iets rustiger rijden en de maat en kleur zijn beter voor mij.
Dat zal zo langzamerhand onze laatste wel zijn.
Kan ik iemand misschien blij maken met een hompje kikkerdril? De kikkers hebben niet stil gezeten en al het e.e.a. geproduceerd. Hier kan het in elk geval niet blijven anders worden we helemaal overstemd door de kikkers komende zomer. De vissen komen ook weer naar de oppervlakte (rechtsboven op de foto ligt het dril) er komt zodoende weer een beetje leven in de brouwerij.
Onderaan de dijk vanmiddag, speenkruid?
Verder geen bijzonderheden te melden, behalve dan dat het onweerde vanmiddag en dat vanavond Ina en Martin nog gezellig even langskwamen. Ik zat net weer in de foto's te neuzen op zoek naar de barak van mijn opa en oma, die ik nog niet heb kunnen vinden. Ina is er zodoende ook nog een tijdje zoet mee geweest, allemaal herinneringen die weer naar boven komen. Ik ben nog wel een paar andere foto's tegengekomen waar ik ook al een tijdje naar op zoek was, daarover later meer.
Al dagen ben ik op zoek naar een geschikt plaatje voor bij mijn jaarlijkse Lenteliedje, ik kon het maar niet vinden, vandaar dat ik vanavond de fotoalbums maar weer eens in dook. Daarin kwam ik deze tegen, zomer 1953 net na de ramp voor de Zweedse geschenkwoning van mijn opa en oma in Burgh Haamstede. Mijn moeder, mijn zus en ik (de kleinste met het tasje).
Update:
Ik zit net nog eens naar de foto te kijken en realiseer me nu, dat ik daar ongeveer net zo oud ben als Yara nu en mijn moeder zevenendertig, dus ook ongeveer van dezelfde leeftijd als Miriam en Silvia, wat een wereld van verschil toch.
De bubbeltjes en de wijntjes erna smaakten prima gisteravond bij Ina en Martin, vandaar dat ik vanmorgen een beetje "wadderig" hoofd had. Na lange tijd de sauna maar weer eens aangezet en uitgebreid gebadderd, daar knapt een mens dan wel weer wat van op, ik zou het vaker moeten doen. Een lange wandeling zat er niet in omdat Simba nog wel erg last van haar poot heeft,
voorzichtig aan maar even.
Joop en Cor hebben de garagevloer afgetegeld, er waren tegels te weinig, maar die konden Ina en Martin gelukkig nog te pakken krijgen, nu is hij klaar en voor de helft gevoegd. Daarna zijn ze nog een tijdje aan het kloven geweest, want die klamp hout moet ook nog klein en in het hok. Verder zijn ze druk plannen aan het maken, want komende donderdag gaan ze een weekje wandelen, het Drenthe pad deze keer, als voorbereiding voor de trektocht die Joop in april in Nepal gaat maken.
Wandelen met mij is niet leuk, ik sta te vaak stil om naar bloemetjes of vogeltjes te kijken en eigenlijk kan ik hem daar ook helemaal niet bij gebruiken. Bij Joop moet wandelen een inspanning zijn, stevige pas en het liefst bepakt, afzien en daarna een primitief maaltijdje koken, ik moet daar niet aan denken en daarom doen we gewoon elk ons eigen ding.
Verscholen onder de Rozemarijn zag ik hem ineens staan, normaal gesproken bloeien ze aan het eind van de zomer, maar deze is er dus vroeg- of laat bij. Vandaag ook het Kein Hoefblad gesignaleerd, ook in de tuin, dat zal toch op Dreischor zo langzamerhand ook wel bloeien.
Update:
Ik ging er vanuit dat het de Japanse Anemoon was, maar toen ik vanmiddag met Elly eens iets beter keek, herkende zij de Helleboris, omdat ze hem zelf een paar keer gekocht had en het ding maar niet wilde aanslaan. Het blad is ook heel anders dan van de Japanse Anemoon. Helleboris bloeit wel om deze tijd.
Hij begon al raar. Joop moest er vroeg uit (half vijf) voor een ritje met de limo naar Zavethem. Zodoende was ik ook al vroeg present en toen ik Joop thuis hoorde komen reed hij gelijk weer weg, ik had niet eens tijd om te vragen waar hij heen ging. Toen hij weer terug was bleek dat hij de tas die hij altijd meeneemt als hij in de taxi rijdt verloren was in Renesse, hij had hem even op het dak van de auto gelegd en bij het wegrijden vergeten er vanaf te pakken, die moest dus ergens op de Hogezoom liggen, not! Gelijk de bank en de politie gebeld, want zijn portemonnee (hoe schrijf je dat in hemelsnaam tegenwoordig) zat erin. Na een uurtje ging de bel en jawel er stond een vriendelijke meneer met de tas. Wat een opluchting weer, want je moet er toch niet aan denken dat je al die pasjes en rijbewijs enzo weer kwijt bent, gelukkig een eerlijke vinder.
Ja, en verder was er eigenlijks niks bijzonders, maar de lucht is anders, ik voel me vreemd (zou dat nou door mijn haar komen?) en oh ja, Simba had vorige week al haar poot verstuikt met een tonnetje op het strand, ze piepte ervan, en ik dacht dat het zo langzamerhand wat beter werd, tot ze vanmiddag weer achter een rooie kat aanging in de Platteweg, daarna was ze weer helemaal mank, arm beest. Zulke fratsen moet je ook niet meer uithalen op je ouwe dag, dat doet het vrouwtje ook niet.
Afijn, morgen hebben we Sjampie op "het Strand" bij Ina en Martin, ze hebben iets te vieren en daar moet op geproost worden natuurlijk, iets om naar uit te kijken.
Mir gaat lekker, de eerste afspaken zijn er al.
Het kacheltje is uitgepakt en de tuinstoelen staan ook weer op 'zn plek. Dat komt omdat Joop ook last heeft van opruimwoede en dan moet alles LEEG, zodat hij de boel kan aanvegen. Verder nog een beetje promotie gelopen voor Mir met mijn mooie hoofd (voorzover mijn hoofd dan mooi kan zijn natuurlijk). Ik geniet van mijn dagelijkse föhnbeurt, straks kan ik niet meer zonder.
De bijtjes beginnen ook voorzichtig weer wat te vliegen, het wordt tijd want ik ben bijna door de honing heen
Heerlijk! Ik begin er al van te snoepen als ik ze uit de verpakking haal, kleine reepjes vet. Bij het zouten nog eens een paar stukjes en eenmaal in de pan, als ze een beetje glazig worden moeten de reepjes "zweerde" eraan geloven. Slecht voor mijn pan natuurlijk, want ik doe dat met een scherp mes, maar dat kan me niets schelen, ik moèt ze dan opeten.
Vroeger, op de lagere school, als in het najaar de boeren gingen slachten werd er soms 's morgens op school al gefluisterd: "Pietje is aan het slachten". Zo gauw het dan twaalf uur was renden we naar Pietje voor een paar lekkere stukjes "zweerde". Altijd weer een genot, je moest wel zorgen dat je er op tijd bij was, anders was het op.
Er lag een koffer in de berm vanmiddag, dat zie je ook niet elke dag. Er zat wel iets in, maar geen lijk volgens mij, daar was hij te licht voor en rammelde het teveel. Ik kreeg hem niet open want er zat een cijfercode op het slot. Toen ik even later met de auto richting Renesse reed was hij verdwenen, jammer, anders had ik hem wel even meegenomen en er een klap met een grote hamer op gegeven, nieuwschierig als ik ben. Nu zal ik het nooit weten, of er moet morgen een berichtje in de krant staan over een gevonden koffer met geheimzinnige inhoud.
De gans verblijft nog steeds bij het picknickplaatsje. De kooi is verdwenen en er staan nu bakjes, hij wordt gevoerd.
Ik kijk regelmatig even op je weblog. Geeft me toch een beetje "thuis gevoel" als ik in het buitenland zit.
Ik ken de afzender niet eens, maar zulke dingen doen me wel goed!
Silvia en Cor zitten in de schoonmaakbranche en zodoende kwam het op deverjaardag van Joop over schoonmaakmiddelen. Cor had het e.e.a. bij zich, dus het werd eventjes een soort van schoonmaakparty, de flessen vonden gretig aftrek en ik heb sinds die dag ook twee flessen spul te staan, ik had ze nog niet gebruikt, maar Elly was de laatste dagen zo vol lof dat ik ook maar eens aan de slag ben gegaan, gisteren de ramen al met de ene fles en vandaag de badkamer met de andere, superspul is het! Ik vraag me nu af waarom ik dat nog niet eerder had, terwijl het toch zo dichtbij was. Zeg nu zelf, je zou toch niet zeggen dat die badkamer al zestien jaar in gebruik is? Het bad is niet te zien op de foto, maar dat was ook erg vuil, dat glimt nu ook weer. Vandaag ook met de vloer begonnen, mijn kamertje en de badkamer heb ik al gehad, en morgen weer verder met de rest. We hebben alles gelijkvloers en door het hele huis liggen dezelfde tegels, meestal dweil ik alleen de loop (ik heb wel een superhandige spuitstok ook van hun) maar de hoekjes en randjes moeten ook weer eens gebeuren. Ja ja, 't is echt voorjaarsschoonmaak hoor, vanavond ook nog een gordijn gewassen, Jammer genoeg dacht ik pas weer aan het kunstje van Papoe toen ze al in de machine zaten, volgende keer beter.
Vanmorgen eerst naar de Kapper geweest, als proefkonijn voor de nieuwe producten, mijn haar is geföhnd (zie camplaatje), ik heb anderhalf uur in de wind gelopen en het zit nog perfect.
Morgen zitten de flyers bij de folders, Scharendijke kan gekapt worden, ze is GEOPEND!
Hoezo reclame maken voor de kinderen.
Het lijkt erop dat het voorjaar nu echt is begonnen. Vanmiddag lekker een paar uur in de tuin aan het prusten geweest en tussendoor buiten in de zon thee gedronken. Daarna (eindelijk) de ramen eens gezeemd en omdat ik toch lekker bezig was gelijk ook maar de buitenkant. Het begon toen al te schemeren en de vogels gingen tekeer of hun leven er vanaf hing, prachtig! Eindelijk weer eens een voldaan gevoel en morgen weer verder natuurlijk, er valt nog genoeg te doen.
Yara is vandaag voor de derde keer aan haar oog geopereerd, ze zag er niet tegenop, maar achteraf viel het toch een beetje tegen geloof ik, nu maar afwachten het iets heeft opgeleverd. Echt scheel kijkt ze niet meer, maar het rechteroog trekt soms weg naar haar buitenste ooghoek, dat hebben ze nu gecorrigeerd en tegelijkertijd wat littekenweefsel weggehaald.
De eerste zwartkopschapen zijn ook weer geboren gisteravond. Hier en hier ook al, het wordt een jaarlijks terugkerend lenteberichtje.
Vanmiddag met de Spit een ritje naar Domburg gemaakt en daar lekker even op een (verwarmd) terras gezeten.
Soms kom je zomaar ineens voor verrassingen te staan, je kijkt eens op je metertje en je klikt eens wat aan en hoppaaaaa......... daar is de Zeeuwse Klei en die heeft het dan ook nog eens over mij , hij staat al in de Blogroll, dus die ga ik vanaf vandaag ook weer volgen. Zonnemaire, het dorp van een gelukkige jeugd en waar zelfs mijn kinderen werden geboren.
Irritant
Mensen die op dezelfde tijd een logje plaatsen. Eigenlijk wil je naar bed, maar je wilt ook wel weer even zien wat ze geplaatst hebben, gottegot, wat een gedoe, zit je te wachten tot het eindelijk twaalf uur is en je ogen hangen al op half zeven, staat er een log wat je maar half begrijpt, dus reageren ......(doe ik morgen wel) Ik begrijp ook dat er mensen zijn die hun logjes al dagen van tevoren klaarmaken......waar blijft de spontaniteit!!!!!!!!!!!!!
Update:
Niemand hoeft zich aangesproken te voelen hoor, het ligt gewoon aan mij, ik moet naar bed gaan als ik wil en niet uit nieuwschierigheid gaan zitten wachten tot twaalf uur, omdat sommigen precies op dat tijdstip hun stukje plaatsen, het was beter als ik dat niet wist. En natuurlijk is het loggen voor iedereen anders en doet iedereen het op zijn manier. Ik ben gewoon een muts, die af en toe ook maar wat roept 
Joop en Cor hebben vandaag de garagevloer betegeld. De tegels lagen al een tijdje klaar het kwam er alleen steeds niet van, maar vandaag was het tegeldag. Wat zal de Spit genieten als straks zijn bandjes op het gladde vloertje staan. Ik heb ondertussen alweer gezellig gewinkeld met Miriam in Zierikzee, niet dat we iets wilden kopen, maar gewoon even door de stad gedreuteld. Het nadeel als je met je dochter boodschappen doet is, dat je dan toch minder goed oplet, ik heb nu een voordeelverpakking keukenrollen staan (ik gebruik nooit keukenrollen), terwijl ik eigenlijk wc papier nodig had. Daarna nog even naar Renesse om een paar laarsjes op de foto te zetten (eventueel voor Yara) en ook daar was het al gezellig. Mir en Markwaren ondertussen alweer druk om de boel buiten een beetje op te vrolijken. Daarna heb ik samen met Elly nog even de nieuwe spulletjes bewonderd in haar huisje en hebben we hier met z'n allen nog even een wijntje/biertje gedronken.
Nu brandt de kachel weer, ik heb mijn warme pak aan, maar mijn wangen gloeien van het fijne buiten zijn.
Ze staan op de bovenste boekenplank in de kamer en afgelopen week toen ik de spinnewebben aan het weghalen was, bedacht ik dat ik ze eens door moest spitten en een hele hoop van de inhoud weg moest gooien. De linkse zit vol met papier, brieven, servetjes, luciferdoosjes, dingen nog uit onze verkeringstijd waar ik dan wat op schreef, "leuk voor later" dacht ik dan, en nu zit ik ermee. Jaren bewaard, af en toe eens naar gekeken, maar eigenlijk is het niets. De rechtse zitten vol met foto's die niet goed genoeg waren om in te plakken, of dubbel, ook brieven of andere onzin, wat moet een mens ermee. Ik weet dat als ik eraan ga beginnen, ik uren bezig ben, want dan komen de herinneringen weer boven natuurlijk: "kijk eens" en "weet je nog". Er zal ook best één doosje over blijven, hooguit twee... Ik heb er vanavond al even eentje open geschoven, de inhoud is bekend maar toch zie je dan ook weer dingen waarvan je niet meer wist dat je ze had. Het wordt nog een koud weekend geloof ik, dus misschien morgen toch eens beginnen met de eerste, zou ik het kunnen, het luciferdoosje weggooien waarin de lucifer zat waarmee Joop alle brieven van zijn eerdere vriendinnetjes aanstak?
Ik denk dat ik iedere dag toch wel zo'n stuk of dertig spammailtjes krijg, vreselijk al die zooi. Nu kreeg ik vanavond een linkje door, ik heb het gedownload en het lijkt wel of het helpt, het is gewoon raar, ik heb nu al een uur geen mail gehad....Ik ga het nog even aankijken maar misschien heeft iemand anders er ook iets aan. Het is gratis dus altijd het proberen waard.
Verder niet veel beleefd vandaag, het was echt weer een spelletjesdag. Nog even gewinkeld met Mir, ze heeft op het ogenblik geen auto tot haar beschikking overdag, dus doen we af en toe even samen boodschappen. Bij de Lidl nog een "oud" buurmeisje tegengekomen en gezellig even staan kletsen. Haar zusjes waren op de lagere school mijn vriendinnetjes, op deze foto zit ik tussen hen in, die heb ik misschien al dertig jaar niet meer gezien omdat ze hier niet in de buurt wonen, maar het ging goed met ze vertelde hun (oudere) zus, toch altijd weer leuk om te horen.
klik
't Gaat weer goed met het manke pootje . We hebben samen gewandeld vanmiddag omdat haar vrouwtje een dagje weg moest en ze heeft weer gerend of er niets aan de hand was. Het was wel lekker in de zon, maar wat blijft het ontiegelijk koud, wanten zijn nog steeds geen overbodige luxe en wat ben ik die winterjas zat! Ik wil op Teva's en met blote voeten in het zand! Nu ja, om te beginnen dan in ieder geval zonder wanten en die dikke jas.....maar ik ben vast niet de enige
Vanmiddag ben ik even dit stuk tuin ingedoken. Ik weet dat er een oude mevrouw woont, maar ik zie er nooit iemand, dus ik durfde wel even. Het is een stuk dat vol staat met bolletjes, de sneeuwklokjes en crocussen bloeien al een tijdje maar nu staat er ook een heel stuk met gele bloemetjes. Vanuit de verte dacht ik dat het misschien bosviooltjes waren, maar niet dus, ik ken dit niet....het bloemetje lijkt wel wat op Hypericum, maar toch weer niet en het zal ook wel weer superdom van mij zijn, vrolijk zijn ze in elk geval wel want er valt verder, op een paar paardenbloemen na, nog weinig geels te bespeuren.
Ook nog een stukje opgelopen met een duitse mevrouw, ze liep net iets harder dan ik (of is het nu als ik, of dan mij......) en kwam steeds dichter op mijn hielen, dan vind ik het ook zo raar om niets te zeggen, dus ik begon zeer origineel over het lekkere weer, in het nederlands natuurlijk, want ik wist toen nog niet dat het een duitse was. We hebben gezellig lopen kletsen, ze had prachtige foto's gemaakt op het strand vertelde ze, die ging ze thuis op cd zetten met een muziekje erbij, als mooie vakantieherinnering, of misschien wel een kalender. Jaloers was ze natuurlijk op mij, omdat ik elke dag als ik dat wilde naar dat prachtige strand kon, afijn, we hebben "tsjüss" geroepen en zijn ieder onze weg gegaan.
En net heb ik de spinnewebben in de kamer weggehaald, niet gelijk in het hele huis hoor, ben je gek, die heb ik nog niet gezien, ik zoek het ook niet op. Dat de ramen vies zijn gaat nu wel opvallen, Elly vroeg gister of ik zo tegen mijn keukenraam gespetterd had, tja de kraan zit eronder dus af en toe vliegt er weleens een spetter en als je dan niet zeemt worden het er steeds meer, maar het is te koud en ik heb geen zin en mijn "rimmetiek" speelt nog op, genoeg redenen om het nog even uit te stellen dus.
Je zult maar kachel zijn en niet gestookt worden met die kou, dan helpt zo'n plastic jasje ook niet veel. We hebben hem afgelopen najaar netjes ingepakt, zodat hij niet al te nat wordt en daardoor stuk vriest. Het staat heel ongezellig en ik zal dan ook blij zijn als hij weer uitgekleed en gestookt kan worden.
Lekker gewandeld vanmiddag. Een grote ronde door de polder, met mijn gezicht in de zon. Het laatste stuk hoorde ik de kerkklok luiden, het vorige week verongelukte meisje is vanmiddag begraven...
Verlate verjaardagssigaar voor Joop gekregen van Ina en Martin, met een flesje en een boekje erbij, één en al genot dus weer. We hebben gewandeld vandaag en daarna op het terras bij Zeerust in de zon gezeten met biertjes en bitterballen, tot het echt te koud werd. Opgewarmd met nog een biertje en een wijntje bij Ina en nu weer thuis aan de thee. Mijn maag speelde op vanmorgen, moest weer even aan de pizza wennen zeker...
Zo is beter te zien aan welke boom het leuke knopje zit.
Update:
Het is de Hazelaar. Wat ik niet wist is dat het rode knopje de vrouwelijke bloeiwijze is, ik dacht dat dat gewoon jong groen was, al is het daar wel erg rood voor. Weer wat geleerd dus.
Ik zou het er allemaal wel uit willen kijken, maar het schiet niet erg op met het groen. Zo hier en daar een knopje zag ik vanmiddag toen ik een rondje door de tuin deed. Het is ook veel te koud natuurlijk, het sneeuwt zelfs af en toe. De druifjes worden wel voorzichtig iets groter, maar zijn nog steeds niet open.
Leonardo's is weer geopend na de winterstop, dus we gaan vanavond voor het eerst dit jaar een pizzaatje eten, samen met Ina en Martin die ook weer eens een weekendje in de buurt zijn.
Sinds gisteravond is Belle spoorloos verdwenen. Op de hoek van de Boutlaan werd ze geraakt, of net niet, door een auto. Van de schrik heeft ze het op een lopen gezet en sindsdien is ze dus kwijt.
Elly en Cor hebben heel de nacht gezocht, alles en iedereen is ingelicht. Straks komt Elly op radio Zeeland. Wat kan je nog meer doen. Niets, dan alleen maar afwachten en hopen dat ze er snel weer is.
Update:
Belle is terecht!!!
Terwijl ik aan het wandelen was, (ik heb heel de weg van Renesse naar het Watergat "Beeeeeeeeeelleeeee" lopen roepen) zag Joop vanuit zijn stoel ineens een hondje aan komen lopen in de tuin, met een gewond pootje. Iedereen blij natuurlijk. Ze zijn nu naar de dierenarts.
Update 2:
Ze moest even onder narcose voor de behandeling, maar is nu weer veilig thuis. Niks gebroken alleen gekneusd en een flinke wond.
De reconstructiecommissie deed de aanbeveling om op het ’Platte van Schouwen’ een stelsel van binnendijken aan te leggen zodat compartimenten zouden ontstaan als extra beveiliging bij nieuwe rampen. De aanleg van de ’Delingsdijk’ dwars door Schouwen is daarvan het markante resultaat.
Ik vind er niks markants aan, aan die hele dijk niet.
Vandaag met mijn gedachten bij het verongelukte meisje een rondje Delingsdijk gelopen. Hier moet ze gestaan hebben, vlak voordat de auto haar schepte, kilometers ver zie je de auto's al aankomen en net nu er volop fietspaden aangelegd worden gebeurt er dan toch weer zoiets.
De Delingsdijk werd aangelegd in 1956-1957. Ik weet nog goed hoe ik er de eerste keer overheen fietste met mijn moeder. Mijn oma woonde in Serooskerke en wij in Zonnemaire, dat was altijd een hele rit op de fiets als we eens een dagje bij haar op bezoek gingen. Zo gebeurde het dat mijn moeder het plan opvatte om de terugweg over de nog niet officieel geopende dijk te fietsen, hij was klaar en geasfalteerd wist ze, dus het moest geen probleem zijn eroverheen te fietsen en het zou een stuk korter zijn. Het was mistig, erg mistig, je kon maar een paar meter vooruit kijken en wij maar fietsen, er kwam geen eind aan, op een gegeven moment gaf ik zelfs de moed op, we reden rondjes ofzo, er zou geen eind komen....... Natuurlijk kwam dat eind wel en zijn we goed thuisgekomen, maar ik heb het altijd een rotdijk gevonden, veel te lang en veel te recht.
Heel veel sterkte voor de familie van Dongen.
Dodelijk ongeval in Scharendijke
Scharendijke, 08-03-2006 Op de kruising Delingsdijk / Elkerzeeseweg vond woensdag om 14.26 uur, onder slechte weersomstandigheden, een dodelijke aanrijding plaats tussen een personenauto, bestuurd door een 25-jarige man en een 12-jarige meisje op de fiets, beiden afkomstig uit de gemeente Schouwen-Duiveland.
Het meisje stak vanaf het fietspad de Delingsdijk over naar de Elkerzeeseweg en werd geschept door de personenauto. In eerste instantie werd de traumaheli opgeroepen, maar het meisje is bij de aanrijding dodelijk gewond geraakt en ter plaatse overleden.
Je zult het bericht weer maar thuis krijgen, geen idee wie het is, maar het zal wel een meisje uit de buurt zijn.
Hoewel we naast elkaar wonen komt het toch niet zo vaak voor dat we samen gaan winkelen, Miriam en ik, maar vanmiddag zijn we gezellig samen de stad in geweest. Als dochter maak je dan wat mee hoor met zo'n moeder. Die zwaait naar vreemde mannen, zegt hallo tegen mensen met een glimlach of ze ze al jaren kent, ze ruilt zelf haar pasgekochte paraplu om omdat ze ineens een leukere ziet, waardoor de pieper bij de uitgang afgaat en de paraplu alsnog "officieel" geruild moet worden en dat dan natuurlijk het bonnetje nergens meer te vinden is. Maar het was even gezellig, ondanks de regen die de hele dag met bakken uit de hemel kwam. Ik geloof dat ik de slecht weer voorspellende schouder weer van mìjn moeder heb geerfd... ("Rimmetiek" zou mijn moeder zeggen, "mun kriege slecht weer, sturm en réhen dienkik")
Op dit ventje heb ik gestemd, op de foto hieronder bovenste rij vijfde van rechts. Ik zit op de tweede rij vanonder derde van rechts, zoals er al een paar goed hadden geraden, de P. maakt er een potje van maar die is niet wijzer.
Altijd moeilijk hoor die gemeenteraadsverkiezingen, ik kijk altijd maar een beetje naar de mensen en dan nog moet je het allemaal maar weer afwachten. Ik ben niet zo politiekbewust.
Openbare Lagere School Zonnemaire 3e klas, Ria 8 jaar (1955 denk ik)
Ik heb vandaag op een jongetje uit mijn klas gestemd.
Ra ra, wie ben ik en wie is het jongetje.
Stokstijf blijft ze dan staan, af en toe even achterom kijkend alsof ze wil zeggen: "laten we teruggaan". Misschien voelt ze het ook wel aan mij, want ik had eigenlijk ook geen zin. Slecht geslapen vannacht, want ik schijn te snurken, zelfs als ik klaar wakker ben, ik hoor dat dan zelf niet hoor, maar er wordt toch aan het dekbed getrokken of ik krijg een duw, het is een vreemde zaak en zo doe je dus allebei geen oog dicht, gelukkig is dat niet iedere nacht het geval.
Na ons korte wandelingetje had ik opgewekt een emmertje zeemwater klaargezet, het is erg nodig dat de ramen eens een beurt krijgen, maar eigenlijk kon ik ook daar het begin niet van vinden, het water was al bijna koud toen ik wat moed verzameld had en na het eerste raam wist ik ook waardoor het kwam dat ik geen zin had, mijn schouder doet pijn! Al een tijdje, maar als ik zit of wandel voel ik dat natuurlijk niet, wel bij het zwaaien met de spons......."Rimmetiek" zou mijn moeder zeggen, "mun kriege slecht weer, sturm en réhen dienkik". Ik heb dus twee ramen gedaan en daarna de emmer weer leeggekieperd, beter maar, want eigenlijk zijn er ook ernstiger zaken aan de hand. Ik keek gister eens naar boven in de kamer en de spinneraggen wapperen bijna om je oren, heeft mijn bezoek dat niet gezien toen Joop jarig was? Meestal nemen die ook geen blad voor de mond, wetend dat ik pas aan de slag ga als het echt nodig is. Ik heb nu maar een wijntje ingeschonken en wacht op betere tijden.
Vanmiddag een bezoekje gebracht aan die nieuwe kapsalon. Ik ben gewassen en geknipt en weer in model gebracht. Zo langzamerhand gaat het de goede richting uit, er kunnen afspraken gemaakt worden voor knippen en föhnen, verf heeft ze nog niet binnen omdat Schwarzkopf binnenkort met een nieuwe serie komt, daar wacht ze op, het is natuurlijk onzin dingen in te kopen die je later niet meer bij kunt bestellen. Officieel gaat ze dus pas eind deze maand open, maar ook nu al staat de koffie (of thee natuurlijk)klaar.
Buiten onder de veranda staat altijd een kruiwagen met hout klaar om opgestookt te worden. Als hij leeg is vult Joop hem weer (meestal), ik gooi het dan weer in de kachel. Gisteren lag er ineens een uitgekieperde kruiwagen en er stond een volle naast:
Ik: "Waarom heb je daar nou een kruiwagen leeggekieperd? Je dacht zeker dan ben ik even van dat gezeur af".
Hij: "Neeeee, da's een eeeeel lang verhaal....."
Ik: "Te lang om te vertellen zeker...."
Hij: "Ja..."
Ik heb een flink eind gewandeld vanmiddag, heerlijk was het in de zon en niet al te veel wind. De standpaviljoens die 's winters niet mogen blijven staan worden weer opgebouwd, wat een werk toch ieder jaar, dat afbreken en weer opbouwen, van mij mogen ze blijven staan hoor. Verder stond er in de duinen een Ribes struikje al volop in de knop, de foto's zijn niet goed gelukt, maar hier toch het bewijs. Het was een kort dagje, veel te laat opgestaan vanmorgen.
Zo! Hij is weer uit. Niets is zo verlossend als 's avonds dat ding aan de kant te gooien, de bandjes striemen altijd, hoe goed de boel ook past, ook van de duurdere merken, want dat heb ik ook geprobeerd. Ik ben en blijf fan van de supersofte Sloggi braatjes en broekjes. Jaren hebben we zonder gelopen, in de jaren 60, 70 en 80 tot het niet meer kon zo'n wiebelend T-shirt, alles moest weer in bedwang worden gehouden en eerlijk gezegd vind ik het ook geen gezicht meer, tenminste niet als de puntjes richting navel wijzen, uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd. Dus overdag pas ik me aan, maar 's avonds zijn ze me zooo dankbaar.......
't Wordt zo langzamerhand een hele toestand met die gans, hij zit er nog steeds en dedierenambulance heeft er nu een kooi bijgezet. Dat beest heeft ook geen idee wat de bedoeling is natuurlijk, en wie trekt er aan het touwtje als hij er eens even in gaat kijken? Iemand heeft hem maar gewoon daar neergezet om er vanaf te zijn, misschien in verband met de ophokplicht, zielig hoor.
Soms probeert ze ze weleens na te doen.
Iedereen verklaart me altijd voor gek als ik het zeg, ik duid het dan aan door de beweging te maken alsof ik met mijn hand langs het ontluikende groen glijd: "Echt, de bomen krijgen al een groene gloed hoor". Iedereen is getuige nu! Is dat groen of is dat groen!
In navolging op het concert van Blöf op 14 juni 2003, wordt er dit jaar op 8 juli weer een Concert at Sea georganiseerd, met Ilse de Lange, Blöf en Racoon. De voorverkoop begint a.s. zaterdag al om 10 uur. Vorige keer was het prachtig weer met een schitterende zonsondergang. Maar.... weer of geen weer, ik ben van de partij!
|
|
