Gisteravond ben ik begonnen met het afmaken van het plaatsen van de foto's van de reizen van Joop naar Nepal. Ik heb er een aparte pagina voor aangemaakt anders duurt het laden helemaal een eeuwigheid, maar ik heb ook de linken naar photobucket(klik 22 albums aan)erbij gezet, veel leuker om ze daar te bekijken.
De foto's komen zo uit de camera, bewerken ga ik niet aan beginnen, ik ga het nog wel nalopen of er tussenuit moeten, maar nu nog even niet. Het is veel.
De filmpjes doe ik ook nog, maar nu nog maar even eentje. Ik stel me zo voor dat Joop daar op een balkonnetje zit met een sigaartje en een wijntje en Supertramp op zijn hoofd (daar kan ik me nu niets bij voorstellen dan geniet je toch van de stilte) voor het slapen gaan, dat deed hij om de best lange eenzame avonden onderweg door te komen.
Een stuk van het leven van Joop waar ik nauwelijks deel van uitmaakte, hij regelde alles zelf, de reizen van A tot Z uitstippelen, wat hij meenam, soms bij een trektocht zelfs het eten, ik bemoeide me nergens mee, zwaaide hem uit en haalde hem bij terugkomst weer op. In de eerste jaren hadden we bijna geen contact, dat was er toen nog niet, zeker niet in de bergen, maar de laatste jaren natuurlijk wel dagelijks van 'goeiemorgen' tot 'welterusten', ver van huis zijn is lang zo spectaculair niet meer, je bent er bijna zelf bij.
Verhalen schrijven komt er (nog) niet van, ik betwijfel of dat ook ooit nog gebeurt, maar ik heb mijn best nu toch wel gedaan bij het in beeld brengen van alles.
Ondertussen liep ik rondjes met mijn hondjes en voelde me veilig als Joop er niet was. Soms gaat het zoals het gaat, meegaan is nooit een seconde bij me opgekomen, maar elkaar de vrijheid gunnen om dingen te doen zonder partner is best belangrijk, ook al kostte het me in het begin best moeite, het is goed zoals het gegaan is.
De dijken zijn nog niet gemaaid dit jaar, het is één wilde bende van grassen en bloemen, een deel ligt ook al plat door het zaad, dat wordt zwaar natuurlijk en een ander deel door de wind, het was en is nog steeds mooi.
De gemeente heeft geluisterd naar de roep van de bevolking, de dijken mogen bloeien, maar nu kan er wat mij betreft wel weer even een machine overheen...
Tussen al die wildigheid staat dan zo'n klein pluisje met zijn armpjes omhoog om hulp te roepen. Dat zal wel meevallen natuurlijk, maar goed, de pluisjes kunnen waaien en zaaien.
We deden boodschappen en aten spinazie, Joop moet veel spinazie eten en veldsla dat er nog niet is, vanwege het ijzer dat erin zit. Af en toe spinzaie vind ik wel lekker, maar twee keer binnen een week staat tegen. Joop had zalm, veel vis is ook goed, ik deed er een paar eieren bij. Als je koude eieren in heet water doet wordt wel de dooier gaar maar het wil blijft drellerig, eigenlijk heb ik niet zo lekker gegeten vanavond.
Vanmiddag liep ik alweer naar Brouwershaven, niet dat het speciaal moest maar er was een pakje dat ik wilde posten en de dichtstbijzijnde mogelijkheid is daar in Spar, bovendien is het een leuk rondje en nu met die wind loop je dan lekker achter de dijk uit de wind.
Dan kom ik altijd door zijn tussendoor gangetje en het krot dat daar staat is nodig aan een opknapbeurt toe, maar nu ziet het er wel schilderachtig uit met de muurbloemetjes, ik weet even niet meer hoe het heet.
Weer maar een korte broek aan, het moet toch een keer goedkomen met die benen maar het waaide nog harder dan gisteren. Joop was ook gekomen met de scootmobiel en in plaats van een ijsje namen we een bakje kibbeling, de visboer was nu weer open en kibbeling is lekker warm.
De margrieten beginnen ook weer te bloeien, één lange strook tussen Brouwershaven en Zonnemaire, deze zaadjes waren in de berm terechtgekomen.
Verder hoor je mij niet klagen hoor, de zon schijnt!
Weer even bij m'n positieven komen vandaag, ik had er moeite mee, mijn hoofd ook, gelukkig was er genoeg wind om het weg te blazen
Lekker gewandeld en 'bekenden' tegengekomen die gisteren nog bij me waren, dat is wel weer leuk, of iemand die zegt 'nu weet ik eindelijk dat jij Ria van Felius bent'.
Vamiddag naar Brouwershaven gelopen, de appels waren op, gelukkig was de ijsboer ook open, onderweg kiekte ik wat bloemetjes. Twee aan twee, samen groeien, samen sterker, zoiets lijkt het.
Ik heb er een rooie kop van, sweater aan vanwege de frisse wind, maar de zon heeft toch al de kracht van eind mei. Wel een halve broek, hopelijk zijn mijn benen ook al wat gekleurd.
Een stralende dag en heel veel bezoekers, ik denk rond de vijftig, ik was al snel de tel kwijt.
Bedankt aan allen die er waren. Zoveel bewondering en welgemeende complimenten, ik ben er van onder de indruk. Het was een bijzondere dag.
Ook vanwege het feit dat Laurent uit Eindhoven naar Zonnemaire kwam om mij te ontmoeten.
Dit zei hij er van op Facebook:
Ik volg de weblog van Ria al sinds ergens rond 2007 en daarna later verbonden op Facebook, maar heb haar nooit in het echt ontmoet.
Enkele jaren geleden begon ik haar kleurpotlodentekeningen op te merken die ze op Facebook had geplaatst, en ze waren erg opvallend. Ze kunnen heel mooi zijn, maar vaak ook best verontrustend. Ze zijn echter altijd machtig. Je ziet ze hier: https://riavanfelius.nl/page/tekeningen-te-koop
Ik kon zien dat het dezelfde indruk maakte op de bezoekers in haar huis. "Ik heb nog nooit zoiets gezien! ", hoorde ik meerdere keren. Ook waren mensen nieuwsgierig naar hoe Ria het heeft gedaan, en ik was ook verbaasd dat ze deze tekeningen niet plant, geen voorschetsen maakt, maar gewoon improviseert. Ze begint gewoon met bepaalde vormen en het ontwikkelt zich van daaruit.
In het echt leek ze een heel aardig persoon. Ook gezellig met haar man gesproken, terwijl ze de zeer vele bezoekers die naar haar tekeningen kwamen kijken, moest bijwonen.
Mensen vroegen ook of ze nergens anders exposities had, en zouden verbaasd zijn dat ze dat niet deed.
Ria leek zelf een beetje verrast te zijn van alle mooie complimenten die ze kreeg. Maar het is best briljant wat ze doet, dus wat mij betreft geen verrassing. Wat een leuke dag...
En mijn vroegere schoolvriendinnetje die ook een rondje Zonnemaire kwam doen, waarmee we na afloop een hapje bij de Smisse aten. Ook al bijzonder en erg leuk!
En dank ook aan de twee kopers! De tekeningen krijgen vast een mooi plekje.
Het is gelukt, een laatste tekening klaar voor morgen.
Een vermoeiende dag want ik was er nog best lang mee bezig en ik had nog een afspraak bij de kapper want dat haar met die wind, ik was er klaar mee, nu komt het niet meer voor mijn ogen... hoop ik.
En na de kapper begon ik eens met het inrichten van de tentoonstelling. Nog dingen anders hangen andere kleur lijst nog maar eens verhangen, ik kan dan gewoon niet stoppen. Vouwtafel naar binnen net als vorig jaar. Stoelen kunnen naar buiten morgen, die staan alleen maar in de weg. En ga zo maar door. Ik wilde nog een cake bakken maar kwam een ei tekort, eens zien of Dineke eieren heeft morgenochtend anders gaat het over, om 11 uur stroomt het vol, hahaha.
Het wordt tijd voor een update van Nora, dat is alweer een tijdje geleden. Ze kon al achteruit kruipen maar heeft nu ook door hoe vooruit gaat, dat is handiger. Het gaat altijd hard dat eerste jaar waarvan driekwart er alweer bijna op zit. Degene die haar aanmoedigt is oma Sil.
Vandaag was wasdag (alweer) zo droog met die wind, dan is hij nog ergens goed voor. Druk met de tekening die ik nog graag af wil hebben, ik weet niet of dat handig is.
Wat het weer betreft zijn de vooruitzichten goed voor zaterdag, leuke berichtjes overal, het komt vast goed. Vandaag werd de vlag gebracht, ik vond het al vreemd want ik had die van vorig jaar nog, maar hij wist niet meer wie hem teruggebracht hadden. Ik maak dan de snuggere opmerking van 'dan heb ik er nu twee' in plaats van te zeggen, 'neem maar weer mee', maar ik had al gezien dat de nieuwe groter was... zulke dingen zie ik gelijk... :)
Hoewel de meidoorn nu al weken bloeit viel het me vanmorgen pas op, al van verre! Zoiets daar moet net je oog op vallen, dat vind ik dan zo leuk! Want was is het? Ja twee bomen in een, maar wat lijkt het? Ik zeg nog niks en hoop dat jullie hetzelfde zien als ik...
Alvast begonnen met de boel aan kant te maken voor zaterdag, ja dat houdt nu niet meer op tot ik vind dat ik alles gedaan heb dat moest gebeuren en dat kan best morgen al zijn. Buitenboel ook al aangeveegd, er was niet veel wind dus dan waait het niet gelijk weer alle kanten op, dat scheelt een hoop. Niemand die iets van dat alles ziet natuurlijk, maar voor mezelf moet dat dan gebeurd zijn
Nog wat dingen geplant....gelukkig raken mijn potten op. Ondertussen ook nog een laatste tekening aan het maken, ik hoop dat hij een beetje lukt.
Vanmiddag nog een wandelingetje, ik blijf het rare luchten vinden, van die hele felle witte wolken tegen dat felle blauw, op de foto valt het nog mee.
Gisteren werd er hier in de buurt een ransuil gesignaleerd, die dacht zeker dat hij al in Noorwegen was.
Vanmorgen na de wandeling eerst naar het tuincentrum voor wat plantjes. Ik had de buuv beloofd haar bak weer wat op te leuken, ze is geopereerd en nog veel moe. Wel twee keer heel die kas doorgelopen want veel plantjes natuurlijk, maar de bak staat op het noorden, dus die zomerbloeiers kunnen dan beter maar niet. Nu ja er zit wat in en ze is er blij mee, dan is het goed he.
Zelf nam ik ook nog wat mee natuurlijk, ik word een behoorlijke geraniumfan... zou dat bij de leeftijd horen? Geraniums kunnen eigenlijk overal en er zijn zoveel prachtige soorten en kleuren, ik begin ze steeds leuker te vinden. Dat fijne witte is een euphorbia soort dat moet ik even onthouden, want hopelijk overwintert hij, echt heel schattig spul.
De klaprozen beginnen nu ook, er gaat er elke dag wel eentje open, dat wordt één grote rooie bos binnenkort, er zijn er wel een paar geknakt of ze hangen scheef, maar ik wilde klaprozen toch? Nou dan zal je klaprozen hebben! Vorig jaar zag het er nog maar zo uit, maar die produceerden heel wat zaad! Leuk hoor, maar volgend jaar toch maar weer iets minder, denk ik.
En toen was het weer maandag. Ik wandelde en kleurde wat met een beetje zere neus, er moet meer gesmeerd worden anders gaat het niet goed, er was niet eens zon de laatste dagen. Vanmiddag weer wel gelukkig.
Dit eendje zwom in z'n eentje in die hele grote sloot, pa of moe was nergens te bekennen.
Wel een mooie heldere sloot met plantjes, geen idee wat het is.
Er kwam een hommeltje op bezoek bij de grote wasbloem, gelukkig zag ik dat, was mijn fototoestel in de buurt en werden het snoepjes van plaatjes, op goed geluk.
Aan een nieuwe tekening begonnen voor de innerlijke rust en vanmiddag nog een wandeling in de wind, daar ben ik klaar mee, met die wind. Mijn klaprozen hebben nu al zoveel te verduren gehad dat ik versteld sta dat ze nog leven, vanmorgen kwam zelfs de eerste bloem tevoorschijn!
Het was me het nachtje weer wel, als het dan niet snel lukt, lukt het ook helemaal niet meer, om vier uur was ik, helemaal sufgedraaid, nog wakker. Na een paracetamolletje is het uiteindelijk toch gelukt, maar om dan te zeggen dat je uitgerust wakker wordt....nee.
Misschien bgint de stress voor komende zaterdag ook wat toe te slaan. 'Heb je de folder al genien' vroeg de eerste die ik tegenkwam vanmorgen, nee dat had ik nog niet en even later weer iemand. Leuk! Mooie folder! En dat is het ook toen ik hem eenmaal weer thuis uit de brievenbus had gepakt.
Gisteravond sloeg de onzekerheid al toe want wat maak ik nou helemaal, paashazen met grote oren, die deed me wel de das om, iedereen zag het blijkbaar behalve ik en dan is het dubbel zo stom, ik heb het wel veranderd, maar toch.
Na even een klein dutje stapte ik op de fiets richting Zierikzee, voor thee en nog wat andere dingen. Het was er druk vanwege een Jazz festival. Jazz is niet zo mijn ding. Ik hou niet van getoeter, dat is het meer en dan vooral koper getoeter, maar een harmonie vind ik dan wel weer leuk. Ik ben maar snel doorgelopen.
Heen windje mee kracht vijf, terug wind tegen viel niet mee maar ik heb het gered, 20km in de benen. Ik ging nog een keer zo hard een oprit af, tegen de wind in, dat ik de mensen die ik tegen kwam zag kijken waar mijn motor zat
Deze zit er ook bijna elke morgen, hij is niet meer bang van me, nu ja op het laatst wel natuurlijk. Zijn broer of ander familielid ligt al weken plat aan de andere kant van de berm, misschien komt het daardoor.
Een paar honderd meter verder was er een dode sperwer, die heb ik maar even een stukje hoger gegooid. Het is nu maar te hopen dat er niet ergens een nest jongen zonder eten zit.
Het klaproosje stond er nog.
Vanmiddag fietste ik naar Brouw, het was er gezellig druk, heel veel fietsers en ander tweewielig spul dat viel me wel op. Bladen vol patat en kibbeling en ook haring, al is het nog geen nieuwe, vloog de deur uit bij de visboer. Ik nam eens een homemade kant en klare maaltijd mee, pasta met vis en gamba's, erg lekker. Ik nam twee bakken omdat ik twijfelde of het genoeg zou zijn, voor ons was dat het zeker en nu heb dus nog eentje extra in de diepvries.
Joop fietste eens naar Scharendijke, maar met die voeten gaat het niet goed, hij heeft er erg veel pijn aan, ze branden. Wat dat nu weer moet worden met die polyneuropatie.
Prachtig hè! Zo'n klein wondertje tussen asfalt en berm, het zal me benieuwen of het er morgenochtend nog staat want daar komt best nogal wat langs op een dag. Gelukkig zit het nu als herinnering veilig in mijn archief.
Het was een gezellig ochtendrondje, er was zon, niet al teveel wind, aardige mensen en leuke honden en omdat de honden wat lekkers van me krijgen volgt dan vanzelf even een praatje. Ik weet niet waarom maar de meesten lopen linksom, ik rechtsom. Het gebeurt ook heel vaak dat ik niemand tegen kom hoor, of zomaar eentje.
Na de koffie ging ik nog eens met wat potjes aan de gang, de schaal van eergisteren mosvrij gemaakt en bijgevuld. Ik kwam daarbij weer een paar verassingen tegen die ik in aparte potjes heb gezet, altijd leuk, geen idee wat het is. Er was nog een was en ik wandelde nog maar een rondje.
Joop fietste ook voor het eerst weer een klein rondje, hij is behoorlijk voorzichtig geworden. Verkoudheid is zo goed als over, maar de vermoeidheid is er nog wel. Er is een wortel getrokken, dat moet ook nog genezen en dan de blijvende mankementen waar hij aan moet wennen. Hopelijk kan hij gauw ook weer eens wat beter uit de voeten, want die voeten dat wisselt, dat is er niet altijd blijkbaar.
Deze ging gewoon lekker, achter elkaar door, dat zou ik altijd wel willen dat het zo ging, vaakt strubbelt het af en toe. Dit is wel de laatste tot Beleef Zonnemaire volgende week denk ik. Zaterdag 27 mei van 11.00 tot 17.00u.
Vanmorgen poetste ik mijn fiets en pompte de banden op, klaar voor het fietsseizoen, vanmiddag gelijk maar een ritje naar Noordgouwe bij noordenwind kracht vijf ongeveer.
Daarvoor keek ik even in de tuin van Inge. Zij doe ook mee aan Beleef Zonnemaire en heeft een prachtige tuin, die heb ik nu dus alvast gezien. Echt een tuin waarin je blijft kijken, vol verassingen!
Kindermenu gekookt, kip, sla, patat, lekker!
Vanavond nog een rondje gewandeld, het is wel lekker hoor, ook al waait het behoorlijk.
Superlekker weer vandaag. Janny en Freek kwamen en we hebben heerlijk buiten in de zon gezeten.
Janny en ik wandelden een rondje door de polder, nu eens zonder mannen, ook weleens leuk.
De grote wasbloem bloeit prachtig, hij schijnt veel zaad te produceren dus mocht je belangstelling hebben dan kun je alvast reserveren. Ik wacht rustig af.
Het is geen fotoweer en het is vooral koud, het voorjaar is ver te zoeken. Dat was twintig jaar geleden wel anders want ik keek weer eens even in mijn archief. Vanaf nu ongeveer waren er ook foto's. Nog niet zoveel en Joop zal deze wel gemaakt hebben want van een zelfontspanner wist ik nog niets.
Maar wat ik zo leuk vind aan deze foto is dat ijzeren rekje. Ik nam het een keer mee uit het tuincentrum, het was afgeprijsd en stond ergens in een hoekje waar het ook hoort natuurlijk
En dat heb ik nu zevenentwintig jaar later nog steeds. Het staat nog steeds in een erg zonnig hoekje waar ook geen parasol komt en zodoende weinig groeit en bloeit behalve vetplanten. De oranje bak ga ik vandaag of morgen even onderhanden nemen, die daarboven deed ik vorig jaar. En het teiltje (dat ik ooit van Ina kreeg) pas.
Joop zijn telefoon doet het inmiddels plotseling weer, de nieuwe is onderweg, maar die kan ongeopend weer retour. We zijn zo goed als hoestvrij. Ik kleurde vandaag vooral.
Het is niet elk jaar dat ik zo verwend word hoor, dat is ook helemaal niet nodig, maar dit jaar heb ik blijkbaar goed mijn best gedaan. Ik vind hem prachtig, pot ook, erg blij mee!
Het ruikt overal heerlijk buiten, zeker als je tussen de meidoorns loopt. Ik deed dat twee keer vandaag, niet zo ver want ik had genoeg andere dingen te doen.
Alweer potgrond gehaald, nu maar weer grote 40ltr zakken, want dat scheelt een klein zakje op drie grote of zoiets, best veel, goed voor de spierballen, het lukt me nog wel gelukkig. Ik kreeg er een paar moederdag handschoenen bij, jammer dat ze te klein zijn...
De plus plantjes geplant, de eergisteren gezaaide zaadjes komen ook al volop op, dat gaat snel! Zulke dingen dus, glasbak, oud papier wegbrengen. En zo was er weer een dag voorbij.
Wij waren vanmiddag even in Middelburg bij de tandarts want er moest een wortel getrokken worden bij Joop. Nu waren we nog nooit hier bij de tandarts geweest, meestal is dat gewoon in Zierikzee of in Goes bij de kaakchirurg, maar hier zit er dus ook eentje.
Dit is het oude PZEM gebouw, best mooi vind ik, jammer dat de zon niet scheen.
In 1937 kwam aan de Poelendaelesingel 10 te Middelburg een nieuw hoofdkantoor gereed, in traditionalistische stijl, naar ontwerp van Arend Rothuizen. Het gebouw is altijd in gebruik gebleven bij PZEM en later bij DELTA, en is in 2000 ingeschreven als rijksmonument.
We konden alleen de ingang niet goed vinden, er waren slagbomen en ze gingen niet omhoog. Joop liep snel naar binnen om op tijd te zijn en daar stond ik dan, voor de uitritslagboom, die zeker niet omhoog ging. Gelukkig kwam er niemand aan en toen mijn toestand wat bezonken was, keerde ik om om bij de ingangslagboom te komen die nog steeds niet omhoog ging. Gelukkig was daarnaast een ander parkeerterrein, waar ik toen maar parkeerde. Er kwam een juffrouw naar buiten mijn gescharrel was opgemerkt blijkbaar.
'Zoekt u iets?' Ik deed mijn verhaal en ze vertelde dat er intercom bij de slagboom was, daar kan je aanbellen en praten, ik mocht niet even op haar parkeerterrein blijven. Tsja wij zijn ook maar boern eej, vanut patteland.
Toen ik net stond en een paar foto's had gemaakt kwam Joop er alweer aanlopen, met een wortel minder...
Dit beeld stond er ook. Man, vrouw, kind.
Aangeboden door het personeel bij het 50-jarig jubileum der N.V. P.Z.E.M. mei 1989
De adelaar betekent dat daar ook het Duitse consulaat gevestigd is, ik had geen idee maar heb het gevonden.
We waren best weer snel terug en omdat de PLUS planten (van de zegeltjesaktie) en zouden zijn reed ik ook nog maar even naar Scharendijke, gelijk maar wat boodschappen het was lekker rustig.
Na het eten nog maar een fijn wandelingetje door de polder, ik ben een beetje laat zodoende.
Vaak lossen dingen zich vanzelf op. Dan loop ik me druk te maken en dan in een paar dagen tijd zien mijn wolken er plots veel zonniger uit. Eigenlijk weet ik niet goed hoe ik het zeggen moet maar het komt er op neer dat ik teveel fantaseer volgens Joop.
Al weken ben ik mijn regenbroek kwijt, die heb ik op de makkelijkste plek gelegd, bovenop de kapstok was de opéénnamakkelijkste plek, maar nu ligt hij op de makkelijkste alleen ben ik vergeten waar dat ook alweer was. Gisteren was ik een tijdje nog iets anders kwijt, 'ik denk dat het bij je regenbroek ligt' zei Joop, soms denkt hij dat hij leuk is...
Mijn dag was goed, het hoesten is zo goed als over, nog niet helemaal hoor maar vergeleken bij Joop, die de hele dag door de ene bui na de andere verwerkt, lig ik behoorlijk voor.
Lekker gewandeld ook vandaag, vanmiddag even naar Zuidbos voor groente. 'Ja hoor, zei Eveline, het groot hoefblad bloeit!' Grote blaren genoeg, maar nog geen bloemetje te bekennen.
De klaprozen in mijn plantenbakken op de stoep hebben een behoorlijke knauw gekregen van de regen, niet afgebroken, maar zwaar van alle nattigheid naar beneden gezakt. Hopelijk veren ze nog een beetje op, ze zitten vol knoppen. De smeerwortel van de foto had nergens last van.
De zaadjes van gisteren zitten in potten en bakken, alleen het restant en de goudsbloemen moeten nog ergens in, ik was het zat. Even later zag ik al een paar tortels komen neuzen wat die bakken zoal te bieden hadden, ik heb er maar gauw plastic over gedaan.
Joop was weer eens bij de dokter vanmorgen, het was hem allemaal wat gaan duizelen bij het laatste bezoek aan de reumatoloog. De dokter heeft het keurig uitgelegd, hij heeft Polyneuropathie, zijn klachten hadden dus niets met jicht te maken, wat hij vermoedde. Alles is nu duidelijk Polyneuropathie, daar is niets aan te doen, het wisselt ook en hij is niet de enige er zijn er nog zo'n 400.000 in Nederland.
Tot overmaat van ramp ging ook zijn telefoon nog eens stuk, geen beeld meer, schermpje kapot...
Niet zomaar een buitje, maar gewoon een grote van een hele dag. Toch ging ik er even op uit vanmiddag, er was weinig wind dus de paraplu kon mee en het was heerlijk.
Zowat ook niet gehoest vandaag in tegenstelling tot Joop, maar die gaat morgen ook even naar de dokter, de afspraak was er al, dus dan kan dat gehoest mooi even meegenomen worden.
Groeizaam was het zeker! Het vlas is al een centimeter of tien, altijd herkenbaar aan de mooie lichtgroene kleur en dicht gezaaid. Dat worden weer een hoop bloemetjes binnenkort waar ik elke morgen langskom, bij leven en welzijn natuurlijk...
Van de postcodeloterij kregen we een zakje zaad met een vlinderboek erbij, altijd leuk. Nu had ik al eens eerder zo'n gemengd zakje ergens gekregen en dat gooi je niet weg natuurlijk, maar toen zaaide ik alles maar door elkaar in een paar potten, dat wordt een bende.
Vanmiddag sorteerde ik de zaadjes eens, een leuke bezigheid tijdens de regen, zodat ze twee aan twee in een pot kunnen, dat lijkt me beter.
De kromme rechtsboven zijn goudsbloemen is me verteld, daarnaast de vier balletjes zou bolderik zijn. De zwarte daar weer naast, dus boven tweede van links die komen me ook zo bekend voor, zarte fluweelachtige balletjes maar ik weet het niet. Nou ik hoor het wel of iemand iets weet en anders stop ik ze op goed geluk bij elkaar en zie wel wat het wordt, ook leuk
Vanmorgen eerst om boodschappen, het was nog heerlijk rustig in de winkel en na de koffie erop uit voor een wat langere wandeling. Windstil weer, fluitende vogeltjes en af en toe een paar fietsers. Genieten zo op de zondagmorgen.
Ik kwam de rietgors tegen vandaag, dat vogeltje van gisteren was de grasmus, klein maar fijn.
Verder viel er niet zoveel te fotograferen, het was een beetje grijs, wel af en toe flauw zonnetje.
De rest van de middag zitten kleuren, het raam kon al open, het hoesten wordt langzaamaan minder.
Wat aandoenlijk hè, zo'n teer gevalletje. Ik had wel een vogeltje gezien, maar dat het nog zo klein was... dat zie ik dan pas als ik de foto's op mijn pc zet. Geen idee wat het is. Een winterkoninkje misschien?
En vanmiddag deze. Die zat denk ik dood te gaan, hij bewoog nog wel wat maar dat was ook alles.
Zo gaat dat. Misschien is dat leuke kleine vogeltje ook al ergens aan het verteren.
Tussendoor keken we naar de kroning van Charles. Tja poppenkast, maar ook wel mooi en erg veel geld wat het kost, waar dan zoveel andere dingen voor gedaan kunnen worden, maar ja die gebeuren ook niet als het nièt op deze manier gedaan wordt en dan met de vermelding 'dit is van het geld van de kroning', dus laat het maar lekker zo blijven. Charles blijkt een groene koning te zijn, we wachten af, wie weet wat voor moois hij voor elkaar gaat krijgen, ik mag hem wel, net als zijn moeder en Camilla ook. Volwassener dan ons koninklijk stel, maar die zijn ook een stuk jonger.
We worden het gehoest een beetje zat. Joop begon twee weken geleden met grieperig te zijn, ik had nog niets maar vorige week begon ik met hoesten en hij daarna ook. Vooral 's nachts, maar ook overdag van die hoestbuien die uit je tenen moeten komen.
Ik heb energie genoeg, het is niet dat we ziek op de bank hangen, het hele huis gepoetst vandaag en nog wat extra dingen, gewandeld, gewoon de gewone dingen, maar 's nachts wel twee uur liggen hoesten, al lijkt het vandaag wel iets minder.
Buiten is het prachtig, er vallen wat malse buitjes, dat is prima voor de natuur en af en toe schijnt de zon, alle knopjes ploppen open.
En deze had even wat te diep in het bloemetje gekeken, kortom het is feest in de polder.
Ik bleef maar naar dat bewegende gele vlekje kijken waarvan ik dacht dat het een gele kwikstaart was, zoomde in en maakte wat foto's en nog eens overnieuw, maar ik kon er geen wijs uit worden. Eenmaal thuis bleken het twee puttertjes te zijn en het gele vlekje een paardenbloem. Toch wel leuk dat er nog iets toonbaars op staat.
Heel warm ineens weer, ik scharrelde buiten, wandelde, hing een was op, veel met mijn gezicht in de zon en nu is denk ik mijn neus verbrand, heel mijn gezicht gloeit. Joop heeft ook al een pet gekocht, dat is beter, al vind ik het niet fijn.
De doden werden weer herdacht. Al het leed en de verhalen, je zit erbij en hoort het aan, maar eigenlijk is het niet te bevatten hoe het werkelijk was.
Bij ons thuis werd er niet veel over de oorlog gepraat. Onze ouders waren pas getrouwd, mijn zus werd in 1941 geboren. Ik heb nog een stapeltje brieven die mijn moeder naar haar ouders schreef in Serooskerke, toen ze pas op Dreischor woonde. Een paar heb ik er gelezen. Veel hetzelfde, hoe gaat het met jullie, met ons gaat het goed, of niet, en wat een weertje... Een soort weblog maar dan op papier, zonder foto's. Ik neem me bij deze voor ze toch eens allemaal te lezen en dan in de goede volgorde want dat is ook verwarrend als ze niet goed liggen.
Geen foto's gemaakt vandaag, dan maar de laatste tekening die ik maakte.
Zaterdag 27 mei is er weer een Beleef Zonnemaire waar ik aan mee doe. Nieuwe tekeningen genoeg en altijd leuk als er mensen komen kijken.
In het begin zei ik, ik doe wel mee maar ik hoef niet op een lijstje, maar ja nu sta ik er toch bij en iemand heeft zo'n leuke tekst bij de foto van vorig jaar getypt, dat had ik zelf absoluut niet beter gekund en voel me ook zeer vereerd:
'Haar tekeningen zijn geïnspireerd door haar liefde voor de natuur en het platteland, en de dagelijkse dingen in Zonnemaire. Door haar kleurgebruik brengt ze de schoonheid van de natuur tot leven op papier. Ria’s tekeningen zijn niet alleen prachtig om naar te kijken, maar geven ook een gevoel van vreugde en positiviteit. Haar werk is een ware viering van kleur en creativiteit'.
Prachtig toch!
Dus ja, heb je vrij die dag kom dan gezellig kijken, er zijn ook open tuinen. Genoeg te zien en altijd gezellig.
Ik ging naar de kapper vanmorgen en wandelde, verder hoest ik me suf, Joop begint nu ook, dus de gezondheid loopt nog niet over.
Elke morgen een prachtig stukje natuur onderweg, van zomaar een paar honderd meter, er valt altijd wel wat te horen of te zien en alleen al de dagelijks wisselende aanblik van de scheefgewaaide bomen, daar geniet ik van.
Vandaag rommelde ik in de zon in de tuin. Joop kwam vragen of hij moest helpen, hij weet van de zware potten natuurlijk maar zolang het niet nodig is doe ik het liever zelf, voordat hij zich ook nog gaat bemoeien met de plek waar ze moeten staan.....
Het was een heerlijke dag al is de wind nog steeds erg koud als je buiten het dorp komt. Joop fietste weer voor het eerst en ik heb af en toe hoestbuien. Ik wandel wel gewoon, voel me goed verder, maar dat hoesten verveelt gauw, al is het maar een paar keer per dag, vooral bij het wakker worden.
En dan dat gezeur van mannen over een koffiezetapparaat, dat dat het alleen maar moet doen en dat het verder niet uitmaakt hoe het eruit ziet??!??
Is dat misschien ook met een auto het geval en bepalen alle wederhelften het merk en de kleur, als hij het maar doet schatje, maakt niet uit verder
Bij deze bomen op de dijk valt het me ook al op, nog nooit zag ik ze zo bloeien. Of misschien tegelijkertijd met het komen van het blad iets minder, maar nu hoog bovenin alleen maar bloeiwijzen.
Verder nog geen blad te bekennen, onderin iets meer.
Mijn bestelling van het koffieapparaat geannuleerd vanmorgen, de kleur leek me ineens zo flets en mijn tegeltjes zijn dat ook al.... ik ging twijfelen dus maar even geannuleerd. Keuze uit 18 kleuren is erg lastig. Natuurlijk vallen er gelijk een paar af, maar tjonge jonge jonge, ik ben er nog niet uit hoor.
Fijn gewandeld al ben ik ook erg verkouden nu, net als Joop.
