Eind van de middag kwamen Ina en Martin even een borreltje halen, ze waren weer even op hun weekendadres. Martin had een leuk vuurwerkje meegebracht en toen het eenmaal donker was hebben we dat aangestoken, dit is de enige foto die ik heb want het ging wel heel snel allemaal, Ina was nog niet gereed dus die heeft er geeneen. Ze hadden gezellig hun slofjes meegebracht en we hebben lekker nasi gegeten met één van de laatste flesjes oude wijn, een Rioja van 1985, hij smaakte perfect, maar de kurk was al een beetje muffig, dus volgens ons had hij geen dag langer moeten liggen.
Tussendoor ook nog een minder leuk telefoontje, we werden niet gefeliciteerd, er werd alleen maar gevraagd of we op wilden passen morgenavond, omdat een ander feestje niet doorging en ze in plaats daarvan hier gezellig in de Surf Inn oud en nieuw wilden vieren. Ik heb gezegd dat ik daar geen zin in had en de boodschap kwam duidelijk over werd er gezegd: "We komen niet meer"was het antwoord. Misschien ook een gevolg van het feit dat we samen met onze vrienden eerste kerst wilden vieren en ze toen ook al niet welkom waren. Onze jongste dochter moet eens leren niet alleen maar aan zichzelf te denken. Sil .......jij en je gezinnetje zijn altijd welkom als we geen andere afspraken hebben en zeker als we niet het gevoel krijgen als oppas gebruikt te worden........
Misschien vinden mensen het ook wel weer raar dat ik dit hier zet, maar dat zal me een rotzorg zijn, ik hou van mijn kinderen, ik wil absoluut geen ruzie, maar ik vind wel dat ik gelijk heb.
Deze keer maar eens een mooi statieportret, genomen door fotograaf de Feijter uit Zierikzee een paar maanden voordat we gingen trouwen, ik was negentien en Joop eenentwintig. Joop zat in dienst en het was belastingtechnisch voordeliger om te trouwen, dus dat deden we nog net op het nippertje. Een huis hadden we nog niet, we hebben eerst een tijdje ingewoond bij mijn ouders. Een bijkomend ander prettig voordeel was dat we vanaf die dag bij elkaar mochten slapen, tot die tijd ging Joop altijd netjes, na het welterusten zeggen, naar zijn eigen bed op de logeerkamer, zo ging dat toen. De jurk die ik aan heb had mijn moeder ook weer zelf gemaakt, net als mijn trouwjurk, deze jurk was zwart met een paarse kraag. Na een maand of negen werd mijn vader overgeplaatst naar St.Philipsland en konden wij in hun huis blijven wonen. Daarna volgden al snel de zwangerschappen, de eerste liep mis, maar oktober 1968 werd Miriam geboren en december 1969 Silvia. Ik was inmiddels gestopt met werken en full time moeder, zo ging ook dat toen. En nu op naar de veertig!
Een heel klein beetje sneeuw was er gevallen vanmorgen, dat toen de zon eenmaal ging schijnen ook weer snel verdwenen was. Op het strand in de schaduw lag het er vanmiddag nog. Zeker daar vind ik het er altijd heel mooi uitzien. Ik heb heerlijk gewandeld, lekker warm ingepakt want koud was het wel. Joop heeft vanmiddag zijn "oortje" weer terug gebracht, hij kan er niet aan wennen en zegt dat het ook eigenlijk niets toevoegt of juist weglaat, het zal moeilijk blijven in een rumoerige ruimte en ik zal misschien mezelf aan moeten wennen wat harder te praten, zodat ik niet alles hoef te herhalen.
Dat ben ik nu! Ik heb gezellig even een wijntje met Miriam gedronken op de verjaardag van Sil. Zo zie je maar, ver uit elkaar maar wel "bij elkaar". Joop is erop uit, naar Cor of naar de kroeg, dat krijg ik straks te horen. Hij heeft zich vanmiddag opgegeven voor een cursus Nepalees, dat wordt dus lachen de komende drie maanden, want hij krijgt ook huiswerk mee en misschien moet ik hem dan wel overhoren en pik ik ook nog een graantje mee, we hebben vanmiddag al even geoefend, want hij heeft ook een boekje waar hij al dagen in zit te neuzen en deze vind ik niet moeilijk te onthouden eigenlijk: kahaan jaane? (waar ga je heen?) eenvoudig toch?
Namaste
Niet veel beleefd vandaag. Te koud om te wandelen, of eigenlijk had ik ook niet zo'n zin ver te lopen, dus ik heb het grootste deel van de dag bij de kachel vertoefd. De Fiat heeft pech, weer de thermostaat, net als een tijdje geleden, volgens de garage kan het nog wel eens garantie zijn, dus als we al gewild hadden hadden we toch niet naar Sil gekund, met de Spitfire is er nu ook niet veel lol aan. We hebben gebeld vanmorgen. Verder een beetje gewinkeld bij Wehkamp, het is er uitverkoop nu, dus ik heb alvast een paar zomershirtjes besteld en een ander huispak. Met het pak dat ik een paar maanden geleden kocht heb ik tegen de kachel gestaan, er zit nu een gat in aan de achterkant. Ik heb het opgegeven bij de brandverzekering en krijg het netjes vergoed. Stom genoeg denk ik zelf nooit aan zulke dingen, daar moet een ander me dan weer atent op maken. Achteraf heb ik ook een jas met kaarsvet, maar dat is al meer dan een jaar geleden, dat durf ik nu niet meer. Ik neem nu maar een wijntje op de verjaardag van Silvia. Proost Sil!
28-12-1969
De foto is genomen op de paardenmarkt in Zierikzee, juni 1972, Silvia is daar tweeeneenhalf jaar, we zitten samen in de draaimolen, voor haar de eerste keer en best eng. Ik ben bijna vijfentwintig.
HARTELIJK GEFELICITEERD!
Kerst hebben we gehad, dus alles maar weer zo snel mogelijk in de oude toestand terug gebracht. Op naar de oliebollen en 2006. Ik twijfel nog of we ze net als voorgaande jaren weer zelf gaan bakken of toch maar niet meer, soms houden dingen op leuk te zijn. Of misschien voor de laatste keer, zoals zoveel dingen voor de laatste keer gebeuren de laatste dagen nu onze vrienden uit elkaar gaan, het is soms ook moeilijk net te doen of er niets aan de hand is, hoewel ze daar zelf keien in zijn. Of is het misschien verstoppertje spelen, net doen of er niets aan de hand is is ook wel makkelijk natuurlijk, vooral tegenover anderen. Achteraf begrijp ik dat we gisteravond een soort voorstelling gegeven hebben, ook al voelde het wel heel vertrouwd en waren de meesten wel op hun gemak, het blijft een vreemde situatie en zoals gisteravond zal het zeker nooit meer zijn, daar ben ik na vandaag wel heel erg van overtuigd........
Ik weet dat ik in raadsels praat, ik wil er ook niet over uitweiden, maar ik wil het wel kwijt.
Gisteren had ik ze sinds lang weer eens aan, ik ben niet zo'n kettingenmens, maar heel soms vind ik het toch wel leuk, vooral omdat ik ze zo mooi vind. Tante Koos was de tweelingzuster van mijn opa Prince, de vader van mijn moeder. Ze was getrouwd met een Meerse als ik het me goed herinner en was een van de laatsen die nog in de Zeeuwse klederdracht liep en dan speciaal de Schouwse dracht natuurlijk. Toen tante Koos overleed en haar huisje leeggeruimd moest worden, bleven deze kralen over, niemand wilde ze blijkbaar hebben, ze zaten los in een envelop. Mijn moeder bracht ze mee naar huis en ik vond ze prachtig, zij heeft ze later op ijzerdraad laten rijgen en nu is dit mooie granaten snoer van mij.
Het was gezellig. We hebben lekker gegeten en gedronken, samen met Joke, Wim , Elly en Cor.
Heerlijk was het vandaag en onder het lopen had ik weinig moeite net te doen alsof het al een beetje voorjaar was, ogen dicht, de warme zon op mijn gezicht, genieten! Eenmaal thuis liep ik nog even door de tuin en ondekte een Geranium plantje, vol knopjes, die deed ook een beetje net alsof....
Fijne Kerstdagen lieve lezers!
Het was niet zo rustig als op de foto hieronder, maar het viel toch wel mee met de drukte. Het gourmetvlees was al op bij AH, dus ben ik op goed geluk uitgeweken naar de ambachtelijke slager, waar het op dat moment ook al niet druk was, zodat ze me gelijk konden helpen, ik heb gelijk een paar lekkere botten voor Simba gevraagd, daar ligt ze nu al een tijdje aan te knagen. Er wordt blijkbaar niet veel meer om gevraagd, want ze moesten nog een been in stukken zagen, ik kreeg een zak vol, de rest ligt in de diepvries, smullen voor Simba hoor.
Als iedereen nu vanavond alvast even boodschappen doet, dan is het morgen lekker rustig.
Hele stukken van de duinen zijn er weggeslagen na het hoge water van vorige week, soms vraag ik me weleens af of we wel veilig zitten achter die bultjes, 't is toch niks als je het zo ziet, dat moet dan de Noordzee tegenhouden bij een stevige noordwesterstorm, ik heb er weinig vertrouwen meer in als ik dit zo zie.
Wat een sombere rotdag vandaag. Zoals altijd als ik neerzet wat ik "mogen ga doen", heb ik geen boodschappen gedaan, dus nu zeg ik niets.......
Verder ben ik in staking vanavond, ik heb niet gekookt. Joop zoekt het ook maar uit. Soms zeg ik weleens: "Ik heb helemaal geen zin om te koken vanavond", steevast is zijn antwoord dan: "Nou dan kook je toch niet...." Vanavond is het zover! Ik was al vergeten groente te kopen en vlees was ook niet uit de diepvries gehaald en toen kregen we ook nog eens bonje..... dus ik heb het restje nootjes van gisteren al op en net een stukje kaas gesnaaid, van de honger zullen we niet omkomen hoor.
K#t eten altijd!
De prooi die hij gisteren gevangen heeft ligt onder de bosjes. Het meeste is al op, maar hij zit nu de restjes op te eten, mooi gezicht, vier krijsende eksters boven zijn hoofd, maar hij eet onverstoorbaar verder. Het is alleen moeilijk om een foto te maken door het raam en hij zit ook een beetje achter de takken, alleen als hij op een paaltje zit gaat het, maar dat is eigenlijk te ver weg.
Joop is vanmorgen voor de tweede keer gezakt voor zijn praktijkexamen. Hij had gezegd dat hij het nog één keer over zou doen en nu dat niet gelukt is, denk ik dat hij stopt met de taxiritten. Jammer van de extra centjes maar het geeft ook wel weer rust, niet meer de hele zomer 's nachts weg en overdag nergens zin in hebben, misschien is het wel beter zo.
Ik heb heerlijk gewandeld, wat zitten prusten en het kolommetje hiernaast een beetje in kerstsfeer gebracht (dat iedereen het wel even ziet natuurlijk)
Voor de Flora van Dreischor heb ik de Welleweg bij Dreischor geplaatst, waarom ik afgelopen vijftiende januari van dat bordje en die weg een foto maakte is me opeens duidelijk, ik had ze gewoon nodig vandaag...
Zo, de engeltjes zijn eindelijk ook hier neergedaald. Zes snoertjes met lampjes heb ik opgehangen en versierd, mijn kerstkleed voor op tafel gestreken, kortom, ik ben er klaar voor. Gedoe ieder jaar, maar als ik het niet doe heb ik het ook niet naar mijn zin en nu het eenmaal hangt staat het weer wel gezellig. Joop moest naar Amsterdam, dus die liep ook niet in de weg.
Ik ben ook nog even naar de dierenarts geweest met Simba, ze heeft een ontstoken oog, daar heb ik druppeltjes voor gekregen
Van drie tot vier had ik mijn telling gepland, ik was er helemaal klaar voor, pen en papier bij de hand, maar geen vogel te bekennen, nergens, ik liep van de keuken, naar de kamer, ook regelmatig richting voordeur, maar de enige vogels die ik gezien heb zijn een sperwer, twee merels en een spreeuw. Nergens een koolmees, roodborst, winterkoninkje of noem het allemaal maar op, ik denk dat ze ingelicht waren en dat ze niet aan de telling mee wilden doen, een andere verklaring kan ik er ook niet voor verzinnen....
Mijn lieve schoonzus had gisteravond koffiebonen gescoord, zodat we vanavond een lekker Sambucaatje met bonen konden nuttigen, even de brand erin en smullen maar. Ze zijn weer even een weekendje over en we hebben lekker gegeten, met de nodige borreltjes erbij natuurlijk. Van wandelen is niet veel terecht gekomen vandaag, het was me te koud en er hing een ernorme hagelbui boven ons hoofd, dus we zijn na een half uur weer snel omgedraaid.Ik ben wel in de weer geweest met de kerstspullen de laatste dagen. Gisteren had ik al een grote tas waarvan ik dacht dat er licht in zat van de garagezolder gehaald, maar dat bleek alleen maar buitenverlichting te zijn, daar ga ik al helemaal niet aan beginnen, niemand die het ziet en 's avonds gaan de gordijnen dicht dus wij zien het ook al niet, die heb ik vanmiddag weer netjes terug gezet en een andere zak gepakt waarvan ik denk dat er ook licht in zit. Bovenop zie ik alleen nog maar de enorme dennenappels, jaren geleden meegebracht uit Frankrijk, maar daaronder moet ook nog het een en ander zitten, ik denk dat ik de goeie zak te pakken heb. Wordt vervolgd!
Morgen wel vogels tellen hè!
Springtij, dacht ik, omdat het volle maan is, maar toen ik eens ging kijken bleek dat het dan nog twee dagen duurt, nooit geweten. Er was bijna geen strand meer over hier bij Scharendijke, het water stond tegen de duinen aan en er waren prachtige golven, dat komt ook niet zo vaak voor. Het leverde wel een paar natte broekspijpen op omdat ik liep te suffen. Verder een paar uur heerlijk zitten kleuren, ik zal morgen een foto maken, al vind ik het resultaat niet geweldig. Ik had mijn grote blok (21x29.7)gepakt, maar eigenlijk vind ik de kleintjes (14.8x21) leuker om te doen.
Afgelopen weekend kreeg ik weer een nieuwe schoolfoto van Yara van Silvia.
Wat een schitterend kind is het toch! (Sprak oma trots) Voor de aardigheid heb ik de oude er even bijgehaald, die is van maart 2004 er zit dus anderhalf jaar tussen en inmiddels is ze ook weer een keer aan haar oog geopereerd. Silvia wees me erop dat ze "kijkt" met haar rechteroog (voor de kijker), het linkse is nu teveel gecorrigeerd en daar moet ze dus nog een keer voor onder het mes.
Wat kan zo'n mensje in zo'n korte tijd veranderen hè...
Het wordt een beetje eentonig maar mijn dag bestaat eigenlijk uit niets anders, er gebeurt ook niets schokkends of anders leuks om te vertellen, dus vandaag een beetje extra foto's gemaakt van het rondje dat ik liep, alweer door de Kop van Schouwen, net als gisteren, alleen nu nog een stukje verder. Het is er prachtig, ik kan er uren blijven lopen. Heerlijk weer was het weer, zon en lekker zacht, dus de snoertjes kerstverlichting liggen ook nog daar waar ze al het hele jaar liggen...
Mijn rondje door de Kop van Schouwen zat erop en omdat de auto bij deze spiegel geparkeerd stond maar even een fotootje gemaakt, hij vertekent wel hoor, want natuurlijk ben ik niet zo'n klein dik propje...
Even dacht ik dat we het niet droog zouden houden, maar dat viel gelukkig mee.
Het was heerlijk en de hondjes en ik hebben weer genoten.
Met dit donkere weer krijg ik wel zin om de kerstverlichting toch maar op te zoeken, dat is er nog steeds niet van gekomen, misschien morgen.
Joop voelde vanmorgen weer een jichtaanval in zijn teen opkomen, hij heeft gelijk pillen ingenomen en nadien heb ik hem er niet meer over gehoord, het zal wel gezakt zijn denk ik dan, want als mannen een pijntje hebben hoor je dat echt wel een paar keer per dag. Hij is nu Elly aan het helpen met het installeren van haar nieuwe pc, dat heeft ook even geduurd, maar als het goed is, is die straks ook weer on line, ze begon al helemaal te shaken.
Zelfs op het strand ontkom je niet aan de kerst. De strandtenten die er nog staan hebben ook een kerstsfeertje. Dit is Blasa Bloesa, de tent met de ophaalbrug, waar ik langs kwam vanmiddag.
En ik ben best moe. Nadat Sil vertrokken was kwamen Elly en Cor nog even aanwaaien. Morgen gaat Elly schoonmaken bij Danny (de zoon van Elly en Cor) in zijn nieuwe huis, ik pas dan weer op Belle, dus ze kwamen even de sleutel brengen, dan kan ze (Belle) gewoon lekker thuis blijven en ik ga lekker met haar wandelen, dat worden weer strandwandelingen komende week!
Nou uhh, we hebben gekleurd en spelletjes gedaan en getekend. Mama heeft de 20 km in 1.41u gelopen, best knap hè, van mams. We hadden even moeite om in slaap te komen gisteravond, dus vandaar dat we even vervelend deden, maar dat vond oma niet erg hoor, opa kan er niet zo goed tegen, maar die is ook een stuk ouwer hè en papa en mama waren gewoon moe. Vandaag hebben we lekker gespeeld en geknipt, en tantje Miriam is ook nog geweest om onze haren te knippen en die van oma en papa ook gelijk maar en nu liggen we weer gewoon in onze eigen bedjes.
Morgen weer naar school hè.
Ik heb een fee en een boef in huis, dus even geen tijd voor het lezen van logjes.
Wat zou het zijn? Het is een joekel en volop in de groei, ik zag hem ineens in de berm staan vanmiddag. Het was heerlijk wandelweertje, volop zon en omdat ik even een brief ergens moest brengen liep ik richting Renesse, ik wilde na aflevering van de brief de polder in lopen, maar dat was volgens Simba een verkeerde keus, ze zette zich schrap en dan loop je niet zomaar verder, dus we hebben even overlegd en zijn toen toch maar richting strand gegaan, daar zijn meestal meer hondjes dan in de polder.
Hun namen werden door ons meestal in één adem genoemd.
Dat wordt binnenkort anders, ze gaan uit elkaar, na negenendertig jaar huwelijk.
Onze vriendjes gaan ieder hun eigen weg.
Het zal allemaal anders worden, ook voor ons.
Ik wens ze veel sterkte de komende tijd.
Ik schreef er al eerder eens iets over en gisteren kwam ik bij toeval ineens een website van haar tegen, daar moet even aandacht aan besteed worden natuurlijk, want die is nieuw.
Fleurige zomerse plaatjes, wel slecht leesbaar af en toe, maar misschien moet er nog het e.e.a. aan verbeterd worden. Als ik haar zie zal ik het zeker tegen haar zeggen. (Ik heb inmiddels een mailtje gestuurd)
Verder niet veel beleefd vandaag, wel lekker gewandeld, maar ja da's niks nieuws hè 
Update:
Mailtje terug van Dieneke met een foto.
Goedemorgen Ria, de website wordt deze winter aangepast....ik ben nl.
aam het bouwen...groeten Dieneke Klompe
Was het de zus van de kip van gisteren of misschien toch dezelfde. Het "lijk" was verdwenen, maar dat kunnen de bewoners van dat huis ook gedaan hebben natuurlijk, ook al lag hiij niet zo in het zicht. Ik was in ieder geval voorbereid en had Simba op tijd aangelijnd, het moet tenslotte geen gewoonte worden.
Toen ik van huis ging was het heerlijk, de zon scheen en het was gewoon warm, maar eenmaal bij Ellemeet kwam er een bui aanzetten en heb ik even flink de pas erin gezet om hem voor te blijven, dat is gelukt, gisteren was ik ook al kleddernat geregend en daar had ik vandaag weer geen zin in.
Deze vloog gezellig een stukje met me op, van paal naar paal, ik kon best dichtbij komen. (In de verte zie je ook de bui al aankomen)
Het is toch een sperwer? Of weet iemand het beter? Ik moet me voor de telling toch nog maar eens in de vogeltjes verdiepen.
Na jaren van geestelijke voorbereiding (ik denk een jaar of acht) is hij eindelijk geplaatst, ons close in boilertje. Kraan open en hoppa....warm water!
Joop is er een dag of drie zoet mee geweest. Elke dag wat, want met je hoofd in zo'n kastje werken is niet echt handig natuurlijk. Het heeft wel de nodige mopperpartijen gekost, ("Ik wist wel dat het zo'n rotkarwei was, daarom ben ik er nooit aan begonnen!!") maar nu moet het toch wel een voldaan gevoel zijn en ik ben er superblij mee!
die ouwe bok
is ook weer opgerot
één "feestje" hebben we gehad
nu is het wachten op de bellen
de ballen en de bollen
voordat we weer in januari rollen
daar sjezen we dan snel doorheen
op naar het voorjaar
dan kunnen we weer zingen
over bloemen en bijen en groene weien
ik kan niet wachten
nog een stuk of wat nachten........
Joop is behoorlijk doof. De TV staat altijd HARD. Ik moet meestal alles wat ik zeg herhalen, en het leek wel of het de laatste tijd steeds erger werd. Daarom is hij een tijdje geleden weer maar eens naar de dokter gestapt. Zijn oren zijn "doorgemeten" en vandaag heeft hij zijn "oortje" gehaald. Je ziet er niets van. Een paar jaar geleden heeft hij het ook al eens geprobeerd, hij had er toen in allebei zijn oren één, daar kon hij maar niet aan wennen en heeft ze weer teruggebracht, dat kan, je krijgt ze drie maanden op proef. Nu ééntje in het doofste oor, dan hoor je toch met het andere oor nog normaal.
Ik hoop dat het deze keer wel lukt.
Nietsvermoedend liep ze op het land vanmiddag, één van de vele legbatterijkippetjes van Elenbaas. Er loopt daar weleens meer een "verdwaalde" kip, Simba moet ik dan altijd in de gaten houden, maar vanmiddag was ik te laat, ze nam een sprong over de sloot en ging achter de kip aan die niet snel genoeg was, dat had een bek vol met veren tot gevolg, geen gezicht natuurlijk, de kip fladderde verder, weer terug over de sloot, en Simba er weer achteraan, weer een bek vol veren. Ik kon roepen wat ik wilde, maar ze was niet te houden. De kip vloog de bosjes is en ik hoorde een hoop gepiep, ze had hem te pakken, of de kip dood was heb ik niet gezien, ik denk het eigenlijk wel. Simba heb ik in haar nekvel gepakt en even goed toegesproken (ik denk niet dat dat helpt). Wat een toestand hè, nu ligt er ergens in een tuin een dode kip en Elenbaas mist er ééntje bij het tellen vanavond. Ik ben er gewoon van uit mijn doen.....
Gisteren heb ik mijn nieuwe potloden uitgeprobeerd, het was er nog niet eerder van gekomen.
Ik plaats deze nu nog en mensen die willen kijken of er iets nieuws is kunnen hier terecht. Ik ga niet aan ieder nieuw tekeningetje aandacht besteden, maar ik zal wel de laatste in de linkerkolom plaatsen, dus als je op de hoogte wilt blijven, gewoon ff scrollen ofzo. Niemand hoeft ooooh en aaaaaah te roepen, het zijn gewoon mijn dingen. Ik vind het leuk om te doen en zeker ook leuk om te laten zien.
Vanmiddag al vroeg een rondje Delingsdijk gedaan, langs het plan Tureluur. Dat is best ver voor mijn doen, ik denk een kilometertje of tien. Gelukkig was ik net voor de regen thuis. Heerlijk zit je dan nadien, met warme voeten en een kopje thee. Joop vroeg eind van de middag of ik een Sinterklaascadeautje van hem wilde, ik heb het eigenlijk nooit zo op van die leuk gebrachte cadeautjes, dus ik zei nee en dat ik het niet zo op Sinterklaas had enzo, maar het betrof een etentje zo bleek later. We hebben lekker bij Salud wat gegeten en gezellig zitten kletsen. Het is dan toch weer anders dan thuis, daar staat de tv aan en gaan we er ook niet echt zo voor zitten. Helemaal verkeerd natuurlijk, maar dat is nu eenmaal zo. Als toetje heeft Joop een glaasje Famous Grouse genomen. Twee weken geleden bij Ina en Martin al aan de whisky gezeten en de P. heeft het er ook regelmatig over, dus dat wilden we ook wel eens proeven. Lekker hoor! Kannienanderszegguhh hips. Proost Sjnitterkloas!
klik
Hij is geveld, de "ouwe boom" zoals Yara hem een tijdje geleden noemde. Vanmiddag moest ik er ineens weer aan denken, dus ben ik maar eens polshoogte gaan nemen. Je zoekt dan toch naar een boom en ik vroeg me af of ik wel op de goede plek stond, tot ik de stronk zag.
Verder niet veel gedaan vandaag, het was koud en regenachtig. Mijn rondje was zodoende kort.
Het hele dorp ruikt alweer naar de oliebollen en dat duurt tot het eind van het jaar. Er staat een oliebollenkraam voor de supermarkt. Ik kan me niet voorstellen, dat er mensen zijn die die dingen kopen, maar dat zal wel, want vorig jaar stond hij er ook, dus het zal best wel rendabel zijn.
Wij bakken ze altijd zelf met oudjaar, heerlijk! Ik zal blij zijn als het zover is, dan zit het jaar er tenminste bijna weer op.
(En dan bedoel ik natuurlijk eigenlijk alleen deze rotmaand)
Vanmiddag was ik weer even in het hobbywinkeltje in Zierikzee, om voor haar ook zo'n setje potloden te halen. En omdat ik het leuk vind om te laten zien waar ze vandaan komen, heb ik er een foto van gemaakt.
Verder heb ik lekker gewandeld in de kou, flink doorgestapt zodat ik lekker warm werd. Simba is in haar hete dagen, honden die ze anders niet ziet staan zijn nu erg interessant, als er maar vier pootjes onder zitten. En ik maar roepen en vragen of het een teef of een reu is en dat ze loops is. Anders loopt ze ook nogal eens achterop te treuzelen, maar nu is het één run voorwaarts, je weet tenslotte maar nooit wat je tegen komt...
Aanbieding bij de PLUS deze week.
Daar moet ik toch het jaar mee uitkomen.
Ik weet niks te loggen, dus van armoe zat ik even in mijn archief te bladeren, wat er voorgaande jaren rond deze tijd zoal te beleven viel. En dan kom ik tot de ontdekking dat het alweer precies twee jaar geleden is dat ik uitgleed in de douche, dat ik de week daarop pas naar de dokter ging en de week daarop al geopereerd werd en dat het eigenlijk nog steeds niks is met die pink van me. Het blijft een stijve dikke hark, ik kan hem nog steeds niet goed buigen en hij doet pijn als het koud is. Maar je weet ook niet wat het geweest zou zijn als ik die operatie en dat gedoe met die pin niet doorstaan had hè, dan was hij misschien nog veel "onhandiger" geweest. Nu kan ik in ieder geval lekker kleuren.
Mijn schoonzusje noemt het heel liefdevol mijn roestvlekjes............(ik heb er nog een paar)
|
|
