Beste wensen

Voor iedereen!

And now...

Alweer feest vandaag, in december weten wij nu eenmaal niet van ophouden.

Vandaag vierden wij onze 53 jarige huwelijksdag met een etentje bij Salud, nu ja gewoon lekker makkelijk buiten de deur eten. Het was druk op Schearendieke, zoals overal wel denk ik, de Duitsers komen na de kerstdagen deze kant op om de jaarwisseling te vieren. Hier liepen vanmiddag ook allemaal vreemdelingen op de dijk.

Het was heerlijk vandaag. Lekker zonnig dus ik verzamelde wat stof en deed alvast de engeltjes en de dennenappels in de zak, overmorgen de lichtjes erbij dan kunnen ze weer naar zolder.

Kwart over vijf en nog helder en licht, zo mooi!

Fijne jaarwisseling en liever geen vuurwerk...

....the end is near

Duisternis

Het is niet echt licht geweest vandaag. Deze foto is van een uur of twee, dan zou het toch licht moeten zijn. 

Na de wandeling toch nog even naar de winkel want de bananen waren op en zonder kunnen we niet. Alles bij elkaar had ik toch weer een flinke tas met boodschappen met vooral gezonde dingen.

Nog even doorbijten, ik ben de lichtjes zat.

Morgen maandag, op naar vrijdag, nog vijf nachtjes tot de cathederisatie. Die spray heeft hij al een paar keer gebruikt waarna de pijn toch wel weer zakt, het blijft een vervelende en ook spannende toestand.

Rondje Nijkerk

We waren dus even in Nijkerk vandaag, om te proosten en even gezellig bij elkaar te zijn.

Mir had ook een vrije dag genomen en we reden met zijn drietjes heen en weer. Gelukkig was het goed weer en niet al te druk op de weg.

Er was nog iets met bloemen, we hebben erg gelachen, maar dat komt toch nooit zo leuk over als je het navertelt.

Kleinkinderen ook weer eens gezien, al was het allemaal maar kort. Kinderen hebben tegenwoordig geen verkering meer maar gelijk een relatie als ik het goed begrepen heb. Kortom, ze worden volwassen!

Heleen zorgde voor Didi, waarvoor ik haar erg dankbaar ben. Die lange auroritten is niets meer voor zo'n oud beest, maar ja een rondje met Heleen door de polder is ook niet alledaags.

Morgen weer gewoon zondag. Ik ben er versleten van. Foto's heb ik niet veel gemaakt, deze maakte Levi en ik moet erbij zeggen dat we er niet op zijn florissantst uitzagen, maar ja, wie wel met deze dagen.

Ouder

Morgen, of vandaag, net wanneer je dit leest, wordt Sil 50, onze jongste.

Dat wil wat zeggen hè. Ten eerste over ons, dat we ook een dagje ouder worden en ook over haar zus die toch ruim vijftien maanden eerder het levenslicht zag, allebei hier in Zonnemaire. Toen wandelde ik met de kinderwagen rondjes door de polder in plaats van met Didi. Silvia lag en sliep en Miriam zat omgekeerd aan het voeteneind met haar slapende zus tussen haar benen.

Ik wil wel eens even van de gelegenheid gebruik maken om te zeggen dat ik ontzettend trots op ze ben.

Altijd wel, maar er zijn nu eenmaal periodes in mensenlevens dat je denkt, het zal wel, of moet dat nou en ik vertel eigenlijk nooit iets ook omdat ze dat zelf eigenlijk niet willen... daarom dus.

De afgelopen jaren ging niet alles vanzelf, bij allebei niet, maar het zijn wel knokkers allebei! Als ouder sta je dan aan de zijlijn en kijkt toe, ze zijn tenslotte geen tien meer.

En ook dat gaat niet van de één op de andere dag.

Trots, maar bovenal is er het houden van in voor en tegenspoed.

Ik wens vooral mijn/onze meiden een voorspoedig nieuw (levens) jaar.

Een nieuwe studie als kraamzorgster voor Sil en Mir als ZZPer met een trouwe vaste klantenkring (haar site werkt nu ook even niet als gevolg van de storing bij Photobucket).

Bijna klaar

Gisteren heerlijk gegeten met z'n drietjes en vandaag met z'n tweetjes. Het vlees van de vleesboerderij was heerlijk, al had ik me wel op de hoeveelheid verkeken, we kunnen nog wel twee dagen oosterse kalkoenfilet eten, al vindt Joop dat absoluut geen straf. 

Een tekening afgemaakt, trui in elkaar genaaid, nu het boordje nog. Die trui is een soort bevalling, dat patroon brei ik nooit meer.

Bij Photobucket draaien de machines volop zeggen ze en volgens mij vieren ze zelf ook kerst, dat vind ik ook geen ramp, bij mij is er geen geld mee gebaat, maar je winkeltje zal er maar op staan.

Verder waren het gewone dagen gelukkig. Lekker gewandeld, het was droog en grijs, maar nu giet het weer.

Morgen vrijdag.

Wild vlees

Ons speciale stukje vlees is in huis, voor Joop zit daar ook hert bij, voor Mir lamskoteletjes en mezelf trakteer ik op een biefstukje. Ik heb er toch ongeveer een kwartier voor in de rij gestaan denk ik, wat een drukte.

Verder kwam Freek gezellig even mijn laarzen met nieuwe hakken brengen en kon hij de wol voor zijn trui weer meenemen. Janny was druk in de weer met appels. Appelcake, appeltaart, appelmoes, stoofpeertjes ook nog, dat krijg je als je vier kinderen met de nodige aanhang hebt. Negentien man sterk geloof ik, maar dit keer niet meer bij haar.

Het is raar weer, het ene moment lijkt het voorjaar en het andere loop je weer in de regen. Gelukkig kon ik nog wel een droog rondje doen vanmiddag.

Nog steeds geen foto's maar in de app op mijn telefoon zie ik toch dingen veranderen, het lukte zelfs al een foto te uploaden al zie ik niet waar hij gebleven is. Verder ook geen foto's gemaakt vandaag, deze zijn van gisteren.

De hertjes waar Didi altijd even bij wil kijken, ze vindt ze erg interessant vooral als ze gaan lopen met hun houterige poten.

Zijn ze niet om op te vreten?

Eet smakelijk!

Over de finish

Vanmiddag een mailtje dat er nog aan de problemen gewerkt wordt en dat het misschien dan toch nog wel goed komt, als antwoord op mijn mail. Nog niet getreurd dus. 

Door mijn praatje van gisteravond zet ik ook maar een dikke streep, want ook al zou ik willen, dat kan gewoon niet. We moeten toch eerst nog netjes Rita naar de finish begeleiden!

Soms is een mens gewoon een beetje somber, maar het weer van vandaag deed er alles aan mij op te beuren. Volop zon en heerlijk gewandeld vanmiddag.

Nu Joop nog, want dat drukt ook een stempel natuurlijk. Voet is erg pijnlijk, hij heeft de podotherapeut nog gebeld, maar er is nu ook overal vakantie. Hij kreeg wel zijn collega aan de lijn en die adviseerde zoveel mogelijk rust te houden (hij kan ook niet anders). Waarschijnlijk is de peesplaat ontstoken. Voet ziet ook rood en is opgezet.

De pillen zijn ook binnen, dus het ziet er naar uit dat we de kerst wel overleven en waarschijnlijk ook drie januari nog wel halen. Op het ogenblik roest rust niet, het moet gewoon even.

De spanning stijgt

Ode aan de lezers van dit blog:

lieve lezers van mijn dagelijks geneuzel

ik koester en omarm u, want zonder jullie was het minder leuk

het delen van lief het verwerken van leed

jullie kreten doen me goed en geven me dagelijks de moed om door te gaan

duizenden kwamen om te zien hoe het me vergaat

applaus voor jullie ik hoop dat je me niet verlaat.

14 december 2003 geschreven, na bijna een jaar bloggen.

De eerste paar jaar zijn de reacties kwijt een gevolg van het overzetten van Blogger naar Pivot, dat deed ik later pas handmatig, week voor week.

Nu na een paar dagen nog steeds geen foto's, ik houd nog moed hoor, maar als het echt zo is dat de linken kwijt zijn dan weet ik het nog net niet zo, dan is het misschien wel het moment om eens te stoppen.

Die foto's heb ik, dag voor dag zo voor het oprapen, maar die linken aanpassen is een heidens karwei en zonder vind ik het ook niets.

De reden dat ik begon met bloggen is geen reden meer om nog door te gaan. Mijn zus is er weer en we hebben lol. De kleinkinderen hebben al geen interesse in een levende oma laat staan in een blog, zelfs mijn eigen kinderen lezen zelden geloof ik, geen idee.  Dus ja....

'Mijn moeder is een blog', heeft Sil weleens geroepen, toen ik antwoordde met  'heb je mijn blog dan niet gelezen'. Het is van mij ook gemakzucht, dat ik niet alles hoef te herhalen.

De enige reden om wèl door te gaan is omdat ik het leuk vind!

Jullie reacties! Het gemak dingen terug te vinden. Plezier beleef aan het maken van de foto's. Natuurlijk is er ook Instagram, maar ja...

We wachten het af, het blijft spannend.

En route

Natuurlijk wensen wij iedereen het allerbeste en fijne dagen en vooral niets dan goeds voor het komende jaar, net als iedereen. Dus het hoeft ook niet nog eens in de reacties hoor.

Ons uitgebreide kerstmaal hebben we vanavond al op, we liepen de Route Culinair op Zonnemaire (Joop met de auto vanwege zijn pijnlijke voet).

Het was weer erg gezellig en bovendien heel erg lekker. We hadden een heerlijk voorgerecht bij Café Bommenede, een palet van garnaaltjes, stukjes haring, paling, eitje, carpaccio en ik vergeet vast nog iets. Een uiensoepje met stokbrood bij Dorpshuis de Maire. Vurrukkulukke ossehaaspuntjes bij Hofstede Viletta. Sinds een week nieuwe eigenaren en gelijk er maar erin gedoken. Super! Het toetje nuttigden we bij de Ouwe Smisse. Ijs en chocola en nog iets, ook al errug lekker. Wijntjes erbij. Gezellig gezelschap. Ik ben klaar voor het nieuwe jaar!

De knop van het licht kan in elk geval deze nacht alweer om en de foto's zijn alweer vierkantjes.

Emmers ladders

Het duurt lang bij Photobucket, mailen heeft geen zin, het is voor mij ook niet zo'n ramp want dan zoek ik gewoon een ander emmertje, maar het is leuker als de foto's het wel doen natuurlijk.

Het was weer een natte boel vanmorgen waardoor het ochtenrondje erbij inschoot. 

De hondenbrokjes en stokjes zijn nu ook ruim op voorraad en ook de nootjes zijn aangevuld, het is natuurlijk wel zo dat het ook sneller op gaat als de voorraad groter is, pak nog maar maar een zakje (ik), of een koekje (Joop), we zijn best snoepers.

De bijen moesten verzet worden, de boer moest vanwege de nattigheid over het andere dammetje om zijn mest uit te rijden. Zo'n kast is best onhandig en zwaar om te verzetten. We deden het samen, het gat was dichtgeplakt zodat ze er niet uit konden, wel zo veilig.

Joop kreeg van de dokter een spray voor onder zijn tong voor als hij niet goed wordt en er komen ook nog pillen aan die moeilijk te krijgen zijn waardoor zijn bloedvaten open gaan staan of zo, zonder dat ze weten of er ook maar iets aan de hand is, ik vind dat heel raar. Als nu alle onderzoeken goed zijn bij de cardioloog, dan lijkt mij dat het toch in elk geval redelijk gaat met dat hart en dat hij gewoon tot 3 januari zonder extra pillen kan.

Drie januari wordt die kransslagader onderzocht. Het wordt weer een leuke jaarafsluiting, er zal eens een keer niets aan de hand zijn. Ik haat december!

Het komt wel goed

De foto's 'doen' het niet vandaar maar een toepasselijk filmpje van zeven jaar geleden rond deze tijd. Het komt wel goed uit want er viel niets te fotografren vandaag. 

Het komt wel goed zeggen ze en dat geloof ik graag.

Na de wandelingen van gisteren en eergisteren is Joop zijn voet weer erg pijnlijk, om wanhopig van te worden natuurlijk en hij ging weer eens naar de dokter. Terug naar de podotherapeut moet hij en de cathederisatie van de kransslagader wordt versneld, de dokter gaat bellen. Hij voelt zich niet ok en dat moet toch een oorzaak hebben.

Hopelijk kan het nog voor de krst.

Ik deed nog maar eens boodschappen vanmiddag, dat heb ik altijd tegen de feestdagen, dan denk ik dat het nog niet druk is en dat ik alvast maar genoeg in huis kan hebben tot volgend jaar, zoals koffie, wcpapier, wijn, brood, krstbrood, rijst, gewoon van die gewone boodschappen, gek word ik ervan, dat doe ik dus nog wel een keer.

Geribbeld

Janny breit al jaren niet meer omdat ze last van haar arm kreeg, ze ruimde alles op en besloot er niet meer aan te beginnen. Maar ja, nu Joop zo'n mooie eigengebreide trui heeft, wil Freek er eigenlijk ook wel een, dus Janny gaat het nog een keer proberen.

Misschien hetzelfde patroon als die van Joop of die net even iets andere met een ribbeltje hier en daar, we bladerden de boeken eens door. Joop wil er ook nog wel één, en Mo deed vanmiddag speciaal voor ons de deur even open om wol uit te zoeken.

Wat kleur betreft was Joop duidelijk, (gewoon) blauw moest het zijn. Freek vond het moeilijk, kleurenblind, groene broeken geruite bloezen.... donkerblauw dan maar, altijd goed! Op mijn vraag of het nu met of zonder ribbeltjes moest, waren de heren het volmondig eens, mèt natuurlijk.

Het was een heel gezellig zonnig dagje!

Vanmiddag een rondje Stoofweg, Heleen deed de Stoofweg mee, die kwam toevallig net aangelopen tot grote vreugde van Didi en Joop haalde het alweer, al ging het niet vanzelf. Het was wel een stukje verder en ook frisser dan gisteren.

Memo

Vroeg op pad naar Brouwershaven met mijn verwijsbrief naar de dokter, de rest regelt zich dan vanzelf zei de assistente, dat hopen we dan maar. Ik kocht een croissantje en wat lekkers voor bij de koffie en keerde huiswaarts. Het begon te druppelen en ik had inmiddels toch wel trek in koffie, dus ik belde onderweg of Joop me kwam halen, de ochtendkilometers hadden we al ruimschoots gemaakt.

Vanmiddag liep Joop weer eens mee, hij zag het zwaar in maar heeft toch het hele rondje volbracht met af en toe een smoes om even te stoppen, dat wel.

Nu ben ik vorige week wat vergeten te vertellen en dat doe ik nu alsnog, want maandagmorgen in een telefoongesprek vroeg iemand er naar en toen had ik een blackout, Joop naar de cardioloog geweest? Hoe het ging was de vraag. Ik had geen idee... en Joop was even weg, bloed prikken op advies van de dokter, of dat eigenlijk weleens gebeurd was, want misschien had hij wel 'gewoon' bloedarmoede! Hij ging er heen om even zijn oren uit te laten spuiten en van het één kwam het ander.

En nu die blackout.

Een paar weken geleden had Joop lage bloeddruk die niet omhoog ging bij inspanning, vermoeidheid, elke stap teveel, daar wordt een mens niet blij van. Hij was bij de dokter en die stuurde hem door naar de cadrioloog waar de jaarlijkse controle al gepland stond dus dat kwam mooi uit. Hij kreeg een brief mee.

Vorige week was het zover, hartfilmpje gemaakt, fietsen, echo, de hele santekraam, niets bijzonders aan de hand, alles normaal, nu gaan ze alleen nog inwendig naar de kransslagader kijken, dat moet nog gebeuren. 

Al dat gedokter ook, op den duur weet je het toch niet meer, zeker als er niets verontrustends is, vandaar ook maar hier, dan kan ik het ook nog eens opzoeken, als er eens onduidelijkheid is.

Verder gaat alles goed hoor, de puzzelplank is weer tevoorschijn gehaald en ik brei.    

Update:

Eerste afspraakmogelijkheid is naar verwachting over 57 kalenderdagen.

Er is momenteel een lange wachttijd bij de oogartsen. Deze kan oplopen tot 4 maanden. U ontvangt een maand voor hun afspraak een brief met de datum en het tijdstip van hun afspraak.

Dat duurt dus nog even.

Te plus en te min

Joop heeft na zijn staaroperaties een nieuwe bril en kreeg daarbij ook voor mij een kortingsbon als ik eventueel toe was aan een nieuwe en dat was ik.

Mijn laatste bril is niet goed en daardoor pak ik alweer steeds naar de oude die ik daarvoor  ook al droeg toen we hier pas woonden, dat is een fijn brilletje maar dat is inmiddels al een jaar of dertien oud, ook niet goed natuurlijk maar beter dan die ik nu heb.

Vanmiddag ging ik voor de meting, bij Pearl waar Joop al jaren gaat, ik wissel nogal eens, de laatste paar keer was ik bij Specksavers en vorig jaar nog voor een meting bij 't Optiek omdat mijn zus gealarmeerd had vanwege eventueel glaucoom.

Ik heb vanmiddag allebei de brillen meegenomen en mijn verhaal verteld. De oude die ik draag is niet sterk genoeg, maar de ogen kunnen dat zelf nog wat corrigeren. De nieuwe is te sterk, dat zeiden ze bij 't Optiek dus ook al en dat kunnen je ogen zelf niet verbeteren, vandaar dat ik het fijner vind om de oude op te zetten.

Mijn ogen werden gemeten, ik merk zelf steeds wel dat mijn rechteroog erg slecht is, ik kan er op dat meetding zowat geen letter mee lezen en zie dan daarna volgens mij met mijn linker bijzonder goed.

Puntje bij paaltje is dat ik nu ook een brief heb om bij de dokter een verwijsbrief te halen. Een oog zie ik nog 50% het andere 60%, ik vind dat raar met het verhaal van vorig jaar bij 't Optiek. Ik ben nu wel benieuwd wat de oogarts er van maakt en vind het ook wel fijn dat er nu eens goed naar gekeken wordt want eigenlijk loop ik nu al een paar jaar te tobben met die brillen.

Blij

Gewoon maar doen wat ik leuk vind, daar gaat het tenslotte om, dan gaat het ook makkelijker en vlotter en als ik dan een hoekje 'over heb' kan ik daar gewoon een sok in doen. Dat vind ik namelijk leuk.

Weeral een 'zo om' dag. Wel even opgeruimd vanmorgen want als de zon schijnt zie je ineens vanalles liggen en dan heb ik geen zin daar de hele dag tegenaan te kijken. Tot ergernis van Joop en Didi natuurlijk, maar goed, wat moet moet even.

Hier scheen de zon nog en van zo'n boom, met die kleur, in de zon, kan ik erg blij worden. Daarin zie ik al het komende voorjaar aankomen. Even later moest ik wel schuilen voor een bui en ik weet ook wel dat het nog lang geen voorjaar is ... maar toch...

Het kerstvlees is besteld, kant en klaar, het hoeft alleen even in de oven. We gaan dit jaar eens niet uit eten, heerlijk!. Geen uren op een stoel jezelf vol zitten proppen met het gevolg dat je geen oog dicht doet omdat je hele huishouding van streek is van al dat rare eten. Joop wil wild en dat kan hij zo krijgen. Hij heeft nu eenmaal de hongerwinter meegemaakt en wil met KRST uitgebreid eten (alle letters zitten ook in zijn naam). Toetjes zijn er ook zat kant en klaar te koop.

Zo om

Net het avondrondje gedaan met een goed verlichte Didi, dan is ze behalve zichtbaar ook herkenbaar vanuit de verte.

Ik heb niet veel te melden.

Het was best een leuke dag, er was kerstmarkt, daar keken we even, kochten wat lootjes en wonnen wat, want bij de muziek heb je 'altijd prijs'. Ik heb nu op de wc ook een kerstboom. En Joop won zelfs nog een banketstaaf, die is al voor de helft op.

Lekker gekleurd en gewandeld. Een dag is niks.

Holi>>exam

Wat een knapperd is het geworden hè en nu ook nog geslaagd!

Gefeliciteerd Rabin!

Hij is klaar aan de universiteit en kan nu gaan solliciteren. Er zijn veel gegadigden voor de functie van weg- en waterbouw engineer bij de overheid die hij op het oog heeft. Over drie maanden moet hij daarvoor een toets afleggen. Eerst maar eens vakantie vieren denk ik.

Nu zijn zusje nog! 

Niks an vandaag, het was vooral nat.

Ik deed nog maar eens een boodschap of wat met in mijn achterhoofd, dan heb ik dat alvast maar in huis. Vanavond bakte ik pannenkoeken, voor de verandering eens het halve pak, met dank aan Ina, want dat kon ik zelf niet verzinnen en je bent ook veel sneller klaar.

Verder stalde ik mijn poppetjes weer eens uit, ik kwam ze tegen op zolder en vond dat ze wel weer een plekje verdienden. De hele middag heb ik lopen verzinnen waar ze in Scharendijke ook alweer stonden en ik kwam er maar niet op, dat vond ik zo raar! Ik vroeg het aan Joop maar die wist het ook al niet, 'niet belangrijk' was zijn antwoord, maar even later schoot het me opeens te binnen! 

Frisse spits

Als ik naar boven loop kan ik bovenop de keukenkastjes kijken en langzamerhand zie ik dan een laagje verschijnen ook op de kruikjes die daar staan (soms voel ik even, het is vettig). Ik kan daar best lang naar kijken, tot ik ineens de geest krijg en vind dat het moet gebeuren.

Vanmorgen was het zover en eigenlijk is het zo gebeurd, ook gelijk de blauwe potjes en de kleine wijnflesjes, alle bovenkanten zijn weer fris. Gelijk ook maar twee blauwe flesjes gebroken, die was ik al een tijdje zat. Ze waren vies aan de binnenkant en daar kon ik niet bij zonder rare fratsen. En nu zijn ze gebroken, ik liet iets anders vallen, dat is nog heel. Het brengt geluk zeggen ze.

Vanmiddag een rondje Schraphage met een stukje extra. Even langs de groenteboer voor een pas gerooid spitskooltje en ik kan nu al zeggen dat het heerlijk was.

We kwamen voorbij huize Potter, waar de dames even op hun rug liggen vanwege hevig snoeiwerk denk ik. De bomen die zich eindelijk weer bomen voelen, een huis dat weer zichtbaar is, het knapt behoorlijk op daar.

Hoe dichter bij huis hoe donkerder en kouder het werd.

Ten westen van Noordgouwe lag Huize de Pottere, een 16e-eeuws kasteeltje van Hendrik de Pottere, dat in de loop der tijd werd verbouwd tot een boerderij. Zijn erfgenamen lieten in 1651 een groep van vijf lage weduwenhuisjes bouwen. (bron wiki) 

Ezeltje prik

Vorige week bij Janny zag ik hem, eigenlijk later thuis op de foto pas goed, maar toen wist ik ook meteen dat ik niet zonder kon eigenlijk.

Een tafelezel! niet om te gebruiken, maar om de tekening op te zetten als ik niet kleur, die ligt namelijk altijd in de weg. Ik ben er zo blij mee! Want ook om even neer te zetten is het erg handig, even kijken hoe nu verder, dat deed ik altijd tegen mijn beelscherm, met de kalender als ruggensteun en het toetsenbord zodat de boel niet weggleed, een heel gedoe altijd.

Ik zocht natuurlijk naar de goedkoopste, maar ook eentje waar mijn papier op paste. 

Op dezelfde site kwam ik de posterhangers tegen. Ook al zo leuk, want die zijn er ook in allerlei maten en soorten ook van mijn papiermaat. Geen lijst met glas, zodat je hem niet tegenover een raam kunt hangen vanwege de weerspiegeling, maar gewoon overal, erg leuk, handig en wisselvriendelijk. Daar ga ik er nog een paar van bestellen.

Het blijft zuur en nattig, tenminste zo voel ik dat.

Groen bezig

De groene kliko was aan de beurt vanmorgen, dus het was best een goed plan nog eens even wat blaren te verzamelen na de wind. De nu nog kleine bomen op de dijk zijn aan het uitvallen, dat wordt wat als ze later groot zijn. Ik kijk ernaar uit!

Het was koud maar al doende werd ik toch lekker warm en van het één kwam ook weer het ander. De tegels achter werden glad, je moest echt oppassen met lopen, dus best gevaarlijk. Joop haalde azijn en ik maakte ondertussen het afvoergootje schoon. De azijn mengde ik met heet water en sop en nog een beetje Blue Wonder, als je er maar genoeg in doet werkt het allemaal het best denk ik zo.. En dan maar vegen tot je er bijna bij neervalt. Ik heb nog maar een klein stukje gedaan, wel het ergste stukje, binnenkort als de zon weer eens schijnt nog eens een stukje, enzovoort.

Vanmorgen en vanmiddag lekker gelopen, de boeren rauzen weer door de polder met peeën, suukerpeeën, winterpeeën, alles moet eruit voordat de hemel weer openbreekt.

De kerstman heb ik samen met zijn ballen en wat lampjes opgesloten op zolder.

Gewoon niet gewoon

Kijk het vogelhuisje dat ik gisteren kocht, ik heb nog geen vogel gezien, maar dat kan ook aan het weer liggen natuurlijk. Gisteren waren de mussen nog lekker aan het badderen.

Het was heel gezellig met Ina en vanmorgen na de koffie is ze weer vertrokken. Daarna valt er dan een stilte, dan kruipen we alledrie op onze plek om even bij te komen en omdat het zulk vreselijk rotweer was duurde dat eigenlijk de hele dag. Niet dat Ina zo vermoeiend is, we zijn het gewoon niet gewoon.

Tot twee keer toe heb ik me helemaal ingepakt, maar Didi vond het ook niets dus ik kwam niet ver. Vanmiddag leek het even open te breken, maar ook dat duurde niet lang.

Het wordt natter en natter.

Een nieuw kleurwerkje opgezet, een bestellinkje gedaan, een stukje gebreid en een restje gegeten, morgen weer een dag.

Getoeter

Vroeg op vanmorgen het was nog donker, maar ja wakker is soms ook gewoon wakker. Het was nattig, van die vervelende miezer. Met windje mee is het nog wel te doen, maar met wind tegen word je er toch nog behoorlijk nat van. 

Vanmiddag klaarde het op. Ina is er nog en we deden een rondje Schraphage. 'Waarom heet die boerderij zo?' Dat wist ik niet, misschien ooit een polder met die naam of een boer met een krappe heg, veel huizen hebben namen daarvan weet ik ook niet waarom ze zo heten. Oude boerderijen heten vaak naar de vroegere polder waar ze in staan/stonden.

"Dat boompje is dood. Waarom zou dat boompje dood zijn en waarom hebben ze nog geen nieuw boompje geplant? Deze is zeker al twee jaar dood'.

Ze kan er wat van hoor! Na de wandeling keken we eens bij het tuincentrum in Renesse. Nipten aan een gloeiend heet gluhwijntje en keken meer naar de kandizie dan naar de kerstspullen. Toch kwam ik met een leuk vogelvoederhuisje thuis, ik was al een tijdje op zoek naar iets dergelijks zonder poot en nu ben ik toch vergeten een foto te maken! Dat komt morgen, dan heb ik weer tijd voor zulke dingen. 

We aten preischotel, ik denk dat het goed gelukt was, want alles is op.

Verder toeterde ik eens onderweg, ik dacht dat ik bekenden zag, maar nee dat was weer een andere bekende, eentje waar ik niet zo snel naar zou toeteren, maar ze zwaaiden wel terug zonder te weten naar wie denk ik.

Smoesjes

Een appje vanmorgen: de appeltaart komt er aan!

Ina kwam de nieuwe auto bewonderen. Dat was een smoes natuurlijk, ze had gewoon zin in kibbeling, of mossels, of gekookte worst... nou ze kreeg het allemaal hoor.

De mossels zijn net op, Joop kreeg tongetjes die doet altijd net of hij geen mossels lust.

Vanavond gaan we breien, Ina heeft ook een breiwerkje meegebracht, de tijd van stappen is voorbij!

Bezig blijven

Vanmiddag waren we weer eens even in Numansdorp, want we wilden toch onze nieuwe auto wel even laten zien, ook al was het er eigenlijk geen weer voor, maar een stukje rijden was ook leuk natuurlijk.

Gezellig koffie gedronken en even boven in Janny haar hobbykamertje gekeken naar de nieuwe kunstwerken.

Ze nemen in elk geval niet zoveel ruimte in want de productiviteit is hoog. Ze kunnen gewoon op een stapeltje net als mijn tekeningen, ze liggen vooraan op de tafel.

De rest van het kamertje staat en hangt vol met schilderijen, erg kleurrijk, maar ik zou eerst eens op gaan ruimen voordat ik wat kon doen, een stoel zie ik ook niet, haha, we zijn toch wel heel erg verschillend als ik dat dan weer zo zie. 

Ze heeft er veel plezier in en de meesten zijn erg leuk, daar komt vast nog veel meer leuks uit.

Het was weer een gezellig zussenmiddagje.

Zat!

Soms zit je een beetje vast, dan duurt het te lang, zit je er teveel naar te kijken hoe en wat, wil je te netjes.... daar moest ik even vanaf, dus ik begon eens met een vierkantje en kleurde vooral snel achter elkaar door, niks nadenken, hup! Dan duurt het nog wel drie dagen eer je vel vol is, maar ik ben tevreden. 

Nou en dan krijg je een virus, of duiven, sokken al of niet in de wasmachine (via facebook). Zeg het maar!

De zon scheen vanmorgen nog dus ik klom eens naar de zolder en pakte de tas met kerstspullen zoals die daar sinds januari klaar stond, het moment was gekomen vond ik. En nu brandt het, als het hangt vind ik ook dat het moet branden. Eén buitensnoertje, één kleintje in de kamer en eentje op zolder. Zat! (foto volgt vast)

Elk jaar een beetje minder lijkt het, er zijn ook nog kaarsen en waxinelichtjes voor even iets extra, maar ik maak er vooral geen drukte van.

O o oranje

Alweer zo'n prachtige zonsopkomst. Meestal ben ik net te laat, maar soms tref ik het.

Ik ga er ook niet eerder mijn bed voor uit.

De zwanen hoor je al van verre aankomen door het aparte geluid dat ze maken, dat hoor je ook op het filmpje van eergisteren.

En vanmiddag dansten de muggen... oh nee iets anders, een soort slome bijen, die 's zomers ook vaak in de 'tuin' te vinden zijn, ze doen niets maar ik heb ze toch liever niet te dichtbij. Het wemelde ervan in de achterbuurtuintjes. Een mooi gezicht dat wel.

Vanmiddag deed ik boodschappen in Scharendijke, we hebben een heerlijk autootje! Ik zie echt veel meer dan in de Golf, ik snap eigenlijk niet dat ik nooit ergens tegenaan gereden ben. En iedereen zwaait al van verre natuurlijk... haha :)

Momenten

Het was heerlijk vandaag! De hele dag zon! (bij de volgende kruising rechtsaf naar camping Veerhoek)

Op het dorp weer even een fotomomentje vanwege geen auto's, alleen jammer dat ik zo laat was, schaduw is ook niet leuk.

In het middelste pand was vroeger de winkel van Jan Smit en zijn vrouw. Een kruidenierswinkel. Je kon in de loop van de week je boodschappenboekje bij Jan brengen en hij bracht dan 's zaterdags de boodschappen thuis op de fiets met een grote mand voorop  Betaling bij aflevering, of het werd even opgeschreven tot volgende week, of de week daarop... of er werd een deel betaald.

Het winkeltje kijkt uit op dit huis. Ik heb geen idee wie er vroeger woonde, raar eigenlijk, maar vast een belangrijk, of tenminste toch rijk persoon. 

Linksonder op de laatste foto stond vroeger de muziektent waar op mooie zomeravonden de Harmonie een concert ten gehore bracht, ik heb daar nog mooie herinneringen aan.

Uit circa 1870 dateren twee gepleisterde, éénlaagse villa's met eclectische details, te weten Oostweg 4, met kroonlijst en rijk gesneden consoles, en Dorpszicht (Zuidweg 1), met hoog opgaande brede dakerker en getoogde vensters met wenkbrauwen.

Blehdag

De zon kwam net op vanmorgen toen we op de dijk liepen.

Het leek zo koud toen ik nog thuis was, maar dat viel reuze mee en het was een heerlijk ochtendrondje met veel gegak, het wemelde van de ganzen en een paar zwanen.

Ze hebben een gezamenlijk ontbijt en gaan daarna weer hun eigen weg, geen idee waar ze de rest van de dag uithangen.

 De ochtendrondjes zijn het fijnst en het mooist, vanmiddag was het somber, na een periode van regen.

Geen fijne dag, gewoon niks an, een bleh dag.

Oh ja en hier is het:

 Ellen en Sjoerd hadden het goed.

Zondags

Tekening weer klaar. Het breien wil niet erg lukken met mijn zere schouders, kleuren gaat beter gelukkig.

Op fb kwam ik deze foto tegen van ons durp. Ons huis staat er ook op, benieuwd of jullie het kunnen vinden. Ik heb netjes aan DVDV fotografie gevraagd of ik hem mocht gebruiken en dat mocht.

Ja en nu ik weet dat het erop zit laat ik het ook zien natuurlijk. Toch een mooi maandtotaal dacht ik zo van de gelopen polderkilometers.