Na weer een ochtendje schilderen deed ik een poging om te gaan wandelen, maar Didi liep te klieren en eigenlijk had ik ook geen zin, dus zijn we tien meter na het hek omgedraaid en in de auto gestapt en deden wat rare boodschappen, zoals appeltaartmix bij de molen, wol bij de boerderij, en........ een stoel bij de bakker.
Het was een erg grote doos zodat Didi even voorin moest, dat vond ze best interessant. Joop heeft hem netjes voor me in elkaar gezet. Nu zit ik dus tamelijk riant in mijn grote stoel, erg groot eigenlijk wel, ik voel met net zo'n kabouter, maar als ik eenmaal zit, zit het wel goed, mèt (mijn eigen) voetensteuntje dat ik bij de andere stoel ook al had. En hij wiebelt lekker achterover dat is ook wel fijn bij het tv kijken. Het is weer even wennen, maar ik denk dat dat wel zal lukken.
Voor foto's maken is er eigenlijk weinig tijd dus vanavond gauw dit schattige stel in de tuin even opgezocht, ze staan er nu zo mooi kleurig bij met het bloeiende vetplantje.
Vanmorgen eerst eens naar de dokter voor die nare duizeligheid elke keer, ik voel het nu vooral goed bij het bij het schilderen. Na wat vragen en een testje van de dokter bleek het gewoon een naam te hebben. Niks versleten nekwervels maar gewoon wat verdwaald gruis en met wat oefeningen kan ik het waarschijnlijk zelf verhelpen, dat hoop ik dan maar. Mijn voet is een ander verhaal, daar is geen pilletje of oefeningetje voor. Als het blijft misschien een steunzool, maar misschien gaat het ook nog vanzelf over nu met mijn nieuwe schoenen, die toch weer wat meer steun geven.
Natuurlijk deden we nog wel even een rondje vanmiddag, niet te ver en onderweg een frisse duik.
Bij deze zomerse temperaturen is het beter wat vroeg te gaan wandelen en dat deed ik ook, zodat ik de hele middag had om te schilderen. Veel blauw en wit vandaag, het grijs bewaar ik voor het laatst.
Toen ik thuis kwam was Joop bezig met een ander putje, we klussen wat af de laatste tijd.
Ik weet niet of ik het altijd zo erg gehad heb, maar het lijkt de laatse jaren toch steeds erger te worden. Als ik wol ga kopen een drama, rood of blauw, dun of dik en dan nog welke trui, uren kan ik erover doen. Vanmiddag keek ik eens bij de bureaustoelen bij Leen Bakker. Ten eerste was het al een drama om ze op de grond te krijgen, ze stonden op ooghoogte en ik wil er toch wel even op zitten, maar het was koffietijd, geen personeel te bekennen en toen ik er eindelijk een paar op de grond had met hulp van iemand van een andere afdeling, wist ik het niet meer en kwam met niets thuis. Gelukkig maar want nu kan ik nog eens verder zoeken. Die ik nu heb valt van ellende uit elkaar, de stof is versleten en hij stinkt, naar rook...
De dagen beginnen deze week met een paar uurtjes schilderen, op het gemak en daarna wat wandelen en vanmiddag deed ik een rondje met de auto. De weg heet de Donkereweg, bij Schuddebeurs
Ed kwam vandaag even langs met een nestje pups,ze kregen een chip. Je zou toch weer op slag verliefd worden. De mama was er ook bij zodat ze nog wat konden drinken en ik dacht kom, ik maak weer eens een filmpje.
De boeren rijden af en aan, eindelijk kunnen ze de boel binnenhalen.
Vanmorgen gelijk maar begonnen met schilderen, het was er tenslotte weer voor, zondag of niet. Die boeiboorden zitten net te hoog voor makkelijk en ik ben zo duizelig als een dronken lor bij het achterover buigen en weer van de trap af gaan. Het zat zodoende niet mee, ik werd er depressief van. Toch maar eens langs de dokter misschien binnenkort, ook al denk ik dat er niks aan te doen is en dat het slijtage is. Misschien heeft hij een toverpilletje... Als die boorden klaar zijn wordt het wat makkelijker en hoef ik niet meer achterover te leunen.
Ook nog wel lekker even van het zonnetje genoten natuurlijk en naar Renesse gewandeld en bij de Goudoevertjes mossels gegeten met alles erop en eraan, verrukkelijk!
Dit is al een ouwetje. Ik ruimde wat foto's op en ik weet niet of ik hem ooit plaatste, daarom nu misschien voor de tweede keer. De foto is genomen op 29 dec.2005, je ziet zo dat het erg koud is hè.
Vandaag was het allesbehalve koud. Ik schilderde wat zoals het plan was, liep een rondje, kocht een ijsje en breide nog een paar toertjes. Een dag als zovele, maar wel met een gouden randje.
Beetje suffe dag vandaag, ik was wat overmoedig met de wijntjes gisteravond. Wel een lekkere lange wandeling gemaakt, maar voor de rest eigenlijk weinig ondernomen, al moet er nu toch nog wel iets geschilderd worden. Eens kijken of het morgen beter lukt.
Van de gister meegebrachte wol nog snel een muts voor Mark gebreid die vandaag jarig is. Nu maar hopen dat hij past natuurlijk, dat gaan we zo proberen. Ik heb er ook nog wat lekkers in gedaan zodat hij binnenkort zo kan gaan schaatsen.
De foto van Mark is genomen bij Leonardo's, ergens in augustus. Het driewielertje zie ik af en toe eens op het dorp staan, zoals vanmiddag en daarnet zocht ik eens naar het www.adres dat erop staat, under construction, dat is mooi! Er wordt aan gewerkt. Want het zijn toevallig daar wel de allerlekkerste!
Vanmorgen eerst op controle bij de kaakchirurg in Vlissingen, alles zag er goed en netjes uit, volgend jaar mag ik weer. Ik vertelde de tandarts dat ik gestopt was met roken, hij vond het fantastisch: "wat geweldig, hoe is dat nu zo gekomen? Ik ben er zelf ook zo mee bezig..."
Toen weer terug. Ze hebben de weg verlegd daar op Walcheren, ik hou wat dat betreft niet zo van veranderingen en heb lekker de oude weg weer gepakt, veel korter en lekker op het gemak, op veel stukken mag je niet harder dan zestig. Zo kan je nog eens wat on de rondte kijken. Ik kocht wat kaas en moest daarna even zoeken om weer bij de Zoete Kers te komen, dat had ik op de heenweg al gezien, niks even afslaan, maar voorbij zoeven met honderd. Gelukkig had ik het snel gevonden.
Daarna nog even naar de wolboerderij voor wat bolletjes en nieuwe breiboeken. De volgende moet maar wat dunner en met een patroontje zodat ik er wat langer over doe, t is toch een soort bezigheidsterapie. En na al dat heen en weer gerij wandelden we nog een rondje.
Een deel van de blaadjes is al verkleurd, een ander deel moet nog, volop besjes in allerlei kleuren, het is weer prachtig buiten.
Vandaag mijn trui afgemaakt. 't Is een lekkere warme dikke, daar is het nog niet koud genoeg voor. Er waren nieuwe breiboeken binnen zag ik op hun website, dus ik richting Kerkwerve. Laten ze nou op dinsdag gesloten zijn. Dat viel vies tegen, geen vers breiwerkje vanavond en morgen nog eens die kant op.
Ik scharrelde wat in de tuin en zag tussendoor ook nog wat hoedjes voorbij komen, 't zag er soms weer dolletjes uit.
Vandaag maakten we het terras bij de blokhut af. Bandjes en zand lagen er al, alleen de tegels moesten nog. Het was heerlijk weer dus we waren voor het grootste deel van de dag buiten te vinden.
Het gras nog maar eens gemaaid. De kale plekken van de gesloopte caravan en gerooide bomen worden zo langzamerhand ook weer groen. Wandelingetje en nog wat ramen gezeemd, lekker bezig zodoende en dat is goed voor eens mens, zo kan je je energie een beetje kwijt, want daarvan heb ik genoeg zo blijkt.
De krekel zag ik vanmiddag ineens tussen de rode blaadjes zitten. Vorige week sprong er tijdens het eten ook al een sprinkhaan op mijn bord, een vreemde gewaarwording is dat.
Tsja, nu heb ik nieuwe schoenen en geen foto. Gelukkig zie je bijna geen verschil met mijn oude, net zo grijs zijn ze, alleen iets minder vuil en versleten.
Ik had Joop even weggebracht vanmorgen zodat ik de auto even had voor wat boodschapjes, hij had een rit met de taxi. 't Was een beetje een rommelige dag en dat was weer mijn schuld natuurlijk, hoe kan het ook anders. Ik had namelijk niet in onze gezamelijke agenda gezet dat vandaag het verjaardagsfeest was van Yara en Roxy. Omdat Joop pas aan het begin van de middag terug zou zijn, werd het toch wel kort voor een ritje heen en weer naar Nijkerk en omdat ik niet zeker wist of dat wel door kon gaan deed ik gisteren de zelfgebreide sjaals voor Yara en Roxy al op de bus, twee precies dezelfde enveloppen, eigenlijk net een beetje te dik voor de brievenbus, maar met een beetje proppen lukte dat best, vandaar dat ik ze niet als paketpost deed.
Ik maar bellen onderweg of de post al geweest was, want ja, anders had ik geen kadootje en eindelijk belde Sil terug dat het bij de buurvrouw was bezorgd, gelukkig maar.
Ze hadden het druk, want er was een zonnescherm overgenomen van de buren en samen gaat dat makkelijker dan alleen.
De sjaal viel in goede aarde, alleen heb ik daar ook geen goede foto van. Yara heeft hem hier aan, want die van haar was wel aangekomen, die van Roxy niet (u weet wel dat meisje dat niet op internet mag, dus ook niet op de foto staat).
Nou en toen aten we en dronken we nog wat en reden weer naar huis.
Nog een keer op schoenenjacht vandaag en dan heb je eindelijk iets gevonden, hebben ze je maat niet en moeten ze weer ergens anders vandaan komen. Misschien zijn ze wel te groot en moet er nog een andere maat komen, wat een gedoe toch allemaal weer. Gelukkig heb ik wel een spiegeltje gevonden bij de Hema, inclusief gezellige plakkertjes.
Vroeg op vanmorgen, het was een lange dag, ik ben moe en voor het eerst heb ik zin om te roken. Het pakje ligt hier nog, maar dat ga ik niet doen natuurlijk. Weg hier en een stukje breien nog maar.
We gingen gezellig even naar de markt in Zierikzee. Mijn muis was versleten, die deed de laatste tijd alles dubbel, maar nu niet meer als het goed is.
Ik ging ook op zoek naar een vergrootspiegel, zo eentje die aan de ene kant normaal is en aan de andere kant vergroot, zodat ik zonder bril kan zien wat ik aan het doen ben als ik me eens optut, maar daar hebben ze tegenwoordig alleen luxe versies van, op een standaard vanaf een eurootje of vijfendertig. Dat was niet de bedoeling. Misschien bij de Hema, maar daar mogen geen honden meer naar binnen. Ik had Didi bij me en ik had geen zin haar daar op de stoep te laten zitten.
Ik bekeek eens wat schoenen zo hier en daar, ik ben hoognodig aan een paar nieuwe toe, maar er was niets waarvan ik zei 'dit zijn ze'. Zodoende kwam ik, op een krop sla met luizen na, met weinig thuis. Die sla heb ik gelijk maar weggegooid, bah luizen!
Hier de boom nog in volle glorie. Hier het afgezaagde model en zoals op de foto ziet hij er nu dus uit, bezig aan een tweede jeugd, met een fris nieuw kapsel.
Ik reed vanmiddag weer met Joop mee, naar de taxistandplaats en wandelde gezellig door Renesse en over het strand weer naar huis. Didi wist van gekkigheid niet wat voor rare sprongen ze eens zou maken. Ze blijft erg enthousiast naar andere honden en sommige wandelaars, ik hoop toch dat dat ooit nog eens wat minder wordt, want niet iedereen is daar van gediend natuurlijk. Daarom zijn we weer blij met deze rust alvast.
Zeker op de lastige momentjes ben ik blij als ik even mijn breiwerkje kan pakken, maar gelukkig zijn die er niet vaak. Nooit gedacht dat het me zo makkelijk af zou gaan, dat stoppen. Overdag eigenlijk geen centje pijn en verder valt het ook wel mee.
Ik ben nog niets aan gekomen, dat komt denk ik ook omdat ik tegelijkertijd de inname van de wijn heb geminimaliseerd, ook dat lukt uitstekend en ik neem er eigenlijk, op koffie na, niets voor in de plaats. Ik loop niet te beven, voel me prima en zie er wel gezond uit geloof ik, maar ja dat deed ik toch al... ;)
Afgelopen zaterdag had ik wol gehaald, maar achteraf was één van de kleuren toch niet naar mijn zin, die heb ik vandaag omgewisseld. Ik ben er heen gewandeld, het waaide behoorlijk en af en toe miezerde het wat, maar een lekker temperatuurtje.
De Wol- en breiboetiek is pas grondig opgeknapt. Een nieuw plafond, nieuwe vloer, nieuwe wolkasten, alles ziet er fris en overzichtelijk uit. Halverwege de terugweg begon het behoorlijk door te miezeren, dus toen heb ik Joop maar gebeld, ik was het beu en had geen zin om nat te regenen.
De gordijnen van mijn kamertje en de badkamer heb ik vandaag ook gewassen, de bruine derrie kwam er vanaf, maar de visite mag wel gewoon binnen blijven roken hoor, zo armoedig dat buitengedoe.
Vanmiddag reed ik met Joop mee, hij had een taxirit en ik liep van de taxistandplaats via Renesse weer naar huis. Daarna nam ik een lekker biertje en een shagje, de enige van vandaag tot nu toe.
Stoppen is eigenlijk niets anders dan 'niet meer doen', dat klinkt vriendelijker en makkelijker vind ik.
Roken? Dat doe ik (bijna) niet meer hoor en drinken ook een stuk minder.
De beloofde zon bleef uit vandaag, hier tenminste wel en heowel mijn trui klaar is, was het daar helemaal geen weer voor. 't Was broeierig, klam warm.
De duiven van Joop hadden weer een topdag vandaag. Op de laatste vlucht van het seizoen scoorden ze weer extra punten en wonnen zelfs een wisselbeker geloof ik, die hebben we nog niet. Nog net niet op teletekst, wel bij de Zeeuwse uitslagen.
Nu mijn trui klaar is ging ik ook nog maar even naar de wolboerderij voor nieuwe voorraad een mens moet wat omhanden hebben.
Vanavond hadden we het kacheltje nog aangestoken, maar het ging al gauw betrekken. Nu zitten we nog even buiten op de veranda naar het geflits te kijken met een wijntje erbij.
't Gaat goed hoor, soms haal ik de 5 niet eens, vandaag ook nog maar 3, maar nu wel wat extra wijn.
En al die anderen die er mee bezig zijn natuurlijk.
Ik rook nu 46 jaar, vanaf mijn 18de en ben toch wel een beetje aan het nadenken. Natuurlijk stinkt het 's morgens als ik in mijn kamertje kom, zelfs de badkamer ruikt ernaar.
Nu was ik toch al niet zo iemand van een pakje per dag, maar toch, meestal 's avonds met een wijntje erbij was...?? het lekker paffen.
In één keer stoppen gaat mij niet lukken, dat weet ik nu al, dan denk ik aan niets anders. Ik heb er dus het volgende op gevonden...
Ik mag van mezelf gewoon roken. Het ligt niet op mijn bureau net als anders maar netjes dicht op de plank en met een maximum van 5 per dag. Daarmee zorg ik ervoor dat ik het 's morgens al zo lang mogelijk uitstel en pas 's middags de eerste neem.
Het gaat prima en ik hoop zo te bereiken dat ik na een paar weken of maanden misschien helemaal geen trek meer heb, dat ik die vijf per dag al niet meer haal en gewoon kan stoppen zonder problemen.
En nu ik toch bezig ben ook gelijk de wijntjes maar rigoreus minderen, want bij mij gaat het één vaak samen met het ander. Na tienen twee wijntjes is de bedoeling en ook dat gaat tot nu toe prima. Wijntjes blijf ik natuurlijk wel drinken, dat is wel gezond. Ik slaap heerlijk moet ik zeggen en voel me al schoner en frisser.
Ik moet wel bezig blijven. Mijn trui is inmiddels af, alleen nog in elkaar naaien. Morgen gelijk maar nieuwe wol halen.
Ik ben nu eigenlijk wel een beetje rond met wat ik wilde doen in huis. Vanmorgen hebben de keukenstoelen nieuwe schuivertjes onder de poten gekregen en heb ik de keukenvloer grondig gepoetst, dus de boel schuift nu weer dat het een lieve lust is.
Van mij mag de zon weer komen zodat ik buiten nog wat kan doen. Wat schilderwerk en wat dingen in de tuin staan voor mij nog op het programma en gisteren zijn er zand en tegels geleverd voor een terras voor de blokhut, wat Joop voor zijn rekening neemt. We zijn dus nog niet klaar.
Vanmiddag wandelden Didi en ik het fietspad af richting den Osse en weer terug. Tegenwoordig snijd ik vaak een stukje af en loop dan over een camping waar de restanten staan van een oude schuur die helemaal overwoekerd is met bramen. Heerlijk!
Het wordt misschien een beetje eentonig, maar ik ben nog steeds niet uitgeraasd hoor. Vandaag was de keuken aan de beurt. Alle kastjes uitgesopt en gemest, kale plekjes met verf aangestipt en in de bijkeuken wasmachine en diepvries van hun plek gehad. Het luik van de kelder met licht plakplastic beplakt zodat het meer één geheel is met de vloer en ik niet altijd hoef te kijken of het wel dicht is, hoewel ik bang ben dat dat nooit meer over zal gaan.
Vanmiddag nog een rondje met het hondje en toen was deze dag alweer bijna voorbij. Geen idee wat die van morgen in petto heeft. Eerst nog maar een stukje breien.
Vandaag was de bank weer eens in de was, dat was nodig. Verder bakte ik een appeltaart van de appeltjes van Ina en maakte weer compôte. Het roostertje van de ventilator in de badkamer is eindelijk ook eens schoongemaakt, ik kon er de laatste tijd niet meer met droge ogen naar kijken, maar kon er zelf niet bij, daar had ik Joop voor nodig. Dat zijn vaak van die klusjes die blijven liggen, maar nu hebben we de smaak te pakken en is het eindelijk gebeurd. Hoera!
De verf is ook binnen, dus als het weer wat beter wordt kan ik daar mee verder, het zal toch nog wel een beetje opknappen. Geen foto's gemaakt zodoende.
Bij het terugbladeren, wat ik zo af en toe weleens doe, zag ik dat het deze maand alweer vijf jaar geleden is dat we de auto kochten en dat we de coniferen weghaalden. We hadden toen nog bijen en waren druk met slingeren. Time flies.
Misschien loop ik wel vreselijk achter en zijn ze overal al volop te zien, maar hier dus nog niet en ik vind ze wel mooi, die nieuwe afvalcontainers. Wat ik me wel afvraag is waarom nu ineens wel alle kleuren glas bij elkaar kunnen, of zouden daar ook drie gaten in zitten, ik heb eigenlijk nog niet gekeken.
Verder ben ik lekker aan het opruimen, wassen en poetsen in huis, een beetje winterklaar maken noem ik het maar. De regen kwam uren achter elkaar met bakken uit de hemel, dus ik kon toch niet naar buiten, dat deed ik halverwege de middag pas, toen het wat opgeklaard was.
Onderweg kwam ik nog deze rare kwiebus tegen. Ik denk dat het een stinkende kortschild was. Wat een vreemde beesten lopen er toch rond.
Deze zijn alvast voor het komend voorjaar. Nog voordat de blaren komen zal de boom vol met paarse bloemen zitten zoals het er nu naar uit ziet en het is vooral leuk om er een hele winter naar uit te kijken.
Niets moet zei ik eergister, maar soms moet het gewoon van mezelf. Als ik dan zie hoe vuil al die gordijnen zijn, met al het zwarte stookstof van afgelopen winter er nog in, dan kunnen ze niet snel genoeg gewassen zijn. Eigenlijk hoor je dat na het stookseizoen te doen natuurlijk, ik doe het als het weer begint en als ik dan toch eenmaal bezig ben weet ik weer van geen ophouden. Maar nu eerst een pizzaatje, daar ben ik wel aan toe.
Joop vulde en repareerde nog eens wat zo hier en daar en ik deed wat schilderwerk. Gordijnenwasjes draaien gaat automatisch, maar ze moeten wel afgehaald en weer opgehangen worden natuurlijk, net als het bed, goh, wat zullen we lekker slapen tussen al dat schoons. En zo deden we nog het e.e.a.
Voor een echte wandeling was het veel te warm, maar ik heb best wel een paar kilometer gemaakt op ons landgoed en Didi zodoende ook, want waar ik ben is zij.
En als beloning hadden we weer een heerlijk wijntje, legden we wat vleesjes op de bbq en staken het kacheltje nog maar eens aan. Het leven is goed in het Zeeuwse land, het kan niet beter eigenlijk.
Hij ligt er al een hele week, die schoen. Ik vind dat altijd zo vreemd. Als je je schoen verliest ga je toch zoeken zou je denken, maar deze eigenares dus niet, of misschien was het een eigenaar. Hele verhalen kan je er weer bij verzinnen, luguber en al, maar dat doen we maar niet.
Wat een weertje hè, heerlijk! Ik ben druk met vanalles en dat gaat ook bijna vanzelf bij zo'n temperatuurtje. Schilderwerk, boodschappen, wandelen, beetje tuin, beetje koken, gewoon lekker bezig dus. Ik hou dat nog wel een tijdje vol hoor, morgen weer verder, of overmorgen als ik geen zin heb. Het is een fijne gedachte dat er niets moet, maar dat het mag, omdat ik het zelf wil.
Heerlijk weer vandaag, dus eindelijk begonnen met wat schilderswerkzaamheden. En ja, dan val je van het één in het ander. "Zal ik dit stuk ineens maar helemaal doen, anders is het geen gezicht", van dat soort.
Gelijk nog maar wat verf besteld, want wat dit jaar blijft liggen moet dan toch volgend jaar weer. Of gewoon af en toe eens wat, op het gemak...
Vooruit, deze foto kan dan wel een beetje, met een beetje bewerking, in zwart wit.
