We werden geevacueerd naar Rotterdam en kwamen terecht bij een politieambtenaar in Vreewijk. Een rustige wijk in Rotterdam zuid.
Janny en ik gingen naar school daar, achterlangs door de paadjes tussen de tuinen, ik moest één kruising oversteken en dan nog een eindje tot de kleuterschool en daarna weer naar huis, soms kon ik het niet meer vinden alles leek ook op elkaar, heel anders dan de Boogerdweg in Dreischor die erg overzichtelijk was. Janny ging naar een andere school, die had het prima naar haar zin in Rotterdam en wilde daar eigenlijk wel blijven. Later heeft ze samen met Freek nog jaren in de wijk Lombardijen gewoond. Ik wilde weer graag terug naar Dreischor, waar het toch weer anders ging dan ik dacht.
Dit huis lieten onze ouders bouwen nog voor de oorlog, ze trouwden in 1939 en Janny en ik zijn daar allebei geboren. Het staat er nog steeds en heeft pas weer een nieuwe eigenaar, we hebben er al eens samen binnengekekn ook. Het vreemde was dat we niet terug gingen naar dat huis, daar was het na drie maanden na de ramp best nog een bende denk ik, (maar achteraf denken Janny en ik dat het toen al verkocht was), dus we logeerden in de ring bij mensen in huis, tot we per 1 september gingen verhuizen naar Zonnemaire waar onze pa een ambtswoning kreeg, zo ging dat. Voor de oorlog was hij landarbeider en hoe hij zo bij de politie terecht kwam weet ik eigenlijk ook niet.
Voor de foto gingen we even terug denk ik, naast Janny staat haar vriendin en naast mijn vader staat met fiets zijn vader, opa van Felius.
Mijn gedachten gaan toch elk jaar weer terug naar die tijd, hoe het ging, blij word ik er nooit van, het is toch iets wat van invloed was op mijn verdere leven, vooral gevoelsmatig, Zonnemaire was voor mij het paradijs op aarde.
Ik maakte er eens een tekening bij, niet dat ik dat van plan was maar het ging zo en zelf vind ik hem wel de moeite van het laten zien waard.
Het verslag van mijn vader dat hij twee jaar later pas maakte plaatste ik al eerder, maar ik doe het nog maar eens. Van de nacht zelf kan ik me alleen wat flarden herinneren, lang niet alles, ik was vijf en mijn grote zus elf. Mijn leven begint voor mij pas na de ramp, van voor de ramp weet ik ook bijna niets.
Vanmiddag de zoveelste lentebode, druifjes! Geweldig toch!
Er was weer eens een 'normaal' ochtendrondje, met 'normaal' weer, met hondjes en een praatje onderweg. Niet dat dat afspraak is, maar op den duur ga je het wel missen.
Onderweg kwam ter sprake dat er koffieochtend was in de Smisse, dat is nieuw. Evert verzint van alles , ook om mensen in zijn zaak te krijgen natuurlijk, juist dat, maar het is ook leuk. Elke laatste maandagochtend van de maand koffiekrans (10.30u), dus ja... het was gezellig maar er kunnen er nog veel meer bij, net als bij de wandelclub (elke zaterdag om 11uur) en soms ontstaan er ook al pratend nieuwe ideeen om het dorp nog gezelliger te maken.
Soms moet je ook eens even flink snoeien, ik had ineens genoeg van een paar zaken. Weer maar zitten scrollen, wie wat, hoeveel kilometers wel niet, waar, en of ze er moe van waren, dus ik gooide de Strava app eens van mijn telefoon, want ik kan wat ik doe ook gewoon op mijn telefoon en horloge zien en ik zette facebook op non actief en nam me voor alleen 's morgens en 's avonds nog even te kijken en eventueel iets te plaatsen.
Ik krijg altijd een lijstje te zien waarop staat hoeveel uur je daarmee bezig bent, dat leek me niet meer normaal, ik weet niet eens waar ik het zoeken moet, zoiets komt dan ineens tevoorschijn, bij mij tenminste, dan zal er ergens wel een schuifje aan staan, ik ga niet eens zoeken, maar ik schrok er wel van.
Wordfeud voor als ik even zit en Instagram voor tussendoor, ik moet wel iets overhouden natuurlijk...
De eerste crocussen en narcissen zijn ook weer gesignaleerd, zo fijn dat ze ieder jaar weer opkomen! Maar het is toch echt nog maar januari.
Eergisteravond voelde ik het al aankomen en inmiddels snotverkouden, keelpijn, hoofdpijn en vannacht ombeurten het linker- of het rechterneusgat verstopt. Heel ververvelend maar toch nog een paar uurtjes geslapen en gelukkig geen koorts of ziek gevoel.
Gewassen en lakens in de wind, heerlijk! En ook nog een lange wandeling gemaakt, mooi weer maar best fris.
En nu ben ik best vroeg, ook weleens leuk, de rest van de dag is om te kleuren.
We waren met z'n zessen en het was prachtig weer, best gezellig maar er kunnen er nog wel wat meer bij natuurlijk. Mij maakt het niet zoveel uit, het is anders, maar ik zou nooit elke dag alleen maar met een groep willen lopen, ik loop ook graag alleen elke dag hetzelfde rondje. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.
Er kwam nog een buitje aan zei Joop, maar ik ging toch maar, het was droog en onderweg trok het steeds verder open, lekker hoor.
Even later was alles blauw en vanmiddag trokken we er allebei nog op uit. Tussendoor hield ik nog even vrijdag in huis. 'Vrijdag houden' zo noemden ze dat vroeger, je huis op orde maken voor het komende weekend. Misschien was het ook alleen iets van hier, Google kent het niet eens. Ik doe het ook op andere dagen, alleen als ik zin heb.
De natuur komt ook weer een beetje tot leven en hier en daar zit er toch al iets in de grond bij de boeren wat ook al opkomt.
Zonnemaire heeft nu ook een wandelclub, morgenochtend de eerste wandeling, vertrek om 11 uur, natuurlijk doe ik mee, wie nog meer? Ik ben benieuwd.
Een grijze dag alweer. maar gelukkig bleef het grotendeels droog.
Twee rondjes gewandeld en vanmiddag kwam ik op ruim 6km door de polder niemand tegen, hel-le-maal niemand, op de kippen en twee auto's na, maar die tellen niet.
De rest van de dag gekleurd aan mijn projectje, ik zou het best willen laten zien maar dat kan niet, dan is het niet leuk meer, dus ik moet sterk zijn, zeker nog tot mei en dat zal niet meevallen, maar ik ben sterk, heel sterk!
Een mail vanmiddag, Bob den Otter overleden. Ongelooflijk, zo plotseling en zo jong nog, 48 jaar!
Als er iets was met mijn blog mailde ik Bob en ik kreeg meestal gewoon gelijk antwoord, we 'kenden' elkaar al jaren, Bob was vertrouwd, Bob was een held!
In mijn sigarenkistje zat een briefje dat Bob gewaarschuwd moest worden als ik omviel, want logischerwijze zou ik toch eerst gaan.
Zo zie je maar het gaat altijd anders dan je denkt, daarom kan je je ook beter maar geen zorgen maken, dat denk ik zo vaak.
Ik wens familie en collega's heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Theo was zijn pa, die is ook nog niet zo heel lang geleden overleden.
Een ochtendrondje en dat was het dan. Niet helemaal natuurlijk, maar ik kwam niet zo heel veel van mijn plek vandaag, op een keer of wat de trap op en neer na, en iets met was.
Ik bestelde iets voor mijn projectje en toen kwam ik ook nog iets anders leuks tegen, dat krijg je dan he, dat zit dan in je achterhoofd dat je dat eigenlijk ook nog weleens wilt en dan ga je eens kijken enz enz...
Het viel me vandaag op dat het inmiddels ruim dertig jaar geleden is dat Joop voor het eerst de bergen op zocht.
En omdat de verhalen erbij toch niet komen ga ik hem eens intervieuwen...om te beginnen bij de kennismaking 1993, dat is misschien makkelijker. Kijken of het lukt.
Lamlendig word je van zo'n dag, het regent weer pijpestelen en ik heb alweer slaap.
Er hebben al meer een paar stoelen gestaan, maar nu lijken ze toch een serieus huis te hebben, met aparte kamers. De hanen lopen nog steeds langs de dijk, ik schreef er oktober 2022 voor het eerst over en het worden er geloof steeds meer.
Het staat wel gezellig en niemand heeft er last van en ondanks dat de zon scheen vanmiddag, zaten ze wel allemaal lekker binnen, want er was behoorlijk veel wind en daardoor ook best nog koud, ook al was het negen graden.
Lekker wandelweer, dat best en vanaf hier had ik de wind weer mee.
Het ging behoorlijk tekeer vannacht, meestal schuilen we achter de kerk, maar nu trilden we af en toe en vroeg ik me af of de zonnepanelen wel stevig vast zaten, hoewel ze al best zwaardere stormen te verduren hebben gehad.
Het leek zo koud, maar toen ik eenmaal naar buiten stapte viel het eigenlijk best mee, daar kwam nog bij dat ik dacht dat het al veel later was want ik had al zoveel gedaan, maar de klok sloeg nog maar net twaalf uur. Ik besloot een langer rondje te doen.
Een clupje zwanen was lekker aan het dobberen, daar was weer ruimte voor.
Toen ik verder liep vlogen er een paar op, het was leuker geweest als ze dat even eerder hadden gedaan.
Niet veel beleefd, wel gekleurd, maar die blijven voorlopig geheim, het is een projectje zal ik maar zeggen en dat komt dan vanzelf een keer tevoorschijn, of niet als het tegenvalt, ik ben er nog maar net mee begonnen.
Het enige moment vandaag dat ik mijn mijn wanten even uit durfde te doen, want wat was het koud!!
Ik verschuilde me even achter de boom, zodat mijn schaduw niet zichtbaar zou zijn, dacht ik, maar vanavond zag ik dat de boom daardoor zelf een gezicht kreeg.
Vanmiddag nog een rondje, maar het was nog even koud.
Er lag zo hier en daar wat sneeuw vanmorgen, ook op onze stoep en ik moest aan Aargh (Judith) denken, sneeuw schuurt zei ze altijd en ze nam dan haar kans waar om de stoep groenvrij te schuren. (waar is ze toch gebleven, ze had zo'n leuk blog)
Driftig begon ik te vegen met mijn ijzeren bezem, maar dat viel niet mee, de sneeuw zat grotendeels vast gevroren, ik hield het al gauw voor gezien en liep de polder in. Het was niet glad, alleen wat van die ruige sneeuw op de weg waarop je niet uitglijdt en de polder zelf was helemaal sneeuwvrij.
Hier was al volop geploegd deze ochtend, ik liep de andere kant op, er waren twee ijsvogeltjes, zo leuk altijd.
Oh en we hadden heerlijke ham/kaas croussantjes uit de zak van de bakker vanmorgen, even in de oven en smullen maar, morgenochtend weer iets anders, geen idee hoe het allemaal heet, lekker is het zeker.
Het was heerlijk vanmorgen! Eerst volop zon en wat later kwamen de buien binnendrijven, prachtig om te zien. Veel sneeuw heb ik niet gehad, een paar vlokjes maar.
De rest van de dag bleef het afwiselend, zonnig en af en toe wat wolken, sneeuw hebben we niet gehad.
Vanmiddag even naar Zierikzee naar de man die Bakt, ik was te laat voor brood, tenminste er lag niets meer in de winkel maar ze had nog wel een zak vol dat over was, veel brood, maar het zag er heerlijk uit dus ik nam het mee en deelde wat en op de koop toe deed ze er nog een zak krentebollen bij. Ze ging naar huis zei ze, een minuut later en ik was echt te laat geweest. Er was ook herrie in de straat, heel veel herrie, er werd glasvezel gelegd.
Ineens zag ik op de foto van gisteren ook een hond staan en dan begint het... hoe heette die hond ook alweer? En dan halverwege mijn ochtendrondje kom ik erachter, ze hadden er twee met namen die bij elkaar hoorden en toen was het niet moeilijk meer, Monty staat op de foto, Pyton was er nog niet denk ik die kwam later pas.
Mijn gedachten gingen verder er moest een foto zijn met één van de kinderen en ik wist bijna zeker dat het Yara was, dus ik dook mijn archief eens in, nergens te vinden en als ik me daar dan eenmaal in vast gebeten heb moet en zal ik het vinden, het was Levi en ik was de i vergeten, op Levmont werd het niet gevonden.
Een foto uit 2003 toen ik net begon, het was braderie op het dorp en ik liep weer vrolijk met mijn fototoestel te wapperen, iemand moest het toch doen, dat gevoel had ik in het begin heel sterk. Mobieltjes waren er nog niet en als er iets te doen was was ik erbij om het vast te leggen... zo leuk voor later dacht ik dan en digitaal, zo makkelijk! En een beetje bewerken kon ik ook al snel.
Als er nu ergens iets te doen is wemelt het van de fotografen, plus de hele goegemeente met telefoon, dus ik voel me niet meer zo geroepen, gelukkig maar.
Er worden de prachtigste natuurfoto's gemaakt en filmpjes, bij mij gaat het tegenwoordig alleen om het vastleggen van mijn eigen omgeving op een zo leuk mogelijke manier.
Kijk en hier sta ik op dezelfde braderie, te bewegen op de muziek met de mevrouw van gisteren, rokend en al, zomer 2003. Ik durf best te beweren dat ik nu lekkerder in mijn vel zit dan toen.
Het is winter en je blikt eens terug, koud buiten hè!
Deze foto maakte ik precies 20 jaar geleden, ik keek weer eens terug omdat ik geen foto's maakte vandaag. Al vaker viel het bord me op en natuurlijk maakte ik een foto van de dame die daar staat en die ik ook wel ken, maar dat bordje van Pieter de Hoogh boeit me ook en vanavond heb ik hem eens opgezocht.
Kijk toch eens hoe mooi en wat een precisie, 400 jr geleden.
Pieter de Hooch (1629-in or after 1684) werd in Rotterdam geboren. Zijn opleiding als schilder volgde hij bij bij Ludolph de Jongh in Rotterdam en bij Nicolaes Pietersz. Berchem in Haarlem. In 1655 schreef hij zich als zelfstandig schilder in bij het schildersgilde van Delft. Zoals in die tijd gebruikelijk had De Hooch naast het kunstenaarschap nog een tweede beroep: hij werkte voor een linnenhandelaar. Pieter de Hooch specialiseerde zich in interieurs met mensen. Kenmerkend voor zijn werk zijn de vele doorkijkjes via vensters of gangetjes naar andere vertrekken.
Naast het bloggen fotografeer ik nu ook twintig jaar. Mooier dan het nu is zal het niet worden, want mijn camera moet erg compact zijn zodat hij in mijn tasje past, met de telefoon fotograferen vind ik erg onhandig en in mijn ogen niet mooi, maar dat zal helemaal aan mij liggen.
Een manier om de foto's eens anders te bekijken, wie weet of ik nog meer leuks tegen kom af en toe.
Eerst was ik boos, maar toen dacht ik misschien bedoelt hij het helemaal niet onvriendelijk en bovendien weet hij ook de reden niet.
Vorige week was ik bij de dokter voor een tubetje zalf en naar aanleiding daarvan moest ik een afspraak maken en nam ik de gelegenheid waar om ook een paar andere zaken ter sprake te brengen. Ik vroeg me namelijk af of er iets anders ten grondslag kon liggen aan de snelle achteruitgang van Joop, maar datgene waaraan ik dacht wuifde ze al snel weg.
Het is ook niet zomaar één ding wat hij heeft, begon ze, wat heeft hij eigenlijk niet! Hoeveel tia's heeft hij al gehad, weet jij het nog? (Nee natuurlijk wist ik dat niet meer) En bij elke tia lever je toch iets in, al is het meestal niet eens merkbaar....
Want dat hij nogal het één en ander mankeert (en gemankeerd heeft) is wel duidelijk en nu ook weer jicht. Ik ga er allemaal niet over uitwijden, maar het valt voor Joop zeker niet mee en nu ook al weken niet lekker even naar buiten kunnen voor een rondje.
Hij zoekt wel afwisseling, leest, speelt spelletjes, die zijn er genoeg, dus de verveling valt wel mee, maar toch , heel de dag zitten valt niet mee. Door de kamer strompelen gaat nog wel hoor en naar boven (met moeite) lukt ook nog.
En ik zit erbij en kijk er naar, hoe hij weer met zijn voeten zit te wiebelen omdat ze pijn doen, hoe hij om de minuut gaat verzitten en zit te zuchten... en dan ga ik maar naar boven, dan zie en hoor ik het niet, dat zei ik ook tegen de dokter.
En wat doe je daar dan, vroeg ze.
Kleuren, zei ik en ik werd er emotioneel van.
Ik vind het heerlijk en zat toch al heel veel boven, maar nu lijkt het voor jullie misschien een soort vluchten wat het ook niet is...
Het valt allemaal niet mee hoor dat ouder worden, bezig zijn, in beweging blijven, hobby's hebben, nieuwsgierig blijven, we weten het allemaal, maar als er dingen gebeuren die dat belemmeren ben je machteloos.
Vooral regen vandaag, of toch miezer en somber, maar vanmiddag ook eventjes zon.
Ik wandelde een fijn rondje in de kou en kwam weer lekker bij mijn positieven, zonder wandeling is mijn dag niet compleet. De ijsmeesters hebben het ijs definitief afgekeurd.
Vanmorgen een tekening afgemaakt, hij komt niet zo goed tot zijn recht vind ik, maar hij hangt al, dus ik ga de foto niet opnieuw maken, u doet het er maar mee.
Al vroeg in de polder vanmorgen en het was zo stil! De vogels komen weer tot leven en de spechten hakken er ook alweer een paar dagen flink op los, mooi geluid altijd.
Vroeg naar Zierikzee daarna, waar mijn brood alweer was uitverkocht, er was nu wel een vriendelijke verkoopster die gewoon even tijd kon maken om te vertellen hoe ik het best kon handelen want ik weet ook niet waar ik het anders moet halen. De eigenaresse is niet echt klantvriendelijk, echt niet moet ik eigenlijk zeggen, dat komt misschien ook omdat ik er alleen maar thee en nu ook brood haal, dat ze dan ook even moet noteren voor volgende week, wat ik dus vorige week niet deed. Ze vroeg ook niet 'volgende week weer?' want ja dan moet ze weer in het grote boek en ik dacht ok, ik probeer het wel zonder bestelling... fout dus.
Toen ook nog naar de viswinkel (het Mosselpakhuys Nieuwe Haven Zierikzee) die ik pas ontdekte, waar ik weer een heel andere verkoopster trof, supervriendelijk en heeft u ook Piggy punten? Die had ik ook wel, want bij de vleesboererij hebben ze die ook maar sinds een tijdje kon ik niet meer inloggen, dus ik dacht laat ook maar, gedoe altijd. Ze maakte een nieuw account aan en ik zou mail krijgen, maar die heb ik nog steeds niet gehad. Ik nam vissoep en makreel mee. Nette winkel, ze hebben een nieuwe klant want met de visboer van de markt was ik niet blij. (Joop ging een keer flink aan de diarree na zijn vis).
Vanmiddag nog een rondje, de zon kwam er in de verte aan, maar de regen was ook niet ver weg, ik had van alles wat en toen op het laatste stuk op de dijk voor de tweede keer iemand vroeg of ik een lift wilde ben ik maar ingestapt, ik zag er zeker erg zielig uit.
Dan word je bijna 97, leent een viool van iemand, maakt er een mooie compositie van en gaat dat zitten schilderen met aquarelverf en niet één keer, dat je denkt hij staat er goed op ik vind het welletjes, welnee.... andere compositie en gewoon nog een keer en misschien nog wel een keer... Jaap weet niet van ophouden, ik vind het geweldig!
Het is nu alweer bijna twee jaar geleden dat het boek Stil leven uitkwam, tegelijkertijd met de tentoonstelling 'de dingen dichtbij'
Mijn tekeningen stuur ik altijd naar Jaap, tegenwoordig krijg ik ook terug wat hij heeft gemaakt, erg leuk, vandaar dit blog.
Vanmiddag kwamen Janny en Freek gezellig op de koffie met gebak, want we hadden vast nog wel iets te vieren. We bleven lekker binnen want de zon die er vanmorgen nog wel was, was inmiddels achter de wolken verdwenen.
Meestal schieten ze gelijk zo'n dambuis in als je aan komt lopen, maar deze bleef zitten. Eerst dacht ik nog 'een drukke ijsmeester misschien', maar nu ik de foto's zo zie zit zijn poot aardig in het ijs gezakt. Hopelijk heeft hij nog los kunnen komen, maar het liep al tegen de avond en natuurlijk werd het alweer kouder, maar met behulp van die andere die niet vast zat heeft het toch moeten lukken.
We reden weer maar eens naar Goes vanmiddag voor een nacontrole, er werden nu zes hapjes genomen. Ze zagen niets verontrustends , dus waarschijnlijk hoeft hij niet meer terug te komen, dat hebben we dan ook maar weer gehad.
Het was heerlijk zonnig vandaag en daarom deed ik dus na Goes nog maar een rondje, mijn wangen gloeien er weer van.
Er lag iets raars in de dijk vanmorgen, het leek wel een hertenjong zo uit de verte, want het was erg groot voor een vogel. Het bleef lekker liggen toen ik dichterbij kwam dus maakte ik nog maar een foto en zag dat het toch een vogel was maar kon het nog steeds niet thuisbrengen, tot iemand die ik tegenkwam vertelde dat het een jonge zwaan was, ja natuurlijk, daar had ik nog niet aan gedacht.
Na de koffie even naar de dokter voor mijn tubetje zalf, gelijk even een paar andere zaken ter sprake gebracht, ik was er nu toch, alles was goed verder het was een gezellig gesprek, dokter bekeek zelfs even mijn tekeningen en was jaloers op mijn hobbykamer. O en ik word gebeld door de assistente van de oogarts voor een afspraak in Zierikzee, heel fijn, daar kwam de dokter eerst zelf mee.
Het was vandaag weer de eerste dinsdag van de maand, dan is er de slechtziendenclub in Nieuwerkerk. Er was vandaag iemand van het Iris Huys in Gouda om over verschilldende hulpmiddelen te praten, er is vanalles op dat gebied, kijk bij de link en verbaas je. Joop kocht een voorzetbril, tegen hinderlijk licht met gele glazen een soort zonnebril maar dan anders.
En er was gebak, dat schijnt daar bijna elke maand raak te zijn, gelukkig had de dokter me net op een slagroomdieet gezet
Nou, brrr, lekker gewandeld in de zon vanmorgen maar daarna bijna niet meer buiten geweest. Wel de was opgehangen die hangt er nu nog, dan vriest het droog zeiden ze vroeger, het was al bijna droog toen ik voelde maar het hangt goed daar vind ik. Verder heel de dag gekleurd, ik ben er moe van, ook dat kost energie.
Het huis dat wij in 1976 kochten en weer terug kwamen naar Schouwen staat te koop. Wij verkochten het in +/- 1990 toen we ons houten huis aan de Elkerzeeseweg gingen bouwen voor fl. 135.000 nadat we het grondig verbouwd hadden, garage erbij, tel uit je winst... (koopprijs weten we niet meer)
Nadien is het ook al een paar keer verkocht geweest maar nu te koop voor € 395.000 geen geld natuurlijk voor zo'n mooie geschenkwoning uit 1953, ik herken er bijna niets meer van binnen. Wel netjes opgeknapt dat moet gezegd, maar vier ton....
Heerlijk eindelijk gewoon winterweer met een zonnetje erbij. Wel even wennen hoor, muts en wanten zijn nu echt best nodig, maar lekker twee korte rondjes gedaan.
De vogels zijn nijlganzen, nu ineens weer een hele groep bij elkaar.
Verder heb ik gekleurd, het is lekker warm op mijn kleurkamer.
Heel de dag bezig geweest met de tekeningen. Eerst uit de lijsten halen samen met de passe partouts, daarna lijst weer dicht, tekeningen weer in plastic en bij het goede jaar leggen. Die in de kamer hangen gereorganiseerd want het was een rommeltje, nu is alles weer netjes en naar mijn zijn. De lege lijsten staan klaar bij de trap, elke keer als ik naar boven ga neem ik er eentje mee. Nu maar zien wanneer ik ze weer kan gebruiken. Als ik het zo opschrijf lijkt het niets, maar ik ben er echt de hele dag druk mee bezig geweest.
Het is nogal de moeite wat er de laatste dagen aan lucht voorbij komt drijven, maar er zijn ook nog mensen die dat niet zien blijkbaar, of het gewoon vinden...
Vandaag heb ik samen met Anne (dezelfde als die ook hielp met het ophangen) de tekeningen weggehaald en de oude vertrouwde foto's en andere prenten weer opgehangen in de kerk. De expositie is klaar. Morgen de lijsten leeghalen en boven brengen en in de kamer wat dingen veranderen, ik ben blij dat sommige tekeningen ook weer thuis zijn, gek genoeg misschien, maar het is wel zo.
Vanmiddag nog een rondje gewandeld, vanmorgen kwam het er ook al niet van, want het regende en de koffiefilters waren op, gelijk ook nog maar wat andere boodschappen, dat houdt nu eenmaal nooit op en aanbiedingen zijn altijd fijn, daar moeten we zoveel mogelijk gebruik van maken.
Toen ik in de Korteweg liep waar elk jaar het eerst de sneeuwklokjes bloeien keek ik eens goed... en jawel... het waren er nog maar een paar, maar wel boven de grond!
Nu maar wachten op de sneeuw, de klokjes zijn er al.
Eindelijk maar eens stappen ondernomen voor de staaroperatie die ik eigenlijk niet wil, maar waarvan (bijna) iedereen zegt dat je zicht er zoveel beter van wordt en het zal toch ooit wel een keer moeten gebeuren, ik zie gewoon steeds minder goed.. (horen ook, maar dat is dan weer het volgende, niet alles tegelijk).
Dat ging nog niet vanzelf want bij de dokter konden ze niets met de meegekregen brief en ik moest terug naar de opticien. Ik moest toch in Zierikzee zijn voor mijn broodje dus dat ging in één moeite, het goot van de regen daar. Er werden foto's gemaakt en nu wordt het opnieuw direct via de opticien geprobeerd, ik ben de eerste dit jaar, er waren blijkbaar, vergaderingen, aanpassingen (vinkjes) geweest en nu maar hopen dat het lukt. Veranderingen, zeker op het medische vlak gaan nu eenmaal niet vanzelf. Ik wacht geduldig af.
Vanmiddag was het ineens heerlijk weer, droog, zon, tijd voor een wat langere wandeling, het was gewoon druk in de polder! En in verband met de komende vorst waren de ijsmeesters zich ook alweer aan het verzamelen.
Storm Henk had de helft van ons afdakje naar de buren geblazen. Dat zijn twee doorzichtige platen waarvan er eentje aan de andere kant van de schutting lag. Wij dachten 'dat klusje' even te klaren, maar zo eenvoudig ging dat nog niet. HIj lag wel snel op z'n plek, maar niet vast in de gleuf van de andere en dat lukte ook niet. Hij ligt nu in elk geval wel weer vast geschroefd voorlopig en we weten nu dat we niet meer aan zulke fratsen moeten beginnen. Joop moet het bekopen met veel pijn aan zijn voeten en mijn duim kan het eigenlijk ook niet hebben. Het is tijd voor een klusjesman voor als het nodig is. Wie interesse heeft mag zich melden
Voor dat karweitje moest ik in de tuin van de buren zijn en kijk toch eens, heel veel knoppen en katjes, het is zo'n paraplu katjesboompje geen idee hoe zoiets heeft, maar de katjes barsten eruit!
Eind van de middag deed ik nog een rondje, eerder was ook de lucht al af en toe blauw, maar kijk rechts tussen die twee bomen, dat is de zon. Het was best lekker vandaag, niet koud en Henk was ook gaan liggen.
Het was nog droog vanmorgen en met regen en storm in het vooruitzicht gelijk maar een wat langere wandeling. De rest van de dag binnen aan het kleuren.
Somber, nat en moddersloten, maar natte bomen zonder blad zijn ook best mooi.
Vorige week zocht ik iets in mijn archief en kwam onderstaand gedicht tegen, Martin Bril was net overleden en ik vond het gedichtje mooi, zijn colums las ik, geen idee meer waar, ik was hem ook eigenlijk al vergeten...
KWESTIEVANZIEN
Alles altijd bij het oude: wat is daar De schoonheid van? Inderdaad, je Kunt je overal het hoofd wel over breken.
Beter is misschien de kop er bij te houden en de dingen
Te nemen zoals ze komen
Je doet er toch niets aan, en Wie goed kijkt, ziet in hetzelfde Altijd wel iets anders. Dat is de
Heerlijk, gewoon maandagmorgen vanmorgen. Gelijk de douche maar een goede beurt gegeven, want ik was laatst en wie het laatst is moet de boel droogmaken, maar je kunt het dan ook eerst schoonmaken voordat je het droogmaakt. Dat kan je ook wel een beetje sturen natuurlijk als je maar lang genoeg blijft liggen ben je vanzelf laatst en ik vond dat wel een goede start van het nieuwe jaar.
Eenmaal beneden ook gelijk de lampjes en de engeltjes uit de kamer maar in de tas en na het ochtendrondje en de koffie de lampjes buiten ook maar gelijk, het had weer lang genoeg geduurd vond ik en omdat ik toch buiten liep wat geveegd en blad in de groene emmer gedaan er lag genoeg.
De witte Helleborus bloeit echt, de anemonebloemen zijn nep, het blad is wel echt. Twee is genoeg om te beginnen, die sprongen ineeens open in het nieuwe jaar, ik heb er nog een paar maar die zitten nog in de knop (..)
Vanmiddag nog een rondje door de polder. Ik was te laat voor de nieuwjaarsduik bij het haventje, maar kwam er genoeg tegen die wel een duik hadden genomen, gezellig gezwaaid en nieuwjaarswensen op de dijk.
Deze maakte ik voor Irene, zodat ze kan zien dat het hier met de paarden ook best goed gaat ondanks de blubber en het niet in de wei kunnen, er is pas een stuk stal bijgebouwd.
