Geen idee hoe ze eruit zien, ik heb me er ook nog nooit aan bezeerd, maar er zijn er blijkbaar teveel van en dan worden ze opgeruimd. Oesters tenminste.
Aangezien de Japanse oester een overwoekerde uitheemse soort betreft mag deze verwijderd worden. Het verwijderen van de oesters wordt een combinatie van wegvissen met een vissersboot tot zover mogelijk bij de oever en de rest wegscheppen met graafmachines vanaf de kant en vanuit een kleine boot. Dit is een eenmalige grootscheepse actie. In de komende jaren zullen kleinschaligere herhalingsacties nodig zijn om de overlast van de oesters in ieder geval in de populaire recreatieve zones te beperken.
Bij Ganzen ligt dat toch weer anders. Ook daar kunnen toch eieren geruimd worden, ook al is dat misschien wat ingewiikkelder en kost het meer moeite en tijd. Daar moeten toch vrijwilligers voor gevonden kunnen worden.
Lekker met windje mee naar Brouwershaven gelopen vanmiddag. Joop moest daar toch zijn, zodat ik weer mee terug kon rijden. We namen een heerlijk bakje kibbeling bij van Beveren en reden daarna nog even door naar Zierikzee. Ik heb eindelijk mijn OV kaart op kunnen waarderen, dat lukte niet via internet want mijn naam en paswoord kwamen niet.. overeen en die boodschap kwam op de site niet erg door geloof ik.
Afijn bij Bob Noomen in Zierikzee staat zo'n apparaat en daar lukte het wel. Ik ben klaar voor de bus. Tussen Brouwershaven en Zonnemaire zag ik ineens ook een prachtig fietspad en van Zonnemaire naar Noordgouwe ook al. Wat dat betreft kunnen de fietsers hun hartje ophalen hier, want eigenlijk kan je bijne het hele eiland aan de buitenkant om fietsen over de dijken ... en zodoende ook lopen en dat ga ik eens stukje bij beetje proberen.
We wachten wat af in ons leven alles bij elkaar. Nu weer op de lente, want wat we nu hebben is niets natuurlijk. Een grijze en vooral bruine boel, zelfs de ligusterblaadjes hebben het begeven.
Even een vraagje tussendoor, over heel iets anders. Heeft er iemand moeite met reageren? Spam? Ik heb het na laten kijken maar hier is niets te vinden verder. Ik kreeg wel 1 klacht tot nu toe, dus als er iets is wil ik wel graag dat jullie dat even melden.
Vandaag was Joop jarig en zoals je al ziet is hij er nog niet helemaal uit qua Twitter en Facebook, maar jullie berichtjes heeft hij zeker gezien. Ik wilde niet gelijk zeggen dat hij alles maar leuk moest vinden, want dat ligt niet zo in zijn aard, dat maakt hij zelf wel uit, toevallig!
Wat IK zie is een vlek onder zijn kin in de eerste grijze balk van zijn trui. Er zit er ook nog eentje op zijn mouw, maar dat kan zomaar viezigheid zijn, die ander vertrouw ik niet.
Ik denk dat ik een beetje allergisch word voor vlekken, maar deze houd ik even in de gaten. Morgen eens kijken of de lucht blauw wil zijn.
Het was verder een rustige dag, geen bezoek aan huis, al mankeren we verder niets hoor. We hebben lekker bij Salud gegeten en gedronken. Op naar de 68!
Honderdvijfenveertig paarden las ik in het krantenbericht op Twitter.
Ik heb nog stevig door moeten poten om op tijd te zijn. Joop moest rijden dus ik reed mee naar de taxistandplaats om lekker met windje mee naar huis te lopen. Onderweg bedacht ik dat het Straô op Noordwelle was dus liep ik die richting op, maar de paarden liepen eigenlijk een andere route dan ik dacht. Af en toe een stukje hard en een meevallertje van een paadje tussendoor op het laatste stukje zorgden ervoor dat er toch nog een filmpje is.
Prachtig weer! Lekker op het strand en een ijsje onderweg. We hebben genoten!
En dan loop ik met mijn flauwekullenrug naar de dokter vanmorgen, terwijl ik weet dat hij er ook eigenlijk niets aan kan doen, maar gewoon omdat ik het zooo beu ben. Het lichaam moet het zelf doen, het gaat wel over, zegt die dan en ik kan weer naar huis. Daar neem ik nog maar een paracetamolletje, spuit nog maar eens op de zere plek en wandel een rondje met mijn hondje, gewoon omdat ik dat kan.
Friso heeft niets meer aan een pilletje of een spuitbusje. Eigenlijk vind ik dat ze hem gewoon dood hadden moeten laten gaan, want dit komt natuurlijk nooit meer goed.
Vanmiddag belde foto Verschoore, dat mijn fototoestel klaar was. Ik ben er direct om gereden en hoefde niets te betalen. Dit was wel een uitzonderlijk geval zeiden ze en omdat ze het toch wel sneu voor me vonden betaalden ze zelf de kosten. Heel fijn natuurlijk en voor mij reden nog eens terug te gaan als ik een nieuwe nodig heb, want dat duurt natuurlijk ook niet al te lang meer.
Verder is Joop tegenwoordig ook aan de Twitter, volgt hem allen zou ik zeggen. Ook op Facebook is hij te vinden. Hij begint er aardigheid in te krijgen geloof ik, het duurde even, net als bij de dochters. Moeders moeten ook altijd alles voordoen hè. Maar van Joop kan ik het me ook wel een beetje voorstellen, hij was een van de eersten met een pc, een van de eerste gebruikers van Syntess voor de zaak en na zoveel jaar achter dat beeldscherm niet echt enthousiast meer.
Zo, de kinderen zijn weer naar huis, dus vanavond aten we pannekoeken.
Gisteren hadden ze de keus pizza of pannenkoeken en aangezien ik daar extra melk voor koop, moet die toch weer op natuurlijk. Joop heeft gelukkig geen bezwaar.
De Straô feesten zijn in volle gang. Als eerste Renesse, waar het eigenlijk min of meer niet doorging vanwege de vorst. Afgelopen zaterdag was Burgh Haamstede aan de beurt.
Komende zaterdag Noordwelle, daar doen de meeste paarden mee, vooral de trekpaarden zijn dan met velen aanwezig. Hondervijftig is het maximum vanwege de beperkte ruimte rond de kerk.
Drie maart gaan we naar Ellemeet, ik heb iemand weleens horen roepen dat het daar het gezelligst is maar ben er zelf nog nooit geweest en de tiende is Scharendijke weer aan de beurt. Ik hoop toch dat het dan eindelijk eens wat warmer is. Ik weet nog van jaren dat we heerlijk buiten op het terras zaten.
Vandaag deden we een beetje ons eigen ding. Sil had gisteravond een lekke band gekregen, dus daar moest vanmorgen eerst achteraan gegaan worden. En eer dat dan allemaal weer achter de rug is ben je zo een paar uur verder. Ik heb dus lekker in mijn eentje gewandeld, eigen tempo en niet hoeven te praten altijd.
De pizzeria is sinds een paar dagen ook weer geopend dus Sil had het plan om daar maar weer eens een pizzaatje te doen en wij waren daarvoor in.
Ze smaakten als vanouds en de kiinderen smulden ook, het was gezellig.
Vooraf dronken wij wat in de Surf Inn en Joop had nog een werkbespreking in Salud.... uhhh of was het nu Zee en Meer.
Lekker gekuierd vandaag hoor, het was ook heerlijk weer.
Al had Sil het wel erg koud. Ze was haar jas vergeten en deed daarom vanmorgen mijn oude grijze 'bipsenjas' aan, hoewel ze eigenlijk liever mijn groene 'bipsenjas' had aangedaan, want die paste beter bij haar broek. Maar ik geef mooi met deze kou mijn 'bipsenjas' niet uit handen natuurlijk. Daarom liep ze vanmiddag te bibberen, omdat het leuker staat voor de foto of de buren, eigen schuld kouwe bips dus.
Ik wacht altijd maar tot het laatste moment, of het nog doorgaat, want het was wel weer heel erg koud ineens vanmorgen. Maar aan het begin van de middag kreeg ik toch een telefoontje dat ze onderweg waren, Sil, kinderen en hond voor een paar nachtjes voorjaarsvakantie, we hadden de boel alvast al wat warm gestookt.
Didi en Storm kunnen het geweldig goed vinden samen, erg leuk om te zien.
De kinderen Word Feuten op tafel met een bord en blokjes, alleen moeten ze dan wel alles vragen. Erg leerzaam voor alle partijen.
Geen foto's nog, ik houd me maar een beetje in, Joop krijgt ook weleens genoeg van mij met mijn fotoding. Maar morgen vast meer, want Levi wil op de foto met Didi. Hij kijkt blijkbaar vaak in de fotoboekjes die ik gemaakt heb en vroeg of ik er weer eens eentje wilde maken. Leuk om te horen.
We deden nog een borreltje in de Surf ter ere van de verjaardag van Pat en daarna deden we nog een potje Yahtzee thuis op de keukentafel met soep enzo.
Nog steeds een papperige laag ijs op de vijver vanmorgen, het duurt lang eer het allemaal een beetje verdwenen is.
Zoals er wel meer lang duurt. Ik lees jullie logs wel hoor, in de reader of gewoon op de site, maar of ik weet niks te zeggen, of het lukt niet op mijn tabletje, of ik heb geen zin, of er komt net weer iets tussen... van gereageer komt geloof ik weinig al doe ik best mijn best. Het komt vast wel weer goed met mij.
Het kost me allemaal even een beetje teveel moeite.
Voor Fien heb ik een camplaatje van mijn bh genomen, dat ze het wel even ziet natuurlijk. Hij was duur Fien, ik had hem de vorige keer al zien hangen, nu met 70% afgeprijsd en precies mijn maat, vond ik dat het wel kon, van 100 voor 30.
De jasjes heb ik nog niet op beeld. Joop moet nog even wennen, het is iets strakker dan de vorige, maar het is van dat rekspul en hij staat dan altijd zo onhandig te doen, 't is er de man niet naar dat hij het dan even leuk gaat showen. Eerst maar even wennen, of het hangt gewoon weer een paar jaar aan de kapstok...
Na een afspraak met de dokter, die ik ook weer af zei, ben ik maar eens lekker even de stad in gegaan voor wat 'rare' boodschappen.
In plaats van naar de dokter heb ik een spray voor de spieren gekocht en magnesium (ook goed voor de tandjes). Ik smeerde wel steeds met SRL crême, maar had niet het idee dat dat hielp.
Een tas voor mijn tabletje zal ik van het internet moeten halen, want die kon ik nergens vinden.
Ik ging ook nog even bij de fotozaak langs om te vragen hoe het met mijn toestel was. Degene die het behandelt was er niet, maar zijn collega had goede hoop. Hij had 'iets gehoord' over 'een uitzonderingsgeval' en het toestel was de negende verstuurd, dus we wachten af.
Verder vond ik nog een bh in de uitverkoop, een juweeltje bijna en voor ieder een skijasje, niet dat we gaan skieën hoor, we kijken wel uit, maar die jasjes zitten heerlijk.
We wandelden niet ver, maar waren toch even op het strand vandaag.
Joop heeft het druk, 'Zee en Meer'... van dat soort dingen.
Lekker rondje gewandeld toch vanmiddag en net toen ik liep te zuchten dat ik blij zou zijn als ik thuis was kwam Mir eraan rijden, ze was naar de tandarts geweest. Het laatste stukje heb ik dus even gelift.
Toen de koffie op was en ik weer een beetke bekomen toch maar weer even de tuin in. Beetje poepruimen, kijken wat er allemaal al uitloopt en opkomt en de stoelen alvast uitgeklapt. Inklappen hoort bij de herfst dat staat lekker opgeruimd, maar uitklappen is ook weer belangrijk, een teken... soppen gebeurt dan weer wat later als de zon schijnt en je daarna even lekker kunt gaan zitten
't Zijn nog hele prille knopjes hoor, ze hebben het koud gehad de laatste tijd.
Volgens mij heeft iedereen hem al gezien, ik ook, maar toevallig kwam ik hem gister weer tegen en ik vind het zooo leuk, want als de pijn voorbij is ben je hem ook zo weer vergeten.
't Is nog niet veel gedaan met mijn rug, al lijkt er wel een klein beetje vooruitgang in te zitten. Wandelen doet ook zeer, dus ik lig maar een beetje te hangen. Vanavond wel even lekker een visje bij Salud gegeten, griet was de daghap, dus dat liet ik me geen twee keer zeggen.
Alleen jammer dat ik altijd pas denk aan een foto als 't op is.
Op de foto is de strijd zichtbaar die de boeren voeren tegen de ganzen, zodat ze niet al hun wintertarwe opvreten. Het is in elk geval de moeite van het proberen waard, want er zijn er wel heel erg veel. Een paar jaar geleden droomde ik er nog van, wat een leuk gezicht het zou zijn zo'n groep ganzen op het land van de achterbuurmanboer, nu zitten ze daar ook al regelmatig, ze rukken op zullen we maar zeggen.
Verder vraag ik me af hoe het nu met mijn eigen strijd is.
Ik hoor niets van de Fotozaak , na mijn mail van afgelopen vrijdag, waarin ik ze duidelijk maakte dat ik niet van plan ben ook maar iets te gaan betalen, of ben ik nu weer te ongeduldig...
Ik kan hier niet te lang zitten, eigenlijk kan ik nergens zitten. Het ging vanmiddag al wat beter, ik wandelde een rondje en besloot toen ik thuis kwam gelijk maar even stof te zuigen en vanwege al de vieze sporen ook gelijk even een beetje te dweilen. Nou dat had ik beter niet kunnen doen want nu ben ik weer drie stappen terug.
Geen foto's gemaakt, maar mijn filmpje staat inmiddels op 204.000 205.500 en wordt over de hele wereld bekeken, erg leuk om te zien dat mijn andere filmpjes nu ook stijgen.
Ik weet niet wat ik gedaan heb. Volgens mij niets bijzonders, maar mijn rug doet zo'n zeer. Ik kan niet zitten, niet liggen, staan en lopen gaan nog het best.
Boos worden heeft geen zin, maar dat ben ik wel hoor, geen idee op wie of wat, maar ik kan er niet goed tegen.
Ze hadden er een aardig stukje van gemaakt ik de krant, alleen één zin moest ik wel een beetje om lachen:
'We leven hier aan de kust, dus ook met veel van die beestjes en volgens mij zijn ze best gewend aan mensen, want ik heb vaak meegemaakt dat een zeehondje redelijk dichtbij meeliep over het strand'.
Ik zie me al lopen met zo'n huppelend zeehondje achter me aan, dat heb ik vast niet zo gezegd.
Verder staat er dat ik zelf de EHBZ heb ingelicht, maar dat is ook niet waar. Margo heeft Lenie getwitterd en dat was het. Meer vond ik niet nodig.
Zo, nu heb ik het wel gehad met de zeehonden.
Lekker gewandeld, alleen was het nog erg koud, wel zon, dat maakt veel goed.
For its upcoming episode, we are very much interested in your video "Zeehond ontmoet Rottweiler", and we wish to have your permission that allows us to use your video on our morning show. Mami Ichiji writing from Fuji Television Network
Dus over een paar dagen, of straks al, ik heb geen idee zal er wel Japans commentaar komen. We zijn onderweg naar de 170.000 vieuws, het gaat maar door. Misschien had ik om een nieuwe Fuji camera kunnen vragen, dacht ik later ;)
Lekker weer vandaag. Gewandeld en de blokhut een beetje opgeruimd. Voor de rest lekker bij de kachel Feuten.
Vandaag had ik een (telefonisch) intervieuw met de krant over het hele gebeuren met het filmpje. Ze hadden gevraagd of ik a.s. zaterdag in het Spectrum gedeelte wilde en na wat getwijfel heb ik het toch maar gedaan, gewoon om te kunnen vertellen hoe het zo kwam en waarom ik zo deed. En nu maar afwachten hoe dat weer uitpakt.
Komende zaterdag beginnen de jaarlijkse StraÔ feesten weer met als eerste Renesse. Ik las afgelopen week al ergens dat het afgelast zou zijn maar de feestelijkheden gaan gewoon door, alleen zonder paarden ... dat is toch wel jammer natuurlijk, want daar draait het tenslotte allemaal om.
Scharendijke is 10 maart weer aan de beurt, dus komt allen!
Vanmiddag ook eens gebeld hoe het met mijn fototoestel was. Het was opgestuurd, maar 'het is geen garantie meer hoor mevrouw, drie maanden is de regel na reparatie en die zijn ruimschoots om natuurlijk en de extra verzekering is ook verlopen..' Nu vraag ik me af, ik heb een extra verzekering genomen op 7 mei 2010 bij aankoop van een nieuw toestel, dat is nog geen twee jaar geleden....
Eén en ander drong nog niet goed tot me door tijdens ons telefoongesprek en ik vroeg hoe lang het ging duren allemaal. "Nu ja, we hebben prijsopvraag gedaan bij de fabriek, dat kan nog wel een week of twee duren mevrouw". Ik stelde voor dan maar eens te bellen, daar hoeven ze toch niet zo lang over na te denken, een prijsje van iets dat toch wel vaker voor zal komen.
Maar eigenlijk ben ik niet van plan ook maar iets te gaan betalen, dit is toch te gek voor woorden!
Waarvoor heb ik nu helemaal een extra verzekering genomen!!!
Dat ik toch minstens wel twee jaar foto's zonder vlekken zou kunnen maken.
Het koffieapparaat bevalt uitstekend! Erg lekkere kofiie ook. Ik gebruik nog steeds de losse, al heb ik inmiddels ook wel pads gevonden voor als het snel moet, of gewoon handig voor Joop. In het begin was het een gedoe het koffie houdertje leeg te krijgen, met een flikse klap op een plastic bakje lukte dat niet, maar ik heb nu een stevig zwaar blik uit de kroeg, waar de spatels in staan en daar lukt het wel bij.
En dan mijn tabletje. Daar ben ik ook erg blij mee en ook dat bevalt uitstekend, maar ja ik kan het ook nergens mee vergelijken natuurlijk. Het is handig in het gebruik. Eerst had ik een vreselijk toetsenbord, zo eentje die na drie letters de eventuele woorden aangeeft en als je dan denkt, het staat erbij en op de enterknop drukt staat er ineens iets heel anders. Nu heb ik een 'gewoon' toetsenbord gevonden en kan gewoon typen, beter. Zo is het nog een beetje uitproberen van de mogelijkheden.
Enige minpuntje zou kunnen zijn dat hij best nog wat weegt, dus als je er rechtop mee in je handen gaat zitten weegt hij best door. Ik lig/hang meestal op de bank en dan rust hij tegen mijn benen. Er zijn geloof ik standaards voor te koop, maar ik ga eerst op zoek naar een leutig tasje.
Longworm is een parasiet die voorkomt bij zoogdieren, zoals koeien, paarden, schapen, honden, katten en dus ook zeehonden. De aandoening komt vooral voor bij jonge dieren, hoewel hij tegenwoordig ook steeds meer bij volwassen dieren gesignaleerd wordt.
Iedere zeehond kan in zijn leven te maken krijgen met longwormen, maar gelukkig is dit voor gezonde dieren met voldoende weerstand geen probleem. Zij hebben geen last van de parasiet. Bij zeehonden met te weinig weerstand kan de longworm zich vermenigvuldigen en uitgroeien tot een ware plaag.
Natuurlijk heb ik het even opgezocht, ook al stelde de dierenarts me gelijk gerust en natuurlijk hoest die zeehond niet zomaar de wormen in de rondte, die zitten in haar darmen en die heeft ze gekregen door iets wat ze at en omdat ze verzwakt was kregen die wormen de kans zich te ontwikkelen.
Didi is gezond, ingeent en krijgt goed te eten.
De film staat inmiddels in de top tien bij You Tube en is ongeveer 55.700 keer bekeken, daar zal nog wel wat bijkomen, want de reacties blijven ook maar doorgaan. Meestal positief gelukkig, ook al komt de Rottweiler ook nogal eens ter sprake, zulke dingen realiseer je je van tevoren helemaal niet natuurlijk.
En nu heb ik er genoeg van.
Ook van de kou!
Ik stem voor komend weekend een elfstentocht (vooruitdanmaar) en dan daarna kunnen de bankjes weer in gebruik worden genomen bij een graadfje of vijftien boven nul.
Wat een bezoekers vandaag op mijn filmpje, meer dan 25.000 inmiddels.
En dan al de mensen die me aanspraken en de complimenten die ik kreeg. Geweldig hoor, bedankt allemaal!
Maar dan toch aan het eind van de dag een beetje een domper. Ik heb gelijk de dierenarts gebeld, maar volgens hem hoefde ik me niet ongerust te maken.
Ergens vind ik het ook wel een beetje vreemd. Ze hielden het beest al een paar dagen in de gaten, als het echt gevaarlijk zou zijn voor gewone honden hadden ze op zijn minst een bordje neer kunnen zetten, heel Scharendijke loopt daar zijn hond uit te laten en ik hoorde van meer mensen dat hun hond met de zeehond gespeeld had.
Vandaag maar weer eens een andere route genomen. Voor de verandering kwamen we nu een sneeuwpop tegen, die zijn best eng, veel enger eigenlijk dan zeehonden.
Vandaag was ik weer even bij het Koepeltje en jawel hoor, het zeehondje was er weer, eigenlijk lag het al op onze komst te wachten zo lijkt het. Ik heb er maar weer een filmpje van gemaakt. OmroepZeeland maakte er een nieuwsitem van en we staan in de PZC . Nu ook op Joop.nl , de Rottweiler Rescue site, het AD
Gisteren is het al doorgegeven aan Lenie 't Hart via Twitter, ze reageert niet dus het zal wel niets verontrustends zijn. Het beestje ziet er ook goed uit en zoekt misschien gewoon de iets warmere plekken op.
Met de kou viel het wel mee vandaag, ik liep net terug uit de kroeg naar huis en het is hier zelfs aan het dooien.
Tja, 't staat ook al op facebook, maar met 3 vieuws heeft nog lang niet iedereen het bekeken en bijzonder is het toch zeker. Ik kon hem bijna aaien. Een jonkie denk ik, maar nog goed in het vet, moeder is vast nog ergens in de buurt.
Didi vond het ook erg interessant, maar het leek me toch een beetje te koud voor haar om het water in te gaan ook al maakte ze wel aanstalten, zij is tenslotte geen zeehond.
Gelukkig had ik het druk met andere zaken, zodat Joop er ook even mee kon spelen, maar vanavond mocht ik hem ook even vasthouden, leuk man! Voor op de bank en lekker groot. Nu nog Word Feud zien te vinden, dat ga ik straks eens doen, de kleinkinderen doen dat ook al.
E.e.a. wel onder voorwaarde, dat hij hem mee mocht nemen naar Nepal komende september... dat is te overzien en duurt nog lang, plus dat de laptop dan thuisblijft ;)
Het duurde even eer het begon, maar toen hadden we ook ineens een flink pak. Voor Didi was het een herinnering aan de tijd dat ze op school zat, wat een kou hebben we toen geleden. Ze is er mee opgegroeid zodoende.
Vorige week toen ik dit fimpje maakte zag ik het voor het eerst en als ik het zeg zien jullie het ook.... een vlekje, stof, of wat het dan ook wezen mag, op mijn lens. Dat is de zoveelste keer en ik heb hem ook gelijk weer weggebracht, nog steeds garantie, of weer, omdat de vorige keer nog maar een half jaar geleden is of zo.
Het is nog erg klein en alleen goed zichtbaar als je inzoomt, maar toch, het mag niet gebeuren. "Komt u veel op het strand", zei de verkoper, ja daar kom ik weleens natuurlijk, maar dan maak ik echt geen foto's als er zand tegen de lens kan waaien, daar let ik altijd op, het toestel zit altijd in mijn tasje, ik ben er heel zuunig op. Dus nu loop ik weer met mijn oude toestel, die zit vol vlekjes, alleen zie je ze niet als je gewoon een foto van iets druks maakt. Bij blauwe luchten valt het meteen op. Ik raad dus iedereen aan af en toe eens een foto van een blauwe lucht te maken, beetje inzoomen, op wit papier zie je het ook goed.
Het filmpje is ondanks dat vlekje toch zeker de moeite waard, dansende kauwtjes, of kautjes, kweetnie..
Vanmorgen eerst begonnen om eens iets extra's voor de vogels op te hangen, die kunnen nu wel iets gebruiken. Vanmiddag heerlijk gewandeld
Het mag dan wel stevig vriezen, maar met de zon erbij en warm aangekleed is het heerlijk wandelen. Ik kreeg het zelfs nog te warm op het laatst.
Vanmorgen was de waterleiding naar de geiser bevroren in de blokhut, geen douchewater voor Miriam. Gelukkig deed die van ons het nog wel. Het was ook best fris geweest, dus ze besloot om vandaag maar gelijk in haar nieuwe huis te gaan wonen. Ik heb vanavond al een paar keer heen en weer gereden met spullen, de kachel brandt en het is er lekker warm. Ze heeft nog genoeg op te ruimen voorlopig, de kasten staan vol met oude spullen van de vorige bewoonsters, twee hoogbejaarde dames, die er maar zo af en toe waren. Er zitten nog best leuke dingetjes tussen, dus niet alles wordt zomaar weggegooid.
Het verschil in dochters wordt weer eens duidelijk. Silvia zou nooit zomaar in zo'n oud huis gaan wonen, daar moet eerst heel de boel gerenoveerd, geschilderd, behangen, opgknapt en schoongemaakt worden. Miriam trekt er zo in. Wij deden dat in 1976 toen we hier in het dorp kwamen wonen ook. We hadden ook een oude gaskachel, waarbij het 's morgens heerlijk aankleden was, dus van wie Sil dat heeft is me niet helemaal duidelijk.
Vandaag herdenken we ook weer de ramp waarmee mijn leven begon. Van ervoor weet ik bijna niets, de ramp is het eerste dat ik me echt kan herinneren, nu 59 jaar geleden.
