Gisteravond gezellig gebarbequed en daarna het kacheltje aangestoken, toen was het nog erg lekker om buiten te zitten. Vanmorgen zag het er al een stuk minder zonnig uit. We gingen met de bus naar Renesse en liepen daar wat rond, tasjes kijken en zo. We hapten een harinkje en proefden een haaienbuikje, ook erg lekker moet ik zeggen. Daarna op weg naar het strand, maar voordat we daar heen gingen dronken we nog een heerlijk bakje koffie met een stukje aardbeientaart bij Zeerust, een mens moet tenslotte wel overeind blijven.
Daarna wandelden we naar huis en eer we daar waren was het inmiddels weeral halfverwege de middag.
We dronken een kopje vlierbloesemthee. Marlies ging naar de kapper en straks gaan we hier eten, als Joop terug is van het wegbrengen van de duiven.
Op de plek waar ik mijn zaadjes meenam staat inmiddels alweer een heel veld Phacelia te bloeien, gemengd met allerlei anders. Een prachtig gezicht en het wemelt er van de beestjes.
Ik knipte nog een paar boompjes vanmorgen. Er is me ooit eens verteld dat je dat nooit in de volle zon moet doen, want dan worden ze bruin, gelukkig hadden we weer een beetje zeemist en was de zon niet te fel.
Er was bij de bloemen ook een hommel met een bloeduitstorting zo leek het wel, blauwe honing... ?
De horizon lijkt vuil, maar dat is zeemist die uit het noorden komt aangewaaid. Het was zodoende een frisse wind maar lekker wandelweer, met lange mouwen en een sjaaltje in de nek. Sommige lichaamsdelen hadden genoeg zon gehad de laatste dagen.
Vanavond aten we een heerlijk maaltijd bij Zee&Meer, het werd weer eens tijd. Ik had asperges met heilbot, en Joop genoot van een kalfsoester, erg lekker allemaal. Ik had mijn nieuwe broek aangedaan, maar ik kan blijkbaar niet meer netjes eten zonder te vuulderen, dus hij zit nu alweer iin de was. Hopelijk gaan de vlekken er nog uit.
Verder ben ik weer lekker aan de knip en vanavond voor we gingen eten rooide ik nog snel een boom.
Zo ging het er hier ongeveer aan toe vandaag, al lijkt het relaxter dan het was hoor. Niets is wat het lijkt, ook bij de buren niet.
De prestaties van de duiven viel ook wat tegen geloof ik, maar dat vertelt Joop natuurlijk zelf wel.
Ik was al lekker vroeg aan de wandel, voor het te warm werd, dan hadden we dat alvast maar te pakken.
Verder hing ik wat rond de vijver rond, er waren een boel libelles vandaag, maar ik kreeg ze niet goed op de foto. Er was teveel wind, dus als ze eens ergens gingen zitten bewoog het sprietje teveel.
Dan nog iets aardigs. Achter het duivenhok hangt een oud nestkastje, waar zich nu een hommelgemeenschap gevestigd heeft. "Kijk" zei Joop, "volgens mij is nu de koningin buiten". Ik vond het best eng en het was wel weer zo dat er eentje in mijn nek wilde kruipen...
Nu hebben we weer wind en waait al het jonge groen kapot. Kan het nu nooit meer eens normaal?
We vermaken ons wel natuurlijk, maar gewandeld heb ik niet, dat kan ik dat beest niet aandoen en mezelf eigenlijk ook niet. Ik vind het niet fijn, die hitte en dan de wind erbij.
Ik speelde zodoende wat in de tuin en ging er af en toe even bij liggen. Joop was druk met zijn duiven of zijn Website die al aardig vordert. 'Duivendijke Loft' vind ik een leuke vondst. Duivendijke was vroeger een kleine gemeente, hier vlak in de buurt en een Loft schijnt een duivenkweekplaats te zijn of een plek waar duiven worden gehouden, ik kan er nog niets over vinden.
Ik heb ook al eens voorgesteld ons huis zo te noemen, misschien komt het er ooit nog eens van. Het is nu in elk geval wel heel toepasselijk.
Morgen een drukke dag.
Vanavond worden er 9 duiven ingekorfd voor Morlincourt (248 km). Gisteren 8 duiven ingekorfd voor Bourges (526 km) Ik hoop dat ze vroeg kunnen lossen wanneer de wind nog niet zo hard waait. Ze geven voor morgen een oosten wind af wat voor mij gunstig is want alle duiven waaien naar de kust...
schrijft hij op facebook. Ik weet eigenlijk niet of zijn pagina openbaar is, anders even vrienden worden als je het leuk vindt om te volgen. Ik sta versteld hoor, nooit gedacht dat hij nog eens zo actief zou zijn op het net.
Gisteren liep ik lekker een beetje in mijn hemdje door de polder, ik was zelfs wat rood geworden, vandaar dat ik vandaag iets bedekters aandeed en dat was maar goed ook. De koude noordenwind was weer terug van weggeweest, best fris af en toe.
Vanmorgen kluste ik nog wat in de tuin, het is nu zo dat er elke dag genoeg te doen is, maar zo tegen een uur of twaalf houd ik het wel voor gezien.
Verder vond ik vorige week deze, iemand enig idee?
En nu ik toch bezig ben, deze zaten tussen de zaadjes van de oostindische kers, ik heb ze in een andere pot gezet en ben nu vol spanning wat eruit komt, kan het Phaselia zijn? Ik weet dat ik daar ook een keer zaad van heb meegenomen. En anders maar even geduld hebben.
't Gebeurt nu bijna wekelijks dat ik oude bekenden van school tegenkom, heel apart.
Zou het komen omdat iedereen zo'n beetje met pensioen is of gaat en meer tijd heeft om overdag boodschappen te doen, of is het gewoon toeval.
Dit is Willie Kooman. Echt niets veranderd! Ja beetje ouder natuurlijk, maar sommige mensen lijken in de loop der jaren niets te veranderen. Gelukkig herkende zij mij ook
Zoals we liepen te kletsen leek de tijd te zijn stilgestaan.
De tweede keer al deze week dat ik een hoop troep tegenkom. Twee grote zakken vol met rommel en vooral blikjes. Ik kan er niet tegen hoor en ga het bij deze maar eens op het web gooien, misschien helpt het, al heb ik daar zwaar hoofd in.
Lieden die zoiets flikken hebben vaak een dik bord voor hun kop, eigenlijk hebben ze zelfs niet eens een kop, als ze hun rotzooi maar kwijt zijn, terwijl er echt op elke straathoek bijna, bakken staan. Ik denk ook dat ze nooit zijn opgevoed en ook maar enige liefde voor iets kennen, behalve bier.
Ik ken een vrouwtje dat elke keer als ze gaat wandelen een plastic zak meeneemt en elke keer alle rommel opraapt. Geweldig natuurlijk, zeker haar weg is schoon, maar achter haar rug wordt het eerste blikje alweer neergegooid.
Ik ga er niet aan beginnen, laat elk mens zijn eigen verantwoordelijkhed kennen tegenover zijn medemens.
Het ruikt overal heerlijk met al dat bloeiende spul en het ziet er ook nog eens prachtig uit!
Ik wandelde vooral en deed nog wat aan het in de hand houden van al wat groeit en bloeit in mien tuun. Waaronder bandnetels, met mien slippertjes aan. Ik weet niet zeker of het daardoor kwam hoor, maar mijn voeten gingen jeuken onderweg, branderig gevoel. Ik heb zelfs nog even sokken en schoenen uitgedaan, maar ja toen was ik al bijna thuis. Een koude noorden wind nog steeds, wij kunnen hier nog steeds niet zonder jas.
We gingen samen nog even naar Zierikzee en ik kocht zelfs nog een broek. omdat de blauwe niet meer geleverd werd nam ik maar een beige... erg, heel erg saai ik weet het, bijna dezelfde kleur als mijn haar. Daar moet dan iets kleurigs tussen zei het meisje, een goede verkoopster, want opeens zag ik het ook en heb hem toch maar genomen, want driekwart en lekker zittend.
Silvia en Martin zijn weer naar huis met een kofferbak vol stekjes, dus Sil was denk ik ook weer zoet vandaag. Wat lopen betreft heb ik de schade van gisteren ruimschoots ingehaald hoor en daarna nog het gras gemaaid. Want je kunt het wel iets langer laten, maar dan moet het wel weer sneller gemaaid worden natuurlijk en het groeit als een tierelier met die buitjes af en toe. Gisteren hebben we trouwens nog heerlijk in de zon kunnen liggen, dat was vandaag weer minder.
De Margrieten bloeien volop in de polder, morgen eens een mesje meenemen en een schepje ook, want die doen het vast ook bij mij in de slootkant.
De Pauwlonia Tomentosa bloeit ook weer. Ik dacht eerst dat hij dood was, maar dat blijkt toch niet het geval en andere jaren bloeide hij ook pas in mei zag ik. Ik vind de bloemen niet zo bijzonder hoor en dit jaar gaat de helft van de knoppen ook niet open. De blaren zijn wel heel mooi groot, alleen dat duurt dus erg lang eer ze er aan zitten.
De notenboom slaat gelukkig ook aan, tenminste als het een notenboom is, dat is nog steeds niet helemaal zeker. Dat stammetje staat erbij om het geheel een beetje volume en zichtbaarheid te geven, Didi loopt daar nogal eens heen en weer te rennen.
Het is allemaal prachtig en ik ben er weer druk mee, nu bezig om de randen van het gras een beetje recht te trekken, ik steek dat natuurlijk niet allemaal netjes recht af, dat is me teveel werk, maar de grootste hobbels probeer ik er nu uit te halen.
Plus dat er zo hier en daar alweer wat geknipt moet worden.
Lekker hoor, ik vind het heerlijk om er mee bezig te zijn en het geeft een voldaan gevoel als het er een beetje netjes bij ligt.
Gisteren kwam ik alweer een oude klasgenoot tegen in Zierikzee.
Ik maakte een praatje en vroeg of hij mij nog kende, ik ben nl. altijd bang dat niemand mij meer herkent vanwege de toch wel ingrijpende verbouwing, maar dat was in dit geval niet nodig:
"Natuurlijk weet ik dat nog, dat vergeet je tcoh je hele leven niet!"
"Wordt jij dit jaar ook 65?", vroeg ik. Ik had het nl. eerder op de dag uitgebreid met een ander klasgenootje over verjaardagen en 65 worden gehad. Zij weet van een heel stel nog precies wanneer ze jarig waren en dan vooral die in juli, zoals zij, ik en nog een paar anderen en elk jaar maken we daar wel even een praatje over.
"Nee, ik ben al 66 hoor en ook al bijna dood", antwoordde hij droog.
Precies zoals ik me hem ook nog herinner, heel veel mensen veranderen eigenlijk nooit, blijven wie ze zijn, worden alleen uiterlijk ouder en daardoor ook mooier vind ik bij sommigen tenminste. Sommigen ook niet hoor, geen idee hoe dat komt
Met worst gaat dat anders.
De vleesboerderij had heerlijke leverworst, in de darm en niet al te dik qua omvang. Dat hebben ze veranderd. De worst zit nu in plastic en is veel dikker. Ik vroeg waarom ze dat deden. De worst zou smeuïger blijven.... onzin natuurlijk, ze maken ze gewoon dikker, dat kan niet in de darm en een stukje van een ons lijkt zo ineens veel minder. Dikke worsten in plastic zijn lelijk en vies.
Het was een beetje vreemd allemaal vandaag. Joop moest naar de kaakchirurg voor zo'n leuke wortelkanaalbehandeling en ik vroeg me af of ik mee zou gaan en ondertussen wat boodschappen zou doen, of later. Ik ging mee, maar zoveel tijd heb je dan niet natuurlijk, alles moet snel en bij de bank was er een treuzelmeneer voor me, gepensioneerd, dat zag je zo, hij had alle tijd van de wereld. Ik niet. Maar na wat gekuch en heen en weer gewip had ik toch eindelijk mijn nieuwe e.dentifier te pakken. De bankbediende snapte bijna niet dat ik daarmee nog uit de voeten had gekund, zo ouderwets was hij.
Vorige week was ook Joop zijn bureaustoel uit elkaar gevallen, die had het nog lang uitgezongen na een reparatie van een paar jaar geleden. En omdat die van mij toch wel wat groot uit was gevallen, stelde ik voor dat hij die van mij zou nemen en ik een nieuwe wat kleinere. Dat wilde ik dus ook nog doen in die korte tijd. Gelukkig had ik al op de site gekeken van ome Leen, ik hoefde enkel maar even te passen of Chris een beetje fatsoenlijk zat... en dat deed hij. Chris omarmde mij als het ware.
Verder was het fris vandaag! Ik zie mensen met mutsen op fietsen, dat zijn dan wel Duitsers hoor een Nederlander zet in mei geen muts meer op, maar doet gewoon een korte broek aan, want die zag ik ook.
En de spinnetjes bij het hek kropen ook lekker bij elkaar, onder een warm webbetje.
We werden al vroeg uit bed gebeld, omdat er iets bezorgd werd. Een uurtje later had van mij ook gemogen.
Een verrijdbaar duivenhok, dat moest natuurlijk ook gelijk in elkaar en ik mocht helpen. Daarna gelijk maar gras gemaaid en zo rol je van het één in het ander. Heerlijk weer alleen veel wind. Lekker uitgewaaid zodoende.
Ik heb er een rood hoofd van, gelukkig ziet niemand dat.
De meerjkoetjes waren net even te ver weg, maar toch nog wel de moeite van het plaatsen waard vond ik.
Onderstaande eendjes kwam ik vorige week al tegen.
De laatste is aanklikbaar omdat hij anders misschien niet goed leesbaar is.
Brieven uit 1940 van mijn moeder naar de hare en haar vader en broer.
De enveloppen met de gekke adressering en oude postzegels alleen al zijn mooi.
De brieven beginnen in 1939, nadat ze pas getrouwd zijn en gaan door tot na mijn geboorte. Het is maar een klein stapeltje, niet alles is bewaard natuurlijk. In de laatste brief hierboven was de oorlog net uitgebroken en wel heel vlakbij. Mijn moeder was 'benauwd', bang dus.
De vele en hartelijke groeten van jullie liefhebbende kinderen, zwager en zus, Govert en Aaltje.
De vis is al lang en breed op hoor, het was heilbot met asperges en een aspergesoepje vooraf. Joop had gepocheerde kabeljauw, met Zeeuwse vissoep vooraf. Erg lekker, bij Zee&Meer natuurlijk!
Joop ging nog even bij Salud voetbal kijken en omdat hij zijn jas was vergeten bracht ik die nog even. Ik nam mijn schepje mee want in mijn achterhoofd zat nog steeds de overblijvende Ossetong van gisteren en deed even een rondje door de polder om hem uit te scheppen.
Ik maakte ook nog de vergeten foto , zodoende had ik nog een productieve avond, want de plant is al geplant een stuk had een flinke wortelstok, die kon wel in de koude grond. Een ander stuk deed ik in een pot met tuinaarde en nu maar hopen dat ze het doen. De bloemen staan voor het keukenraam mooi blauw te wezen.
Maar waarom ik nu eigenlijk nog een stukje log, is om te vertellen dat Joop morgenmiddag weer op de radio komt.
Heel de dag dat irritante stuk blauw ergens in het Noordwesten en het wilde maar niet opschuiven deze kant op.
Naar het westen zag het er zo uit en dat bleef ook zo, tot om een uur of drie endelijk de boel openbrak. Ik was inmiddels lekker in de tuin aan de gang, met mijn wagentje. Hoe heb ik ooit zonder gekund.
We reden nog maar eens naar de milieustraat om het restant gesnoeide liguster weg te brengen. De oprit had ik daarvoor al groot-onkruid vrij gemaakt met gebruik van mijn uitvinding van gisteren., geweldig hoor, zo handig! En omdat ik geen zin heb om al het gras dat er groeit eruit te pulken stelde ik voor een nieuwe (onkruid)spuit te kopen, de oude zit steeds verstopt en werkt niet handig en ik weet dat Joop er zich aan ergert, al die 'vuulte overal'. Nu hebben we een goeie voor op je rug, met een handige pomp en spuit.
Het is al gebeurd en nu is het maar weer afwachten wat er dood gaat... de campanula onder de tuintafel wel, want daar stond ik bij... ach ja, het blijft een kwestie van geven en nemen en de gulden middenweg bewandelen. Het scheelt mij ook wel weer een hoop werk en campanula heb ik toch wel genoeg.
Het gras is ook weer gemaaid, dat plakt nu lekker onder je schoenen...
We aten Chili con carne, dat kan nog best vond ik en volgens Joop kan het 's zomers ook gewoon. Ik doe daar altijd een beetje saus uit een flesje door, zo'n flesje dat je ook gebruikt bij de bbq en zo. Er was nog een restje in een potje dat ik al ondersteboven had gezet zodat het naar beneden kon zakken. 'Nu nog een beetje uit het nieuwe potje', dacht ik, pakte het beet en schudde het enthousiast op en neer... ik was alleen vergeten dat ik het dopje al los had gedraaid...
Vanmorgen ging mijn telefoon en omdat ik er niet snel genoeg bij was, zag ik alleen een nummer en toen ik terugbelde was het niet bereikbaar. Dan ga je lopen prakiseren, ik tenminste, wie zou het geweest zijn... en toen ik eens bij de oproepen van de laatste dagen keek zak ik dat het nr. een paar dagen geleden ook gebeld had. Nou en toen bedacht ik zomaar dat het de winkel wel geweest zou zijn, die me zouden bellen als de broek binnen was die ik graag wilde hebben, ze hadden nl al eerder gebeld toen er andere kleuren waren.
Afijn een lang verhaal kort, de winkel was nog dicht en na een half uur eenmaal open was er geen broek te bekennen. Als troost besloot ik langs de Fixet te rijden op Schuddebeurs. Daar had ik laatst een heel handig wagentje gezien om mee door de tuin te rijden en onkruid te verzamelen. Toen ik ernaar vroeg was ook dat nergens te bekennen, dat was blijkbaar een laatste exemplaar van vorig jaar geweest, sterk afgeprijsd en niet meer bestelbaar. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik het niet mee had genomen.
Onderweg naar huis bedacht ik dat zoiets toch makkelijk zelf te maken moest zijn en ja hoor.....
...men neme een steekwagentje (dat hooguit 1x in de twee jaar gebruikt wordt) een oud curver krat, een oude wasmand, of een flinke lege doos en een stukje electriciteitsdraad (niemand anders als ik weet de ontelbare mogelijkheden van electriciteitsdraad, als ik het allemaal nog wist zou ik er een boek over schrijven).
Die drie dingen bij elkaar maken zo'n handig wagentje. Super!
Wat denken jullie, zou ik patent aanvragen?
Gieters kunnen er ook in, twee zeker en een in de hand maakt drie, dat scheelt toch weer twee keer heen en weer lopen.
Irene mag dan een hit hebben met haar muis, ik heb er eentje met mijn advocaat.
Een paar keer per dag wordt het toch wel aangeklikt, zeker rond zon en feestdagen.
We hebben eindelijk de zon weer eens gezien vandaag. Nog wel niet in volle overtuiging, maar dat komt morgen geloof ik helemaal goed. Vanmiddag nog wel een beetje gerommeld buiten, maar het is toch veel te koud!
Na de dodenherdenking op naar morgen, met hopelijk een bevrijdend zonnetje, want daar zijn we allemaal wel aan toe.
Ik denk dat de huizen van de foto binnenkort gesloopt worden, vandaar nog maar even een paar foto's gemaakt en ik moet nog terug zie ik, ben wat vergeten.
Zo was de dag niet hoor, die was voornamelijk grijs en grauw.
De blommetjes vind ik het dan weer wel een beetje.
Ik ontmoette een oud klasgenootje, heel leuk en herkenbaar. Ouder geworden net als ik, maar eigenlijk niets veranderd. Zij herkende mij niet meer zo van vroeger en toen ik vroeg met wie ze dan wel in de klas had gezeten wist ze ook niet veel namen. Ik weet nog best veel namen en zie er dan ook gezichten bij. Op de middelbare school ben ik 2x blijven zitten, dus dan komen er gelijk een heleboel bij, het waren er ook nogal wat na de geboortegolf van na de oorlog.
Liep ik daar vanmorgen ongedoucht, met kaplaarzen en slaaphaar in de Lidl. Ik sta er nog van te kijken dat niet iedereen van schrik achter de suiker en de rijstpakken kroop.
We brachten de liguster takkenbossen naar de milieustraat en Joop moest nog even in een andere winkel zijn, vandaar dat ik besloot ook gelijk maar even bij de Lidl langs te gaan. Nu ja ik ben er niet uitgezet en de kassaknul lachte zelfs naar me omdat ik hem een complimentje maakte over zijn bril.
Thuisgekomen weer verder met snoeien, 't is nu wel een eind gebeurd denk ik, morgen nog even de voorkant bekijken. Gras gemaaid, gewandeld...
Van foto's maken komt niet veel, maar toen ik bovenstaand vindertje zag zitten vanmorgen ben ik toch maar snel even naar binnen gerend voor mijn fototoestel.
Omdat de liguster zo slecht uitliep na de afgelopen wintermaanden en er ook erg dood uitzag, ben ik begonnen ze behoorlijk in te korten, ik kon er toch bijna niet meer bij en had al een trapje nodig om ze te knippen. Ze zijn niet dood en lopen al uit, dus het zal wel weer goedkomen.
Het geeft ook weer een hoop licht en zoals een oud Zeeuws gezegde luidt:
'Licht doet leven!'
Na een paar uurtjes knippen en weer opruimen van de rommel maakte ik een wandelingetje, het was warm, maar daar hadden deze lieveheersbeestjes geen last van. Zij deden een dansje zegt Joop...
