'Er zit wat slijm op uw jas' zei ze nadat onze honden voor het eerst eens even los gespeeld hadden. 'Je mag wel jij zeggen hoor' zei ik nog, ik weet niet of het over kwam.
Het was 26 graden toen we beneden kwamen vanmorgen, er was al iets met de cv ketel, maar we dachten dat het opgelost was met een nieuw onderdeel, dat bleek dus niet het geval en we hebben eerst de deuren maar eens open gegooid, het lijkt buiten toch ook nog steeds zomer.
'Lekker pepernootjes!' dacht Joop, al vond hij het wel raar dat ze in de garage lagen. Het zal de tijd van het jaar wel zijn, want Didi krijgt toch echt het hele jaar door dezelfde brokjes te eten.
We begonnen na de ochtendrituelen met het overbrengen van het bed van Miriam. Zelf was ze alweer druk in de weer met het laminaat in de kamer, boven was klaar dus het bed kon op z'n plek.
Daarna wandelden we heerlijk door de polder in ons t-shirt, ook best nog behoorlijk warm.
Geen boot meer te bekennen in Bommenede.
Daarna verhuisden we nog een karretje met spullen zodat ze kan zitten en tv kijken, want een moment van rust is wel belangrijk na een dag hard werken. Het wordt leuk! We zijn erg blij voor haar, het is een heerlijk plekje.
En toen ik omviel bij het uitladen kwam er iemand met, 'gaat het mevrouw?' Ik word oud geloof ik, of zou het met de haarlengte te maken hebben...
Vroeg op vanmorgen, je denkt dat het kwart over acht is, de tijd die we normaal ongeveer opstaan maar dan is het plots nog maar kwart over zeven. Dat duurt weer even voor dat allemaal rechtgebreid is.
Op de Veerdijk was het weer mooi nevelig, gelukkig heb ik altijd mijn fototoestel bij me.
Daarna keken we even op Haamstede bij Miriam die druk in haar huisje aan het werk is, samen met haar vriendin die een handje helpt, ze schieten uh... lekker op. Joop hing nog wat lampen op en ik had soep meegenomen.
Vanmiddag een rondje door de polder van Dreischor.
"Straks komen we Ria nog tegen" zei de Scharendijkse die een rondje op de fiets deed met haar man.
"Daar komt ze..." zei hij en we maakten even een gezellig praatje.
Zo en dan ga ik nu weer maar 'lekker door met mijn lekker onbelangrijke dingen zodat ik niet bij mezelf hoef te kijken... dat is lekker veilig allemaal...' misschien moet ik eens wat meer boeken lezen.
Wat een genot vandaag! Waar ik ook kwam iedereen zat of bewoog lekker in de zon en ik zit er nu in elk geval lekker van te gloeien.
Vanmorgen eerst naar Zuidbos om verse spullen voor een pompoensoepje, dat heb ik net gemaakt en er lekker van gegeten. Joop zit ergens bij een prijsuitreiking twee uur te eten en dan gaat het vooral om veel... er zijn er die scheppen wel drie keer hun bordje vol... en dan nog toetjes. Allemaal lekker hoor, maar daar had ik geen zin in. Ik ga elk jaar één keer mee, dat vind ik genoeg.
Ik maakte een heerlijke wandeling in mijn trui, zonder jas en dat was best nog warm.
Mijn muis was overleden vanmorgen, dat kan de batterij zijn natuurlijk maar ik nam ook gelijk maar een nieuwe mee en dat was maar goed ook, want toen de nieuwe batterij erin zat deed hij het nog niet.
Ik deed ook wat aan de verlichting want wit licht vind ik niet mooi en zeker nu de lampen weer meer aan gaat valt dat steeds op. Joop ziet zulke dingen niet eens.
Verder kwam ik leuke stoelkussentjes tegen, de vorige waren al flink geslonken en donkerbruin, deze zijn weer lekker dik en licht.
En zo ben ik toch steeds nog bezig dingen wat aan te passen of gewoon een beetje zoeken wat leuker is en nu ook boven het laatste kamertje wat gezelliger te maken zodat ik daar komende winter weer wat kan fröbelen.
Het bovenste cyclaampje is al van vorig jaar, er komen allemaal nieuwe kleintjes bij en begint nu ook te bloeien net als de Helleborus, leuk!
Vanavond aten we een hapje bij Salud. Eerst gezellig even aan de bar, het is toch leuk weer even oude dorpsgenoten te zien. Ik at daarna heerlijke tongetjes, Joop ging voor de hertenbiefstuk, wilde winterkost.
'Ik wil eigenlijk wel even door het Gangetje' zei ze toen we na het wandelen bijna thuis waren. Herinneringen lagen daar, iets met zoenen...
We hebben weer gelachen en onszelf gespiegeld, af en toe is dat even nodig om te weten wie we ook alweer zijn en hoe het komt dat we doen zoals we doen, iets met genen...
Er zijn bij ons geen anderen meer voor handen om dat te doen.
De mannen weten het nu ook weer, want die hebben het ook niet altijd makkelijk met die van Feliesjes, je zal er maar mee getrouwd zijn.
De herfst met bijbehorende kleuren duurt nog wel even, het is zeker met zon of mist erbij prachtig overal.
Ik was even op Scharendijke om te zien of alles nog een beetje in orde was, Joop doet dat meestal maar een vrouw kijkt toch weer anders, dus sinds lang was ik weer eens binnen. Het ruikt lekker naar hout als je binnenkomt, dat wat ik zelf niet meer rook ruik ik nu weer wel.
Alles was nog goed, niet al teveel dode beesten en spinnewebben dus ik hoefde weinig te doen. De tuin was ook mooi herfstig.
En nee, ik wil niet meer terug ...
Miriam kreeg vandaag de sleutel van haar nieuwe stek en Joop hing alvast wat lampen op. Intussen had ik ook mijn laatste rolgordijn binnen gekregen voor het kamertje aan de voorkant, dus dat kon dan mooi daarna opgehangen worden... het hangt we leven nog en op een boortje na is er niets gebroken, verder zeg ik maar niets.
Joop komt zuchtend uit bed en gaat er zuchtend weer naar toe, het valt niet mee allemaal, maar als geduld noten is dan hebben we nog zoveel ...
Ze zijn heerlijk Kees, zoveel zal ik er wel nooit meer aan mijn boompje hebben.
Net weer terug van ons avondwandelingetje, we hebben verlichting tegenwoordig want in het donker valt zo'n zwarte hond ook niet echt op natuurlijk.
's Avonds doe ik nu het donker is een rondje rond het dorp en gluur overal eens naar binnen. Zo ontdek ik soms waar mensen die ik overdag tegen kom nu eigenlijk wonen en verder is het natuurlijk gewoon leuk. Grote lege kamers met wel twintig brandende schemerlampen waar niemand zit en niet toevallig zomaar één avond. Mensen die altijd in de keuken zitten achter kun kleine telefoonschermpje, het is vaak overal hetzelfde. En dan zijn er ook nog die gewoon de boel dicht doen, net als wij.
En dan bijna thuis even zwaaien naar een silhouet in een kamer, waar dan ook altijd een arm de lucht in gaat.
Het was weer heerlijk wandelweer vandaag, lekker veel buiten geweest, we moeten het er nog maar een beetje van nemen.
Vorige week kreeg ik van de achterbuurvrouw, waar ik toen pas kennis mee gemaakt had de foto's die ze gemaakt had van de afbraak van de schuur.
Op de plaats waar ons huis nu staat stond nog een ander hok blijkbaar, de muur daarvan is blijven staan en aan onze kant afgewerkt met de houten planken.
Het waren asbest plaatjes op het dak dus die moesten verwijderd worden door de mannen in witte pakken, beter maar dat ze weg zijn, maar ik kan me ook het ongenoegen van de buurvrouw wel voorstellen, die het zonde vond van de afbraak van de schuur.
Ik zou denk ik ook tegen zijn geweest en ergens was ik dat toch wel, ook al woonde ik hier (nog) niet (meer), ik vond het ook zonde van die mooie schuur.
Maar nu we hier wonen, wat we in die tijd nog helemaal niet van plan waren, vind ik het toch wel fijn dat dit huis hier gebouwd is.
En zo is het nu.
De muur is inmiddels mooi begroeid met klimop aan de kant van de buurvrouw en de boom is in die paar jaar ook flink gegroeid, we zijn het erover eens dat het beter is dat hij gerooid wordt, want dat groeien dat gaat nog wel even door en het is niet één boom maar het zijn er wel drie.
Niemand is er eigenlijk blij mee. De schaduw is af en toe natuurlijk best fijn, maar daar zijn ook parasols voor.
Als er nog meer mensen zijn die foto's gemaakt hebben van de afbraak van de schuur wil ik ze graag hebben.
Voor wie het nog niet in de gaten had, we waren even weg...
Gistermorgen vertrokken we naar Kees en Truus in Limburg om te proosten op de verjaardag van Kees begin deze maand en ook op die van Iris want vandaag zouden ze het vieren.
Gistermiddag maakten we al een fijne wandeling in de Limburgse zon.
Mooie vergezichten, het is toch weer heel anders dan Schouwen en natuurlijk kwamen we de typisch Limburgse dingen tegen zoals de vakwerk huizen en kapelletjes.
Vanmorgen versliepen we het, het bleef maar donker daar, want ja als niemand de rolluiken naar boven doet wordt het nooit dag. Gelukkig werd er beneden steeds harder gerommeld, die dachten natuurlijk ook dat we nooit meer wakker werden.
Het was wat mistig maar na het ontbijt trokken we er alweer op uit voor een heerlijke en vooral ook mooie wandeling. Zulke prachtige paadjes hebben we hier niet.
Vanmiddag kwamen de kinderen, heel leuk om die ook weer eens te zien.
Onze vriendschap duurt inmiddels alweer zo'n veertig jaar na de ontmoeting op het strand in Denemarken.
En die kleinkinderen van tegenwoordig, daar heb je geen kind meer aan, al viel dat even later ook wel weer mee hoor. En groot dat het allemaal wordt...
Ik nam de foto's eigenlijk voor de vogels, want we vroegen ons af wat voor vogels het waren. Groter dan spreeuwen maar wat. Nu denk ik een meeuwensoort, kleine meeuwtjes. De foto's zijn aanklikbaar, wel twee keer en worden dan een stuk groter, misschien dat iemand het weet.
Achteraf zijn de luchten ook best het bekijken waard, schilderijen op zich.
Verder fantaseerden we er weer vrolijk op los tussen de bedrijven door.
Joop en ik hebben een rijke fantasie komen we steeds meer achter, best leuk eigenlijk. Misschien hoort dat ook wel bij het ouder worden en denken anderen dan dat je raar gaat doen, maar dat is niet zo hoor, het is gewoon een manier om het leven van alledag wat lolliger te maken.
Indrukwekkende buienluchten vandaag, maar met behulp van buienradar en een beetje naar de lucht kijken, toch een bijna droog rondje kunnen doen.
Verder zaten we lekker binnen en ik deed de was, die hangt nu onder het afdakje.
Ik begon met het tasje van de krimpwol die geen krimpwol blijkt te zijn, die is er niet meer, tenminste Ans heeft het niet meer. Het wordt dus een gewoon gebreid tasje, ook leuk.
Eind van de middag wilde ik nog even een stukje met Didi de Bermweg in en bij het dichttrekken van de deur schoot de riem uit mijn handen, het buurhondje kwam net om de hoek. Ze hadden al eerder mot samen. Niet leuk natuurlijk. Gelukkig had ik ze snel uit elkaar, maar goedkomen tussen die twee doet het denk ik niet meer.
Gisteren heb ik vetbolletjes opgehangen en vanmiddag zag ik dat er volop belangstelling voor was, musjes! Die hadden we op Scharendijke niet.
Hier zijn ze volop. Ik vind ze leuk.
Het was onstuimig vandaag. Ik miste een handwerkje en ging daarom even bij Ans langs. Ik kocht krimpwol om nog een tas te maken waarvan ik toch al een patroon had dacht ik. Maar het patroonboekje is weg, kwiet, opgeruimd, zoals zoveel. Ik ben best veel kwijt en heb toch misschien teveel opgeruimd achteraf.
Maar ja, daar is niets meer aan te doen.
De kamerplanten doen het best goed gelukkig.
Deze kocht ik een maand geleden of zo, hij stond ergens te verpieteren voor de helft van de prijs. Thuisgekomen zocht ik hem op en zag dat hij best van een donker vochtig hoekje hield. Dat heb ik hem gegeven, in elk geval donker, zonder zon, met de bloemengieter eronder voor een beetje extra vocht.
Daar hadden ze net de boel gestofzuigd en met een nagelschaartje de randjes geknipt.
Even buiten Schuddebeurs deze vieze slonzige paddenstoel in de berm. Het was inmiddels ook gaan regenen, maar ik had windje mee, vandaar dat ik eerst een stukje met de bus deed.
'Hop' zei Joop, we nemen een hor, beestjes horen buiten.
Maar dat was even een beetje te eenvoudig gedacht. Het bestelde hor kwam, Joop raapte moed en toen het eenmaal zat, liep het niet, de boel was scheef, paste niet. Kortom daar moest een timmerman aan te pas komen en die hebben vakantie en niet erg veel tijd, het was een vulkwarweitje misschien, maar een week of twee geleden is het gebeurd, de latjes zaten maar ja toen moest Joop weer op zoek naar nieuwe moed...
en vanmorgen opeens was het er.
Toen moest ik eerst weer even met plamuur en verf aan de gang, maar het lukte hoor... wel niet dat je zegt hupsekee, nee het touwtje schoot terug en nog een paar dingen maar met hulp van de horrenhulplijn kwam het allemaal voor elkaar.
Eigenlijk zie je er niets van, want horren zijn als het goed is onzichtbaar, maar die stang bovenin daar zit het aan vast.
Terwijl Joop met de horrorlijn in de weer was deden Didi en ik gewoon een rondje en bijna thuis was er de groenteboerbel, dat kwam goed uit want ik had geen zin in de spruitjes die ik nog had. De groentewagen stopte bij Jan voor de deur.
Nu had Didi al een keer eerder een varkensoor van hem gehad en nee, dat vergeet ze niet natuurlijk. Hoe recht en hoe netjes kan je zitten.
en dan geeft hij het aan het vrouwtje... netjes in een plastic zakje
Maar het kwam goed hoor, ze mocht af en toe ruiken er verloor het geen moment uit het oog.
We wandelden de spruitenroute vandaag op deze laatste mooie nazomerdag als we de weerberichten moeten geloven. Het was heerlijk!
Ik bakte nog eens een appeltaart, tweede poging, deze keer was hij te licht, hij wilde maar niet bruinen. Te bang als ik was dat hij weer in één keer te bruin zou zijn de oven blijkbaar niet warm genoeg gezet, waardoor de appeltjes gingen lekken en het deeg dus maar bleek bleef.
De smaak is goed we lusten er wel pap van. Appeltjes heb ik ook nog dus drie keer is scheepsrecht zullen we maar denken, eerst deze even opeten.
Eind van de middag kreeg ik peertjes van de achterbuurvrouw, ze knipte de klimop en zo kwamen we aan de praat. Zij is de eigenaresse van De Boom, die in haar prachtige tuintje staat.
We dronken samen een wijntje en kletsten wat af. Heel gezellig.
Trui is klaar en droog. Het is een bipsentrui geworden, lekker warm aan de billen.
De dag begon nat een grijs, maar vanmiddag klaarde het op rond Zonnemaire.
We hadden een warm welkom bij thuiskomst, Didi was blij verrast. Na een poosje elkaar aangestaard te hebben speerde de kat er vandoor, daar had Didi wel graag even achteraan gegaan maar helaas pindakaas.... ze zat aan de riem.
Wij hadden vanavond een heel bijzonder feestje, ik heb er erg van genoten.
We waren in Ouwerkerk bij Joke en Wim en Ineke zong de sterren van de hemel. Niet echt natuurlijk maar ze wist het kleine publiek te boeien, sommigen zelfs tot tranen toe. Ik hield het bij kippenvel, maar ze kan er wel wat van hoor.
Er werd ook nog even gedanst, kortom 't was gezellig!
Nu weer thuis, de problemen bij Photobucket lijken opgelost, dus toch nog maar even een verslagje.
De P. bakt tegenwoordig potten en omdat ik gek ben op kruikjes en potjes met of zonder deksel had ik er eentje besteld toen ik een mooitje voorbij zag komen op het grote feestboek.
Gisteren kwam er een hele winkel voorbij, tenminste bijna dan en ik ging eens kijken vanmorgen.
De P. was zelf niet thuis maar mevr. de P. liet me de 'winkel' zien en ik nam alvast het potje mee dat voor mij bestemd was.
Dat het echt voor mij was zag ik in de auto pas. Leuk!
Ik heb er suikerklontjes in gedaan, niet dat we dat zelf gebruiken, maar voor de visite en het staat leuk tegen de keukentegeltjes.
Het andere bruine potje is van jaren geleden toen we op vakantie in Fuerta Ventura waren, daar kregen we het ijsje na het eten in zo'n potje en dat mocht je meenemen, ik heb er nog een paar.
Binnenkort ga ik nog eens kijken want hij is nog niet van mij af hoor, die de P.
Mijn restjestrui vordert aardig en ik was toe aan een kleurtje erbij dus ging ik even bij Ans langs. Dat leverde niets op, ik kon niets vinden, gelukkig had ik nog een trui die ook van die wol gebreid is, dus daar trek ik nu de mouwen maar van uit, ik droeg hem toch zelden en misschien hou ik zo nog een spencer over.
Ik ben geloof ik een beetje prikkelbaar, kan niet veel hebben, ergernisjes, er moèt zoveel en ik kom bijna niet aan... ja aan wat eigenlijk... toe.
Heerlijk weer weer vandaag, dus daar ligt het niet aan, lekker gewandeld ook, borsten door de keuring, het kan niet op allemaal.
Van de 'appeltjesmetplekjes' van Martin bakte ik een lekkere appeltaart, net op tijd uit de oven...
Deegtips van Aargh per mail gekregen 20-02-2007 en het was prima, plakte niet en rolde prima uit.
en we aten pasta uit een bakje op de bank, het nieuws was net afgelopen.
Daarna kwam Martin appeltjes brengen, dat wordt appeltaart bakken en appelmoes maken.
Vanmiddag nog een rondje samen met Joop want van zo'n fijne dag moet je ten volle genieten natuurlijk.
En hoe ik het toch iedere keer weer voor elkaar krijg om precies om zes uur het eten klaar te hebben als het nieuws begint weet ik ook niet. In Scharendijke hadden we een tv in de keuken, dan keken we onder het eten, hier staat hij om de hoek dat gaat niet.
Het gaat gewoon vanzelf ik had nog een paar boodschappen gedaan, die had ik opgeruimd en ik begon maar eens alvast met het eten en dan komt van het één het ander en klokslag zes uur is het dan klaar. Niet aan gedacht, ik kijk niet op de klok, maar het wordt zo langzamerhand wel een, bijna dagelijks terugkerend, dingetje...
Joop zat vanmorgen om zes uur alweer in zijn stoel om naar Max Verstappen te kijken en niet voor niets want het was reuze spannend.
Ik deed iets later een fijne vroege wandeling en dan is het nog zooo heerlijk stil....
Die bomen op de Veerdijk, daar ga ik nog veel foto's van maken want ik heb zomaar het gevoel dat ook die er niet lang meer zullen staan, dat kan ik ook helemaal verkeerd hebben natuurlijk, maar dan toch, ze zijn mooi!
Vanmiddag gingen we even met Miriam in haar nieuwe huis kijken, ook voor eventuele overname van spullen van de oude bewoonster die er ook was.
Het was daar ooit een Gasthuis, behorend bij de kerk geloof ik die er tegenover staat, ik kan er zo gauw nog geen foto's van vinden.
Vanmiddag wandelden we nog een rondje.
Ik was mijn sjaal verloren, die had ik uitgedaan en in mijn tasje gepropt want het was warm, daar kwam ik een stuk verderop achter, teruggelopen en gelukkig vonden we hem nog. 'Zoek' riep ik, maar ze ging hem niet halen, toen we er waren ging ze erbij staan, zo van 'kijk, hier ligt hij'.
De auto is weer goedgekeurd en daar kregen we zo'n fijne kalender bij, de enige die goed werkt. Het is alweer een paar jaar geleden dat ik er eentje had. Ik heb er gelijk maar een 'schilderij' voor verknipt, zo ziet hij er wat leuker uit.
Mijn idee was om een plankje op het wijnrek te leggen zodat de tap er bovenop kon staan en nu gebruikte ik daar de laatste week een snijpankje voor maar dat lag niet stevig, dat kon schuiven en dat vond ik niet veilig.
Nu hadden we op Scharendijke een oud papier bak, ooit eens gevuld gekregen als kerstpaket, erg handig want daar verzamelde ik het oud papier in de kamer en als hij vol was bracht ik de boel naar de bak op het dorp.
Hier komt de muziek af en toe het oud papier nog ophalen en zodoende nemen we het elke dag even mee in een loopje naar de garage en daar gaat het gelijk in een leeg wijndoosje zodat we het makkelijk buiten kunnen zetten.
Nu had ik dat oud papierkratje van Scharendijke laatst helemaal uit elkaar geslagen en al veel spijkertjes eruit gehaald, ik vind houtjes weggooien altijd zonde eigenlijk en dus lagen ze gewoon te wachten in de garage.
Ik paste eens of het ging en je zult het niet geloven, maar precies genoeg als je het zo wilt maken lukt het niet. Netjes op lengte gezaagd, geschuurd en de mooie grenen latjes liggen of ze er al jaren liggen en ze ruiken ook nog zo lekker, ik krijg bijna heimwee.
Vanmiddag hadden we al gewandeld en gezien dat er ergens nog aardappels gerooid werden. Ik had al een doosje maar toch nog maar wat erbij gehaald, voorlopig aardappels zat, donker en koel, goed geventileerd in de garage, ik ben benieuwd hoe lang ze goed blijven.
Oh ja en de verklaring van de titel spreekt voor zich hè, kleindochter van de one en only Jan Prince, wagenmaker te Serooskerke, waar ik ooit in de werkplaats van de afvalhoutjes een poppenkast fabriceerde, heerlijk vond ik dat.
Ruim viereneenhalf jaar geleden is het alweer dat Miriam na drie maanden blokhut naar het boerderijtje verhuisde.
Tochtig en vochtig, oud en muf en dat bleef het. Ze zag erg op tegen nog een lange winter daar, maar nu eindelijk kreeg ze bericht, op haar verjaardag, dat ze een huisje kreeg toegewezen in Haamstede. Dat is wel een stukje verderop maar die afstanden stellen hier ook niet zoveel voor. De kapsalon blijft gewoon waar die nu zit natuurlijk.
Dat wondertje van gisteren was zij ook natuurlijk, honderd meter hier vandaan geboren gisteren achtenveertig jaar geleden.
De rest blijft nog een raadsel en dat zal ook nog wel even duren.
Het was heerlijk vandaag, lekker fris wandelweer. Daarna een heerlijke pan pompoensoep gemaakt, Ina kwam ook weer eens langs voor een wijntje en vanavond nog even naar Zierikzee want de stokjes waren op en een beetje hond kan nu eenmaal niet zonder stokjes.
'Kijk' zei Joop vanmorgen ' toen hij de achterdeur van het slot draaide 'de kaboutertjes hebben vannacht alle helicoptertjes opgeruimd', echt ze waren allemaal weg en gisteren lagen ze er nog. Dat gebeurt hier allemaal gewoon in Zonnemaire.
Achtenveertig jaar geleden gebeurde er hier ook iets zo'n honderd meter verderop, een klein wondertje na een heel zwaar jaar, ik mag het er verder niet over hebben dus dat doe ik dan ook maar niet.
Het is het jaar van de veranderingen en dat gaat gewoon door, ook daarover binnenkort misschien meer.
Tja, waar het hart van overloopt daar wil je het gewoon over hebben natuurlijk.
We aten er maar een hapje op vanavond en nemen hier nog maar een extra wijntje.
we wandelen elke dag, soms iets verder, soms iets korter, het vrouwtje weet meestal precies waar ik zin in heb.
Vandaag liepen we naar Brouwershaven, de rijst was op en die stond op het menu voor vanavond begreep ik. Dan moet ik even wachten voor de winkel, geen probleem dan kan ik even uitrusten. Want je denkt misschien Brouwershaven dat is maar een k*t eindje, maar even heen en weer komen we toch ruim aan de 8km.
Bijna weer thuis wilde die leukerd van Zeelanderij wel even met me spelen.
We moesten best even wennen in het begin, maar toen het vrouwtje eenmaal een paar keer pruimen had gekocht daar en maar bleef praten met haar bazin konden wij intussen een beetje aan elkaar wennen, want ook honden moeten dat.
En nu kunnen we het best vinden. Die andere was er niet bij, die ken ik nog niet zo goed.
Zodoende heb ik hier ook al vriendjes en vriendinnetjes.
Leuk hè, ik heb het hier best naar mijn zin.
Gisteren kreeg ik al zo'n lekker oor van de vleesboerderij, want zoals ik al zei, dierendag.... dat hebben we hier elke dag. Het vrouwtje at kip vanavond rook ik, dat vinden ze lekker, morgen misschien geen vlees dat gebeurt ook weleens dat ruik ik gelijk.'
Nieuw breiwerkje op de pennen van heel oude wol die ik al jaren bewaar, ik ga het nu maar eens opmaken. Ik ben benieuwd hoever ik kom, want ik zie nu al dat er niet genoeg is voor een hele trui. Misschien iets zonder mouwen.
Ik zag laatst een duitse mevrouw lopen (dat zag ik aan haar nummerbord...) en die had een spencer aan, of slipover, hoe je het noemen wilt, meer een mannending eigenlijk maar ik vond het leuk en het stond haar goed, het zag er behaaglijk uit. Zoiets zal het dus wel worden waarschijnlijk. Wordt vervolgd.
Lekker gewandeld vanmiddag, het bleef droog en ik vond een rondje van op de kop af 9 km. Echt dat je zegt, het is mooi weer ik ga een stukje verder. Op mijn nieuwe schoenen natuurlijk, geen centje pijn.
Onderweg kwam ik deze knappe koeien tegen.
Ik ben nog steeds niet gewend aan mijn gekantelde laptopscherm wat de foto's betreft, een fractie grotere of kleinere hoek en je foto ziet er alweer heel anders uit, nu ja we tobben vrolijk verder, het komt wel goed.
We hadden van alles wat vandaag, veel buien, maar tussendoor gewoon de zon.
Ik deed een wandelingetje in mijn regenpak met kaplaarzen aan, het zag er toen nog niet naar uit dat het nog wat ging worden vandaag.
Maar zie, eind van de middag was het alweer zo.
Joop kijkt Max en voetbal, ik leef mee en brei ondertussen een beetje.
Didi heeft het druk, er valt veel te zien hier. Voorbijgangers, poezen bij de trap op de dijk, poezen onder auto's, poezen die over de schutting lopen, erg spannend allemaal. Gelukkig blaft ze niet naar dat alles maar piept alleen een beetje van opwinding.
We waren vanmiddag even op de receptie van Thuredriht uit naam van de duivenvereniging. Meestal gaat Joop alleen naar zulke dingen maar de vrouw van degene waarmee hij zou gaan ging ook mee, dus ja, toen ging ik ook maar mee.
Stichting Vakantiehuis Thuredriht heeft 3 prachtige vakantiehuizen in eigen beheer, die 7 maanden per jaar kosteloos ter beschikking worden gesteld aan kankerpatiëntjes en hun gezin.
In de 5 “stille” maanden staan de vakantiehuizen ter beschikken van MS-patiënten en hun gezinnen.
Daarvoor is geld nodig natuurlijk en samen met vele anderen schenkt ook de duivenvereniging jaarlijks een bedrag.
