Eindelijk de zon vandaag. Ik ben gelijk lekker de tuin ingedoken voor een paar uurtjes en heb Hare Majesteit zodoemde bijna niet gezien. Gewandeld in korte mouwen, bezweet thuis gekomen en daarna lekker even in de zon gelegen.
Vanavond het gerepareerde kacheltje aangestoken en voor het eerst buiten gegeten.
Zo zag mijn koninginnedag eruit.
Het was een heerlijke dag.
Vanavond de eerste asperges gegeten dit jaar en zoals altijd erg lekker.
Ik hou dr van.
Het was nog ff gezellig want Ina en Martin waren er ook met de ouders van Martin. Zodoende hoorden we ook de afloop van de neven- en nichtendag nog. Het was erg gezellig geweest en zeker voor herhaling vatbaar, zo is er besloten.
Er zijn ruzies bijgelegd en er is over en weer geknuffeld, waar zo'n kookbijeenkomst toch al niet goed voor is. Je leert je familie weer wat beter kennen.
'Jouw weblog? Ik kijk heel af en toe eens, om elke dag te kijken daar heb ik echt geen tijd voor'.
Vandaag hadden we familiedag op de kookboerderij van Marieke en Kees, zoon van de onlangs overleden tante Jo. Op de dag van haar begrafenis werd besloten nu eidenlijk eens een keer op een andere manier bij elkaar te komen dan op een begrafenis en dat was vandaag het geval.
Tante Jaantje was er ook, vrouw van Ome Jan, de postbode van Burgh Haamstede. Ome Jan is al een poos geleden overleden, zij hadden geen kinderen, maar neefjes en nichtjes logeerden nogal eens bij haar en daar had ze nog wel verhalen over. Zo had Joop ooit eens de vuurdoorn in de tuin in de fik gestoken, die heet toch niet voor niets zo. Hij had lucifers uit de keuken gepakt en eens gekeken wat er gebeurt als je zo'n ding aansteekt. Nou dan komt tante Jaantje met haar pantoffels naar buiten gerend om de boel uit te slaan. Zulke verhalen dus.
Wij zijn een paar uur geweest. Toen ze met koken begonnen vond Joop het welletjes en wilde naar huis. Ik had inmiddels al wel gebakken meelwormen gegeten en gebakken paardenbloemknoppen, 'Zeeuwse Olijven' noemt Marieke dat en die zijn erg lekker! Zeewierchips en Klapperpesto ook erg lekker en natuurlijk erg apart.
Ik had nog wel even willen blijven, want we hadden ook al vanalles uit de tuin geplukt en geknipt. Nu ja volgende keer beter. We zijn weer thuis bij de kachel, want koud was het wel vandaag.
Meer foto's hier
Zo'n ziekenhuisopname, ook al is het maar een nachtje, hakt er toch behoorlijk in.
Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk krijg je toch weer een opdonder. Joop is nog wel moe, maar is ook lekker met zijn duiven in de weer. Het ziet er nu toch naar uit dat hij achter sommige dingen een punt gaat zetten, zoals de PUM, niet dat hij het daar druk mee had, maar het hoeft er ook niet meer te zijn op de achtergrond. En zo zullen er nog wel een paar dingen volgen. Het heeft hem wel aan het denken gezet in elk geval.
Ik ben vooral druk met het rooien van bomen. Ongelooflijk wat een zaailingen dit jaar. Ik haal ze tussen de bloemen weg, maar voor de rest laat ik ze maar staan hoor, geen beginnen aan. Dan maar een bos over een jaar of vijf.
En op de foto zie ik nu pas dat ik zo'n mooie ster in mijn hand heb. Zijn er ook handlezers in de buurt? Die strepen links bij de duim is allemaal woede is me al eens verteld, ik schijn in de loop der jaren erg veel woede verzameld te hebben.
Maar kijk eens, rechts van de blaar... een ster!
Het duurde wel lang vandaag hoor. Vroeg op natuurlijk en voor de duiven gezorgd en daarna alvast maar gelopen, dan had ik dat maar gehad. Dat was wel goed trouwens dat ik vroeg gelopen had, want vanmiddag was het de ene bui na de andere. Zwaar weer zal ik maar zeggen.
Nou en toe zat ik gereed om Joop op te gaan halen, we hadden al gebeld er moesten nog wat tests worden gedaan en daarna even op de uitslag wachten en dan hopelijk naar huis als er tenminste niets geks uit zou komen.
Om drie uur belden we nog even en toen besloot ik maar om vast te gaan, het kon niet lang meer duren, maar ja eer de dokter langskwam was het half vijf, met goeie berichten, dat wel. Er was niets bijzonders gevonden. Niks aan de hand dus, beetje rustig aan doen maar... daarom gingen we gelijk maar lekker even een hapje eten bij Salud, dat werkt zeer ontspannend ;)
En toen zat ik vanavond ineens in het Ziekenhuis in Goes.
We hadden een gewone dag en deden gewone dingen, maar toen ik achter de pannen stond voelde Joop zich niet goed worden, hij had pijn op zijn borst en rug, gewoon angstig natuurlijk, dus maar gelijk de dokter gebeld.
Alles bij elkaar toch genoeg om 'even door de molen' te gaan zoals de dokter het noemde. Dat houdt dan wel in dat er een ambulance komt, met loeiende sirene en even later was hij dus in het ziekenhuis.
Ik regelde nog wat en ging erachteraan. En natuurlijk reed ik verkeerd, ik zat al helemaal in Kapelle, alles is veranderd daar, maar nu weet ik het weer, want de terugweg ging goed.
Joop moet een nachtje blijven, we hadden gehoopt dat hij vanavond nog terug mocht, maar er moest 6 uur later nog een keer bloed geprikt vworden voor eiwit controle en gewoon een nachtje ter observatie ook denk ik. Hij is in goede handen zal ik maar denken en als alles goed is mag hij morgenochtend weer naar huis.
Rondje gedaan en een beetje in de tuin gescharreld. Joop was een nachtje op schoolreis, die kwam vanmiddag pas weer en moest daarna gelijk weer achter de duiven aan, want ik had er niets aan hoeven te doen. Ik maaide daarna de madeliefjes, het mos en de goudsbloemen en haalde op Noordgouwe een baal kunstmest en wat graszaad en ook nog een jerrycan benzine voor de grasmaaier.
En ik kan nooit het dopje vinden van die jerrycan! Daar zit altijd het bijvultuitje op, maar als hij leeg is moet de dop er even op anders wordt het zo'n zootje in de auto als hij omvalt. En omdat ik dat dopje niet kon vinden draaide ik er de dop van de maaimachinetank even op, maar die paste niet niet goed en toen viel hij toch om op de terugweg natuurlijk. Gelukkig hoorde ik het en stopte ik gelijk, maar ja, het stinkt nu wel nogal erg.
Nu nog uitstrooien... die mest en dat zaad.
Het was toch nog even zoeken ook al had ik het van tevoren opgezocht. Gelukkig was ik met de auto.
Het wordt steeds gekker met de mailtjes, nu kreeg ik er al eentje met de vraag of ik een foto wilde gaan maken van de lagere school, het ouderlijk huis en nog wat vergezichten van een vroegere leeftijd- en streekgenoot, die tegenwoordig best ver uit de buurt woont, al vind ik Noord Holland Noord toch geen wereldreis eigenlijk.
Ik doe dat graag natuurlijk, zeker als het mijn geliefde polders rond Zonnemaire en Dreischor betreft, een prachtig gebied.
Ook ontdekte ik op mijn zoektocht naar waar ik ongeveer zijn moest een fietsroute, daar ga ik ook nog eens een stuk van lopen.
Ik was er een hele middag zoet mee en heb zodoende maar een klein stukje gewandeld bij het Dijkwater, dat ga ik nog eens overdoen, maar dan verder.
"...ik blijf tot maandag hoor..." sprak ze vrolijk.
Maar vanmiddag, eenmaal thuis na de wandeling, begon ze toch haar tas weer te pakken (hij mist me).
Ach ja...
De honden hebben in elk geval ook weer lekker even kunnen rennen en zo even weg uit de dagelijkse sleur is best lekker.
De dames denken dat ze op de foto gaan, maar ik drukte per ongeluk op het film knopje.
Leuk genoeg om te plaatsen, dachten we.
We aten met z'n viertjes een hapje bij Zee&Meer vanavond, erg gezellig en vooral erg lekker ook.
Een familie logje zodoende.
Moet kunnen.
Een keer.
Ik vind het bijna een overdosis Ria deze week.
Al met al een heerlijke grotendeels zonnige dag. Ik veegde eerst de buitenboel eens wat aan en plantte nog wat meegebracht perkspul van de Lidl. Vorige week had ik ook al wat meegebracht, het zijn mooie planten voor een paar cent. Nu heb ik alleen het volgende probleem... de potten zijn op.
Daarna reed ik mee met Joop naar taxistanplaats op de Duinzoom en wandelde lekker in de zon weer naar huis. Onderweg maakte ik nog een gezellige babbel met Bart.
Hij staat rechts op de foto en ernaast sta ik, het was 1963 en we waren op schoolkamp.
Dat bracht me op het idee om nu eindelijk die foto's maar eens te scannen, ik was het al zo lang van plan.
Van links naar rechts Wim Hanse, Marian Schoof, Elly de Braal, Nellie van Wezel. Zittend: Toon van Tiggelhoven, Jan Kosten, ik en Bart.
De rest van de foto's staat hier.
Binnenkort die van het jaar daarop toen ging ik weer, want ik bleef zitten in de derde ;)
Vandaag werd hij dus officieel tien en natuurlijk kan ik niet nalaten dat nog even te vermelden, ook al hebben we al gevierd en geproost en gefaceboekt.
Nou en toen stond ik ook nog in de krant vanmorgen...
Als je het aanklikt is het goed leesbaar (2x op de foto klikken). Ik vind het wel geslaagd zo. Leuke foto, aardig verhaaltje, zelfs de Trafo-huisjes komen nog ter sprake. En ik ben er ook al een paar keer op aangesproken.. "hé, je stond in de krant vanmorgen!"
Ruim een jaar geleden kondigde ik het al aan. Het heeft zodoende best nog een tijdje geduurd, maar het ziet er naar uit dat de boel nu niet lang meer overeind zal staan. Ik vind het nog steeds jammer.
De bouw van een nieuw huis een stukje verderop is inmiddels begonnen.
Vanmorgen was ik op tijd klaar voor de foto's voor de krant, spannend hoor. Didi kan nooit normaal doen als er iemand bij is. Gisteren gaat ze dan ook steeds met haar riem lopen klieren en vanmorgen weer zo'n leuke meneer, waar ze naar toe wil, maar dat kan niet want ze moet op de foto.
We deden daarna snel een rondje want er zou veel regen komen. Gelukkig viel dat mee, maar toen had ik nog een hele middag over. Lekker gekleurd maar weer en een rondje gereden met de auto, ik vond nog een 'Pzem-kotje', op Moriaan.
Misschien een leuk idee de kotjes op te vrolijken, want saai zijn ze best vaak.
Ik had vanmorgen net mijn schoenen aangedaan toen de tefefoon ging.
"Met Melita Lanting van de PZC" klonk het aan de andere kant.
Mijn eerste gedachte was, ojee, alweer de krant, wil ik dit wel, 't wordt wel wat veel zo.
Maar het ging om het wandelen. Een rondje met de hond en waarom dan dat rondje en wat je zoal beleeft en ziet op dat rondje. Toen dacht ik, waarom ook niet, rondjes en wandelen kunnen niet genoeg gestimuleerd worden. Gezond voor lijf en leden, lekker in de buitenlucht en je steekt er ook nog wat van op.
Even later liepen we samen door de polder. We hebben gezellig lopen kletsen en nu ben ik benieuwd wat Melita er weer van maakt natuurlijk. Toen we goed en wel weer thuis waren begon het te regenen en dat heeft het ook de rest van de middag gedaan
Nu moet ik alleen morgenochtend al om half tien.... fotograafklaar zitten. Als dat maar lukt!
Donderdag staat het al in de krant.
Ik zie net dat ik een lijntje om binnen de lijntjes te kleuren ben vergeten...
Joop kwam vanmorgen met het bericht dat er op Serooskerke ook een Trafo huisje staat. Best te bewandelen dacht ik zo en dat deed ik dus ook. Heen windje mee en terug die ijskoude noordenwind tegen, brrr... Al met al toch bijna drie uur onderweg geweest en lekker uitgewaaid, dat wel.
Vanmorgen had ik al het gras gemaaid waarmee ik net op tijd klaar was want de hagelstenen vlogen me om de oren.
Daarna hingen we samen nog een duivenonderkomen op dat hij vanmorgen ergens opgehaald had en toen was ik wel klaar met mijn bezigheden hoor. Nog even een maaltijd in elkaar flanzen en dan kunnen we bijna weer naar bed... 
Sinds een tijdje is Sjoerd van B-Vision bezig met het verzamelen van electriciteitshuisjes. Niet echt natuurlijk, maar het vastleggen ervan, waar ze staan en met wat foto's erbij.
Ooit was ik ook al eens begonnen met er foto's van te maken, gewoon omdat ik het leuke huisjes vind. En nu leg ik ze opnieuw vast, voor Sjoerd, omdat ik het een erg leuk idee vind.
Dus mochten jullie nu zo een huisje in je buurt hebben, stel ik voor dat je er een paar foto's van maakt, een print screen van de plek op Google earth waar het staat, die mail je door naar Sjoerd en dan kom je ook in het grote boek.
Mochten de lezers uit de buurt geen zin hebben, maar weten ze nog een verborgen huisje voor mij, geef het maar door en ik maak dan de foto's wel.
Heerlijk wandelweer vandaag en dat heb ik dan ook volop gedaan.
UPDATE:
Net via Twitter al een erg leuke reactie van Bas.
Mijn opa ontwierp die dingen en mijn vader heeft er zowat een studie van gemaakt: http://bit.ly/HEjlLs
Twee feestjes op één dag nogal.
Ten eerste was mijn zus echt jarig op deze dag en ten tweede vierde Levi zijn verjaardag alvast omdat hij komende donderdag jarig is.
Naar mijn zus hoef ik niet, die komt af en toe naar mij, maar Levi kon ik natuurlijk niet overslaan. Joop is vanaf nu elk weekend weer druk met de duiven, dus die had geen tijd om even heen en weer te spurten, daarom gingen Miriam en ik samen , ik zou heen en zij terug rijden. Hele nachtmerries had ik er al over, klapbanden in de tunnel, verkeerde afslagen, noem het allemaal maar op.Mijn opluchting was daarom groot toen ze voorstelde ook heen maar te rijden. Zo gezegd zo gedaan. We hebben lekker even een wijntje gedronken een stukje van de bbq gegeten en toen weer terug.
Als ik Levi vijf minuten gezien heb is het veel, die had het veel te druk met zijn vriendjes natuurlijk.
Afijn, we zijn weer heelhuids thuis.
Nu even bijkomen.
Geen kleurplaat vandaag, al ben ik wel begonnen hoor.
Joop ging al vroeg op pad om een duifje of twee op te halen in het hoge noorden, waar hij dan ook nog voor moest betalen. Nu maar hopen dat ze ook nog wat opleveren natuurlijk en dat ze maar veel kampioentjes mogen fabriceren.
Ik wandelde alweer een flinke rondte en we kwamen tegelijk thuis. Daarna was de auto even voor mij en deed ik wat boodschappen, kwam ik ook nog leuke schoenen tegen en kon ik zodoende eindelijk mijn volle klantenkaarten eens inleveren.
Van de duifjes heb ik nog geen foto, dus hier moet u het mee doen, ook best mooi hè.
Ik ben geloof ik een beetje lichtelijk ongesteld, niet lekker, moe, ik weet niet, maar ik doe niet zoveel meer dan een (flink) rondje wandelen.
Vanmorgen mijn kleurpotloden maar weer eens opgezocht om weer een beetje feeling met die houten kleurstokjes te krijgen. Nou dat is toch best een kleurig plaatje dacht ik zo. Wie biedt!
Morgen een nog mooiere misschien, haha.
We gingen weer met de bus vandaag en omdat ik er eigenlijk nog nooit erg dichtbij ben geweest besloot ik eens langs 'Slot Moermond' te lopen. Dichterbij als dit durfde ik niet, er staan overal borden met privé terrein en verder liep er helemaal niemand een beetje te flaneren, dus toen heb ik maar weer rechtsomkeert gemaakt. Viel een beetje tegen zodoende, maar mocht je eens een luxe overnachting zoeken dan kan je daar terecht.
En toen vond ik er eigenlijk ook niets meer aan. Ik wist niet hoe ik terug wilde lopen, kwam op een ruiterpad terecht en heb toen maar de kortste weg naar huis genomen. Ook niet over het strand want het was dacht ik hoog water rond die tijd en het is nog best druuk met Duutsers, die met het jaar brutaler lijken te worden. Verder aardige lui hoor, we kunnen ze niet missen maar ze moeten geen spatjes krijgen.
Op de Rampweg, stond ik al een keertje paf, vanwege een hondje met baasje op de fiets. Ik ging netjes aan de kant staan, jaja want het is best druuk daar, en toen het beestje passeerde wilde Didi even laten zien dat ze er ook was, niks aan de hand verder, maar nou nou, dat baasje begreep daar niets van hoor Duutse minachting was mijn deel.
Even later liep ik op het VOETpad op de Elkerzeeseweg. Daar kwam een hele (Duitse) familie op de fiets aangereden, ik liep gewoon verder er was ruumte zat als ze gewoon achter elkaar bleven FIETSEN op het VOETpad, maar de meneer vond dat ik STIL moest gaan staan en dat zei hij ook dat ik dat musste, het moesst toch niet gekker worden. Ik was te verbouwereerd om iets te zeggen, dat komt dan later pas als ze allang uut het oog verdwenen zijn.
De titel van dit stukje verzon Gwen, toen we daar even lekker wat aten vanavond. Ze verzon het wel, ze kan het alleen niet uitspreken.
Elk jaar denk ik weer, 'zo mooi was het nog nooit'. Onzin natuurlijk want het is elk jaar weer mooi, alleen het ene jaar heb je al wat meer kunnen doen dan het andere en ziet het er alleen voor jou dan misschien wat mooier uit. Elke dag bloeit er nu iets nieuws, het witte boompje op de voorgrond, daar heb ik er een paar van, de fruitbomen beginnen nu ook.
Vandaag zag ik weer de eerste orchideeen, er zijn er weer volop!
En dan deze dingen waarvan ik ook niet weet hoe ze heten, maar die het hele jaar door erg mooi zijn, vooral ook in de zomer door de fantastische grote bladeren, die in de herfst dan weer bruin worden.
Ik heb nog maar wat kruid getrokken, waaronder bovenstaande, daar wil ik er gewoon niet teveel van.
Eigenlijk moet je op zulke dagen maar een beetje uit de buurt blijven van woonboulevards en tuincentra, maar het was nog vroeg toen ik zin kreeg om de dode olijfboom eruit te trekken en er iets nieuws voor in de plaats te planten.
Ik had ook al gezocht wat ik eventueel wilde daar, dus ja, toen moest ik wel en gelukkig was het nog vroeg.
Er was zefs nog parkeerplaats en wat ik wilde hadden ze, dus ik was met een kwartier weer buiten en weg. Hij staat al en ook de stokrozen die ik een paar dagen geleden meebracht.
Joop zag het met angst en beven gebeuren. 'Wat is dat? En groeit het overal tussen?'
Hij weet dat ik van wilde klimmers hou, daarom koos ik ook ooit voor hem natuurlijk...
We doen niet veel hoor.
Het is koud en guur. Ik deed wel een rondje, warm aangekleed en verder hang ik wat bank.
Didi is een echte speelhond.
Ze komt hele dagen balletjes bij je brengen, of haar konijn haas. Hij is wel een beetje stuk nu, maar ze doet er heel lang mee. Als ze een nieuwe krijgt rust ze niet voordat de piepertjes eruit zijn en daarna stukje bij beetje de vulling, dan is hij pas echt speelklaar.
Dan heeft ze ook nog een balletje met een snee erin, daar is ze heel voorzichtig mee want dat balletje kan praten. Als je erin knijpt gaat zijn 'bek' open en zegt dingen en soms hangt hij ook aan je lip, best eng eigenlijk.
Vanavond aten we kreeft bij Zee&Meer. De tweede keer van mijn leven dat ik het at en het was alweer errug lekker. Miriam vroeg of ze ook mee mocht en natuurlijk mocht dat. Gezellig gekeuveld en gegeten en daarna deden we nog een kroegentocht. We namen nog wat in de Surf Inn en Joop ging nog even door naar Salud.
Goed, het was goed, zeker voor mij.
Ik was echt helemaal vergeten dat er nog een rekening stond van mij van de Straô bij de Surf! Terwijl ik altijd zeg, dat als er iemand nog geld van je krijgt dat je dat nooit vergeet....
Toen ik naar huis ging zat ze te roken ... buiten... ik moet er niet meer aan denken!
Janny en ik deden weer een rondje vandaag, het was er heerlijk weer voor.
Even na tien uur was ze op het station van Zierikzee waar Joop en ik haar oppikten. Eigenlijk hadden we afgesproken in en rond Zierikzee te gaan wandelen, maar met het oog op de paasdrukte, had ik de plannen wat gewijzigd, wat ze helemaal niet erg vond. We liepen op het gemak van Schuddebeurs naar Scharendijke.
Al jaren riep ze dat ze haar oude (kleuter) schoolvriendje van vroeger nog weleens wilde zien en toevallig wist ik waar hij tegenwoordig woont, dus we keken even of hij thuis was en dat was hij.
We hebben gezellig een tijdje zitten kletsen over van alles en nog wat. Nu blijkt dat een oude schoolvriend van de man van Janny ook daar in de buurt woont gaan ze zeker nog eens terug.
Na de koffie wandelden we verder via Zonnemaire, naar Brouwershaven. Ik zei nog dat ik vergeten was een foto te maken, jammer natuurlijk, dat vond Janny ook.
In Brouw kochten we wat te drinken en een bakje kibbeling, wat we lekker in de zon opaten en tot onze verbazing liep hij toen weer langs, kon ik toch nog de foto maken!
We hebben weer genoten van deze prachtige dag.
Eesrt dacht ik dat het 'onkruid' was, of een zaailing van iets dat ik niet wilde, maar toen ik hem een paar jaar geleden uit de aarde trok hing er een nootje aan, een okkernoot. Toen heb ik hem weer netjes op dezelfde plaats vast gezet en zo is hij de laatste twee jaar behoorlijk gegroeid en omdat ik het geen goed plekje vond heb ik hem gisteren uitgespit en weer ergens anders geplant, met goedvinden van buurmand Mark want hij krijgt er op den duur ook schaduw van, als het goed is. Ik zal dat waarschijnlijk niet meer meemaken. Boompje groot plantertje dood, is toch wel van toepassing hier denk ik want het boompje is nu ongeveer een halve meter.
Ik kocht gisteren ook al de eerste Franse Geraniums bij de Lidl, nog wel erg vroeg natuurlijk, maar ze waren zo mooi dat ik ze niet kon laten staan. Ze staan al lekker met hun voeten in een flinke bak aarde, beter dan die koude potjes natuurlijk. Ik zie wel wat ervan komt.
Vandaag ruimde ik onze klerenkast op. Alles ligt weer netjes en de helft heb ik weggegooid (bij wijze van spreken dan, maar best veel). En ik wandelde een rondje... erg koud, ik vond het jammer dat ik geen wanten aan had.
Het eiland helt zo langzamerhand weer een beetje over. Het is erg druk, maar niets blijft wat het is, ook de Paasgekte niet.
Het Fluitekruid wel natuurlijk, de uitzondering die de regel bevestigt...
Gisteravond at ik een stukje kaas bij mijn glaasje wijn en toen brak er ineens een stuk van mijn voortand af. Ik had al een ondertand waar een stuk vanaf was, dus nu was het toch eens tijd om te boel te laten repareren, zodat ik er met de Pasen weer netjes bij loop.
Daarvoor moet ik dan naar Middelburg en omdat ik nooit precies weet waar het is bracht tante Tom mij netjes op de plaats van bestemming en omdat ik van ver kwam kreeg ik voorrang. Dat hield nog wel in dat ik anderhalf uur moest wachten maar ik hoefde dan tenminste niet heen en weer te rijden.
Gelukkig heb ik mijn oude gebit nog, zodat ik toch nog iets in mijn mond had. De onderkant past niet meer, maar de bovenste helft kreeg ik er gelukkig nog ingeklikt.
Ik had Didi meegenomen dus we deden daar een rondje in de buurt.
Ik kwam langs een oude bunkerplaats, een beetje luguber was het wel en ik zou er 's avonds toch niet zomaar ingaan, maar gelukkig had ik een grote sterkte gevaarlijke hond bij me.
Hier kan je lezen hoe het zo gekomen is.
Eindelijk weer eens een hele nacht geslapen, zonder urenlange zorgen en gesnurk van Joop en gedraai van mezelf, dan word je toch wel een stuk uitgeruster wakker.
Want dat doen vrouwen 's nachts hè, die maken zich zorgen over allerhande zaken die er eigenlijk helemaal niet toe doen en als ze er al toe doen, dan is dat hun zorg helemaal niet en kunnen ze er zeker ook niets aan veranderen.
Vanmorgen gelijk lekker de tuin in gedoken en daar ben ik de rest van de dag ook zoet mee geweest, op een wandelingetje na.
Onbewust deed ik een stukje over de Brouwersdam en eenmaal onderweg bedacht ik dat het vandaag negen jaar geleden is dat Peter Kaars verongelukte met zijn vriendin of tenminste het meisje waar hij toen mee was. Ik stond even stil bij dat kruis en maakte een foto, er was zo te zien nog niemand me voor geweest, of die had tenminste net als ik niets achter gelaten.
Live goes on voor iedereen en af en toe staan we even stil bij mensen die we wel of niet gekend hebben en die er niet meer zijn, ik wel tenminste.
Het gaat wel weer hoor, ben al een stuk vrolijker dan zondag. Eigenlijk werkt het bij mij heel eenvoudig, als ik geen zorgen heb over de mensen waar ik van hou, dan ben ik gelukkig.
Ook dat zal wel bij veel vrouwen zo werken.
En deze zijn wel heel vroeg dit jaar.
We zijn weer een beetje gewoon thuis samen, niet meer al dat gejakker naar het dorp. Dat is even leuk maar het moet niet te lang gaan duren en het duurt nu eenmaal altijd langer dan je denkt en de duifjes hangen er dan ook maar een beetje bij.
We gingen samen even naar Zierikzee. De Japanse Jasmijn die ik vorig jaar bij de kleine caravan plantte ziet er erg dood uit, ik laat ze maar even staan, maar heb uit voorzorg toch maar twee Bruidssluiers meegebracht, die doen het altijd en dan zien we wel wat er van de rest terecht komt.
Lekker in de tuin bezig geweest en alweer het gras mos gemaaid.
De Judaspenning bloeit inmiddels ook. Nog steeds geen witte hoewel ik wel steeds opgeduikelde witte zaadjes zaai.
Nu ja, het moet er maar even uit hoor.
Ik heb mijn dag niet vandaag en voel me al een paar dagen niet fijn.
Loop te tollen op mijn benen en echt niet vanwege de wijntjes.
Als ik wandel heb ik geen last dus dat doe ik dan maar.
Waarom zou ik altijd vrolijk moeten zijn?
Dat ben ik niet!
