Met dank aan Peter voor het idee bij de reacties van gisteren. Zelf zat ik aan kamperfoelie te denken, maar dit is veel leuker. Toen ik vanmiddag ging kijken stonden ze er in wel drie maten, natuurlijk heb ik de kleinste genomen maar zelfs die is al behoorlijk groot. Dat groeien gaat vanzelf wel. Nu eens kijken of ik ze in de grond kan krijgen morgen, als tenminste de wind wat is afgenomen, want het gaat behoorlijk tekeer op het ogenblik.
Het opruimen van alle troep is ook nog een heel karwei, alles moet gesorteerd en wel aangeleverd worden en willen we het aluminium naar de oud ijzerboer brengen dan moet wel het glas uit de kozijnen en al het hang en sluitwerk er af. Daar zijn we vandaag een tijd zoet mee geweest en we hebben ook nog een hoop troep naar de milieustraat gebracht.
Het meeste is nu in elk geval van het gras af, nog wat tegels en de boel kan aangeharkt en gelijk gemaakt worden. Aan zagen ben ik zodoende nog niet toegekomen.
Morgen eens in het tuincentrum kijken wat voor klimmers ze hebben voor de andere caravan, ik zit eigenlijk ook aan kamperfoelie te denken, omdat die groen blijft wat natuurlijk 's winters veel leuker staat, maar dan moet er wel een beetje houvast gecreeerd worden.
Een beetje vreemde hond is het toch wel af en toe... ze had het wam denk ik, groef een kuil en ging lekker uitgebreid op het koude zand terwijl ik even met iemand stond te praten.
We hebben lekker van het mooie weer genoten. Joop had ook een snipperdag, want die heeft ook overal zere en blauwe plekken. Je kunt dan altijd wel roepen dat het geen haast heeft, maar ja toch ga je elke dag door. Hij ging de duiven een eindje wegbrengen zodat ze zaterdag de weg weer weten, want dan beginnen de wedstrijden weer. Op de terugweg ging hij even op familiebezoek bij zijn broer.
Vandaag kwam ook mijn nieuwe kettingzaag binnen. Joop heeft hem in elkaar gezet en ik ga morgen eens proberen of ik ermee zagen kan. Hij is best zwaar, dat valt me eigenlijk wel een beetje tegen, maar ook daarbij moet ik dan maar denken dat het kalm aan moet.
Joop heeft vanmorgen eerst de kar oud ijzer van eergisteren weggebracht en daarna de platen aluminium opgevouwen en ingeladen, die we daarna samen hebben weggebracht. Ik wilde daar ook weleens kijken en gelijk een paar fotootjes maken. Het is wel leuk wegbrengen zo, want dit levert tenminste nog iets op.
Erg leuk om even rond te kijken ook natuurlijk, volgende keer ga ik weer mee, zulke fotogenieke hopen overal.
Ik heb verder alleen maar gezeten, gelezen en een klein beetje gebreid, ik dacht dat het al erg goed ging maar was vanmorgen toch weer een stapje terug. Ach ja met zxulk weer heb ik daar verder helemaal geen problemen mee hoor, ik word al aardig bruin zodoende.
Altijd als er iets met de klok gaat gebeuren, zet ik de avond van tevoren tenminste mijn horloge al goed en ook de keukenklok, de rest komt dan later wel.
Joop was gisteravond nog even wezen dansen drinken bij Salud, ze hadden een Ierse avond, maar vanwege mijn rug durfde ik dat niet aan. Net toen ik wilde gaan slapen kwam hij aanzakken, dus dronken we samen nog wat op de valreep van de wintertijd. De limousine stond al klaar want vanmorgen moest hij best vroeg op voor een rit en eenmaal in bed was daar de wekker die gezet moest worden. Lachen hoor met een paar wijntjes op. Ik wist het wel natuurlijk, eerst een uur vooruit zetten en dan pas hoe laat je er uit moet, maar ja...
Het is gelukt. Ik was ook al uren van tevoren wakker, want er was ergens iets met een tasje, wat uiteindelijk ook allemaal weer goed kwam en mijn rug is ook alweer bijna over gelukkig, ik kan me alweer bijna normaal bewegen.
Mark heeft Joop vandaag geholpen met het in mootjes snijden van het onderstel. Wat het afbreken betreft is de klus geklaard, de rommel kan afgevoerd worden en dan kunnen we zo langzamerhand eens gaan kijken, waar, wat en hoe. Het heeft geen haast.
Ik heb me zo min mogelijk bewogen, slik paracetamolletjes en smeer met Active gel om de boel warm te houden. Ook gelijk de houtkachel maar aangemaakt vanmorgen want wat was het koud vandaag! Heel de middag regen hier, het was dus niet erg dat ik niet naar buiten kon en heb lekker op de bank liggen lezen. Didi kon zich er ook wel bij neerleggen en dat deed ze dus ook.
Ik had het nog wel zo hard mogen roepen een paar dagen geleden, dat het zo goed ging met mijn rug en dat het misschien wel een tijdelijke zaak was geweest. Maar nee hoor, vanmorgen toen ik uit bed kwam was alles nog goed en ik was van plan niet al teveel te doen vandaag, maar ja dan loop je de tuin in en plukt eens hier wat weg en daar eens wat en voor je het weet heb je weer een teiltje vol rommel en merk je dat het overeind komen toch niet zo soepel gaat. En dan pluk je nog eens wat en dan gaat het overeind komen gewoon niet meer, mis, foute boel met die rug.
Toen ben ik ook gelijk gestopt natuurlijk en ben lekker met Didi naar het strand gegaan, met het idee dat ik het er misschien wel uit zou lopen, dat kan best hoor, dat je dan thuis komt en dat het over is, maar dat was nu niet het geval. Ik ben zodoende even uitgeplukt, of ik moet beginnen en niet overiend komen voor het eind van de dag, dat kan wel.
Op het strand was het nog heerlijk rustig, dat zal binnenkort heel anders zijn.
Toen ik vanmorgen Boedha wilde verzetten braken zijn teentjes eraf, ze zitter er alweer aan hoor en hopelijk heeft hij niet al teveel pijn gehad.
Ik ben heel de dag weer in de tuin in de weer geweest en ook nog wat rommel van de caravan in zakken gedaan. Heel veel heen en weer gelopen zodoende.
Potten moeten nog gevuld worden, ik heb nog geen bloemetje gekcoht, daar vind ik het nog wat vroeg voor, maar zo langzamerhand begint het er weer wat op te lijken. Ook nog wat takken gezaagd en omdat dat blijft terugkomen ben ik toch wel op zoek naar een electrische takkenzaag, of gewoon een hele lichte kettingzaag. Iermand ervaring met zoiets? Ik bedoel dus geen heggenschaar.
En nu maar weer wachten tot ik omrol van de slaap, zeker als ik op de bank ga zitten liggen is het zo gebeurd met me.
Geloof het of niet maar er wordt op dit moment een stacaravan gelost hiernaast, 't lijkt wel een nachtmerrie...
Bij deze de gisteren beloofde mosjes en er zijn er nog wel meer natuurlijk.
Al heb ik er vandaag toch nog wel een hoop wegehaald op plaatsen waar het niet handig is en minder mooi staat, maar er is nog genoeg over hoor.
Ik heb het terras dus een beetje netjes gemaakt en het was heerlijk in de zon. Vegen en harken en nog meer vegen en ik sta er versteld van dat mijn rug het zo goed houdt, tot nu toe nergens last van. Net als mijn schouder bij het breien misschien een tijdelijke zaak geweest, ik heb geen idee, maar fijn is het natuurlijk wel.
Ook nog een paar vlieren gehalveerd, die was ik vergeten aan te wijzen toen ze kwamen snoeien, gelukkig zagen vlieren makkelijk, dat is maar waaibomenhout. Er moeten er nog een paar, want anders blijf je de hele zomer overhangende takken wegzagen.
En tussendoor drinken we eens wat en loop ik nog een rondje met het hondje, al vermaakt die zich in de tuin ook wel hoor. Ze speelt zelfs verstoppertje met spinnetjes.
Joop sloopt nog steeds aan de caravan en is intussen ook nog druk met de duiven. We vermaken ond zodoende prima. De caravan heeft zijn beste tijd gehad.
Deze boer heeft er duidelijk ook last van, of zou het gewoon als vogelverschrikker bedoeld zijn. Ik denk het eigenlijk wel, maar vrolijk staat het zeker zo op het land.
Vandaag druk aan het harken geweest. De uitgeboorde stronken lagen nog op een hoopje, veel snippers er tussen ook, dus die heb ik er een beetje tussenuit geharkt, de rest kan nu inklinken en later opnieuw ingezaaid.
Op sommige schaduwplekken op het terras tiert het mos welig, het meeste gaat wel weg als de zon er weer op staat, maar de hele dikke dodden heb ik een beetje weggekrabt. Soms laat ik het ook expres staan, want er zijn heel veel verschillende soorten en ik vind ze allemaal even mooi. Ik begrijp niet dat sommige mensen het zo lelijk vinden en met kokend water, puntmesjes en weet ik niet wat allemaal meer aan de gang gaan. Ik zal morgen eens foto's maken.
Ik heb vandaag zowat heel de dag ondersteboven in de tuin gestaan, dat is toch weer een heel andere houding dan wanneer je wandelt, ik voel het nu al.
De dotters springen de grond uit, morgen bloeien de eerste.
De rest van het kikkerdril heb ik er ook uitgehaald, dat heeft een dorpsgenoot meegenomen om aan zijn salamanders te voeren, die hebben daar een bijzonder gezond feestmaal aan.
Morgen weer verder, ik hoop op nog zo'n zonnige dag.
We komen wel, we komen niet, we komen toch maar wel, het was een hoop gehannes vandaag en natuurlijk had ik er ook rekening mee gehouden qua hapjes enzo. Niet zoveel meer als anders hoor en ik had gelukkig ook nog geen soep gemaakt. 't Is elke keer wel weer wat. Maar ze kwamen toch nog even de kar terug brengen, vooral omdat de kinderen dat wilden. Die hadden ook al snel het kikkerdril in de vijver ontdekt en gelukkig had ik nog lege honingpotjes om het in te doen. Of ze ook daadwerkelijk mee naar huis genomen zijn weet ik niet, want mama vond het maar niets geloof ik, zo'n potje stinkende drel...
Eind van de middag reden we nog even naar het dorp voor een roseetje en een hapje, het was weer veel te gezellig natuurlijk en zodoende werd het al later en later terwijl er weer een andere verplichting wachtte, kinderen van exen moeten nu eenmaal weer op tijd thuis zijn.
We zijn heerlijk heel de dag buiten in de weer geweest. Ik heb de tuinstoelen afgesopt die onder het afdak hebben gestaan. De andere zitjes stonden gewoon heel de winter gebruiksklaar, zo makkelijk, ik kan het iedereen aanraden. Verder hebben we nog een beetje sloopwerkzaamheden aan de caravan verricht, alleen het onderstel staat er nu nog, de rest is netjes gesorteerd en kan naar de milieustraat. Morgen komt Sil met aanhang de kar terug brengen zodat we volgende week op kunnen gaan ruimen.
Vanmiddag heb ik lekker even in de zon gelegen om de stilstaande pigmentcellen te activeren. Zoals altijd de eerste keer na de winter heb ik er een spiegeltje bij gepakt om de schade op te nemen en zoals elk jaar valt dat weer niet mee. De winter is een aanslag op lijf en leden als je wat ouder wordt. Vlekken, pukkels, volgelopen talgklieren, bubbels en flabbers, het wordt er allemaal niet mooier op, maar zo gauw het geheel weer een beetje kleur heeft is het nog een klein beetje om aan te zien, hoop ik... en lekker is het ook natuurlijk, al die vitamientjes opzuigen.
En we hebben weer dril, zal ik het nu wel of niet laten liggen dit jaar...
Al dagen ziet het er nu zo uit, grijs en vooral ook koud. Maar wij lieten ons niet kisten hoor, Didi en ik, we gingen lekker de polder in en kwamen zeiknat thuis. Morgen wordt het beter zeggen ze.
We kwamen ook langs Land en Zee. Vorige week viel het me al op en ik dacht toen nog dat ze misschien geen nieuwe hadden, dat hij besteld was en deze voorlopig even hing, maar nu hangt hij er nog en het staat echt heel smerig.... vind ik, kijk maar eens naar het wit van de Franse, zo hoort dat ook van de Nederlandse te zijn. Misschien ziet niemand het verder en ben ik alleen maar zo oplettend. Een schone Duitse en Franse dus en waarom hangen de Belgen er niet bij....?
We sloopten weer een tijdje aan de caravan, die nu gehalveerd is, dat ziet er gelijk een stuk opgeruimder uit. Ook vond ik nog wat oud geld, waarvan ik zeker weet dat ik het zelf bewaard heb, ra ra hoe kwam dat daar.
Ik ga het eens een beetje oppoetsen en bij de andere bewaarde muntjes in het zakje doen, jammer dat ik nu niet beter gekeken heb want misschien lag er nog wel meer dat ik nu ongemerkt opgeveegd heb, want geloof het of niet, we stonden op het punt de koningin op de koffie te vragen vanmorgen, zo netjes was de vloer.
Lekker weer op dreef zodoende en dat geeft een voldaan gevoel. Nietsdoen is nl pas echt leuk nadat je iets gedaan hebt.
Dus we drinken koffie, doen een spelletje en af en toe een rondje door de tuin en natuurlijk ook een rondje met Didi, al was het niet al te ver vandaag.
Toch hoop ik dat het morgen weer over is, want eigenlijk vind ik het maar niets, dat geniets.
Vanmiddag ben ik eens met alle oude fotoboeken in de zon gaan zitten, want ik kon het niet uitstaan dat ik die foto maar niet kon vinden. En ja hoor in het allerlaatste boek, bijna op de laatste bladzijde vond ik hem, hij had zelfs een naam stond er bij, Thijs. Gewassen en geboend voor de foto, met een stralende Sil erin ergens in 1987. En zo ziet Thijs er dus nu uit.
Ik was zodoende weer in Frankrijk, jaren achter elkaar. We verbouwden ons huis aan de Ingridstraat met 't Woluus er aan, dat later weer kapsalon werd. We bouwden de loods en later het huis en tussendoor waren er feestjes. Ik heb genoten en ben toch van plan nog eens een paar fotoboeken te maken van de digitale foto's van de afgelopen jaren, want het is toch wel leuk met zo'n fotoboek in je handen in de zon. Misschien een leuk klusje voor de volgende winter. Het voordeel van gedrukte fotoboeken is ook dat er geen hoekjes, plakkertjes, of plastic overslagblaadjes gebruikt worden, want bij sommige is de lijm al behoorlijk uitgewerkt.
Eerder had ik al gewandeld op het strand, ik heb er rode konen van.
Ik had het er al eens eerder over, dat komt ook omdat ik er bijna dagelijks langsloop natuurlijk, maar het ziet er nu echt naar uit dat de mini van Silvia opgeruimd gaat worden. Een goede reden om nog maar eens wat foto's te maken, het blijft toch een stukje sentiment.
Joop is vandaag lekker opgeschoten met de caravan, het was er ook heerlijk weer voor natuurlijk. Nog zo'n dag en enkel het onderstel staat er nog.
De kikkers zijn ook weer wakker. Vandaag zag ik de eerste zitten in de zon en ik telde er zo al zes. Dat wordt weer veel gekwaak komende zomer.
Gezellig nog even op het dorp geweest gisteravond, al hebben we het niet al te laat gemaakt. We worden ook een dagje ouder hè en katers laat ik liever aan me voorbijgaan.
Gistermorgen had mijn zus al gebeld dat ze vandaag even langs wilde komen. We hebben een heerlijke lange wandeling gemaakt en gezellig lopen keuvelen. Nu is ze weer weg, maar komt binnen niet al te lange tijd weer, want er moet wol gehaald worden. Bij het zien van mijn breiwerkje kreeg ze ook weer zin, zodoende zet ik toch aardig wat mensen aan het (brei) werk.
De anemoontjes bloeien ook weer zag ik vandaag, toch tien dagen eerder dan vorig jaar, want de foto plaatste ik toen op 23 maart.
De film is gemaakt, er staan al wat foto's hier en nu gaan we naar het ringsteken kijken.
Update:
Hier de link naar de website van de Straô voor nog meer foto's en natuurlijk kan iedereen die foto's of filmpjes gemaakt heeft ze opsturen naar het email adres dat op die website staat.
Vroeg op vanmorgen, met natuurlijk als eerste de vreselijke beelden van de ramp in Japan. Wat een ellende allemaal weer. Wij kijken er met verschrikking naar, maar hier gaat het leven gewoon verder.
Ik was veel buiten, het was prachtig weer. Met Didi naar het strand, daar was het blauw, de lucht en de zee en vooral ook kalm, wat een tegenstelling met het geweld in Japan.
Vanmiddag was ik even bij de vleesboerderij, het begint steeds meer op een supermarkt te lijken, er wordt nu ook daar volop gebliept aan de kassa en ik vraag me toch af of al het vlees dat ze verkopen echt van hun eigen koeien is. Ach ja, maakt ook niet uit eigenlijk, de kwaliteit is in elk geval prima.
Daarna was ik nog even bij mijn aardappel en uien boer en daar liepen een boel lammetjes, dus toen heb ik mijn fototoestel er maar even bij gehaald, zo schatig, vooral die zwartjes ook.
Morgen Straô, er wordt goed weer voorspeld, dus we gaan genieten en een feestje bouwen met het hele dorp.
Vanmiddag is er iemand geweest voor het wegfreezen van de boomstronken. De gaten kunnen nu opgevuld worden en ingezaaid met graszaad. Het is nu wel een erg kale toestand in die hoek van de tuin. Hopelijk ziet het er gauw een beetje vrolijker uit. De grote caravan gaat weg, daar komt een tuinhuisje voor in de plek en bij de kleine ga ik wat bruidssluiers zetten, zodat hij uit het zicht verdwijnt.
Update:
Ik heb natuurlijk een hele verkeerde foto geplaatst, deze laat het duidelijker zien, speciaal voor R. Het heet, vanzelfsprekend eigenlijk, boomstronk freesmachine
Het is niet dat ik niet wilde hoor, maar ik kon even niet inloggen, zodoende was er geen update gisteravond. Gelukkig is het nu weer voor elkaar en loggen we weer vrolijk verder.
Het Klein Hoefblad bloeit, de blommetjes komen er weer aan.
Het was een prachtige dag en eindelijk draaide wind naar het Zuid Westen, daar waar hij hoort. Ik deed een rondje door de polder, fijn om te zien hoe alles weer een beetje tot leven komt
Eind van de middag dacht ik nog even wat hout in de kruiwagen te doen, eigenlijk heb ik het wel gehad met de houtkachel, maar ja, 't is toch nog fris 's avonds en dan ook wel weer lekker. De rij waar we van pakten was bijna op en de volgende nog hoog opgestapeld, er zat een blok een beetje klem die liet ik los, want voor je het weet krijg je heel die stapel op je hoofd... dus ik was er een beetje op bedacht en met dat ik een ander blok wilde pakken kwam heel de zaak naar beneden donderen. Ik schrok me kapot en kon me nog net uit de voeten maken, met mijn reactievermogen is nog niks mis gelukkig.
Hoe depressief kan een mens zijn in het voorjaar... nou best wel hoor.
Soms zie ik het helemaal niet meer zitten en bedenk dan dat ik gewoon maar moet stoppen met ALLES! Behalve het leven dan, dat is me wat te rigoureus. Ik vind dan dat ik alles fout doe, niet goed genoeg. Dat webloggen stelt niets meer voor, iedereen weet nu alles wel zo'n beetje van me en veel dingen herhalen zich. Die foto's slaan ook al nergens op, prutswerk, miljoenen fotografen die het allemaal veel beter kunnen dan ik, met hun joekels van camera's, daar kan ik met mijn goedkope prutsdingetje toch niet aan tippen. Niet dat ik dat wil hoor, maar hoe zinloos is het dan allemaal hè.
En dan gaat de zon schijnen, dan zou je denken dat dat helpt, maar nee hoor, want het is toevallig nog steeds erg koud, dikke sokken, een trui, dikke jas en vooral nog een das. Niks lekker buiten een beetje in de zon keutelen, want die koude oostenwind ontneemt je wel het plezier.
Denk nu niet dat ik naar complimenten vis hoor, ik weet ook wel dat jullie het best leuk vinden, ik vind het ook meestal leuk. Maar soms vraag ik me af, waar doe ik het allemaal voor, is het niet ontzettend zinloos allemaal. Als ik er niet meer ben kijkt niemand er meer naar om.
Foetsie! Dat was Ria! Weg is Ria!
En dan haal ik het ook nog eens in mijn hoofd om te gaan mopperen op de mensen die de moeite nemen om die onzin te komen lezen, ik moest me schamen...
Ik wandelde in de zon op het strand bij de vuurtoren vandaag. Het was heerlijk en ik knapte er best wat van op. Veel Duitsers met hondjes waar Didi leuk mee kon spelen en ik af en toe een praatje met de baasjes maakte.
En nu staat het hier, dat wat me bezig houdt, want waarom zou ik een weekje niet loggen zoals ik eerst van plan was, daar heeft niemand iets aan,'t is alles of niets.
Het zegt mij niet zoveel eigenlijk, er wordt hier in de omgeving ook niets aan gedaan, behalve dan misschien een kinderfeestje hier en daar. Ik heb het ook nog nooit 'gevierd', wij hebben de Straô, dat hebben ze in Limburg weer niet.
Maar ja toen Didi zo zat gisteren moest ik er wel aan denken vanwege het Bloemetjesgordijn.
En nu heb ik dus al een uur of nog langer zitten zoeken naar de carnavalskraker van 2011, maar die is er blijkbaar niet, wat zouden ze zingen in Mestreech?
Ik was weer even op het strand om naar de Straô rijders van Ellemeet te kijken. Het was in elk geval beter weer dan vorige week, maar nog steeds berekoud.
Geen filmpje van hoogstaande kwaliteit maar het geeft een indruk van hoe het was. Het is ook moeilijk filmen met een hond aan de lijn die maar wat graag achter die paarden aan wil. Daarna via 'het Klokje' en de polder, door Ellemeet weer terug, ik hoopte ze daar weer te treffen, maar ze waren er nog niet, jammer. Geen zin om te wachten ook, want eenmaal thuis was ik toch zo'n drie uur onderweg geweest, lang zat vond ik zelf.
Zo langzamerhand wordt het weer steeds drukker op het eiland en zeker op het strand is dat op een dag als vandaag al goed te merken. Het is weer gedaan met de winterse rust en dat vind ik totaal niet erg, want ik ben ook aan het voorjaar toe. Tot we het over een paar maanden weer spuugzat zijn, alles op zijn tijd zullen we maar denken.
Vroeger dronk je koffie bij de buurvrouw en als die een leuk plantje had kreeg je daar een stekje van. Tegenwoordig zit je achter je beeldscherm met een bakje koffie en ziet een foto met muizen voorbij komen, waarbij je denkt: "wat zouden dat voor sprietjes zijn". Nou dit dus, met de vraag of ik een stekje wil. Een uurtje later zijn ze al op de post en vandaag staan ze weer bij mij met de voetjes in het water. Bedankt Margo.
Het internet brengt veel mensen dichter bij elkaar en maakt steeds meer deel uit van het 'gewone' dagelijkse leven, ook al verzetten vooral leeftijdgenoten zich vaak nog met het excuus dat ze het niet snappen, geen zin in hebben, te druk met andere dingen en ga zo maar door, voor mij hoort het er gewoon bij, ook al heb ik nog een telefoon uit het jaar nul, maar dat is meer uit zelfbescherming. Als ik buiten ben, weg van de pc en alles wat daarbij hoort, wil ik daar weer van genieten.... ook hiervoor geldt, alles op zijn tijd.
Lekker ver gelopen vanmiddag, maar verder trekt het totaal niet om buiten wat te doen, veels te koud.
Inmiddels blijkt wel dat het jachtinstinct van Didi goed ontwikkeld is, eigenlijk kan ik haar bijna niet los laten lopen. Gisteren liep ze al als een kip zonder kop de weg op terwijl er auto's aankwamen, ze zat achter een paar eenden aan. Vandaag weer hetzelfde verhaal, achter de meerkoetjes, die lekker lang laag over het water vliegen, hartstikke spannend is dat want ze gaan heel hard en dan wil ze best een stukje meerennen, het liefst ook door het water. Ze komt ook wel terug, maar het is mij allemaal net iets te spannend, want ik weet natuurlijk niet wanneer ze weer aan komt hobbelen. Tegen de wind in roepen helpt niet en windje mee ook al niet. Dus we houden het maar bij de dijk en het koepeltje en het strand waar ze los mag, daar gaat het goed. Het is ook zielig voor de vogels als ze straks gaan broeden natuurlijk, al die onrust.
Zoals misschien weinigen weten, is Brillie fanatiek zendamateur. Oftewel, hij heeft een bakje (hihihi).
Nu versturen zendamateurs vaak, als ze verbinding met iemand hebben gemaakt, een QSL kaart. Brillie maakt daarvoor elk jaar een nieuwe en dit jaar staat Scharendijke er op. Een foto die ik afgelopen winter maakte bij een erg dreigende lucht, het dorp past mooi tussen de vakjes, die nodig zijn voor de gegevens. En omdat mijn foto er op staat kreeg ik er eentje per post. De voorkant ziet er zo uit.
Geen zin om te wandelen vandaag, die grijze lucht en kale bomen heb ik nu wel gezien. Ik ben lekker de tuin in gedoken, daar is altijd wel wat te doen en na mijn logje van gisteren ben ik maar aan het zagen geslagen, met als resultaat dat de vlaggenmast inmiddels verhuisd is. Er moet nog wel wat meer weg zie ik nu hij eenmaal staat, maar dat komt nog wel, die zijn te dik om met de hand te doen. De vlinderstruik gefatsoeneerd, die maak ik niet helemaal kort dit jaar, 't mag best een flinke bos worden. Geveegd en geharkt waar nodig en dan ben je zo een paar uur lekker in de weer, heerlijk, ik heb er weer zin in!
Morgen is het alweer een jaar geleden dat we afscheid van Simba namen. Op de foto Simba in Frankrijk.
