Fijn gewandeld dankzij de wind en het rotweer, het was alsof ik op wolkjes liep, want zelfs wandelen gaat de ene keer beter dan de andere hoor.
Ik heb vanmiddag heel de tijd zitten zoeken naar een afbeelding van het tegeltje dat vroeger bij mijn oma hing, dat moet toch ergens te vinden zijn.... twee pratende boertjes met de tekst, 'de Zeeuwse Taele is de mooiste van oalemaele'. Want nadat ik het filmpje van de 'heeste' had gemaakt dacht ik, dat ga ik toch echt geen gerst noemen.
Het ziet ernaar uit dat het toch een orchidee is, hij staat op het punt te gaan bloeien en al lijkt het blad veel vleziger dan die bij de vijver ik denk toch dat het dezelfde is. Ik had er een stokje bij gezet, maar dat was verdwenen, zodoende ben ik er toch nog met de maaier overheen gereden.Nog een paar dagen geduld dan zullen we het weten.
Het was ook weer duivenwachtdag vandaag en samen wachten is nu eenmaal gezelliger dan alleen.
Didi en ik deden ondertussen een rondje, we liepen weer eens de route over het land.
Als ik dan alles gecontroleerd heb, zonder het snoer helemaal af te rollen en het werkt... en ik rol de boel af leg het snoer helemaal uit en probeer het opnieuw en het werkt niet, dan zakt daar mijn broek vanaf hoor.
Dus daarna rolde ik de boel maar weer op en deed het met de hand, goed voor mijn kipfileetjes of Juliana-armen ;)
Maar hier ben ik nu klaar, tenminste.. er is lucht, de boel is kort en ik kan weer met de grasmaaier langs de bomen.
En daar ben je dan een week mee bezig, het zijn ook maar een paar uurtjes per dag, maar zoals mijn moeder altijd zei, 'elke dag een draadje is een hemdsmouw in een jaar'.
En nu regent het een verfrissend buitje, dat was best nodig.
Vanmiddag boodschappen in Zierikzee want alles was op en omdat we dan niet door de polder gaan wandelen, doe ik samen met Didi een rondje door de stad.
Het ging er ongeveer weer hetzelfde aan toe als gisteren, vooral veel zweet.
Daarna is het heerlijk op het gemakje wandelen en hoewel het er vanmorgen niet best uitzag, klaarde het in de loop van de dag lekker op. Wat een bloemetjes overal ineens weer.
Lekker witlof gekookt en gegeten, dus mijn taak zit er zo ongeveer wel weer op.
Straks nog even met water spelen, want de groei moet er wel in blijven natuurlijk en dan daarna met een wijntje op de bank. Het was weer een volle productieve dag zakmahzaage.
Het is dit stuk waar ik me de laatste dagen in het zweet werk. Trouwe lezers weten nog wel dat ik een paar jaar geleden alles tot op de grond afzaagde, de bosjes groeiden me boven het hoofd en door de omheining.
Dat is weer mooi terug gekomen en op een paar kale plekken heb ik er laurier geplant. Om de boel toegankelijk te houden wil ik de bosjes toch kort houden, maar dat waren ze al lang niet meer, dus ik knip en ontwortel en ruim op. Tegen de rietmatjes heb ik stokrozen gezet en een beetje van dat witte kruipspul dat nu bloeit. Rond de laurier houd ik het nu open.
De gele rozen bloeien al prachtig, de lavendel ook bijna..
De Pauwlonia heeft inmiddels mijn hart gestolen, zo mooi was ze nog nooit en we hebben afgesproken volgend jaar weer.
Na het zweetwerk een rondje door de polder en daarna een knipbeurt bij de kapper, dat was nodig.
De rat heeft het opgegevn, het bakje met de blauwe brokjes blijft vol...
Vanmorgen ging ik weer lekker in de tuin aan de gang. Er moet zo hier en daar alweer eens iets geknipt worden, ook al wil ik het dit jaar maar zo lang mogelijk uitstellen, dan hoeft het maar twee keer. Maar de struiken langs de oprit die ik een paar jaar geleden helemaal afknipte beginnen het weer goed te doen, die moeten even in het gareel.
Joop is druk met zijn duiven, hij heeft veel jongen en die moeten opgeleerd worden, zodat ze de weg naar huis leren kennen.
Vanmiddag wandelden we, het was heerlijk weer, veel zon vandaag!
Zomaar een paar graadjes warmer, dat zou toch heerlijk zijn. Ik zie nog zoveel mensen gewoon met hun winterjas aan lopen. Terwijl anderen weer heel optimistich in korte broek en op slippers de deur uit gaan.
We deden een rondje met de Spit omeens te kijken hoe druk het overal was. Natuurlijk zijn er ook nog wel de wat stillere plekjes, maar ook die weten meer mensen te vinden, of zijn er onderweg naar toe.
Nog even op het terras, om daarna thuis de warmte op te zoeken.
Kacheltje aan, bbq aan, nog een paar laatste zonnestralen, lekker!
Natuurlijk is het erg verleidelijk, zo'n pakje shag, nog heerlijk vers met vloeitjes en al erbij.
Eentje was toch wel te doen dacht ik, waarom niet, even proeven weer.
Het rook best lekker, maar automatisch kwam ook de daarbij bijbehorende vieze smaak naar boven en de stank nadien kon ik ook zo voor me halen. De behoefte werd al minder.
Na bijna vier jaar zonder, wat uitstekend bevalt wil ik dat maar zo houden.
Dussss stak ik de fik erin, voor ik van gedachten kon veranderen.
Was ik maar boekhouder geworden, mopperde hij weer eens. Dat had wel een hoop werk gescheeld natuurlijk, maar ach, dan hadden we hier waarschijnlijk niet gewoond, was ons leven een stuk saaier geweest en misschien was het zelfs tussen ons wel niets geworden.
De stronken zijn afgezaagd. Dat heeft wel een zaag gekost, maar een mannetje laten komen kost ook geld.
Het is nu een mooie open ruimte, het kacheltje is iets naar achteren waardoor het niet meer voor de 'ingang' staat.
De Pauwlonia liet zich vandaag wel van zijn allebeste kant zien, hij dwingt me bijna om hem mooi te gaan vinden.
De molen de Lelie is al helemaal in de sferen van de Tour, die gekleurde zeilen staan hem heel mooi!
Verder heel veel sterkte voor Marlies wiens hond Rasta worst met vishaakjes kreeg voorgeschoteld, hoe idioot kan een mens zijn.
Gisteren belden ze voor een afspraak voor een onderhoudsbeurt aan de Kirby, ze zouden vandaag langskomen. Ik vroeg me af of dat nu alweer twee jaar geleden was, want dat hadden we afgesproken de laatste keer en nee hoor, het was vorig jaar rond deze tijd (yeah weblog!). Maar eigenlijk kwam het nu wel goed uit want er zat een breuk ergens in mijn snoer, heel irritant als je aan het stofzuigen bent.
De monteur haalde netjes mijn Kirby helemaal uit elkaar en dan is het natuurlijk de kunst zoveel mogelijk onderdelen te vervangen. Gelukkig was Joop thuis. Het begon met de vorig jaar vervangen kogellagers, die nu alweer aan vervanging toe zouden zijn. Zo intensief gebruik ik mijn Kirby niet, dus niet nodig volgens Joop, hij zag of hoorde ook niets bijzonders. Daarna kwamen de koolborstels aan de beurt, zeker aan vervanging toe volgens de monteur, nou die waren nog als nieuw volgens Joop... en toen nog het rotorblad, tja, er was iets hards opgezogen en daardoor een beetje gebutst, niet echt nodig om te vervangen, dat zag ik ook nog wel.
Toen kwam het snoer ter sprake, Joop wist dat nog niet, want 'ik verzin telkens weer iets nieuws', ik dacht dat komt wel als hij het helemaal niet meer doet.
Maar zo'n snoer vervangen, ... zou best lukken natuurlijk maar nee... "doe mij maar een nieuw snoer hoor", zei ik. Het vakantiegeld was tenslotte ook gestort vandaag.
Het is een beetje slordige moeder merel. Eergisteren lag er al een dood jong onder het nest en vanmiddag liep er eentje over het gras, ook gevallen denk ik, want hij kon nog niet vliegen, die heeft Joop teruggezet en net toen ik de was binnenhaalde piepten ze in het houthok, ik zag er twee, ze gaan het proberen.
Net als deze. Ik dacht eigenlijk dat ik hem te vroeg buiten had gezet toen het even warm was en het daarna weer zo koud werd. Ook hij gaat het redden denk ik.
Ik ging binnen maar weer iets doen, want dat koude buiten trekt niet erg. DE keukenla is nu ook weer netjes en de stoelen schuiven weer.
Verder hebben we een rat, die schoot gisteren ineens weg toen ik de kliko pakte, dus die heb ik daarna een lekker bakje blauwe brokjes gegeven. Dat had hij vanmorgen al leeg, dus kreeg hij weer nieuwe die nu ook alweer voor de helft op zijn. Het is een hongerig beestje.
We wandelden wel natuurlijk, door onze platte polder, want die is erg plat, de platste van Nederland zegt Jean. Hij heeft het zelf opgemeten. Leuk filmpje, hier in de buurt opgenomen. Het begint bij de Brouwersdam.
Geen huishoudelijke klusjes vandaag, ook geen tuinwerkzaamheden, eigenlijk deed ik niets...
Een beetje klungelen op de pc, een nieuw beelschermachtergrondje, allemaal Didi's die elkaar afwisselen, van die dingen.
Natuurlijk maakten we wel een heerlijke lange wandeling, er waren prachtige wolkenluchten.
Het koningspaar was ook in Zeeland vandaag, hopelijk hebben zij ook een beetje van die mooie luchten kunnen genieten, al was Maxima wat hoed betreft niet erg op het stormachtige weer voorbereid. Er zal wel een extra prikkertje ingezeten hebben.
En dan gaan we straks gezellig naar Trijntje kijken, ik tenminste wel.
Het was een beetje een rommeltje in de bakjes op mijn bureau en omdat het buiten koud was begon ik die maar eens op te ruimen. Allemaal papier dat ik wilde bewaren of eventjes moest bewaren, daar kon een hoop van weg.
Ik kwam zelfs nog een oude taart tegen... eerst maar eens informeren of die nog niet over de datum is.
Daarna ging ik verder met de potjes en doosjes op de plank daarboven en toen ik daar weer klaar mee was met de laadjes van het kastje waar de tv op staat. Daar zitten vooral dingen in, sjaaltjes (die ik nooit draag), oude muizen, snoertjes, een webcam, een reservegebit, een mandje brillen, enveloppen, paperclipsen, plakbandhouder, wissellijstjes, brillenkokers, kerstmutsen, veel rommel dus. Daar heb ik ook de helft van weggegooid, wat moet een mens ermee. Nu heb ik weer ruimte voor nieuwe dingen en kan ik de andere helft volgend jaar weer weggooien... dat is dan inmiddels ook rommel geworden.
"Heb jij ook die hele rits met Spitfires gezien?" vroegen ze aan me..
Ja dat had ik, ik maakte er zelfs foto's van.
"Ja, alleen denk ik dat het Triumphs waren...." zei ik.
Oh ja, nu wisten zij het ook niet zeker meer en later liep ik te denken, Triumph en Spitfire zijn toch één, heb ik net weer eens gedaan of ik ergens verstand van had. Gelukkig waren het ook weinig Spitfires denk ik... die had ik heus wel herkend hoor...
En terwijl de Triumphs voorbij reden maakte ik ook nog een paar foto's van de weer in de berm groeiende bijenorchis, die ik vorig jaar nog mee naar huis nam, maar hier in de tuin zie ik hem nu niet verschijnen. Als ze nu niet te snel gaan maaien gaat hij misschien nog bloeien.
Verder groef ik een stronk eens wat dieper uit, die dingen moeten daar weg want ik struikel erover.
Jij verzint ook elke keer wat anders, zegt Joop dan, maar misschien had hij ze gelijk wat dieper uit moeten zagen, of misschien gaat het nu makkelijker omdat ze dood zijn, het is in elk geval geen klusje dat ik zelf kan klaren, anders had ik dat al gedaan.
We hadden ook nog twee doden vandaag. Er was een jonge merel uit het nest gevallen en ook een duif had het loodje gelegd, dus het leed gaat hier gewoon door, maar ook lief natuurlijk, vanavond deden we even een klompendansje na het eten.
Hier plantte ik drie nootjes en hier kwam er eentje boven. Die pot heeft de hele winter dan weer hier gestaan, dan weer daar, soms veel te nat, dan zette ik hem weer een tijdje onder een afdak en soms dacht ik dat ik hem maar weg moest gooien maar niet gedaan natuurlijk, want wie gooit er nou een notenboom weg.
De afgelopen weken bekeek ik het stokje eens zo af en toe, er zat nog weinig leven in, maar dat was bij de grote ook zo.
En nu, warempel, er komt een blad!
Nou die wil ik nog weleens groot zien worden hoor. Een paar dagen geleden zei ik dat we eigenlijk nog nooit een kastanje hadden gehad en dat ik er misschien toch nog eens eentje moest planten. Toen was er 's avonds in het nieuws dat de kastanjes ziek zijn, dus dat wordt hem niet, het wordt is een noot!
Vanmiddag was ik ook nog even het tuincentrum voor wat krabbenscheer voor in de vijver. Ik vroeg ook nog naar een zonnebaars, maar die mogen niet meer verkocht worden omdat ze schadelijk zouden zijn.
Het was inmiddels droog geworden dus deden we ook nog een rondje. Het is druk overal, waar je ook loopt auto's met Belgen en Duitsers, op het fietspad fietsers, het is weer gedaan met de rust. Volgende week Pinksteren en dan daarna rollen we zo langzamerhand het seizoen weer in.
Het was echt weer voor een ritje met de Spit bedachten we gisteren al, dus we besloten eens in 'de zak' te gaan kijken, waar de fruitbomen inmiddels wel uitgebloeid zijn, maar het fluitenkruid en de meidoorns er natuurlijk net als hier prachtig bij staan.
En we hadden een doel, want ik zou de stek bij John ophalen, die welliswaar niet thuis was, maar hij zou hem bij de deur zetten.
"Kijk! Een PZEMkotje", riep ik. Joop reed gewoon door, want die wist niet zo gauw de bedoeling, maar PZEM kotjes moeten nu eenmaal even op de foto voor Sjoerd.
Deze staat in 's Heerenhoek, op de terugweg kwamen we er weer voorbij.
Toen ik de stek thuis uit de auto haalde zag ik dat er als verrassing twee lekkere plakjes cake bij zaten, die smaakten prima bij de koffie en daarvan wil ik ook wel een recept.
Met mijn gescharrel tussen de struiken heb ik gisteren alweer een paar erg kriebelende beten opgelopen, deze keer op de maagstreek... Volgens Joop vallen ze in mijn decolleté. Nu kan je als steekbeesje natuurlijk moeilijk om mijn deceolleté heen, maar om er dan gelijk maar op los te gaan prikken...
Ik heb geen idee hoe ze eruit zien. In elk geval niet zoals op de foto's, dat zijn vliegen, de steekbeesjes zijn veel kleiner en ik denk dat ze vooral in de liguster zitten, of zo...
Uit voorzorg heb ik me vanmorgen lekker ingepakt, dichtgeritst tot onder de kin, sokken over de broek, werkhandschoenen aan, dat is ook allemaal goed voor de spieren die blijven dan lekker warm.
Na een uurtje of drie vond ik het weer welletjes, de tijd vliegt als je zo bezig bent en gelukkig houdt de kerkklok (en Didi) me op de hoogte.
Daarna weer een rondje. En vanavond gebakken kabeljauw met boontjes van de Zeeuwse Kers, die zijn zo lekker!
Het fluitekruid is nu zo ongeveer wel op z'n mooist. Het gaat wel weer erg snel allemaal, maar o o o wat is het lekker buiten en mooi overal.
Ik ben inmiddels zo stijf als een plank. Zolang ik bezig ben is er niets aan de hand maar owee na een kwartiertje thee drinken, dan voel ik goed wat voor spieren je bij kromstaan, hurken, spitten en harken gebruikt.
Dat is natuurlijk alleen maar goed voor me en wandelen doe ik op het gemak.
Af en toe even stilstaan, een fotootje maken en in de verte turen.
Vanmorgen na de koffie gelijk lekker de tuin weer in, zeker met dit weer vind ik het heerlijk om een beetje te rommelen en kan dan ook bijna niet ophouden. Maar zo rond een uur of twaalf begint Didi toch de eerste tekenen van ongeduldig zijn te vertonen en verdwijnt geen moment uit mijn, of eigenlijk ik uit haar gezichtsveld.
Maar ik moest wachten op een pakjesophaaldienst en zeker als je wacht duurt het dubbel zo lang, dus ik belde eens met UPS of het toch wel vandaag was dat ze zouden komen en ja hoor dat was zo. Even later belt de chauffeur of het ook morgen kon, want hij had een spoedje. Geen probleem en we riepen 'tot morgen'. Zo konden Didi en ik eindelijk de deur uit voor een wandelingetje.
Ik was nog geen kwartier onderweg toen de UPS chauffeur alweer belde, hij stond voor de deur, ik was niet thuis... nee we hadden toch morgen afgesproken? Ja maar, hij had zijn spoedje afgezegd en was toch maar gekomen... Gelukkig kon ik Joop even inschakelen en kon hij even wachten. Wat een gedoe weer, maar gelukkig kwam het allemaal goed.
Op onze wandeling kwam ik een polletje komkommerkruid tegen, ik vind het mooi. Een paar jaar geleden heb ik het al eens meegenomen uit de berm ergens, maar ik lees ook net dat het maar eenjarig is en misschien heb ik de goede grond niet. Eens kijken of ik zaad van deze mee kan nemen.
O ja en hoe heet dat spul van de bovenste foto nu ook alweer...
De gong heeft ook zijn plek gevonden in de kersenboom, daar hing er al eerder eentje maar die was stuk, het is er een mooie plek voor.
Het was een heerlijke zondag met mooi weer zodat het lekker was om een beetje in de tuin te scharrelen en af en toe eens bij de kikkers te kijken die druk kwaakten maar soms ook rustig op een waterlelieblad zaten te zonnen.
Vanmiddag wandelden we een rondje en daarna zat ik lekker in de zon en omdat ik natuurlijk niet hoefde te koken aten we wat tapas bij Zee en Meer.
De uil fladderde wat en streek neer bij de pas gebouwde rozenboog. Zo heeft hij goed overzicht over een groot deel van de tuin en geeft tegelijkertijd de afslag aan.
En aan de andere kant groeien de rozen hem tegemoet.
De wind had het niet goed begrepen en waaide flink door, maar gelukkig ook weer niet zo hard dat al het nog jonge groen van de bomen waait. We hebben lekker gewandeld.
Morgen moederdag. Een roosje in de knop voor die van mij, want natuurlijk is ze nooit uit mijn gedachten.
Ik weet niet wat er in de lucht hangt hoor, maar veel goeds is het niet. Gedoe, ruzie, dingen kwijt, en nog meer kwijt, nog meer gedoe, je koopt twee Tb (ik wil steeds teringbite zeggen) en krijgt er maar één, daar ben ik niet eens meer voor terug gegaan.
Toch maar een nieuw schijfje gehaald om de foto's op te zetten, want zo'n cloud begrijp ik niet erg, hoewel het volgens de meneer van BCC wel moet kunnen, zo vanaf je schijf naar de cloud. Het is ook zo ongrijpbaar zo'n cloud, een extra schijf zie je tenminste en zo duur zijn ze nu ook niet meer. Ik heb nu 1 Tb hoewel hij in de winkel zei dat het er twee waren en de prijs scheelde zowat niets. Ik zag het in de auto pas en had geen zin meer om het nog na te gaan vragen, 1 Tb is al heel veel, dat heb ik zomaar niet vol.
Ik heb verder lekker in de tuin gewroet, er is nog meer regen op komst, best lekker dat mag nog wel even van mij, maar de bijbehorende storm mag een afwijkende route nemen.
We maakten vanmorgen eerst nog een wandelingetje over het strand, dronken koffie bij Corazon en aten een softijsje van het Koepeltje.
Eenmaal weer thuis namen Joop en ik ons vader- en moederdag cadeau in ontvangst van beide dochters.
Ik kreeg een leuke Boedha, want die moet je nu eenmaal krijgen en Joop een windorgel
Van de vriendin van Sil, kreeg ik een uil. Over de plaatsjes ben ik nog niet uit, daar moet ik nog eens over nadenken, maar dat komt vanzelf als ik met mijn oranje mand in de weer ben. Wel allemaal leuke tuiversiersels! Bedankt meiden!
Vanmiddag ging ik nog even naar Zierikzee, want sinds gisteren wil mijn nieuwste externe schijf niet meer opstarten. Joop kreeg het ook niet voor elkaar, dus terug naar de winkel ermee. Ik vond in één keer de kassabon en er zat nog garantie op.
In de winkel kregen ze hem ook niet aan de praat en nu wordt hij opgestuurd. Gelukkig heb ik er nog een! Want zoals het er nu uitziet kan ik hem denk ik wel afschrijven. Dus nu ga ik mijn foto's ook nog maar ergens in een wolk zetten, bij Onedrive, we hebben Office 365, dus als het goed is moet ik ze daar allemaal kwijt kunnen. Je moet er toch niet aan denken dat die andere schijf nu ook nog eens kapot gaat.
Gelukkig kreeg ik een Boedha, die geeft me kracht en vertrouwen...
Je zal maar twee dagen vrij zijn en niet elke morgen vroeg op moeten om stallen uit te mesten, wat doe je dan.... nou dan ga je in Scharendijke achter je laptop zitten en vraagt bij je tafelgenote om planken en bouten om de schuur uit te breiden, voert de kippen en melkt de koeien... zo gaat dat tegenwoordig.
Ze gingen ook naar de kapper natuurlijk. Echt lekker buiten zijn is met dit weer niet te doen, het stormt heel de dag behoorlijk.
Gisteren hadden we een kinder menu, want toen waren ze er ook al en vandaag asperges met vis, wat ben ik toch een keukenprinses.
Van wandelen komt voor mij ook niet veel met dit weer. Gisteravond toen de wind was gaan liggen deed ik nog een lekker rondje en als hij straks nog wat afneemt misschien weer, ik zie het wel en anders maar niet...
De kikkers hadden een feestje na de regen van vanmorgen, daardoor waren ze misschien wat minder oplettend want al snel had een hongerige reiger een lekker hapje te pakken.
En als iets lekker is moet je er langzaam van genieten
Het leken net kleine zuurstofbelletjes die mee naar boven kwam bij het alg vissen vanmorgen. Toen het eenmaal in de kruiwagen lag en ik nog eens wat beter keek zag ik dat het eitjes waren.
Ik denk slakjes, want als je goed kijkt zie je dat ze hier al een soort van huisje op hun rug hebben.
Nu hoop ik maar dat ik ze er niet allemaal uitgevist heb, maar dat zal wel niet, want er is nog alg genoeg. De vijver wordt weer steeds mooier en zichtbaar beter in evenwicht. We laten het maar zo. De grijze folierand die soms boven het water uitsteekt raakt ook alsmaar meer begroeid met mos en hangende plantjes, we vullen af en toe bij en als het regent komt het water van het platte dak erbij.
De kikkers hebben het ook prima naar hun zin. De reiger komt af en toe een hapje halen en dat vinden wij helemaal niet erg, er zijn kikkers genoeg en dat beest moet toch ook eten.
En als toetje heb ik dan nog deze. Wat een schatje hè.
Behoorlijk wat regen vanmiddag, die we net op ons nek kregen. Het was wel verfrissend en lang niet meer zo koud, wat je ook gelijk aan de blaadjes ziet. De lente barst los als het ware.
Ik kwam een verloren sticker tegen, de surfers doen hun uiterste best om te redden wat er nog te redden valt, ik hoop dat het ze lukt, want wat moeten we met een stelletje eilandbewoners met een privé steigertje. Er staan over het hele eiland de prachtigste huizen te koop, laat de eventuele kopers er daar eentje van uitzoeken... ;)
En kijk eens naar de Helleborus, is hij niet prachtig!
Allemaal zaailingen eronder van het zaad van vorig jaar. Ik zal er wat in potjes zetten voor eventuele liefhebbers en zelf wil ik er ook nog wel ergens een.
De fluwelen bolletjes van de Pauwlonia Tomentosa, waar we al sinds vorig jaar naar kijken gaan nu ook tekens van leven vertonen, ik ben zo benieuwd of ze nu echt mooi allemaal open gaan zodat de boom vol hangt met allemaal paarse toortsen.
Nog even en we zitten voor de rest van de zomer weer fijn verscholen achter het dikke bladerdek van de wingerd. Dan kan ik weer lekker voor me uitstaren zonder eigenlijk iets te zien onder het uien snijden.
Een stukje verder is de Hedera ook alweer behoorlijk aan het uitbotten na de vernielende snoeibeurt.
Het zal nog wel een tijdje duren, maar ik ben nog nooit zo blij geweest met al die nieuwe uitlopers, als teken dat er nog genoeg leven in de resterende stronken zit.
Alle stekken en struiken die ik tegen de 'nieuwe' schutting heb geplant slaan ook aan, laat de boel maar losbarsten! En omdat het zo weinig regent geef ik ze iedere dag water.
Hier bracht ik ze weg en gistermorgen wilde ik ze vlug even ophalen voordat Janny en Freek zouden komen. Dat lukte ook wel, maar ik moest nog wel even wachten, want ze wilde het eerst passen voordat ze het klaarmaakte en dat was maar goed ook. Er waren nog veel kraaltjes over waar best nog een kettinkje uit zou kunnen met weer wat zilver ertussen. Ze had er een slotje aangedaan wat ik niet mooi vond, dus zochten we twee nieuwe uit, gelukkig had ze nog twee dezelfde want de voorraad was krap. Et voila! Ik ben er blij mee! Mijn armband en het kettinkje wat ik al had passen er goed bij.
Nu nog dragen, maar dat zal bij dit wel lukken, af en toe als ik er zin in heb.
Janny bracht gisteren nog wat foto's mee, die ze uit handen van de opkoper van de inboedel van oom Han had weten te redden. Dierbare foto's voor ons, ik had ze nog nooit gezien.
Ook van die mooie houtopslag. In de tijd dat deze foto genomen is woonde oom Han en tante Nel al in het huis.
De wagenmakerij, waaraan ik zoveel leuke herinneringen heb. Veel gespeeld bij opa in de vakanties in de werkplaats, in de krullen en van de afvalhoutjes iets timmeren.
Janny trok zich eens een vakantie lang terug achter dit muurtje met een stapel boekjes. Moe werd boos en Janny liep weg, dat wist ik ook nog, gelukkig vonden we haar weer toen we gingen zoeken.
