De oude rotan stoeltjes vielen nu toch wel bijna uit elkaar, wat mij betreft hadden ze deze zomer nog wel mee gekund, maar ik weet dat ik Joop daar geen plezier mee zou doen. Ik deed mezelf dus eens een paar nieuwe cadeau. Ze worden nog steeds gemaakt, erg degelijk ook en om het af te maken deed ik er ook nog een tafeltje bij. Het staat prachtig! Daar worden we allebei blij van.
Onder de trap was het sinds de dood van Didi ook erg kaal en ik besloot een rieten mand in plaats van haar kussen neer te zetten, die bestelde ik er ook gelijk bij, dat kwam goed uit want dan hoefde ik geen verzendkosten te betalen....
Ik doe er wat extra voorraad in, veel keukenkastruimte heb ik niet en in de bovenste kastjes zie ik niet goed wat er staat zonder op een stoel te gaan staan. Een extra pak rijst, koffie en pasta en zo, potje bruine bonen, zulke dingen. Het staat gezellig, ik ben er erg blij mee. Waar een mens toch al niet gelukkig van kan worden.
De klaprozen staan een stukje verderop aan de dijk. Het is zo mooi overal, al is het wel jammer van de harde wind, de bloemen wapperen teveel om er van dichtbij foto's van te maken, maar verder is het wel lekker wandelweer! Dagelijks twee rondjes hou ik lekker vol. Joop fietst! Het gebeurde van afgelopen week, verdwijnt weer geleidelijk aan naar de achtergrond.
Zoveel moois vandaag. Het begon al met het vlas vanmorgen, dat was natuurlijk geen verrassing, maar wel mooi!
En ik kon er zomaar tussendoor lopen want er was een bandenspoor en eigenlijk waaide het ook veel te hard voor foto's maar ja ik kwam er toch met behoorlijk wat thuis natuurlijk.
Eenmaal weer thuis kreeg ik het op mijn heupen want er was iets gekomen en dat zorgde ervoor dat ik in mijn keukenkastjes ging rommelen en van het één kwam het ander, zoiets moet je niet tegenhouden anders gaat het weer over en nu zijn mijn kastjes weer fris en rein. Hoe het kwam vertel ik nog wel.
Daarna ging ik alweer op stap want het was heerlijk buiten, niet te warm en een fijn windje (als je tenminste niet achter de dijk liep).
De Blooisedijk is prachtig geel, en even later de Bosweg een lange reep margrieten met klaprozen en korenbloemen, alles volop in bloei.
Dus ja 150 foto's is dan niets op zo'n dag en dan is het ook moeilijk kiezen en ik heb ze nog niet eens allemaal gezien. Heerlijk! Maar het kost ook veel tijd en dan moet je tussendoor ook nog koken en een wasje vouwen en planten water geven.
Bijna dertien kilometer vandaag dus vanavond kjk ik foto's.
Yes! Vanmorgen de eerste vlasbloemetjes in bloei. Er zal best wel eens eerder ergens een verdwaalde bloeier zijn geweest, maar dit is het begin van veel, want er is best veel vlas gezaaid.
Na het poetsen van het huis, het moet tenslotte een beetje schoon zijn voor de Pinksteren, begon ik eens aan de honing. Het was maar een klein beetje maar ja het moet toch in de potjes. Mooie nieuwe potjes en deksels en een etiket sticker. Nu in de verkoop.
En dan aan het eind van het seizoen nog een keer zo'n zetje.
Vandaag kwam Storm eens een inspectierondje doen na de corona toestanden. We hadden gedacht dat hij wel hevig op zoek zou gaan naar Didi, maar nee hoor, hij vond het allemaal best. Behalve dan dat er geen kussen meer te bekennen viel. Wil je even lekker gaan liggen, is de mand weg, onder de trap ook al geen kussen meer, armoe!
We hadden een gezellige dag, want blijven slapen leek ons nog niet zo'n goed idee en achteraf eigenlijk wel goed, want Joop kwam gisteravond naar bed met de mededeling dat hij net weer een lichte tia had gehad. Het stelt weinig voor en het is ook zo voorbij, maar 'pianospelen' gaat dan even niet en de deur op slot draaien ook niet.
Er is hem wel op het hart gedrukt het elke keer te melden bij de dokter, dus dat deed hij vanmorgen. De dokter voelde mee, maar kon er verder ook weinig mee.
Gezond leven, zorgen dat je conditie goed blijft en je medicijnen op tijd innemen was haar advies.... hij doet niet anders. Wel heel vervelend dat het de laatste tijd zo vaak gebeurd en je daardoor ook steeds onzekerder wordt, plus dat de avasie weer toeneemt.
Maar goed, na een wat onrustige nacht gingen we maar gelijk op stap voor de pinksterboodschappen en nog wat meer. Drie winkels en ik kan weer ruim een week vooruit denk ik zomaar en rond de middag gezellig koffie met een appelflap met Sil. Vanmiddag wandelden we een rondje zonder Storm, die wil ook niet meer zo ver en eenmaal weer thuis ging Sil ook nog naar de kapper, zodat ik Storm nog even uit kon laten.
Allemaal leuk en een fijne dag zodoende. Na het avondeten ging ze weer op weg naar huis.
Vandaag slingerden persten we eindelijk de honingraten eens en naar nu blijkt hebben we daar eigenlijk vooral voor de eerste emmer te lang mee gewacht, er was nu al een deel versuikerd, dus niet meer vloeibaar.
De pers werkt uitstekend. Je doet hem vol honingraat en dan maar draaien tot je niet verder kunt en er een homp was over is.
We waren er best een hele tijd zoet mee en alles plakte weer als vanouds, want er valt eens een druppeltje en dat loop je dan naaar binnen en je moet toch alles weer schoonmaken op het eind. En dat voor nog niet eens een halve emmer. Dat was vroeger wel anders. Maar die tijd had ook zijn minder leuke kanten.
Dat brengt me gelijk bij het volgende. Alle foto's zijn er wel gewoon bij Photobucket alleen zijn ze vaak niet zichtbaar, laden langzaam op, ik heb geen idee wat de reden is. Misschien heb ik te grote bestanden geupload (ja toch maar weer de schuld bij mezelf zoeken natuurlijk) of er staan er teveel, ik zit er natuurlijk alweer een tijdje en misschien laden ze daardoor te langzaam. Ik snap werkelijk niet hoe het komt en contact met hun is moeizaam.
Moet ik dan toch maar veranderen want ik wordt er een beetje moe van dat het gewoon niet goed werkt, ook niet goed voor mijn gemoed, dus daar moet ik wat aan doen.
We stopten met de bijen op doktersadvies vanwege mijn steeds erger wordende allergische reactie.
Update:
Even aangepast vanwege de link die niet werkte en een vraag van mij.
Bijna elke ochtend word ik wakker met een vreselijk rotgevoel, dat kan om drie uur zijn, als ik geluk heb een paar uur later, met nog meer geluk rond een uur of zeven. Meestal staat het huilen me dan nader dan het lachen, dat is al jaren zo, dat heeft ook niets met het overlijden van Didi te maken. Dat zal mijn karakter wel zijn, altijd zorgen om dingen waar ik toch niets aan kan veranderen.
Eenmaal uit bed gaat het al iets beter, zeker als we tegelijkertijd opstaan komt bij mij de vrolijkere kant alweer naar boven, altijd in de weer anderen op te vrolijken, grapjes maken, gek doen, ik kan er wat van, meestal dan hè.
En met een hond erbij wordt het dan nog leuker, want honden zijn ook altijd blij als ze je weer zien. Dat is nu niet meer. Toch ga ik naar buiten, buiten zijn is fijn ook zonder hond en het fotograferen helpt me daar ook bij natuurlijk.
De schoonheid van alles kunnen zien, ik ben zo blij dat ik dat heb!
En dan 's middags ga ik weer, lekker in de buitenlucht. Praatjes met mensen, of alleen maar af en toe een zwaai, dat doet me goed, daar word ik ook blij van.
Dus ik worstel me er wel doorheen op mijn manier, maar zoals ik gisteren al zei valt dat niet elke dag mee
Geen behoefte er met anderen over te praten, geen zelfmoordneigingen, het komt wel goed, ooit. Een leven zonder zorgen wat zou dat toch mooi zijn.
Joop heeft geen problemen, die denkt ook nooit, zegt hij altijd, maar om nu te zeggen dat die altijd zo vrolijk is....
Vanmorgen na de ochtendronde eerst het huis eens schoon gespoten. Nu ja schoon... de meeste webben en al het sharastof, of waar het dan ook vandaan mag komen. Dat was vroeger nooit hoor, dat heel je huis onder dat grove zand zat en als het gebeurde stond het waarschijnlijk zelfs in de Zierikzeesche Nieuwsbode. Dit jaar lijkt het wel helemaal raak. Hier tenminste.
Joop is druk met zijn bijen, ik ga het allemaal maar niet vertellen want eigenlijk snap ik er ook niets van, maar vandaag moest er dus het e.e.a. spannends gebeuren.
Vanmiddag weer maar een rondje, het was heerlijk weer maar eigenlijk was het een dag dat het niet ging, dat heb je soms, de ene dag gaat nu eenaal beter dan de andere en vandaag dus niet.
We waren vroeg op vanmorgen, dus liepen we ook al vroeg in de polder, Joop ging ook mee. We maakten er gelijk maar een beetje groter rondje van, nu was het nog droog.
Daarna had ik alle tijd om mijn weblog eens een beetje door de war te schoppen. Dan verander je eens iets ergens en dan ineens ligt de boel in de war doordat je een haakje of een lettertje ergens vergeten bent. Gelukkig is nu alles weer in orde, zelf opgelost. Grote meid. Ik kan dat nog gewoon.
Vanmiddag keek ik eens met Heleen of de orchideeen al bloeiden, dat zou nu toch zo langzamerhand wel.
En jawel, niet meer zoveel als een paar jaar geleden, daar heeft de droogte misschien ook mee te maken, maar toch nog genoeg.
Het was best fris, maar al pratend en al wandelen en af en toe wat foto's makend bleven we toch warm, ik tenminste wel.
Het wordt niet laat vanavond dat voel ik nu al. Dat komt ervan als je zo vroeg opstaat.
De opbrengst bij verkoop gaat nu niet meer naar Rita maar is voor mezelf, ik heb dus gelijk de prijs maar verdubbeld. Die potloden en papier zijn duur en ik zit er toch gauw een week aan te kleuren.
Rabin en Rita staan nu alleen nog bij de links, dus niet meer een aparte met het fotootje van Rita. Natuurlijk blijven we hun gewoon volgen, Joop gaat er volgend jaar tenslotte ook nog gewoon naar toe.
De foto's doen het zo langzamerhand weer, deze staan weer 'gewoon' bij Photobucket, ik ben nu eenmaal fan en als dat wegvalt ligt toch alles in duigen. Het duurde in elk geval geen weken en alles komt altijd netjes terug, waar vind je dat nog tegenwoordig.
Vanmorgen geen rondje, ik wilde eerst de tekening afmaken en dat kon nu.
Vanmiddag wel een rondje langs de haven van Bommenede waar de wind dwars op stond, geen pretje, het haventje lag ook niet erg vol. Wel stonden er een stuk of wat campers.
Veel meer verkeer in de polder dan de afgelopen tijd. Ik denk toch dat ik in die zeven kilometer misschien wel tien auto's tegenkwam en een stuk of vier campers, een brommer, een paar fietsers en 4 andere wandelaars.
Er was gisteren een raat afgebroken, Joop heeft het laten liggen zodat ze zelf de honing eventueel weer naar binnen kunnen brengen.
Eigenlijk wilden we honing persen vandaag, ik wilde bijna slingeren zeggen, maar het waaide veel te hard. Toch moet het er binnenkort maar eens van komen.
Joop was door al dat gescharrel met dat afgebroken ding best vaak in zijn handen en armen gestoken, maar daar zie je dan een paar uur later niets meer van en het jeukt ook niet. Het is goed tegen meerdere kwalen wordt er beweerd.
Die van Joop zijn Buckfast bijen en om een raszuivere koningin te krijgen gaan de darren speciaal naar Ameland om daar bevrucht te worden. Dat gebeurt begin volgende maand als ik het goed heb.
Vandaag was het een stuk aangenamer, ook op de weg. Gisteren leek het wel een gekkenhuis. Veel tegenstrijdige verhalen ook in de nieuwsberichten wat het gedrag van de mensen betreft in verband met Corona, we zullen het maar een beetje in het midden houden. Er zijn altijd mensen die ontzettend willen overdrijven en ik denk haast dat dat wat de stranden betreft wel meeviel, daar is ruimte zat en je gaat toch niet op je buurman zijn handdoek zitten, dus dan zit je al gauw anderhalve meter verder hoor.
Aan alles komt een eind zo ook aan het verhaal van Rabin en Rita. In het begin heb ik heus weleens gedacht 'waar beginnen we weer aan', maar gelukkig hebben we ook dat weer tot een goed eind weten te brengen.
Het was ook een reden om mijn weblog door te zetten, ik was toen pas begonnen. Joop zegt 2002, maar volgens mij was het 2003. Ik vond het een prima plan om het daarop te vermelden, zo donateurs erbij te krijgen en af en toe verslag te doen hoe het Rabin verging en later kwam daar zijn zusje bij.
Het was ook een reden om niet te stoppen want ik voelde me toch verplicht tegenover de donateurs.
Dat is nu gelukt. Het laatste schooljaar voor Rita is betaald en als dit jaar voorbij is studeert ze verder op kosten van de staat.
Ook probeerde ik mijn tekeningen te slijten aan wie ze hebben wou en ook dat geld ging naar hun, zo ook geld wat we kregen voor verblijf in de blokhut van sommigen. Zo sprokkelden we het e.e.a. bij elkaar.
Joop stuurde een mail naar de diverse donateurs, maar dat zijn ze niet allemaal, er zijn adressen kwijt geraakt, mensen uit het zicht verdwenen, we proberen iedereen te bereiken en te bedanken, ook al was het een eenmalig iets, alles was welkom.
Beste donateurs
Ik heb vandaag de laatste donatie overgemaakt voor het schoolgeld en bijkomende kosten voor Rita, totaal € 1.200,--
Dit was de laatste keer. Rita gaat in juni beginnen aan haar laatste schooljaar met specialisatie wetenschap. Wat zij daarna gaat doen weet ik nog niet. Als ik het weet laat ik het horen.
Ik heb de laatste 18 jaar samen met jullie gezorgd dat Rabin en Rita een goede opleiding hebben kunnen volgen en daar zijn we niet in teleur gesteld. Ze hebben beiden hun uiterste best gedaan om een goed resultaat te halen. Rabin in intussen afgestudeerd aan de universiteit in Kathmandu en de resultaten van Rita zijn zeker zo goed en misschien nog wel beter.
Ik dank jullie allemaal ook namens Rabin en Rita voor jullie donaties groot en klein. Het is mijn voornemen om volgend jaar nog een bezoek aan hen te brengen.
De bankrekeningnummers voor dit doel worden nu opgeheven.
Als je hen wilt volgen of gewoon kijken hoe ze het doen op facebook. Voor Rabin kijk naar Rabin Paudel, woont in Kathmandu en komt uit Pokhara, Gebr. datum 14-04-1997
Voor Rita kijk naar Rita Poudel, woont in Pokhara en komt uit Kusma en is van 25-02-2002. ( let op ze hebben beiden een klein verschil is de achternaam.
Humraj, de vader van de kinderen stuurde Joop vanmorgen een bedankje via messenger.
Namaste Joop! We are very grateful for your kind help since 18 years.
Although I am their father by birth, but by giving them proper education and guidelines, you became their second father.The progress they have done upto now, it's credit directly goes to you.They will certainly remember you when they will attain their goals because you are the one due to which their dreams became true. Now our all family is together and all are very happy. I wish that you are also happy there. Hope to meet you soon. Stay safe.
Natuurlijk volgen we hun gewoon in hun verdere leven. Volgend jaar als alles meezit weer een bezoekje van Joop daar.
Eerst een ochtendrondje vanmorgen na een fijne nacht slapen, dat scheelt zo'n hoop!
Na de koffie wat boodschappen bij de PLUS, het was niet druk, wel weer drukker dan afgelopen weken, maar er liep niemand voor je voeten gelukkig. Er draaide een Duitser om dat hij het te druk vond, er waren 'zu viele leute', blijf dan thuis, dacht ik nog. De karretjes worden inmiddels met hogedruk 'pffffttt ' schoongespoten, dat ziet er erg goed uit, je moet maar afwachten of dat ook zo is natuurlijk, maar positief blijven.
Toen ik thuiskwam was de was klaar en na de koffie met een appelflap de tweede al bijna, voordat ik ging wandelen hingen ze aan de lijn.
Ik had zodoende lekker de gang erin vandaag.
Het was superlekker in de polder, ik ben zowaar een beetje rood, je ziet mijn hemd zitten, eigenlijk gewoon verbrand! Je mag tegenwoordig niks meer dus ik dacht ik ga eens lekker bloot, wel met pet want de zon op mijn hoofd vind ik niet fijn. Verbrand is ook niet het goede woord natuurlijk, dat doe je op mijn leeftijd niet meer zo gauw.
Thuis was de was droog en weeral bijna tijd om de tweede lading pannekoeken te bakken anders zou de melk zuur worden. Ik at een door mijn dochter gekookt pompoensoepje, erg lekker!
Dit was weer een goede dag, mijn zus kan weer glimlachen.
'Bij jou zijn het altijd uitersten' zei ze van de week, 'je hebt superdagen en dagen waarop het helemaal niets is.'
Mijn fijnste dagen zijn die waarop ik het lekker druk heb en bezig kan zijn en ook vooral naar buiten kan en foto's kan maken
Gistermorgen voordat Janny en Freek kwamen was er al een vlekje uit Joop zijn rug gesneden, dat vergat ik nog te vertellen, het was een onrustig ding en het werd ook steeds groter, dus weg ermee. Vier hechtingen, best een jaapje en het wordt nu onderzocht .
Er was nog iets dat ik ook vergat te vertellen maar dat is nu weer even kwijt, dat komt ervan.
Vanmorgen vroeg op stap voor een groter rondje. Lekker rustig nog. Ik wandelde naar de zeedijk, waar nu het Grevelingenmeer achter is. Ik hoef dat water niet elke keer te zien, want de dijk is nu ook prachtig, zo'n verscheidenheid aan grassen, bloemen en alles wat er maar de kop op steekt, ik vind het allemaal prachtig!
Er was een oude dorpsgenoot, die een stukje mee opliep met zijn honden zodat we het nog eens over vroeger konden hebben toen we allebei nog op Zonnemaire woonden, heel gezellig.
Even later was er Bram, de ezel van Gerrit. Ik voerde hem sappige grasstengels die aan mijn kant van het gaas stonden en dus veel lekkerder waren.
Er was een reiger....
een familie gans
en nog meer ganzen
Joop ging even op stap voor corona maatregels voor de duiven, die mogen komend weekend ook weer gaan vliegen, want ja ook de duiven mochten België niet in.
HIj keek ook nog bij de bijen, er is nu al behoorlijk wat raat verzameld en daarna fietste hij ook en een rondje naar den Osse.
Wij vermaken ons, al probeerde ik vanmiddag wel een dutje te doen, want afgelopen nacht kwam er van slaap weer niet veel terecht. Soms gaat het weken goed en dan ineens lig je zomaar weer een nacht wakker, gelukkig realiseer ik me dat ik niet de enige ben, maar toch...
Soms vraag ik me weleens af wat voor impact dat op Didi heeft gehad, zoveel minder bewegingsruimte, maar die beweging heb ik haar toch ruimschoots teruggegeven denk ik dan. Natuurlijk was het wennen voor ons alle drie, we kregen alledrie minder ruimte voor onszelf en Didi geen gras meer om lekker te rollen en een plek om zomaar lekker te liggen kijken naar wat er zoal rondom haar gebeurde, dat was hier niet.
Maar ze was bij ons, dat was wat ze wilde en dus was het goed, ook al was er geen gras.
Voor het eerst sinds drie maanden kwamen Janny en Freek ook weer eens langs, met in acht neming van de anderhalve meter afstand, wat je soms misschien weleens bijna vergeet, maar we deden ons best en we konden lekker buiten zitten.
Zij zijn behoorlijk voorzichtig, nog steeds, met een werkende zoon in huis en andere kinderen en kleinkinderen die niet bij hun komen maar wel vlakbij wonen, dus zwaaien en even een praatje op afstand kan. Ik had de wc schoongemaakt zodat zij beneden konden en wij boven, dat zijn van die dingetjes waar je dan toch rekening mee houdt.
Het was weer gezellig en we wandelden ook nog een rondje in de zon met een roseetje toe.
Alweer een leuk vogeltje op de vroege morgen en dit blijkt de roodborst tapuit te zijn. Ik vind het best.
Vanmiddag nog een rondje al had ik wel een soort baaldag vandaag. Wel lekker in de zon gezeten. Joop fietste en keek nog eens bij de bijen.
Zo ziet het er inmiddels uit, een grote kast en een kleintje.
Vandaag is het alweer vijf weken geleden dat Didi stierf. Ik zat weer buiten, net als vijf weken geleden en alles herhaalde zich in mijn gedachten. Joop zat binnen, net als vijf weken geleden, hij zit nu eenmaal niet graag buiten. De hele middag had hij niet in de gaten gehad wat er zich buiten afspeelde, ik heb hem er ook niet bij geroepen toen en ben het pas gaan vertellen toen ze dood was. Misschien klinkt dat vreemd maar ik vond dat ik het zo moest doen toen.
Geen makkelijke dag je bent er toch mee bezig, nog steeds.
Ja ik kan er niet aan doen hoor, dat ik er steeds weer over begin, het zal wel zijn tijd nodig hebben en anders word ik maar een oude zeurkous, dat kan ik dan ook niet helpen al probeer ik het wel zoveel mogelijk te beperken en de ene dag gaat nu eenmaal makkelijker voorbij dan de andere.
Zo zag het er zo'n beetje de hele dag uit vandaag met daarbij een stevige bries uit het westen deze keer. Frisjes maar wel lekker om te wandelen, waar ik de dag mee begon, met hier en daar een praatje onderweg.
Joop fietste naar Scharendijke en ondertussen maakte ik wat lawaai met de stofzuiger en zette eens een paar kamerplanten buiten, die vorig jaar ook buiten hebben gestaan, dat kan nu wel weer. Ze moeten nu wel goed hun best gaan doen anders komen ze niet meer binnen, het zijn twijfelgevallen.
Joop bracht appelflappen mee voor bij de koffie, die hadden we al best verdiend.
Daarna ging ik alweer op pad, dat is goed voor me. Lekker om me heen kijken, bloemetjes, beestjes, luchten, een beetje prakiseren en ik kan lekker doorlopen, dat is dan ook het enige voordeel dat Didi er niet meer is. Ik zeg het ook tegen iedereen, dat ik nu zo fijn door kan lopen, het enige positieve. Als ik ga vertellen dat ik haar zo mis en de hele dag aan haar denk dan word ik alleen maar sentimenteel, daar heb ik geen zin in, dat doe ik wel als ik alleen ben.
Ik zag meneer en mevrouw lepelaar in de polder, ze stonden daar maar een beetje en ik was net tever weg om bang van te worden denk ik.
Geen avondwandelingetje meer, genoeg gelopen. Zo maar eens aan een nieuwe tekening beginnen, dat is er nog niet van gekomen.
Gewillige vogeltjes vanmorgen, ze bleven maar zitten. Het was heerlijk in de polder dat vonden zij vast ook.
Daarna wat gescharreld en op een pakje gewacht dat tussen 11 en 15u zou komen, ik geloof dat het vijf voor drie was toen ik net op pad was voor een paar boodschappen. Je was net weg zei Joop, die ook de hele dag heen en weer naar de bijtjes kachelde.
Het ene experiment na het andere met de bedoeling het kweken van koninginnen. Ik sta erbij en ik kijk ernaar. Hij vertelt het, maar om nu te zeggen dat dat allemaal blijft hangen... en er bij gaan kijken durf ik zeker niet.
Wel leuk dat het zo goed gaat natuurlijk, tenminste tot nu toe.
Na de wekelijkse vrijdagavond pizza liep ik nog een rondje door de polder, dat was er vanmiddag niet van gekomen.
Ochtendwandelingetjes zonder Didi zijn nog steeds raar. Gelukkig kwam Jackson eens naar me toe en nam zelfs een koekje aan, met als beloning een vriendenplasje, zo noem ik dat maar, ik weet niet hoe het bij honden onderling heet. Fijn hoor, ook zonder Didi weer vriendjes.
Daarna haalde ik mijn vriendin eens naar beneden voor de blur oefening, ik hing haar aan een draadje en zwiepte haar heen en weer, ze bleef er als altijd vrolijk bij lachen. Daar was ik een tijd zoet mee, want een plekje zoeken om haar te laten bungelen was ook nog niet eenvoudig. Gelukkig leverde het een paar redelijke foto's op.
Vanmiddag weer een flink rondje bijna 12km vandaag, lekker hoor. Niet veel foto's, soms is er ook gewoon niets of je ziet niets...
Weer iemand die me bijna niet herkende zonder hond, je loopt ook anders zeggen ze dan.
Pannekoeken gebakken vanavond en nu best versleten. Avondrondjes doe ik niet, nog niet, want eigenlijk was dat ook best fijn, zomaar even een rondje rond het dorp, maar het hoeft niet en ik ben best moe...
Mooie wolkenluchten vandaag, maar wel erg frisjes.
Vandaag stond in het teken van 'blur', de opdracht van de fotocursus tot we weer naar de klas kunnen, want fotocursussen in Zoom werken niet. Twee lessen nog, maar we krijgen door de omstandigheden een les extra.
Ik oefende eens met mijn fototasje voordat ik naar Heleen zou gaan, we zouden buiten oefenen en een medecursiste zou langs komen rijden. Zo gezegd zo gedaan, ze deed wel een stuk of vijf heen en weertjes maar er kwam niet veel van terecht.
Ik liep nog eens een paar keer hard heen en weer maar dat werd ook al niets. Veel te licht allemaal en te weinig geoefend om dat tussen de ritten door even te veranderen, want dan kwam ze er alweer aanscheuren.
Lol hadden we wel, ook belangrijk!
Blijven 'porberen' zegt onze docent dan, Nederlands blijft een lastige taal met al die erren.
Bij de thee (met een eigengebakken brownie) puzzelden we nog even verder, ik heb er zwaar hoofd in, maar van zulke dingen kan eigenlijk totaal niet wakker liggen.
Wolken hebben geen blur nodig, tenminste voor mij niet.
Het was weer een fijne dag.
Inmiddels weet ik ook waar de mand van Didi bleef en dat er alweer een pup van 10kg in ligt te slapen, we maakten kennis vandaag. Prachtig!
Er zijn er zo te zien nog maar vier over van de zeven of acht eieren, ik vind ze prachtig! Ze waren net te ver weg voor wat duidelijker foto's en dat zal na vandaag ook wel niet meer lukken, al ga ik natuurlijk nog wel een keer kijken.
Vanmorgen eerst weer naar buiten, de wind was gaan liggen gelukkig.
Daarna maakte ik de tekening waar ik al een week of twee mee bezig was af. Het was deze keer een soort ei, elk stapje overdacht en hoe nu verder, ook al zou je dat zo niet zeggen natuurlijk. Maar goed, ik kan weer op naar de volgende, altijd leuk!
Gewandeld en best veel foto's gemaakt, waar ik dan als ik thuis kom weer druk mee ben en mens moet toch zorgen dat hij een beetje bezig kan blijven.
Een lekker potje gekookt met voor mij asperges en voor Joop verse boontjes en nu zo maar eens even op de bank denk ik.
Geen foto's gemaakt vandaag. Dat komt vooral door de storm. 'Mun woaie van de vlakte' is dan hier het gezegde, met andere woorden je kunt beter beter maar binnen blijven.
Vanmorgen geen rondje en daarna even voor Mir in de weer, 'mam wil je even dit en ik vergat ook dat...' en tegelijkertijd deed ik even boodschappen bij de PLUS, ik was daar nu toch. Er stonden maar tien auto's, dus dat schoot lekker op zou je denken, maar binnen liep er ongeveer twee keer zoveel personeel rond met grote bijvulkarren. Maar we kunnen weer even vooruit met de plusvoorraad.
Daarna belde gezellig mijn zus. We hebben echt geprobeerd om het uur vol te maken, maar ons lukt het hooguit een kwartier en dan hebben we alles wel gezegd.
Vanmiddag samen met Joop even een rondje Korteweg, we waaiden net niet van de vlakte, maar het scheelde niet veel.
De rest van de dag kleurde ik vooral en Joop ruimde geloof ik iets op en puzzelde.
Het valt me vooral op hoe moeilijk het is coronaoplettend te blijven. Dat gaat ook echt niet lukken om die anderhalve meter er bij iedereen in te pompen, ik merk aan mezelf hoe snel ik er geen erg meer in heb. Wel denk ik dat het belangrijk is van elkaar af te blijven, niet naar elkaar toe te kuchen of te niezen en vaak je handen te wassen, dat vooral.
Handschoenen en mondkapjes vind ik ook onzin, nu de boodschappenwagentjes schoongemaakt worden voelt dat al beter en na het opruimen van de boodschappen thuis was ik mijn handen, vaak ook even een paar plenzen water over mijn gezicht. Tussendoor let ik erop dat ik niet aan mijn gezicht zit. Ik ga daarna ook echt niet de auto poetsen op plekken waar ik aan zat, dat deed ik in het begin nog wel.
Zo doe ik het een beetje. Letten jullie nog speciaal op andere dingen of is het vergelijkbaar.
(de foto is van vier jaar geleden toen we druk aan het verhuizen waren, dat arme karretje heeft wat meegemaakt in de loop der jaren en geniet nu gesloopt en wel van haar rust)
Redelijk geslapen en zeker goed uitgerust deed ik vanmorgen vroeg alweer een wandelingetje. Het was nog heerlijk weer en omdat de voorspelling niet zo goed was ging ik gelijk maar een stukje verder.
Gistermiddag kwam Mir even langs, ze had teveel soep gekookt en de vriezer was vol, een portie voor mij. Ze had leuke bloemetjes gezien voor moederdag vertelde ze, maar toen ze ze wilde kopen waren ze op, dus nu had ze niets. Mijn kinderen lijken op mij.
Vandaag kwam ze alweer, zo zie je elkaar weken niet en zo elke dag. Ze kwam een hondje brengen, hij heeft led ogen en als het donker is gaan ze schijnen, ik ben erg benieuwd! Bovendien ben ik er ook erg blij mee. Even iets vrolijks, dat kan ik wel gebruiken.
Morgen gaat de kapsalon weer open, dat zal ook weer even wennen zijn voor zowel de klant als de kapster in deze rare tijden.
Mijn ogen vielen steeds dicht een paar uur geleden toen ik hier zat om een dagelijks logje te schrijven. Ik ga even liggen, dacht ik. Afgelopen nacht bijna niet geslapen dus ik dacht daarvan wel wat op te knappen.
Net wakker geworden, ik snapte er niets van. Oh, je bent er toch, zei Joop toen ik benenden kwam, hij had geroepen voor koffie maar geen antwoord gekregen, dacht dat ik was gaan wandelen.
En nu heb ik geen zin meer.
Morgen een nieuwe dag, nieuwe kansen, eerst lekker slapen.
Ik ben zo blij dat ik het lopen er gelijk heb ingehouden, zeker nu met dat heerlijke weer. Ik kan me voorstellen dat ik met storm en hoosbuien zeg 'ik blijf lekker binnen', maar nu even niet.
Vanmiddag weer even langs de meerkoetjes, er waren nu drie ukjes. Het is lastig om foto's te maken want ze worden natuurlijk onrustig als er iemand rondloopt en ik wil ze ook niet lang verstoren.
Daarna verder door de polder naar de Goudmijnweg, daar waren we al eens eerder met Didi, het is een stukje wandelroute waar eigenlijk geen honden mogen, maar ja dat deden we toen toch en nu deed ik het alleen.
Even langs Zuidbos voor wat fruit en het laatste stuk van de wandeling gezellig gezelschap van het baasje van Guus, die ook een dagje ouder wordt, zodat het baasje ook af en toe maar op de fiets stapt.
Zo gaat het toch met honden, er komt een moment dat ze ook oud worden en geen zin meer in lange wandelingen hebben, zodat je zelf eigenlijk ook een beetje inkakt.
Elf kilometer vandaag, heerlijk!
Vanavond weer pizza van de Smisse, zoals steeds deze corona weken, lekker en makkelijk!
Na de thee vanmorgen gelijk maar weer mijn schoenen aan, net als anders, zeker als het zulk prachtig weer is geniet ik daar volop van. Over een paar weken bloeit het vlas weer, daar kijk ik naar uit, er staat best veel!
En het leuke is dat Joop dan ook maar gelijk besluit om te gaan fietsen. Hij kan dan tegelijkertijd even langs de winkel in Brouwershaven voor bananen, krentebollen, of wat er verder nodig is.
Daarna lekker buiten koffie drinken in de zon, het blijft heerlijk weer, dus ondanks corona volop genieten.
Toen ik vanmiddag klaar stond voor nog een wandeling viel de tekening van Didi van de muur, ik schrok ervan, bang dat hij gescheurd zou zijn, maar hij was gelukkig nog heel. Ze wilde natuurlijk gewoon even duidelijk maken dat ze mee wilde, de grapjas.
Ik nam een plastic zak mee want vorige week had ik gezien dat er heel veel rommel lag langs het fietspad. Anderhalve kilometer later was hij al overvol en kon ik het leegmaken in een gemeentelijke prullenbak die daar staat. Na nog een paar honderd meter was hij alweer vol. Daarna de polder weer in waar nog weinig lag.
Ik kwam weer langs het meerkoetnest. Pa en moe deden wat zenuwachtig, maar renden ook niet weg. Pa dook onder een dammetje en ma zat ergens achter het nest, ik ging eens kijken. Eerst zag ik het niet goed, maar er bleken daar toch wat van die oranje rode pluisjes te zitten. Toen ik later de foto van de eieren eens bekeek waren die ook al aangepikt, tenminste toch een paar.
Vanmorgen waren we even in Yerseke. Joop had iets gelezen over de wijn van voetballer Iniesta die hij eventueel wel eens zou willen proeven en die daar te koop was. Gewoon ook voor het leuke.
We mochten proeven, dat deden we ook dus we liepen om twaalf uur al met een tupje rode, veels te koude wijn door de popupstore
Een grote loods waarin een Popup winkel was gerealiseerd, alles heerlijk vers. Je wordt er wel hebberig van maar wat moet je er allemaal mee, behalve in de diepvries stoppen die al vol zit.
Dus ja, we hebben wijn en een paar kaasjes en wat groente en fruit, en bonbons, dat dan weer wel.
We namen de toeristische route, over Kattendijke en Wemeldinge, een leuk ritje.
Vanmorgen en vanmiddag gewandeld, thee met een koekje bij Heleen, ik ben er weer moe van.
Zoals ik gisteren al zei vind ik de dag opstarten zonder Didi het moeilijkst. Er is niets als je beneden komt om goeiemorgen tegen te zeggen en die dan vrolijk een goeiemorgen terug kwispelt.
Het zag er koud uit vanmorgen maar ik ging toch, je komt dan de andere hondenuitlaters tegen, roept goeiemorgen of er is even een praatje en dat is er niet als je op de bank blijft zitten.
Daarvoor doe ik het ook, het contact met dorpsgenoten, wat ik op Scharendijke zo mistte en hier zo dubbel en dwars terug kreeg. Dat wil ik zeker niet meer kwijt en ook al nemen we misschien geen hond meer dan moet ik dat toch op deze manier in stand houden.
Dus ik kwam drie kilometer later heerlijk opgefrist en een paar koekjes armer weer thuis.
Vanmiddag wandelde ik naar Brouwershaven voor een paprika die ik nodig had voor het avondeten. Drie uitgebreide praatjes en zeven kilometer later kwam ik weer thuis. Heerlijk!
Het was zodoende een fijne was- en wandeldag.
Ik mis Didi vreselijk, maar lekker doorwandelen is ook fijn en af en toe sta ik even stil en kijk achterom of ze nog komt....
Ik heb helemaal ook nog niet over die meerkoet verteld zie ik nu, de helft van haar nest is weggedreven, maar ze zit nog fijn te broeden, dat kan nooit lang meer duren.
Wat een fijne dag was het!
Om vijf uur hoorde ik Ramses op de radio, verder was er in de buurt geloof ik niemand die mee deed, dan ook maar even hier.
Vanmorgen eerst lekker even naar buiten voor een rondje, dan kriebelt het eigenlijk het meest. Ik kwam deze aparte klaver tegen, de inkarnaatklaver, oftewel de crimson clover, dat weten we dan ook weer.
Daarna knipte ik de heg, hij groeit eigenlijk bij de buurvrouw, maar ik hou de bovenkant bij zodat hij niet ook bij mij gaat groeien want ik heb nu wel genoeg hedera gehad.
'Ampersant' veegde ik de rest van de tuin en sjouwde wat met stoelen en potten. Dat vegen was nodig want de boom heeft gebloeid en dat valt daarna allemaal naar beneden, het ligt een beetje aan de wind waar het dan terecht komt. Hierna komen ook nog pluizen geloof ik en dan in de herfst de helicoptertjes, verder geeft hij heerlijke schaduw.
De pers werd bezorgd als een bouwpakket dus Joop was ook weer even zoet. We gaan nog niet persen, maar eerst nog wat meer honingraat verzamelen, zodat er wat meer is anders blijf je bezig.
Na de middag nog een rondje voor mij en Joop frobelde nog iets voor de bijen.
Koninginnen kan je ook kweken, dat wordt weer een experiment, natuurlijk moet je daarvoor eerst weer investeren maar als het goed is verdien je dat dan weer ruimschoots terug...
wordt vervolgd.
Zoals elk jaar hangt ook hier de vlag weer halfstok en vanmiddag zag ik dat hij ook in mijn opa's geboortehuis uit het raam hing, daar is niet altijd iemand, nu wel, vandaar de foto.
Dit was de timmermanswerkplaats, het huisje erachter (niet dat witte wat je ziet) de woning.
Joop stapte op de fiets en ik deed een wandelingetje, het was lekker zo rond de middag, er zou regen komen werd er voorspeld, dus gingen we vroeg. Joop was alweer bijna thuis toen ik net de deur uit was en we elkaar tegen kwamen.
De Borrenbroodsedijk op de bovenste foto, ik blijf het een rare naam vinden. Al met al 8,5 km op de teller, ik heb lekker doorgestapt, waardoor nu misschien weer even een pijnlijke lies. Morgen maar weer even rustig aan.
Ik kwam ook nog een paar Scharendijkse fietsende kennissen tegen en we hebben gezellig even staan kletsen, altijd leuk!
Voor de fotocursus die ook nog steeds niet afgelopen is, deze week een silhouetten opdracht. Ik ging er gisteravond voor op stap, dat vind ik dan al niets, dat ik op een bepaald tijdstip naar buiten moet voor iets waar ik eigenlijk geen zin in heb.
Curussen, clubjes, klasjes, eigenlijk is het niets voor mij, dat roep ik heel mijn leven al en dat blijkt nu maar weer, al moet ik wel zeggen dat ik er best het een en ander van heb opgestoken, dat dan weer wel en spijt heb ik ook niet.... alleen dat moeten... dan daar zijn, of zitten en dan dat moeten, opdrachten.... ik maak zelf wel uit waar ik foto's van maak en waar ik 's woensdagsavonds om acht uur uithang ;)
Het is wel geen uitblinker maar het is er een. Er zijn er genoeg maar ze gaan niet zitten, deze wel even vanmiddag, maar het waaide veel te hard.
Ik had een grote rondte in gedachten vanmiddag, die ik eenmaal onderweg gelijk maar inkortte want door de wind is het ook niet leuk foto's te maken, dat is toch een goeie smoes vind ik.
Erg slecht geslapen, half drie was ik alweer wakker en dan begint het grote draai- en keerwerk, hopend toch nog even weg te zakken, maar ook dat lukte niet, dus we doen het er maar mee vandaag.
Vanavond lekkere frisse wapperlakens.
De kwikstaart is niet zo scherp als zijn gele voorganger, maar ik vond hem toch wel de moeite van het plaatsen waard.
De honingpers is nog steeds niet binnen, dat duurt lang, zodoende ook nog geen honing op de stoep.
Een paar dagen na het overlijden van Didi, gooide ik haar piep naar Jackson, die daar toen totaal geen interesse in had, hij bleef maar kijken waar ze bleef. Ik ben toen verder gelopen, maar had nog wel contact mijn zijn bazin.
Ze vertelde dat hij later de piep bij hun had gebracht, geweldig vond ik dat natuurlijk.
Nog veel leuker was het om vandaag dit te horen: .... 'en hij is helemaal weg van de piep! Sleept het overal mee naar toe en laat het trots aan iedereen zien. Als ik zeg ga de piep van Didi halen doet hij het meteen !'
