'Nu hebben we een reunie van de Fam.Geelhoed a.s. zaterdag in het Gemeenschapshuis op Zonnemaire...' Schreef Tineke in een mailtje afgelopen week en aangezien het alweer 55 jaar geleden was dat wij elkaar zagen besloot ik ook even in Zonnemaire te gaan kijken.
De Geelhoedjes zoals ik ze voor het laatst zag ongeveer, met broertje Dré, die ik stiekum wel heel leuk vond. Zo jammer dat hij er niet bij was.
Twee van de meiden waren er, Tineke en Willemien, erg leuk ze na al die jaren weer te zien, samen met nog een paar andere dorpsgenoten van vroeger, want eerst denk je, ik ken er niemand van, maar dat blijkt dan later reuze mee te vallen. We liepen samen even naar hun oude huis en mochten bij een buurvrouw, die we ook nog kenden even binnen kijken, hoe het ook alweer ongeveer was.
Op de terugweg kocht ik pruimen bij van Leersum. Ik had de jonge van Leersum nog nooit ontmoet en ons gesprek ging ongeveer zo:
"Ik dacht waarom komt er niemand, tot ik de bel zag..."
"... ja, als je belt komt er iemand..."
"Ik zie het. Je lijkt op je moeder. Of eigenlijk op Oos (broer van moeder)".
"Dat hoor ik wel vaker."
"Hoe is het met Oos?" (ik had jaren geleden gehoord dat hij ziek was)
"Oos leeft niet meer... die is een jaar of drie geleden overleden"
Oos speelde vaak met Dré, twee deugnieten.
"Niet iedereen wordt tachtig", was zijn nuchtere conclusie en zo is het maar net.
Op de valreep Tineke, Willemien en ik. Foto gemaakt door Adrie Geelhoed die stiekem ook weer verliefd was... en ik zeg lekker niet op wie.
Het was best lang eigenlijk, we zullen allemaal blij zijn als het morgen is en we na vijf weken weer in onze vetrouwde dagelijkse sleur vervallen.
da·ge·lijks (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord) 1. iedere dag (gebeurend, nodig)
sleur (m) 1. gedachteloos gevolgde gewoonte
ge·woon·te (v; meervoud: gewoonten, gewoontes) 1. algemeen aangenomen gebruik 2. persoonlijk aangewende handeling: tegen zijn gewoonte.
rou·ti·ne (v) 1. door gewoonte verkregen vaardigheid 2. normale gang van zaken
Sleur heeft iets negatiefs, maar ik vind het wel lekker. Er zijn nu eenmaal dingen die elke dag moeten, of je er nu wel of geen geld mee verdient.
Elke dag dronken worden, wakker worden met een kater is ook een sleur.... oh nee dan heet het verslaafd..
ver·slaafd (bijvoeglijk naamwoord) 1. niet in staat los te komen van de genoemde gewoonte
Nou geef mijn portie maar aan Fikkie Storm Didi
Ik ben vast verslaafd aan sleur.
Heel de zomer had ik het woord 'schrstnvgn' nog niet in mijn mond gehad, daar moet je niet te vroeg mee beginnen blijkbaar, want het was pas eergisteren toen ik het voor het eerst zei, dat het toch echt weer moest gebeuren, net of hij dat zelf niet weet... en nu is het al gebeurd! We hebben weer een schoone puupe! Het is ook zo gebeurd, het stookseizoen kan weer beginnen.
Vanmiddag stripte ik de gedroogde lavendel, ik heb nu een schaal vol en eigenlijk dacht ik dat ik daar nog wat schattige zakjes voor had, dat weet ik eigenlijk wel zeker, maar die kan ik nu weer nergens vinden natuurlijk.
Het is heerlijk om een beetje te klussen of gewoon zomaar even in de zon te zitten en een harinkje te eten. Hopelijk blijft het nog een tijdje zo, want we denken er toch aan... binnenkort... de 'vvr'... Ik zei niks hoor, het was Joop zelf die erover begon.
Een route, dat is duidelijk, van de ALS stichting en zulke bordjes maken me altijd nieuwschierig. Deze kan nog, een fietsroute op 31 augustus.
En vanmorgen lazen we deze in de krant, de wandelvierdaagse voor de BAS stichting, Joop had er wel oren naar. Allebei goede doelen die wel wat extra aandacht kunnen gebruiken.
Verder hadden we vandaag de eerste rijpe pruim uit eigen tuin, ik tenminste, Joop moet nog even geduld hebben...
Gisteren heb ik de bank gewassen, ook altijd het vermelden waard, het was alweer twee jaar geleden. Als deze bekleding niet meer kan denk ik toch aan nieuwe hoezen, want zo'n fijne bank vind ik nergens meer. Het is een beetje geweven stof en af en toe kan ik er een draadje uittrekken, of er komt een lusje, dat knip ik dan af, maar er komen nu toch wel hier en daar wat kale plekken. Dat ziet niemand hoor, want ik kan nog genoeg draaien en keren voorlopig.
Een gesprekje van vanmorgen bij de koffie met Humraj, de vader van Rabin. Ik dacht even dat hij wou cammen, als dat ooit zou lukken, maar dat bleek niet het geval. Ik had dan toch eerst wel wat aan mijn uiterlijk moeten doen, zo pas uit bed ben ik niet op mijn voordeligst. Nee, hij wil dat ik kom... het is nogal wat...
Joop vroeg vorige week nog waarom ik de Pagina van Rabin nog niet had bijgewerkt, dat is alweer een tijdje geleden namelijk, ik ga dat eerst eens doen. Iedereen is wel op de hoogte maar voor geïnteresseerden en toevallige voorbijgangers moet het wel up to date zijn anders staat het zo slordig.
We waren naar de milieustraat geweest om wat takkezooi te storten. De honden waren thuis gebleven en zoals gewoonlijk kwam Didi al gelijk aangelopen toen we weer thuiskwamen. Storm was in geen velden of wegen te bekennen. Ik had voer meegebracht en had dat al in de opbergdoos gedaan, dus ik had al volop heen en weer gelopen in de blokhut. Overal gezocht, zelfs Joop hielp mee, geen Storm.
En toen ik voor alle zekerheid nog maar eens in de blokhut ging kijken lag hij daar gewoon op zijn kussen.... hij lag daar dus eerst echt niet. Gelukkig eind goed al goed.
Verder wat klusjes gedaan, niet eens gewandeld, ik vond het te heet en toen ik vanavond een rondje met ze wilde doen was de spirit ook ver te zoeken.
Op de foto's een prachtige akkerrand bij Noordwelle, waar ik vanmiddag voorbij kwam onderweg naar de Zoete Kers voor boontjes.
We wandelden een rondje, aten mosseltjes en spareribs bij Salud en keken wat er zoal voorbij kwam, zo op de zondagavond en dat was best nog wat.
Ik dacht kom, ik loop een stukje om en dan koop ik lekker een ijsje bij de patatkraam bij de duikers, maar die was gesloten. Geen patat en ook geen ijs vandaag en gisteren en morgen ook niet zo te zien, het was me nog niet opgevallen. De duikers brengen zeker ook alles van huis mee tegenwoordig, want als je zo de gemiddelde duiker bekijkt is het toch niet dat ze niets eten... ze noemen het een sport, dat duiken, maar dat zie ik er niet zo aan af eigenlijk.
Nee dan wandelen, dat is goed voor lichaam en geest zo blijkt maar weer, want onderweg schoot me ook de naam van de plant van gisteren te binnen... het is de tabaksplant. Hij zaait zich makkelijk zo te zien, dus die hou ik er in.
We wandelden een lekker rondje, het was er weer voor. Storm gedraagt zich voorbeeldig. Slaapt lekker in de blokhut, op zijn kussen op de grond, zoals het hoort. Op een vies stinkend kleedje (zou Sil zeggen), er ligt namelijk niets lekkerder dan kleedjes die op z'n minst toch een klein beetje stinken.
Dan even een stukje film voor Sil, ik zie wel aan het aantal hits hoe erg hij gemist wordt...
Hier heb je wat zaadjes zei mijn moeder, ze zijn zo leuk en je hebt ze elk jaar gewoon weer. En dat was ook zo, tot het me een jaar of twee geleden ineens opviel dat ik ze niet meer zag. Maar nu heb ik ze weer, twee hele kleintjes, maar er zit genoeg zaad in dus dat komt vast weer goed volgend jaar.
Deze pulkte ik vorige week van tussen de stenen, het leek onkruid, maar ik vertrouwde het niet en stopte ze toch in de aarde en jawel, zaad van de bloemen die daar vorig jaar in de weck-ketel stonden, ik kan het zo gauw niet vinden maar ik zoek het nog wel op, dropplant ofzo.. Hele leuke bloemetjes.
Ik heb de vloer een grote dweilbeurt gegeven, dat was nodig en de auto gewassen, dat was ook nodig. Boodschappen gedaan en een rondje gewandeld. En nu ben ik moe.
Sil en Martin zijn vanmorgen al vroeg vertrokken. We hebben nu alleen nog een hond, een konijn en een Ka over. Storm waakt over de blokhut en gaat gezellig mee wandelen. Het konijn zit te zitten in zijn kooi, die geef ik af en toe wat te knabbelen en de Ka staat. Dat blijft de komende week zo, tot ook die opgehaald worden.
Op het dorp zal binnenkort ook de rust weerkeren, het is weer een eind gebeurd met de zomerdrukte. Door de grote droogte van de afgelopen tijd, kleuren al veel bomen geel. De bolchrysanten zijn er weer, besjes kleuren rood, paars en oranje, we gaan nazomeren!
Het was vandaag een beetje somber, vanmorgen wat broodnodige regen maar de zon hebben we niet gezien.
Eindelijk heb ik het nieuwe Havenplein ook eens in al zijn kaalhied kunnen aanschouwen, zonder markt, met lelijke banken en een fontein die ik nog nooit zag spuiten. Dat is dat ronde ding waar de meeuw op zit.
Janny en ik hadden om elf uur afgesproken om samen een dagje te stadten en als trotse zus kocht ze natuurlijk gelijk het blad waar haar beroemde zus in staat, gelukkig was het nog niet uitverkocht.
Na de koffie gingen we naar de rommelmarkt bij Camping Kloet waar ze een ongeloofelijke berg troep uitgestald hebben. Het was alweer een paar jaar geleden dat ik er was, maar de rommel is nog lang niet op hoor, er komt alleen maar meer bij.
Daarna weer terug naar Zierikzee voor een overheerlijke gambasalade met een roseetje bij Concordia, erg lekker!
Daarna nog een rondje door de stad, voor Janny betekent dat vooral bekende plekjes opzoeken. Hier ging ze tussen de middag altijd eten in de tijd dat ze bij Yoe apothekersassistente was. juffrouw Wildeman woonde daar, zij werkte ook bij Yoe als hulp in de huishouding en af en toe draaide ze pillen of vouwde ze poeiers. We hebben weer naar binnen gegluurd, waar het er nog wel hetzelfde ongeveer uitzag.
Voor we weer afscheid namen nog een roseetje bij de Banjaard. Het was een gezellig drukte op de haven, waar alles in gereedheid werd gebracht voor de komende Havendagen.
En dat 's morgens om een uur of vijf op de tegels vlak naast je, terwijl je lekker ligt te slapen.
Ik schrok me een hoedje tenminste dat had gekund, ik heb nog gevoeld maar niets...
Geen oog meer dichtgedaan nadien, terwijl de volle maan vrolijk naar binnen scheen.
Volle maan en scherven, dit moèt geluk brengen, niet voor mij want ik ben al gelukkig zat, maar voor diegenen die dat nodig hebben, 'zak mâ zaage'.
Vanavond kwamen Iris en Pascal nog even langs, ze waren een dagje naar het strand geweest en hebben sinds een jaar ook een nieuwe hond, hij heet Mato. Tara en Bubba zijn allebei overleden. Het is een lieverd, hij heeft me al helemaal gewassen. Het was erg leuk ze weer eens te zien en misschien als het strandweer blijft... wie weet volgende week nog eens. Didi zou het erg leuk vinden geloof ik. Wat is hij groot hè :)
Door alle drukte komt het er niet zo van, maar naar aanleiding van gisteren heb ik toch nog maar eens een paar foto's gemaakt vanavond.
Want ik ben best trots natuurlijk en ik heb ook best eer van mijn werk.
Ook al blijft het natuurlijk een rommeltuin. Ik doe maar wat en heb er verder ook geen verstand van.
Ik knip graag, dat geeft de boel al gauw een verzorgde indruk.
En daardoor krijg je weer leuke doorkijkjes.
Vanmorgen heb ik ook alweer een tijdje lekker geknipt, langs de oprit. Niet in de hop natuurlijk daar hangen nu leuke belletjes in.
En ook nog maar een film, hoppa!
Ik was het alweer helemaal vergeten, maar gisteren lag ineens het blad Tuinieren in de bus en toen ik vanmiddag met een kopje thee er eens voor ging zitten en een foto van mezelf tegen kwam begon het me te dagen. Hier vertelde ik het al en zo staat het er dus in. Leuk!
Zoals alles zijn ook de pruimen erg laat dit jaar, ze zien nog zo groen als wat, nergens nog een blosje te bekennen, als dat zo doorgaat eten we met Sinterklaas nog pruimen...
Het papier dat de man uitdeelt op het filmpje.
Alles over vlas en twee keer klikken voor goed leesbaar.
Ik heb weer genoten.
Onderweg naar huis kwam ik dit mooie rooie veld tegen.
Het wordt best alweer snel donker 's avonds. Zwoel is het niet, dus we zitten binnen en mijn breiwerkje staat al op de pennen. Af en toe een paar naalden en het wordt vanzelf een trui.
Net toen ik klaar was met mijn voorgenomen karweitjes vanmorgen belde Janny of het goed was dat ze kwam en zodoende wandelden we samen een rondje, het was nog lekker maar het wel steeds frisser. Ons voorgenomen bezoekje aan de Vlasdag morgen gaat niet door, ze krijgt onverwachts bezoek, maar als het droog ik ga ik toch wel even kijken denk ik.
Nu weet ik ook ineens waarom ik de kleur van mijn wol zo mooi vind.... het is vlasbloemetjesblauw!
Het wil niet erg vlotten met de recreatieverdeelweg. De boel ligt stil, de aannemer is failliet en nu hangen er bordjes met 'hier voert de Provincie Zeeland retentierecht uit'. Nog nooit van gehoord dus dat zocht ik op.
De Nieuweweg is zodoende erg rustig want auto's kunnen er niet meer door.
Binnenkort begint het ophogen van de duinen een stukje verderop, hopelijk verloopt dat wel voorspoedig, het wordt zo'n rommeltje anders met al die onafgemaakte karweien.
Vandaag wordt Yara 13 en heb ik eindelijk de foto eens gescant die al vanaf haar geboorte op onze slaapkamer hangt. Ze bleef aan het glas plakken, maar met glas en al ging het ook.
Eerst naar de wolboerderij vanmorgen, ze zijn tegenwoordig alleen nog 's morgens geopend, dus dat vraagt enige aanpassing van mijn kant. Ik ben nooit zo vroeg, wel in de kleren, maar niet fris gedoucht, 'zak mâ zaage'. Ik heb nu een fijne zak zuivere wol voor een trui te staan, blauw deze keer.
Ik ben nog niet begonnen, want Didi en ik gingen eerst met de bus naar Zonnemaire, stapten uit bij de kruisweg en wandelden zo naar Brouwershaven. Daar gekomen kocht ik een haring en twee zalmmoten. De haring at ik gelijk op, de moten waren voor vanavond. Eigenlijk wilde ik tongetjes maar die waren er niet, daar had ik waarschijnlijk een betere beurt mee gemaakt, want zalm hoef ik nu echt niet meer te kopen hoor, zoiets vies vets en smerigs wil Joop nu echt nooit meer eten.... Ik vond het wel lekker, had gister zeekraal meegebracht en had de zalm langzaam in zijn eigen vet gaar gesmoord, zonder flauwekul kruiden, alleen peper en zout. Er zaten wel veel graten in...
En toen liepen we weer naar de bushalte en dingeste ik in de bus mijn chipkaart voor het ding, hij piepte twee keer, dat is niet goed, dat hoorde ik zelfs en ik vroeg of het nog een keer moest. De buschauffeur vroeg wat 'hij' zei en ik las 'saldotekort', jeetje zo'n kaartje blijft ook niet eeuwig vol natuurlijk ook al kost het haast niks en ik vroeg 'wat nu?' Een kaartje kopen ging ook niet want ik kon niet pinnen en had geen rooie cent op zak. 'Ga dan maar zitten', zei ze vriendelijk.
Vanmiddag knipte ik nog een stukje, gewoon omdat het kon.
En vier jaar geleden werd Didi geboren, samen met nog negen broertjes en zusjes.
Heerlijk weer vandaag. Zo... en dan tot eind oktober daar teken ik voor. Je kunt lekker een beetje sjouwen, wandelen en nog een beetje sjouwen, zonder dat het zweet je uitbreek en dat deed ik dus ook vandaag.
Silvia en Martin zijn een paar dagen naar huis. Zo langzamerhand keert de rust weer, al komen ze vrijdag weer terug voor de laatste etappe hier. Het zal een beetje aan het weer liggen en of er nog iets te verdienen valt denk ik.
De laatste week nog een weekje samen weg, lekker even tot rust komen voordat het gewone leven weer begint...
Martin wordt vandaag negenenveertig, nog een jaartje en hij hoort bij de 50+ ers, dat gaat allemaal gewoon door.
We maakten samen de restjes op van gisteravond en ondertussen werd de boot, die gisteren alweer hierheen werd gebracht met hulp van hun vrienden, aangehaakt en weggereden. Weg ermee. Ook geen zorgen meer en volgend jaar zijn er weer zat andere boten te koop.
Vanmorgen begon ik op het gemak met een tweede knipronde, het is hier en daar best nodig en ik heb er weer zin in, dat vooral. Vorige week moest ik er niet aan denken.
Joop en ik deden ieder een rondje, hij snel en ik op het gemak. Hij heeft vast dat leuke vlindertje en die mooie pluizebol niet gezien.
We waren alweer bijna thuis toen ik er pas aan dacht een filmpje te maken, gelukkig maar, dat logt wel makkelijk, maar volgende keer maak ik het iets leuker, denk ik, misschien, als het uitkomt.
We bbq-den gezellig vanavond met Ina en Martin, iets wat we eigenlijk veel te weinig deden deze vakantie, net als samen een rondje toeren met onze oude karretjes, het kwam er niet van en morgen gaan ze alweer naar huis.
Eigenlijk moet ik nu een lang verhaal typen zodat jullie wel acht minuten moeten lezen en intussen af en toe het filmpje kijken, we rijden door Brouwershaven een oud stadje, waar we in de oude binnenhaven ooit nog een ligplaats hadden met onze boot en ook eens een keer zo'n hete zomer meemaakten. We bivakeerden de hele vakantie op de Grevelingen, lagen voor anker voor de Veermansplaat en gingen alleen naar binnen om boodschappen en water te halen. Dat waren nog eens tijden. 's Morgens zo uit bed de Grevelingen in duiken voor een opfrisser.
Ik deed een rondje, niet te groot, maar wel gezellig over het land tussen de bloemen en de bijtjes en niet te vergeten vlinders. Al leverde dat geen spectaculaire foto's op.
Vanmiddag scharrelde ik wat in de tuin, dat gaat nu weer zonder om te vallen.
Verder stond heel de dag een beetje in het teken van Beachboom en dat kwam om dat Sil hier is natuurlijjk anders ben ik daar ook niet zo mee bezig. Er kwamen logees en er werd verkleed en dat leverde bovenstaand plaatje op.
Morgenochtend weer zo'n foto, stel ik voor...
Zo dicht bij huis en nog nooit was ik er geweest, tot vorige week toen het koor er was. Vandaag gingen Silvia en ik er langs voor een potje thee met een heerlijke boterham met kaas.
Erg lekker en mooi ook bij de Pluk en Theetuin.
We deden weer een rondje met de hondjes samen. De rest van het jaar komt het er nooit zo van, maar nu het kan genieten we er ook wel van en gelukkig voel ik me alweer veel beter.
Een bordje pasta hoefde ze niet, maar daar deed ik Miriam na een drukke werkdag weer een plezier mee. Haar gaf ik vanmorgen ook mijn andere oude fototoestel, nu maar hopen dat ze er allebei nog een poosje plezier van hebben, hier stonden ze toch ook maar op de plank, ik vind het leuk dat ze er allebei aardigheid in hebben.
Het volgende project is truien breien. Iets voor bij de kachel, maar wel iets dat elke rechtgeaarde Zeeuwse moet kunnen. Er bestaat nu eenmaal niets leukers dan zelf iets maken.
We hadden het er vanmiddag nog over, mijn zus en ik, je kunt je beter van tevoren maar geen zorgen maken, want het loopt toch altijd anders dan je had gedacht.... maar ja, dat zit niet zo in onze aard.
Soms nemen mensen gewoon even de verkeerde afslag, of missen de bus er kan zoveel gebeuren, dat heb je niet in de hand en er valt nadien toch niets meer aan te veranderen.
Klik voor het hele verhaal en denk de stem van het polygoonjournaal er even bij.
Vijftig jaar geleden stonden Joop en ik op een mosselboot, het was mosselfeest in Zierikzee en plots kreeg ik een zoen op mijn wang. Het was al warm, maar toen kreeg ik het nog veel warmer natuurlijk.
And after all the violence and double talk
There's just a song in all the trouble and the strife
You do the walk, yeah, you do the walk of life
Hm, you do the walk of life.
En we wandelen rustig verder.
Eindelijk begint de Hibiscus te bloeien een maand later dan anders, ze zitten boordevol met knoppen.
Vanmorgen eerst met Didi naar de dierenarts ze had bloed gespuugd en dat vind ik toch eng, ze maakte er niet veel van, een gesprongen haarvaatje waarschijnlijk. Wel twee prikjes en een wormenkuur en hoppa € 72,--. De wormenkuur was ik toch al van plan, maar of die prikjes à € 33,-- nu echt nodig waren...
De kinderen zijn vandaag naar hun papa vertrokken. Yara miste haar vriendinnetjes. Levi wilde nog wel blijven, maar alleen is ook maar alleen.
Regen vandaag, het is wel een lekkere opfrisser, als het maar niet al te lang duurt.
Het duizelt me een beetje vandaag, alles! Maag, darmen, hoofd, zijn niet wat het wezen moet, ik heb het ook koud. Zo meteen maar weer onder de wol, hopen op betere tijden.
Gisteren en vandaag toch tussen de bedrijven door een paar leuke vlinderfoto's gemaakt die ik niet zomaar voorbij wil laten gaan.
Waaronder deze gele. Er waren er veel van en ze fladderden vrolijk in de rondte, maar zitten ho maar... nou even dan.
De namen zal me een zorg zijn, ze zijn mooi.
en dat in twee dagen tijd.
Vanavond had Yara haar jaarlijkse strandrit. Mijn filmpje is een beetje mislukt, omdat ik de honden vasthield. Hopelijk is die van Silvia beter gelukt, zij is helemaal in haar nopjes met mijn oude toestel :)
Ik haakte nog een muts vandaag en op het strand vanavond begin ik alweer een beetje naar de leegte van de winterse stranden te verlangen... ja ja ik weet het, eerst de zomer nog en een lange, lange herfst.
Het was gezellig op het durp vandaag. De braderie ging niet door, was vergeten, of er was niemand die het regelde, maar eigenlijk is dit veel leuker op een zonnige zomerzondagmiddag, met toch voornamelijk dorpsgenoten...... en dat midden in het seizoen!
Ik vind het voor herhaling vatbaar.
Proost!
Lekker wandelweer vandaag. Yara ging ook mee voor de gezelligheid maar die had al snel steeds iets in haar schoen of tussen haar tenen, dat bleken bij thuiskomst toch twee blaren op haar kleine tenen te zijn, dat loopt natuurlijk niet fijn, maar ze was flink.
Mir ging naar de sportschool, lekker op de fiets tegenwoordig, dat zouden meer mensen moeten doen.
Verder wasten we ongeveer honderd wasjes en droogden die lekker aan de lijn in de wind, zo droog alles! Dat zouden ook meer mensen moeten doen!
En ik haakte nog een muts, dit keer voor Roxy, we zochten vanmorgen samen de wol uit bij de Wolboerderij.
Vandaag haakte ik een muts in de schaduw onder de bomen, het was een leuk karweitje. Maar omdat die muts voor wie de muts bedoelt is nu net weer weg is, doe ik het maar even zo.
Ik hoop dat ze hem leuk vindt en dat ik nog meer opdrachten krijg, eentje heb ik er al binnen, want een mens moet toch wat met die hitte.
Bij de post van gisteren staat inmiddels de oude foto.
Twee vriendinnen van lang geleden die elkaar dank zij mijn weblog weer gevonden hebben. Janny en Nelly allebei met de meisjesnaam van Felius en wellicht heel in de verte nog familie.
Vanmorgen waren we er samen even en haalden zij vooral herinneringen op, want ze waren natuurlijk wel een stuk ouder dan ik. Het was erg gezellig. Ik ging wat eerder weg en later in de middag kwam Janny nog even bij mij langs, om daarna weer richting Bru te fietsen. Je hebt een fiets met 'boost' of niet.
En omdat ik de oude foto uit 1955 waar ze samen op staan nog niet heb, nog maar eentje van vanmorgen. Misschien wissel ik hem later om.
Leuk hè. Janny beschrijft het als de leukste tijd van haar leven toen ze vriendinnen waren, dat zegt toch wel iets.
Update:
Augustus 1955 Krabbendijke.
Rechts Janny met de bloemtjesjurk, tweede van links Nelly, links Heiltje Schilperoort. Naast Janny staat een nicht van Nelly, zij heet Betty.
Nog een smsje van Janny vanmorgen:
Hoi Ria, de beste tijd van mijn leven is wat overdreven, maar wel van mijn vriendinnentijd.
Zo, alles is weer recht.
UPDATE 2:
We zijn zeker familie, mailde Joop van Felius me vanmiddag, kijk maar bij 19 juli 2010.
Handig als je zulke mailtjes krijgt!
|
|
