We deden weer een rondje door de polder en zoals altijd maakte ik zo hier en daar eens een foto. Dit keer van de meeuwen, want ik had gisteren vogels gefotografeerd waarvan ik niet wist wat het nu eigenlijk waren.
Alleen toen ik thuis kwam zag ik dit. Een beer in de polder?
Dit zijn die vogels van gisteren, zwartkopmeeuwen? (Scholeksters dus, ja ik dacht het al, maar ik vond ze zo wit... ;)
Scholeksters en waarom heeft er één een wit kraagje? (Die witte kraagjes zijn de jongere dieren en is vooral in de winter waarneembaar. Aldus William de boswachter)
Een dag later dan vorig jaar was er vandaag de eerste anemoon en ik hoop dat dat betekent dat we weer net zo'n prachtige zomer krijgen als vorig jaar.
Ik scharrelde wat in de tuin. Om te beginnen heb ik eerst de teilen met water die een hele winter klaar stonden leeggegooid en opgeruimd, de plannen zijn veranderd, tenminste mìjn plannen.
Marleen heeft een poel en daar heb ik ook al aan gedacht. Gewoon de folie eruit en maar zien wat ervan komt. Het is ook minder onderhoud en daar moeten we toch naar toe. Geen zuurstofplanten, geen lelie, geen vissen, waterloop weg en een bankje van de stenen maken zodat ik rond de poel kan lopen en halfverwege even uit kan rusten. Didi kan er lekker in zwemmen als er tenminste water in staat...
Joop twijfelt nog en wil eerst nog kijken of we nog een lek vinden... maar die staat 's zomers niet naar die stomme algen te vissen en waterplanten uit te scheppen, want die dingen groeien als kool. Hij (de vijver) moet in elk geval eerst leeg.... echt he-le-maal leeg.
Ik had het warm gekregen van het gesjouw en deed zodoende toen ik ging wandelen te weinig aan, geen wanten geen sjaal, geen trui, wel een jack, maar dat bleek gewoon te weinig want ik kreeg het koud zodat ik mijn rondje maar wat ingekort heb.
Je ontkomt er niet aan, of je nu wilt of niet, je bent gewoon jarig en zelfs als je het een gewone dag zou willen laten zijn gaat dat niet, want tegenwoordig word je van alle kanten gefeliciteerd.
Vanmiddag gezellig twee Ouwerkerkers op bezoek en vanavond een hapje bij Salud, we doen niet meer zo gek. Nu nog een drankje thuis achter de buis (?) en dat was het dan.
Allemaal hartelijk bedankt voor de felicitaties!
Het was een bijna gewone dag met een feestelijk randje.
In een paar weken tijd zijn er twee oude bloggers die hun blog weer nieuw leven hebben ingeblazen.
Allereerst Landseinde die ik begon te volgen toen ze hun oude boerderij helemaal aan het verbouwen waren en er een Bed en Breakfest begonnen. Een grote tuin rondom waarvan Marleen vertelt wat ze daar allemaal aan het sjouwen is, heel inspirerend.
De ander is de Vader Knipmes, ik weet niet of ze eigenlijk gestopt is, maar ik kwam haar pas weer tegen. Ze wonen op hun boot, die ze zelf nu alweer een aantal jaren geleden hebben afgebouwd en Marijke vertelt over hun reizen en waar ze zijn met prachtige foto s.
Ik heb ze weer bij mijn linken gezet, want ze zijn zeker de moeite waard om te volgen.
We sloten de droger aan die nu op de diepvries staat omdat de wasmachine te klein is. Een rare combinatie natuurlijk maar hij wordt toch niet veel gebruikt. Daarna gingen we naar Zierikzee voor wat boodschappen. Niet eens gewandeld, het was een beetje druilerig.
De nieuwe wasmachine is binnen hoor. Het wachten duurde lang, dat is altijd wel, maar als je weet dat deze bezorgdienst ALTIJD zo rond één uur komt en vandaag dus pas om twee uur, poeh! En ik kon niet weg want Joop was ook de hort op.
Daarna gelijk even uitpakken natuurlijk, zodat Joop dat niet meer hoefde te doen en gelijk de boel aan kon sluiten. En natuurlijk staat hij (de machine) nu al vrolijk te wassen, tenminste dat denk ik, want horen doe je het niet.
Wij wandelden daarna een rondje, het eerste stukje samen met Velan de grote vriend van Didi, nog nooit samen los gespeeld en nu kon het! Feest natuurlijk! Alleen duren hondenfeestjes nooit zo lang hoor, want daarna moet er natuurlijk ook nog druk gesnuffeld worden.
Filmpje is van juni 2010 de hondjes zijn bijna vijf jaar ouder dus
Vorig jaar begon ik ook al eens aan een vestje, daarvan had ik het rugpand af dat nog steeds in mijn katoenzak zat. Het vestje zou niets worden en ik heb inmiddels een ander gehaakt.
Gisteren pakte ik de gehaakte grijze lap nog eens, ik vouwde eens wat en besloot dat het best een tasje kon worden.
Zo gedacht zo gedaan en ik was er weer zoet mee vandaag, in de zon op de bank.
Vanmiddag een rondje Ellemeet, door de Nieuwe Weg waar ik ook erg veel foto's van heb.
De Weelweg heb ik inmiddels bij elkaar gescharreld.
Niemand die er op zit te wachten zo blijkt op facebook. Het zal wel een rare tic van mij zijn.
De rozemarijn begint te bloeien. De knopjes zitten er lang, maar sommigen gaan nu open. Na de bloei gaat weer flink de schaar erin.
Hele kleine bloemetjes zijn het.
De Helleborus staat ook weer te blinken, het is nu voor de tweede keer dat hij bloeit. Van het zaad dat vorig jaar gevallen is zie ik niets opkomen
Ik neem tenminste aan dat dit zaad is.
En dit bloeit ook, maar die had ik volgens mij nog moeten knippen, het zijn nu hele lange stengels. Misschien kan het nog, ik heb geen idee. Ik weet ook niet hoe hij heet. Als ik iets gekocht heb bewaar ik altijd die kaartjes die in de potten zitten, maar waar was dat nu toch ook alweer.
Vanmorgen een nieuwe wasmachine besteld, inclusief opfriswasje. Ik vulde bij de voorkeuren een wat hoger centrifugetoerental in en energiezuinig moest hij zijn. Verder maakt het me niet zoveel uit. Je gebruikt toch maar een paar programma's. Dinsdag komt hij, daar kan je toch niet voor tobben.
Met hulp van een dorpsgenoot is het me toch gelukt een volle spaarkaart te krijgen voor de gratis boodschappendoos van de PLUS. Ik doe elke dag wel een paar boodschappen en dan kom ik vaak niet aan de tien euro die nodig is voor één zegeltje. Mijn voorstel is dan ook om volgend jaar bij elke vijf euro een zegeltje te doen en dan een grotere spaarkaart, dat is leuker voor ouderen en alleenstaanden die het nu vaak niet voor elkaar krijgen.
De doos is inmiddels binnen en de boodschappen opgeruimd. Er zat ook een fles bodylotion bij, ik smeer graag en de mijne was bijna op. 'Goed voor de huid' riep de fles, nou dat kunnen we wel gebruiken, dus na het douchen vanmorgen wilde ik het eens proberen. Het smeerde niet lekker het plakte zelfs een beetje, dus ik keek nog eens goed en jawel hoor, blijkt het doucheshampoo te zijn, goed voor een tweede douchebeurt.
Die verhuist dus naar de blokhut voor de logees, net als de thee en het puzzelboekje. De dropjes zijn al op natuurlijk, net als de chips. Ik vind het wel leuk zo'n verrassingspakket.
Het was koud, maar daar kwam ik onderweg pas achter, de zon scheen, dan heb je toch geen wanten nodig, dacht ik. Gelukkig was het droog en ik zag de eerst bloeiende ribes, die bij mij in de tuin is nog lang niet zover.
Verder ziet het ernaar uit dat mijn wasmachine de geest heeft gegeven. Een tijdje geleden haperde hij ook al, maar toen heeft Joop hem nog op kunnen kalefateren, tot vanmorgen weer dezelfde storing verscheen. Ik denk dat hij een jaar of vijftien is, dus het wordt tijd voor een nieuwe en wellicht mijn laatste wasmachine, sprak zij vrolijk.
Het regende de hele dag, dus ik dook nog maar eens in de foto's op zoek naar de Weelweg, maar ondertussen kom je dan ook van alles anders tegen natuurlijk.
Een foto van een boerderij uit 2011 ook genomen met het idee dat het ging veranderen. De schuiur rechts en het achterste gedeelte van de grote schuur waren toen al opgeknapt.
Het huis aan de voorkant pas in 2013, tenminste toen kwam ik er weer langs en ik denk dat ik er daarna ook niet meer geweest ben, dus het wordt weer tijd voor een rondje Groeneweg, langs camping 'de Zwenk'.
Nadat ik de foto's in 2013 genomen had heb ik me suf gezocht naar de foto's uit 2011 die ik toen niet kon vinden, vandaag dus wel, vandaar dat ik ze nu plaats.
Ik vind het wel mooi geworden hoor, van mij mogen ze al die ouwe boerderijen zo opknappen.
Inmiddels ben ik er suf van en mijn ogen prikken, misschien toch nog maar een rondje rond het dorp onder de paraplu.
Dat kan Didi ook wel waarderen denk ik, al gaat die natuurlijk wel af en toe even naar buiten en we zijn ook met de auto even naar de winkel geweest en tussendoor ballen we soms even.
Vandaag ging ik op zoek naar de Weelweg, te beginnen bij 2003 want daar beginnen mijn fotomapjes. Van de jaren daarvoor heb ik enkel papier.
Dag voor dag de weken, maanden en jaren door, heerlijk. Buiten was het toch koud en ik zat lekker in de zon.
Foto's hernoemen met het idee ze nog eens te gebruiken, maar het ging me dus vooral om de Weelweg en ik ben er nog lang niet klaar mee.
Natuurlijk wandelden we ook een rondje vanmiddag en toen ik door de Boutlaan kwam nam ik daar ook nog maar eens een paar foto's, dat deed ik al eerder, maar nu de supermarkt toch officieel lijkt te verhuizen nog maar eens, want ook dit beeld (zie foto's boven) gaat veranderen.
Het wordt er allemaal niet mooier op. Het park erachter heb ik ook altijd al zo lelijk gevonden (sorry Ina). Van welke kant je ook aan komt rijden vanaf Zierikzee of Brouwershaven, altijd dat lelijke park duidelijk zichtbaar. Witte schimmel wordt het ook wel genoemd.
Niet dat Scharendijke nu zo mooi is hoor, ik vind het altijd één van de lelijkste dorpen van Schouwen, maar dit doet er natuurlijk geen goed aan. En als je nu naar de foto van de PLUS kijkt en het pand ernaast is er al veel in positieve zin veranderd.
Ook bij de overbuurtjes staan veranderingen voor de deur. De bloemen gaan in elk geval mee naar de nieuwe supermarkt aan de Boutlaan. Verder wachten we het maar af.
Na een tijdje in de garage mag hij weer naar buiten overdag, 's nachts mag hij nog op de slaapkamer, want op het laatste moment nog bevriezen daar hebben wij geen zin in natuurlijk.
Ik gaf hem ook een beetje water en van blijdschap zit hij al vol met rode puntjes.
Het duurt niet lang zei de weerman, er zou weer snel regen komen, dus ik ging maar gauw.
Voor Leo de ex man van Ina, de zus van Joop, geen nieuwe lente meer, hij is vandaag gecremeerd.
Vanmorgen zat ik heerlijk op de bank in de zon te haken en ik verheugde me al op een fijne wandeling in de zon, misschien wel met zonder jas.
Dat pakte helaas anders uit, want als snel kwam er een dichte mist opzetten en die is de hele dag niet meer opgetrokken, het was ijskoud!
Natuurlijk wandelden we wel een rondje vanmiddag en zoals zo vaak begon dat in de Weelweg, die er gisteren nog zo uit zag:
Ik heb de foto's van vandaag en gisteren eens in een apart mapje gezet en ga daar de rest van de foto's die ik heb eens bij doen, want er gebeurt nogal het een en ander in de Weelweg, al weet ik nog niet of dat van invloed is op de weg zelf.
De camping wordt in elk geval behoorlijk uitgebreid, wat het nodige verkeer met zich mee zal brengen. Ik vind het trouwens toch leuk een beetje bij te houden hoe alles verandert of juist niet.
Prima weer om je kostje bij elkaar te scharrelen vandaag. Ik waag me er niet aan te raden wat het voor roofvogel is, ik weet het niet.
Poes had al een lekker hapje gevangen en de ganzen deden zich tegoed aan een lap tarwe. De boer schoot een keer, of het was een kanon, ze vlogen wel op, maar even later zaten ze weer lekker hun buikjes rond te eten.
Freek viel zo langzamerhand over zijn haar, dus het was tijd voor de kapper vandaag.
We hadden weer een gezellig dagje zodoende. Voorzixhtig en niet al te ver gewandeld want Janny had een pijnlijke knie, met de nadruk op had en daarom nog even voorzichtig.
Het was een drukte van belang op het strand. Veel carnavalsontsnappers en voorjaarsvakantievierders en Valentijners natuurlijk.
Toen we bijna thuis waren belde Ina de zus van Joop of we meegingen een hapje eten, nou daar hadden wij allemaal wel oren naar. Het werd een pizza in de vernieuwde pizzeria Leonardo's. Mooi geworden! En de pizza's smaakten nog als vanouds.
Erg gezellig zo met z'n zessen en zodoende een gezellige familiemeeting op Valentijn.
Een hele dag zon, dat doet een mens goed na al die grijzigheid.
Wij wandelden dan ook een flink rondje.
En we deden er extra lang over, omdat ik eens een foto met mijn fototoestel nam en dan weer eens eentje met mijn telefoon om ze thuis te vergelijken en dat viel me niet tegen.
Gelukkig kan ik ze onderweg niet posten, want ik heb nog steeds een heel goedkoop sim only abonnementje en dat blijft zo, anders was ik daar ook nog eens mee bezig. Er wordt nu in de kamer al genoeg gebliept en onderweg gaat het alleen als er Wifi in de buurt is en dat is steeds meer.
Erg vlotjes gaat het allemaal ook nog niet, soms zoek ik me suf, maar ik heb goede hoop dat het goedkomt deze keer.
Kijk en selfies gaan ook makkelijker, wees gerust ik zal er niet al teveel maken hoor, of tenminste niet plaatsen, hahaha en uitvergroten vind ik in dit geval teveel van het goede ;)
We moesten even wachten vanmiddag tot de schoenmaker weer open ging, want er zijn tegenwoordig ook nog winkels die tussen de middag sluiten. Joop had een paar dagen geleden al eens gekeken, hij vond die van hem gewoon te groot, hij pastte niet in zijn broekzak, dat had hij natuurlijk van te voren al kunnen zien.
Afijn, we keken nog eens en vonden iets wat wel in de broekzak past en omdat hij binnenkort jarig is kreeg hij hem van mij of ik kocht de oude van hem, het is maar hoe je het bekijkt. Ik hoop nu wel dat ik er eindelijk ook eens aan kan wennen. Deze past wel beter in mijn tasje dan de oude Nokia, die was nogal dik, dat was een vervelende bobbel.
Voordeel van in een gewone winkel kopen is wel dat ze alles in één keer netjes overzetten, mijn simkaartje werd op maat geknipt, kortom het scheelt wel een hoop gehannes. Voor mij is een nieuw hoesje besteld, dat komt nog.
Dus in het vervolg sta ik jullie zo te woord.
Ik kan nu ook 'appen', al heb ik nog geen tijd gehad het allemaal eens op het gemak te bekijken, want na de boodschappen nog even wandelen, het bed was in de was, dat moest daarna weer aangekleed, dan is het inmiddels etenstijd en als ik niet zorg dat dat op tafel komt wordt het nooit etenstijd ... en dan daarna weer een stukje in de krant, pfff.
Alweer zo'n grijze zure dag. Toch deed ik alweer wat in de tuin en plantte bodembedekkers naast de oprit, zodat het komend voorjaar een mooie blauwe sliert is, hoop ik.
Ik moest aan mijn vader denken, die deed dat ook vaak naast het grindpad, achter de schuin in de grond geplaatste bakstenen.
En dan nog iets.
Ik heb twee rolgordijntjes in huis. Eentje in de keuken en eentje in mijn kamertje.
Bij het ophalen moet ik bij de één aan het voorste touwtje trekken en bij de ander aan het achterste en bij het neerlaten andersom natuurlijk en ik doe het ALTIJD verkeerd! Of ik ze nu op wil trekken of neerlaten, ik kies altijd eerst voor het verkeerde touwtje...
Vorig jaar deden we het eerste stuk en vandaag deed ik het laatste stukje ook nog. Nu staan over de hele lengte rietmatten tussen de buren en ons. Ze zijn maar een meter hoog, maar dat is voor honden genoeg en nu kon ik er nog goed bij. Binnenkort is alles weer dichtgegroeid.
Ik was er wel een tijdje zoet mee, want eerst moest alles vrijgemaakt worden. Gras, opschietende struikjes, rommel, maar het was lekker om buiten bezig te zijn, tussen het ontluikende groen.
Want het duurt niet lang meer hoor
het is al verder dan ik dacht
Zodoende hebben we niet gewandeld, maar als ik buiten bezig ben is het toch anders, dan loopt ze overal mee naar toe en samen naar het tuincentrum is ook leuk.
Streetvieuw 2015. Gelukkig hebben we de foto's nog....
Het was een overwegend luie dag vandaag. Wel gewandeld natuurlijk, want dat kan ik Didi niet aandoen, maar voor de rest haakte ik verder aan mijn haakwerkje. Ik hou nog even geheim wat het wordt (als het wat wordt tenminste).
Ook geen foto's gemaakt en zodoende keek ik eens hoe het 10 jaar geleden was en welke foto's ik toen maakte. Nou de bovenste dus en vijf jaar later de tweede.
Gisteren kwam ik er nog langs toen ik naar AH ging en eigenlijk had ik toen even een foto moeten maken, maar ja toen wist ik nog niet dat ik dat vandaag zou vinden.
De laatste is van streevieuw. Geen idee wat ze ermee van plan zijn.
Toen ik vanmiddag onderweg was voor een paar boodschappen bij AH in Burgh, hoorde ik op de radio dat een mevrouw uit haar wc raampje was gevallen omdat ze duizelig was geworden, ik vond dat een vreemd bericht eigenlijk. Wc raampjes zitten meestel hoog, daar val je toch niet zomaar uit, ook al ben je nog zo duizelig.
Op de terugweg was ik in gedachten en stopte eigenlijk ongemerkt voor groen, iedereen stond stil, alleen ik stond in een andere rij en mijn licht was groen, ik had het gelukkig snel in de gaten. Dat was ook wel een beetje vreemd, ben ik nu ook verward?
Het wemelt van de verwarde mensen, de politie heeft er zijn handen vol aan, er gaat toch ook bijna geen dag voorbij of er is wel een bericht over een verward persoon.
Verward, gek, in gedachten. Het is een vaag gebied.
De ganzen zal het een rotzorg zijn. Het afschieten van de ganzen was begonnen las ik ergens en ik zocht eens waar en wie dat dan doen. Maar dan krijg je weer links dat het verboden is en dat de rechter heeft ingegrepen. Als het gevaar oplevert voor opstijgende en landende vliegtuigen, gaan ze dan met man en macht ganzen afschieten? Of komt het ooit zover dat er niet gevlogen kan worden als de ganzen vliegen, net zoiets als met de treinen als er sneeuw ligt, of blaren op de rails, het zou me niets verbazen.
Fijn gewandeld en eind van de middag een borreltje en een hapje bij Salud. En nu maar weer eens kijken hoe het met geile Geert en onze Bettie is.
Open dag in het Watersnoodmuseum vandaag en omdat ik het al zo lang van plan was gingen we om te beginnen maar eens even sfeer proeven, ik zag er altijd een beetje tegenop. We kunnen het dan op het gemak later nog eens over doen.
Natuurlijk was het erg druk, maar dat weet je van tevoren als je op een open dag gaat. Veel ouders met kinderen, waar ook aan gedacht is in het museum
Veel boeken en fotoboeken
De zendamateurs waren er natuurlijk ook, zij speelden een belangrijke rol.
En deze hing jaren in de kamer. Later kwam ik hem nog eens tegen achter een ander schilderijtje en nu heb ik geen idee waar hij gebleven is, ik denk dat hij nog ergens achter zit, die komt vast nog weleens tevoorschijn.
Het viel me alles mee, ik was op rillingen en beklemmende gevoelens voorbereid, maar niets van dat alles.
Daarna dronken we nog even een wijntje bij Abelenkoo.
Ik ben maar weer eens aan het haken geslagen, Granny's stripes, ik deed dat al eerder voor op de keukentafel, dat ligt daar nog steeds, erg vrolijk. (de geldbomen doen het trouwens ook nog goed)
Deze keer geen kleedje maar iets anders, het is even afwachten hoe het uitpakt, maar dat wordt nog wel vervolgd. Ik ging even bij Ans langs voor wat nieuwe kleurtjes, maar die is met vakantie tot 1 maart en dan hoop ik het toch wel af te hebben, dus ik zal het moeten doen met de kleurtjes die ik heb, geen probleem verder. Dan maar met iets minder rood.
Ik wandelde een fijn rondje mèt bibsenjas. De laatste weken eigenlijk alleen maar bibsenjasweer, het kan natuurlijk aan mij liggen, maar volgens mij heb ik vorig jaar mijn bibsenjas zowat niet aangehad en is het deze winter toch wel veel kouder.. qua wind op de bibs.
Komende zaterdag beginnen de jaarlijkse Strao feesten weer, te beginnen in Renesse, zoals elk jaar.
Er stond vanmorgen een leuk stukje in de krant over het hoe en waarom, klik maar en eventueel nog ergens op een + totdat het leesbaar is.
Ons dorp is 14 maart aan de beurt, ik ben altijd blij dat wij één van de laatsten zijn, want dan is de kans op wat warmer weer groter. We wachten het maar weer af.
Eenden vliegen vaak op als je langsloopt, maar bij het vrouwtje van dit stel wilde het niet lukken vanmiddag. Ze probeerde het wel, maar ze kwam niet los van het water en liet dat luid kwakend blijken. Haar mannetje kwam terug en ging bij haar zwemmen. Wat een ellende voor die beestjes, haar achterste ziet er ook wat verfomfaaid uit...
"Je kunt ze toch ook omwisselen" zei Joop onder het eten, terwijl hij naar mijn tekeningetjes keek. Waarschijnlijk bang dat ik het hele huis ermee vol zou gaan hangen. Ik heb hem gerust gesteld, meer worden het er niet... voorlopig.
Verder was er niets bijzonders, oja eigenlijk wel, ik was in Zierikzee en daar is een erg leuke koffie en thee winkel gekomen, ik keek er eens binnen en kocht wat thee.
Ook allerlei koffieapparaten hebben ze. Ik ben nog steeds op zoek naar een oplossing voor als er visite is, dan vind ik het teveel gehannes met dat espresso ding en dan maakt het me ook teveel herrie. Ik kan dan niet verstaan wat er in de kamer gezegd wordt...
Nog een ouwetje van Zonnemaire uit de zestiger jaren.
De fietsenmakers werkplaats van Kaspers. Aan de overkant van de weg was de winkel met de woning.
Wat een bofkonten zijn wij toch, zo dicht bij het strand wonen is toch heerlijk, ook al komen wij er alleen in de wintermaanden. 's Zomers vinden we het te druk, ik tenminste.
En omdat de zon zo lekker scheen gingen we daar maar weer een wandelingetje maken, dan hoefden de pootjes van Didi ook niet door de pekel, want dat is toch weer anders dan zeezout, denk ik, dat geneest juist
Er was schuim...
... opkomend water, dat het schuim steeds een stukje verder duwde
en zon
en dikke komkommers, of zoiets, leuk om mee te spelen in elk geval.
Ik ben maar een beetje bij huis gebleven vandaag met die glibberigheid op de weg. Geen zin om te vallen en al die pekel of strooizout is nu ook niet bepaald goed voor hondenvoetzolen.
Ik heb me in de tuin vermaakt. De kerstboom is geplant en de boel is weer poepvrij.
De duifjes kruipen ook weer uit hun eiers en ik liep even met Joop mee voor een paar foto's.
Die op de bovenste foto zijn één dag oud, die hierboven twee dagen en hieronder drie, ze groeien als kool.
Schattig hè, ik vind ze wel aandoenlijk met die grote gaten in hun kop en hun gele donsjes.
Ongeveer hetzelfde als gisteren wat het weer betreft.
Verder denken we weer aan de ramp vandaag:
'Maandagmorgen heb ik een vlag gemaakt van 'n stuk hemd aan een stok en die naar buiten gestoken. Na een paar uren kwam er een watervliegtuig, maar dat kon niet landen door de bomen rond de boerderij. Dus het verdween weer. Maar toen wisten we in elk geval dat ze ons ontdekt hadden. 's Middags om twee uur kwam er een helicopter. Die liet een lijn zakken, die ik vanaf onze zolder kon pakken. Daar heb ik mijn vrouw in gebonden en ja, toen moest ik haar naar buiten duwen... het water in. Ze kon niet zwemmen en was al ruim acht maanden zwanger. Het was een angstig moment, maar je deed alles om daar weg te komen. Ik duwde haar van de zolder af en binnen één tel begon die helicopter haar op te hijsen. Ze vlogen met haar weg en kort daarna kwamen ze mij en mijn dochterje halen'.
