Vroeger... stond onze vlaggenmast aan de voorkant bij het hek, toen hing ik er altijd van die kleurige windzakken in, om te zien uit welke hoek de wind kwam. Later werden de bosjes te dicht en vonden we het wel leuk om hem achterin de tuin te hebben, daar staat hij dus nu, maar vlaggen... ho maar en ook geen windzakken meer...
Sinds vorige week hebben de buren een vlag en nu ben ik jaloers. Ik wil ook weer een vlag of een kleurige zak aan de voorkant. De bosjes zijn inmiddels behoorlijk uitgedund en er moet nog iets weg, de stippen staan al sinds vorig jaar op de takken en als die weg zijn kan er weer gewapperd worden, kwestie van de mast van het ene naar het andere gat brengen.
Dat deed me vandaag aan het volgende gedicht denken:
Hoor even, ik vertel je wat ik heb vandaag de vlag maar uitgestoken omdat de lucht iets heel bijzonders had omdat de winden zo naar bloemen roken
Men zei, daar is iets schoons op til en keek of men de koningin verwachtte de wereld was zo wijd zo wit zo stil ik keek eens hier, ik keek eens daar en lachte.
Toen dreef een grote vogel aan en bleef wat spelen op z'n zilv'ren zeilen die had twee stelte' om in een poel te staan en nog een stok om slootjes mee te peilen.
Daar dreef nog eens iets wits voorbij heel in de verte hing een klok te klinken de witte mist hing op de groene wei en daarin stond een druipend paard te blinken
De wereld kreeg eensklaps een kleur de grote hemel was ineens ontloken de rijke zon verguldde een oude deur en toen heb ik de vlag maar uitgestoken.
Gisteravond wisselden we de gewonnen bonnen in en aten lekker een hapje bij Salud. Eenmaal weer thuis kwamen M&M nog gezellig even langs voor een borreltje en toen was de verjaardag van Joop ook weer voorbij.
Vandaag wandelde ik een flink eind in de kou en de wind, maar als je goed doorstapt word je natuurlijk vanzelf warm en Didi zorgt ook wel dat ze op temperatuur blijft. Thuis gekomen lekkere warme chocolademelk met paaseitjes en met de Viva en een breiwerkje op de bank, bij de kachel, want die kunnen we nog niet missen.
Vandaag brachten Silvia, Martin en de kinderen een bliksembezoek. Snel twee bakjes koffie en weg waren ze weer, de soep die ik gemaakt had gaat maar in de diepvries want daar is niet van gekomen. Al met al ben je daar dan toch een hele dag mee bezig, ik heb verder niets gedaan tenminste. Ook al geen foto, daar heb ik niet eens aan gedacht.
Vanavond moesten we eigenlijk ook nog uit eten met de duivenclub, maar als ik ergens geen zin in had was het wel een driegangenkipmenu (ik ben toch al niet zo gek op kip), met veel knoflook natuurlijk, want dat moet bij kip anders smaakt het nergens naar en daar krijg ik dan weer buikpijn van. Dus ik heb lekker eigengemaakte soep gegeten en Joop is samen met zijn duivengoeroe. Kunnen ze gezellig onder het eten over de duifjes kletsen en ik kan lekker relaxen met een wijntje en een peukje op zijn tijd, zonder dat ik daarvoor naar buiten moet, ik ben nog verkouden genoeg.
Straks, morgen, voor de late lezer vandaag, de 26ste is Joop jarig, 66 alweer.
Aan het begin van de middag brak de zon eindelijk door en wat ziet en voelt alles dan toch gelijk anders. Ik ben begonnen om de auto eens uit te mesten en daarna ook gelijk maar naar de wasserette gereden voor een uitgebreide wasbeurt, gemak dient de mens hoor en ik moest toch even in de stad zijn want mijn mascara was op. Eenmaal bij de drogist liep ik ook nog een leuk nagellakje en lippenstift tegen het lijf. Als je er naar zoekt vind je het niet, dus ik heb het gelijk maar meegenomen.
Daarna deden we nog een rondje Ellemeet, de zon was inmiddels wel weg hoor, maar in de nabijheid van het strand kwam hij toch weer tevoorschijn.
Het was zodoende een heerlijke dag, lekker in de weer geweest.
Ik had het al vaker of die Steurtop, het hoogste punt van Scharendijke.
Nu ik weer eens mijn fotomapjes aan het opruimen ben kwam ik vanmiddag een foto tegen uit april 2004 waar Simba nog lekker ruim op de steentjes ligt en de polder achterin leeg is. Vorige week maakte ik deze, het bankje is al zowat ondergegroeid en ook een stuk moeilijker te bereiken. En dan vooral die lege polder erachter, wat een verschil. Alles is zowat volgebouwd daar, daar heb ik ook nog foto´s van. Je zou denken dat valt wel mee met al die veranderingen, maar dat gaat hard.
Daarom vind ik het ook zo moeilijk foto´s uit te zoeken, wat er weg kan en wat niet. Mijn C schijf was zowat vol, dus nu staat alles op D, maar ja ´t zijn grote bestanden en kleiner maken heb ik ook geen zin in, dan gooi ik ze net zo lief weg, dus ik ben aan het sorteren geslagen en kijk dan vooral wat er op staat uit de omgeving. En veel er van geef ik ook maar vast ergens een plekje op ´het net´, of soms wel op twee plekjes. Zekerheid voor alles.
Zo kwam ik ook de oude boerderij aan de Schelpweg weer tegen, waar nu een nieuwe staat, ik maakte er vanmiddag maar eens een foto van, want die boerderij verandert voorlopig niet, maar wel hoe hij eruit ziet, de tuin, de omgeving.
Ik ben er druk mee, het was er ook wel weer voor vandaag.
Voor diegenen die er nog op zaten te wachten, mijn nieuwe bril. Hij is bruin van buiten en turquoise blauw aan de binnenkant wat ik zelf erg leuk vind. Ik was vanmiddag ook bij de kapper, dus vandaar dat mijn haar zo raar zit. Geverfd en al, dan moet het eerst weer een paar keer gewassen zijn voordat het weer lekker valt, maar de eerste zes weken ben ik weer onder de pannen wat haar betreft en wat bril betreft iets langer hoop ik.
Zojuist heb ik ook mijn stem uitgebracht op Mien Domus zodat ze misschien WERELDONDERNEMER VAN HET JAAR 2011worden. Zij zijn erg goed bezig met hun inkoop wat betreft het milieu, daar kunnen anderen nog een voorbeeld aan nemen. Ik hoop dan ook van harte dat ze winnen.
Mochten jullie ook een stem uit willen brengen dan kan dat natuurlijk, het kost alleen even de kleine moeite om een mailtje te versturen, mochten ze winnen dan maak je ook nog kans op een prijs. Het is wel zaak het voor morgenochtend 9 uur te doen, dus ik ben wat aan de late kant. Sonja en Ernesto, die ook kringloopwinkel de Soepkokery in Zierikzee runnen, zullen jullie erg dankbaar zijn.
Mijn hoofd begint zo langzamerhand weer normale proporties aan te nemen, al klinkt het nog niet zoals het wezen moet, maar ik voel me toch al een stuk beter. Joop heeft het nu ook te pakken, die is nog in de beginfase van veel niezen en water dat overal uit komt. Hij zegt dat hij het van mij heeft, maar dat kan toch niet met een verkoudheid, dat is toch geen virus?
Nou dat blijk dus van wel.... het is zo besmettelijk als wat. En nu maar hopen dat we er ook niet nog eens een griepviruisje overheen krijgen. Ik doe wel een rondje met Didi hoor, maar het zou wel fijn zijn als het een ietsiepietsie minder koud was, brrr.....
musjop in wantjesan, je mô juneihe hoet angkleeje, zei mun moeder aoltiet.
Zo was het tot voor kort, een prachtige boerderij, met ook al zo'n mooi huis, wel verouderd net als het huis van Gakeer. Ook hier woonde al jaren een alleenstaande boer, meneer v.d. Weide geloof ik, iemand die het weet mag het aanvullen hoor.
Als je goed kijkt zie je ook aan de voorzijde het balkonnetje en het mooie metselwerk, ik vond het altijd een mooi huis en jammer dat er zo weinig leven was.
En sinds kort is ook dit dus afgebroken, eeuwig zonde vind ik, maar ja wie ben ik.
Vanmiddag kwam ik er weer langs, er wordt volop gebouwd en ik ben benieuwd wat ze ervan gaan maken, of het iets is dat bij de prachtige schuur past of dat die op den duur ook het loodje moet leggen.
Renesse opende vandaag de rij. Ik vond het te koud om op het strand te gaan kijken, maar kon het toch niet laten om vanmiddag even naar het dorp te gaan. De stoet kwam net aan rijden, zodoende kon ik ze mooi filmen. Daarna ben ik ook gelijk weer naar huis gegaan.
Volgende week is Noordwelle aan de beurt, daar doen meestal de meeste Zeeuwse trekpaarden mee.
Hier het bericht van de PZC waarbij ook nog een filmpje staat.
Vandaag keek ik vooral naar buiten en vanmiddag deed ik een klein stukje over het strand. Nog steeds niet in orde en daardoor ook al kouwelijk, maar het wàs vooral ook erg koud. Het water dat eerst uit zichzelf uit mijn neus liep wordt langzaamaan wat dikker en verandert van kleur, pakken zakdoekjes en anti flu snoepjes gaan er doorheen.
Gisteren heb ik mijn nieuwe bril al opgehaald, hij was lekker snel klaar, maar een foto komt nog weleens hoor, geen gezicht met die waterige ogen. Hij zit in elk geval heerlijk en is een stuk lichter van gewicht dan de vorige, ik ben er al helemaal aan gewend.
Nog steeds een vol waterig hoofd, maar 't zonnetje scheen lekker dus ik ging op stap voor een rondje polder. Op Elkerzee kwam ik weer langs het huis van gisteren er gebeurde niets en het hek was dicht, maar toen ik er een stukje voorbij was kwam er een auto aan die de oprit op reed en het hek open deed. Ik ben omgedraaid, want ik wilde best eens weten hoe oud het nu eigenlijk is.
Eerst vroeg ik of het hele spul nu echt afgebroken gaat worden en dat blijkt dus bijna rond te zijn. Het huis is gebouwd in 1929 en de schuur pas in 1933, nog niet eens zo heel erg oud dus. Hij vroeg of ik al eens binnen had gekeken, nee natuurlijk niet, zo bevriend was ik niet met meneer Gakeer, al ken ik hem al vanaf de tijd toen ik nog bij de Rabobank werkte, daar had hij nl. een rekening en zodoende betaalde ik weleens zijn rekeningen, dat ging toen nog zo, niks telebankieren.
Nou en toen mocht ik dus mee naar binnen en deed een flinke stap terug in de tijd.
Ik maakte behoorlijk wat foto's en merkte wel dat de man het leuk vond mij een rondleiding te geven, tot op de zolder aan toe. En hoe gecharmeerd ik ook ben van het huis, ik kan nu wel begrijpen dat het goedkoper is de boel af te breken en iets nieuws te bouwen. Daar komt ook nog bij dat het huis in 1953 tot ruim twee meter in het zoute water heeft gestaan.
De voorkiamer rechts voor was de mooie kamer, daar is dus op een paar zondagen na nooit gewoond door de broer en zus die er het grootste deel van de tijd woonden. In het dorp kende iedereen hem als de man die met de tractor boodschappen kwam doen of even naar de bank, toen we die nog hadden.
Ik denk dat hij niet onbemiddeld was, maar of hij daar ook van heeft genoten....
Je zult toch gisteren maar voor de eerste keer gedacht hebben, "kom ik ga eens bij riavanfelius.nl op bezoek", dan was het welkom niet erg warm natuurlijk. Het was niet de eerste keer en het zal ook wel niet de laatste keer zijn geweest, soms moet jk even spuien.
Er zat ook een flinke verkoudheid aan te komen, daar werd ik vanmorgen mee wakker. Die zal ik wel opgelopen zijn met het open zetten van de ramen en de deuren voor de rook van de kachel. Het water loopt m'n neus uit. We hebben vanmiddag de pijp helemaal weer uit elkaar gehaald buiten en er bleek een stuk gewoon dicht te zitten, vandaar dat de boel niet trok.
De deur met de klompen hoort bij dit huis en deze schuur
Ze worden waarschijnlijk binnenkort gesloopt, de bomen zijn al gerooid. Eeuwig zonde vind ik en daarin ben ik niet de enige, maar opknappen is denk ik bijna niet meer te doen
Er is sinds de bouw niets aan veranderd, alles is oud en niet van deze tijd. Volgens mij is het altijd van dezelfde familie geweest, de laatste bewoner is een tijdje geleden overleden
Ik lig weer even overhoop met mezelf hoor, mopperdemopper.
Het gaat allemaal niet zoals het wezen moet en de kachel brandt ook voor geen meter. Volgens mij komt er koolmonoxyde de kamer in, dat proef je, maar het stinkt ook, dus rook ook. Vanmorgen dacht Joop dat de pijp bovenin niet goed zat, dus de boel weer losgemaakt en opnieuw weer vast. Vanmiddag weer aangemaakt met nog precies hetzelfde resultaat. Morgen gaat heel de boel uit elkaar, dit is niks.
En zo nog het één en ander waar ik jullie niet mee zal vervelen, of eerlijker gezegd, dat hoeft niet iedereen te weten. Want er wordt wat afgeloerd hier, maar iets leuks in de reactiebox roepen, ho maar!
Durven jullie dat niet lieve loerders, of weten jullie niet hoe dat moet? Kwestie van 'reacties' aanklikken en typen, zo simpel is het, email adres invullen enzo hoeft niet eens hoor en ook je naam kan je veranderen, leuk hè? Het zit me weer eens tot ver boven mijn hoofd. Vinden jullie het leuk wat ik doe en kom je daarom elke keer terug, of vind je het juist niks en lach je me uit, of ben je alleen maar nieuwschierig hoe het er in huize K. aan toe gaat, hoe slechter nieuws hoe beter dan natuurlijk, want niets is leuker dan leedvermaak. Nou vandaag hebben we de kachel hoor, wat een ellende, ik ben er chaggerijnig van. Lachen hè. Als je morgen voorbij fietst of rijdt maar even kijken, want dan zit misschien Joop wel op het dak, dan weet je tenminste wat er aan de hand is.
Natuurlijk is het wel leuk als je op de Valentijnsmaandagmorgen een heuse valentijnskaart in de bus krijgt. Gelukkig begreep ik van wie hij was, er zat nl geld in en liefde is nu eenmaal niet te koop. Hij was dus ook een beetje voor Rabin.
Verder was het gewoon maandag, niks an.
Beetje zon nog vanmiddag, dat wel.
Nog een paar uur en ook bij deze dag kan weer een vinkje.
Elke dag even wat en als 't karretje vol is moet dat eerst weer weggebracht worden. Hij is in elk geval leeg nu, 't meeste kan naar de stort.
Nieuw breiwerkje opgezet vandaag, ook dat gaat langzaamaan, elke dag een paar naaldjes. Het tasje dat ik van de restjes bij de vorige maakte is klaar, erg leuk geworden, al zeg ik het zelf. Gisteren zag ik bij de Lidl twee boeken over breien, eentje met de basistechnieken en eentje met allerlei steken, ik heb ze meegenomen want ik denk dat ik daar vast wel eens iemand blij mee kan maken.
Gisteravond waren we in Salud voor de Pubquizz, erg leuk en gezellig, maar ik wist niks. Toch won ik wel een prijs, kwestie van gokken welk kaartje je omhoog stak, rood of groen en even later won Joop daarmee. Tegoedbonnen van €10. Met ons ploegje waren we derde en wonnen we bolussen, ook al lekker.
En toen deed ik een hele nacht geen oog dicht, geen idee hoe het kwam, maar ik sliep om half vijf nog niet. Zodoende wel een beetje suf vandaag, ook al kwam het niet van de lalcohol.
Vanmiddag bracht ik Joop bij de taxi's, hij had een rit, en zelf ging ik naar Zierikzee voor de oogmeting. Links weer een ietsiepietsie achteruit, tsja het wordt er ook niet beter op. En nu maar weer wachten tot hij klaar is.
We hebben met de snippers gespeeld vandaag. Alles is weer netjes verdeeld en zelfs twee nieuwe paadjes bij het duivenhok. Dat loopt weer lekker zacht in plaats van de zompige blubber en het ziet er ook gelijk een stuk netter uit.
Vanmiddag de stoute schoenen nog eens aangedaan en brillen gepast, alleen deze keer. Natuurlijk begon ik met een glasbril, maar al gauw kwam ik toch weer bij de wat sprekender monturen terecht, die zijn gewoon veel leukerder. Ik heb er twee mee naar huis genomen zodat Joop toch ook een beetje inspraak had en toen ik Joke belde was die ook in de buurt dus die kwam ook nog gezellig even langs met Wim, u weet wel, van de mutsjes.
En nu ben ik er uit, hij is leuk! En jullie moeten maar gewoon even geduld hebben.
De mooiste kunstwerkjes worden door moeder natuur zelf gemaakt, kijk maar naar de foto's. Laag water, geen zon, verschillende kleuren zand, schelpjes en af en toe een beetje water. Ik vind het prachtig.
Hier staan ze weer bij elkaar, met nog een paar extra.
Zo heeft dat donkere grijze weer toch ook weer het voordeel dat je mooie foto's kunt maken en om te wandelen is het ook best lekker hoor. De blauwe luchten met witte wolken komen ook wel weer.
Nog even over de foto van gisteren, degene met die prachtige benen op de voorgrond ben ik, ja ja mèt rok ;)
Een paar dagen geleden kreeg ik via Schoolbank.nl een mailtje van iemand voor een binnenkort te houden reunie. Ik vind het wel leuk eigenlijk en heb me al aangemeld.
Geen idee hoeveel aanmeldingen er al zijn, maar het kan denk ik geen kwaad er hier ook wat aandacht aan te schenken.
OPROEP MULO REUNIE
Openbare Mulo Zierikzee eind jaren 1950
We denken aan een ontmoeting in april/mei ergens op een lokatie in de "Westhoek",
Marijke Ribbens, Ria de Jonge, Tineke Deurloo, Annelies Ribbens, Jannie Verseput en Nellie Visser
Wat een cadeautje zo'n dag. Ik zit er van te gloeien, net als iedereen denk ik en ook al moest je werken dan was er vast een lunchpauze met wat zon.
Eerst maar eens een rondje door de tuin en bij de jonge duiven gekeken die ook zaten te genieten.
Didi was nog steeds niet lekker en wilde niet eten. Ze heeft gisteren denk ik iets verkeerds gegeten of een oud varkensoor dat ze ergens verstopt had, dat kwam er tenminste ook uit gisteravond. We hebben vanmiddag wel een lekkere wandeling door de polder gedaan, daarna had ze wel weer trek en at gelijk haar bak leeg.
Ik heb het stormstof van de ramen gewassen en Joop is begonnen met de stacaravan leeg te ruimen, hij ziet er nu al heel 'onbewoonbaar verklaard' uit en de eerste volle kar staat klaar om naar de milieustraat te verhuizen. Het begin is er.
De kleine caravan heeft hij gisteren op- en uitgeruimd, die wordt gebruikt als voeropslag voor de duiven. Ik denk dat ik die ga beschilderen of anders een bruidssluier er overheen, hij moet in elk geval een beetje opgevrolijkt of uit het zicht, of allebei.
Vroeg naar 't strand vanmorgen, 't leek aardig rustig, maar dat viel toch nog tegen. Eenmaal op de terugweg nam de wind weer aardig toe. Veel foto's gemaakt en daar was ik dan vanmiddag weer een tijdje zoet mee. Verder weinig gedaan.
Lekker hoor als je zomaar doen kunt waar je zin in hebt, niets moet alles mag...
Nu ja, een logje elke dag, dat moet wel een beetje van mezelf.
En een glasbril is heus niet truttig hoor, dat verbeeld ik me maar.
Geborduurde vogeltjes in je badkamer, dat is pas truttig.
Op het strand werd je vanmiddag nog behoorlijk gezandstraald, vandaar dat ik na een klein stukje toch maar weer lekker de rust van de polder op zocht, die klei blijft tenmiste gewoon liggen waar hij ligt.
We aten en dronken wat bij Salud eind van de middag, zij zijn tegenwoordig ook aan de Twitter, dus volgt allen Salud.
Terwijl we daar zaten kwam er een mevrouw aan de bar zitten met een glasbril op en nu weet ik ineens zeker dat ik geen glasbril meer wil, want wat zijn die saaaaai. Of zou dat door die mevrouw komen? Ik ben er nog niet uit, maar ik ben wel blij dat mijn bril de laatste keer niet door ging. Nu winkel ik, al kijkend door mijn oude, nog even verder.
Vanmorgen gelijk lekker de tuin in gedoken voor wat klusjes, want dat was nodig. Zo lag er overal poep. Het is natuurlijk wel makkelijk dat Didi dat in de tuin kan doen, maar dan moet je zo nu en dan wel eventjes de boel verzamelen. En van het één kwam het ander en nog zie je er eigenlijk niets van, maar ik voel het wel.
Daarna wat boodschappen in het dorp waarbij ik de crocussen tegen kwam, ik had ze nog niet gezien dit jaar.
Joop deed nog een ritje Nijkerk, het wil niet erg vlotten daar, ze zijn nu al zo'n maand of twee aan het verhuizen, dat is veel te lang natuurlijk, maar ja tussendoor moet er ook nog gewerkt worden, een ander huis leeg geruimd, kinderen met verplichtingen en ga zo maar door. Een beetje extra hulp is dan wel welkom. Nu maar hopen dat het niet al te lang meer duurt eer alles weer een beetje normaal is.
Had moeite om overeind te blijven soms en de post lachte me zelfs uit toen ik bijna de sloot inwoei. Natuurlijk deden we wel een rondje, maar ik heb wel een beetje de beschutting van bomen en huizen op gezocht.
Op de foto de Grevelingen, waarop de windvlagen goed te zien zijn. Via Twitter kreeg ik deze link door waarop je de windsnelheid en de windstoten kan zien. Altijd fijn zeker als het spannend is.
Verder kunnen we binnenkort weer een pizzaatje gaan eten, ze zijn weer OPEN!
Dit zijn ze dan, de drie borduurwerkjes die misschien al twintig jaar in een laatje lagen, nu met een mooi aluminium kleurig lijstje achter ontspiegeld glas. En leuk dat het staat in de badkamer! Ben nu toch wel blij dat ik het gedaan heb.
Waar ik niet blij mee ben is het verhaal van een mevrouw die ik ooit eens volgde op Twitter. Ik kwam toevallig haar naam tegen en ging haar volgen omdat ik haar kende van vroeger, ze woonde toendertijd een dorpje verderop. Ze verwelkomde me toen ik haar en zij mij toegevoegd had en dat was het. Ik weet niet meer wat ik gezegd heb hoor, gewoon iets van 'leuk elkaar hier tegen te komen' , geen sjoege. Toen deed ik een DM (direct message) en nog één, want ik vond het raar dat ik geen enkel teken van herkenning kreeg. Tot ik uiteindelijk een berichtje kreeg dat het haar maar beter leek elkaar te ontvolgen, okee dan, ik legde me er maar bij neer.
Tot een tijdje geleden er een ontmoeting van wat Twitterende mensen op het strand was, daar was ze ook weer bij en omdat ik verder niemand kende ging ik er niet heen, toevallig liep ik wel op het strand toen zij daar ook liepen, ik maakte een foto en plaatste die op Mobpypicture, niks aan de hand.
Zoals jullie weten loop ik vaak op het strand, eergisteren ook weer in inmiddels wist ik dat die mevrouw twee grote honden heeft, maar echt geloof me of niet er lopen heus wel vaker mevrouwen met twee grote honden hoor. Toen ik boven op de duinen liep zag ik heel in de verte iemand lopen, met.... juist! Ik zoomde zover mogelijk in met mijn cameraatje en maakte een fotootje, geen idee of er iets herkenbaars op stond.
Eenmaal thuis bleek hij best scherp en ik had zo'n vermoeden dat ze het was, dus ik plaatste hem op Mobypicture aan haar gericht, met het idee dat ze het misschien wel leuk zou vinden.... en dat was dom!!!
Dat was heel dom, want hoe kon ik verzinnen dat het ons misschien wel wat nader tot elkaar zou brengen, dat ik zelfs misschien wel hoopte een reactie terug te krijgen, ik wil namelijk altijd graag met iedereen vriendjes zijn en dat is ook al dom.
Meneer Zwart belde gisteren, de schilderijtjes waren klaar, dus die ging ik vanmiddag even halen. Ze zijn erg leuk geworden, ik zal morgen een foto maken, daar was het toen ik terug kwam al te donker voor.
De kinderwagen staat bij de Kringloopwinkel in Zierikzee, plus prachtige gouden stoelen, plaatjes toch?
Op veel plaatsen werd, zoals elk jaar, de ramp van 1953 weer herdacht. Ik ga daar nooit heen, maar sta er op mijn eigen manier toch wel even bij stil. 1 Februari sla je niet zo snel over, januari is om, weer een stapje dichter bij de lente en ja, ook de ramp... nu 58 jaar geleden.
Ik maakte een lange strandwandeling, het was opkomend water en dan zie je zo'n steeds verder het strand oprollende zee, nu bij rustig weer, maar ik weet ook hoe het er uit ziet bij storm. En af en toe kijk ik dan eens naar de duinen, op veel plaatsen hoog, breed en stevig genoeg, maar er zijn ook plaatsen waarvan ik denk: "is dit alles..." Ik hoop het in elk geval nooit meer mee te hoeven maken en het is goed dat er elk jaar even bij stil wordt gestaan.
Er komt ook een musical, dat vind ik dan weer een beetje dubbel, een musical heeft toch iets vrolijks, nu ja misschien moet ik gewoon eens gaan kijken.
Belangrijk! Kijk ook even bij de update(s) van gisteren!
