We werden opgeschrikt door nieuwspagina van de PZC vanmorgen, er was brand geweest afgelopen nacht in Zonnemaire en daarbij was één persoon om het leven gekomen. We hadden niets gehoord, terwijl het eigenlijk hemelsbreed misschien maar honderd meter verderop was, nog niet eens denk ik.
Heel de woning uitgebrand en de buren ook flinke schade. Wat een ellende. IK keek eens even bij het huis toen ik een rondje ging doen, daar wordt je niet vrolijk van. De omgekomen persoon blijkt wel een problematisch iemand te zijn geweest, maar toch...
Vanmiddag wandelden we samen om het jaar wat rondjes betreft af te sluiten, nog steeds mooie luchten.
We zijn er klaar voor. Joop haalde oliebollen en appelflappen vanmorgen, we hebben nog ander lekkers en nu maar wachten tot we naar bed kunnen.
Goede jaarwisseling allen. Rustig aan maar, dat doen wij ook.
Ondanks dat hij een feestelijk tintje had was het fijn een gewone dag en deden we elk ons eigen ding. Het was wel erg koud merkte ik bij het ochtendrondje, ik had niet eens mijn muts op gezet.
Joop haalde tweedehands puzzels op in Middelburg die hij daar gekocht had en ondertussen wandelde ik weer eens een rondje met het hondje, al had hij helemaal geen zin dit keer, hij vond het ook te koud denk ik, of was bang voor jagers of vuurwerk, want dat is hij.
Morgen nog even oud en nieuw en dan hebben we het weer gehad, ik heb mezelf al tien keer afgevraagd welke dag het nu eigenlijk is vandaag en telkens ben ik het weer kwijt, het is woensdag! Vrijdag nieuwjaar en dan is het weer weekend.
Vanavond kwam er een rits met verlichtte trekkers voorbij, zo mooi om te zien! Ik was te laat toen ik aan een foto dacht waren ze al bijna voorbij. En toen ik eens Googelde zag ik dat het landelijk was.
Nog maar een fotootje gepikt, niemand die dat erg vindt denk ik.
Vandaag zijn we 54 jaar getrouwd, we gaan in steeds rapper tempo lijkt het wel, want nog maar net geleden waren we bij de 50, toen woonden we alweer hier. Op onze trouwdag woonden we ook in Zonnemaire, maar dan aan de andere kant van het dorp en dat lijkt dan weer wel heel lang geleden en dat is het ook natuurlijk, ruim een halve eeuw.
Negentien was ik nog maar net en het moest allemaal best snel want financieel zou dat veel voordeel opleveren, nou daar heb ik nooit iets van gemerkt, nooit een zak geld gezien, dus ja wat daar van waar was weet ik ook zo net nog niet.
We woonden in bij mijn ouders, tenminste Joop zat nog in dienst bij de MP in Vlissingen en kwam zo vaak als mogelijk was op de brommer naar huis. Hij had een aangeklede Zundapp.
We mochten na ons trouwen wel samen slapen, nou iets eerder misschien ook al, maar niet veel want dat hoorde niet, dat was een onuitgesproken wet, Joop sliep op de logeerkamer. We smokkelden wel eens natuurlijk.
We hadden al vier jaar verkering en waren een jaar voordien al netjes verloofd, dus de zekerheid dat het er ooit van moest komen was er. Het waren toch heel andere tijden dan nu hoor.
'In voor en tegenspoed' sprak de ambtenaar van de burgerlijke stand.... dat was voor het eerst dat dat tot me doordrong, dat het een serieuze zaak was, daar had ik eigenlijk nog nooit zo bij stil gestaan.
De eerste dompers kwamen al snel en maar daar ga ik het niet meer over hebben.
En kijk! Mijn oma miste 54 jaar geleden ook een tandje
Oma van moeders kant en opa van vaders kant, die van Joop waren er al lang niet meer.
We gaan gewoon maar door, wij houden het nog wel even vol zo.
Ijskoud vabdaag. Vanmiddag voelde het nog kouder dan vanmorgen, maar wel lekker twee rondjes door de polder.
Mijn tand blijft aardig zitten tot nu toe en dat is maar goed ook, ik kreeg nog geen reactie op de mail die ik stuurde naar de reparateur of ik een afspraak kon maken. Alles is dicht al staat er wel dat ze je niet laten zitten. Er staat ook dat je vooral niet zelf moet lijmen, dat las ik pas nadat ik gemaild had. Ik snap het wel maar ik ga toch echt niet dagen of misschien nog wel langer zonder voortand lopen. Anders wacht ik wel tot hij er weer uitvalt dan hoeven ze de boel niet te forceren. Mijn tanden zijn daar welbekend. ze maakten het gebit zelf.
Een gewone maandag weer, voorzover rond deze tijd dagen normaal kunnen zijn. Winkels zijn dicht, er kan alleen eten gekocht worden.
Ziekenhuizen, bedden, cijfers, inentingen, varianten, nog besmettelijker, we raken het coronavirus voorlopig nog niet kwijt ben ik bang.
Het laatste vel van het eerste blok is gevuld met tulpen.
Eerst de potloden weer netjes op zijn plaats, buraeu schoonmaken en dan het cellofaan van het tweede blok afhalen. Klaar voor de volgende vijftig!
Morgen of vandaag de 28ste is onze jongste jarig. Ze zit tegenwoordig midden tussen de baby's en volgt de opleiding kraamzorg. Na eigenlijk haar hele leven van alles gesjouwd te hebben wil ze eindelijk weleens iets 'zijn' en dat gaat dan meer om het gevoel dat ze er zelf bij heeft denk ik en een beetje leren kan geen kwaad zeker niet als je er ook nog voor betaald krijgt.
Met hard werken heeft ze het altijd wel gerooid. Niet dat ze dat nu niet doet want de studie is ook best pittig en als moeder heb je natuurlijk ook praktijk ervaring. Leren terwijl je werkt bij Naviva.
Morgen/vandaag wordt ze 51, die teller loopt gewoon door. Ik denk dat we even zullen beeldbellen, want ze moet 'gewoon' werken. Die baby's trekken zich van Corona niets aan.
Wat een storm vandaag! Bella rammelde me wakker en het was totaal geen weer om naar buiten te gaan, vanmiddag toen ze een beetje was gaan liggen even een klein rondje. Verder lekker zitten kleuren, we vermaken ons best.
Ik had me nog wel af mogen of onze buitenboom wel stormvast was en ja dat was hij, hij ving te weinig wind om om te waaien.
Lekker een bonbonnetje bij de thee dacht ik, maar dat pakte anders uit. Zulke dingen gebeuren altijd op van die rare dagen.
Het was dus niet voor niets dat ik vorige week 's nachts toen ik gevallen was eerst naar mijn neus greep en daarna aan mijn tanden voelde, alles leek nog heel, maar ik denk toch dat het toen al gebeurd is, misschien een scheurtje dat in de loop van de week zwakker geworden is en bij het bijten in de bonbon kwam de genadeslag.
Daar zit je dan op tweede kerst, geen gezicht natuurlijk, ook al was het geen tweede kerst.
Eenmaal van de schrik bekomen zocht ik de secondelijm op en maakte ze goed schoon, druppeltje lijm et voila!
Nu maar fwachten hoe lang zoiets houdt, met je voortanden kauw je niet en bijten moet ik dus ook maar even niet doen.
Sindsdien is mijn heup ook pijnlijk, voor hetzelfde geld was die ook gebroken, maar ik denk zomaar dat ik stevige botten heb. Mijn vader is het wel overkomen op oudere leeftijd bij het uit bed stappen. Mijn moeder was toen al overleden en hij heeft daar toch in zijn eentje liggen modderen tot hij kans had gezien ons te waarschuwen.
Dat was voor hem het einde van de periode dat hij alleen woonde. Hij kwam in het ziekenhuis terecht en daar ging het van kwaad tot erger. Kreeg een wondje aan zijn voet en eind van het verhaal was dat zijn been (eerst tot aan zijn knie en later helemaal) werd geamputeerd en hij in het verzorgingstehuis terecht kwam. Ik heb het afgelopen week allemaal nog zitten lezen.
Het was nog droog vanmorgen, dus ik besloot eerst maar eens langs de Veerhoek te lopen om mijn kerstgroet daar te brengen en nee ik kwam niet binnen want het begon al te spikkelen en we doen maar beter even voorzichig.
Lekker opgefrist kwam ik weer thuis, die had ik tenminste al te pakken.
Vanmiddag dreigde het behoorlijk, maar de zon scheen dus ik kon het niet laten om naar buiten te gaan. Ik zou wel zien hoever ik kwam en dat was uiteindelijk toch verder dan ik dacht.
Prachtige wolkenpartijen, een paar windvlagen en wat regendruppels verder was ik weer thuis.
Heerlijke wandelingetjes, lekker zalm met peetjes gegeten vanavond, kaarsjes aan, de hele dag de top 4000 op Radio10, Joop puzzelt en ik rommel een beetje heen en weer. Het is gezellig in huis.
Morgenochtend druk ik op repeat (behalve bij het eten dan).
Er viel nogal wat regen vandaag en omdat ik niet hoefde ging ik niet naar buiten vanmorgen. Ik ging wel even naar de groentenboer omdat ik besloten had kippensoep te maken en daar had ik nog wat voor nodig, ik was alleen in de winkel. Toch ook nog even doorgereden naar de vleesboerderij omdat het gehakt op was, maar daar ben ik maar snel voorbij gereden, dan maar geen gehakt. Wat een drukte.
Daarna bakte ik een cake en maakte de soep. Die cake viel tegen, want het een minuut of vijf de mixer vasthouden was erg pijnlijk voor mijn schouder, voorlopig maar weer geen cake bakken.
Inmiddels was het droog geworden en kon ik een rondje met Paule lopen. Bazinnetje had gevraagd of ik op de fiets wilde komen, dat heeft meestal als reden dat ik dan een flesje wijn krijg, maar omdat ik ook iets had en de auto toch nog buiten stond ging ik daarmee,
Krijg ik een heel pakket! Gelukkig had ik ook iets lekkers voor haar, want het is leuk om iets te krijgen, maar iets geven doet ook goed! Ik word toch al veel te veel door haar verwend.
En naar aanleiding van de (uitgeprintte) mail die ik gisteren vond weer even contact gehad met Petra. Leuk om te horen hoe ze toen over me dacht, ik was vijftig en zij negentien, altijd positief en vrolijk waardoor ik ook wat makkelijker naar mijn werk ging want leuk was het allerminst.
Wij waren een goede match. Ik denk met veel plezier terug. Je was een leuke, lieve collega en ik vond je hip! Je nam de radio mee en je had altijd goede spijkerbroeken aan. En wat moesten we vaak lachen, volgens mij hadden we wel dezelfde humor; Leny die door de muur mijn naam gilde.. weet je dat nog? En om Joop Haas.. en die gast (volgens mij Turks), die naar huis ging om te lunchen, maar dan altijd te laat terug kwam. Peter was die jongen waar ik verkering mee kreeg. Hij gaf toen die rozen op mijn verjaardag. Hij was daar aan het klussen.
Ze is inmiddels getrouwd en heeft een zoontje (niet met Peter). We hebben niet vaak contact, maar af en toe zo één keer op een jaar eventjes en eigenlijk altijd over hetzelfde, de heen en weer dribbelende Leny, de vrouw van de baas. En Joop Haas, hij zat in Krimpen vlakbij ons en dan had hij iemand aan de telefoon die zijn naam vroeg en ja hoor wij hoorden het al aankomen "mijn naam is Haas" zei hij dan "Joop Haas" kwam er dan achteraan en dat was ook zo, maar wij zagen hoe hij erbij keek en hij wist dat wij keken, ik krijg er nu nog een big smile van, dat zijn de mooie herinneringen.
Later verhuisde het bedrijf naar Rotterdam, Westblaak, nog erger. Gelukkig duurde het niet lang en ging de boel failliet, dat komt ervan als je zo'n Schouwse muts laat factureren.
Leuke bijomstigheid is dat ik daar nu toch elke maand nog een klein pensioentje van trek.
Gelijk maar de daad bij het woord gevoegd en aan het scheuren geslagen, ik heb er een zere schouder van.
De hoezen zitten netjes in de plastic bak, gescheiden van het papier dat in de restbak zit.
Als ik nu iets op wil zoeken kan dat niet meer, maar als ik het niet meer weet was het ook niet belangrijk genoeg om te onthouden blijkbaar en als het iets belangrijks was hebben we daar vast nog wel andere papieren van.
Ook heel veel lol gehad in die jaren hoor, vooral met Petra een collegaatje uit die tijd. We mailden toen zij al van baan veranderd was terwijl ik nog op ontslag zat te wachten. Messenger en whatsapp waren nog ver te zoeken in 2001. Zelfs Hyves moest nog uitgevonden worden, om van Fb nog maar te zwijgen, niets van dat alles.
Toen ik een tijdje later werkeloos thuis zat waren er de eerste chatboxen o.a. bij 3fm, heel gezellig heel de dag de chatbox aan er zaten steeds dezelfde mensen.
Er was ook mIRC daar waren een soort kamertjes het bestaat nog steeds zie ik.
En nu hebben we deze.
Vorig jaar hadden we de Stamgasten, daar heb ik er misschien tien van gelezen, zulke kleine lettertjes. Dat moest beter vonden we en Joop bracht vanmorgen een nieuwe mee van Donald Duck. Wat denk je... net zulke kleine lettertjes....
Dit lijkt misschien zo op het eerste gezicht een rare foto en dat is het ook eigenlijk wel. Ik was hem vergeten maar hij zat in het mapje van tien jaar geleden. En omdat ik niet weet of ik het mijn zus ooit vertelde doe ik het hier ook nog maar een keer.
Het is het huis waar wij geevacueerd waren na de ramp in 1953, ik weet niet precies welke maar het was op de Lede 32, Rotterdam.
Daar moet het ongeveer zijn, dit was voorjaar 1953.
Zo aan het eind van het jaar kijk ik nogal eens terug en daar word ik niet altijd even vrolijk van.
Tien jaar geleden deed ik dat dus ook en ging ik op zoek naar Ronald Hoppel, het jongetje dat geboren werd nadat wij weg waren bij de mensen waar we gevacueerd waren en waar we nog een foto van toegestuurd kregen.
Hallo Ria,
Ik heb enig speurwerk gedaan naar de Ronald Hoppel, via een familielid uit Zwijndrecht heb ik hem gevonden in Amersfoort. Onderstaande berichtje mocht ik vanmorgen via Hyves ontvangen. In de bijlage kan je ook het huisadres lezen waar jullie hebben gewoond. Ik zal er van de week een foto van maken.
Een vriendelijke groet, Jan
Dat werd dus bovenstaande foto.
Beste Jan, We vonden een recu van een fotozaak met het adres van Koos (Jacobus) Hoppel. Hij woonde op 'Leede 32'. Zou je mijn mailadres door willen geven aan degene die in 1953 bij mijn vader ingewoond heeft, met het verzoek contact met me op te nemen? We weten weinig uit die tijd voor mijn geboorte (ik ben de oudste zoon van Koos uit 1955).
Groetjes, Ronald Hoppel.
Daarna mailde ik hem met mijn verhaal en hoe fijn we het bij zijn ouders gehad hadden en daarop kreeg ik het volgende antwoord:
Beste Ria,
Ik heb de mail ontvangen en ik had eerder moeten reageren, sorry daarvoor.
De onderste foto ken ik uit mijn fotoalbum, dus die zal zeker door mijn ouders opgestuurd zijn. De andere foto's zag ik voor het eerst. Mijn moeder zie ik op de eerste foto. Zij is al overleden in 1967
Max de hond is uit huis gegaan toen ik geboren werd.
Voor zover ik weet woonden mijn ouders op de Leede weer in bij Kees en Martha van Damme. Ik kan me hen nog heel vaag uit mijn vroege jeugd herinneren.
Mijn ouders zijn van de Leede naar twee kamers boven het politiebureau op de Hoflaan verhuisd waar ik geboren ben. Later zijn ze teruggegaan naar tuindorp, waar ze hun eerste eigen huis hadden op Grift 11.
Ik ben benieuwd naar het museum, ben jij daar al wezen kijken? Ook lijkt het me erg leuk om kennis met je te maken. Misschien kunnen we dat combineren met een bezoek aan de Leede?
Ik ga toevallig zo onderweg naar Zeeland om de mogelijkheden voor een zorghotel te bespreken.
Groeten, Ronald Hoppel.
Dus ja, ik heb het verder maar zo gelaten. Geen behoefte het nieuwe Tuindorp of het museum te zien of iemand die ik niet ken te ontmoeten. Zo gaat dat meestal.
Afgelopen jaar ging ik op zoek naar oude buurtjes uit Spijkenisse, waar we goed contact mee hadden ondanks dat ik het daar niet kon wennen. We hebben er maar anderhalf jaar gewoond.
Ook die vond ik en ik had contact met hun zoon, of eigenlijk zijn vrouw, hij vond het te lastig. Er is natuurlijk overal weleens wat maar hier werd ik ook alweer niet vrolijk van.
En op de koop toe nam ik ook mijn oude agenda's nog eens door afgelopen week.
De jaren negentig. Verdriet, woede, moeilijkheden, alles komt naar boven. Er waren ook leuke dingen natuurlijk, maar het was niet echt de gelukkigste periode uit mijn leven.
In 2003 begon ik met mijn weblog. Ook niet de makkelijkste periode, maar ik kon het weer kwijt, daar heb ik toch behoefte aan. Het verschil met de agenda's is wel dat ik op mijn blog overwegend de leuke dingen vertel en probeer de vervelende zaken wat sneller te vergeten, dat is beter.
Ik heb besloten de agenda's op te ruimen, dat had ik natuurlijk al lang moeten doen.
De Tibouchina waar ik het eergister over had. Elke dag nieuwe knoppen die open gaan, hij weet van geen ophouden. Ik heb in de achtertuin geen extra versiering nodig hoor, dit vind ik Kerst genoeg. Nog vijf nachtjes en het is weer voorbij.
Bijna drie..... jaar geleden, bestelde ik twee blocks van 50 vel, daar is er nu bijna (nog 1 vel) eentje van op!
Een paar dagen geleden dacht ik dat ik eigenlijk beter gelijk nieuwe kon bestellen, maar nu ik het opgezocht heb en zie dat ik er bijna drie jaar mee doe wacht ik toch nog maar even. Tegen de tijd dat deze op is kan er wel van alles gebeurd zijn, maar voorlopig kleur ik 'vrolijk' verder.
Afgelopen nacht struikelde ik over het bed, ik moest nodig naar de wc en nam de bocht te kort met vreselijke gevolgen, tenminste dat dacht ik toen ik daar lag. Ik had iets horen knakken en dacht dat mijn neus gebroken was, daar viel ik namelijk recht op. Eerst schreeuwde ik er lustig op los want het deed pijn! Even later besefte ik dat het niet voor niets gebeurd was en probeerde op te staan om mijn weg verder te vervolgen, dat ging gelukkig.
En wat deed Joop? Die bleef lekker liggen, gaf geen sjoege en dacht, oh dat is Ria die is over het bed gestruikeld...
Sjoege (Amsterdams) reactie (geen sjoege geven = hij doet alsof zijn neus bloed)
's Morgens als de zon op komt is de wereld op zijn mooist, vooral als er wat riet en een paar bomen in de buurt zijn.
Meestal wordt het in de loop van de dag toch wat grijs of de lucht moet er iets leuks van maken.
Dus ik hoop dit jaar op nog zeker een stuk of twaalf mooie ochtendwandelingetjes om de dag in elk geval vrolijk te beginnen en volgend jaar weer gewoon 365 van vanalles en nog wat.
De bomen op de tweede foto zie ik in de vier jaar dat we hier nu wonen groter en sterker worden, ze steken altijd mooi af tegen de lucht, jammer van het bord dat aangeeft dat je daar niet verder kunt
De bomen op de derde foto staan op een hoek, er staat altijd wel iets in de weg en ze zijn niet altijd de moeite van het fotograferen waard.
De boom op de laatste foto is altijd prachtig, erg oud al en er is nog weinig aan gesnoeid.
Rond de middag regende het een tijdje, maar om een uur of twee klaarde het weer op en deed ik nog een rondje.
Ik dacht eigenlijk dat de engeltjes heel verbaasd waren omdat ze naar beneden werden gestuurd in verband met het corona virus, maar volgens Joop liggen ze aan het strand en Heleen zegt dat ze zingen en nu ik eens beter kijk zou dat best eens waar kunnen zijn en wordt het toch gewoon een gezellige kerst ;)
Update:
En ze liggen bij nachte in het veld natuurlijk, niks geen strand!
Nog steeds is het geen dooie boel in de tuin al wordt het wel steeds minder natuurlijk, maar er bloeien nog geraniums en ook de Tibouchina bloeit nog volop. Dagelijks nieuwe knoppen, er komt geen eind aan.
Morgen een foto ik was nu te laat.
Ik heb zitten kleuren vandaag en af en toe gewandeld, het was lekker!
Vanmiddag weer met hondje Paule. Toen ik thuis kwam vroeg Joop of ik weg was geweest, hij had me niet zien gaan, of ik had het niet duidelijk genoeg gezegd... hij had me niet eens gemist... en dacht zeker dat ik anderhalf uur met mijn jas aan boven had gezeten
We aten een diepvries pizza, het is even afkicken nu ze op het dorp niet meer gebakken worden, vandaar.
Het zag er zo veelbelovend uit vanmorgen maar dat viel in de loop van de dag toch een beetje tegen.
Na het ochtenrondje gelijk maar de auto gepakt en doorgereden naar Zierikzee, het leek nog zo stil overal, maar er liepen toch bij de Lidl al behoorlijk wat mensen. Maar goed de buit is binnen, ik hoef voorlopig niet meer. Gelijk ook even naar de groenteboer en vanmiddag ben ik naar Brouwershaven gelopen voor vis, dat zit in de diepvries.
Nu alleen nog naar de vleesboerderij en een krststl. Voor mij hoeft dat niet maar voor Joop hoort dat erbij zo'n stl. Het in de hongerwinter geboren zijn achtervolgt hem toch zijn leven lang en zeker met krst moet het toch een beetje speciaal zijn. Geen idee, misschien krijg ik dat bij de vleesboerderij.
Joop zorgde voor bananen en kaas. We komen nu wel toe tot na de krst, alhoewel bananen wel wat vaker op het lijstje staan, die worden anders te rijp.
Bij de buurman worden de spruiten geplukt. Wij hadden vandaag heerlijke krootjes met speklapjes.
Het was alweer fijn weer vandaag. Niet zo zonnig als gisteren, maar toch uitnodigend genoeg om lekker even bezig te zijn. Ik word er tenminste altijd wel actief van. Even de vloer onderhanden genomen, zuigen en soppen, de laatste keer dit jaar neem ik aan of er moet iets ergs gebeuren. Wasje gedraaid, daar volgen er nog wel een paar van, maar deze kon nog lekker buiten hangen.
Dit alles terwijl Joop lekker aan het fietsen was.
Vanmorgen had ik al gezien dat de suikerbieten aan de Korteweg gerooid werden, daar waren ze toen al mee bezig, dus het beloofde een flinke slikbende te worden op de weg.
Toen ik er vanmiddag weer voorbij kwam rond een uur of half vier, was de klus geklaard en het land weer leeg (bovenste foto). De streep onderaan is de weg, één grote glibberboel, maar dat wordt meestal heel snel opgeruimd.
En dan kom je thuis na het wandelen en dan moet de was nog even naar boven, even een kopje koffie, even de gemaakte foto's bekijken en dan is het alweer tijd voor de spruitjes.
Een heerlijke dag, ik kan er niet anders van maken. Ik snap werkelijk de mensen niet die elke dag ergens anders moeten gaan wandelen om het leuk te vnden.
Het was alweer prachtig vandaag. Dat begon vanmorgen al, al was er toen nog volop bewolking, maar het was wel heerlijk zacht en ik besloot een wat langer rondje te maken, ik was nu toch onderweg.
Een paar uur later maar weer op pad. Inmiddels was de zon gaan schijnen, af en toe wat leuke bewolking, mooie vergezichten want het was erg helder.
En terwijl ik wandelde fietste Joop, zo zijn we toch af en toe samen thuis. Vandaag was er ook weer een puzzel klaar, want ook dat gaat door. Van kleuren komt nog even niets, druk met andere dingen en ook nog een breiwerk, een mens komt soms tijd tekort.
Dit is de Goudmijnweg, een onbekend stukje weg, je moet het weten te vinden, maar wel mooi zo onverhard.
Al met al ruim 12 km, ik vind dat ver zat op één dag.
De week begon prachtig, lekker zacht, droog, mooie luchten, heerlijk! Dit zijn de fijnste ochtendrondjes.
Daarna frobelde ik een kaartje voor de Dorpsraad en laat ik nu toch weer gewoon iedereen een gelukkig 2020 wensen! Gelukkig stond het er niet al te lang en was er iemand oplettend genoeg om te waarschuwen.
Ik frobelde nog een paar dingen en mens kan daar best druk mee zijn, maar vanmiddag was er weer tijd voor een rondje, een stuk minder mooi dan vanmorgen, grijs en kouder leek het wel.
En dan hadden we vanavond na de pasta het 'nieuws' van de lockdown. Nederland gaat weer op slot voorlopig, het is er een goede tijd voor, kerst en oud en nieuw lekker allemaal thuis waar het ook best gezellig kan zijn. Ik vind het prima! Hopelijk zijn snel de resutaten zichtbaar.
De pakjesbezorgers zullen het wellicht nog drukker krijgen maar vooruit maar, online bestellen is in en je hoeft er de deur niet voor uit.
Ik ben zo blij dat we op een dorp wonen, dat ik gewoon fijn naar buiten kan lopen en praatjes kan maken met dorpsgenoten, dat we door al dat gedoe toch totaal niet eenzaam zijn.
De zon was er vanmorgen, het was niet al te koud, dus we waren al snel buiten. Ik besloot een flink rondje te doen en Joop dacht hetzelfde, hij stapte op de fiets. Het was nog lekker rustig in de polder.
Al met al was ik erg blij dat ik het zo gedaan had want al lopend betrok het al snel. Toch lekker 7,5km gelopen en Joop 40 gefietst. Ik was het eerste thuis.
Vanmiddag niet meer naar buiten geweest. Geen zin, het zag er koud uit en ik had wat leeswerk te doen voor Sil. Verslagen schrijven is best lastig, dus ik las eens wat en verbeterde waar ik dacht dat dat eventueel kon. Niet dat ik dat nu zo goed kan maar samen weet je meer.
Toch leuk als je je nog eens een beetje nuttig kunt maken voor je kinderen, ook al is het op afstand.
Gezellig bezoek vandaag, Ina en Mister kwamen zo rond de middag. Het was half juli dat we elkaar voor het laatst zagen en ondertussen was er een operatie en een opknapperiode, maar alles gaat goed. Ina voelt zich uitstekend en ziet er goed uit!
Mister wordt ook een oud baasje hij is inmiddels veertien, maar we deden nog een lekker rondje vanmiddag.
Hij heeft Simba nog gekend waar hij het heel goed mee kon vinden. Didi kreeg geen kans, die was toen ze jong was nog te speels en later kwam hij niet meer mee. Hier is nu geen hond meer te bekennen dus ging het weer.
We hebben gezellig gekletst en zijn weer op de hoogte van elkaars wel en wee. Niet geknuffeld want dat hoort niet in deze tijden, gebreid en lekker gegeten. Na het eten gingen ze weer op huis aan.
Tot volgend jaar hebben we gezegd! Dat is het zo en dan maar weer geen half jaar wachten, dat hebben we ook gezegd.
Het was de tweede keer deze maand dat ik een ijsvogeltje zag vandaag, op dezelfde plek als op de foto. Het vliegt dan op en vliegt meestal in één ruk in het midden van de sloot boven het water naar het andere eind.
Vanmiddag stopte het even in de kant en ik deed er maar eens een wens bij, ijsvogeltjes zijn best speciaal en deze gaf me een momentje samen, zo voelde dat.
Ik deed een rondje met Paule, het regende nogal en ik had me waterdicht aangekleed, het was best lekker, niet meer zo koud en zodoende kwam ik ook nog even buiten. Vanmorgen regende het ook al.
De supermarkt was weer zo goed als leeg en hoewel degenen die er waren wel met een mondkapje liepen, vertikte ik het deze keer, ik was een beetje dwars en opstandig. Je ziet niet of de mensen lachen of chaggerijnig zijn, je kunt niet meer normaal met elkaar praten, we worden een soort zombies...
Gelukkig weer zon vandaag, dat scheelt toch een slok op een borrel hoor, dat vochtige sombere weer is maar niets.
Vanmiddag weer een rondje naar de groenteboer, dat is een leuk rondje van bijna zeven km. en dan met een zonnetje erbij... alleen moet ik wel uitkijken dat ik niet al te zware dingen insla.
Dat 'lastige' waar ik het gisteren over had vind ik wel klaar nu. Het lijkt best (een beetje) vind ik zelf, mijn zus zegt het ook al is het wel een jongere versie blijkbaar, maar ik denk dat je jezelf jong blijft vinden. Dat je jezelf nog steeds ziet alsof je nog maar op de helft bent van waar je nu bent.
Ik denk ook dat oude mensen tekenen veel moeilijker is, al die rimpels maakt het alleen maar lastig, daarom heb ik ze misschien ook weggelaten, al vind ik eigenlijk niet dat ik veel rimpels heb.
Na de tekening met het dropje kreeg ik de behoefte en nu heb ik het gedaan. Daar blijft het bij.
De foto is van gisteren toen de zon nog vrolijk scheen, dat was vandaag een stuk minder, het was druilerig, koud en somber.
Gelukkig had ik vanmorgen al een frisse neus gehaald voordat het koffiebezoek kwam. De prijzen van de duiven werden nog wel bij ons bezorgd hoewel Joop ze niet meer hoefde uit te zoeken.
Een ouder echtpaar dat de prijzen maakt en soms ook bezorgd, we kennen ze zodoende al een paar jaar en toen ik de deur open deed vroegen ze netjes of het mocht zonder mondkapje en dat mocht, ruimte zat binnen.
Bijgepraat bij de koffie en de prijzen gelost, inmiddels regende het.
Daarna verder met mijn kleurwerkje.
Ik ben met iets lastigs bezig, geen idee of het wat wordt. Tot nu ben ik hoopvol maar dat kan zo maar ineens anders zijn. En daar was ik zo geconcentreerd mee bezig dat ik Paule helemaal vergat! Vanmorgen nog wel aan gedacht, maar ja het weer lokte ook niet en ik was lekker bezig, tot de telefoon ging, of ik al aan de deur geweest was.......
Snel naar de Dijkhuisjes gefietst en samen met Paule dus toch nog even een frisse neus gehaald. Best lekker, maar o zo koud!
Een beetje rare dag was het wel, want Joop kreeg vandaag alweer een implantaat en die zou om vier uur geplaatst worden. Dan is het natuurlijk handig als je van tevoren al gegeten hebt. Zodoende zaten we om drie uur al aan de warme maaltijd.
Ik had al een rondje door de polder gedaan, dus ja, smaken deed het al best.
Daarna ging ik even mee, het was maar in Zierikzee en zo gebeurd. Er zat een wat eigenaardig echtpaar in de wachtkamer zonder mondkapje en mevrouw raasde aan één stuk door. Ze zaten er al vier uur, want het kon glad worden of gaan sneeuwen, ik begreep het niet erg.
Ik zat wel met een mondkapje en kreeg de kriebelhoest, vreselijk! Echt niet goed die dingen.
De Langeweg weg is best lang, ik keek eens achter me en eens vooruit en denk daar dan de stilte bij, niets te horen, geen auto's, geen ander verkeer, geen wind, niets.
Stilte alom.
De retraite huisjes liggen er rustig bij, de verhuur loopt nog niet erg hard geloof ik. Oh ik zie nu dat je in kunt schrijven. Dat zal vast allemaal goedkomen volgend jaar.
Het was droog toen ik naar buiten keek vanmorgen, schoenen en jas aan, ik stap naar buiten en het plenst. Gelukkig was er geen wind, dus een paraplu voldeed en toen het buitje voorbij was was het heerlijk!
Daarna poetste ik eens wat dat was weer eens nodig en eenmaal bezig ... dat is bekend.
Lekker hoor, ik voel me eindelijk weer eens lekker fit, ik weet niet wat ik mankeerde de laatste weken maar het ging niet zo goed, hopelijk blijft het nu zo. Het hapje van laatst is ook goedgekeurd, vooruit maar weer, niets aan de hand, lekker blijven wandelen, dat vooral.
Vanmiddag scheen de zon alweer al was het nog erg vochtig, geen zuchtje wind dat al die nattigheid eens even wegblies... blaasde, geblozen.
Stampot zuurkool, zo lekker en zo klaar! Alleen met spekjes en een schepje sambal, dat vind ik genoeg, daar hoeft dan ook niet nog eens een worst bij.
Wat een fijne dag voor een wandeling. Geen wind, of toch bijna niet en dat scheelt met deze kou een stuk.
Een flinke wandeling door de polder vanmiddag. Ganzen zitten er blijna altijd wel, hele stukken land vol op zoek naar eetbaars
Wat voor ganzen dit zijn weet ik niet, het zal wel de grauwe gans zijn...
Een ijsvogeltje zag ik ook weer voor het eerst deze winter.
Even later een torenvalk en een buizerd, plus al het andere kleine spul dat ik bij lange na ook niet bij naam ken
Een drukte van belang. Mensen liepen er ook maar ik zag toch meer vogels. Niet al te scherpe foto's, moest soms flink inzoomen en vlug zijn want ze zijn ook zo weer gevlogen
Wakker liggen heeft ook zo zijn voordelen, je verzint nog eens wat!
Een kerstboom heb ik zelfs in de tuin niet meer, dus elk jaar is het de vraag waar doe ik ze en hoe maak ik ze vast en omdat ik een leuke nieuwe 'prettige feestdagenvlag' heb gekocht dacht ik er even aan ze om de stok te draaien maar dat is me toch net nog iets te simpel, dat kan altijd nog als mijn fantasie op is.
Het aardappelmandje van mijn vader besloot ik, maar om wat hoogte te maken ging ik maar even met de snoeischaar op pad, wilgen genoeg in de buurt en daarna was het alleen nog maar een kwestie van optuigen. Of het allemaal stormvast is betwijfel ik, maar dat merken we dan vanzelf.
Het was lekker vandaag! Wel koud maar zon! Na het ochtenwandelingetje maar gelijk begonnen met de lichtjes, dat kon lekker achter in de zon.
Vanmiddag een rondje richting Noordgouwe. Genoeg buitenlucht en beweging gehad zou je denken.
Joop fietste en deed nog iets bij de bijen die ook nog niet echt in winterslaap waren.
Lekker gekookt. Wat zal ik nu nog eens doen op een logje typen na... kleuren, of bij Joop in de kamer breien.... rond een uur of acht wel altijd koffie samen. We hebben zo onze momemtjes samen, maar gaan voor de rest onze eigen gang.
Vanmorgen nog een beetje in slaap gesukkeld na alweer een woelige nacht, ik ben dus niet veel waard vandaag.
Voor het eerst ook niet gewandeld vanmorgen, koud, wind, ik vond dat ik een keer over mocht slaan. Vanmiddag wel een rondje met Paule, nog steeds erg koud.
Een moeizame tekening ook al lijkt hij zo simpel het schoot niet op, blij dat hij af is.
Ik zal ook blij zijn als ik weer naar bed kan en vind mezelf nu ook een ongelooflijke zeur maar morgen zal alles vast weer anders zijn.
Ze waren sinds vorige week al van zolder, hebben even geacclimatiseerd bij de cv ketel en zijn nu weer neergedaald in de kamer, ze kozen dit jaar voor het wijnrek. Ik deed er een snoertje lichtjes bij et voila, wij zijn kerstklaar!
Zij zijn eigenlijk het enige waar ik elk jaar weer vrolijk van word.
Ik heb ze al jaren en alles valt af, steeds minder lichtjes, geen enkele bal meer, maar de engeltjes blijven. Het zijn er vier, ze zijn van schuimrubber en ik word er steeds zuiniger op.
Miezer en wind vandaag, maar ik wandelde toch lekker een paar rondjes. Vanmiddag om wat groente bij Zuidbos, de kippen liepen gezellig bij de winkel te scharrelen.
Op de terugweg voelde ik me het meisje met de prei.
Weer geen pakje vandaag.. Gister zou het komen, maar vanmorgen een mail dat het 'vandaag' kwam. Vanmiddag een mail dat het was uitgesteld en 'morgen' komt. De pakjesmannen hebben het druk. Toch netjes dat er wel elke keer een mail komt, ook al heb je daar verder niets aan.
Een beetje verslapen vanmorgen. Ik heb daar dan wel de P in want de dagen zijn toch al zo kort. Gelukkig zijn er geen andere verplichtingen.
Ik brei en kleur tussen de wandelingen door, geen zin in gepoets.
Vanmiddag een rondje met Paule door de polder.
Eindelijk de bolletjes die nog steeds in de garage in een zakje zaten in de aarde geduwd, geen idee wat het zijn, ik denk blauwe druifjes, ze begonnen al uit te lopen.
Pannekoeken gegeten vanavond, lekker en makkelijk!
Gebroken uit bed vanmorgen, het was een woelige nacht, ook voor Joop. Zere schouders (allebei), volle maan (?), gedachten die niet stil willen staan (ik).... ik had echt geen zin om een rondje te gaan doen.
Joop ging wel fietsen en toen hij eenmaal weg was besloot ik toch ook maar naar buiten te gaan, het was droog maar het stormde uit het zuiden. Een averechts rondje zodoende want dan had ik de wind in de Korteweg mee. Met Didi liep ik elke dag rechtsom, dat was zo de gewoonte, wist dat beest veel van wind.
Tussendoor een beetje gebreid van de wol van de uitgetrokken trui, dat hoeft niet netjes want de wol is ook niet netjes, een heel oud patroon dat ik al vaker breide en lekker zwart. Ik hou van zwart. Het is veilig, je valt niet op en het staat me goed (denk ik). Ik voel me er tenminste altijd prettig in.
Vanmiddag liep ik alweer naar Brouwershaven om vis, het was lekker vorige week en ik zou achter de dijk uit de wind lopen, het was nog steeds buïig.
Droog en wel heen en weer gelopen, hondevriendjes tegengekomen, ik heb er best veel tegenwoordig, ze kennen me al van verre..
De vis smaakte alweer heerlijk nadat Joop bij de fysiotherapeut was geweest voor zijn slijmbeursontsteking, ik ben echt benieuwd of dat helpt en over gaat.
