Vorige week werden we gevraagd voor een benefiet concert voor ongelukkige hondjes in Roemenie, erg leuk natuurlijk maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer het me tegen de bosrt stuitte.
Want hoeveel ongelukkige hondjes (om over de rest van de beestjes nog maar te zwijgen) zouden er wel niet zijn, overal op de hele wereld. En dan is er één Nederlandse mevrouw die het opneemt voor de hondjes in Roemenie en dat zullen dan heus niet alle hondjes uit Roemenie zijn natuurlijk. Prima dat ze het doet.
Geweldig zelfs, maar ik voel me niet geroepen daar iets aan bij te dragen, al zei ik bij het afzeggen van het concert dat ik dat wel zou doen, schuldig als ik me altijd voel en nog steeds, want wat maakt het nu uit en je hoeft geen lootjes te kopen en iets in die bus te doen... maar ja waarom ga je dan...
Dus ik ging niet.
Want wij hebben nog steeds ons eigen goede doel en daar moeten we ook mee uit zien te komen het laatste jaar. Rita doet het super! Ze wordt volwassen, een mooi mens met een goede toekomst samen met haar broer en daar hebben wij voor gezorgd.
Dit is hem dan, mijn 'nieuwe' fiets en ik ben er best blij mee. Wie had ooit gedacht, dat ik nog eens blij zou zijn met een fiets!
Het is een KOGA, ik had er nog nooit van gehoord, maar het moet een uitstekend merk zijn heb ik begrepen. Het is dezelfde als die van Joop maar dan het damesmodel, ze zijn ook van een ouder echtpaar geweest die een e-bike gekocht hebben, zij waren natuurlijk veeel ouder dan wij. Ik heb er wel gelijk een spiegel op laten zetten want ik zie graag wat eraan komt en een fietstas anders kan ik mijn tasje niet kwijt.
Zodoende heb ik mijn kilometers wel gemaakt vandaag. Eerst gelopen met Didi een rondje Kortweg, daarna nog een keer proefgefietst naar Brouwershaven en via de Dijkhuisjes door de Schapeweg terug, en begin van de middag nog maar een rondje Korteweg met Didi, het was tenslotte best lekker wandelweer en Didi had niet gefietst natuurlijk.
Na de thee besloten we de fiets maar op te halen, we wisten dat deze eraan kwam. Ik vond het oefenen best lekker en af en toe eens een boodschap in Zierikzee lijkt me ook wel leuk, geen parkeergedoe, lekker makkelijk en we kunnen zien of we het samen ook leuk vinden, al moet ik natuurlijk voorlopig ook nog lekker blijven wandelen met Didi.
En zodoende fietste ik toen ook nog van Schuddebeurs naar huis.
Onderweg stopte ik even en belde Joop of hij even wilde komen om een foto te maken. Voor mijn tiende verjaardag kreeg ik nl. ook een fiets en toen werd er ook een foto gemaakt, die had ik vanmorgen al opgezocht.
Zoek de verschillen 62 jaar later.
Heleen heeft haar fiets alweer terug, natuurlijk na controle of er eventueel krassen op waren gekomen ;)
Een slimme meid is op de winter voorbereid, dacht ik gisteren en ik bestelde twee plantenzakken toen ik ze bij toeval tegenkwam. Natuurlijk keek ik eerst wat uitgebreider en zag ook een filmpje dat me overtuigde. (insluiten lukt niet)
Joop gelooft er niet in, maar ik wel, we zullen het zien want we krijgen namelijk wel een Elfstedentocht komende winter en dan staan mijn potjes lekker ingepakt.. Noppenfolie is goed voor de potten, niet voor de planten. Kijk het filmpje.
Ik bestelde twee zakken, eentje voor de Tibouchina en eentje voor een paar kleinere potten bij elkaar en een doos vetbollen voor de verzendkosten die er anders bijkwamen.
Het was wasdag vandaag en wandeldag ook, voor de fiets waaide het te hard, het moet wel leuk blijven.
Het is waar, ik weet het nu inmiddels, fietsen verleer je nooit, maar ook dat het weer even wennen is op een oude.
Ik vroeg eens aan Heleen of zij toevallig niet een oude had te staan en dat had ze!
Dus Joop en ik gingen met de auto heen en ik alleen op de fiets terug. Best eng, ik vond het ook spannend, want wat als ik een auto tegen zou komen, nog enger. Het was toch een jaar of veertig geleden denk ik
Het ging goed. Ik deed boven aan de dijk een extra rondje rond het grasperkje, ik fietste eens met de ene hand los en daarna met de andere, ik stapte eens af en weer op, alles ging gewoon. Ik werd ingehaald door een auto, toen wiebelde ik een beetje, toch een teken dat het nog niet allemaal zo vanzelfsprekend was.
Morgen doe ik nog een rondje en dan moet het er maar van komen...
Het kwam misschien wat ongeloofwaardig over maar ik meende het echt hoor.
ALS ik wil gaan fietsen en ik voel me niet zeker op een 'gewone' fiets, wat ik dan natuurlijk wel eerst ga proberen want misschien is het na al die jaren gewoon even een kwestie van wennen.... maar als ik me onzeker blijf voelen vind ik dit zeker wel een optie. Ik ben best vaak duizelig in bed en als ik opsta en het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik ga vallen. Ik zou me er zeker niet voor schamen. Integendeel ik vind ze best leuk, er zijn heel veel soorten, ook met hulpmotor... maar die hoeven we dus nog niet, al gaat Joop zo niet naast me rijden zegt hij nu.
Regelmatig wordt ik voorbij gereden door een oudere dame uit het dorp, ver in de tachtig denk ik, zij heeft er ook eentje, met motor. Maar goed, zo ver is het nog lang niet. Een tandem zou wel leuk zijn voor erbij misschien, maar zoveel ruimte hebben we nu ook weer niet.
De Tibouchine bloeit eindelijk, nu de groene bossen in de bakken nog, volop knoppen maar open gaan ho maar!
Een prachtige zwam hier een stukje verderop. Vorig jaar zat hij daar ook en hij wordt nog veel groter! Die foto's volgen vast ook nog.
Het moest er toch een keer van komen natuurlijk en de laatste dagen had hij een e-bike in gedachten, maar eigenlijk vind ik dat pas echt ouwe mannenfietsen. Bijna had hij er eentje gekocht vanmorgen tot ik eens googelde op zoiets als veel voorkomende klachten bij e-bikes en toen bleek dat vooral de accu's het nog al eens af laten weten en dat je toch zeker om de paar jaar een dure nieuwe moet kopen.
Nou toen was het vlug gebeurd, 'ik doe het niet', zei hij, 'fijn', dacht ik.
Want bij slecht weer en harde wind gaat Joop heus niet fietsen, ook niet op een e-bike. En waarom koop je nu eigenlijk een fiets? Om te bewegen toch! En je spieren te gebruiken! En voorlopig kan hij dat nog best, al was hij wel aan het eind van zijn latijn toen hij van Schuddebeurs naar huis had gefietst (4,8km).
En nu ik nog.
Eigenlijk wil ik ook best wel, maar toen ik vorige week de fiets van Mir probeerde voelde ik me toch onzeker, dus ik stelde voor dat ik dan een driewieler zou kopen, daar zijn ook best hele leuke sportieve dingen in hoor en je kunt niet omvallen, ik vind dat echt niet zo gek als het lijkt en dan kunnen we toch samen eens een rondje fietsen.
Wordt vervolgd. Ik denk niet dat er dit jaar nog iets van komt.
Sil en Storm waren er een paar nachtjes. Niet dat ik het daar zo druk mee had, want ze ging ook bij vrienden langs en samen met Mir naar het strand, maar ik had ook weinig te melden gisteren.
Het is weer warm, veel te warm, van wandelen komt niets. We hangen wat in de schaduw, die we gelukkig de hele dag door wel ergens hebben. Ik maakte de tekening af waar ik al een tijdje mee bezig was, want boven is het ook goed toeven. Rustig aan maar.
De Bermweg in de avondzon gisteravond. Toen had ik nog goed moed dat ik straks lekker zou gaan slapen, maar dat pakte jammer genoeg anders uit. Om half vijf lag ik nog te draaien, na elk half uur alle klokslagen te hebben gehoord. Tegen de ochtend toch nog even weggedommeld, maar ja slapen kan je dat dan niet meer noemen.
Ik liep dus een beetje als een zombie in de zon vandaag. Wel nog wat geklust, onkruid verbrand op de stoep en wat planten verpot en ook nog even lekker in de schaduw gelegen, de zon zoek ik niet meer op.
Het lijkt nu toch dit weekend te gaan gebeuren, vol knoppen op springen, dat wordt mooi!
Was ik gisteren druk in de weer met de was, vandaag nam ik de aparaten eens onderhanden. Koelkast schoon met wat er zoal omheen zit, de oven, diepvries ontdooit en omdat die naast de wasmachine staat de bovenkanten ook eens opgefrist. Ze staan dan wel in de garage maar dat houdt natuurlijk niet in dat het maar een stoffige bedoening moet worden en dat werd het.
Heerlijk als het allemaal zo lekker achter elkaar gaat.
Daarna deden we samen boodschappen in Scharendijke en bewonderden de 'nieuwe' fiets van Mir en ik heb het geprobeerd hoor, ik kan het nog, ook al wiebelde het wel een beetje.
Om te wandelen was het eigenlijk alweer te warm en bij het bankje van de foto draaiden we om, om maar gewoon door de Korteweg terug te gaan. Het bankje waar iedereen even uit kan rusten en van het mooie uitzicht genieten, boeken en bladen die je gratis mee mag nemen en dat alles bij de Dijkhuisjes.
Eergisteren plaatste ik een foto van het bord van de Dijkhuisjes. Dat deed me denken aan de vriendelijke Friese meneer die ons afgelopen zomer aansprak. Ik heb hem toen gelijk teruggemaild, aangeboden nog wat foto's te maken, commentaar gegeven waar hij om vroeg, maar nooit meer iets van gehoord. Dat vind ik dan wel een beetje raar eigenlijk, een minimaal berichtje met dank en foto's niet nodig, had ik toch wel aardig gevonden.
Nou wat een weertje weer om daar voor de verandering eens mee te beginnen. Ik had er zin in vanmorgen! Of dat dacht ik tenminste, want wakker worden en zin hebben dat ken ik niet, vroeger wel, maar dan heb ik het over heel andere dingen.
Alles weer gewassen en in de zon gedroogd, drie wasjes. En lekker gewandeld, vanmiddag met Joop, maar die is moe, heel moe en ik zocht het eens op want dat kan namelijk ook van de penicilne komen zag ik, droge lippen heeft hij dan ook altijd, eigenlijk helemaal droog. Gelukkig helpt het wel want de kies is rustig voor zolang het duurt, dat wordt volgend jaar wel weer een implantaat.
Het is dan wel lekker weer, maar toch hangt het naderende einde van de zomer in de lucht, ik vind dat fijn en mooi, vooral ook deze periode. Het begin van de aftakeling en het ruikt dan ook zo lekker buiten!
Kortom het was een fijne dag en daar gaat het maar om.
Mensen denken vaak dat ik de hele dag maar aan de wandel ben, maar dat valt reuze mee hoor, ik denk gemiddeld een kilometer of acht, er zijn ook uitschieters naar negen en tien maar dat is niet zo heel vaak.
Het gaat me vooral niet om het wandelen, maar meer om het buiten zijn en om dan de hele tijd stil te staan is ook niks natuurlijk. Dus ik loop, sta af en toe stil, maak eens een fotootje en zwaai...
1969. Het is nu vijftig jaar geleden, ik moet er steeds aan denken omdat er vandaag bij Sil ook weer een kies getrokken is. Ik was zwanger van haar, we woonden nog hier op Zonnemaire en al mijn kiezen werden getrokken met dank aan tandarts Polderman te Zierikzee.
Mijn voortanden bleven staan zodat ik niet al teveel voor gek liep maar ja leuk is anders natuurlijk. Het plan was een noodgebit nog voordat ze geboren zou worden, maar dat ging niet lukken zoals nooit iets lukte bij die tandarts, dus ik moest eerst weer opknappen na de bevalling voordat er tanden aangemeten konden worden.
Toen ik dat noodgebit eenmaal had was ik er best blij mee natuurlijk het zat goed en ik kon eindelijk weer lachen na al die maanden van pijn, waarin je eigenlijk gelukkig moet zijn in afwachting van je baby.
Maar ja je tandvlees slinkt en dat gaat in het begin best snel, dus je probeert te rekken met vulpasta's en weet ik wat niet meer. Nu ja zo versleet ik een gebit of twee, ik weet het echt niet meer.
Tot ik in 1996 helemaal klaar was met het getob. Ik was al jaren niet meer bij een tandarts geweest, we waren verhuisd, had ik eigenlijk nog wel een tandarts....Joop was nog wel bij de oude, maar met wat ik van plan was vertrouwde ik hem niet zo.
Ik trok de stoute schoenen aan en maakte een afspraak bij een voor mij totaal vreemde tandarts Bakker in Zierikzee, ik had daar goede verhalen over gehoord en ook over implantaten en die wilde ik!
Hij keek eens in mijn mond en adviseerde een afspraak bij de kaakchirurg, je bent 'Dental cripple' zei hij, niet te lang wachten, je krijgt alles vergoed als het meezit.
Ik heb niet te lang gewacht en het vervolg is bekend, ik ben zo ontzettend blij dat ik toen die stap genomen heb en dat ik nu in elk geval een fijn gebit heb zonder pijn, zeker als ik nu al die verhalen hoor, de implantaten, kronen en bruggen vliegen je om de oren bij leeftijdgenoten. Zo lekker dat ik dat niet hoef.
Het zag er best somber uit vanmorgen, grijs en nat, maar in de loop van de dag trok dat aardig bij dank zij de wind.
Lekker gepoetst hier en daar, af en toe doe ik eens wat, zo blijft het geheel overwegend schoon hoop ik. Zelfs Joop zag vanmiddag dat de badkamerkraan schoner was dan vanmorgen, kan je nagaan en ik had heus niet alleen de kraan gedaan...
Vanmiddag alleen met Didi gewandeld. Joop keek hoe de bijen er voor stonden en had geen zin om te wandelen, nog steeds last van de verkoudheid, je voelt je dan toch niet fit.
Geen weer om buiten te zitten, teveel wind, dat is dan wel weer jammer.
Al een tijdje valt het me op dat de pink van mijn rechterhand behoorlijk dwars is, hij sluit niet meer netjes aan de andere vingers aan. Niet dat die andere nu nog zo mooi recht zijn maar het valt op en ik heb ook geen idee hoe lang dat al is.
En vanmorgen zag ik het ineens!
MIjn telefoon houd ik vast met mijn pink eronder, zou dat nu echt daardoor komen. Hoe houden jullie dat ding in de greep en krijg je daar ook afwijkende vingers van?
Het is echt niet zo dat ik er een hele dag mee in mijn handen zit, maar een uurtje, of misschien wel twee, ik heb geen idee. Wel houd ik hem ook vaak te dicht bij mijn gezicht, daar let ik op!
Vlasdag viel een beetje in het water dit jaar, maar we gingen toch even een ronje doen, mèt paraplu.
Juliette zong dapper de sterren van de hemel onder haar parapluutje en ik denk zomaar dat ze goede zaken deed.
We dronken koffie met wat lekkers erbij maar het bleef druilerig.
Onderweg naar huis tikte ik nog een schattig kruikje op de kop, ondanks mijn voornemen geen 'rommel' meer te kopen kon ik dit toch niet laten staan, oranje hè...
De dag begon goed met dat ene witje dat me vrolijk goeiemorgen kwam wensen, het was lekker weer voor een ochtendrondje.
Vanmiddag kwam dat andere witje wat gezelligheid brengen.
Nog steeds lekker weer en na de koffie wandelden we een rondje.
We hebben weer even heerlijk gelachen, er is al ellende genoeg en de vooruitzichten zijn ook niet al te best, maar bij de pakken neer gaan zitten heeft ook geen nut, dus dat doen we dan ook maar niet.
Mijn verkoudheid is nu bijna zo goed als verdwenen, het heeft zodoende best nog lang geduurd en natuurlijk was het hoesten na dat eerste slokje siroop niet over, maar het hielp wel.
Nu lijkt het Joop zijn beurt te worden.
Ik ben een beetje leeg, raar weer ook, wind en donkere wolken maar de voorspelde regen blijft uit. Het valt allemaal wel mee met dat slechte weer. Vanmiddag scheen gewoon lekker de zon en had ik veel teveel kleren aan.
's Avonds is het eigenlijk nog het fijnst om te wandelen. De foto's zijn dan ook allemaal van vanavond.
Nou Didi was behoorlijk jarig hoor. Ik heb voor haar gezongen vanmorgen, Heleen kwam een cadeautje brengen maar toen waren we jammer genoeg niet thuis. Best een spannend cadeau met een balon eraan en het rook ook behoorlijk lekker.
De verrassing was groot toen we het uit hadden gepakt een heuse stokjeshapslinger, toen ze er eentje op had ging ze weer netjes liggen want anders krijgt ze er ook geen tien tegelijk natuurlijk. Maar toen ik niets deed of zei was de verleiding toch te groot en hapte ze er nog maar eentje.... en nog eentje... toen heb ik hem maar even opgeruimd want een misselijke Didi daar hebben we ook niks an.
En we blijven nog maar even in de feeststemming want morgen, donderdag de 15de, is onze kleindochter jarig.
Toen ik vroeg of haar rekeningnummer nog klopte zodat ik haar cadeautje kon overmaken, vroeg ik gelijk of ze een recente foto voor me had zodat ik ook eens met mijn mooie kleindochter kon pronken. Ze stuurde deze en nog eentje van dezelfde serie die zeker niet recent zijn maar andere had ze niet zei ze.
Jammer toch, ze is zo mooi en het is zo makkelijk tegenwoordig, want dan maak je toch even een selfie, oma doet niet anders. Hoe meer foto's hoe vertrouwder je met jezelf raakt en hoe meer je jezelf accepteert zoals je bent.
Ik zei het al, ze is mooi en morgen wordt ze negentien.
Yara was twee toen ik begon met bloggen, dus degenen die van het begin af aan meelezen, kennen haar nog als peuter, al zijn de meeste foto's van de beginperiode verdwenen.
Ze werkt al een tijdje bij Mac Donalds en blijft daar voorlopig. Ze heeft twee paardjes waar ze haar meeste vrije tijd in steekt en ze verzorgt ook nog andere paardjes. Heeft veel vriendinnen en een hoop lol en zo hoort het ook op je negentiende.
Toen ik negentien werd ging ik over vijf maanden trouwen...
Verslapen vanmorgen, niet heel veel hoor een half uurtje misschien. Vroeger vond ik dat heerlijk, maar tegenwoordig niet, dan is het eer je een beetje op gang bent zomaar een uur later dan anders.
Het had behoorlijk gespookt 's nachts, onweer met de bijbehorende hoosbuien, dan lig je toch wakker. Ik wel tenminste.
Morgen, woensdag de 14de wordt Didi tien.
Een oog minder, een beetje grijs hier en daar en best nog speels als het haar uitkomt, zeker geen ouwe chagrijn en nog net zo lief als toen ik haar tien jaar geleden uitkoos, 'dat geeltje, die met die bleare'... ze waren met z'n twaalven. Met het vrouwtje van een zusje heb ik nog af en toe contact.
Op de mooie wolkenluchten na hebben we er weer weinig van gemerkt, een paar spatjes af en toe, dat was het.
Maar ja, vanwege die code gingen we toch maar wat vroeger een rondje doen, want op de buienradar kwam er ook nogal wat aan. Wat een gedoe eigenlijk hè. Vroeger ging je gewoon, met of zonder plu of regenjas.
Zodoende heb ik al twee mouwen klaar en het rugpand opgezet van de trui voor Joop. Een beetje doorbreien maar, want ik heb voor mezelf ook wel iets in gedachten en voor je het weet is het winter...
Sokken, jassen, dassen, mutsen en truien, het komt er allemaal weer aan, heerlijk!
Even mijn schoenen van dichtbij voor de dames. Het zijn wel degelijk damesschoenen, die voor de heren zijn veel grover, ik heb alleen geen idee meer waar ik ze gekocht heb en dat vind ik heel raar
Teva Forebay 's zijn het. Van Meindl is er ook wel zoiets en ook van Salomon. Die van mij zijn volgend jaar ook weer aan vervanging toe, ik kocht deze vorig jaar en daar heb ik volgens mij geen melding van gemaakt, vandaar dat ik het niet meer kan vinden. Nu zie je weer hoe belangrijk het is alles te vermelden.
Je zult maar pas op een boerderij wonen, dan wil je toch een beetje beestenboel om je heen, zoals deze twee. Jonge kalkoenen misschien dacht ik, maar nee, het zijn parelhoenders.Ik vind ze wel mooi.
Lekker gewandeld weer. Joop ging ook alweer mee en nu zonder pijn en moeite een rondje Schapeweg.
We liepen een rondje Schraphage in de wind vanmiddag, al is dat voor Joop nog geen vanzelfsprekendheid, hij heeft nog de conditie van een slappe pannenkoek. Zijn voet ging ook weer pijn doen maar dan op een andere plek, dat kwam door de inlegzooltjes dacht hij. Bij ieder bankje dat we tegenkwamen ging hij wel even zitten.
Dan kon Didi ook even rusten was de smoes en die vond dat ook helemaal niet vervelend.
Veel wind, dat kwam mijn kapsel weer niet ten goede, maar hoe wilder hoe leuker vind ik zelf dus ik laat het maar lekker wapperen.
Vanavond aten we panneNkoeken met een nieuw potje stroop en het viel ons op dat de verpakking anders was. Al eeuwen was het potje rond, van karton en nu ineens van plastic met platte kantjes. Wat een onzin weer zo vonden wij..... daar was zeker over nagedacht....
En jawel ..... ik zocht het eens op. Ze zijn zo gek nog niet bij de Zeeuwsche Boerin.
In de auto nam ik al een slokje en eenmaal thuis nog eentje en echt ik voelde het gelijk, het hielp, die tijmelixer en lekker was het ook nog eens. Daarna heb ik niet meer gehoest, alleen vanmorgen even maar toen heb ik gelijk maar weer een slok genomen.
Na de koffie kreef ik het opeens op mijn heupen, heerlijk. Zoiets moet spontaan komen, als je geen zin hebt wordt het niets. Nu is beneden alles weer lekker opgefrist, ramen schoon, vloer schoon, planten alweer buiten in de regen geweest, lamellelen schoon, ga zo maar door in een paar uurtjes tijd alles gedaan.
Vanmiddag nog een rondje Korteweg met Joop. Het is ook goed dat hij nu weet wat er aan de hand is en dat het verholpen wordt, dat geeft rust en een helderder vooruitzicht.
'Waar zijn de koetjes gebleven?' vroeg Joop, toen we er bijna tegenaan liepen. Ze stonden wel op een andere plek, maar om ze nou helemaal over het hoofd te zien... ik ben benieuwd of die nieuwe lenzen daar ook verbetering in brengen. Ik ben bang van niet.
We wandelden een rondje Stoofweg vanmiddag, het was heerlijk, echt Nederlandsch zomerweer zoals het hoort.
We hebben een huiskrekel, want dat is het een krekel en geen sprinkhaan. De hele dag zit hij in/op hetzelfde blad, af en toe maakte ik eens een foto, hij vond het best.
Was ophangen boven zijn hoofd, heen en weer lopen, niets waar hij zich wat van aantrok.
Verder was ik even in Zierikzee voor een hoestdrankje. Het was er kermis, wat een drukte. Ik kocht een ijsje, keek even naar de zwiepende bakjes en reed daarna weer terug naar het rustige Zonnemaire.
UPDATE:
Ik twijfelde gisteren al of ik het plaatje er nog bij zou zetten, maar deze vond ik gisteren en dat vond ik eigenlijk wel een erg duidelijke uitleg:
Vroeg op vanmorgen want Joop had een afspraak bij de oogarts en ik moest mee om terug te rijden, want dat zou hij zelf niet kunnen.
Eerst Didi uitgelaten en daarna togen wij naar Goes. Joop ging bij de dokter naar binnen en ik naar beneden voor koffie met een croissantje en ondertussen kijken naar de voorbijlopende mensen, wat toch anders is als een 'gewoon' terras. Ik ga het er verder maar niet over hebben.
Het duurde best lang, ik liep eens een stukje en kwam terecht naast een mevrouw die ook zat te wachten tot ze haar kwamen halen, ze had een vlekje op haar neus dat niet dicht ging een kleinigheidje vond ze zelf en ik ook eigenlijk, vergeleken met wat we aan ons voorbij zagen komen.
Na een uurtje kwam Joop weer om de hoek, hij zag me nog wel zitten gelukkig.
Staar, dat is het. Allebei zijn ogen moeten gepeld worden, of hoe zeg je dat, nieuwe lensjes in elk geval en daarna geen bril meer nodig. In september gaat het gebeuren, dat is mooi, dan zijn we daar ook weer vanaf.
In de wingerd zit een bloeiwijze waar heel veel bijen en andere insecten op afkomen. Je kunt het bijna geen bloemetjes noemen en ze vallen ook zo weer uit.
Ik heb een paar keer een serie foto's gemaakt, maar die beesten zitten gewoon niet stil.
Verder fantaseer ik er dan bij dat het onze bijen zijn die even thuis wat lekkers komen halen, dat kan toch. Er zijn meer mensen met bijenkasten op het dorp dus dat hoeft helemaal niet zo te zijn natuurlijk, maar het kan wel.
Die van ons kan je aaien zegt Joop, dat ga ik maar niet proberen, maar bang ben ik ook niet als ze zo door de struiken zoemen.
De kriebelhoest duurt voort. Ik hoest te hard zegt Joop en ik hou mijn hand niet voor mijn mond, slecht opgevoed natuurlijk. Ooit is het weer over.
De boeren zijn druk in de weer, groot materieel rolt door de polder en als ze over de smalle polderwegen rijden ga ik altijd maar zover mogelijk in de berm.
Het kan nu echt niet lang meer duren, wat duurt het lang dit jaar met die Tibouchina!
In de bloembakken op de stoep heb ik ook een paar dingen die nog moeten beginnen te bloeien, ik heb geen idee wat eruit gaat komen, dat maakt het wel extra spannend natuurlijk.
Het was echt nog zo'n bijkomdag, wel een beetje lopen sjouwen met spullen, want een nachtje in een ander huis brengt nieuwe ideeen, of je ziet juist wat je niet wilt dat kan ook, inspirerend in elk geval.
Lekker 'gewoon' zomerweer! Goed voor een ochtendrondje en een middagwandelingetje na een bakje thee met Mir, ook al gezellig.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik het erover had, maar gisteren was het dus zover, de reunie van het discofeestje van jaren geleden. Er waren nogal wat afvallers want ziekte en ongelukjes heb je nu eenmaal niet in de hand, maar we waren met een leuk clubje. Genoeg om wat herinneringen op te halen en gezellig te kletsen hoe het iedereen vergaan was na die tijd.
Na de barbeque kwam er een juffrouw met een tas met pruiken en toen werd het pas echt gezellig natuurlijk, hahaha, we pakten allemaal onze telefoons want lollig was het best natuurlijk, foto's maken van elkaar en maar doorsturen, 'oh die is leuk, stuur eens door'. Gelukkig wist iedereen hoe het moest.
Er werd eens van pruik gewisseld, maar van dansen op dezelfde banden die Kees nog steeds heeft kwam uiteindelijk niets.
En om twaalf uur gingen we lekker slapen.. wat er bij mij maar niet van kwam want dat vervelende kuchje was er weer. Gelukkig heb ik niemand uit zijn slaap gehouden.
Een paar dagen geleden stapte ik uit bed en vroeg me af wat ik gedaan had die nacht of toch tenminste de dag ervoor, alles deed zeer. Ik kon niets verzinnen en de boel kwam wel weer op gang maar echt lekker voelde ik me niet, eigenlijk echt helemaal niet. Toen kwam er die nacht met de kriebelhoest, eergisteren, dat begon 's avonds al en ik deed geen oog dicht.
Gstermiddag toen Joop onderweg was en ik op de bank zat te breien begon het water uit mijn neus te druppen en het genies, ik ben gewoon verkouden. Daar denk je toch niet aan. Hopelijk valt het een beetje mee, ik voel me al wat beter, het is niet dat het steeds erger word. De tweede keer in korte tijd, misschien nog genoeg antistoffen...
Het huis opgeruimd en een beetje gepoetst. gewandeld, ik had er zin in, het was lekker weer.
Even heen en weer naar Enkhuizen om een bijenvolkje op te halen. Ik heb nog even getwijfeld of ik mee zou rijden want Bovenkarspel ligt daar vlakbij en daar woont Thérèse, en dan zou ik even bij haar op de koffie kunnen.
Maar vijf uur onderweg voor een bakje koffie bij Thé dat vond ik toch een beetje teveel, ik rijd toch al niet graag auto en wat ben ik achteraf blij dat ik het niet gedaan heb, want Joop was nog maar net weer op de terugweg toen hij een klapband kreeg, hij was gelijk langs de kant van de weg gaan staan en had de ANWB gebeld voor hulp.
De auto is naar een tankstation gebracht en het 'thuiskombandje' werd eronder gelegd. Ze adviseerden hem alleen er niet helemaal mee naar huis te rijden want de andere band stond ook op springen. Raar dat ze dat bij de APK in februari niet gezien hebben.
Dat heeft hij toen maar gedaan met de nodige vertraging natuurlijk.
Afijn, de bijtjes zijn thuis en staan nu in het weitje bij de anderen.
Ik breide en wandelde een rondje en deed verder niets. Weinig geslapen afgelopen nacht, ik had een vervelend kriebelhoestje.
