Het is nogal wat hè, helemaal buiten mijn comfort zone, maar ik ben even klaar met zwart, eronder zit nog genoeg dat moet ook minder. De schoenen zijn een begin, die zijn ook heel vaak zwart, daarop liep ik vanmorgen voor het eerst een ochtendrondje.
Een jas was vandaag niet nodig, het was heerlijk warm weer, ik zette wel een pet op, een groene, die kan ook bij het jasje.
Het fijne van het jasje is dat het precies past, daar was ik een beetje bang voor, maar beter kan niet en het zit heerlijk! (ik ben 1.60 en draag maat M en dat is echt zo, bij die winkelfoto's geloof ik er vaak niets van).
Wind en waterdicht ook, dus daar zal het niet aan liggen en dat is ook een reden het sneller aan te trekken ook als ik me misschien niet zo erg rood voel.
Er is zondag, ik denk tijdens de dorpswandeling een monster in mijn broek gekropen, misschien wel twee, ik heb geen idee, maar ze prikten me behoorlijk in mijn bovenbeen. Gevolg is twee behoorlijke bulten en weer een fijne allergische reactie.
Reden voor een bezoekje aan de dokter vanmorgen want de zalf die ik twee jaar geleden kreeg was kwijt, nergens te vinden maar nog lang niet op natuurlijk en die hielp toen geweldig goed.
De dokter keek en gaf recept voor nieuwe en zo kon ik mooi even vragen of er bij de Corona vaccinatie ook kans is op een allergische reactie. Ze betwijffelde dat zeer, dat zijn andere eiwitten die ze gebruiken en er zijn weinig meldingen van allergische reacties. Ook het bobbeltje op mijn vinger stelde niets voor, gelukkig dacht ik er in de wachtkamer aan daar ook gelijk naar te laten kijken. Vaak kom je na zo'n bezoekje thuis en denkt dan ... oh dat had ik ook nog wel even kunnen vragen.
Nu ik toch op Scharendijke moest zijn gelijk maar weer een paar boodschappen, negen uur 's morgens is het nog erg rustig.
Na de koffie stapte Joop op de fiets en ik trok mijn schoenen aan. Dit is weer zo'n periode dat je je afvraagt wat je aan moet. Geen jas in elk geval. Het was heerlijk!
De rest van de middag in mijn tuintje doorgebracht en wat oefeningetjes gedaan.
Wat een heerlijke dag was het vandaag! Wel een harde wind en die had ik tegen toen ik vanmidag naar de vleesboerderij fietste.
dus ik stapte af en toe even af om een foto te maken. Ik kwam ook nog een bekende tegen voor een praatje, zo kon ik af en toe even op adem komen. Valt mee hoor, het gaat me best goed af dat fietsen, dat had ik nooit meer verwacht.
Na de vleesboerderij richting Brouwershaven om de andere fietstas te vullen, heerlijk rustig overal.
En zo kwam ik 15km later weer thuis met mijn mooie volle tassen.
Joop fietste ook, die deed er 53, ik vind dat overdreven ook al is het met motor.
Miriam deed er 28 ook zonder motor! We zijn allemaal op Strava, Sil zie ik nog niet die fietst binnen geloof ik.
In samenspraak met enkele prominenten uit het dorp Zonnemaire is er een wandeling uitgezet. Alleen zijn de heren een beetje de weg kwijt.
Een leuke tocht door de geschiedenis van Zonnemaire. Start bij de Smisse met een verse wafel en warme chocomelk volg de route in het verhaal dat je mee krijgt.
Je moet toch wat als ondernemer om wat mensen op afstand bij elkaar te krijgen en vanmiddag wandelden met een groepje door Zonnemaire.
Het was niet druk, het waaide ook erg hard en na het nuttigen van de warme chocolademelk met slagroom en/of een wafel ging iedereen apart op stap.
Het was een kort rondje, volgende week mag het wel iets langer, want dan is het weer en de week daarop en die daarna, we wandelen in het vervolg in plaats van op het terras te zitten. Daarna is er dan wel een biertje of gluhwein to go. Je kunt ook niet wandelen en gewoon gaan zitten (of staan) wachten tot je gaat natuurlijk....
Wij liepen met z'n viertjes en dronken daarna nog een gluhwijntje. Heel gezellig en het is weer eens even iets anders dan alleen maar wandelen.
Eindelijk heeft Silvia haar diploma op zak. Het kost wat moeite maar dan heb je ook wat! Nu nog wennen aan het bijbehorende salaris...
Petje af hoor, ze doet het toch maar 'even'.
Dan ook nog de andere dochter die deze maand 15 jaar bestaat als 'Super Scissors'. Natuurlijk bestaat ze al veel langer, ook als kapster.
Ze begon in mijn 'Woluus' in 1987 dat we ombouwden tot kapsalon. Daarna verhuisde ze naar de Dorpsstraat omdat wij ons huis aan de Elkerzeeseweg gingen bouwen. Ik weet niet meer welk jaar dat was en de bijbehorende foto kan ik ook al niet vinden. Ze was in die tijd de jongste zelfstandige onderneemster van Zeeland.
Maar ja, daarna ging ze zwerven, vriendjes achterna, in loondienst, tot ze weer terugkwam naar Scharendijke en in 2006 weer voor zichzelf begon.
Dochters, ik kan er een serie over schrijven.
Maar wat hou ik ontzettend veel van ze!
En wat ben ik (ondanks alle zorgen af en toe) trots op ze!
We waren een beetje in de war. Hoe het zo gekomen is weet ik niet maar komend weekend zou het Pasen zijn en ook de klok ging een uur vooruit, dachten we...
Vanmiddag reden we naar Numansdorp en we vroegen ons af of we op de terugweg geen last van Paasdrukte zouden hebben zo op de vrijdagmiddag. Onder het wandelen had ik het er met Janny over, komend weekend Pasen hoor, zij wist nog nergens van en schrok een beetje want er was nog geen paasbrood en paaseitjes had ze ook nog niet.
Eenmaal weer op weg naar huis viel het welmee met de Paasdrukte, een beetje woon- werkverkeer meer niet en we waren zo weer thuis. In de auto kwam er een mail van een winkel met de openingstijden tijdens de Pasen......... en toen wisten we het, een beetje stom was het wel natuurlijk.
Gelukkig had ik nog geen paaseitjes gekocht en ook geen paasbrood, twee keer Pasen, je moet er toch niet aan denken. Jammer genoeg gaat die klok wel door.
Lekker met z'n allen gewandeld door de Heerlijkheid en onderweg gezellig bijgekletst over ons wel en wee, dat heeft een mens soms even nodig.
Kijk zo'n meerkoetje nu eens armoedig zitten zijn tussen al dat bouwafval, wat een bende. De ene luxe villa na de andere wordt er gebouwd en zo'n meerkoetje zit met de rommel.
Het miezerde vanmorgen, geen weer om erop uit te trekken, maar na een tijdje werd het droog en deed ik toch een ochtendrondje. Eigenlijk werd het steeds beter en ik kreeg toch zin richting Zierikzee te fietsen. Joop stapte ook op de fiets, maar ik kreeg de fietstas niet want daar zat een oplader in en als hij het warm kreeg kon zijn regenbroek erin, dus ja, boodschappen doen zonder tas is niet handig.
Gelukkig hebben we Kassteele tweeielwielers op de route naar Zierikzee en daar kocht ik ook een paar tassen. De verkoper deed ze netjes op mijn fiets en pompte mijn banden ook nog even op, dat was nodig blijkbaar want het verschil was merkbaar.
Fruit, krentebollen, noten en vis wilde ik en dat was er allemaal op de markt. Handig hoor en het paste ook alemaal in mijn tassen.
Heen had ik tegenwind dus op de terugweg zou alles vanzelf gaan. Maar nee, net als vroeger lijkt het of de wind gewoon in de tussentijd draait, want sommige stukken heb je dan gewoon ook weer tegen of zijwind. Ik weet dat ik nu niet hoef, ik vind het ook best lekker zo in de zon en er valt genoeg te zien, maar mijn hobby zal het nooit worden.
En dat alles in anderhalf uur tijd, inclusief tassen kopen, markten, een paar praatjes en 18km fietsen, maar om er vanmiddag nog een keer op uit te trekken vond ik wat overdreven. Ik heb in plaats daarvan nieuwe lampionplantjes (stekjes van die van vorig jaar) geplant in de aardappelmand van mijn vader. Dat wordt weer een vrolijke oranje boel komend najaar (hoop ik).
Ik heb nog nooit zoveel pissebedden en duizendpoten bij elkaar gezien als vandaag en inmiddels zitten er alweer een heleboel tussen denk ik zo, maar alles is opnieuw gestapeld en schoon en iets meer plaats voor potten(tjes).
Het was al met al een heel karwei, maar ik heb heel goed op mijn houding en bewegingen gelet.
Het was heerlijk om weer eens een beetje buiten te rommelen.
Joop was fietsen dus die liep alweer niet in de weg ;)
We waren heel vroeg op, het leek wel zomertijd maar dat was het nog niet, wat een lange dag.
Joop heeft de uitnodiging voor zijn corona vaccinatie vandaag gekregen, zijn reis had hij vanmorgen al verzet naar juni, dus dat komt allemaal mooi uit, dan kan hij gevaccineerd en wel naar Nepal want de tweede prik heeft hij dan ook al gehad.
Ik heb nog geen bericht gehad, maar mocht het zo zijn dat ik moet in de periode dat hij er niet is, dan sla ik even over, dat ga ik echt niet doen als ik alleen thuis zit. We zien wel hoe het loopt.
Zo'n volle zak voelt bijna als een trofee! Dat heb ik toch maar mooi bij elkaar verzameld denk je dan, dank zij mij is de polder weer heel wat schoner. Het ging hier maar om een klein stukje weg, een doorgaande weg niet eens een N-weg, je mag er maar 60, maar iedereen rijdt 80 of harder. Brede bermen, waar alle weggegooide spullen in waaien.
Erg veel blikjes en plastic flesjes. Automobilisten zijn grote vervuilers. Ik vraag me toch af wat voor Tokkies dat zijn. Iemand met een klein beetje verstand doet zoiets niet meer.
Maandag stofdag, vandaag tenminste wel. Joop fietste en ondertussen heb ik eventjes het hele huis gedaan zonder dat hij in de weg liep.
Vanmiddag keek ik eens even bij de nieuwe Lidl in Zierikzee, al weken open maar ik dacht ik laat eerst al die anderen maar gaan.... Het was er best druk, alles is groot, veel ruimte zodoende, maar voorlopig hou ik het weer even voor gezien daar.
Daarna nog een rondje door de polder, het was heerlijk weer en hoewel het vandaag geen opschoondag was nam ik toch maar weer eens een zakje mee voor de rommel en deed mijn rondje lekker op het gemak.
De boeren beginnen weer met van alles in de grond te stoppen, deze was aan het zaaien maar wat.....
Yesss! Het eerste vlas zit alweer in de grond, een heel groot perceel aan de Bosweg dat binnenkort weer prachtig blauw zal kleuren! Ik kan niet wachten.
De weegbrug gaat er niet echt op vooruit, ik maakte nog eens een foto omdat ik hem ook aan iemand anders wilde laten zien.
Vroeger stond er een huisje bij, zo werden de suikerbieten gewogen voordat ze gelost werden in de wachtende boot. Ik had het er al eens eerderover.
Geen haven en wachtende boten meer te zien bovenop de dijk, maar wel een mooi natuurgebied met in de verte de Grevelingen.
Mijn middagrondje ging vandaag langs de Veerhoek om te zien of Heleen zin had om een stukje mee te wandelen en dat had ze. Zo konden we weer eens even bijpraten.
Het was een frisse boel deze dag, maar toch lekker gewandeld. Joop fietste een flink stuk met motor (45km) en Mir bijna net zo'n flink stuk (35km) zonder motor! Zoveel respect voor haar hoe ze bezig is weer zichzelf te worden, dat mag ook weleens gezegd, want zulke dingen gaan niet vanzelf! Ik zeg er ook niet al teveel over, maar een keer vind ik dat het moet kunnen. Diepe buiging voor mijn dochter! Corona heeft haar even de rust gebracht die ze nodig had.
Wakker worden hoefde weer niet vanmorgen, dat was ik al heel de nacht... oh nee, ik sliep net vijf minuten toen Joop eruit ging. Ik liep er als een zombie bij met het gevoel of ik elk ogenblik om kon vallen.
Geen ochtendrondje, maar om een uur of elf gelijk maar een rondje van een kilometer of elf. Joop moest naar Goes voor een laatste stuiptrekking van de duiven.
Ik was net onderweg toen ik blij verrast werd door een nieuw dorpsgenootje, ze heet Jane en ik ben tot over mijn oren verliefd. We hebben kennis gemaakt, ze heeft een koekje van me gekregen en ze probeerde mijn sjaal te slopen maar dat gaf niet want die is toch al kapot.
Komende tijd gaat mijn route natuurlijk eerst richting het oosten want daar loopt een ieniemienie Rottweilertje. Ik hield het even niet droog toen ik mijn weg vervolgde. Dat kost me toch al moeite de laatste dagen.
Nog weinig lentebodes onderweg, alles is nog kaal, geen bloesem of blaartje te bekennen.
Na de wandeling en de thee probeerde ik even een dutje te doen vanmiddag, de lucht was inmiddels alweer betrokken, dus buitenzitten niet lekker meer.
Sinds Didi er niet meer is en dat is volgende maand alweer een jaar geleden loop ik meestal alleen door de polder, een ochtendrondje en een middagrondje, vaak dezelfde vooral 's morgens. 's Middags wisselt het wel, maar ja de keuze blijft beperkt natuurlijk.
In het begin werd er weleens aan me gevraagd of ik dan nooit bang was want zo zonder hond is het toch anders natuurlijk, in het begin word je al niet eens meer herkend.
Nee ik ben nooit bang, ik ben oud en krakkemikkig, heb geen waardevolledingen in mijn tasje, dus ja wat kan mij gebeuren denk ik dan. Tot vorige week. Ik loop eigenlijk nooit over de haven, zoveel moois vind ik daar niet aan zeker 's winters niet, maar afgelopen dagen was het vanwege de wind wel fijn. Er stond een flinke bries.
Ik was de dijk overgestoken en er stond alleen een busje, baasje stond op het punt de honden in de laden, ik kende ze niet. Het duurde even maar eindelijk zaten ze in de auto, ik was best opgelucht. Ze reden niet weg, pas toen ik dichterbij kwam, ik hield stevig de pas erin stel je voor ze moesten eens denken, ze stopten weer even nog steeds was ik niet heel dichtbij en gelukkig reed hij toen weg. Er kwam ook weer een andere auto aan.
Op zo'n moment voel ik me oersterk, ik kan ze met gemak aan, heb zo mijn programma klaar waarmee ik ze uitschakel, maar tegelijkertijd bekruipt me toch een angstig gevoel. Dat gevoel heb ik met Didi nooit gehad, ze had me tot op het bot verdedigd.
Het is meer dat je je onzeker voelt op zo'n moment, er gebeuren nu eenmaal soms best rare dingen en ik verdenk of beschuldig natuurlijk niemand in dit verhaal.
Eerst even naar Zierikzee vanmorgen, dat wilde ik eigenlijk op de fiets doen maar er kwam van alles tussen dus deed ik het met de auto en daar had ik geen spijt van. Het is toch zo koud! Niet veel mensen op de been, een paar kraampjes op de markt, maar ik heb weer thee en noten.
Mien was i.v.m. de komende verhuizing druk aan het poetsen.
Toen ik thuis kwam had de pakjesman netjes het pakje achter gezet en na een middagwandeling zetten Joop en ik het samen in elkaar. Het past precies in het bedoelde hoekje, ik heb er zelfs verlichting boven als het donker is en ik heb nog behoefte iets te planten. Ik heb het ingewijd met de stekken van Margo, die nu keurig in een pot aarde staan. Binnen natuurlijk, lekker warm bij de kachel.
Dit vind ik altijd van die leuke pakjes! Als mijn geboortenaam erop staat betekent dat meestel dat het via internetvrienden komt, want die naam gebruik ik daar alleen.
Deze keer waren het stekken van Margo. Ik dacht dat ik één stekje zou krijgen zitten er gelijk vier in. Ze waren wel een dag langer onderweg dan nodig, maar ze zien er nog erg gezond uit hoor. Dat komt wel goed met die worteltjes.
We hoefden niet meer te stemmen gelukkig. Wat een rotweer. Ik ben vanmorgen omgedraaid op de dijk, ik dacht 'ik lijk wel gek!' Vieze miezer en tegenwind en koud, bah! In plaats daarvan deed ik boodschappen met de auto op Scharendijke.
Vanmiddag nog wel een rondje met Paule tussen de buien door.
Mijn vader heette ook zo en het is toch een rare gewaarwording als je op een kerkhof loopt en ineens zijn naam ziet, ook mijn eigen naam kwam ik tegen. Geen van beide naaste familie, er woont ook nog een andere van Felius op het dorp, ik ken de mensen niet en zij mij niet denk ik.
Naar aanleiding van het telefoongesprekje van vorige weekmet de nicht van Joop ging ik eens kijken of haar zusje en moeder er nog liggen, ze betalen daar wel elk jaar voor.
Ik deed dat afgelopen zondag. Het weer was triest, ik was triest, het was koud, triester kon eigenlijk niet. Mijn verbazing was groot toen ik zag dat er bij veel stenen een bordje stond met 'contact gezocht'. Er worden veel graven geruimd blijkbaar en dat kan niet zomaar als je daarvoor betaalt natuurlijk.
In het artikel van de krant staat dat als je niet reageert voor het eind van het jaar het graf automatisch geruimd wordt, als je dat niet wilt moet je dat laten weten en voor de komende tijd betalen...
Het nichtje van Joop, ze woonde naast ons en onze nog doodlopende straat werd doorgetrokken naar het dorp. Wij woonden daar nog maar een half jaar, alles was nieuw, ze was vijf jaar ouder dan ik en goed kende ik haar niet. Dat zou ook niet gebeuren want ze verongelukte. Hoe het precies gebeurde weet ik ook niet, iets met een vrachtwagen, ze viel eraf en werd overreden, of ze stond erachter...
Afschuwelijk natuurlijk en dat herinner ik me nog wel heel goed. Het leven van haar broertje die wel van mijn leeftijd was veranderde daardoor ook op slag.
Toch werd ik van het graf van Willy wel een beetje blij, ze ligt daar gewoon met crocusjes, daarvoor heeft haar moeder nog wel gezorgd, die een stukje verderop ligt. Een kille witte steen, met wit grind.
Ik ben eigenlijk heel blij dat mijn ouders 'gewoon' gecremeerd zijn en uitgestrooid bij het crematorium, daaraan zou ik in deze tijd wel wat meer aandacht besteden misschien, maar het is goed zo.
Weg is weg, denk ik altijd maar. Geen gedoe meer met een graf.
Zo, wij hebben gestemd! We wilden het eerst schriftelijk doen, maar de sluitingsdatum daarvan was verlopen voordat we er erg in hadden. Gelukkig is er de mogelijkheid voor ouden van dagen wat eerder te gaan en Joop deed dat in Renesse, wel een stukje rijden maar goed. Ik had hem gemachtigd, dat scheelt weer in het besmettingsgevaar en we waren het eens deze keer dus weinig kans op fraude.
Achteraf ben ik wel blij dat dat schriftelijk stemmen niet door is gegaan want dat blijkt niet overal even goed te zijn gegaan. Lezen is ook erg moeilijk blijkt maar weer.
Dan hebben we ook nog het gedoe met het vaccin Astrazeneca wij krijgen dat niet daar zijn we te oud voor. Joop heeft al wel bericht gehad maar weet nog niet wanneer hij aan de beurt is, ik heb nog helemaal niets gehoord, maar ik ben natuurlijk ook een stuk jonger. Ik krijg ook iets anders dan Joop blijkbaar, alhoewel je ook kunt bellen of je samen met je parter mag komen en dan zullen we wel hetzelfde krijgen. Best vaag allemaal.
Joop kan niet wachten, mij kan het niet lang genoeg duren.
Maandagmorgen. Ik poetste eens het een en ander. Als je een tijdje niet al teveel doet zie je vanzelf wat er weer eens aan de beurt is en dan komt er vaak nog wel iets bij. Lekker hoor, de zon scheen naar binnen (zo nu en dan) dat poetst gezelliger.
Het is toch ongelooflijk hoe die narcissen overeind blijven in al dat stormgeweld en het is nog lang niet over.
Je zal maar Harry en Meghan heten en de wereld maakt zich zorgen over de huidskleur van je kind. Jammer dat het maar één baby wordt, hoe leuk zou het zijn als het zoiets werd.
Ze konden het toch niet laten... op Schouwen-Duiveland een mini-straô vandaag. Door corona werd, voor het eerst in 68 jaar, de echte Straô geannuleerd: het 'wassen' van de voeten van paarden na de winter.
Het was een beetje rommelige dag. Ik was uitgenodigd op de koffie, dat gebeurt eigenlijk nooit, niet dat ik daar zo'n behoefte aan heb, maar nu een keertje bij de achterbuuv na vijf jaar was wel leuk.
We zitten net lekker aan de zelfgebakken appeltaart als Mir belt, paniek, geen water en agenda vergeten, help! Joop zat op fiets, dus ik deed de laatste happen van de heerlijke appeltaart en reed richting Burgh. Gelukkig vond ik de agenda snel, water had ze inmiddels ook weer, er was ergens iets doorgezaagd, probleem verholpen!
En omdat ik nu toch in Scharendijke was ook gelijk maar boodschappen gedaan, zonder briefje... het meeste had ik wel geloof ik, maar onderweg kwam ik er al achter dat ik bananen vergeten was. Gelukkig kon ik die gelijk met de vis in Brouwershaven nog scoren.
Het was koud en er stond tijdens de buien weer een flinke storm, niets minder dan gisteren en ik vroeg me af of ik nog wel naar buiten zou gaan, tot ik me realiseerde dat het vrijdag was vandaag en ik dan altijd een rondje met het hondje doe. Lekker toch nog even de polder in!
Na een pauze van een paar weken weer een tekening klaar.
Buiten was het niet veel gedaan vandaag, we bleven maar grotendeels binnen. Geen ochtendrondje maar even naar de opticien, mijn bril zat niet goed, hij leunde steeds op mijn linkerwang dus ik zat steeds te duwen.
Bij de parkeermeter zag ik een bekende. 'Hee, je hebt nieuwe schoenen! Ik keek net nog even op je blog, leuk zijn ze en je bril is ook mooi!' We liepen samen op naar de stad, zij met haar nieuwe hond, ik ben dan best jaloers maar was vanmorgen ook blij dat ik binnen kon blijven.
We kennen elkaar van mijn blog, ooit toen ik nog kon zien wie waarvandaan keek vroeg ik me af wie toch diegene uit Zwijdrecht was, nou dat was Janneke die in Zierikzee zou komen wonen. Als ik tegen Joop vertel dat ik Janneke tegenkwam weet hij nooit wie ik bedoel, maar als ik dan zeg dat ze de brievenbus schampte toen ze het bruggetje op reed weet hij het weer.
Vanmiddag toch nog een klein rondje door de polder, Joop op de fiets en ik met mijn vastgespelde muts, alles onder controle. Een klein rondje en dat was maar goed ook want even later plensde het.
Ik geniet van mijn prachtige tulpjes die nu mooi gaan hangen en de forsythia takken, heel gezellig!
Ze zijn nog steeds bezig met het snoeien van de wilgen, dat is nogal een karwei en duurt ook nog wel even. De takken liggen netjes op hopen klaar om opgehaald te worden, dat zal wel pas gedaan worden als alles klaar is.
Ik vroeg me af wat ermee zou gebeuren, natuurlijk wordt het wel weer gebruikt voor iets, maar wat? En ik googelde eens en kreeg dit.
Vandaag kreeg ik ook van twee lieve mensen forsythia takken, zo leuk altijd om ze in huis te hebben, zeker als het stormt en regent wat we in het vooruitzicht hebben.
Mijn Schoenen zijn binnen, ze zitten heerlijk, perfect, inclusief halux! Ik loop ze binnen in, zodat mijn voeten alvast wat kunnen wennen, blote voeten in schoenen is anders, daar moeten voeten ook weer even aan wennen.
Na alweer een nacht van weinig slaap loop ik 's morgens te tollen op mijn benen en heb ik ook geen zin de kou in te gaan. Daarom deed ik vanmiddag toen ik wat opgeknapt was een wat langer rondje. Deze fazant had er duidelijk meer zin in.
Toen ik net onderweg was kwam ik iemand tegen die zei dat het lekker wandelweer was, ik vond het koud, maar omdat ik nog een flink stuk voor de boeg had zette ik flink de pas erin, best lekker zei hij toch!?
Vanuit de verte 'nam' ik de boerderij van afgelopen week nog eens in het vizier, er zit al een gat in het dak en inmiddels weet ik dat hij wordt afgebroken wat niet iedereen even leuk vindt blijkbaar vandaar ook dat hij me aansprak, maar dat wist ik toen allemaal nog niet.
De boerderij kwam in beeld op zo'n historische site en het kwartje viel met naam en al erbij. Ik maakte me bekend maar hij reageerde niet. Ik plaatste mijn gemaakte foto erbij en toen kwam de vriendin in beeld, aantasting van de privacy vond zij het, terwijl erboven net zo'n foto van iemand anders stond, het moet toch niet gekker worden en ik werd ook nog voor leugenaarster uitgemaakt. Nu ja eind goed al goed, het hele spul werd verwijderd wat natuurlijk ook juist weer niet mijn bedoeling was, want nu kreeg ze haar zin.
Vandaar dat ik er maar even op voortborduur op mijn eigen plek, dit is de achterkant vanaf Noordgouwe gezien, het is voor het eerst dat ik het vanaf daar zie. Wie weet wat voor moois er voor in de plaats komt. Best benieuwd!
Mijn Teva's zijn versleten en dit model is niet meer verkrijgbaar, ook niet iets wat erop lijkt, dus ik keek eens verder en vorig jaar wist ik al dat ik eens bij Keen zou gaan kijken.
Vandaag kwamen mijn bestelde schoenen binnen. Ik had net zeven kilometer gelopen dus mijn voeten hadden een goed pasformaat. Ze waren te klein, niet al te, maar wel te. Die zijn dus al retour. De kleur die ik eigenlijk wilde was in mijn maat nog steeds niet in voorraad, dus ja toch maar wachten dacht ik en ik keek nog eens even verder rond in 'de winkel'.
En ik zag nog andere leuke, eigenlijk beter voor mijn voeten, minder bandjes, dus ook minder knelpunten, maar wel bandjes op de goed plek. En die heb ik nu besteld, met kortingscode, die toch uiteindelijk wel verrekend zou worden mailde Barbara me. Het zijn niet de goedkoopste en ik heb nu twee paar gekocht, maar ja dat komt wel goed denk ik dan.
Je kunt dan denken 'wat een gedoe', maar een winkel daar moet je al naar toe, dan ga je zitten passen, te klein, 'nee mevrouw we hebben alleen deze maat nog, maar misschien kunnen we hem nog bestellen, dan pas je wat anders, zit voor geen meter, kleur verkeerd, te kort te breed en dan neem je toch maar wat nog het beste zit op dat moment.
Keen is hier in de buurt niet te koop en zou dat al zo zijn dan hebben ze maar een paar modellen en is net jouw maat van het leukste model niet in voorraad. Ik zie echt heel veel voordelen in het thuiswinkelen hoor, je hebt ook veel meer keus!
Nu maar weer afwachten.
Lekker gewandeld vandaag. Mir kwam op de thee en Joop kreeg zijn gerepareerde (nieuwe motor) fiets weer terug.
De merels? hadden er een behoorlijke bende van gemaakt vanmorgen, er zat blijkbaar iets lekkers in die bak. Er hangen hier geen bolletjes, nootjes en pindakaas, ik ga er van uit dat vogels erg goed in hun eigen onderhoud kunnen voorzien, dat blijkt maar weer. Met de vorst vul ik wel bakken met water als dat nodig is.
Dat moest ik wel even opruimen natuurlijk. De zon scheen vandaag, het was lekker buiten en ik haalde wat zakken potgrond. Daar stonden ook prachtige anemonen en die kon ik natuurlijk niet laten staan. Mooie stevige plantjes.
Ik haalde ook de koffieplant naar beneden en pluisde de plantjes uit elkaar, ik heb nu een hele koffieplantage. De potgrond was wel heel erg koud geloof ik, dat is even schrikken als je uit zo'n warm potje komt, maar dat komt wel weer goed, ze staan nu weer lekker binnen.
De anemonen heb ik een beetje verdeeld, zodat er overal wat vrolijks is en de nepbloemen kunnen weer naar zolder.
Wat een plaatjes en wat een kleuren, prachtig!
De geraniums heb ik maar weer even bij elkaar gezet en afgedekt want er komt weer wel wat vorst aan komende nachten, het is nog lang geen lente ook al willen we dat graag.
Niet gewandeld vanmiddag zodoende, ik had hier mijn handen vol aan.
Sinds gisteren zit er een 'vuiltje' in mijn oog, heel vervelend zeker als je ook bijna niet geslapen hebt. De nachten zijn zwaar de laatste dagen, ik steek het erop dat de maan uren recht naar binnen schijnt met alleen een dun gordijntje ertussen. Hij is dan wel afnemend maar toch, uren lig ik te draaien en te keren met elk half uur de slagen van de kerkklok. Vannacht zal het wel weer lukken dat kan bijna niet anders.
Het was koud vandaag, wel een ochtendrondje al stond ik te tollen op mijn benen, maar van die kou knap je dan wel wat op. In de loop van de dag eigenlijk steeds beter, ook mijn oog wordt wat minder vervelend.
We deden even samen boodschappen op Scharendijke, mijn mondkapje begint te stinken, ik zal toch nog nieuwe aan moeten schaffen. Even langs de boekhouder, onze belastingaangifte is al gedaan, dat is niet meer zo spannend tegenwoordig.
Vanmiddag weer een rondje met Paule, nog steeds erg koud, zeker met tegenwind in de Schapenweg, op weg weer naar huis was het aangenamer, Joop had ondertussen ook gefietst. Nog steeds op zijn leenfiets. Die van hem is terug naar de fabriek vanwege het licht dat het niet doet
10-07-1989 / Zelfplukkers in een kas met frambozen van J.M. Geluk te Schuddebeurs
Zo leuk als er dan opeens op zo'n historische pagina waar je lid van bent familie voorbij komt. De rechtse twee zijn zussen van de vader van Joop, tantes dus. De voorste met bril was jaren de buurvrouw van mijn ouders en later die van Joop en mij. Zij is altijd in het huis aan de van der Bijlstraat blijven wonen en was dus 18 jaar mijn buurvrouw.
Door die tante hebben Joop en ik elkaar leren kennen, omdat hij daar weleens logeerde met zijn broertje. "Die rotjongetjes zijn ook weer bij de buren", zei ik dan tegen mijn moeder. Beide tantes zijn heel erg oud geworden, nog net geen honderd geloof ik.
Joop mailde de foto naarzijn nicht, (dochter van de tante) die inmiddels ook al vierentachtig is. Dat weet ik omdat ze net belde. Zo leuk dat je dan door zo'n foto weer even contact hebt. Eigenlijk zouden we dat meer moeten doen denk je dan, gewoon even een praatje want het klinkt ook gelijk zo heel vertrouwd.
Voor mij was het vooral een winkeldag. Ik winkel best graag online vooral als ik iets nodig heb, maar het ging vooral om sandalen en natuurlijk dwaal je dan weleens af.
Na een slapeloze nacht, tot klokslag zes uur geen oog dicht gedaan, daarna nog even weggesukkeld, vreselijk. En waar het aan ligt mag Joost weten. Ik weet wel dat zo'n gevalletje met zo'n man als gisteren niet goed voor me is, daar loop ik me dan daarna over op te winden en dat ik het zeker op mijn blog ga zeten en wat vertel ik er dan bij, kortom het houdt me continue bezig, ik zoek zelfs op internet wie daar dan wel mag wonen. Er wordt wel een nieuwe woning gebouwd begreep ik. Zulke dingen kan ik niet hebben. Of ik er ook van wakker lig weet ik niet.
Ik was dus allesbehalve fit vandaag. Joop voelde zich ook niet fit, wel goed geslapen maar hij liep te kuchen en besloot naar de teststraat te rijden. Nu kucht hij heel zijn leven al, maar ja je weet het niet in deze tijden en beter maar geen risico. Geen pretje zei hij en nu maar 48 uur wachten. Hij heeft wel gefietst vanmiddag op de leenfiets, zijn eigen fiets is nog steeds bij de fietsenmaker vanwege het licht dat het niet doet, daar moet een expert bij komen.
Geen wandeling vanmorgen, wel vanmiddag een rondje met Paule waarbij ik de schaapjes zag en de bloeiende forsythia in de tuin van Rosemarie.
Update: Inmiddels uitslag van de test = negatief dan weten we dat ook weer.
Wat een fantastische dag alweer! Alles bij elkaar 15km gelopen.
Vanmorgen eerst met de jongens van DVC zitten chatten, de wimpel die ik voor Mir wilde bestellen had nogal wat voeten in de aarde en achteraf bleek dat helemaal niet nodig, het zat gewoon verkeerd in mijn hoofd, dat kan gebeuren natuurlijk maar het gaf wel een hoop extra rompslomp met kleurnummers.
Gelukkig kwam het allemaal goed en kon de fout nog voor het bedrukken voorkomen worden, mede dankzij het leuke contact via de chat. Ik vind dat soms erg handig en Jan Willem en Sieco hebben me heel vriendelijk geholpen. Die zullen soms ook wel gedacht hebben...
Daarna een rondje door de polder richting Dreischor en Schuddebeurs. Ik had net bovenstaande foto gemaakt toen er een auto vol in de remmen ging en net zo hard weer achteruit kwam. Het raampje ging naar beneden en er werd me niet al te vriendelijk gevraagd waarom ik een foto van ZIJN huis nam.
Nou dan zeg je niet dat dat is omdat het er nogal verwaarloosd uit ziet, er lag geen pan meer op het dak, dus ik zei maar dat ik het een mooi huis vond, dat was het ook zeker geweest en zal het wellicht ook wel weer worden. Dat vonden er blijkbaar meer zei hij, er worden zeker vaker foto's gemaakt, ik loop daar anders nooit, ken het hele huis niet.
Ik voegde eraan toe dat ik geen kwade bedoelingen had. 'Hoe heet je', vroeg hij nog, ik noemde mijn naam en hij keek de twee bloedjes aan die naast hem zaten, of ze het maar even voor papa wilden onthouden want dat zou hem vast niet lukken. Zo leer je je kinderen fatsoenlijk om te gaan met anderen.
Als je niet wilt dat anderen zien wat voor bende het bij je huis is moet je er een muur omheen zetten en als je een slecht geweten hebt ook.
Toen heb ik ook nog maar een foto van het huis van de buurman gemaakt, ik was nu toch bezig. Die bouwt gewoon een nieuwe.
Toch maar gelijk naar buiten vanmorgen ook al zag het er niet erg aantrekkelijk uit maar met gisteren nog in gedachten kon het toch zo erg niet zijn, dacht ik..
Dat viel behoorlijk tegen, ik stapte flink door om warm te blijven en snel aan de koffie te ztten.
Daarna maakte ik nieuwe mapjes 2021 aan op mijn extra fotoschijven en zorgde dat alles weer netjes in het archief kwam. Ik weet hoe onzinnig het is want alles ligt gewoon hier op mijn kamertje en bij brand is alles weg, behalve alles wat bij Photobucket staat. Die schijven zijn meer voor de kinderen, die allicht nooit meer naar die prachtige natuurfoto's kijken, maar goed, ze zijn er wel.
De volgende serie reisfoto's van Joop is uit 2003, de reis ging toen naar BC Churen Himalvan 22 september tot 20 oktober. De reis dat we nog bijna geen contact hadden, we belden af en toe als hij in de bewoonde wereld was.
Het was mijn eerste blogjaar, dus mijn belevenissen tijdens die vakantie kon ik ook teruglezen (en jullie dus ook), al is dat eerste blogjaar wel wat verwarrend omdat ik het later overzette uit Blogger per week.
Ik kreeg veel bezoek en breide truitjes voor de kleinkinderen die toen nog klein waren, ook toen al zeurde ik over mijn schouder en of het maar niet al teveel pijn mocht gaan doen. Daarna heb ik best nog veel truien gebreid, dus ik heb vanmiddag mijn breiwerkje ook maar weer opgepakt, koud buiten en knus binnen.
Joop zijn fiets kreeg een beurt en omdat zijn licht het niet deed en ze het zo snel niet konden vinden kreeg hij een ruilfiets mee, maar hij vond het blijkbaar ook geen weer om te fietsen.
De foto's van het reisverslag van Joop staan hier en hieronder
Ik plaats ze ook rechtstreeks op facebook dus daar kan je ze eventueel ook bekijken.
Verhalen van Joop blijven uit, maar vragen mag altijd natuurlijk.
