Ik bleef maar kijken op het buienalarm vandaag, dan werd het om elf uur droog, dan om half twee, het bleef maar opschuiven en ondertussen hozen. Dus af en toe zette ik eens een plant buiten als ik dacht dat het nog wel kon en zodoende zijn ze allemaal fris gedoucht.
Didi is twee keer tot op het vel nat geregend dus die glanst ook weer!
Zo heb toch het nadeel van de nattigheid ook wel weer zijn voordeel.
De tekeningen die ik voor IenR maakte hangen inmiddels ook en passen prima bij de nieuwe bank.
De opbrengst zit alweer lang en breed in de pot van Rita.
Nog een paar uurtjes en Joop gaat weer eens kijken hoe ze het maken daar in Nepal. Zijn koffer staat klaar, alles is geregeld om een uur of half vijf gaat de wekker.
Vanmorgen en begin van de middag nog redelijk droog, dus toch nog even een rondje gedaan, waarbij ik vanmiddag deze lepelaar tegenkwam.
Daarna werd het alleen maar natter.
Verder ben ik iets kwijt, een ring. Ik heb alle doosjes en kistjes waar hij eventueel in kan zitten al twee keer doorzocht, nergens te vinden. De oorbellen en het kettinkje zijn er wel. Omdat ik ze nooit draag wil Joop het aan Rita geven. Ik vind dat een prima idee, maar dan moet hij wel boven water komen.
Nog anderhalf nachtje, want vroeg weg dinsdagmorgen! De taxi brengt hem weer in Brussel, best een luxe elke keer. Ook nog een upgrade voor een stukje bussiness class gedaan, toe maar! Zolang het nog kan wil hij elk jaar een keer gaan, zomaar een stukje wandelen en een beetje rondhangen daar, geen zware tochten meer. En nee ik ga niet mee.
Alleen al aan de reis moet ik niet denken, ik ben dat totaal niet gewend en ik denk dat ik me doodongelukkig voel daar, dus het gaat echt nooit gebeuren.
Wat leuk eigenlijk hè, ik kijk net eens bij de link van tien jaar geleden, waar dan gewoon de reacties nog bij staan, ook die van Gerda. Gek op sieraden was ze, ze overleed afgelopen oktober.
Het setje sieraden kocht Joop in 1998, twintig jaar geleden al, toen had ik nog geen blog.
En ineens is dan het fluitekruid er ook weer volop, jammer dat de zon niet scheen.
Er waren buien en het was koud.
Jassen en sokkenweer.
De meidoorn komt er ook aan, vol met knoppen overal, nog even wachten tot mei.
Wat dit voor bloem is weet ik niet. Het gemeenterandje narcissen is uitgebloeid en nu komen deze erachteraan, wel mooi, maar het gaat me eigenlijk meer om wat er op het land erachter staat...... dat is namelijk vlas! Joechei!
Vanmiddag kwam ik een oud werknemer tegen met zijn vrouw, de vrouw die hij toen ook al had, dat gebeurt namelijk tegenwoordig ook soms nog gewoon. We maakten even een praatje.
"We worden allemaal ouder..." is dan zo'n kreet.
"ik hoorde het aan je stem..." jeetje is het zo erg, denk je dan...
".. en grijzer" komt er dan ook nog achteraan.
Ik ben toevallig helemaal niet grijs, dat is nog gewoon blond...!
Een beetje somber was het wel vanmorgen en koud, maar gelukkig was het niet heel laat geworden gisteravond, dus redelijk fris, al gaan de jaren wel tellen natuurlijk na zo'n avond.
De muziek deed een rondje met de versierde fietsen door het dorp en ondertussen maakte ik een lekkere pan kippensoep.
Verder heb ik het feestgedruis maar een beetje aan me voorbij laten gaan. De meiden kwamen op de koffie mèt oranjetompouce. Zij deden daarna een rondje door Zierikzee en ik met de honden. Vanavond aten we soep met stokbrood en nog een restje papa. Sil is nu weer richting Nijkerk en Joop gaat zo weer naar de duiven.
Gewoon een lekker dagje met een oranje randje, ik hou dr van.
Silvia is weer even in het Zeeuwse land en omdat ze bij Miriam logeert wandelden we voor de verandering eens in de buurt van Burgh- Haamstede met de hondjes.
Storm en Didi zijn niet echt speelkameraadjes, ze verdragen elkaar en weten wat ze aan elkaar hebben en dat gaat prima.
De tent staat klaar, dus het feest kan zo langzamerhand beginnen.
Zonnemaire heeft zijn eigen succesvolle oranjeband, dus ik ga straks wel even kijken in die grote tent. Of ik het lang volhou dat is een tweede.
Als ik al die fruitbomen zo zie bloeien moet ik toch af en toe ook even aan mijn pruimenboompje denken. Zou het nu ook bloeien, geeft het veel pruimen dit jaar, zou het er nog wel staan? De orchideeen komen nu ook op, net als het heermoes... ik verlang er niet naar terug, maar ongemerkt denk je toch aan de dingen waar je al die jaren plezier aan hebt beleefd.
Omdat ik vandaag alleen nog maar een rondje rond Keesje had gedaan besloot ik daar vanavond nog maar een rondje Korteweg aan toe te voegen. Het toeval wilde dat de baasjes van Guus dat op hetzelfde moment ook dachten dus liepen we samen.
Gezellig kletsen met z'n allen. Honden kunnen dat ook. Net toen ik een filmpje wilde maken stopten ze ermee, maar je ziet zo dat ze het erg leuk hebben samen.
Sommige van de zaadjes komen al op, altijd weer spannend wat het wordt. Er zitten ook de gekleurde bloemetjes van Margo bij.
De bastaardsatijnrups is dit, denk ik. Nu vind ik rupsen toch niet zo aaibaar en dat is maar goed ook, want ook deze kunnen vervelende klachten geven. Ik zag wel twee van zulke dodden vanmiddag een stuk uit elkaar.
Ik keek nog eens even bij de tulpen, maar het was een saaie lucht dus niet veel tulpen foto's gemaakt.
'Zo hroôs as un puute' (wie kent de uitdrukking niet), met haar nieuwe autootje.
Vanmorgen ging ze hem halen samen met Joop, fijn iets eerder dan verwacht. Nu nog nieuwe lettertjes erop en genieten maar. Wij wensen haar veel schadevrije veilige klometers natuurlijk.
Ik verpotte nog eens wat en scharrelde een beetje, heerlijk.
Vanmiddag even naar Renesse voor wat afrikaantjes en een suzanne met mooie ogen, lekker oranje voor het feest, ik hou nu eenmaal van oranje dus dat komt goed uit.
Vanmiddag op het gemak een rondje Schraphage, mooie luchten, het fluitekruid komt eraan, genieten!
Jong groen in de ochtendzon en vanavond deden we het rondje andersom met z'n drietjes, meer viel er niet te wandelen vandaag.
Vanmiddag gingen we even 'zwemmen' bij Bommenede met de auto, het was er nog erg rustig en de enige die er liep kenden we, er zaten alleen deze keer geen snoepjes in haar zak.
Zodoende brachten we haar even thuis zodat er toch nog wat lekkers viel te smikkelen.
Hij zat op zijn knietjes cement te scheppen uit de zak in een kuip... hij stopte en keek me aan:
'ik heb de verkeerde zak, dit is beton ik moet cement hebben...'
'het is ook zondag hè, een zondagssteek houdt geen week'
'dat zei mijn vrouw ook al.... ik wilde het even testen'.
Geweldig hè, zo'n gesprekje op zondagochtend in de Kromte.
Ik dacht, nu kan het nog wel zo rond een uur of twaalf. Er stond een fris briesje dat had ik vanmorgen al gevoeld toen Didi aangaf geen zin te hebben.
We gingen op pad. Ik heb factor zonwerend voor mijn neus gekocht, ook voor mijn nek en decolleté en mijn pet tevoorschijn gehaald, wel een hemdje en korte broek, dat moet toch nog wel kunnen dacht ik. Het ging lekker en Didi koos voor de Bosweg dat vond ik prima. Het was toch best warm en ze ging steeds meer hijgen, dus we rustten even uit op een bankje.
Eenmaal weer thuis merkte ik dat mijn armen ineens wel erg pijnlijk waren, was het toch denk ik de frisse wind die mijn spieren te pakken hadden genomen, ze riepen om iets warms. En nu na een paar uur lange mouwen lijkt het te zakken, af en toe even wrijven met warme handen is ook erg lekker.
Zoveel temperatuurswisselingen voor je hele lijf, met wind en vocht en zon het is niet niks, maar mijn pet was zeker een goed idee! Ik heb een hekel aan zonnebrillen, maar zo'n klep geeft toch ook rust aan je ogen en de zon uit je gezicht.
Al dat bloot ineens weer. De winter heeft weer behoorlijk huis gehouden, butsjes, plooitjes, bobbeltjes, ze lijken allemaal net weer wat groter dan vorig jaar...
Ondat het overdag te warm was, deed ik gisteravond nog een rondje Schapeweg. Prachtig hoe alles in bloei staat natuurlijk.
Vandaag was het voor mijn gevoel iets minder warm er stond ook een lekker briesje, dus deden we vanmiddg een rondje.
Didi sukkelt met haar eten. Omdat ik een nieuwe zak voer nodig had en iemand een week geleden of zo eens tegen me zei dat veel mensen vergeten dat als honden ouder worden ze ook minder voer nodig hebben net als mensen, besloot ik eens een zak seniorenvoer te kopen dat kan nooit kwaad natuurlijk en ik had nog een restje gewone brokken dus die mengde ik. Maar ja het is een tuttebel en als het maar iets anders dan anders ruikt hoeft ze het al niet.
Dus nadat ze vanmorgen zowat niets at, heb ik er vanavond een gekookt eitje doorheen gedaan, dat smaakte. Het is in elk geval op
Vandaag zaten we lekker buiten. We ruimden tussendoor de kasten eens een beetje op. Warme truien (niet allemaal natuurlijk) zitten weer in de boxen en de hemdjes liggen weer in de kast, een beetje wassen en drogen.
Joop is nu weer even naar de duiven, het vliegseizoen is weer volop aan de gang.
Levi werd zestien vandaag. We hebben via whatsapp geproost en ik heb hem op diverse sites gelanceerd met zijn knappe kop, waar hij natuurlijk ook gekke bekken mee kan trekken.
Verder was het weer warm. Ik weet we mogen niet klagen, eindelijk geen regen meer, maar waarom nou weer gelijk zo heet, ik vind er niets aan. Je kunt er niet inzitten en wandelen is ook niet lekker. Het lijkt wel of er niets meer 'gewoon' kan gaan tegenwoordig.
We reden eens naar Zierikzee voor nieuwe schoenen voor Joop, goed geslaagd gelukkig en op de terugweg kwamen we de koeien tegen, wat waren ze uitgelaten, prachtig om te zien.
Eindelijk heb ik hem ook gehoord hoor, ik denk dat het geluid even iets harder moet wil je hem ook kunnen horen, maar hij is het nog niet verleerd en roept nog steeds gewoon 'koekoek'.
Wat een weer vandaag. Vanmorgen was het nog goed te doen, maar vanmiddag was ik eigenlijk wat te optimistisch, ik dacht ik ga rond de Veerhoek, dan kunnen we even uitblazen bij Heleen, dat deden we ook en terug bovenop de dijk was het nog goed te doen, maar de Oostweg vonden we veel te warm voor de wind, dus belden we fijn taxi Joop. Morgen nog iets warmer, toe maar.
Verder zaaide ik de zaadjes die ik bewaarde van vorig jaar en verpotte nog het een en ander.
Ik zag ze al een paar dagen vanuit de verte, dus ik ben er vanmorgen eerst maar eens naar toe gelopen. De bollenvelden van Zonnemaire.
Nog niet allemaal open, dus ik moet nog eens terug.
Mooi zijn ze wel.
Het was een goed begin van een heerlijke dag!
En ze kleuren ook zo mooi bij de nieuwe tekening.
Ik ga me nu eerst maar eens op mijn breiwerk concentreren anders heb ik niets aan mijn 'zomertrui'.
Vanmiddag boodschappen in Scharendijke, altijd even gluren wat ze aan het doen zijn natuurlijk, ik vind het wel leuk worden zo'n aangeklede loods, ik ben benieuwd of ze het huis ook zwart gaan maken.
Het was een drukte van jewelste, vreemde geluiden ook en ik keek eens naar boven, ik denk dat ze les kregen in het één of ander, jong spul zo te zien.
Even later kwam er een vlinder aan gefladderd.Het mag dan wel slecht gesteld zijn met de vlinderstand, ik heb er al erg veel gezien dit jaar, veel soorten ook.
Een witje, maar geen idee welke, die kan ik allemaal niet uit elkaat houden hoor. Daar heb ik ook geen zin in.
Deze was pas wakker denk ik zo, hij zat er echt van bij te komen op het raam in de zon.
Ik hield mijn vinger er eens bij en jawel hoor, we maakten kennis.
Dat vind ik toch altijd wel hele speciale momentjes.
Verder haalde ik de Tibouchina op in de Veerhoek met nog twee ander planten en daarna sloeg ik natuurlijk aan het verplanten en snoeien en verpotten en zo, lekker hoor, het kan weer!
Hij bleef rustig zitten waar hij zat, al hield hij mij en Didi wel goed in de gaten op zijn prachtige bouwwerk.
Even later zag ik er weer een, deze keer zat er niemand op de zes eitjes, maar ze zullen best in de buurt zijn geweest.
Grote nesten maken ze, bijna in het water.
En nu maar wachten tot die prachtige kinders geboren worden 21 -25 dagen broedtijd staat er, maar ja de eieren liggen er misschien al een week, of nog langer. Maar wat vaker een rondje Schenkeldijk komende tijd.
Vandaag werd voor het eerst de koekoek gehoord, nog niet door mij maar dat duurt nu vast niet lang meer.
Met de bijen mag het dan misschien niet zo goed gaan, er zijn wel heel veel hommels.
En de 'gebitjes' groeien ook weer.... hoe heet het toch ook alweer ;)
Nu geen omdraaimogelijkheden meer, vorig jaar ging dat nog en was ze soms ineens 67.
Zodoende waren we een paar uurtjes heel gezellig in Numansdorp met neven en nichten erbij. Didi paste op het huis.
Janny kreeg flesjes port en ander lekkers, terwijl het toch zo ongezond is eigenlijk, we hebben nog maar eens geproost op een gezond nieuw levensjaar en dat er nog maar vele mogen volgen.
Vandaag kregen we weer een raport van Rita toegestuurd door haar vader. Het is zoals we al gewend zijn van haar weer uitstekend. De pagina is inmiddels ook weer bijgewerkt.
Ook weer een tekening klaar vandaag, we kleuren vrolijk verder, al valt dat vrolijke best tegen deze dagen wegens vervelende berichten. Het hoort allemaal bij het leven, maar toch heb je ze liever niet.
Gisteravond zo'n rare wazige zonsondergang, zou dat het saharastof nog geweest zijn wat in de lucht hing. Dat was al een paar dagen geleden, maar wind was er ook niet. Ik vond het er in elk geval vreemd uit zien.
'Je hebt je ochtendrondje er weer opzitten! Kopje koffie en dan ga je weer zeker', riep iemand naar me vanmorgen. De mensen vinden dat ik veel loop zeker, maar meer dan twee wat langere rondjes doe ik toch echt niet per dag. Honden hebben ook hun beweging nodig, zeker Didi na de vrijheid die ze had op Scharendijke, we hebben ons goed aangepast vind ik.
Het is deze week weer de week van de Hartstichting vorig jaar collecteerde ik, nu zit ik dus in het systeem en werd me gevraagd weer een wijkje te doen en dat deed ik vandaag, wel weer een extra wandelingetje natuurlijk maar zonder Didi. En zodoende ben ik weer wat wijzer geworden wat betreft het dorp en zijn bewoners, want dat gaat samen.
Joop ging al vroeg op stap vanmorgen. Voor Nepal heb je een visum nodig en hij vindt het leuk om het van tevoren op te halen. Je kunt dat ook gewoon op Schiphol in Kathmandu doen, maar dan kom je misschien wel in een rij en als je het al hebt niet.
Vorig jaar ging ik eens mee, ik zie nu dat het nog maar net een half jaar geleden is, maar daar had ik vandaag geen zin in. Gejakker naar Leiden, haasten naar de trein, in Amsterdam tussen de rolkoffertjes met als het meezit een kopje koffie en dan in de omgekeerde volgorde terug. Ina ging wel mee dus die had vandaag quality time met haar grote broer, ook weleens leuk.
Ik vermaakte me thuis in de tuin, knipte de klimop van de buurvrouw, schuurde de stoep, verplantte nog eens iets, gewoon lekker bezig in mijn eigen tempo.
'Dat krijg je er toch niet uit bij die Rottweilers hè', zei ze toen Didi, dominantje als ze is, dat even wou laten blijken aan twee mededorpshonden, er was niets aan de hand, gewoon speels met een beetje gegrom natuurlijk. Die waar ze dat aan liet blijken is zelfs twee keer zo groot als haar en daar speelt ze altijd mee!
Grrrrrr....... nee dat vooroordeel krijg je er ook zeker niet uit.
Zoiets is natuurlijk niet zomaar voor elkaar. Dat begint al als het pakketje is gearriveerd met het aansluiten, kijken of het werkt, er kwam maar één camera in beeld en er waren er twee, zoeken, nog eens gebeld, dat alleen al duurde dagen want het weekend zat er tussen.
Op maandag gebeld niemand die het snapte en toch moet hij er dan uiteindelijk weer zelf achter komen, een andere groep, nee dat hadden ze nog nooit meegemaakt...
Dan is de ladder die we hebben te kort, nu kunnen we wel ergens anders een langere lenen, maar om de goten schoon te maken is het ook wel handig en ramen zemen, het huis is gewoon nogal hoog en een lange ladder is dan fijn, dus die hebben we nu, de kortere is te koop.
Dan moet het spul worden aangesloten natuurlijk. Het was er een mooie dag voor, ramen en deuren open en heen en weer lopen maar, trap op trap af, gaatjes boren, draadjes trekken. Ik liep ondertussen heel Zierikzee af voor witte snoertjes, maar die waren nergens te vinden, nu zit er aan de ene een blauwe en aan de andere een gele, je ziet er binnen maar een klein stukje van maar toch, misschien moet ik een wit hoesje punnikken.
En nu zijn we dus beveiligd met camera's. Geen idee of het zin heeft, maar wachten tot er iets gebeurd ook niet. Niet dat we waardevolle dingen hebben, of het moeten mijn tekeningen zijn, mijn diamanten draag ik meestal. Ons lastig vallen wordt op deze manier toch iets moeilijker.
Ik haalde het bed af en dacht 'er mag weleens een nieuw onderlaken komen'. Zodoende ging ik eind van de morgen naar de Hema, want daar koop ik dat spul altijd.
Nu bleek de tweede voor de helft van de prijs, hoezen en overtrekken, dus ik kiezen en zoeken maten kleuren alles in mijn handen gehad samen met nog een vrouwtje, die het net zo moeilijk vond. Eindelijk was mijn mandje gevuld en rekende ik af bij de kassa.
Eenmaal thuis besloot ik gelijk maar het nieuwe te gebruiken, 'wat wil je', vroeg ik aan Joop, 'sterretjes of strepen'. Hij koos gelukkig voor de sterretjes anders had ik nu nog niet geweten dat daar geen instopstrook aan zat, en dat het bijbehorende hoeslaken veel te dun was, niet paste dus. Maar ja, alles was wel uit de verpakking en krijg dat dan maar weer eens terug in dat veel te kleine plastic.
Ik deed mijn best en gelukkig deden ze niet moeilijk, omruilen en bijbetalen want ik nam weer wat duurders dan eerst.
Nu heb ik in de kast twee oude die ik niet meer gebruik natuurlijk, want die zijn verkleurd en verwassen en oud, die ga ik morgen gelijk weggooien, want opruimen is 1 maar opgeruimd blijven is weer wat anders. De oude die nog in gebruik was mag nog even blijven. Zo kunnen wij weer even vooruit.
Dat konijn kwam ik tegen vandaag. Didi ziet ze nog wel, maar gaat er niet meer achteraan, die tijd heeft ze gehad.
Niet zo zonnig en warm als gisteren maar toch best lekker.
Vanmiddag waren we even op Ouwerkerk om te proosten op de jarige Joke die nu ook de respectabele leeftijd van zeventig jaar heeft bereikt en daarna hadden we nog iets te vieren en al hadden we niets te vieren dan toch aten we een lekker forelletje bij de Smisse.
De natuur ontwaakt, dus ook de rode fluweelmijt, nog nooit gezien maar eens moet de eerste keer zijn en dat was vandaag voor mij.
In de zon en uit de wind was het prima te doen, maar de oostenwind blies er nog koud op los. Wel met sandalen aan maar ook met dik vest gewandeld.
Lekker een beetje in de tuin gerommel, een beginnetje gemaakt met het opruimen van de overgebleven potten, wat er verplant moet worden of gewoon de kliko in kan.
De kwikstaartjes en de wantsen zijn er ook weer.
We deden rustig aan, want de vermoeidheid zit er nog behoorlijk in.
Met Joop zijn darmen is tot voorzover ze het konden bekijken niets aan de hand. Soepel en mooi schoon geen ongerechtigheidje te bekennen, dat is mooi!
Janny en ik maakten even een vreugdedansje in de polder, want wij hadden samen met Didi een middagje quality time in de polder van Numansdorp, terwijl Freek met Joop naar de DC kliniek reed.
Joop haalt weer opgelucht adem en kan over een paar weken lekker op vakantie.
Het was prachtig weer en we hebben in onze truien gewandeld. We dronken een wijntje om het te vieren en na een lekker bord spaghetti reed Joop zelf alweer naar huis, het roesje was een beetje mislukt.
Verder kreeg ik zojuist een mailtje van Wieneke.
De voeten hangen inmiddels en zien er ingelijst prachtig uit.
Soms kan je toekomst er ineens een stuk minder zonnig uitzien, dat overkomt elke dag vele mensen en meestal gaat het een beetje langs je heen, maar zo gauw het iemand uit je nabije omgeving betreft wordt het toch een stuk voelbaarder. We wachten de verdere ontwikkelingen af, leven mee en zijn er als dat nodig is.
Als het een beetje tegenzit kan je zelf zomaar van de ene op de andere dag de klos, de sigaar of de pineut zijn, om er maar eens een luchtige draai aan te geven.
Wij gaan morgen eens in Rotjeknor kijken. Freek gaat mee want ik durf daar niet te rijden en Joop mag niet na het darmonderzoek dat hij krijgt in vervolg op het bevolkingsonderzoek. Hopelijk vinden ze niets.
Vier jaar geleden was er tenslotte nog niets aan de hand, geen poliepje te vinden. Maar goed, wat moet moet, want er was bloed.
Ik hoor zelfs al van mensen die niet (meer) aan dat bevolkingsonderzoek mee doen vanwege de onrust die het met zich meebrengt, dat kan ik begrijpen, ik begin zelf ook al te twijfelen. Als je iets mankeert heb je klachten en dan ga je naar de dokter (kuch), die zijn daarvoor.
Er staat weer een piepklein anemoontje in mijn tuin, altijd weer leuk! En ook het longkruid bloeit, tenminste daarnet, we hebben nu een fijne hagel en donderbui dus misschien is er wel niets van over.
'Zijn dat jouw klaprozen?' vroeg Joop toen hij mijn tekening zag. Ja wie weet, of longkruid... zou ook zomaar kunnen met een beetje fantasie.
De eerste asperges gekocht vandaag, ze waren heerlijk!
Gewoon weer dinsdag vandaag. Sil en Storm kwamen gezellig even op de koffie voordat ze weer naar huis gingen. Voor het eerst zaten we lekker buiten in de zon.
Joop rommelde met snoertjes, kastjes en wandcontactdozen, het is nog een heel gedoe en het werkt ook nog niet goed, maar dan... daarna... dat is nog een verrassing, of niet, want zo bijzonder is het nu ook weer niet tegenwoordig.
Ik kleurde weer eens wat en wandelde lekker in de zon, het was warm.
Hele plakkaten speenkruid in de slootkant, het bloeit eindelijk volop!
Ina is vanmorgen na de koffie weer naar huis gereden. Het regende volop dus het was niet echt aantrekkelijk om iets te ondernemen. Ze reed op de terugweg langs Janny om haar klaprozen op bestelling op te halen en inmiddels hangen ze boven de eettafel te pronken. Eindelijk ook een echte 'van Felius'.
Janny hangt binnenkort in het gemeentehuis in Numansdorp, waar nog wel meer klaprozen te zien zullen zijn, maar ook allemaal ander werk. Ik vind deze ook prachtig!
Het was een gezellig weekend met Ina. Gisteravond aten we nog een pizzaatje op Scharendijke en zodoende zit Pasen er ook weer op.
