Hier was ik de laatste twee weken druk mee, er kwam niet elke dag van, gewoon te weinig tijd, maar dat komt nu weer goed hoop ik.
Alles was ok bij de oogarts, ik zie weer voor 120%, hoe is het mogelijk! Misschien nog een leesbril zei hij maar voorlopig kan ik alles lezen, af en toe wat focussen met de telefoon, dat is soms lastig. Op de pc en met de krant geen last.
Na de oogarts heel de middag zitten kleuren, hij moest nu echt af en begon zelfs hier en daar al te roesten.
Na de macaroni nog een winderig maar droog rondje.
Voorlopig hopelijk voor langere tijd van ziekenhuisritjes naar Goes verlost. De neuroloog komt (nog) in Zierikzee en de oogarts, waar ik morgenochtend op controle moet, ook Hoe halen ze het toch in hun hoofd dat ziekenhuis te gaan sluiten. Binnenkort de Zeelandbrug voor vier weken gesloten... dan moeten we met z'n allen over Neeltje Jans.
Daarna eerst eens een tijdje zitten kleuren, ik ben nu al ruim twee weken aan dezelfde tekening bezig, de eerste na mijn operatie en ik ben er nog lang niet.
Ook nog een rondje door de polder en dat was dan alweer de zoveelste sombere (donder)dag.
Druk met mijn nieuwe toestel natuurlijk al was het weer, vanmorgen zeker, niet erg aanlokkelijk, alles proberen en dan zoveel foto's dat je niet kunt kiezen, maar boterbloemen zijn altijd wat dwars, vaak overbelicht door hun glans, tenminste bij mij, deze zijn goed.
Twee nieuwe paardjes op de Veerdijk die soms helemaal naar boven komen, gezellig, al keken ze een paar dagen geleden wel een beetje raar toen ik met mijn grote groene Heieneken paraplu en gele jas aan kwam lopen, best eng vonden ze dat.
Vanmiddag even naar Zierikzee om brood en nog wat boodschappen, mooie luchten op de terugweg het werd zowaar warm.
Gewone plaatjes zo lijkt het maar ik was er druk mee, instellingen vinden op een nieuw toestel, het touch screen, dat blijkbaar minder gebruikt kan worden, ik bleef maar tikken op het scherm, en hoe ik al die probeersels in één keer moet wissen, ik ben er nog niet uit. Al was ik daar onderweg niet zo druk mee natuurlijk, daar deed ik maar wat, dan eer eens standje 'auto' en dan weer eens standje "P', dat ik op de Panasonic eigenlijk altijd gebruikte.
En ondertussen waren we ook nog druk met andere dingen. Joop ging gymen en we knutselden een afrit voor de rolstoel bij de deur in elkaar.
Lekker weer vanmorgen dus gelijk maar weer een langer rondje want vanmiddag was er alweer regen voorspeld. De foto's maakte ik nog met mijn reservetoestel, prachtig toch!
Na de wandeling ruimden we nog maar eens wat kasten op, kleren vooral en rommel waar niemand nog iets aan heeft.
Vanmiddag een tijdje zitten kleuren in afwachting van mijn nieuwe toestel, dat er pas na drie uur zou zijn, maar toen toch eindelijk ging de bel!
Klein maar fijn zullen we hopen want dat heb ik buiten nog niet kunnen proberen met mijn DSC-RX100 VII want ja eerst alles bekijken en aanmelden bij Sony, dan krijg ik nog wat geld terug zeggen ze. Zulke dingen gaan ook niet vanzelf.
Vanmorgen waren we in het streek & lanbouwmuseum Goemanszorg in Dreischor, (jammer maar ik kan nog steeds niet linken zie ik, morgen even mailen). Het is pas vernieuwd, er is een nieuwe restaurant/terras eigenaar, plus wel veertig vrijwilligers die de boel draaiende houden. We werden rondgeleid door de voorzitter.
Wij gingen met de slechtziendenclub en Joop in de rolstoel om te zien hoe toegankelijk het is, of er tips waren, of er eventueel verbeteringen nodig zijn en misschien iets te doen met Qr-codes. Voor invaliden is het museum niet overal toegankelijk vanwege een trap, een opkamer en een kelder, maar het grootste gedeelte wel en buiten is er ook nog genoeg te zien.
Nu prachtig ingericht over het verwerken van vlas en wat er zoal mee gedaan wordt/werd.
Het was natuurlijk best gezellig, de honden waren er ook weer bij, ze kennen iedereen zo langzamerhand en ze zijn vanzelfsprekend welkom in het museum.
Rond het middaguur waren we weer thuis en erg trek in soep, want het was er best fris en daarna een lekkere wandeling, zon en wind daar was ik wel even aan toe en ik zag zowaar de eerste lap vlas van dit jaar, nog een paar weken en het bloeit!
Dit is een mislukte klaproos, een albino, of misschien een zeldzaam soort. Mooi!
Eenmaal weer thuis had Joop een kastje gevonden, een zeldzaam kastje want het paste precies daar waar hij het wilde hebben. Gelukkig hadden we ook nog ergens zo'n kastje te staan, dus dat moest verhuizen en als je eenmaal een kastje gaat verhuizen dan weet je niet waar je aan begint, want er moet dan iets anders in dan erin zat en ja..... dan is het einde zoek. Kortom er is veel opgeruimd!
Het is weer de tijd van de orchideeën en ik zocht eens op wanneer de eerste bij ons verscheen, laat dat nou precies twintig jaar geleden zijn (28-06-2004 in het archief hiernaast) . Om de een of andere reden kan ik niet meer linken. (ze zijn weer wat aan het rommelen geloof ik bij PivotX, tegenwoordig Two Kings) ik wacht het af.
De eerste was er maar eentje, maar er kwamen er de jaren erna steeds meer bij aan de andere kant van de vijver, de eerste stond hier vooraan ergens bij de vrouwenmantel.
Geen foto's gemaakt vandaag, we waren vanmorgen gezellig even op de koffie in Numansdorp, op tijd weer terug want Max moest rijden en het was ook lang genoeg.
Morgenochtend alweer op stap. Joop is een man van clubjes, een auto van een bepaald merk en hij wordt lid van de club, ziektes, hobbies, bijen, duiven, watersport, je kan het niet verzinnen of er is een club of een vereniging van, en die doen dan 'leuke dingen' samen, soms...
Niet altijd hoor en zo druk loopt het ook niet, maar ik ben helemaal niet van de clubjes (Joop en ik horen ook eigenlijk helemaal niet bij elkaar), maar nu moet ik mee. Een keer in de maand naar de slechtziendenclub vind ik nog te overzien, maar nu gaan ze op maandagmorgen naar een museum, het is vlakbij en het duurt maar even, dus ik ga wel mee, maar eigenlijk vind ik dat niks op maandagmorgen nogal, ik doe liever mijn gewone rondje door de gewone polder, dat kwam er vandaag ook al niet van en van kleuren komt ook al niks. Echt niet leuk.
Ik wil gewoon gewone dagen met gewone dingen, of tenminste toch zo gewoon mogelijk!
De eendjes staan gewoon nog steeds gezellig op de stoep.
Het was een vermoeiende week afgelopen week, twee keer controle ziekenhuisbezoek, een kapotte camera, ogen die nog niet helemaal van mij zijn, een traplift in huis, alles bij elkaar best veel, ik ben dan ook blij dat hij om is.
De camera heb ik uitgezocht, alleen nog niet besteld want of ik dat nu vandaag doe of morgen maakt niet uit, het wordt geen Canon dat verklap ik dan vast maar, mijn nichtje heeft mij goed geholpen. Zij maakt zelf prachtige foto's .
Alweer regen vanmorgen, ik deed een rondje in de regen met paraplu want er was bijna geen wind, de wandelclub liet ik nog even aan me voorbij gaan.
De lampenpoetserstruik staat op springen, dat wordt een hele bos poetsers!
De cactus gaat ook weer bloeien, maar wat ik met die paarse knobbel moet weet ik ook niet, hij is voortgekomen uit een bloem, ik wacht het maar af, jammer dat we helemaal niet eens lekker buiten kunnen zitten.
Heerlijk gewandeld vanmorgen, het was stil in de polder. Dijken en bermen vol met gras, zoveel verschillende soorten en bloemen en vogels.
Mijn fototoestel is stuk, gewoon stuk, de lens gaat niet meer dicht en als ik google op de error is het ernstig, dus ik loop nu met de reserve van nicht Lia die ondanks dat het precies hetzelfde type is als die ik had toch mindere foto's maakt, maar dat zie ik waarschijnlijk alleen zelf. Ik gebruik het altijd boven om foto's van mijn tekeningen te maken.
En nu ben ik dus aan het zoeken want de Panasonic DC TZ-90 is niet meer leverbaar en eigenlijk wil ik ook wel een stapje hoger in de prijsklasse, maar het moet wel compact blijven! Gewoon omdat ik dat het allerhandigst vind en de zoomfunctie moet goed zijn en dan komt dus overal de Sony RX100 naar boven maar ik heb iets tegen Sony. Tips zijn van harte welkom. Ik blijf maar googelen maar kom steeds op hetzelfde uit omdat de keus in wat ik wil misschien niet zo reuze is.
Vanmiddag kwam Medipoint met de leverancier van de rolstoelen de maat nemen van Joop en wat hij graag wil, ze hadden een model meegenomen. Hij deed ook nog een proefrondje buiten waarbij hij weer bijna over de kop ging, hahaha, ach ja, enthousiast, driftig, hij zal het wel even laten zien... besteld en nu maar wachten, een week of vijf.
Met Beleef Zonnemaire loopt er ook altijd een fotografe door het dorp om de boel vast te leggen dat doet ze prima en ze maakt de prachtigste foto's van alle mensen, ik word er altijd een beetje ongemakkelijk van, maar de twee foto's die ik tegenkwam zijn wel leuk. Allebei maar hier.
Ik vergat nog te vertellen dat ik 's morgens voordat het feest begon ik mijn lippen knalrood had gemaakt. Vanwege de staar operatie mocht ik niets op mijn ogen smeren en mijn lippen waren schraal aan de randen, ik loop al weken in te vetten, dus ik dacht 'ik maak ze eens rood' dat leid af
Op de fiets naar Inge en Digna die niets zeiden, dus ik vertelde zelf dat dat kwam omdat ik niets aan mijn ogen mocht doen, "Je kan het hebben hoor" zeiden ze allebei, ik had er wel lol om eigenlijk. Op de foto's die pas 's middags gemaakt werden is het alweer bijna verdwenen.
Vanmorgen kwam de liftenmonteur om de dingen die nog moesten gebeuren af te maken en de stoelkussens hebben nu geen zandkleur, want er was wel de goede kleur geleverd, maar nu hebben we beige, beter!
Vanmiddag voor controle naar de neuroloog waar we een goed gesprek hadden, daar zijn controles voor. Joop maakt schema's van wat hij voelt en doet per dag, dat kan hij goed en daar heeft ze wat aan, dat zag ik wel. Het ligt ook een beetje aan de specialist die je hebt of dat nuttig is, er zijn er denk ik ook die het naast zich neerleggen en het alleen bij vragen houden, dat weet ik verder ook niet natuurlijk, maar wij keerden tevreden huiswaarts.
Eigenlijk wilde ik gaan fietsen vanmorgen, maar het was somber en koud en later ging het steeds harder waaien, dus ik gaf het fietsen maar op en maakte een fijne wandeling. Er was bijna niemand in de polder en de vogeltjes floten alarm als ik in de buurt kwam. De vlieren beginnen nu ook al te bloeien.
Vanmiddag reden we nog eens naar Goes, het autorijden bevalt me nu ook stukken beter, ik had het eerder moeten doen, zoals zovelen zeggen. Nog een paar boodschappen op de terug weg en de dag zat er alweer bijna op.
Koken en nog gauw een was in de machine, de zon schijnt nog en morgenmiddag alweer regen, zodat het morgenochtend gelijk aan de lijn kan, of misschien straks nog, lakens moeten glad blijven.
De lift is een uitkomst, morgen komen ze de kussens verwisselen in de goede kleur en er valt ook steeds een onderdeel naar beneden als hij de bocht om gaat, dat is ook niet de bedoeling.
Terwijl ik een heerlijk ochtendrondje deed was ondertussen de trapliftenmonteur gearriveerd en al volop aan het werk. Fijn! Een uurtje of vier dacht hij, maar al met al was hij toch pas om een uur of twee klaar.
Ik poetste ondertussen het huis want dat was na het wassen en schilderen van de boeiborden vuil geworden en ja ik zie nu alles, echt erg. De groene aanslag aan de voorgevel ook weggepoetst. Nu de achtergevel en de zijkant van de garage nog maar dat is niet zo vies geworden, daar komt ook de zon, als hij schijnt... vanmorgen wel in elk geval.
Er zat een fazant tussen de phacelia, zo mooi! Even later zou mijn fototoestel gaan haperen, het ging niet meer dicht en nog steeds niet, een error van jewelste. Gelukkig heb ik er een reserve, vorig jaar geruild met mijn nichtje voor een tekening.
Zo ziet dat liften er uit, het is nog even wennen en de kleur van de stoel is niet goed, ik had zandkleur besteld dit is wit en alles is al zo wit. Lelijk hè, maar alles went zeggen ze en ik kan ernaast goed naar boven en Joop heeft er gemak van.
Kunst en ook veel tuinen bij Beleef Zonnemaire afgelopen zaterdag.
Ooit had ik ook best een Beleeftuin, met vooral veel gras, maar ook met leuke hoekjes. Ik vind het weleens leuk om nog een keer te laten zien.
Ik ben nog niet helemaal uitbeleeft zoals jullie merken, want ik vergat ook nog te vertellen dat meneer Voorzaat op bezoek kwam. "Hoog bezoek" zei ik en hij glimlachte eens, hij keek eens en zei niet zoveel en ik was ook eigenlijk wel wat beduusd, dus het gesprekje was kort. Er komt een expositie vertelde hij, ik ben alleen vergeten waar, kortom het draaide meer om hem, dan waar hij naar kwam kijken. Maar ja misschien ook wel mijn eigen schuld.
Vandaag weer met een tekening begonnen, ook dat is anders met mijn nieuwe ogen, heel anders en best even wennen. Anders lag ik bijna bovenop mijn papier en nu moet ik wat afstand houden, dus ook mijn houding moet anders zijn, dat zal zeker wel beter zijn, maar wel wennen, ook dat komt goed.
Helemaal op de valreep nog twee ingelijste tekening verkocht gisteren, ze zaten alleen achter museumglas dus dat moest ik even verwisselen voor gewoon en vanmorgen kwam ze ze ophalen, best jammer want ik vond ze zelf ook mooi en ik had ze pas gemaakt, maar goed, niet teveel sentiment, ik kan nu weer nieuwe hoezen kopen, die zijn bijna op en ik ben ook nog wat anders van plan.
Er kwam daarna nog iemand iets uitzoeken, maar die kon niet beslissen, een bekende, misschien komt ze nog terug...
Niet in slaap kunnen komen gisteravond, nog vol adrenaline van de dag en wijn op de late avond is ook niet goed, maar na tweeen is het toch blijkbaar gelukt en om zeven uur weer wakker. Vanmiddag even een dutje gedaan, best lekker.
Verder de kamer weer een beetje op orde gebracht en stof gezogen enzo, andere dingen opgehangen op de lege plekken... het is niet zo dat het dan plots allemaal voorbij is.
Dat was met het dagje weer wel, erg leuk! Ik heb weer genoten.
Veel mensen die toch ook even bij de portretten kwamen kijken waarvan ik er een deel binnen en buiten had gehangen, een groot succes en de meest bekende dorpelingen werden wel direct herkend. Het blijven tekeningen van mijn hand natuurlijk en het zijn nu eenmaal geen foto's.
Voor twaalf uur keek ik even bij een paar waar ik wel even wilde kijken want de rest van de middag ben je dan wel thuis.
Digna had haar dubbelleven in foto's uitgebeeld, ze was er nog druk mee toen ik even ging kijken. Haar leven hier op Zonnemaire met haar mooie groente/bloemen tuin en haar leven in Amsterdam als filmmaakster en natuurlijk had ze ook haar gouden kalf meegebracht. Zij opende even later de tentoonstelling van de dorpelingen in de kerk.
Ook keek ik even in de tuin van Inge die ook een paar tekeningen van mij had opgehangen, erg leuk!
Het was verder weer een erg gezellige middag, zoals altijd vind ik het dan jammer dat ik niet met iedereen even een praatje kan maken en mensen soms zomaar weglopen, jammer.
Vanavond aten we met Suus en Bert (die vandaag ook jarig was) een hapje bij de Smisse, ook al erg gezellig.
De trapliftenman kwam niet opdagen. Joop belde eens en er was iets tussen gekomen, allemaal prima maar bel dan even in plaats van de mensen te laten wachten.
Gelukkig kwam de schilder wel en kon hij het karwei afmaken, de zon scheen zelfs dus het droogde lekker.
Daarna ging ik nog in de tuin aan de slag met de meegebrachte plantjes van afgelopen week, alles zit weer in potten, de boel aangeveegd, ook dat is toonbaar voor morgen
Alle foto's van de gezichten van Zonnemaire hangen inmiddels in de kerk, een kerk vol gezichten van veel mensen die er anders nooit zitten, zo werkt dat gewoon in Zonnemaire. Er is zelfs een boek van gemaakt met de verhalen die de mensen van de foto's vetelden. De mensen van de foto's krijgen zo'n boek anderen kunnen het kopen.
Mijn gezichten hangen ook al voor een deel in huis en ik plaatste er eens een paar op facebook, leuke reacties en ze worden herkend, heel fijn! Best spannend!
Welke gezichten zie ik morgen allemaal verschijnen?
Regen regen regen en alweer geen schilder, het is te treurig voor woorden. Afwachten of er morgen nog iets kan, jammer hoor.
Druk met allerlei dingen wat deed ik ook alweer, iets met lijsten (alweer) het is niet gauw naar mijn zin. Tekeningen uitzoeken om bij Inge in de tuin te hangen, overkapt of in de schuur, want een buitje is ook zaterdag niet uitgesloten en tussen de buien door toch nog een rondje! Het is prachtig buiten.
De eigenaresse van de Brocantewinkel aan de Oostweg kwam ook een tekening uitzoeken om daar te hangen, hij kreeg een mooi plekje dat nog verder gezellig wordt gemaakt. Zo raken mijn tekeningen aardig over het dorp verspreid. Zo leuk!!
De traplift ligt in de garage, morgen plaatsen. Spannend!
Ik ben er weer versleten van. Nog geen plant in een potje gedaan, hopelijk morgen beter weer.
De natuur lijkt één grote explosie op het ogenlbik. Jammer dat het vandaag weer van dat donkere weer was en zowat de hele dag regende. Alweer geen schilder, hij heeft er zelf ook de pest in maar niemand die er iets aan kan veranderen natuurlijk. Ooit komt het af.
Vanmorgen begon ik eens met het verhangen en verwisselen van nog wat tekeningen, ik geloof dat ik het nu wel zo'n beetje op orde heb. Gelukkig dacht ik tot half de middag dat het al donderdag was en toen had ik plots een dag over, zo fijn!
Ik was ook in het tuincentrum voor wat vaste plantjes, daar ga ik morgen mee aan de gang, de geraniums gaan in de kliko, ik ben ze zat, geen eenjarig spul meer voor mij, nu ja misschien ééntje dan, of twee...
Morgenochtend wordt de traplift geleverd die ze vrijdag gaan installeren of ophangen, hoe je het noemen wilt, daar liep ik ook mee natuurlijk want dan kan ik ook weinig doen, het zal een rust zijn als dat ook allemaal uit mijn hoofd kan. Het is een beetje veel ineens.
Mijn ogen doen het nog prima gelukkig, rustig aan doen gaat niet, dat is mijn lijf ook niet gewend denk ik dan, dus het zal wel meevallen met de schade, ik zie nog geen verandering, alles is 'zo helder als een belletje'. (Dit spreekwoord bestaat niet volgens Google, toch zeiden wij het vroeger en ook nu nog regelmatig thuis.)
Zo langzamerhand, nu we tegen de 18de aanlopen laat ik de in de tussentijd gemaakte tekeningen maar wat tevoorschijn komen, deze maakte ik begin april al en geen idee of mijn op stapel staande operatie al van invloed was, maar ik denk eigenlijk van wel.
Het is niet zo druk hier hoor maar voor mijn gevoel wel.
De schilder is vandaag lekker opgeschoten het bleef droog en het is gewoon ineens weer erg warm, nooit goed, altijd wat. Dat zei de schilder ook al toen zijn steiger niet zonder hem af te breken onder het afdakje door kon.
Ik probeer voorzichtig te zijn met mijn ogen, niet bukken en niet tillen word je op het hart gedrukt, maar eigenlijk doe je de hele dag niets anders. Probeer de afwasmachine maar eens leeg te halen zonder te bukken, of was op te hangen, boodschappen doen, het is gewoon allemaal niet te doen zonder, maar ik doe het toch maar en probeer zoveel mogelijk mijn ogen te ontzien. Joop kan het ook niet en iemand moet het toch doen, ik kan toch niet in een stoel gaan zitten wachten tot het vanzelf gaat..
Vanmiddag ook nog een tekening in het Dorpshuis gebracht om in de hal te hangen, leuk! Af en toe eens verversen, kaartje erbij! Leuk!
Oh kijk, dacht ik vanmorgen, het huisje van Gerrit is geschilderd! Nog geen seconde later realiseerde ik me dat dat natuurlijk mijn nieuwe heldere kijk op alles was, hoe kon het ook anders. Hoe leuk om even later te horen dat het werkelijk geschilderd is.
Onze schilder schoot lekker op vandaag, morgen hopelijk weer zodat misschien eind van de week de boel klaar is, alhoewel haastige spoed natuurlijk niet goed is en ik blij zal zijn als de steiger met Beleef Zonnemaire komende zaterdag weg is.
Na mijn wandeling was ik daar de rest van de dag wel zoet mee. Ik wil ook vooral laten zien hoe leuk het is dingen anders te laten zien, want een mooie lijst doet al zo heel veel en ook een passe partout kan een tekening er heel anders uit laten zien. Ik heb een beginnetje maar eind van de week kan alles alweer anders zijn, voor mij is het dan ook een paar dagen alleen maar kijken, af en toe weer eens wat verhangen, of weer iets anders in de lijst, dat duurt gewoon de hele week, ik kan daar ook niks aan doen.
Nu ik de stand van mijn pc weer terug gezet heb naar 100% i.p.v. 125% lijkt de grootte van mijn blogletters wel erg klein eigenlijk, vinden jullie dat ook? Moet ik daar iets aan veranderen, zou dat beter zijn?
Vroeg aan de wandel vanmorgen nadat ik de kapjes had verwijderd, ik had heerlijk geslapen op mijn rug, dat ga ik straks nog eens proberen, want eigenlijk moet je wel een paar nachten met die kapjes maar dat vind ik onzin.
Wat is het licht! En helder! En ik zie alles zonder bril. Achterover geleund met mijn rug tegen de leuning van de stoel werken op de pc, zonder bril en zonder helemaal naar voren te moeten buigen met bril. Fantastisch!
Vanmorgen was mijn linker oog nog wat wazig maar dat is nu ook zo goed als helder.
Op mijn ochtendwandeling kwam ik een rits met boeren tegen, die op karwei gingen en vandaag een hoop aardappels in de grond stopten, misschien ook nog wel wat anders maar ik zag vanavond toen ik nog een rondje deed vooral aardappels.
We waren ruim op tijd in het ziekenhuis, en nr1 werd al naar buiten gereden. Koffie was er nog niet dus dat viel een beetje tegen anders hadden we eerst nog een bakje kunnen doen, nu werd ik meegenomen naar de druppelkamer waar nog drie andere dames ook gedruppeld werden. De dame voor mij had ook twee plakkertjes op haar voorhoofd, dus die deed ook twee ogen en telde zodoende ook voor twee.
Wachten duurt lang, een kwartier per oog ongeveer, toch anderhalf uur inclusief die van mij. Gelukkig was er om 9uur wel koffie voor Inge, uweetwel.
Nou en dan hebben ze je geopereerd wat erg meeviel en dan gaan ze flink met tape tekeer zodat je nog niets ziet als de wereld weer wat lichter wordt, wand dat wordt hij! Ik zie het verschil nu al, met alleen rechts want links doet nog niet zo mee, maar typen zonder bril deed ik eigenlijk nooit meer en nu een-ogig met kap.
Vannacht slapen met dat ding en daarna voorzichtig aan, niet tillen en bukken enzo, een mens bukt wat af dat merkte ik gelijk toen ik eenmaal thuis mijn sokken op wilde rapen
Nou, alles is op orde, voorlopig geen was of andere zware huishoudelijke karweien.. ik ben er klaar voor!
Kwart over zeven staat mijn begeleidster van de gele fietstas voor de deur en rijden we samen naar Vlissingen, waar ik dan om half negen al aan de beurt ben.
Alweer regen vanmorgen, wat een armoe toch, maar rond de middag klaarde het wat op en kon de schilder toch weer even verder. De steiger is inmiddels weg voor het raam en staat nu naast de garage en de kleine raampjes zijn al gedaan. Morgen Hemelvaart daarna weekend, vrijdags werkt hij niet meer. Komende maandag hopelijk mooi droog schilderweer.
Ik gaf hem alvast een vlag voor het keurige werk dat nog gedaan moet worden, maar dat komt wel goed. Hij hangt al, leuk! Er moet meer gevlagd worden!
Er zijn op het dorp meerdere mensen die lid zijn van vrienden van de fiets en daarbij de gelegenheid tot overnachten bieden. Ik zocht eens contact, eentje heeft al een tekening van mij hangen en ik vroeg of hij misschien eens iets anders wilde, of eentje erbij en dan kaartjes erbij zodat hij mij een beetje kon promoten. Dat vond hij prima, eentje erbij werd het.
Gisteravond tijdens het eten schoven er ook fietsvrienden aan, zij wonen in best een markant huis met veel kamers dus die wilden ook best wat ophangen! Vanmorgen zocht ze er wat uit en ik gaf er inmiddels al drie ingelijst en wel af. Echt heel leuk hoor en morgen ga ik naar het Dorpshuis, eens zien of daar ook nog iets kan hangen.
Dit alles dank ik ook aan Jaap. 'Je zou ze eens ergens moeten hangen' zei hij steeds' en toen de expositie in de kerk was kreeg ik de lijsten, dat was niet voor niets natuurlijk want dan zou ik ze daarna ook makkelijker ergens kunnen hangen.
Nu hij overleden is en met 'Beleef Zonnemaire' en de zomer in zicht ben ik er maar eens achteraan gegaan. Dus mensen die weer andere mensen over de vloer krijgen en een mooi plekje hebben mogen zich melden.
Het is gratis, tot ongeveer eind september en je mag zelf uitzoeken.
Ook restaurants en galerieën mogen zich melden, ik heb werk genoeg te liggen dat best gezien mag worden!
Dit is de 2024-18 en de laatste tekening die ik hier plaatste was 2024-12, dus er horen er nog een paar tussen, die zullen zo langzamerhand ook wel tevoorschijn komen en 2024-19 is er ook al, plus nog 20 A4tjes met gezichten van Zonnemaire, want dat is het thema dit jaar, 'het gezicht van Zonnemaire'. Dus ja, ik deed een poging, we zullen zien of mensen zich herkennen.
De kleuren van bovenstaande tekening zijn restjes van potloden die toevallig op mijn bureau lagen na de bestelling die ik laatst deed, ik dacht er totaal niet bij na en zo onstond er toch iets leuks. De volgende die ik maakte ook weer van restjes van de restjes is alweer een stuk minder leuk, ik dacht er teveel bij na (nu groot in het midden enzo), spontaan ontstaan gewoon de leukste dingen.
Vanavond schoven we weer eens aan in de Smisse, we hadden leuke aanschuivers, het was gezellig.
Een fietsrondje en een wandelrondje verder kwam ik niet vandaag. Op de terugweg fietste ik nog eens over het fiets/wandelpad, waar ik zo vaak met Didi liep langs de vaart, er is bijna niets van over, misschien de helft.
Een half logje, ik schreef wat en haalde het weer weg
We waren maar met een klein clubje vanmorgen, maar dat mocht de pret niet drukken, het was een gezellig rondje van ongeveer 8km. Daarvoor had ik ook al een ochtendrondje gedaan, genoeg gelopen voor vandaag.
Vanmiddag gekleurd. Fototoestel stond niet goed, beetje wazige foto's of misschien zijn het toch mijn ogen...
Er zijn vorderingen. We krijgen al binnen een paar weken een traplift en een nieuwe rolstoel, een nog betere, deze is dan voor boven, waar we ook geen drempels hebben en een douchestoeltje is nu ook besteld, daar hadden we nog niet aan gedacht, staan is niet fijn en lopen nog minder, maar in beweging blijven wel noodzakelijk natuurlijk
'U heeft al een respectabele leeftijd', zei de juffrouw van de revalidatietoestand waar we waren, dat vond hij niet leuk. Nu eens kijken of ze wat kunnen doen om de nog bruikbare spieren sterk te houden. want de armen gaat goed, die traint hij zoals op de foto, hier nog onderaan de oprit, maar hij komt wel op eigen kracht boven en daarna nog een andere oprit, ik zou het met geen mogelijkheid kunnen (maar ik loop nog wel goed trap).
Zo langzamerhand worden we wel met onze neus op de feiten gedrukt, we zijn gewoon bejaard! En zo plotseling ook, eigenlijk voelen we ons nog helemaal niet zo, maar ja met een traplift en rolstoel in huis, heb je weinig meer te verbergen. We doen het er maar mee, er zijn erger dingen.
Eindelijk weer eens een dag zonder verplichtingen, gewoon dat je opstaat en denkt 'wat voor weer is het en wat zal ik eens gaan doen', heerlijk.
Dat weer is wel de kluts kwijt, ik had mijn nieuwe (oude afgeknipte) korte broek aan gedaan, want het was lekker weer, maar toen ik een paar uur later naar de vleesboerderij wilde fietsen was het ineens erg koud, harde wind en mist, ik ben maar even omgedraaid voor een andere outfit.
Zodoende kwam ik ook weer langs de hanen.
Eind van de middag met de auto nog even om drie grote zakken potgrond, dat gaat niet op de fiets, ik nam ook nog drie kunststof potten mee en vier vaste plantjes, best duur merkte ik bij de kassa, ruim vijf tientjes...
Alles is duur, maar goed ik heb weer wat te doen morgen en de tuin wordt weer wat leuker.
Het roeiapparaat dat Joop vorig jaar kocht voor een paar tientjes en dat sinds een paar weken te koop stond voor een paar tientjes, is een dag nadat hij er gratis van maakte weg. Gelukkig droeg de koper hem alleen de trap af en deed hij hem alleen in zijn dure dikke auto, bedankt zei hij nog...
Dat had ik bij de Fixet ook best willen zeggen, maar helaas...ik moest gewoon betalen.
.
