De foto's zijn nog van gisteren, daar kwam ik vandaag niet aan toe, want druk druk.
Vanmorgen was het nog heerlijk stil weer, dit was wel de laatste mooie dag denk ik, de zon scheen al minder en ja stofzuigen, afwasmachine, wasmachine, douchen, alles doen we zo ongeveer midden op de dag of zoveel mogelijk als de zon schijnt.
Joop pakte de fiets en ik de stofzuiger. Dat was weer even nodig. Van boven naar beneden alles gedaan inclusief de badkamer. Beneden ook geklopt en gezogen en vanmiddag na nog een wandelrondje ook de buitenboel nog even aangepakt want morgen gaat het waaien en de blaren die er lagen heb ik nog even aangeveegd. Joop waste de auto.
Op het menu een heerlijk pittig spitskooltje met kip.
Lang niet zo warm meer als gisteren, maar nog wel lekker zacht en geen wind. Heerlijk wandelweer.
Bloemen, vlinders, hommels, er was nog volop leven, maar het leukst vond ik toch de schapen, klaar om nieuw leven te maken. Dat zwart witte geval is een ram met rasta haar, daar komen volgend voorjaar weer leuke zwarte lammetjes van want het is ook daar waar ik ze altijd het eerst zie.
Zijn haar is al bijzonder, maar hij heeft ook een zwarte mond en zwarte knieën, hij is gewoon grappig en lief en klaar om zijn schaapjes te versieren. (Dat maak ik er dan maar weer van want die losse plukken haar komen van het vechten denk ik, rammen onderling kunnen elkaar behoorlijk toetakelen, zo lief zijn ze niet.)
Vanmorgen stopte ik de ellebogen van mijn rooie truitje ze werden dun en ik draag het best nog veel. Fijne truien kan ik niet weggooien. Ik heb ook zo'n gerepareerde zwarte, die draag ik het meest, maar deze wordt over het geheel een beetje dun, ik weet niet of ik daar de winter nog wel mee doorkom. Ik had nog wel een restje van dezelfde wol.
Een paar dagen was ik er wel mee bezig en het resultaat is nooit helemaal naar mijn zin, maar er valt nu niets meer aan te veranderen. Best leuk vind ik zelf.
En nu heb ik weer niets onderhanden, dat is dan altijd weer even kaal.
Na het overlijden van Paula vorige week, volgt een week later dat van Heleen.
Heleen was ons overbuurmeisje toen we op Scharendijke gingen wonen, iets ouder dan onze meiden. Het zijn natuurlijk allemaal 50+ers, maar ik zie ze nog steeds als 'meiden'.
Heleen was al jaren ziek aan haar nieren, uitzichtloos ook en zo kwam haar einde toch ook weer onverwachts.
Joop zijn nieuwe bril was klaar, die stapte al vroeg op de fiets en na mijn ochtendrondje en koffie verblijdde ik de PLUS met een bezoek, het was nog lekker rustig.
Gek genoeg (of juist niet) zit in mijn achterhoofd toch altijd nog dat besmettingsgevaar, hoewel gisteren in het ziekenhuis geen mondkapjes meer nodig waren en de besmettingen ook weer teruglopen. We zijn zo langzamerhand weer terug bij normaal lijkt het.
Was er vanmorgen nog volop zon, vanmiddag was het toch heel ander weer en zeker geen vijfentwintig graden. Ik heb lekker zitten kleuren, niet gelopen want even rustig aan met de knie en ook eigenlijk gewoon geen zin. Foto's uit de tuin, er bloeit nog genoeg.
Het was best een heftige week waarin veel dingen aan de hand waren, maar ook leuke filmpjes!
We waren vanmiddag weer eens bij de oogarts. De reden was dat Joop vond dat zijn zicht toch wel snel achteruit ging en ze zeggen altijd dat als de droge vorm van MD overgaat naar de natte vorm (dat kan) dan moet je er snel bij zijn want dan kan met injecties misschien de achterutigang stilgezet (bijna nooit) of vertraagd worden...
Goed, we weten het nu zeker, Joop heeft de DROGE VORM (zoals de meesten) en daar is niets aan te doen.
Dit zijn de scans zoals hij je aankijkt, links heeft hij dat matte glas, die deuk veroorzaakt de vervorming. Rechts is ook wel wat vervormd maar dat kan nog jaren duren, voorlopig nog zicht voldoende met dat ene oog, al valt een wijntje inschenken soms niet mee ook al heb je nog niets op, want wanneer zit ik nu recht boven het glas.
Natuurlijk zijn er veel erger dingen, hier valt goed mee te leven al is het even wennen. Morgen is de nieuwe bril klaar.
Niet veel gewandeld zodoende, dat had wel gekund maar ik zat ook lekker te kleuren en een mens kan nu eenmaal maar een ding tegelijk, alhoewel....
Zie het maar als vuurwerk horend bij de testpost hieronder waar in de reacties ook de reden staat.
Natuurlijk maakte ik me wel een beetje zorgen, maar eigenlijk wist ik wel dat het weer goed zou komen, Bob is echt geweldig!
De tekening is een snelle, ik had er zin in om maar een beetje raak te kleuren daardoor is het niet zo netjes zoals ik eigenlijk gewend ben.
Vanmiddag een laatste rondje met Bard, ik zei het laatst al, hij is nu te sterk voor me. Af en toe, uit speelsheid neemt hij opeens een run, met mij erachteraan, hoewel ik toch contstant berekend ben op zo'n actie kan ik niet voorkomen dat het pijn doet en mijn schouders en/of knieen een oplawaai krijgen. Het is gewoon niet goed voor mijn lijf. Hij heeft extra veel koekjes gehad en we hebben nog even geknuffeld al is hij daar ook niet voorzichtig in.
Op het moment een herrie van jewelste buiten, onweer, bliksem en kletterende regen.
Verder doet een overlijdensbericht vlak voor je gaat slapen ook geen goed, ik was er de hele nacht en dag van uit mijn doen. Ik kende haar niet eens zo heel goed, maar jaren geleden toen ik nog met Simba rondjes Ellemeet liep, liepen we samen weleens een stukje op. Toevallig ontmoette ik haar afgelopen zomer twee keer vlak na elkaar en vertelde ze wat er aan de hand was en dat de vooruitzichten niet goed waren. Maar zo snel al...
RIP lieve Paula, zeseenvijftig is zoveel te jong! Sterkte voor de nabestaanden.
De bomen zijn nog aan het bekomen van de grote droogte lijkt het wel. Er valt wel wat blad en hier en daar verkleurt het wel, maar het ziet best nog groen voor eind oktober.
Vanmorgen na de wandeling waren er oliebollen bij de koffie, gebakken door de Harmonie ten gunste van de kas. Met oud jaar wordt dat door anderen gedaan, zodoende. Ze waren heerlijk en omdat er nog over waren (hoorde ik onderweg) haalde Joop nog een zak en kreeg er twee, daar gaat er eentje van de diepvries in.
Het is wel volop genieten hoor. Joop fietse, ik wandelde nog maar eens een rondje en maakte wat selfies onderweg. Het was zo lekker in de wind en de zon, je voelt gewoon dat dat goed voor je is, dat pakken we toch maar mooi even mee.
We hebben sinds een paar dagen een gordijn op de slaapkamer, gemaakt van het restant van die van de kamer. We hebben zelf de rails opgehangen met steunen en ik had nog een doosje met 20 haken, ooit eens gekocht bij de Hema voor 2 gulden, ik had er 17 nodig. Toch niet voor niets bewaard al die tijd.
Nu is het even wennen met wakker worden opstaan, want best donker 's morgens.
Alweer zo'n heerlijke dag. Het is overal prachtig en zo heerlijk rustig, want ook al is het herfstvakantie daar merk je in de polder niets van. Een jas is nog steeds overbodig, behalve 's morgens even.
Eigenlijk hoefde ik Boefje alleen maar vanavond uit te laten omdat de buuv wat later kwam, maar omdat het zo lekker was gingen we vanmiddag ook even de dijk op. Niet dat ze dat op prijs stelde hoor, maar goed, toch even een plas en een poep en vanavond weer.
De egel is sinds een paar weken haar neusje kwijt, dat komt door de uitlooplijn van Boefje. Ze gaat dan na de stoep gelijk rechtsaf en dan blijft de lijn achter de egel haken. Zo zijn ook de eendjes al hun staartjes en snavels verloren, ze hebben daar niets van gemerkt hoor. Het is meer voor het zicht dat daar een hoge stoep is, daarom zet ik er iets op.
Al een paar weken liep ik er aan te denken: 'straks weer Beaujolais, niet vergeten!'
Joop moest in Zierikzee zijn voor zijn bril, dus ik reed mee en liep ondertussen naar Gall&Gall want dat is bij mijn weten nog de enige die ze elk jaar heeft.
'Beaujolais, maar natuurlijk! Welke wilt u?' De Primeur natuurlijk, was mijn antwoord. 'Nou dan moet u nog een maandje wachten hoor'.
Erg hè. Ben ik gewoon een maand te vroeg. Beter te vroeg dan te laat zullen we maar denken en omdat ik toch een glaasje Beaujolais in gedachten had vandaag, heb ik er maar eentje open getrokken, die had ik nog van vorig jaar, want zo komen we bij het volgende gezegde: Wie wat bewaart heeft wat!
Het is prachtig herfst in de tuin met dit windstille weer.
Nora heeft haar eerste fotoshoot gehad, dat hoort er ook bij tegenwoordig en ik vind vooral de foto's samen met Yara erg mooi. Hoofdbandjes, kleine bedjes en bankjes, tule jurkjes, dat vind ik allemaal een beetje onzin.
Het is een prachtig mensje en de mama straalt!
Van Levi kreeg ik ook een leuke foto toegestuurd en oma's worden nu eenmaal nergens blijer van. Het is al zo lang geleden dat ik eens wat leuke foto's van ze had, dus vandaag even familiespam.
Wat een uitzonderlijke prachtige dag was het vandaag. Dat begon al met de ochtenwandeling. Zo stil, zo mooi, met laaghangende mist in de polder, echt genieten! Een nadeel als Joop meeloopt is wel dat ik dan niet zo snel uitgebreid foto's ga lopen maken, want mooie plaatjes waren er natuurlijk ook.
We gingen even naar Zierikzee, want Joop besloot om er een extra bril bij te nemen met een wazig glas, zodat hij kan wisselen. Het scheelt een glas op scherpte en we zochten in het rek met het huismerk. We waren zo klaar! Tijd voor koffie met taart in de zon.
Toen we daar zaten appte Janny of het goed was dat ze kwamen. Zodoende zaten we even later weer gezellig buiten aan de thee, een heerlijke middag. Ook nog een wandelingetje gemaakt met z'n drietjes, Freek had een krant, en nu zit ik lekker te gloeien. Koken heb ik ook overgeslagen, er was pizza en soep!
Kijk, zo ziet Joop er er nu uit, er komt geen licht door het glas, alleen van de zijkanten.
We moeten er allebei aan wennen. Joop om mee te kijken, al ziet hij zo het best, en ik om naar te kijken. Met het matte glas zag ik nog wel twee ogen.
Gisteren was een rotdag, voor mij tenminste, maar we waren allebei niet erg vrolijk. Ik zie gewoon hoe hij ermee aan het tobben is, dan weer de bril af, dan weer een oog dichtknijpen, hij ziet mij ook niet altijd even goed, het is ook niet leuk als ik een vlek ben...
Als we 's morgens wandelen zet hij zo'n fietsbril op anders traant dat oog. Ik probeer dan onderweg vaak dingen, of hij ook ziet wat ik zie een sproeimachine op het land bv, waar hij na veel zoeken dan alleen de sproeiers van ziet, of even later de tractor die erboven zweeft (hij heeft dan niet zijn gewone bril op).
Maar zoals iemand vorige week nog zei: 'Tel je zegeningen en koester dat wat er nog wel gaat.' al valt dat niet altijd mee. (Ik krijg ook weleens mails als reactie op blogs van mensen die liever anoniem reageren of dat gewoon makkelijker vinden, dat mag ook).
Gisteravond toen ik mijn blog schreef was ik vooral boos en verdrietig en eigenlijk wil ik dan zoveel meer zeggen, wat ik dan eerst ook doe en daarna begint het grote schrapwerk, dus van dat hele blog klopt eigenlijk niets meer, maar dat weten jullie dan weer niet gelukkig.
Vanmorgen regende het, maar vanmiddag heb ik heerlijk bijna 10km gewandeld. Het was warm!
De koeien zijn overdag gewoon lekker buiten en liggen hier te wachten tot ze gemolken gaan worden denk ik, ik zag tenminste allemaal volle uiers.
Omdat mijn email een beetje hapert en ik weet eigenlijk niet waarom nog meer, keek ik eens in de map 'algemeen', waar ik emails opsla omdat ik ze even wil bewaren. Nooit geweten wat daar allemaal nog inzit, gewoon mailtjes van bijna twintig jaar geleden. En zo leuk ook!
Reacties op mijn blog, iemand uit Noord Spanje die iets over honing wil weten. Oude mailtjes van lieve mensen en ook mailtjes van mij met reacties daarop.
Zoals Keith uit Toronto. Ik durf nu niet meer te mailen, hij leest vast niet meer mee, geboren in 1950 betekent wel nog drie jaar jonger dan ik... misschien toch eens proberen als mijn mail weer verzendt...
Zulke dingen hebben voor mij best veel waarde, dat klinkt best stom en dat ben ik ook, maar daar kan ik ook niets aan doen.
Soms lijkt het nutteloos dingen te bewaren, maar als je ze maar lang genoeg bewaard krijgen ze vanzelf waarde. Digna weet daar alles van en ik ook wel hoor, maar soms doe je het ook onbewust, zoals die mails.
Onder de ochtendwandeling begon de kerkklok op het dorp te luiden, ik vond het raar, zou er iets aan de hand zijn, zo vroeg al begraven is toch ook niet gewoon... het is de kerkklok zei Joop en ondertussen was hij ook op Brouw gaan luiden, en ik maar denken dat het maandag was ..
Het bleef eigenlijk een vreemde dag, met emoties waar ik ook al niets aan kan doen, soms heb je van die dagen. Gelukkig scheen de zon en kon er lekker gewandeld worden.
De foto is van okt. 2005 waar ik voor het eerst mijn egeltje zag.
Ik zat vandaag nog eens te zoeken op 'jeuk' en kwam terecht bij 'ouderdomsjeuk'. Dat zal het zijn en ik ben heus niet de enige: Meer dan de helft van alle personen van boven de 60 jaar hebben in meer of mindere mate last van jeuk. Nooit geweten.
In plaats dat de dokter dat dan meteen zegt.
Mijn bloed is onderzocht de zalf helpt niet of nauwelijks, dus ik zal het ermee moeten doen. Hooguit met voeding misschien iets proberen, al eet ik niet anders dan anders. Wel de laatste maanden van die volle Griekse yoghurt, nadat Joop uit Nepal kwam, want daar kreeg hij ook pap en ik lust dat ook best, daar ben ik mee gestopt en ook weer minder kaas, want daar at ik de laatste tijd ook best veel meer van. Ik heb geen idee en probeer maar wat. Het is gelukkig ook nog niet zo dat ik er gek van wordt en niet over mijn hele lijf.
Vanmiddag klaarde het op en heb nog heerlijk gewandeld!
Het was een natte boel vanmorgen, volop miezer, dat vind ik ook geen pretje dus we wachtten tot het wat doger was.
Gisterochtend maakte ik deze foto's, oud spul, maar het zag er prachtig uit zo met die hooiwagen. Geen merk of nummer bord te vinden, ze zal er niet meer mee op de straat komen denk ik, maar nu stond hij daar te pronken, alleen erg donker weer voor leuke foto's.
Gelukkig scheen vanmiddag de zon alweer en konden we weer fijn naar buiten.
Weer een tekening klaar, hij hangt al, samen met nog eentje waar ik nog niet mee gepronkt had.
Hier begon het ook alweer donker te worden, een dag is niks.
De kerkklok sloeg half acht vanmorgen, ik lag te wachten tot het acht uur zou zijn, vroeg zat, Joop snurkte nog. Het duurde lang, ik klikte mijn lampje eens aan, was het warempel al vijf voor negen!
Het regende een paar druppels, reden genoeg voor Joop om niet mee te gaan. Ik ging gewoon, met paraplu want geen wind maar die had ik zowat niet nodig.
Joop ging naar de opticien, het 'dichte' brilleglas was binnen, wat hij eerst had was mat en liet nog licht door waardoor zijn beeld soms wazig werd. Onder het lopen 's morgens als ik iets zag en vroeg of hij het ook zag was dat heel verschillend. Altijd eerst zoeken waar en dan zag hij soms maar de helft van wat ik zag, of het middenstuk zweefde er een stukje boven, alles vertekende nogal.
Nu maar eens kijken hoe dit bevalt, de waas is in elk geval weg en hij lijkt tevreden, 'ik zie gewoon alles hoor' .
Vanmiddag liep ik weer om groente op Noordgouwe, het was heerlijk. Onderweg belde de naaister dat het slaapkamergordijn klaar was dat ze van het restant van de gordijnen in de kamer genaaid had. Gelijk maar opgehaald, nu nog ophangen...
Een gezellig bezoekje, hij bracht een paar stekjes voor me mee en bewonderde mijn tekeningen. Ook hij dacht, tot ik die foto plaatste, dat de tekeningen klein waren.
Mooie complimenten die me alweer sterken in het geloof dat dat wat ik maak best bijzonder is en dat ik groei en dat heus niet alles even mooi is weet ik ook maar al te goed.
Wat een heerlijke dag alweer en er komen er nog meer! Joop loopt nog steeds mee 's morgens. 'Al' die hondjes die netjes voor me komen zitten voor een koekje, het is ook leuk en gezellig.
Vanmiddag liep ik weer naar Brouwershaven en ik verheugde me onderweg al op een harinkje. Het was er best druk voor Brouwse begrippen. De Duitsers hebben twee weken herfstvakantie en daarna Nederland nog een week, dus erg rustig is het voorlopig nog niet op Schouwen.
Joop was weer naar het MD cafe op Nieuwerkerk er zou een spreker komen maar er was trammelant met het openbaar vervoer en zodoende mochten de nieuwe leden zich voorstellen en hield hij een praatje met nog iemand anders.
Zo aan zijn gezicht te zien had hij dat best leuk gevonden. Hij is ook in te huren hoor om te vertellen over zijn reizen bijvoorbeeld en hoe het zo gekomen is.
Ik weet het niet heel zeker, maar ik heb het nu eindelijk eens opgezocht en er is niet veel verschil, maar dit op de foto's is mosterd. Het lijkt heel erg op koolzaad, maar ik denk dat dit gele mosterd is.
Mooi hè. En het ruikt ook lekker, zeker vanmiddag in de zon.
"Zullen we dan toch nog maar een hondje nemen..." zei Joop vorige week ineens. Ik schrok ervan want zoiets had ik totaal niet verwacht: "...het wordt wel stil in huis en we kunnen nu toch niet meer zo makkelijk weg". Dat vond ik een beetje raar, want zo vaak gingen we al niet weg en als we gingen dan namen we de honden mee.
In het begin was ik best enthousiast. Maar ook als je je leven lang honden hebt gehad blijft het opvoeden een hoop moeite kosten. Honden hebben ook allemaal hun eigen karakter.
In mijn omgeving heb ik op het ogenblik een paar voorbeelden, het lukt wel met heel veel energie en er gebeuren dingen waar ze niet op gerekend hadden ook wat gezondheid betreft.
Mij was het in elk geval al snel duidelijk, nee! Ten eerste wil ik niet zo'n mormel waar je al snel een hele avond mee op schoot gaat zitten en ten tweede, gezelligheid maak je zelf, daar neem je geen hond voor.
Het uitlaten zou voor het grootste deel weer op mij neerkomen, in het donker ziet Joop zowat niks, als het licht is wel maar zo'n hondje is klein en ik zag hem al regelmatig languit in de kamer liggen omdat hij over Poekie gestruikeld was, mezelf ook trouwens.
Als ik boven zit te kleuren, wat ik heel vaak doe (ongezellig, daar voel ik me best weleens schuldig over) zou ik toch ook weer de neiging hebben wat vaker naar beneden te lopen om te kijken of alles goed ging en of Poekie niet aan de nieuwe dure gordijnen, of mijn schoenen lag te knagen, want ook dat hoort en ziet Joop niet en hoort nu eenmaal bij een pup. Didi heeft van ongeveer zes paar teenslippers de bandjes doorgeknauwd en de gordijnen op mijn kamertje.
En waarom vertel ik dit nu allemaal, want ik was het eerst niet van plan, het duurde maar een middagje of zo en toen wist ik het al. Dat komt omdat Hanscke twijfelt en natuurlijk weet ze wat ik vertel al lang maar toch.. zo kon ik mijn ei ook nog even kwijt.
Ik kan haar ook nog het verhaal vertellen van een ouder stel met een hond dat er een pup bij nam. Toen de pup een jaar of twee was overleed de eerste hond , weer een jaar later het baasje, bazinnetje is nu dus erg blij dat ze nog iets heeft, maar of je daar dan zo blij van wordt. (Hier speelt groot leeftijdsverschil bij de partners wel een rol.)
Mocht ik nog getwijfeld hebben dan weet ik het nu zeker, geen hond(je) meer voor mij! Ik heb zoveel nieuwe hondenvriendjes en vriendinnetjes.
Een heerlijk zondag, waarop we vanmiddag de 80ste verjaardag van Wim vierden met een high tea en familie en vrienden van Wim. Zo worden onze vrienden alsmaar ouder, wij niet natuurlijk, dat lijkt maar zo. Je bent tenslotte net zo oud als je je voelt en wij zijn ook nog lang geen tachtig,
Dit alles natuurlijk met een kwinkslag bedoeld. Als je je goed voelt is er niets aan de hand, maar zoals afgelopen week toen ik een spier in mijn rug verrekt had, voelde ik mij best tachtig hoor, wat een armoe als je je altijd goed kunt bewegen.
Gelukkig was het snel over, maar na een lange zit of na een lange wandeling ben je ook sneller stijf. Alles met mate dat is het best. Ik hoef echt geen twintig kilometer meer te lopen, maar twee wandelingen per dag is fijn. zeker met dit weer!
Vandaag dus even niet. Het was gezellig aan de lange tafel en leuk om iedereen weer eens te zien al was het soms maar uit de verte.
De wants zat in de tuin en heeft niets met Wim te maken
Naast de lap koolzaad die al een paar weken bloeit is er nu ook een lap met vlas en phacelia gemengd, dat staat wel vrolijk hoor, hoewel dat laatste nu eigenlijk pas begint te bloeien. Allebei gebruikt als groenbemesting.
Er stond vis op het menu en daar liep ik om, op Brouwershaven. Het was heerlijk weer en ik twijfelde tussen een ijsje en een harinkje. Vanwege de zon en misschien wel de laatste dit jaar koos ik voor een ijsje
Joop fietste naar Zierikzee, maar het donkerdere glas voor zijn bril was toch niet donker genoeg, nu wachten op de bestelde donkere plakfolie. Het is nog even zoeken.
Max moest al vroeg rijden vanmorgen dus ik wandelde alleen. Het was de hele dag nog heerlijk wandelweer.
De cv monteur, een oud werknemer, zou langskomen om de ketel schoon te maken, dat was zo lang we hier wonen nog niet gebeurd dus dat werd eens tijd en zo konden we ook weer eens terugkijken op die periode, altijd leuk.
De verwarmingsketel staat zodoende weer stand-by al heeft niemand eigenlijk nog verwarming nodig gehad denk ik. Vandaag weer volop zon, dan is het zomaar 23 graden in huis en koelt het 's nachts ook weinig af.
Vanmiddag wandelde ik naar de groenteboer (6.5km vv) en Joop fietste naar Scharendijke.
Het spitskooltje was vers gesneden vanmorgen en de paprika's die ik wilde moest ze nog plukken in de kas en dat proef je! Lekker vers van Zuidbos!
Er staan een paar mooie appelbomen in 'de Kromte' en ik zie de bloesem elk jaar tot appel groeien. Er waren er erg veel dit jaar. Verschillende soorten ook, dat schijnt goed te zijn voor lekker sap.
De appels worden naar een sapfabriek gebracht of hoe zoiets mag heten en per vijf liter verpakt.
Nu te koop en de opbrengst gaat naar het Rode Kruis t.g.v. Oekraïne.
Hier ook maar even de leuke foto's van 54 jaar geleden, zo'n tweehonderd meter verderop gemaakt aan de andere kant van het dorp.
Na een niet zo leuke zwangerschap waarin Joop behoorlijk ziek was, hij had sarcoïdose, werd Miriam gezond en wel geboren. Het was een hele bevalling zal ik maar zeggen, mijn hoofd was ongeveer twee keer zo groot geworden.
Joop was aan de beterende hand en Miriam gezond en wel, dus we waren blij!
Vandaag gingen we even op luch- kofffie in de kapsalon We hadden gebak meegenomen. Nu ik het typ zie ik dat we helemaal geen koffie gehad hebben. Eigenlijk had ze helemaal geen tijd en haar knotje wilde ook al niet lukken. Zo gaat dat, druk druk, en dan komen ook je ouders nog eens aanzetten.
Joop was ook al boos want ik was te lang in de winkel, gebak kopen is best moeilijk, want welke zal ik nemen en oh ja ik ben hier nu toch, ook gelijk nog maar even dit. Ik had drie dingen en er was een enorme rij en maar twee kassa's. Nou leg dat maar eens uit.....
Mijn rug gaat al iets beter, maar ik moet niet vergeten paracetamolletjes in te nemen, die helpen echt wel voor ruggen, niet voor jeuk.
Geprobeerd te kleuren maar dat wil nog niet lukken, tot nu toe tenminste, ik ga hem wel afmaken natuurlijk.
We gaan dus niet naar Limburg komend weekend, maar van wandelingen daar heb ik nog genoeg foto's. deze is van 23 okt.2016. Kees wordt morgen tachtig en dat is zeker op deze plek een felicitatie waard.
Vreselijke rugpijn nog vanmorgen, flinke scheuten bij elke verkeerde beweging. Gelukkig werd het in de loop van de dag wat minder en gingen we samen naar de kapper. We zien er nu weer toonbaar uit. Gelijk wat boodschappen gedaan en daarna liep ik ook nog op het gemak een ochtendrondje, dat ging vanmorgen zeker nog niet.
Paracetaollen helpen wel, jeuk is er ook nog steeds.
Ons kapstertje is morgen (5-10) ook jarig, zij fietst er elke dag vrolijk op los door weer en wind. Nu ja of dat altijd even vrolijk is weet ik niet, maar ze doet het wel twaalf km heen en natuurlijk twaalf weer terug.
Allebei een fijne verjaardag en we drinken er een borrel op natuurlijk.
Heerlijk zacht en stil weer vanmorgen dus ik besloot om na de koffie de hedera van de buurvrouw, die over de schutting deze kant op komt kruipen weer eens te knippen. Dat doe ik twee keer per jaar, de volgende keer is pas weer komend voorjaar als het alweer volop aan het groeien is. Bovenop een trapje kan ik er heel goed bij met de ouderwetse heggenschaar.
Alleen wilde ik dit keer de trompetbloem sparen omdat die nu pas mooi begint te verkleuren. Vorig jaar deed ik dat tegelijk en daar had ik toen spijt van herrinnerde ik met net op tijd, dus nu doe ik die denk ik pas komend voorjaar.
'Ben je nu al klaar met knippen'? vroeg Joop net. Met andere woorden "Je bent toch nog niet klaar met knippen!' met het oog op de trompetboom/klimmer. Ik heb het even uitgelegd.
Voorlopig ben ik trouwens wel even uitgeknipt want mijn rug vond het niet fijn achteraf. Teveel voorover gestrekt of zo, Vanmiddag met moeite nog een kort rondje gedaan.
De kardinaalsmuts begint nu ook prachtig te kleuren, ik ben toch elke dag zo blij met mijn bakken op de stoep. Ik doe er bijna niets aan en elke dag is het een plezier om naar te kijken.
Kennen julllie die mop van die twee Zeeuwen die naar Limburg gingen? .... die gingen niet.
Dit in verband met het oog van Joop, het is nu niet verantwoord, er waren ook zorgen van anderen en waarom onnodig risico nemen.
Alweer wat langer donker 's morgens zodat we er soms geen erg in hebben dat het al morgen is, want wekkers zetten we natuurlijk niet meer.
De zon scheen en we deden weer een rondje, Joop gaat nu elke ochtend wel mee, al heeft hij bij veel wind wel last van zijn oog. Gelukkig had hij nog een fietsbril waarvan hij nu het rechter glas ook heeft afgeplakt zodat het wazig is en de wind niet bij zijn oog kan, dat scheelt. Zo blijft het uitproberen wat het beste werkt.
Komende week wordt er nog een iets donkerder folie op het nieuwe wazige glas geplakt omdat hij denkt dat dat nog beter is. Gisteren probeerde ik ook eens auto te rijden met mijn hand voor mijn rechteroog.... dat zou niet goed gaan.
Het was een heerlijke dag. Volop zon en fijn drogende wasjes aan de lijn.
Vanmiddag een heerlijke wandeling terwijl Joop F1 keek en voetbal enzo, dat kan gelukkig allemaal nog!
Nog wat verlaat tentoonstellingsbezoek vanmiddag van Janny en Freek. Gelukkig hing alles er nog en voorlopig blijft dat zo, het staat gezellig en het is leuk om er naar te kijken. Dus mocht je in de buurt wonen en ook eens willen komen kijken dan is dat prima! (app of bel 06-10337929)
Natuurlijk is dat wat Janny en Freek betreft maar een grapje, ze kwamen gezellig op de koffie en we gingen lekker uit eten met z'n viertjes.
We aten bij de Werf. Vlakbij waar ze ooit zouden gaan wonen toen ze pas getrouwd waren, de bouwvergunning was al binnen, maar werk en studie in Rotterdam maakte korte metten met dat plan.
Hier ergens zou het zijn, we liepen er nog eens langs. Uitzicht op de haven, hoe mooi kan je wonen. Vroeger woonde Freek met zijn ouders in het grote huis, links op de bovenste foto. Altijd leuk als dat er allemaal nog staat, hij kijkt met plezier op de jaren daar terug.
Het was weer erg gezellig en lekker, dat ook. Op de weg naar huis begon het alweer te schemeren (we waren expres vroeg gegaan) en er waren toch dingen die Joop niet zag. Auto's die er plotseling zijn zijn niet fijn.
