De foto is van mei 1953.
We zijn weer terug in Dreischor na een verblijf van drie maanden in Rotterdam.
Morgen is het 1 februari en natuurlijk sta ik er weer even bij stil.
Vijfenvijftig jaar geleden en zoals zo vaak rond deze tijd
stormt het.
Hier zijn wat
filmpjes te zien.
Vanmiddag even met Simba naar de dierenarts geweest, hij heeft naar haar hart geluisterd, dat was goed. Verder bloed afgenomen en een test gedaan om te kijken of ze suikerziekte heeft, dat is niet het geval. Nu wordt het nog verder onderzocht om te kijken of er iets met haar nieren is. Ik heb eens zitten googlen, maar daar wordt een mens niet vrolijk van, daar ben ik snel weer mee gestopt. Ik wacht maar rustig de uitslag af.
Het is net als wanneer je zelf iets voelt, als je dan gaat zoeken heb je altijd het ergste.
Wat een rotweer, ik ben verder niet buiten geweest.
Het was een spelletjesdag vandaag.
Vanmorgen werden we al erg vroeg gewekt door een draaiende
bus, het luikje van het raam stond open. E.e.a. duurde wel erg lang zodat Joop er maar uit is gegaan, hij kan dan toch niet meer slapen. Sommige chauffeurs kunnen blijkbaar niet goed nadenken. De bussen staan aan de andere kant van het aangrenzende terrein daar hebben wij er geen last van, maar ze lopen dan eerst naar hun bus, rijden een stukje naar voren waar een container staat met de papieren en gaan dan daar met een draaiende motor de papieren in staan vullen. Je kunt toch ook eerst de papieren pakken dachten wij en dan nog hoeft dat toch geen half uur of nog langer te duren. Een telefoontje met de betreffende busmaatschappij bracht wel wat verheldering, het blijkt maar een tijdelijke zaak te zijn van een week of vier, of hooguit vier maanden (hangt af van wat de gemeenteraad beslist geloof ik). Dat is fijn!
Ik ben na mijn wandeling lekker in de tuin begonnen. De kerstverlichting opgeruimd, een stapel snippers verspreid en de Hypericum geknipt, die begon al aardig uit te lopen. Het was heerlijk om buiten te zijn vanmiddag.
Morgen maar eens met Simba naar de dierendokter. Ze drinkt meer dan anders en zeurt echt om haar eten, af en toe trilt ze helemaal en klappert met haar tanden. Misschien heeft ze wel suikerziekte.... geen idee, toch maar even naar laten kijken. En omdat ik graag naar Ken Buth ga moet ik snel, want die gaat verbouwen van 4 t/m 25 februari.
De verkopers van het appartementje, vroeger noemden we dat een flatje en dat is het in mijn ogen ook, waren weinig (helemaal niet eigenlijk) toegeeflijk en om het nu op een klein verschil af te laten ketsen zou zonde zijn.
Ze heeft toegezegd, mits het financieel rond te breien is. Dat staat nu op de pen.
Wordt vervolgt.
Wat een dag...
Van tuinieren is weinig gekomen, wel heb ik heerlijk gewandeld, er was zelfs nog even zon.
Het onderhandelen duurt voort, een laatste bod, het moet ook wel op te brengen zijn natuurlijk, maar nog geen antwoord, al zou dat er wel voor vijf uur zijn....
we wachten gespannen af...
Poesse! "t Vrouwtje moet poesse, riep ik steeds maar tegen Simba vandaag. En ze begreep het hoor, want gelijk ging de kop scheef en de oren de lucht in (of dacht ze misschien dat ik het over poesjes had..., dat kan ook natuurlijk).
Afijn, de ramen zijn van binnen en van buiten weer stralend helder, we hebben straks een schoon bed, de auto blinkt weer en tussendoor hebben we natuurlijk ook nog een rondje door de polder gedaan, ik zit er van te gloeien. Joop en Martin hebben houtjes gezaagd, de stapel wordt steeds groter. Er ligt nu denk ik al voor een jaar of twee en ze zijn nog maar net over de helft.
Heerlijk zo'n productief dagje, dat geeft een mens een goed gevoel. Morgen gelijk maar verder in de tuin is het plan, daar moet ook het nodige gebeuren.
Sil weet nog niets, even afwachten nog maar.
Op blote voeten heb ik niet gelopen, dat leek me nog een beetje fris, maar het was wel heerlijk op het strand vanmiddag en druk.
Na afloop heb ik in Renesse mijn eerste softijsje gekocht en het zal zeker niet te laatste zijn dit jaar.
Joop heeft de Spit van stal gehaald, hij wilde eerst niet starten, maar met wat hulp van Mark is het toch gelukt en heeft hij nog een rondje kunnen rijden.
En of ik het me nu verbeeld of niet, sommige bomen kleuren al een beetje en de vogels fluiten dat het een lieve lust is, nog een paar dagen en we hebben alweer februari.
Er is een
apartementje in beeld, er is een bod gedaan en nu maar wachten op het antwoord van de makelaar, dat eigenlijk vandaag zou komen.
Dan loop je natuurlijk de hele dag op een telefoontje te wachten...
Het zou zo leuk zijn, want het is vlak bij school en niet ver van papa...
Misschien moeten we even allemaal samen duimen... morgen om kwart over drie, dat helpt vast!
... komt zonneschijn.
Zo zag de lucht er uit toen Ina en ik gistermiddag terug naar huis reden, het eind van de regen was in zicht.
Een symbolische foto vandaag.
Ina was vandaag een dagje meegekomen voor de gezelligheid.
De mannen gingen weer houtjes zagen en wij hebben ons binnen- en buitenshuis geamuseerd, samen met de hondjes.
Mister vindt dat ook altijd reuze gezellig, hij is smoor verliefd op Simba, die daar op haar beurt weer niet zoveel van moet hebben, maar wel af en toe een likje aan haar oor accepteert.
De zoon van Ina gaat, na een huwelijk van een paar maanden en acht jaar samenwonen ook scheiden. Gelukkig zijn daar geen kinderen, maar het blijft triest.
Genoeg om over te praten dus, als moeders zijnde.
We hebben vanmiddag even Zierikzee onveilig gemaakt, al viel ook daar niet veel te beleven in de regen, de markt was uitgestorven en schoenen waren er al helemaal niet te vinden. Toen we naar huis reden brak de zon door, nadat hij voor ons natuurlijk al de hele dag geschenen had...
Er gebeurt niet veel, vandaar dat ik een beetje met mijn mond vol tanden zit.
Het lijkt saai, maar dat is natuurlijk niet zo, wij hebben een reuze boeiend leven en hier schijnt altijd de zon, al lijkt het misschien van niet, wij zien hem!
Dat hebben we gisteravond (ja toen pas) besloten toen we gingen slapen:
"Gelukkig schijnt morgen weer de zon..."
"Ja, fijn hè..."
klik
Eindelijk weer eens zon vandaag. Ik heb een grote polderwandeling gemaakt, waarbij ik bovenstaande geval tegenkwam, een uitloop waar ik een grapje mee uitgehaald heb om hem wat spannender te maken.
Vanavond wilde ik sinds lange tijd weer eens kip kerrie maken. eenmaal begonnen bleek dat ik geen kerrie meer had..... na een speurtocht in de voorraadkast vond ik een zakje nasikruiden, dus moest het maar nasi worden..... en bij het snijden van de kip vertrouwde ik die niet meer, ziek worden van bedorven kip was wel het laatste waar ik zin in had, dus hoppa in de afvalbak. Gewone rijst had ik ook niet meer, het werd notenrijst...... eieren, champignons en ui had ik wel, we hebben weer heerlijk gegeten.
En dan bedoel ik natuurlijk de pc-muis, die andere muizen wil ik het even niet over hebben.
Het viel me een tijdje geleden op dat de vinger waarmee ik altijd
klik veel dikker (gespierder?) is dan de andere. Hij buigt ook niet meer lekker soepel, daarbij knakt/klikt hij zelf.
Ik vraag me af of meer mensen daar last van hebben? Of zou het helemaal niets met die muis te maken hebben en gewoon een ouderdomskwaaltje zijn...
Papoehoe!!!
Waar zou hij toch zitten? Heeft iemand hem ergens gezien misschien?
Straks zal ik het nooit weten.....
klik
Een tijdje geleden maakte ik deze foto, de schaduw op de gevel trok mijn aandacht.
Pas thuis viel me op hoe vreemd het eigenlijk was, want de schaduw kon natuurlijk nooit van het kleine boompje dat je op de foto ziet zijn.
Al maanden stond er een kruis op de grote dikke boom en gisteren was het dan zover, hij werd
gerooid.
Ik heb de foto natuurlijk niet gemaakt met het idee dat ik de boom nog vast moest leggen, dan had ik dat wel anders gedaan, maar nu ben ik toch wel blij met deze, want dit komt nooit meer terug. Natuurlijk is er nu de schaduw van de kleine boom en over een jaar of dertig zal die ook flink in omvang zijn toegenomen, maar of het "Kuipershoefje" er dan nog staat....
Zo ben ik ook begonnen met het vastleggen van de
electriciteitshuisjes uit de omgeving. Ik heb geen idee of die dingen nog enig nut hebben en wat ik ook zo vreemd vind is dat ze allemaal een dichtgemetseld raampje hebben....
Vanmiddag was ik even in Zierikzee voor een paar boodschappen en omdat het er zo lekker rustig was een paar panden op de foto gezet.
Het pand met de groen witte luikjes was vroeger de Rotterdamse Bank, waar ik in 1964 mijn administratieve loopbaan begon. Juist in de periode toen ik er werkte was er de fusie met de Amsterdamse Bank, wat natuurlijk een hoop extra rompslomp gaf. Eerst nog een tijd Amsterdam-Rotterdam Bank, pas later AMRO. Ik heb er gewerkt tot ik zwanger werd eind 1967, dat ging vroeger nu eenmaal zo. Het pand ernaast was "Hotel Mondragon", als ik het goed heb. Nu zijn ze samengevoegd en huist er een notaris.
't Lange Uus dat er recht tegenover is, was mooi verlicht en
de bakker verkoopt nog steeds oliebollen zo te zien.
Nog even gezocht of er nog winterjassen in de uitverkoop waren, maar niets gevonden.
Toen ik thuiskwam ging mijn bureaulampje stuk........ moet ik verdorie morgen alweer naar die rare koekestad!
Voor het eerst heb ik eens wat foto's af laten drukken met het doel ze in te sturen voor een expositie.
De expositie wordt georganiseerd door
Berry van Meel en er doen alleen leden van
footo.nl mee. Ik mag vier foto's insturen en mijn keuze voor de eerste drie staat vast, dat zijn de bovenste. Welke zouden jullie nu nemen als vierde en waarom?
Dan nog is het maar de vraag of er iets van mij komt te hangen hoor, dat ligt dan weer aan de jury, maar alleen het meedoen is al leuk en natuurlijk ga ik kijken welke er uiteindelijk wèl hangen.
We kregen met de kerst ook nog een kaart uit verweggistan. De postzegel heb ik netjes apart gehouden voor een eventuele liefhebber. Wie het eerst komt het eerst maalt zullen we maar zeggen, geen idee of er hier verzamelaars komen.
22-10-1928
Verder nog een tijdje in
de krant zitten lezen, waarin ik ook de advertenties van Koevoets tegenkwam. ze waren beroemd en vaak om te lachen. Ik vond ook de openingsdatum van Frans Koevoets, de zaak werd later overgenomen door zijn zoon (denk ik) Jan, die inmiddels wel een jaar of honderd is, als hij nog leeft tenminste, een bijzonder mens.
Ik weet nog goed dat ik mijn eerste spijkerbroek bij hem ging kopen, samen met mijn moeder, hij zat toen nog in de St. Domusstraat en ik was een jaar of elf, twaalf.
"Hij staat je goed", zei hij, toen ik even kwam showen, "lekker kontje!"
Ik wist er niet goed raad mee en mijn moeder en ik hebben er erg om moeten lachen op de fiets naar huis.
Ik heb nadien nog heel veel spijkerbroeken en sweaters bij hem gekocht, daar kon je me in uittekenen in die jaren.
Voor degenen die het niet geloven, het bewijs!
Ik heb heus wel mijn verkeersdiploma gehaald hoor, het heeft zelfs in de krant gestaan.
Vanaf vandaag kan je dat allemaal napluizen in de
Krantenbank van de
Zeeuwse Bibliotheek.
Bart maakte mij daar vanmorgen op atent.
Erg leuk! Vooral voor de Zeeuwen natuurlijk.
Vandaag was Martin een dagje over, samen met zijn pa, om te helpen met het rooien van de bomen voor kachel en open haard. Ze zijn lekker opgeschoten en zodoende groeit de stapel in de tuin gestaag. Ik wil er nog wel even bij vertellen dat de middelste meneer 82 is en ongekend fief voor zijn leeftijd. Op die manier teken ik er ook voor en heb ik dus nog 22 jaar voor de boeg.....
De foto heeft Martin zelf gemaakt met de zelf ontspanner.
Ik heb, op een rondje na, niet veel gepresteerd, dat was gelukkig ook niet nodig.
Vandaag eindelijk weer eens naar het strand geweest, het komt er de laatste tijd niet zoveel van omdat Joop steeds de auto nodig heeft en ik voor een rondje Watergat toch eerst een klein stukje met de auto moet, anders ben ik helemaal een halve dag onderweg.
Simba zit lekker in haar vel, ze is weer super speels op haar oude dag.
Verder geen bijzondagheden, lang uitgeslapen vanwege het late naar bed gaan, dan is de dag kort maar krachtig.
Wat was het lekker hè vandaag.
Zo langzamerhand kom ik ook weer een beetje tot mezelf en word weer wat vrolijker na de donkere decemberperiode en het
ongelukkige begin van dit jaar.
Humor maakt een groot deel uit van mijn leven, ik moet toch iedere dag een beetje gek kunnen doen, en vooral even kunnen lachen en dat schoot er de laatste tijd wat bij in.
Niet dat die Boedha daar wat aan bijdraagt hoor, hij kan er ook niets aan doen en staat gewoon in de tuin, voor de gezelligheid.
Er stonden al sinds vorig jaar een paar bussen op het terrein bij de buurman, maar sinds een paar weken zijn er nog eens een
stuk of tien bijgekomen. Ze zijn wel een hele dag de hort op, maar 's morgens en 's avonds en soms ook overdag komt of gaat er wel eens eentje. Nu hoor ik dat nog bijna niet, ik merk het aan Simba als ze gaat blaffen, dan is er actie bij de buren, maar ik weet nog niet of ik er voor de komende zomer wel zo blij mee ben, we zullen het beleven. Zo rustig als het de laatste paar jaar was krijgen we het toch niet meer en natuurlijk is het logisch dat
de buurman de boel probeert (onder) te
verhuren.
Achteraf ben ik wel blij dat we het onderste stuk van de coniferen hebben
laten staan, dat neemt een groot deel van het zicht weg en 's zomers is het toch wel helemaal dicht gegroeid, geluid houden de bosjes jammer genoeg niet tegen.
Inmiddels is er al wel een stuk van de omheining aan gort gereden, zoiets merk je toch als het je overkomt.
De datums voor het
straô-rieen 2008 zijn bekend
26 januari Renesse
2 febr Haamstede
23 febr Noordwelle
1 maart Ellemeet.
8 maart Scharendijke
15 maart Serooskerke
Concert at Sea is dit jaar op 28 juni, daar kunnen al kaarten voor gekocht worden.
De vuurfoto van een paar dagen geleden heeft ook een andere kant en dat is de bovenstaande. Niet te geloven wat een zootje, zo zijn er op die plek een paar stookplaatsen met dezelfde bende. Blikjes, flessen, chipszakken en een paar meter verder staat gewoon een afvalbak. Ik kan me daar zo aan ergeren. Ook op andere plaatsen ligt volop glas, de flesjes 'gewoon' in het gras gooien is blijkbaar niet leuk genoeg meer, nee ze moeten vooral stuk!
Met het gevolg dat Simba weer een poot heeft met een beschadigd kussentje, het vel eraf. Meestal let ik er wel op waar ze loopt, zeker op die plek, maar ja, ik zie ook niet elke splinter liggen.
Eén keer heb ik een stel jongens betrapt, ik ben toen doorgelopen, het heeft ook geen nut er iets van te zeggen denk ik.
vol·maakt (bijvoeglijk naamwoord; volmaakter, volmaaktst; volmaaktheid)
1 zonder enig gebrek of waaraan niets ontbreekt
Een vreemde naam voor een boot vind ik: "
Nooit volmaakt".
Momenten kunnen best volmaakt zijn, als je de dagelijkse rompslomp even wegdenkt.
Mensen zijn zelden volmaakt, aan de meesten mankeert wel wat, je kunt je natuurlijk wel volmaakt voelen.
Ik vroeg aan Joop: "welk mens is volmaakt?"
"Ik!", kwam er zonder twijfel uit.
"
Tsssssss"
klik
De haven was helemaal leeg gistermiddag, er stond geen enkele auto geparkeerd, dat komt niet vaak voor, dus zodoende maar gauw een paar foto's gemaakt van
de Kabbelaar. Het is een verbouwde loods, uit ongeveer 1960, toen het nog de
oude haven "Kloosternol" was.
Joop is druk aan het zagen, er moeten ergens een paar honderd meter bomen om, gelukkig zijn ze niet al te dik, dus handzaam en binnenkort komt Martin een paar dagen helpen, zijn kacheltje moet tenslotte ook branden.
Ik wandel en pruts wat.
Er was vanavond een party in
Salud, alleen voor vrouwen. De boel was degelijk geblindeerd en we konden naar hartelust smeren en ruiken en daarna
lingerie passen en sexspeeltjes uitproberen en ook kopen natuurlijk.
Tot slot was er nog een buikdanseres, maar toen had ik het wel gezien, buikdansen is niet zo mijn ding,
sexspeeltjes eigenlijk ook niet en
lingerie en make up heb ik ook al niet gekocht, hoewel ik natuurlijk wel dagelijks een schone onderbroek aantrek en mezelf insmeer met vanalles en nog wat. Ik ben merkvast zal ik maar zeggen en hoewel ik niets gekocht heb, heb ik me prima geamuseerd, even een avondje weg.
Ik ben toch van plan dat eens meer te gaan doen, even eruit, ik doe het veel te weinig.
Veel foto's gemaakt, maar de kwaliteit is niet denderend, rode ogen vergeten en een blauwe waas, jammer.
Ik kan nu natuurlijk wel blijven doen of er niets aan de hand is, maar het vreet en ik wil het eigenlijk gewoon maar kwijt, Silvia gaat Cor verlaten. Sil is degene die niet meer gelukkig is, het vuur is uit!
Natuurlijk speelt het al een tijd en was ik niet de enige die het aan zag komen.
Er is opluchting aan de ene, verdriet en onbegrip aan de andere kant, noem het allemaal maar op, maar nu de stap gezet is komen ook de praktische zaken aan de orde natuurlijk, zoals woonruimte voor Silvia en de kinderen in Nijkerk. Ze staat al geruime tijd ingeschreven, maar ook daar zijn de lijsten lang.
Hopelijk verloopt alles rustig zonder al teveel problemen en kunnen de kinderen bij allebei de ouders gelukkig zijn en hun eigen plekje hebben, want dat is wel de bedoeling. En ook wij blijven gewoon van Cor houden, als de vader van onze kleinkinderen en een goeie (ex) schoonzoon.
Met de caravan als
rustige uitwijkbasis voor de weekenden, zonder allerlei nachtelijke escapades, want daar hebben we geen behoefte aan en jammer genoeg zorgde dat vanmorgen al voor de nodige spanning, want of we nu willen of niet, we hebben er weer wel mee te maken.
En natuurlijk maakt Joop zich zorgen en moet ook hij nog erg aan het idee wennen, want natuurlijk vertel ik niet alles wat ik al lang weet, omdat ik altijd maar iedereen in bescherming wil nemen....
Zo ziet een klein, overwegend lichtgekleurd hondje eruit als hij een rondje door de polder heeft gedaan.... die moet dan toch maar even onder de douche.
Het was erg gezellig gisteravond, Miriam kwam ook nog even buurten en ze is er nu eindelijk achter dat ze een echte zeeuwse is, geboren en getogen wist ze al natuurlijk, maar de voorouders waren nog een beetje vaag en zeker als broer en zus een borrel op hebben komen de verhalen van vroeger naar boven, we hebben voorgesteld dat er maar eens een boek moet komen, want verhalen zijn er in overvloed.
Dank zij
Emmy toch wat roods in de kop, eindelijk kan ik ook een beetje toveren met de letters, ik heb nog geen idee hoe dat met die lagen zit, maar daar kom ik ook nog weleens achter.
Heel af en toe komen we deze tegen, hij wil niet spelen, al doet hij misschien wel alsof, eenmaal dichtbij gaat hij blaffen en grommen. Zijn vrouwtje zegt dat het een chaggerijn is, maar dat valt ook wel weer mee geloof ik. Geen idee hoe hij heet.
Straks komen Ina en Martin en gaan we gourmetten, was ik eindelijk de kerst doorgekomen zonder........
Eind van de middag is er even wat fijne sneeuw gevallen, de kippetjes zagen groen van de kou en ik blauw toen ik even naar buiten ging om wat foto's te maken. Niet veel buiten geweest vandaag, ik vond het net wat te koud, natuurlijk heb ik het wel even geprobeerd, maar na een paar honderd meter zijn we omgedraaid, door een maillot en een broek voelde ik nog de koude wind.
Binnen was het lekker warm met de geur van sudderende sudderlapjes, waar we de laatste ingevroren spruitjes bij hebben gegeten. Ik had dat nog nooit gedaan maar voor de kerst heb ik wat groente ingevroren, bloemkool en spruitjes na het blancheren in de diepvries gedaan, gewoon om wat in voorraad te hebben. De spruitjes waren lekker, dat gaat goed, maar bloemkool vind ik op deze manier niet te eten, die wordt taai en smaakt niet lekker meer. Joop proefde er niets bijzonders aan, die maakt altijd een prakje van zijn eten, dan krijgt het geheel een soort eenheidssmaak natuurlijk.
Eindelijk heb ik het voor elkaar, ik was de spitfire al een tijdje zat, vooral ook omdat hij er al lang niet meer zo uitzag qua wielen (er zitten nu originele onder) en de letters vond ik ook niet meer mooi. Ik zag er vooral tegenop omdat ik dan ook de
linkjespagina en de
100weetjes aan moest passen (niet dat daar ooit nog iemand naar kijkt, maar toch jammer om weg te doen), daar zat veel rood in. Het was ook even zoeken naar een goede foto, maar deze vind ik wel geslaagd en nu het allemaal meer één geheel is kan ik ook makkelijker eens wisselen......misschien.
Ik hoop dat het er overal een beetje fatsoenlijk uitziet.
De engeltjes en de lichtjes zitten weer in de zak, ze mogen de rest van het jaar weer op zolder vertoeven. De lichtjes buiten branden nog, daar vond ik het te koud voor.
Joop is vanavond een rondje aan het wandelen met een clubje in Zierikzee, die doen dat elke woensdagavond, het is bar koud en hij heeft zich helemaal ingepakt. Ik ben vanmiddag lekker geweest, in de zon....
Mannen... en kinderen, soms krijg ik er absoluut geen hoogte van.
Dit is de avond van m'n eerste dag
Ik leef pas echt sinds ik jou hier zag
Mijn oog viel op de paaltjes die de nog jonge boompjes 'vasthouden' vanmiddag en ik moest ineens aan
het liedje van Rob de Nijs denken.
Een grijs en somber begin van het nieuwe jaar, hopelijk is het niet tekenend voor de rest.
|
|
