Het was vooral een hoestnacht, erg vervelend en je rust ook niet goed uit zo.
Overdag eigenlijk niet veel last behalve een stem die niet goed wil.
Wel gewandeld en boodschappen gedaan op Scharendijke
Er was het goede nieuws dat Brouwerseiland zo goed als van de baan is.
Nog niet helemaal natuurlijk, dat zou te mooi zijn geweest. Ik ben er blij om, het opene van de Brouwersdam is veel te mooi om daar van die suffe eilandjes met veel te dure huizen neer te leggen, waar niemand in wil wonen.
Het was een sombere dag. Geen weer voor mooie foto's, maar het gele kwikstaartje liet zich even van zijn beste kant zien, net als Zonnemaire, dat eigenlijk elke dag, bij elk weertype van alle kanten even mooi is.
Als er één hond niet agressief is is het Didi wel.
Dominant, dat wel, ze wil graag laten zien wie de baas is, maar zolang honden los lopen is daarbij niets aan de hand, wel zo gauw ze aangelijnd zijn, dan willen ze weleens behoorlijk gaan blaffen en trekken en zo, klaar om.... ja om wat eigenlijk...
Didi is de laatste drie jaar drie keer behoorlijk aangevallen, zomaar uit het niets, midden in het dorp waar ze altijd aangelijnd is, dus dan wordt je best wat voorzichtiger. In de polder heb je daar gelukkig geen last van en de meeste honden kennen elkaar en weet je wat je te wachten staat, daar komt nog bij dat ze maar half ziet, dus ook niet alles aan ziet komen.
Waarom vertel ik dit allemaal?
Nou ik werd vrijdagavond in de feesttent aangesproken.
"Wat deed jouw hond ineens agressief tegen mijn hond zeg, ik schrok me kapot!" er was niets bijzonders gebeurd, ik wist eigenlijk niet eens goed meer wat, de poes was er niet bij, die loopt er meestal achteraan, daar kijkt Didi dan meer naar dan naar het hondje, dat had ik wel opgemerkt.
Ze heeft een pup, zo'n wit krullenbolletje, een reutje ook nog dus niks aan de hand, maar wel pup, misschien dat dat het was, pups is ze niet zo gewend, ik heb geen idee, maar agressief? Nee!!
Verkoudheid heeft me aardig te pakken, een vol hoofd en een stem die het niet goed doet, de duizelingen zijn er ook weer, niet erg maar vooral 's morgens bij het opstaan aanwezig. Ik denk dat dat vooral met de lichten in de feesttent te maken heeft gehad, dat was een aanslag op mijn ogen, ik voelde me daar niet goed bij.
Een paar weken geleden maakte ik even een praatje met een buurvrouw een stukje verderop (jij noemt altijd iedereen buurvrouw, zegt Joop dan)
Ze vertelde dat ze sinds kort een bijenvolk had en dan is mijn reactie logisch natuurlijk...
'Oh wat leuk! Dan moet hij me helpen, want ik durf nog niet en ik wil zo graag kijken, zou hij dat willen doen?'.
Dat is inmiddels gebeurd, maar ja Joop heeft niets meer, nog geen boek, want bijen gaan we toch niet meer houden, geen ruimte voor en ik ben allergisch, weg ermee!
De kap kocht hij vorige week al, zodat hij bij het volkje van de buurvrouw kan kijken, maar dan begint het toch een beetje te kriebelen, 'als ik nou ergens eens een plekje had, zo'n kast neemt bijna geen ruimte in', dus dat plekje heeft hij inmiddels ook al... eventueel.
Hij is zich weer wat in de bijen aan het verdiepen, want als je het niet meer nodig hebt verdwijnt het naar de achtergrond.
Het is ook nog niet gelijk, volgend jaar misschien zegt hij, dat heb ik net besloten, rustig aan....
Het is vlakbij. Het zou leuk zijn, lekker een beetje iets buiten te doen hebben, hij kan er zo naar toe lopen.
Iemand nog interesse in een racefiets? Mèt outfit slechts één keer gebruikt.
Gisteravond was ik even in de feesttent, daar speelden twee bands, Strezz en onze eigen Oranjeband. Erg geslaagd altijd. Dan sta je daar een uurtje of twee wat te wiebelen want van dansen kwam niets, anderen wel hoor, maar ik was niet zo op mijn gemak, dat kan je soms hebben. Ik dronk ook niets want had geen zin in een kater. Gezellig en druk was het wel.
Joop kwam ook even kijken, hij loopt nog moeilijk nu het gips eraf is en heeft in zijn andere voet nu weer jicht. Geen wijn, geen kaas, maar we aten wel biefstuk donderdag. Hij had het al een beetje maar het was nu ineens wel erger geworden. Een dikke, rode, pijnlijke grote teen. Dus ja, misschien toch rood vlees.
Na de tent moest ik wel even bij komen, wat een herrie en vervelende schijnwerpers. Koud is het ook, dus we hangen maar wat. Joop ging nog wel even een pannenkoek eten want vandaag was er natuurlijk weer van alles te doen in die grote tent. Wel handig zo'n tent!
Verklede kinderen achter de muziek. Het thema was piraten, er waren er al een hoop afgehaakt hier.
En nu maar hopen dat die opkomende verkoudheid niet doorzet...
Zoals je misschien wel weet gaat in de loop van de volgende maand een nieuw jaar in voor je hosting account. Dit betekent dat je account automatisch verlengd wordt met een jaar en krijg je binnenkort de factuur voor het nieuwe jaar.
Hartelijke groet T.
En nog het een en ander ertussen natuurlijk voor als ik op wilde zeggen, maar dat wilde ik natuurlijk niet want waar krijg je tegenwoordig nog zo'n vriendelijke naamsgerichte mail.
Vandaag kreeg ik de rekening:
Dag Ria,
Bij deze ontvang je de factuur voor je hosting. Als je problemen hebt met de pdf, dan hoor ik dat natuurlijk graag. (en nog het e.e.a.) Ook als je vragen over de factuur hebt, moet je dat maar even laten weten.
Vriendelijke groet T.
Leuk he!
Ik heb gelijk betaald want waar vind je nog zoiets!
Ik voel me zodoende best speciaal bij mijn host al is dat waarschijnlijk totaal niet het geval, maar toch zo'n persoonlijk tintje doethethem!
We waren vroeg op vanmorgen. Wakker is wakker en dan kan je wel blijven liggen maar ja, daar wordt een mens ook niet vrolijker van.
Lekker vroeg in de polder, Zonnemaire lag er lenteachtig bij en het laatste stukje van mijn rondje Korteweg liep ik gezellig op met een dorpsgenoot.
Ik maakte mijn tekening af, deze duurde lang, maar ik vind het resultaat wel mooi nu.
In het echt nog steeds veel mooier.
Ze zijn ook nog steeds te koop en de opbrengst is ook nog steeds voor Rita in Nepal, gewoon iets storten mag natuurlijk ook. Nog twee jaar te gaan, daarna mag ze dan naar Kathmandu voor verdere studie, die dan voor haar betaald wordt.
Deze foto is ergens in 2004. De bomen zijn denk ik najaar 2003 geplant.
Toen had ik nog niet het idee er vaak foto's van te maken, dat kwam pas toen ik er al vaak foto's maakte, meestal aan het begin van mijn rondje als er een mooie lucht was, of iets anders leuks, zomer en winter.
April 2010 was het nog zo.
En vandaag zo.
Ik reed er voorbij en dacht, 'even een foto maken, zo lang geleden al'.
De Weelweg is weer een stukje gegroeid, ook in de breedte.
Al dagen loop ik te genieten van de prachtige, erg grote rode bosjes tulpen in de bakken.
En wat komt het goed uit dat ze juist met Pasen op hun best zijn,
want volgende week trekken de vlaggetjes weer de aandacht, rotvlaggetjes. Hopelijk waait het niet te hard want ik vind het geluid dat ze maken vreselijk.
's Avonds zijn ze helemaal open. Ik denk dat morgen de blaren er wel af gaan vallen.
Lekker gekleurd vandaag, met blauw en groen vooral.
En we haalden een softijsje op Brouw.
Oh ja en ik zaaide! Geen idee wat, maar dat zien we vanzelf.
Omdat het Pasen was kookte ik wat eitjes vanmorgen, dat doe ik anders nooit, hooguit bak ik er eens eentje als het beleg op is of als ik er eens zin in heb.
Natuurlijk kook ik ook weleens een eitje, maar dan is het meestal bij het avondeten, vooral tegenwoordig weer bij de asperges. Kortom, wij eten niet zo heel veel eieren.
Afgelopen week kreeg ik van de buurvrouw een potje paardenbloemenjam omdat ik ergens een foto postte van doodgespoten paardenbloemen die er een paar dagen eerder nog zo vrolijk bij stonden.
Het smaakte heerlijk!
Vanmorgen al een rondje Schapeweg en vanmiddag een rondje Korteweg, het was niet al te warm.
Daarna verpoosden wij ons een tijdje op het terras van de Smisse.
Leuk dat er dan ook nog mensen informeren naar de reden en het aftreden van Joop uit de Dorpsraad.
Dat was toch even een dingetje waar niemand op dit moment gelukkiger van werd, zeker Joop niet, maar op de langere duur waarschijnlijk wel. Als het niet gaat gaat het niet en dat was in dit geval al snel duidelijk.
Het was al een tijd geleden dat we elkaar gezien hadden, ik denk wel twee jaar, dus we reden eens naar Nijkerk voor een knuffel. Silvia hadden we ook dit jaar nog niet gezien. Dat ligt niet aan haar of aan ons, maar gewoon de omstandigheden. Als het allemaal maar goed gaat en ze gezond zijn zeg ik dan altijd maar en dat gaat het.
Yara was er vanmorgen toen we aankwamen en om dan gelijk met je fototoestel te gaan staan zwaaien is ook niets, maar die moest al snel weer ergens heen. Levi nam er de tijd voor en poseerde geduldig. Hij is gegroeid, of ik ben gekrompen, of allebei, maar het verschil is er niet kleiner op geworden.
Bij Joop valt het nog mee.
Het was even gezellig. Morgen nog een feestje bij zijn vader en dan kan hij weer een jaar vooruit. Schooljaar afmaken en dan zijn rijbewijs halen, is de bedoeling. Na de zomer gaat hij naar het MBO verkoop in Harderwijk.
Sil had gevraagd of ik mijn tekeningen mee wilde brengen om de boel wat op te vrolijken, ze heeft er drie uitgezocht, dus dat wordt best wat kleurrijker in elk geval.
Vroeg op vanmorgen, we deden gelijk maar een iets langer rondje want het zou warm worden en dat werd het ook, al viel dat in de polder vanmiddag wel mee er stond een fijn windje.
Het is volop aardappelpoottijd, mooi gezicht altijd die lange rechte hobbels.
We deden daarna samen eens boodschappen bij de JUMBO omdat ik steeds mensen hoor die vol lof zijn over die nog veel grotere winkel dan de PLUS, met nog veel meer parkeerplaatsen, dat allemaal wel, maar je zoekt je dan wel een hoedje.
En het is in Duiveland, ander volk ook daar, raar maar waar. Het 'gggristelijk gereformeerd' staat bij een groot aantal werknemers en ook klanten diep in het voorhoofd gegroefd en zo kijken ze ook. Niet dat ik iets tegen ze heb maar het valt wel op.
Goed, volgende keer weer gewoon de PLUS voor een paar vaste boodschappen en het is allemaal 10km zie ik net, maakt niets uit waar ik naar toe rij, ook de Lidl is niet dichterbij wat ik dacht. Weer wat geleerd.
De vogeltjes van de wc zijn vanmorgen ook allemaal in bad geweest en de pot met schelpen gewassen. Dat ziet er ook weer een stuk frisser uit. Zo doe ik elke keer eens wat.
Vanmiddag een rondje Stoofweg met Joop. Hij wordt het een beetje zat, die gipsen voet, maar hij zal er toch nog een week mee uit de voeten moeten. Het was heerlijk om te wandelen en gelukkig niet al teveel verkeer in de polder.
Terug op het dorp eventjes op het terras gezeten, ik had er dorst van gekregen en zin in een lekker donker biertje. Joop drinkt al een tijdje niets meer en dat vind ik soms best ongezellig, maar ook weer geen reden om het ook maar te laten.
Ik kon nog net de was ophangen en ben toen lekker even weggedommeld in de zon, heerlijk.
De schoonmaakwoede neemt al af hoor. Het is ook niet echt schoonmaakwoede zoals ze dat vroeger deden, dan werd het hele huis binnensebuiten gekeerd na het stookseizoen. Gordijnen gewassen kleden en bedden geklopt, spinneraggen weggeveegd, gewit waar nodig. Al het kolenkachelstof opgeruimd en daarna ging hij niet meer aan.
Ik heb alleen nog gedweild vanmorgen, dat doe ik ook niet zo vaak. Na dagen regen soms de gang even. Ik ben nog steeds erg blij met onze vloer. Nog nooit had ik zo'n fijne vloer.
Het is nu wel zo dat ik weer een beetje dat gevoel heb, even dit doen of even dat, de zin is er weer (tot nu toe).
Vanmiddag even naar Zierikzee, het was druk in 'de stad'. Even in de Hema voor beleg en een paar shirtjes en daarna een lekker ijsje. Ik had ruim twee euro en vroeg wat tegenwoordig een bolletje kostte, vorig jaar nog ééntien stond me bij dus ik hoopte dat ik genoeg had voor twee, maar het antwoord was luid en duidelijk, éénvijftig mevrouw!
Eén bolletje is ook genoeg voor oude dames anders worden ze maar dik.
Zonder aanwijsbare reden was het er ineens vanmorgen. Het begin!
Na één bakje koffie voelde ik het al opkomen, ik was niet meer te houden. De alleszuigende Kirby werd erbij gehaald en ik borstelde de lamellen, allebei de kanten, zoog in hoekjes en gaatjes, klopte en veegde de bank, de kussens, zeemde de ramen van binnen en deels van buiten.
Daarna een rondje Stoofweg met Joop in de rolstoel, gelukkig kwamen we Heleen tegen, zodat we gezellig buiten in de zon een kopje thee dronken
Toen Heleen weer weg was ging ik vrolijk verder met de ramen buiten die nog gedaan moesten worden, veegde de stoep, trok 'vuulte' van tussen de stenen, veegde nog meer stoep en hing de vlag weer buiten!
Daarna bakte ik een stapel pannenkoeken en begon toen die op waren met de grote keukenla. Toen bedacht ik ineens dat ik een beetje aan het doordraven was natuurlijk, morgen weer een dag.
Maar dit was wel een heerlijke!
Al gaat dat natuurlijk niet samen met van die keurige rode nagels.
Hopelijk duurt het nog een dag of wat en dan daarna moet het wel weer over zijn natuurlijk, het moet wel leuk blijven.
Joop verdiepte zich nog eens in het tv probleem vanmorgen want het was nog steeds niet opgelost. Wifi is vaak te zwak waardoor de tv het niet goed doet en op de kabel deed hij het ook niet goed, nieuw snoer, nieuwe schoentjes, het ging allemaal niet zoals het wezen moest.
Nog maar eens nieuwe schoentjes want zo'n aansluiting is niet eenvoudig, speciale tang erbij... en jawel, het lijkt opgelost, de schoenen passen. Zo blijkt maar weer, ook voor kabels zijn goeie schoentjes belangrijk.
Een mooi veld gemengde tulpen bij Noordgouwe, je kunt er dertig knippen voor vijf euro, nog knoppen zat!
Het is weer eens wat anders dan de rechtlijnige rijtjes van één kleur.
Al lijken die rechte eenkleurige vlakken dan wel weer kleurrijker dan dit, vind ik.
De drukte op ons eiland neemt toe, de paasdrukte lijkt al aardig aanwezig.
Het is gedaan met de rust, het seizoen is begonnen. Natuurlijk zal het na Pasen nog wel even wat stiller worden, maar er zullen er ook blijven. De tweede huisjes en vaste campingplaatsen worden dan zeker in het weekend weer bezocht. Nu nog zomerse temperaturen.
Ik zit te gloeien van de koude wind, zon erbij, dan willen de wangen wel kleuren.
Kijk eens hoe leuk en hoe mooi, de tulpen staan ook op springen en ik doe er niets aan, dat gaat allemaal vanzelf!
De tweede bak is nog iets leger, maar daar komen dan de tulpen weer beter tot zijn recht. En volgende week ga ik daar wat zaad van Margo in gooien geen idee meer wat het is, maar dat zien we dan vanzelf.
Het lijkt wel of met de warmte ook mijn energie verdwenen is want ik kom nergens toe, niks!
Niet breien, niet kleuren, wat ik dan wel doe weet ik ook niet, het is gewoon een beetje leeg, maar dat gaat ook vast weer over.
Verder had Didi een nare aanvaring vanmiddag. Ik twijfelde al of ik de Oostweg zou nemen want er was een oude autootjes rit en ritten gaan vaak dooor de Oostweg, dus toen ik in het begin al twee autootjes aan zag komen wilde ik eigenlijk omdraaien, maar nee dat ging niet meer.
Er kwamen twee honden aangerend eerst ging het aardig, ik dacht nog 'het gaat goed', maar Didi zat aan de lijn en de anderen waren los. Nu ja lang verhaal kort, eentje viel Didi aan, ik schopte maar durfde er niet tussen, ik schopte me suf en mijn hele (kleine) vocabulaire aan vloeken (ik heb er maar eentje eigenlijk) kwam tevoorschijn, even was hij los maar kwam weer net zo hard terug. Eindelijk kwam het vrouwtje.... die hem meenam, net zo makkelijk hoppa, weg hond, weg vrouwtje.....
Didi heeft ook eens 1 keer een hondje beet gehad, daar had ik zwaar de pest over in, het is nu eenmaal niet leuk als je hond zoiets doet. Maar geen boe of bah....
We waren behoorlijk van slag, een van de oude autootjes was gestopt en had het tafereel gade geslagen die informeerde nog wel of ze niks had en of het wel ging toen we weer onderweg naar huis waren om even bij te komen.
Daarna hebben we het nog maar eens geprobeerd over de Veerdijk. Dat ging beter. We kwamen gezellig Guus tegen met baasjes, waarmee we het rondje afmaakten.
We hebben sinds vandaag onze eigen huiswacht. Die kop bleef maar buiten liggen, weggooien vond ik zonde dus ik heb haar een beetje opgekalefaterd en nu houdt ze boven de wacht. Ja het is een zij.
'En dat zijn mijn laatste woorden over de toestand in de wereldZonnemaire het ga u allen wel'
Morgen 15 juli was zijn sterfdag zie ik nu, wat een toeval weer. Niet dus, mijn zus was vandaag jarig, ik ben 14 juli jarig daar zal de foute kronkel ergens zitten.
Zo waren er nog wel meer 'toevalligheden' vandaag.
Wij waren vanmiddag even in Numansdorp, want morgen is mijn zus jarig.
Haar kinderen en een paar van de kleinkinderen heb ik zodoende ook weer eens gezien, het was een gezellige kamer vol.
Geen foto's gemaakt, maar op de terugweg lag ons geboortedorp er schilderachtig bij.
Ook toepasselijk op deze dag.
En natuurlijk zingen we het Schouwse volkslied, waarvan ik de wijs niet eens ken... ik ga eens zoeken.
Geen schoner land dan 't Schouwse land, Wijl wij daar zijn in Godes hand, Zijn wil maakt duin en dijken sterk, Gezegend wordt door Hem ons werk, De woeste zee die ons omringt, Hij is het die ze steeds bedwingt, De stormwind meet vergeefs zijn kracht, Met wat door ons tot stand gebracht. Wij zijn het volk van 't Schouwse land, Door taal en zeden nauw verwant, Wij scharen ons, als waren w'één, Om d'oude, grijze toren heen, Hij rijst van ver uit 't golfgeklots, En staat daar eeuwen als een rots, Die met een ongebroken kracht, Houdt over 't Schouwse land de wacht. Blijf één, blijf één, houdt moedig stand, O volk, dat aan het Schouwse strand, Het pand bewaart, dat schoon en goed, De trots van Nêêrland blijven moet, Gedenk de woorden die de Leeuw, Sinds eeuwen brengt aan ied're Zeeuw; Het schone lied dat nooit verstom', "Ik worstel moedig en ontkom!"
Did heeft ondertussen op het huis gepast, wel zo handig met veel mensen en hapjes in een kamer.
Druk dagje vandaag, ik ben er best een beetje moe van.
We moesten al vroeg in het ziekenhuis zijn voor het nieuwe gips van Joop, maar ja voor die tijd moet toch eerst Didi even plassen en poepen, gelukkig ging dat vlot want ik had een half uur later in gedachten en eerder had ik al een schaaltje gebroken, dus de dag begon goed.
Het gips zat er zo aan alles verliep vlotjes en thuis was er eindelijk koffie.
Daarna leverde ik mijn collectebus in en dronk gezellig even koffie met mijn oude schoolmeester en zijn vrouw, met de nodige verhalen van vroeger natuurlijk, erg leuk.
Toen even boodschappen in Zierikzee en bij de vleesboerderij, waar heerlijke lamsham lag om te proeven, want echt niet al die pasgeboren lammetjes worden oud.
Daarna een rondje Korteweg het was koud en ik wilde nu ook weleens even een poosje zitten. Brillie wilde nog foto's voor zijn QSL kaarten en ik had geen idee waar die stonden. Gelukkig had ik ze snel gevonden.
Onderweg was ik een tulpenveld tegengekomen waar ik wat foto's van had gemaakt.
We moesten vroeg eten, want Joop moest weer klokken ... en nu even een wijntje.
Straks nog een avondrondje....
Ik zal best weer lekker slapen.
Ondertussen rommelt Joop al een paar dagen met snoertjes en stekkertjes.
Onze tv doet het niet goed, geen goede ontvangst ik weet niet wat er allemaal opdoet, maar ik hoop wel dat het nu eindelijk eens snel verholpen is.
Elk voorjaar verwonder ik me weer over al die soorten 'groen'.
's Zomers zie je die verscheidenheid niet zo, maar in het voorjaar gaat het van lichtgeel naar oker via alle groenen naar zelfs rood en ook bruinen, alle tinten. Prachtig!
Wij hadden vandaag gewoon de hele dag zon met een frisse wind erbij, gewoon lekker voorjaar en mijn hondenuitlaatwandelgenoot van vanmorgen had gewoon al zijn korte broek aan. Wij Zeeuwen zijn doorbijters gewoon!
En wie weet wat dit is mag het zeggen, een heel veld op de dijk, ik kom er niet op. (die plantenapp ken ik wel maar ik vind dit veel leuker).
Voor mijn gevoel heel wat afgewandeld vandaag, maar dat valt op de teller reuze mee, of tegen, het is maar hoe je het bekijkt. Dat komt ook omdat we het vanmorgen nogal frisjes vonden en de korte route namen.
Vanmiddag samen met Heleen een rondje, zij maakte de foto, kijk Didi eens hollen met de pootjes van de grond om bij haar te komen. Het was heerlijk om te wandelen.
Ik dacht eerst een poes maar toch later bleek het een reiger ik denk een jong, hij zit er een beetje verzopen bij.
Vanavond heb ik mijn rondje voor het Rode Kruis afgemaakt we hadden extra vroeg gegeten en zodoende waren heel veel mensen thuis, want ja daar doe je het dan toch voor en omdat het zo goed ging gelijk alles maar gedaan.
Het was best frisjes, twee uur onderweg en weer gezien waar sommige mensen wonen die je dan enkel van gezicht kent. Ook al kennis gemaakt met de nieuwe buurman in ons rijtje zodoende. Aardige man. Hij gaf ook wat.
Ook de enige poortwachters van Zonnemaire eens op de foto gezet onderweg, ze staken mooi af tegen de blauwe lucht. Je kunt bijna niet meer zien dat het leeuwen zijn,zo verweerd zijn ze.
Of weet iemand nog meer poortwachters in ons dorp. Mooi of lelijk dat maakt niet uit, Jeanne wil ze graag hebben voor haar verzameling.
Warm en koud lijken deze dagen om en om te gaan. Voor mij hoeft het nog niet zo warm in april, als de zon maar schijnt en dat deed hij vandaag alweer.
Ik wandelde een rondje Veerhoek en nam gelijk de lege rolemmer mee terug. Heleen was niet thuis en even later spraken we elkaar even via de app.
'Heb jij de rolemmer terug gebracht? Dan ben je bedankt!'
Ojee dacht ik even, hij was toch leeg...
Op messenger is vaak onbegrip, dingen worden soms verkeerd uitgelegd. Ik heb het geloof ik al eens eerder aangekaart en dit is weer zo'n gevalletje. Als het echt belangrijk is dan kan je beter even bellen, dan hoor je er een stemtoon bij en dan is het veel duidelijker. Gebruik je toch messenger of zo doe er dan een emoticon bij.
Als Heleen er in dit geval alleen maar een bij had gezet dan was het gelijk duidelijk geweest, maar ja ze wilde het weer te snel doen denk ik zomaar.
Zelf ben ik groot voorstander van appen. zo makkelijk!
Verder liep ik nog een rondje met de collectebus, elke dag een stukje zo rond een uur of vijf, toch tref ik ook dan nog veel mensen niet thuis, dus voor de mensen die me gemist hebben, of geen contant geld hadden, het kan ook hier.
Vorige week kreeg ik plots een mailtje van een oud klasgenoot. Een paar jaar geleden heb ik eens een oproep geplaatst voor een op komst zijnde reunie en dat had hij nu pas onder ogen gekregen. Naar die reunie ben ik nooit geweest omdat later bleek, tenminste dat dacht ik, dat de reunie voor een andere klas was dat is nooit duidelijk geweest. Hij was zeker gekomen zei hij. Jammer dat dat toen allemaal mis is gelopen want het bleek achteraf erg leuk te zijn geweest.
We mailden een paar keer over en weer en vertelden wat we zoal deden en gedaan hebben in ons leven en zoals bij de meeste gewone mensen van onze leeftijd gaat het om werk, kinderen, wat je zoal doet in de overgebleven tijd en of je daarnaast niet al teveel tegenslagen en ellende hebt gehad.
Wat me opviel is dat het gelijk zo vertrouwd is, we stuurden foto's en natuurlijk zie je die 55 jaar er bijna niet aan af. Als ik aan hem denk zie hem als vroeger met zijn vinger in de lucht want Jef wist veel, bijna alles. Hij zat achter me in de klas en als er iets gevraagd werd hoefde ik maar om te kijken en daar zat hij dan weer met die arm omhoog.
Ik vond hem aardig, leuk, grappig ook.
Hij herinnerde zich mij als een bescheiden meisje en vond mij ook aardig ook al had ik toen al verkering met Joop.
En zo zocht hij nog eens in zijn doosje en keek ik nog eens mijn albums na, de leuke kampeerweken in Wouw vooral. De klassen waren groot toendertijd. We begonnen en eindigden met drie klassen volgens mij en hij voegde zich daar in de winter van 1963 tussen.
We zaten de laatste drie jaar bij elkaar in de klas, want ook hij bleef in de derde zitten.
Wij hadden zodoende dank zij de grote, onze eigen mini reunie.
Mocht je Jef ook gekend hebben in zijn Zierikzeese tijd en eens contact met hem willen, geef mij dan maar een seintje. Misschien komt het nog eens van een reunie ik zou het best leuk vinden en Jef volgens mij ook.
UPDATE!
Jammer. Nog geen enkele reactie.
Dat zal het mooie weer van vandaag wel zijn, mensen doen iets anders dan logjes lezen, heel verstandig!
Daarom laat ik het gewoon nog een dagje staan want zulke logjes vind ik zelf altijd het leukst, onverwachte mailtjes, berichtjes uit wat voor hoek dan ook en zeker een klasgenoot van vroeger, daar ben ik dan blij mee.
Want kijk mij daar zitten, verlegen, onzeker, ik kon niks, dik gedrocht, pielhaar, altijd op die rotfiets, naar die rotschool, zo leuk vond ik het allemaal niet.
En dan Jef, joviaal, aanwezig, alleswetend, had overal plezier in. Tenminste zo leek het, daar kon ik best jaloers op zijn.
Met vriendinnen had ik wel lol, tekenen deed ik toen ook al, de leraar voor gek zetten in een tekening en dan de tekening de klas doorsturen. Dat dan weer wel.
'Wat ben jij van ingetogen veel meer open geworden' zegt Jef in een van de mails.
'Wat veel en vooral mooie foto’s. Wat een creativiteit zit er in je'!
Dat vind ik dan zo fijn dat iemand dat ziet en zegt, want ik ben natuurlijk best heel veranderd en dat komt dan toch ook vooral door dat wereldwijde web (en Joop natuurlijk die niets raar vindt en me vooral altijd en overal in stimuleert).
Het is een beetje raar plaatje met die buizerd, maar ik vind het wel mooi eigenlijk. Ik liep een beetje in gedachten vanmorgen en toen ik opkeek keek hij me recht aan, vlakbij. Maar ja eer je dan je fototoestel te pakken hebt is de vogel gevlogen natuurlijk. Even later was hij geland op een paaltje een stukje verderop, achter een struikje dat zag ik thuis pas.
Vanmiddag klaarde het op, mooie wolkjes, we deden een rondje Stoofweg, dat betekende twee opritjes. Joop helpt dan wel mee met zijn handen maar ik ben toch altijd blij als we weer boven zijn.
We werden bijna ondersteboven gereden door zo'n grote strontwagen, volgens mij had de chauffeur ons totaal niet gezien. Er was een volle strontkar gearriveerd en de lege kon weg, wij liepen er met rolstoel en hond net naast op een strookje van een meter ongeveer toen hij begon te rijden en het scheelde echt een haar of hij had ons geraakt. Ik schrok me wel een ongeluk, maar gelukkig liep het goed af.
Daarna even wat boodschappen in Scharendijke. Daar was het stilte voor de storm zo te zien, volgende week met Pasen zal het wel anders zijn.
Van vooroverbuigen en een selfie maken krijg je wel een dikke kop, maar vooruit we hadden er plezier in.
Dat valt nog tegen hoor, zo'n rolstoel duwen met 75 kilo erin vooral als je een opritje op moet en het waren er wel vier. Het zweet stond op mijn rug toen we thuiskwamen. Joop wil volgende keer ook nog een kleedje over zijn knieen.
Vanmorgen kwam de bestelde rolstoel, zodat we in elk geval een wandelingetje kunnen maken en in huis was het ook makkelijk om naar de wc te gaan zonder gips .. . maar zonder gips is ook niks, dan ben je helemaal invalide.
Vanmiddag weer naar Goes naar de podotherapeut. Hij vermoedde dat het gips te strak heeft gezeten en de hoek om de achillespees op te rekken te groot is geweest. Zijn advies was om het nog een keer te proberen maar dan wat rustiger aan. Nu was zijn voet al een beetje opgezet en de hoek is wat kleiner, rustig aan beginnen. Het is eigenlijk botmoeheid. De botjes in zijn voorvoet worden steeds op en neer bewogen en door de te korte achillespees te zwaar belast met het lopen, daardoor ontstaan er scheurtjes en in het ergste geval breken ze ook. Hij wist niet, kon het niet zien op de scan of dat het geval was.
Het nieuwe gips geeft in elk geval weer wat rust tot nu toe, hij is mobieler en het is minder pijnlijk.
De rolstoel hebben we onder het afdakje gezet, iets minder aanwezig en zo vlug mogelijk weer de deur uit is de bedoeling. Of hij ooit nog zo kan wandelen als hij gedaan heeft heb ik nog maar niet gevraagd. Eerst maar eens van de pijn af.
Joop kreeg steeds meer pijn aan zijn voet, dat kon niet zo blijven duren. Hij belde met de gipskamer en nee zo hoorde het niet zo'n heftige reactie, dus wij weer naar Goes. Het gips is eraf maar als je dan denkt dat de pijn minder wordt, nee dus. Gelukkig komt morgen de rolstoel en kunnen we ook morgen alweer bij de specialist terecht op aanraden van de gipsmeneer.
Ik ben zodoende ook uit mijn doen en kom eigenlijk nergens toe, niet dat dat moet maar ik zou het wel willen.
De bloembakken komen weer mooi tot leven. De druifjes en de Euphorbia bloeien, de tulpen komen eraan en binnenkort judaspenning! Dat vind ik echt zo leuk! Ik denk dat ik zelf een keer zaadjes vond, maar dat weet ik dus niet meer zeker.
De bolletjes in de mand bloeien ook.
En de buurvrouw heeft prachtige anemoontjes. Ik zei het al toen we gingen verhuizen, 'mijn tuin wordt eigenlijk veel groter in plaats van kleiner, want heel Zonnemaire inclusief de polder reken ik nu daartoe'. Ook de tuin van de buurvrouw dus! :)
bij had gezet dan was het gelijk duidelijk geweest, maar ja ze wilde het weer te snel doen denk ik zomaar.
