Elke dag kom ik er wel een keertje langs en ik heb het vol bewondering gevolgd. Wat een werk hebben die mensen verzet om van het verwaarloosde spul weer een mooi opgeknaptgeheel te maken. Zeker een aanwinst voor ons dorp. Komende woensdag de opening van Molen de Lelie.
Het was een grijze koude dag, maar ik heb een heerlijke lange wandeling gemaakt. Alvast een beetje in de tuin begonnen en inmiddels schijnt de zonvolop, hopelijk blijft dat nu een tijdje zo.
Ze waren wel blij met Joop hoor, daar in Pakistan.
Afgeladen met geschenken kwam hij weer thuis, verpakt in prachtige fluwelen doosjes en dat krijgt ook allemaal een plekje natuurlijk, in de trofeeën kamer van Joop.
De doosjes wilde hij maar weggooien, dat vind ik dan weer zonde, ik ben gek op doosjes.
De duiven zijn weer overgedragen, of zij daar blij mee zijn weet ik niet, ik wel in elk geval.
En nu moet ik toch maar eens serieus met wat anders aan de gang.
Beetje knippen, want alles hangt over, gewoon lekker gedachteloos de tuin in. Ik heb op het ogenblik het gevoel dat ik alles maar half doe en niks goed, daar moet verandering in komen, dat komt dan in die tuin misschien vanzelf goed.
Als het goed is heeft Joop net weer voet op Nederlandse bodem gezet. Vanuit München belde hij nog even, hij was al aardig opgeknapt gelukkig en had na tien dagen droog te hebben gestaan alweer een borreltje gedronken. We gaan zodoende even bijkletsen en samen wat eten en drinken.
Kijk, ze kan het echt hoor, zonder stok ook.
Nu is de vieze blubber er wel een eind uit denk ik, de Grevelingen is lekker schoon en helder.
Vanaf volgende week is ons dorp een broodjeszaak rijker en niet alleen brood maar ook taart, dat wordt smullen in Scharendijke.
Joop is als het goed is op de terugweg.
Vanmorgen nog een vrolijke mail met de mededeling dat hij gisteren een voedselvergiftiging had opgelopen en behoorlijk ziek was, bah.
Ik was vanmiddag even op Zonnemaire, bij haar. Mijn Oostindische Kers heeft de strenge winter niet overleefd, nergens komen er zaadjes op dus ik hoopte op een paar jonge plantjes, maar ze was er niet. Morgen nog eens proberen. Nu ik er toch was heb ik natuurlijk wel wat foto’s gemaakt, het was er als altijd prachtig en toen ik weer terug naar huis wilde rijden besloot ik daar eerst ook nog maar een rondje te wandelen met Didi, want wat is er nu leuker dan je nieuwe schoenen inlopen in deprachtige polder van Zonnemaire. Ik had geen riem bij me, maar het is daar altijd erg stil, dat moest kunnen en het kon ook, we liepen lekker door, totdat ze een eenden nest ontdekte, nou nou dat was feest hoor. Moedereend vloog natuurlijk weg en Didi deed precies wat ze wilde, ze rende er in rap tempo achteraan, al hupsend en rennend om haar maar goed in de gaten te houden. Daar hielp geen roepen aan. Ik heb het maar even aangezien en uiteindelijk kwam ze wel weer terug natuurlijk, waarbij ze nog lekker even een paar keer in de sloot sprong. Ik weet niet of jullie dat al eens geroken hebben, de zwarte blubber die daarin zit, nou dat stinkt behoorlijk! De rest van de wandeling heb ik haar aangelijnd aan het riempje van mijn fototoesteltasje. We zijn met de raampjes open naar huis gereden waar ik haar gelijk onder de douche heb gezet, onder wild protest natuurlijk, want douchewater is lang zo leuk niet als al dat andere water.
Ik kwam ook nog een paar kunstwerken van de Roots & Route tegen, waarvan het gedicht me erg aanspreekt. Lees hier de uitleg.
De dag begon grauw en koud, geen vliegweer vond ik, dus ik was gauw klaar. Even naar Zierikzee gereden voor nieuwe schoenen, ik had er nu al zoveel bekeken en aangehad, dat ik het inmiddels wel wist, of juist niet, want ik wil nog wel een paar leuke slippers, maar voorlopig gewoon even een paar ouwerwetse Teva’s, daar kan ik tenminste ook lekker mee wandelen. En als de zomer zo blijft laat ik het daar gewoon bij. Vanmiddag heel de stoep aangeveegd, daar werd ik tenminste lekker warm van en omdat het inmiddels wat beter weer was geworden konden de duiven vanmiddag weer wel vliegen en ik de hokken schoonmaken. De kostgangerkomt uit Limburg, dat vond zijn baasje wel wat ver, dus ik heb hem vanmiddag de lucht in gegooid in de hoop dat hij terug zou vliegen, maar even later was hij er weer en vanavond is hij weer lekker naar binnen gekropen. Ik laat hem maar even.
En dan natuurlijk ook nog even een plaatje van Didi, zij mist Joop ook, als ik over het baasje begin spitst ze haar oren en kijkt verwachtingsvol naar de deur.
We zijn over de helft gelukkig. Ik zal blij zijn als Joop er weer is zodat hij zelf weer voor zijn duifjes kan zorgen, al gaat het wel steeds sneller. Het is ook wel een beetje wennen natuurlijk en gaat steeds makkelijker. Ik heb er nu alleen weer een kostganger bij, straks eens vragen wie dat nu weer is.
Een lange wandeling met Didi gemaakt en vanmiddag een vers bot gehaald bij de vleesboerderij. Ze is er zoet mee en loopt nu in elk geval niet elke stap die ik zet met me mee. Voor mezelf had ik een tournedootje meegenomen, bak sla erbij en klaar, lekker makkelijk.
Morgen eens een poging wagen wat in de tuin te doen, dat is ook best nodig en een veegbeurt zou ook niet verkeerd zijn, wat een pluizen waaien er in de rondte.
Gisteren kon ik er niet terecht vanwege dat het zondag was, hij had zaterdagavond al gebeld, maar vandaag kon het wel. Dus ik dacht ik ga vroeg op stap, om alle drukte van naar huis terugkerende vakantiegangers voor te zijn. Na drie keer bellen werd er eindelijk opgenomen en kon ik vertrekken richting Westkapelle, een leuk ritje, we gaan ook vaak met de Spit die kant op. Het was wel even zoeken daar want ondanks dat het 2e Pinksteren was zat toch blijkbaar heel de hoegemeente binnen, de mensen die er rondliepen waren vakantiegangers en hadden ook nog nooit van de straat gehoord waar ik moest zijn. Nadat ik hem gevonden had en het verloren duifje ingeladen, vroeg de goede man: “Jie ei zeker wè drie keer hebeld”. “Ja” zei ik. “Dat docht ik wè, jie ei gin nummerherkenning, in toen de telefoon vô dun derde keer hing ekkun ins ophenoome”. “O” (dat is dan fijn, dacht ik erbij). “Jahaa, want vô dajet weet wille ze je wi un verzekering verkoope….”. Ik heb er maar niet teveel van gezegd en ben gauw huiswaarts gekeerd, want voor je het weet ben je besmet. In Aagtekerkeheb ik minutenlang sprakeloos naar de vreemdst uitgedoste mensen zitten kijken die de kerk verlieten, ongeloofelijk. Als er al een lieve Heer bestaat dan kan dit toch nooit zijn bedoeling zijn, dacht ik.
Heerlijk geluierd en op het verzorgen van de duiven na, niets gedaan.
Eind van de middag een wandelingetje, met onderweg een ijsje en een duik in de Grevelingen voor Didi.
Zo is het leven bedoeld op een eerste Pinksterdag.
Zeemist en nog steeds, nu al maanden, die rottige koude noorden wind.
Geen aardigheid aan om lekker buiten te zitten. Gisteren deed ik dat wel, uit de wind en in de zon en nu heb ik een stijve nek. Het is gewoon veel te vochtig. En de weerman voorspelt, alweer, prachtig weer, wel 24 graden… niet hier dus. Op het strand liep iedereen goed ingepakt en van de strandstoelen werd geen gebruik gemaakt.
Ik ben ‘s morgens lekker vroeg op, komt ook omdat ik er vroeg in duik, en dan gelijk maar achter de duiven aan.
Ik krijg er steeds meer, vandaag kwam er alweer eentje aanwaaien, een Oosterlander blijkt nu, hij wordt zo opgehaald.
Joop en ik hebben elke dag even contact via msn, wat een geweldige uitvinding toch, gewoon even kletsen met beeld en geluid.
Zo en nu nog even een borrel bij de buuv, daar stikt het van de Chinezen op het ogenblik.
Kijk maar eens goed naar het middelste paar, ik was er best blij mee de afgelopen dagen. Ze waren al jaren oud, maar op zoek naar nieuwe zag ik dat de dikke zolen weer helemaal terug waren, als ze ooit al weg waren. Tot op het eind van de middag er ineens weer eentje verdwenen was en ja hoor…… Didi had hem weer te pakken. Man man wat was ik boos, ik heb haar nog net niet vermoord en ben er nog schor van. Nu staan ze nog precies zo buiten en loopt ze er met een grote boog omheen, ik denk dat ze het voorlopig in elk geval begrepen heeft. Het rechtse paar is nog over van de vier paar die ik had, die zijn van plastic en die vindt ze vast niet lekker. De linker gympen kocht ik een paar weken geleden en die heeft ze ook al een keer te pakken gehad bij de hiel, die kon ik nog net redden en met een beetje naai en stikwerk weer dragen. Komende nacht zet ik ze allemaal boven haar hoofd op de plank.
De voorbereidingen voor de Pinksterdrukte waren in volle gang vanmorgen, er werd van alles opgebouwd. Er schijnen ook zones te komen waar je op bepaalde tijden een toegangsbewijs voor moet kopen. Bij de visboer werd een podium neergezet toen ik er mijn visje voor de komende dagen ging kopen. Mij zul je daar niet vinden tussen de drukte.
Vanmiddag is de duivengoeroe even langs geweest om de nieuwste borelingen te ringen, dat moet precies op tijd anders gaat het niet meer, of als het te vroeg gebeurt vallen ze er weer af, dat moet ik morgen even controleren.
Het was heerlijk vandaag, wel weer veel heen en weer gelopen, aan wandelen kom ik bijna niet toe. Ik ga zo maar eens lekker op het strand kijken, met Didi een avondwandelingetje maken.
Joop is goed aangekomen, had een erg comfortabele reis gehad, bizznizz class, dan kan het ook bijna niet anders.
Ik ben er even klaar mee. Vanmorgen vroeg op om Joop uit te zwaaien, daarna nog even terug, maar dan doe je natuurlijk ook geen oog meer dicht. Na de koffie druk met de duiven in de weer, het ging allemaal goed, tot vanmiddag de achterbuurmanboer op het land heen en weer begon te rijden en ze lekker op het land gingen zitten pikken in plaats van naar binnen te komen. Ik heb geloof ik wel honderd keer heen en weer gelopen, roepen “kom maar, kom maar naar binnen”, met het voerbusje schudden, afijn , ik heb alle wapens in de strijd gegooid, maar ja nu zitten de doffers in het duivinnenhok en andersom en er zit er ergens nog eentje verkeerd geloof ik, hahahahaha, dat begint al goed. Ik kan vandaag in elk geval geen duif meer zien……… en ook geen was. Tiet voor een roseetje met een hapje vis.
Kijk eens wat een grappig roseetje. Iemand anders had hem gewonnen afgelopen zaterdag op de duivenclub, maar die dronk niet, zodoende kreeg Joop hem. Ik zag pas vanavond toen ik hem open wilde maken wat een leuke fles het is, inclusief groene stop.
Nou dat viel nog niet mee vandaag met de duiven, ze zitten gescheiden in hokken, met schuifklepjes en scharnierluikjes met haakjes en wurfeltjes, echt zo ingenieus heeft Joop dat allemaal bedacht. En als de duiven uit hok zes gaan vliegen, moeten die van vijf in zes en komen die van zes weer binnen in vijf waar ze eten krijgen, die van zes gaan dan weer vliegen en tegen de tijd dat die weer binnen komen moeten die van vijf weer in hok zes door het luikje met de scharniertjes en het wurfeltje, dat daarna dan weer dicht moet, anders gaat de boel door de war. Zo hebben we ook nog een sleuf, dat is nog ingewikkelder en daar zitten er nog veel meer. Ik had ze niet geteld toen ze terugkwamen, dat moet wel, want het kan zomaar zijn dat er nog ergens eentje vliegt of in een boom zit en als de boel weer dicht is kan die dan niet meer naar binnen en gaat weer in de war met de volgende club die naar buiten gaat, dat gebeurde dus ook vandaag, plus dat er eentje terug kwam die al een tijdje weg was, dan heb je er ineens één meer, dat kan ook nog. Gelukkig duurt het niet al te lang, tien dagen is te overzien. Joop is aan het pakken, geen idee of de boel nog vliegt, ik heb het niet erg gevolgd vandaag.
Joop heeft vanmorgen vroeg alles gespoten, het was er lekker windstil weer voor zodat ik hoop dat alles op de goede plek terecht is gekomen en de bomen gerooid zijn. Gisteren heeft hij me ingewijd in de geheimen van de duivenmelkerswereld, ‘t is pure tovenarij hoor. Ik heb alles genoteerd en nu maar hopen dat ik het tot een goed eind breng en de duifjes allemaal nog leven als hij terugkomt. Ik heb nog één dag om te oefenen, want woensdagmorgen vroeg vliegt Joop uit, als er niet teveel as in de lucht zit tenminste. De morgenster bloeit ook weer, ik heb er nu volop. Hiernog een zaadbol.
Zo langzamerhand wordt het een beetje minder koud, zegt de weerman net. Nou ik merk er nog weinig van hoor, het is gewoon koud! En toen schoonzus en ik eind van de middag samen even op het terras gingen zitten, heb ik lekker een warme trui aangedaan, mij krijgen ze niet gek toevallig. Ik ben wel een beetje in de tuin bezig, het is een rommeltje overal. Didi sjouwt met stokken en takken en verpulvert die tot snippers. We hebben onze eigen levende houtversnipperaar. Ik heb me voorgenomen me deze zomer maar niet al te druk te maken wat de tuin betreft, hij is toch al bijna voorbij. dat heeft geen nut. We hebben weer veel orchideeën erg veel kikkers, vooral veel onkruid en zo hier en daar komt er ineens een heel bos de grond uit. Gewoon op tijd maaien en de struiken knippen, dan ziet het er vanzelf verzorgd uit en dat bos moet Joop maar even plat spuiten omhakken. Vanavond hebben we het andere pakje uit de diepvries opgegeten, dat waren wel tongetjes, ze smaakten prima!
Het duurt al een tijdje.
Ik zit niet lekker in mijn vel.
Er gebeuren dingen waar ik eigenlijk niets mee te maken wil hebben, maar waar ik wel bij betrokken word en het is niet makkelijk daar dan afstand van te nemen.
Zo’n koninklijke familie heeft het dan toch maar makkelijk, daar wordt alles geregeld. Als Maxima een probleempje heeft hoeft ze maar op een knopje te drukken en de redding is nabij.
‘t Is altijd een heel werk om alles weer op dreef te krijgen vind ik met zo’n nieuwe pc en nu was er niet eens iets kwijt. Neem nu dat webcamplaatje, dat wil nooit in één keer lukken, altijd gehannes. Gelukkig heb ik dan altijd nog een uitdraai van een gesprek dat ik ooit met Downer had op msn, toen het ook niet wilde lukken. Hoe zou het met haar zijn vraag ik me dan af. Internet is best raar, je leert sommige mensen best goed kennen door wat ze schrijven of dagelijks contact op msn, ik heb haar nooit in het echt ontmoet en doordat ze niet meer logt eigenlijk al een tijd niets van haar gehoord. Zulke dingen vraag je je dan toch af als je hoort dat er een webloggeronverwachts is overleden. Ik heb hem ook ooit eens een tijdje gevolgd, maar soms lig je elkaar niet zo en verlies je elkaar weer uit het oog, dat gebeurt ook. Toch doet het me wel wat, het is die andere wereld, niet het èchte leven zegt men dan, maar een wereld die toch wel steeds meer deel van het ‘real life’ uit gaat maken.
Ja, de kopgroep was dus al voorbij en de meeste anderen ook, maar toch, omdat Elmar er om vroeg ook nog maar even het filmpje waar het mee begon en waarom ik nu een nieuwe pc heb. Het was nog even puzzelen hoor, je komt toch steeds weer voor verassingen te staan, maar ook dat is weer gelukt.
Wat een rotdag verder, om over het weer maar niet te praten, je zou er depressief van worden. Al die gezinnen met weer een hoop ellende. En wat zou de oorzaak zijn?
Joop gaat volgende week ook weer vliegen, ik heb het er niet op, de aswolken zijn ook nog niet uit de lucht…
Ik had gisteren voor het eerst een filmpje gemaakt met mijn nieuwe toestel en toen ik dat af wilde spelen bleek dat niet te kunnen en moest dan daarna opnieuw opstarten, iets met de resolutie… en omdat we er toch al aan zaten te denken vanmiddag gelijk maar een nieuwe gehaald.
Wat een luxe! Supersnel en geluidloos, dat is nog wat het meest opvalt, dat oude ding stond altijd als een gek te loeien.
Maar ja dan ben je ook weer even druk met alles er weer op te zetten en gelijk tussendoor grote schoonmaak houden, want je moet dan toch onder het bureau zijn voor de stekkertjes.
‘t Is een kleintje en hij kan nu bovenop mijn bureau, nieuw toetsenbord en muisje erbij, beeldscherm was nog goed.
Ik ben weer helemaal gelukkig.
Ik wist niet precies hoe laat de Giro ‘d Italia kermis in Ellemeet voorbij zou komen, dus liep ik maar op goed geluk die kant op. Tegen enen was ik daar en het werd er al behoorlijk druk. Maar toen ik hoorde dat het spul pas om kwart voor drie voorbij zou komen vond ik dat toch nog wel lang duren. Ik had honger en ben eerst maar terug naar de winkel in Scharendijke gelopen voor wat te eten. Joop was inmiddels ook onderweg, hij moest vanmorgen in Den Haag zijn en we spraken af elkaar op de Brouwersdam te zien. Daar waren ook al behoorlijk wat mensen, maar wat een koude rotwind, ik had alleen maar een bodywarmertje aan en dat was eigenlijk wat weinig. Het was het beste om maar ergens achter te gaan staan, dat deden dan ook de meeste mensen. En daar sta je dan een uur te wachten, af en toe komt er eens iets voorbij en dan eindelijk als de hele bubs aan komt razen is het in een vloek en een zucht gebeurd. Ik was even afgeleid en heb alleen een foto van de achterkant van de kopgroep, die heeft vast niemand ;)
We zijn er weer even druk mee.
Gezellig, dat wel, maar een mens komt niet aan computeren toe.
Gelukkig ving ik net nog op dat ik niet op een ontbijt op bed hoef te rekenen en dat is fijn!
Ik schil zelf mijn sinasappeltje wel.
Drie vlekken waren het inmiddels al geworden, dus foto’s plaatsen zonder bewerking ging al helemaal niet meer. De rekening had ik niet meer en een kopie van het bankafschrift waar alleen een bedrag op stond was niet voldoende, zo bleek vanmiddag. De reparatie zou zo’n €160 kosten, dus ja dan is de keus niet meer zo moeilijk, ik heb een nieuwe! Dezelfde als ik had, maar hij kan intussen net alweer iets meer, grotere groothoek, verder zoomen, betere Macro (geloof ik) HD film en ik heb er voor een paar tientjes extra, naast de gewone garantie ook nog een verzekering bij. De oude kan ik nu pakken bij zandstormen of andere barre weersomstandigheden. Het is een fijn toestel, dus ik heb er niet lang over nagedacht. De foto maakte ik in de auto toen ik even op Joop moest wachten bij Bolle, niks geknipt en niks bewerkt (behalve een toestelletje in geplakt natuurlijk).
Er werd regen voorspeld vandaag, maar vanmorgen scheen de zon volop zodat ik maar een beetje op tijd op stap ging. Met windje mee op het strand was het goed te doen, al blijft die wind ijzig koud. We zijn helemaal doorgelopen tot de kleine duintjes, dat was al een tijd geleden en voor Didi de eerste keer. Op het naaktstrand waren weinig blote mensen te bekennen, helemaal geen mensen eigenlijk. Ik wist helemaal niet dat er op twee stukken strand officieel naaktrecreatieis toegestaan, ik vermeld het maar even voor eventuele liefhebbers.
Daarna nog even vis gehaald in Renesse, ik was toch in de buurt en onderweg naar huis ben ik meerdere van de kunstwerken tegengekomen, het staat erg mooi.
De route is te fietsen vanaf 6 mei tot eind augustus. Meer dan twintig kunstenaars, fotografen, architecten, dichters en plannenmakers uit de streek geven op grote panelen langs de route hun kijk op het begrip ‘vruchtbaar’. Wat bloeit er nog meer op vruchtbare bodem? En hoe ziet een boerderij er over honderd jaar uit?
De vis is inmiddels op en de zon schijnt nog steeds.
Ik hou wel van zulke dingen, meestal staat het erg mooi zo midden in de polder. Dezeis onderdeel van de kunstfietsroute Roots@Route die morgen van start gaat. Je zou er bijna voor gaan fietsen, maar zoals jullie al weten is dat niets voor mij, ik trek mijn stevige stappers wel aan, of als ik meer wil zien doe ik een rondje met de auto. Dat zal er dus wel van komen, want meer wil ik er zeker wel van zien. Deze kwam ik vandaag toevallig tegen omdat ik een ommetje maakte in verband met de Giro ‘d Italia die komende maandag ons eilandpasseert en de Kuijerdamseweg nog even in zijn ouwe doen vast wilde leggen, hij wordt op dit moment van een roze verfje voorzien.
En nu ik toch met de aankondigingen bezig ben ook nog het volgende:
De mail van Sonja en Ernesto:
_Het is zover! Na lang zwoegen en wat vertraging gaan we zaterdag 8 mei om 10 uur open. Als je het leuk vind en je hebt tijd? Kom even langs! Een andere keer kan natuurlijk ook. Zie onze eerste advertentie voor de openingstijden. Sonja en Ernesto, Miendomus_
De website is nog niet online, maar dat gebeurt vast eerdaags. De openingstijden kan je ook hierbekijken.
Ik wens ze in elk geval alvast heel veel succes met hun nieuwe winkelaan de oude vertrouwde Sint Domusstraat in Zierikzee.
Toen de oorlog uitbrak zat de vader van Joop bij de Marechaussee
De Duitsers hadden echter in de oorlog de Marechaussee het predicaat “Koninklijk†ontnomen. De Marechaussee, anders samengesteld dan voor en na de oorlog, stond toen onder Duits gezag, en deed helaas geen “koninklijk†werk. Overigens probeerden vele marechaussees binnen de beperkte ruimte, die zij van de Duitse bezetters kregen of namen, gevangenen goed te bejegenen en te helpen. (zie link)
Joop weet niet of hij tijdens de oorlog of pas erna bij de Rijkspolitie is gegaan, dat moeten we nog wel ergens kunnen vinden. Wel is hij altijd erg trots op zijn zilveren bestek, gekregen van de familie de Graaf. Zijn vader kreeg altijd een dag van tevoren bericht wie er de volgende dag moest worden opgehaald om te worden gedeporteerd met waarschijnlijk een noodlottig eind. Als hij de mogelijkheid had ging hij de avond ervoor op pad om die mensen te waarschuwen dat ze weg moesten wezen, zo ook de bij deze familie. Ze zijn gevlucht en na de oorlog kreeg hij als dank een deel van het familiebestek, met de initialen van Joop, die inmiddels geboren was. In de winter van 1944/45 kwamen de Duitsers er waarschijnlijk achter dat hij de mensen van tevoren waarschuwde en kwamen bij hun thuis om hem op te halen, hij had zich op tijd weten te verstoppen achter een luik. Alles hebben ze doorzocht zelfs een Keulse pot met zuurkool staken ze kapot, alsof hij daarin kon zitten. De moeder van Joop hadden ze buiten in de vrieskou gezet met haar dikke buik, zwanger van Joop die in februari ’45 werd geboren. Ze werden bang toen ze een lege holster aan een stoel zagen hangen en er waarschijnlijk ergens iemand moest zitten met een geladen pistool, toen zijn ze vertrokken.
De brief is een bedankbrief van de vader van Joop, hij schreef hem twee keer, of deed hem een paar keer over voor het nette en heeft er zelf altijd eentje bewaard in hun trouwboekje, waar ik hem vanavond weer even uit heb gehaald voor de foto. Ik had geen zilverpoets in huis anders had ik het bestek nog wel even netjes opgepoetst voor de gelegenheid.
En zo denken ook wij even terug, aan onze ouders en al die anderen op deze 4de mei.
Het was weer even moed verzamelen om er op uit te trekken, maar eenmaal op het strand was het toch lekker ook al regende het volop. De prullenbakken stonden er verloren bij en ik weet bijna zeker dat ze op het hele strand in de meerderheid waren.
Prachtige schuimmotieven ook. Hieren hier nog een paar.
Groeizaam is het ook, het gras staat inmiddels bijna twee kontjes hoog op sommige plaatsen en nu moeten we nog wachten tot het een beetje is opgedroogd om te kunnen maaien. Droog is het inmiddels wel.
We zullen het ermee moeten doen voor zolang als het duurt, maar nat en koud is het wel. Met mijn thermo-onderbroek aan en regenbroek erover heen hebben wetoch lekker en flink stuk gelopen. De roetoeters willen wel maar hebben toch echt even wat zon nodig om helemaal tot zijn recht te komen. Ik zag verder dat de Pluk en Theetuin ook weer open is, daar moet ik toch binnenkort ook eens een kijkje gaan nemen. Het ligt vaak op mijn route, maar ja zoals het er dan vandaaguitziet lokt het niet erg.
Ik heb de houtkachel maar weer aangemaakt. Joop reed afgelopen nacht en vanmiddag met de taxi. Als je dan wat weinig slaap heb gehad ben je toch snel wat kouwelijk. Binnenkort gaat hij eens in Pakistan kijken voor de PUM. Het duurt gelukkig maar een dag of tien, lang zat en zo denken de duiven er ook over.
De bloemetjes van de Rozemarijn. Hij bloeit bij mij niet zo vaak, ik knip ze denk ik op het verkeerde moment, dat ga ik dit jaar eens anders doen, nl. net als bij de Lavendel kortwieken na de bloei en dan daarna niet meer. De Clematis is over een paar dagen weer één loemenzee. Na de regen van vanmorgen staat alles er erg fris bij en groeit de boel als een tierelier, er moet nodig weer wat gebeuren.
We hebben wel gewandeld, maar niet van harte hoor, ik vond het koud. Didi maakt het niets uit, ze springt nu ook regelmatig in de vaart langs het fietspad, die heeft geen kou.
