Ik dacht eigenlijk dat ze er met de koffie zouden zijn, maar ik had weer eens niet goed gelezen, het werd na de middag. Zodoende had ik wat tijd over en besloot de stoep eens onderhanden te nemen, alles was erg nat van de regen dus 'plantjes die ik niet hebben wilde' trok ik er zo met wortel en al uit.
Terwijl ik daarmee bezig was zag ik iets bewegen, ik keek nog eens goed en nog eens wat beter... geen vijver in de buurt maar het was toch echt een salamandertje. Hij bleef voorzichtig in het randje naast de stoep.
Ik heb hem maar laten doen natuurlijk, die vindt zijn weg wel en anders maar niet, zo gaat dat in de natuur.
Vanmiddag lekker gewandeld en ondertussen helemaal bijgekletst met Janny en Joop met Freek.
Wij blijven altijd een beetje achter want mannen hebben nu eenmaal niets met vrouwendingen te maken.
Update:
Ik had het toch goed want ik kreeg dus dit berichtje van een Salamandervriend van Scharendijke:
Inderdaad een salamandervrouwtje, alvast op zoek naar een overwinter plekje denk ik. Hagedissen zijn reptielen, geen amfibieën zoals kikkers en salamanders. Hagedissen kun je hier in zeeland wel vinden bij de Domeinen maar daar houd het wel een eind mee op. Hagedissen houden van droogte en warmte, salamanders van koud en nat!
Alles is lekker opgefrist vandaag. Ik zette de kamerplanten ook een tijdje in de regen om het zomerstof eraf te spoelen.
Niet veel gewandeld een rondje Korte weg was tot nu toe alles, verder scharrelde ik alweer wat in huis. Ik haalde kaarsen tevoorschijn, donker weer hè dan krijg je dat.... 'de krst komt er weer aan', zei ik tegen Joop, hij begreep niet waar ik het over had geloof ik.
Vanmiddag even naar de kapper voor de puntjes, zodat de onderkant weer wat dikker is en omdat het toch in de richting was ging ik ook even bij het tuincentrum langs en kocht een paar uhh.... kaarsen... zodoende aten we gezellig bij kaarslicht.
Op de foto de tabaksplant, die prachtige bloemen heeft, alleen jammer dat de blaren zo snel geel worden, maar misschien komt dat ook gewoon door de droogte, of verkeerde grond.
Vanmorgen was mijn bril klaar, dus ik gelijk naar Zierikzee.
Wat een verademing. Hij kijkt gewoon goed en zit lekker, is neutraal qua kleur want grijzig en bruinig. Die rare kleurtjes van de foto's was niet zo de bedoeling, misschien doe ik het nog over, maar eigenlijk vind ik het wel best zo, veel te warm.
Ik ben ook nog steeds erg blij met mijn haar, wel vreemd als mensen die je niet zo vaak ziet zoals op het feest afgelopen weekend, je niet herkennen of toch twee keer moeten kijken zo van 'wie ben jij ook alweer'.
Mensen kennen mij niet anders als tenminste met een ponny, maar ik heb echt alles nodig om een beetje volume te krijgen dus die ponny moet er ook bij anders heb ik èn een dunne ponnie èn dun haar, alles bij elkaar heb ik nog steeds dun haar, maar toch net ietsje meer.
Ik hoef het nu ook niet meer elke dag te wassen, heerlijk! Een paar spelden erin 's morgens en het zit! Nonchalante losse plukken kan ik ook wel uit mijn hoofd laten, dat worden stijve rechte steeltjes, daar is mijn haar gewoon niet geschikt voor, maar al doende leert men en ik weet wel nu al, dat het veel makkelijker is dan die korte pieken.
Oh ja en opmaken begin ik ook niet meer aan, ik vind mezelf veel leuker zonder en Joop gelukkig ook, hooguit een vleugje lippenstift of als het echt moet iets, ik heb het nog wel natuurlijk. Ik moet niet meer denken aan de tijd dat ik niet zonder gelakte nagels kon.
Wij waren een nachtje naar Limburg want daar viel wat te verbranden, dat noemen ze daar een vuurfeest. Kees verzamelt het hele jaar zijn snoei en tuinafval om er aan het eind van het seizoen een lucifertje bij te houden.
Didi was ook mee natuurlijk. Er waren kleine kinderen dus we hielden haar een beetje apart en hadden de kinderen gezegd haar niet te aaien, rustiger voor iedereen.
Ze kwam niets te kort en met de grotere kon ze het uitstekend vinden.
Toen iedereen er was verhuisden we naar de wei onder bomen met de door iedereen gebakken taarten en al het andere lekkers er was genoeg. Ik had een lekkere Zeeuwseknoppencake gebakken.
Joop vond het allemaal helemaal niet vervelend.
En toen ging eidelijk de fik erin... wat een hitte
Iedereen fotografeerde en filmde erop los Truus natuurlijk ook
en Taco de familiefotograaf
Toen alles verbrand was weer terug naar het terras voor de barbeque met uitzicht op de prachtige tuin van Kees
Vader en zoon bakten een worstje of wat
En nog ander lekkers.
Vanmorgen nog wat restjes opgemaakt en daarna weer op huis aan, het was druk onderweg, maar we zijn er weer.
Het was weer een geslaagd feestje en erg leuk iedereen weer gezien te hebben.
Voor het eerst sinds we hier wonen ben ik met beide voeten op de zolder geweest, het is hoog en ik durfde nooit en omdat ik een beetje aan het reorganiseren ben moest ik daar even wezen, tenminste, ik had iets nodig. Daarvoor moest ik altijd Joop aanspreken, dat is vervelend ik doe het liever zelf even, dan hoef ik ook niet te wachten.
Dus ik ging eens boven aan de trap staan, stok met haak mee dat is ook weleens handig als het niet tever staat en van het een kwam het ander en voor ik het wist zat ik erop! Wel richting rechtuit, de andere kant op doe ik de volgende keer, misschien, slik...
Maar goed de rommel is wat beter georganiseerd. Ik heb nu een rek op mijn kamertje, de technische ruimte is leger met net zoveel erin en de ruimte achter de kast op de slaapkamer is ook leger. Ik kan eigenlijk best goed opruimen en daar was ik druk mee vandaag, plus nog wat andere dingen.
Lekker wandelweer, we deden een fijn rondje. Zoals ik al eerder vertelde geloof ik, gaat het prima als ze aangelijnd is, zo gauw ik haar los doe komt er niets van terecht. Misschien heeft het ook wel met haar oog te maken, dat ze zich aangelijnd veiliger voelt. En ook al kan ze veel duidelijk maken door bewegingen of juist stil te geen staan, dit kan ze me niet uitleggen en misschien is het ook maar tijdelijk.
Even 'zwemmen' bij het haventje, dit is wel ongeveer het maximale of het moet echt heel heet zijn dan wil ze weleens echt zwemmen, ze kan het wel.
Zie je dat zeilbootje heel in verte, ik probeerde mijn zoom eens... als je wilt zijn de mensen herkenbaar, echt bizar en ook nog redelijk scherp.
Eenmaal thuis is het dan weer goed uitrusten.
Het lukt niet zo met tekenen en breien, ik ben er eventjes uit maar dat komt volgende week wel weer of de week daarop. Ben meer een beetje in het huis aan het scharrelen.
Er zit nog wel een oog hoor, het ziet er zo alleen wel erg gapend uit.
Hier begon het mee, de zon scheen prachtig door het golvende blad, goed genoeg voor een foto vond ik.
Toen ik daar mee bezig was zag ik plotseling iets springen, een joekel van een sprinkhaan bleek het te zijn. Eerst sprong hij steeds een stukje weg of kroop onder het blad, maar even later ging hij ervoor zitten.
Ik was wel een beetje bang dat hij op me zou springen, maar dat gebeurde gelukkig niet.
Mooi hè... en groen!
en als je de foto's aanklikt worden ze nog mooier.
Al weken ben ik tegen ze aan het praten, 'ga nou toch eens open, de zomer is bijna om', maar het duurde en duurde, tot een paar dagen geleden er eindelijk wat leven in de bolletjes kwam.
maar dan komt er dan ook wat uit, dan begrijp je pas dat dat even nodig heeft om tot ontwikkeling te komen.
Wat een weelde!
Suikerzoet, maar ik vind ze prachtig!
'Oe kan't zô hroeie' zou Piet zeggen, al zit er aan deze wel een steeltje en een worteltje.
Lekker rustig aan gedaan vandaag, oh nee valt eigenlijk wel mee, binnenkant van de auto gepoetst en het oud papier weggebracht. Een paar boodschappen in Zierikzee, ik was voor het eerst in de Action. Tsja wat zal ik ervan zeggen, ik vond wel wat ik zocht, dat was fijn. Ik wilde nog wat rondkijken maar moest toen ineens erg nodig... en dat kan daar niet. Het kassameisje vertelde vriendelijk dat de dichtstbijzijnde mogelijkheid bij de praxis was, dat wist ik niet, ook weer fijn om te weten.
Het was warm, geen wandelweer vonden we en toen we bijna thuis waren klonk het 'hee Ria, je kent me niet, maar ik jou wel', altijd leuk zulke ontmoetingen. Ze staat hier op een camping en heeft ook al eens gereageerd. Joop kwam er ook net aan, dus gezellig even staan kletsen.
Vanavond op het nieuws dat we met z'n allen meer aan krachttraining moeten gaan doen, ik kijk wel uit, ik heb dat nog nooit gedaan en dan moet je daar zeker op je zeventigste mee beginnen, mooi niet!
Het was wasdag vandaag. Bed in de was, bank in de was, eerst alles uitkleden, machientje in, machientje uit, drogen, alles weer aankleden, ik was er druk mee. Vloeren ook gelijk haarvrij gemaakt al zie je daar niets van, ik ben toch zo blij met mijn stenen planken!
Tussendoor kwam Mir nog even op de koffie en daarna wandelde ik nog een klein rondje en toen was het alweer bijna etenstijd, een dag is niks.
Ik kan nu weer niet wachten tot mijn bril klaar is. Hoe staat het met de brillen bij mijn lezers? Gaan jullie nog steeds naar de duurdere optiek of kiezen jullie ook voor de buurman?
Ik ga naar de buurman, ik heb nu voor €179 een nieuwe bril, inclusief glazen met alles erop en eraan. Vraag me niet hoe het kan maar het kan. Joop ging naar de overbuurman, waar hij eigenlijk altijd gaat, hij is iets duurder uit omdat hij graag meekleurende glazen wil. De acties zijn overal wel, Joop had zijn (duurdere) montuur voor een tientje, maar dan nog scheelt het een hoop.
Toen ik mijn bril uitzocht was er samen met mij een meisje van een jaar of zestien, zij nam er twee een blauwe en een rode iets grotere ronde monturen, ze stonden haar erg leuk en wel twee voor de prijs van één. Misschien moet je in de goedkopere zaken iets langer zoeken en allicht minder keus, maar ik pik die 'dure' brillen er op straat echt niet uit hoor, of het moeten mannen met afzichtelijke blauwe brillen zijn, waarvan ik dan weer denk, die heb je nooit zelf uitgezocht... die is je aangesmeerd.
Dit is toch wel de mooiste en fijnste periode van het jaar vind ik, of vind ik dat nu van het voorjaar ook? In elk geval is dit wel de kleurrijkste en dat begint nu zo langzamerhand een beetje.
Met af en toe nog zomerse bloemen natuurlijk, want die zijn er ook nog genoeg.
Het was een fijne dag, niet meer zo warm, een lekker windje, Didi had er zin in, dus ik ook.
Bij de wantsen was het een drukte van jewantse in alle variante. Dit is nog maar een fractie, want echt heel veel!
Vandaag kookte ik weer zelf, mijn heerlijke spitskooltjes recept, we doen twee keer met een kooltje als het tenminste een beetje fatsoenlijk kooltje is, dus twee keer met niet al te lang ertussen, maar dat vinden we niet erg.
Ik liep in de polder en had windje mee richting Dreischor, dat was best lekker dus ik besloot om maar door te lopen en even rond te kijken op de jaarlijkse vlasmarkt. Zo gezegd zo gedaan, Joop zou me later ophalen die had geen zin.
Het is ieder jaar wel hetzelfde, maar toch altijd wel even gezellig al was het er nu wel heel erg druk en iedereen had zijn hondje meegenomen, ja ik ook en dan moet je toch een beetje opletten waar je loopt.
Lekker in de zon repelen of hekelen... en er is gras rond de kerk...
Er was geen plaats op het terras en ik had best dorst en eigenlijk had ik het alweer gezien, dus snel Joop maar weer gebeld, het laatste stukje kwam ik nog wat pruimen tegen, heerlijk!
De notenboom is verhuisd naar een andere tuin in Zonnemaire, daar staat hij fijn met zijn worteltjes in de volle grond en wie weet eet ik er ooit nog eens een nootje van.
Zodoende was er een pot leeg terwijl het nog lang geen winter is en omdat ik toch in de buurt was keek ik eens bij het tuincentrum. Ik dacht aan herfstasters, maar er stond een heel rek met pas binnengekomen blchrsntn voor een feestelijk prijsje zei Hans, dat vond ik ook want 2.99 is nie diere, dus ik nam er twee.
Na de regen heerlijk gewandeld vanmiddag.
Geen nare gevolgen ondervonden van mijn blog van gisteren, integendeel, misschien moet ik het juist weer eens meer gaan doen mocht het nodig zijn. De reacties doen in zo'n geval veel goed, bedankt daarvoor.
Kijk, de kleinkinderen zoals ze nu zijn. We zagen ze voor het laatst in april met de verjaardag van Levi, dat vind ik best ik hoef ze niet zo vaak te zien, als ze maar gezond en gelukkig zijn. Een paar dagen geleden was Yara jarig, ze zou de volgende dag pas van vakantie thuiskomen.
Ik besloot om haar eens niet via social media te feliciteren en er ook op mijn weblog geen aandacht aan te besteden, dit omdat ik met mijn verjaardag ook door geen enkel kleinkind gefeliciteerd ben. Ik stuurde natuurlijk wel een ouderwetse kaart uit naam van opa en oma met een aardigheidje erin. Vroeger was er niet anders.
Op de foto zitten ze gisteren haar feestje te vieren, wij wisten van niets.... dus nee wij waren er niet bij, het was de dag ervoor nog onduidelijk of er sowieso wel tijd voor een etentje was.
Ik ben geen digibeet, heb van het begin af aan alles gestimuleerd wat contacten betreft, zat op sociale media nog voordat kinderen en kleinkinderen van het bestaan wisten of er nog maar aan dachten, ben altijd bereikbaar geweest, kortom ik heb voorzover ik in staat was mijn best gedaan. En ja misschien hadden we wel wat vaker heen en weer moeten rijden. Daar komt nog bij dat Yara al jaren bij haar vader woont, druk met school en vriendinnen is en echt niet op bezoekjes van oma en opa zit te wachten is mijn ervaring met eigen dochters, die ik ook mee moest slepen naar hun oma en opa die bijna naast ons woonden.
Ik ben jaloers op families en gezinnen waar het allemaal zonder een kwaad woord en in goede harmonie lijkt te gaan, dat is hier totaal niet het geval, maar gelukkig komt het toch altijd weer goed.
Dus lieve Yara, nog van harte gefeliciteerd met je zeventiende verjaardag! Oma is trots op je! Je doet het goed op school, bent druk met je paardenbaantje, fotografeert, lekker op vakantie geweest. Je hebt het goed! En dat is wat oma's willen! Dan hoeven ze je echt niet zo vaak te zien.
En Levi jij ook nog van harte gefeliciteerd met je zus! Wat zit je haar leuk!
Bedankt voor je foto Silvia, het was een fijne aanleiding voor mijn stukje van vandaag.
's Morgens je deur uitstappen en de weelderig bloeiende Tibouchina zien, daar word ik wel vrolijk van. De tabaksplant begint nu ook te bloeien (zie onderste foto) en de hele plant ruikt heerlijk!
We hadden er zin in vanmorgen, het was windstil en nog lekker fris, ik was het eigenlijk niet van plan maar ook op slippers lukt dat prima.
Joop was bij de neuroloog, geen noemenswaardige veranderingen op de scan, niet in de zin dat ze klachten kunnen veroorzaken. Hij moet toch maar eens accepteren dat hij ook ouder wordt met de bijbehorende gebreken. Er komt nog wel een vervolg (vergeten wat precies en hij is er nu niet, maar dat vul ik nog in). Tsja de boel moet daar ook blijven draaien natuurlijk, ze moeten toch wat te onderzoeken hebben en Joop is gewillig (dat maak ik er maar van hoor).
Update:
Hij krijgt nog een neurologisch vervolgonderzoek, daar hadden ze pas iemand voor aangetrokken dus dat duurt nog wel even eer hij daarvoor aan de beurt is.
Joop reed vanmorgen helemaal voor niets heen en weer naar België, er was een of andere Katholieke feestdag en ja dan sta je daar voor een gesloten deur natuurlijk.
Toen hij weer terug was besloten we om maar eens een nieuwe bril uit te gaan zoeken we konden terecht om te meten, eindelijk van mijn vervelende oranje geval verlost, die zit en kijkt voor geen meter. Mijn sterkte was niets veranderd, dat kan ook bijna niet anders ik heb hem nog niet zo lang en ik kon een leuk montuur vinden, daar hangt het dan vaak vanaf.
Joop kon niets vinden en ging eens ergens anders kijken waar hij wel een leuke vond, dus over een paar weken allebei een nieuwe bril. Ik vergat foto's te maken, hihi.
En kijk eens wat ik daarnet tegenkwam, zo een schone paddenstoel, het wordt herfst!
Of nazomer dan toch in elk geval en ik vind het leuk! Altijd zomer ik zou er niet aan moeten denken!
We hebben geen lange wandeling gemaakt, veel te heet, ik vind er ook niets meer aan hoor. We gingen om pruimen en naar het tuincentrum in Renesse. Het was uitverkoop zeiden ze maar ik zag er weinig van.
Ik heb de Rhododendron opgeruimd, daar erger ik me de hele zomer al aan, bloemen die bruin worden, misschien door mijn eigen schuld maar dan daarna veel blad laten vallen, geen nieuwe knoppen vormen, geel worden, ik was klaar met de Rhodo.
Het hele jaar door leuk om naar te kijken, groenblijvend nu volknoppen we zien het wel, alles beter dan dat lelijke ding. Gelijk de aarde wat opgehoogd en opgeruimd.
Eenmaal klaar kwam de verjaarsvisite, erg gezellig, mèt 'staafje'! Want in deftige kringen hebben ze het natuurlijk niet over stokjes, maar zo langzamerhand weten we natuurlijk ook wel dat staafjes gewoon stokjes zijn
"Ik hou niet zo van dat gefotografeer, maar allemaal bedankt hoor, voor de felicitaties en reacties enzo".
Nu er veel 'oares' is zal Ina wel weer eens vaker komen logeren. Het was erg gezellig en vanmiddag is ze weer naar Leiden vertrokken.
Het was heerlijk wandelweer al had Didi niet veel zin, als de zon erdoor kwam was het ook best warm ineens. We deden het rustig aan en zodoende toch een lekker rondje gedaan.
Daarna lekker geluierd in de zon, dat kan ik ook best.
Na wat ingrijpende levensgebeurtenissen is Ina ook weer eens bij ons.
We gingen samen naar de Burghsedag vanmiddag, waaraan naar we later zagen een vervelend einde kwam. De traumahelicopter en de brandweer kwamen net aan toen wij weggingen. Hopelijk is het allemaal goed afgelopen.
Ina nam ook wat foto's dus gelijk een haarupdate en even voor de duidelijkheid, ik ben erg gelukkig met mijn haar zoals het nu is, natuurlijk moet het nog iets langer voor handig, maar kort wordt het zeker niet meer
We bleven niet te al te lang want het was er wel heel erg druk en zochten de rust van Burghsluis voor een biertje.
Vanavond aten we een heerlijk visje op het dorp op de dijk en namen nog een afzakkertje na een rondje met het hondje bij de Smisse. Zo maakte ik kennis met de man waar ik elke dag mee zwaai, want zwaaien doen we hier elke dag met elkaar.
Zo, weer een nieuwe trui op de pennen van de wol die ik een tijdje geleden kreeg van een dorpsgenootje omdat ze er toch niets mee deed. Lekker dik, dat wordt een echte wintertrui, die hebben we voorlopig nog niet nodig.
Als ik de modellen voor komende winter eens bekijk, hebben we vooral wijde mouwen, tot vleermuismouwen aan toe, dat is niet praktisch, dat past in geen enkele jas, dus ik hou het maar gewoon bij rechttoe rechtaan dat lijkt me het best.
Verder is het de hele week al heerlijk wandelweer en dat doen we dan ook, het gaat goed. Wel aan de riem anders gaat ze lopen tutten en dat is vermoeiend, een beetje doorlopen is toch wel fijn.
Soms heb ik de illusie dat de deuk wat minder wordt, maar als ik dan weer eens een foto maak om te vergelijken zie ik toch weinig verschil. We zullen het ermee moeten doen.
Ik heb er ook eentje. Hij zit er nu vijftien jaar en zelf zie ik hem eigenlijk nooit. Ik wilde het al lang, best stoer zo'n tattoo vond ik, net zoiets als je motorrijbewijs halen, het past ook wel een beetje bij elkaar en ik wilde zeker stoer zijn, of lijken, of erbij horen. Die behoefte heb ik in elk geval totaal niet meer.
Mijn opa had een anker op zijn arm, dat vond ik altijd erg interessant, niet dat hij ooit gevaren heeft volgens mij.
Die volgekalkte lichamen vind ik heel lelijk, maar met deze kan ik nog wel leven al zit hij op een verkeerde plek, want altijd wel gedeeltelijk bedekt door een bandje van het een of ander, dat zijn dingen waar je van tevoren op moet letten, zeker als je er maar eentje doet en dat heb ik dus niet gedaan.
Ik heb er geen spijt van, maar of ik het als ik de keus had weer zou doen betwijfel ik.
Wie van jullie heeft er ook eentje? En wat en waar?
Boodschappen gedaan op 'Schearendieke' en vanmiddag bij de buren. De Reine Victoria's zijn ook rijp en om te proeven kreeg ik er een paar bij van de Reine Claude van Schouwen, heerlijk! Daar heb ik later ook nog maar een kilootje van gehaald. (Ze zijn met liefde geplukt zei ze nog en ik kreeg ze...)
De foto heb ik even van Zeelanderij gepikt, dat vinden ze vast goed. Zeven soorten pruimen maar liefst en lekker!
En aardappelen weer bij een andere buurman, de zoon van Ceel, zo weten we weer sinds de #beleefzonnemairedag. Ceel die altijd met mijn zus Janny wilde dansen als het weer eens uitvoering was van het één of ander. En zo leer ik steeds weer bij hier.
Ieder mens is uniek, dat is toch eigenlijk prachtig, daar hoeven we niets voor te doen. Door ons op een bepaalde manier te kleden laten we zien waar we bij willen horen, of wat voor type we zijn.
Ik ben echt een spijkerbroekenmens, ik draag sinds de zestiger jaren niet anders, of heel af en toe een variatie erop, maar het blijven broeken. Daarbij ben ik, hoe kan het ook anders een truienmens. Geen ingewikkelde truien maar zo eenvoudig mogelijk, zonder tierlantijnen, dat is niets voor mij.
Als het te warm is voor truien ben ik van de simpele t-shirts, de laatste twintig jaar die van de HEMA, ik heb ze in alle kleuren en zijn ze verwassen dan bewaar ik ze nog voor vieze karweitjes.
Zo ben ik en met mij nog vele anderen, daarin onderscheid ik me van niemand.
Maar... mijn truien, mijn heerlijke truien, die zijn van mezelf. Ik maak ze in alle mogelijke variaties, sommige draag tot in den treure, andere weer minder, maar zonder truien kan ik niet.
En nu heb ik er weer eentje bij van restjes katoen gemaakt, dus draagbaar voor deze tijd van het jaar. Ik ben er blij mee hij zit lekker en daarvan is er maar eentje, net als jij en ik...
Er was vooral was vandaag. Echt maandaag. En tussendoor breide ik en deed nog wat andere dingen die je zoal op maandag doet.
Vanavond wandelden we nog een rondje en gingen bij Heleen langs, altijd feest op de Veerhoek als Didi komt. Heleen liep gezellig een stukje mee en we maakten een paar foto's.
Die twee zijn goeie maatjes, ze begrijpen elkaar dat zie je zo.
Heleen heeft ook altijd Rottweilers gehad.
Kijk ik heb een nieuw tasje net iets groter zodat het wat makkelijker pakt, afgeprijsd, voor de helft, van Eastpak.
Kijk, zei ik op mijn verjaardag tegen Kees, deze zit ook vol knoppen.
Oh ja, zei hij, de Tibouchina! Zomaar, acher elkaar. Ik moest altijd het fotootje erbij zoeken waar ik het ooit bij geschreven had, maar vanaf nu niet meer hoor.
Want wat Kees kan kan ik ook, dit is namelijk de Tibouchina, gewoon. Prachtig hè, daar heb ik nog wel even plezier van.
Ik kreeg vanmorgen gezellig neef Rini (zoon van Janny) op de koffie samen met zoontje Bas. Ze vieren vakantie in de buurt en waren een rondje aan het fietsen. Zodoende was het maar goed dat ik nog een cake had gebakken gisteravond, al moest ik wel aandringen hoor.
Bas vond Didi wel leuk, maar toch ook best groot, dus dat was even wennen maar het balletje brak het ijs. Ze zouden nog eens terug komen om samen met Didi een stukje te wandelen.
En dat was vanavond al. Even zag het ernaar uit dat de regen spelbreker zou zijn, maar het was gelukkig maar een klein buitje. We deden een rondje Korte Weg.
Het was een mooie wandeling, compleet met regenboog. We hebben genoten, al was Bas op het laatst wel een beetje aan het eind van zijn Latijn. Gijs is wat ouder die hield het wel vol.
Eenmaal weer thuis dronken we nog wat en maakten de cake op. Daarna weer terug op de fiets, gelukkig mocht Bas achterop. Het was erg gezellig zo met de neefjes. Ik heb er van genoten.
Ik dacht eerst dat de eenden een tukje lagen te doen, zo groot waren ze wel, maar dichterbij gekomen zag ik toch dat het iets anders was... een super heksenkring.
We deden weer een rondje, ik had iets langer in gedachten maar het was best warm en de poot nog niet helemaal over dus we maakten het iets korter. De foto is fototechnisch niet goed natuurlijk, er hoort iets op de voorgrond, maar voor mij is dit goed genoeg, de ruimte, de rust, het wijdse... ik kan er geen genoeg van krijgen!
Het boek heb ik uit, nu de trui nog klaar, eerder ga ik niet aan een nieuwe tekening beginnen.
Vier augustus schrijven we vandaag en ik zag alweer de eerste blchrsnt. Dat is hetzelfde als pprntn in juli al vind ik dat eigenlijk nog erger. Ik zal er best nog wel een paar kopen als het er de tijd voor is, maar nu is er toch nog zoveel anders leuks bloeiends en lekkers wat bij dit seizoen hoort.
Altijd weer leuk om ze tegen te komen en blijkbaar ook altijd rond deze tijd van het jaar, de vuurwantsen, grote kolonies bij elkaar zo blijkt uit de beschrijving
Ze deden een spelletje zo te zien, trek ik of duw jij, zo ongeveer zal het wel heten.
Didi en ik wandelden naar Kwekerij Zuidbos voor heerlijke verse groenten er waren alleen geen appeltjes.
Lekker in de pas ook de terugreis, aangelijnd en wel, zou het dan toch nog goedkomen? Natuurlijk ook nog even langs Zeelanderij voor een zakje pruumen en... daar lagen ook heerlijke pasgeplukte appeltjes!
Joop was in Goes voor de scan, over een paar dagen de uitslag.
Gisteravond nog een fijn rondje gedaan na een dag niet. Een wondje aan de poot van Didi loopt niet echt lekker voor haar. Het is zodoende wel een sukkelzomer wat wandelen betreft, maar natuurlijk wel korte stukjes want poepen moet nu eenmaal.
Vandaag ruimde ik een beetje op rond het huis. Veegde, trok onkruid uit de stoep en ging even met de ragebol tekeer. De stratenmaker kwam langs om een tegel te vervangen die kapot gevroren was, of zoiets, er zat in elk geval een gat in en we hebben toch nog genoeg reserve.
Ik gooide nog eens met wat zaad zo hier en daar en verzamelde ook wat. Er groeit campanula genoeg rond het huis het wil alleen nog niet bloeien.
Verder ben ik aan het lezen, ja ja het boek van Adje is leuk! Even wennen aan de schrijfstijl wellicht, maar dan is het wel heel feestelijk en herkenbaar vooral ook omdat je de personen kent, maar dat niet alleen, het is vooral de tijd waarin het eerste deel speelt. Zelfs het tweede deel waarin veel over zijn werk en buitenlandse verhuizingen is goed om door te komen vanwege de vele lachwekkende voorvallen, veel humor dus en en passent toch het leven van een dorpsgenoot wat aan je voorbij trekt en dat is altijd leuk. Ik heb het nog niet uit.
De tekening is gelukkig af, maar de trui ligt ook nog te wachten, nog één mouw. Ik kan er niet goed tegen zoveel dingen onder handen, één ding vind ik meer dan genoeg eigenlijk want er moet toch al genoeg op een dag en ze zijn al zo kort...
'Wat zal ik eens kleuren op de Beleef Zonnemaire dag' vroeg ik me af vorige week, ik moest toch iets hebben waarmee ik me bezig kon houden al zittend aan mijn tafeltje in de zon. Ik besloot mijn eigen uitvoering van het wapen van Zonnemaire te maken en maakte alvast een begin.
Op de dag zelf kwam er van kleuren niets terecht. Zo zat ik erbij, alles onder mijn plankje verstopt anders werd het nat, het zal op dat moment wel weer gemiezerd hebben, zo kijk ik tenminste.
Mocht je facebook hebben en het hele mapje willen zien dan kan dat hier, erg veel foto's.
Dit zijn de echte wapens, de eerste van 1817 en de tweede van 1950, waarom moet toch alles altijd veranderd worden... alhoewel, die van mij vind ik ook wel leuk ;)
