Als het pas gezaaid is en gaat groeien is het vaak lelijk met kale plekken langs de sloot en de dam, daar groeit het dan gewoon niet goed.
Maar als het dan eenmaal een volgroeide mooie lap is die gemaaid wordt, dan kan het er toch ineens weleens leuk uit zien, vooral als de lucht ook een beetje meedoet.
Koeienvoer, maar als ze nog een beetje klein zijn ook best lekker onder het wandelen.
Ik deed voor het eerst mijn wandelschoenen weer eens aan. Te groot gekocht en ze kraakten en piepten nu ook al, dat wandelt niet fijn. Ik heb er al een keer nieuwe hakken onder laten zetten, die zijn versleten en ik vond het eigenlijk tijd voor wat nieuws. En om de fout van te groot of te klein, te breed of te smal te voorkomen ging ik naar de winkel. Eerst zocht ik sokken uit want die had ik toch nodig... waar die dingen toch blijven.... en toen begonnen we aan de schoenen. Ik was geen makkelijke klant.
Maar niets was teveel, ik werd prima geholpen. Geen zware leren dingen, maar gewoon lekker lichte schoenen.
Nu de rest van de maand maar weer zuinig aan. Onze tweede serieuze koper heeft ook weer afgehaakt, de gemeente werkt ook niet erg mee, regeltjes, regeltjes, regeltjes. Een designer heeft nu eenmaal geen grote schuur nodig, dus dan ga je hem ook niet bouwen.
Er zijn nog wel wat belangstellenden maar die hebben dan ook weer een huis te verkopen of ze willen de veel te dure buurloods erbij, dat schiet niet op. Een bordje 'te koop' aan je hek hangen en een idiote prijs vragen is geen kunst, dan wil je gewoon niet verkopen.
Silvia en Storm zijn naar huis, Didi en ik deden weer samen een rondje.
De trui waar ik mee bezig was is af, ik heb hem gelijk maar weggegeven, een lekkere warme woontrui. Een bijbehorende das staat inmiddels op de pennen, er was nog genoeg wol over.
... drie maanden... dat is toch niets en dan hebben we weer een vol oud en een leeg nieuw jaar met misschien wel veel betere mooiere kansen en tot die tijd is het leuk rond snuffelen... toch?
Er is zoveel moois en vaak is de voorpret het leukst,
‘Het bezit van de saeck is ’t eind van het vermaeck’.
We wandelden vanmorgen al een rondje en vanmiddag gingen we fijn naar het strand waar we natuurlijk ook een lekker biertje nuttigden. Het was er nog best druk.
"Loop je altijd met je tasje?" vroeg ze gisteravond toen we de honden nog even uitlieten.
Ja, dat neem ik altijd mee, want daarin zit mijn fototoestel, telefoon en een poepzakje voor noodgevallen, ik raap het lang niet altijd op, maar als het op een oprit of autouitstapplaats ligt doe ik dat wel. Verder nog wat andere dingen, ik heb gewoon graag altijd alles bij me en tegenwoordig is dat in een tweedehands bloem- en vlindertasje.
Twee dingen die moesten gebeuren deze week zijn al gedaan, het is allemaal wat, maar ik zeg lekker nog niks want er is ook nog niks en misschien komt er ook wel niks.
Wie er wel is is Storm, maar 'we' doen ook lekker net of we die niet zien.
Een rondje gedaan samen met Silvia en bruine bonen gegeten, dat kan nu weer.
De Jasmijn doet het mooi en baant zich al slingerend een weg naar boven. Het is geen zelfhechtende struik, maar toch wel een slingerplant wat mij betreft. Ik vind hem mooi en omdat ik de zeurende klimhortensia nu al beu ben deed ik een berichtje:
Nu blijkt het alleen geen Japanse Sterjasmijn te zijn maar een Toscaanse Jasmijn, hij is vast net zo mooi als het niet dezelfde is.
Iemand nog een Hortensia?
Verder schilderde ik nog wat (ik draaf weer door met de 'suukeloade') en gaf de bolchrysanten die ik gisteren kocht een fijne pot met aarde.
En toen was het wachten, het duurde best lang, maar eindelijk waren ze er en wandelden we een rondje het was alweer heerlijk weer. We keken nog eens bij het haventje van Bommenede, Freek hoopt dat er in de hemel ook bootjes zijn en water natuurlijk...
Wat een cadeautje toch iedere morgen, lekker in mijn flodderbroek met slaaphaar een rondje doen, de mensen die ik tegenkom weten al niet beter meer, het is maar net wat je ze van het begin af aan gewend maakt.
Verder was het best schilderweer, ik doopte drie tafeltjes in de 'suukeloade' de kleur heet ook cacao zag ik vanmorgen pas en het ruikt er ook echt naar...
De witlof werd vanmorgen ook gemaaid, ik heb dit nog niet zo vaak gezien en hoe het nu verder gaat zal ik ook wel niet zien. Mijn vader kuilde ze in maar tegenwoordig gaat dat met water blijkbaar.
'en wat voor kleur moet het zijn dan..' vroeg de Praxisjongen
'bruun' zei ik en hij glimlachte
'zoiets misschien?'
'nee dat vind ik geen bruun... dat is toch geen bruun!' en hij glimlachte weer
'kijk dit, deze bedoel ik ongeveer, dat is bruun' ik werd er nu zelf ook een beetje lacherig van, zelf sprak hij geen Zeeuws.
'je bent geen Zeeuw zeker' vroeg ik maar eens. Zijn vader wel zo bleek, maar hij, de zoon, had nooit dialect gesproken, net als mijn dochters hoewel ik altijd plat Zeeuws tegen ze gepraat heb.
Dat ze naar 'baade' moesten en een 'emde' an en 'dr tangden moste poesse' en 'op tiet tuus moste weeze', om maar eens wat te noemen en dan wisten ze precies wat ik bedoelde hoor.
Ik vind het jammer dat het zo langzamerhand verdwijnt en ik vertik het ook om in winkels geen dialect te praten. In de meeste winkels is het ook nog wel normaal, maar zoals vandaag met zo'n jonge winkelbediende begreep ik toch dat het dialectentijdperk afloopt.
De spruuten hroeie hoet alleen ange dr nog nie vee an. Ik zag ze a wè in de wienkel laege, die komme vast nie ier vandean. Ik è dr mit dit waerrume weer ôk nog niks gin zin in, spruuten motte een nachtvorsje oat è, zaeguh ze oaltiet.
Van ver wandelen komt niet veel, het is nog best warm en eigenlijk geen zin, teveel aan ons hoofd, bezigheden...
Kijk dit is dat lekkere ochtendrondje van net drie kilometer, zo heerlijk rustig, ik deed het vandaag vanmiddag nog een keer, dat zijn er dan al zes en als ik dan straks nog 'een rondje rond Keesje' doe kom ik ongeveer aan de middagwandeling die ik op Scharendijke deed, maar ik denk niet dat dat ervan komt.
Het is wat betreft hond uitlaten en wandelen nog best wennen, want met uitlaten ben ik ook niet met tien stappen klaar natuurlijk, ik kan hier nu eenmaal niet de deur open doen en zeggen 'ga maar even plassen/poepen', daarom is het ook beter drie korte rondjes te doen, maar voor mijn gevoel loop ik zo dus veel verder.
Het hangt ook een beetje van het weer af, dus het zal vaker per dag anders zijn en niet per definitie om 1 uur wandeltijd.
Nu het zulk lekker rustig nazomerweer is vind ik het heerlijk om 's morgens gelijk een rondje te doen, nog ongewassen met slaaphaar, niemand die er iets van zegt en dan 's avonds nog een flink rondje inmiddels wel gewassen.
's Morgens na het wandelen doe ik de laatste weken een paar yoga oefeningetjes, dat deed ik vroeger ooit ook eens een tijdje en om nu te zorgen dat ik niet al te veel in verval raak ben ik maar weer begonnen en dat voelt goed. Een paar zonnegroeten en dan nog wat dingen, ik doe ook maar wat hoor, gewoon om wat soepel te blijven want voordat je het weet kun je niet meer voor of achteruit en dat moeten we niet hebben natuurlijk.
Verder scharrelen we maar wat, het blijft toch een beetje spannend ook met de verkoop van het huis en daar ben je dan toch mee bezig.
Vanmiddag nog een emmer uien gesprokkeld, daar kan ik voorlopig wel mee vooruit.
Voor Joop is ook het vergaderseizoen weer begonnen, heerlijk een avondje rust! Niet dat Joop zoveel lawaai maakt maar de tv wel, hij heeft zijn gehoorapparaten ook weer aan de wilgen gehangen want toen ik vorige week met iemand stond te praten verstond hij er niets van, dus waarom zou je ze dan nog in doen...
Hoi Ria, Ik ben bij toeval op je blog gekomen (omdat ik naar iets anders zocht) en geniet van je al je verhalen over Schouwen en je hond. Ik bemerk dat we veel dingen gemeenschappelijk hebben, maar wat me het meest verbaasde was het feit dat we allebei in een houten huis wonen (jij woonde). Wij hebben het onze ook net verkocht en willen richting Schouwen komen.
Wij zijn 2 jaar terug zelfs nog in jouw nieuwe huis in Zonnemaire geweest om te kijken of dat wat voor ons was. Wij staan al jaren met een caravan het zomerseizoen op een camping op Zonnemaire. Schouwen trekt mij al mijn leven lang (mijn vader komt er vandaan) en ik heb dit ook al 40 jaar op mijn man overgebracht.
Wij zijn nu 2 jaar zonder maar krijgen a.s. zaterdag weer een puppy!! Ik hoop zo dat wij binnen nu en een jaar ook op Schouwen wonen. Ik heb die bossen na 40 jaar wel gezien, ik ben een echt zeemens. Blijf vooral zo leuk schrijven met dito foto's erbij en ik ga je volgen. Een hartelijke groet!
Leuk hè!
Gek ook.
Maar weer wel een leuke opsteker!
Dat geeft een mens weer moed, niks dubben, gewoon doorgaan met de geit.
Ik was de laatste tijd wat laks geweest en had kip meegebracht van de PLUS wat toch ook scharrelkip heet te zijn, maar echt... het haalt het in geen velden of wegen bij die van tante Door hoor.
Wat een verademing na die hitte en wie ik ook tegenkwam iedereen was het daarmee eens vanmorgen. Want natuurlijk mogen we niet zeuren als het nu eindelijk eens niet meer regent en dat het nu eindelijk 'zomer' is, maar als dat inhoudt dat we allemaal een soort sudderlapjes worden is de lol er gauw vanaf hoor, bij mij wel tenminste.
Ik wandelde voornamelijk vandaag. Vanmorgen gelijk al een rondje Korteweg en vanmiddag om groente op Noordgouwe bij Kwekerij Zuidbos.
Toen ik daarna eens ging kijken wat er vanavond op het menu zou staan en daarbij een uitje miste, kuierde ik de Oostweg nog maar eens in maar daar waren de uien inmiddels van het land af zag ik uit de verte terwijl donkere wolken naderden.
Ik raap af en toe uitjes op die van de wagens vallen en ik was nu ook eens van plan na te gaan rapen, ook voor wat aardappels, gelukkig had de overbuurman dat al gedaan, dus toen ik ging vragen om een uitje, was de wedervraag hoeveel ik er wilde hebben en wat voor kleur, zodoende kwam ik met een handjevol thuis. Het dorpsleven is zo gek nog niet.
Gisteravond nog een fijn avondwandelingetje gemaakt en nog even gezwommen bij Bommenede. Je ziet het op de foto niet goed, maar daar zwemmen nog best veel hoofden aan de overkant. Dat deed me aan vroeger denken, hoe we op warme zomeravonden met z'n allen op het Veer gingen zwemmen.
Gelukkig was het vandaag lang niet meer zo heet als gisteren, na de middag stak er een lekker briesje op. Misschien lag het gisteren ook wel een beetje aan mij hoor, ik had maandagavond als een gek zitten breien, ja je leest het goed BREIEN. Ik dacht als ik nu even die 22 naalden doe dan ben ik bij de armsgaten, dat schiet dan al lekker op. Ik deed het ook wel, maar iets te krampachtig, of ik zat misschien niet goed, dus mijn rug was ook weer behoorlijk opstandig gisteren, ik kon bijna niets en dat met die hitte...
Vandaag waren we op Scharendijke om de boel wat op te ruimen, wilde uitschieters afknippen, beetje heermoes trekken. De pruimen zijn op gelukkig. Rug nog niet veel beter, maar ja nu weer tuinieren...
Joop moest even in St. Annaland zijn vanmiddag. Hij ging met de Spit en zodoende reden Didi en ik gezellig even mee, het was toch te warm om te wandelen.
Op de terugweg keken we even in St.Philipsland, de plaats waar mijn vader zijn laatste jaren als politieman sleet.
Ik rekende het eens even uit onderweg. Ze verhuisden op 1 september 1967, wij konden toen in hun huis hier in Zonnemaire blijven wonen. Mijn vader, geboren in 1914 ging op zijn zestigste met pensioen, dat was dus in 1974, dat klopt wel, want zo rond die tijd kochten wij ons huisje op Scharendijke en toen woonden zij daar al.
Hier in dit huis op St.Philipsland zouden ze dus maar negen jaar gewoond hebben, dat zal ook wel zo zijn maar voor mijn gevoel was het 2x zo lang.
De dakkappel zat er toen nog niet op, het raam aan de zijkant was mijn vader zijn kantoor, daar sliepen we als we er met z'n allen waren en met z'n allen is dan met zijn tienen. Mijn zus met vier kinderen en ik met twee. Wat een drukte moet dat geweest zijn voor mijn ouders, maar alles was er gewoon hoor, sudderlapjes, pap, soep, advocaatjes, ochtendboterhammen en mijn vader zat gewoon in zijn stoel.
Er moet een foto uit die tijd zijn van het huis, maar die kan ik zo gauw niet vinden, ik kom dan weer vanalles anders tegen.
Even lekker een rondje gedaan dus, al was dat ook best warm.
Op zondagmorgen zemen de mannen in Zonnemaire de ramen, op klompen en in pyamabroek, ik zag er tenminste eentje vanmorgen...
'Als ik wist dat je voorbij zou komen had ik iets leukers aangedaan', zei hij, maar ik vond dit leuk zat.
Het was al een beetje herfstig zo op de vroege morgen, dat trok geleidelijk aan weg en vanmiddag wandelden we weer in de zon.
We waren er al vaak voorbij gelopen en op den duur merkten we op of het boekje er wel of niet lag. Vandaag lag het er wel zoals meestal en nu moest ik toch eens kijken wat het was, een aantekeningenboekje van iemand dacht ik, misschien boodschappen, maar nee hoor....
het is voor de voorbijgangers, fietsers, wandelaars, mensen zoals wij en er stond al best veel in.
zodoende heb ik er ook maar eens iets ingekrabbeld
en even van het uitzicht genoten, al moest ik snel weer verder want Joop was al langzaam doorgelopen.
Silvia is vanmorgen weer vertrokken naar haar eigen huis en haard.
Ik poetste daarna eens wat en draaide een wasje. Tijd om ook weer een beetje tot mezelf te komen.
Even naar Zierikzee voor een boodschap of wat, maar ik kwam met heel andere dingen thuis. Van eentje had ik gelijk alweer spijt, het was ook te klein, dus dat heb ik ook gelijk maar weer retour gebracht.
Ach ja..
Het duurt even maar dan heb je ook wat, wat een prachtige bloemen zijn het toch!
Vandaag wandelden we al lekker vroeg eens rond en door Noordgouwe en omstreken.
Keken ook daar eens in het kerkje en dronken koffie bij het cafe.
In deze kerk hebben ze stoeltjes, ik zie dat geschuif al helemaal voor me op zondagmorgen, voordat iedereen zit.
Vanmiddag wilde Silvia ook eens bij het Watersnoodmuseum kijken, daar was ze nog nooit geweest. Voor mij was het nu de derde keer en elke keer zie je toch weer iets nieuws, zeker als het zoals vandaag lekker rustig is en alle fotoboeken voor het pakken liggen.
Er zijn ook mensen die hun verhaal vertellen, je kunt dan iemand aanklikken en omdat de naam me bekend voorkwam klikte ik Leen Schilperoord aan en nam het laatste stuk van zijn verhaal op. De dominee was al langs geweest om te vertellen dat zijn vader waarschijnlijk verdronken was bij een poging drie andere mensen met een boot te redden. Al luisterend realiseerde ik me dat mijn zus waarschijnlijk bevriend was geweest met zijn zus, ze woonden ook op Zonnemaire.
Je wordt er niet vrolijker van, erg indrukwekkend allemaal.
'Mam, het wordt mooi weer, vind je het goed als ik nog een paar daagjes kom...'
We hebben dan wel geen blokhut meer, maar een logeerkamer lijkt ook goed te bevallen, dat is alleen maar fijn natuurlijk, nog een reden geen spijt te hebben van onze beslissing om te verhuizen.
'Zullen we dan morgen eens in Dreischor gaan wandelen...'
Ook leuk, daar waren we samen ook nog nooit geweest en het is toch mijn geboortedorp. Voor een verre doorstapwandeling was het wat te warm en de honden mochten ook niet in het Dijkwater, dus we verkenden Dreischor eens in een laag tempo. Dronken koffie bij Goemanszorg, bekeken de kerk eens van buiten
en van binnen
de knik in de toren, die bij de bouw al aan het verzakken was
De bankjes met de kussentjes.
Ik poseerde nog eens voor mijn geboortehuis...
en we reden weer naar huis met de hondjes in Sil dr nieuwe slee.
Vanmiddag even naar het speelveld waar een Workshop / demonstratie petanque door Mauvaise Herves Piste uit Ouwerkerk werd gehouden. Waar ken ik die mensen toch van!
Ook dat was even gezellig, volgende keer misschien maar eens meedoen.
Onze stoelen gleden nog voor geen meter op de ruwe stenen vloer en als de viltjes een paar keer achter een voeg waren blijven haken waren ze eraf.
Tot ik gisteren voorbij Paauwe liep en bedacht dat ik daar weleens binnen zou kunnen lopen en nu heb ik toch prachtige glijders onder de stoelpoten! Niet dat je met gemak van de ene kant van de kamer naar de andere glijdt, maar het schuift en dat is fijn! Deze zitten met een schroef in de poten, knappe voeg die ze eraf krijgt.
Op weg naar huis kwam ik mijn oude schoolmeester tegen, die hier ook nog steeds woont. We maakten een praatje en hij leest àlles zei hij. Ik vroeg of ik niet al teveel taalfouten maakte, ik heb het tenslotte allemaal van hem geleerd, maar hij zag er niet één zei hij, nou dat is toch mooi meegenomen!
Het ziet ernaar uit dat het nu eindelijk gaat gebeuren, tergend langzaam kleurt het puntje paars.
Ook hier zijn de kinderen weer naar school, niet dat ik daar last van had, maar samen met de afnemede vakantiedrukte was de stilte goed hoorbaar vanmorgen.
Bijna geen boten meer aan de passantensteigers bij Bommenede.
Lekker wandelweer vandaag, verder niet veel gedaan eigenlijk maar dat hoeft ook niet op zondag, wij maken dat namelijk zelf wel uit wanneer er gewerkt wordt. Niets moet alles mag, nu ja bijna dan...
Gelukkig geen last van mijn Calvadosje van gisteravond vanmorgen, de tijd dat we zeiden 'kom we nemen nog een glaasje' is voorbij. Een paar wijntjes zijn lekker, maar bij eentje teveel doe ik na de 'roes' geen oog meer dicht, krijg hartkloppingen en zweetaanvallen dus daar beginnen we maar niet meer aan, alhoewel een keertje per jaar misschien als de remmen los zijn...
Kijk, mijn haar wappert al, ik kan het al zien vanuit mijn ooghoeken, binnenkort waait het voor mijn ogen, dat is het moment dat ik de kriebels krijg, dan zou eigenlijk dat knotje al moeten kunnen maar dat kan dan nog niet en dat is dan meestal het moment dat ik afhaak.
Vandaag was ik alweer bij de kapper, dat komt omdat ik mijn haar laat groeien dan moet je namelijk steeds even de puntjes bij laten knippen.
Verder plukte ik nog maar eens een schaal pruimen, ik heb er zo langzamerhand mijn buik van vol, maar ja laten hangen vind ik ook zonde, dus ik deel nog maar eens zo hier en daar.
Verder wat planten verplant, nog een nieuwe gekocht en Joop bracht er nog eentje mee van de duiven, een Cucurma heel apart, die mag nog even buiten.
En vanavond aten we een hapje bij Zee en Meer, het was gezellig druk op 't durp.
Als ik met mijn hoofd naar Didi buig voor de foto gaat ze altijd likken, gelukkig heeft Joop daar geen last (meer) van ;)
De ramen en het houtwerk boven zijn nu ook eindelijk schoon, geen vieze groene aanslag meer voorlopig, wat toch wel een nadeel van dat kunststof is. De kozijnen zijn gewoon van hout, maar daar moet ook nodig een laagje op, het is heel lelijk, in de regen geschilderd lijkt het wel.
Ik werd zodoende ook aan het werk gezet en zeemde zo hier en daar eens wat.
Vanmiddag wandelden we een rondje via de groentenboer op Noordgouwe.
Vroeger liep ik met mijn moeder ook vaak richting Noordgouwe, meestal tot aan van Rhee die in de molenaarswoning woonde en weer terug, die molen heb ik nooit zien staan.
En toen zag het er allemaal nog heel anders uit natuurlijk, ik denk halfverwege zestiger jaren.
De bushalte is nog wel op ongeveer dezelfde plek, nu met een hokje, stel je voor dat de mensen zomaar in de wind, of nog erger in de regen moeten staan.
Mijn dag begon met het redden van een vlinderleven. Hij zat wild fladderend gevangen in een web en het was het eerste dat ik zag toen ik naar buiten stapte. Ik bevrijdde hem en deed de kleverige draadjes van zijn lijf. Dankbaar (dat denk ik dan maar) fladderde hij de lucht weer in.
Even later zo'n mooi zwart rood lieveheersbeestje en vanmiddag dat rare dingetje hieronder, een paar weken geleden vond ik ook al zoiets en toen dacht ik dat het een opgedroogde teek was, zo zag het eruit, maar ik denk nu dat het het omhulsel van een lieveheersbeestje is dat uit de boom valt, niet dat lieveheersbeestje maar het omhulsel...
Ze zijn er toch in allerlei kleur- en stip samenstellingen.
Vanmorgen was, sop en stof gebeuren en vanmiddag een wandelingetje.
Verder een breiwerkje opgezet, dat vond ik tijd worden na twee lampenkappen.
