Gelukkig Nieuwjaar!
Feest
Het was een leuke dag. We wandelden samen een rondje en werden nat en het was koud. Maar gelukkig was er nadien erwtensoep. Onderweg smste Ina of we meegingen een hapje eten bij Salud. Natuurlijk gingen we mee, we waren er al, bij wijze van spreken dan.
Tijdens het wandelen vroegen we ons telkens af wat we 45 jaar geleden aan het doen waren. Ik wist wel dat ik vroeg uit bed moest want mijn haar.... ik moest naar de kapper..... heel erg. Als ik er aan denk krijg ik weer nachtmerries. Ik ben er wel geweest hoor en het zat keurig. Eenmaal weer thuis bleef ik maar in die spiegel kijken en zag mezelf niet meer. Dus ik heb het nat gemaakt en geborsteld tot het weer een beetje mijn eigen haar was en daarna kon dat sluiertje er wel op, ook al had ik het daar ook niet makkelijk mee. Al die rare toestanden zijn niets voor mij.
Zo rond een uur of haff twee riep ik "en wat is daarop uw antwoord, Jacob Willem!"
Te laat hè, hij kon niet meer terug, whoehahahaha.
We hebben lekker gegeten, Het was een gezellig avondje met Ina en Martin en Gwen, die was er ook.
met speciale dank aan onze dochters voor de felicitaties.
30-12-1966/2011
Dik en dun.
Lief en leed.
Voor- en tegenspoed.
Samen, maar zeker ook alleen.
Alles doordrenkt met een flinke scheut humor.
Elkaar de vrijheid kunnen geven om dromen waar te maken, als die wens er is tenminste.
Sommige mensen hebben nu eenmaal geen dromen, die willen gewoon rustig leven en af en toe een stukje wandelen…
Wisten wij veel hoe het zou lopen, daar hadden we het helemaal nog niet over gehad.
Het voelde goed en we deden maar wat.
Opruimen
Toen Sil en ik vorige week afscheid namen in de keuken zag ik ineens mijn aquarel hangen. Ze had er afgelopen voorjaar al eens een paar meegenomen om uit te zoeken welke ze op wilde hangen. Ik had het al een paar keer gevraagd, of ze ze mee terug wilde brengen want ik weet precies hoe dat gaat, daar blijft niets van over en op de één of andere manier ben ik er toch nog wel zuinig op.
En ja hoor, ze lagen in de schuur bij een lekkend raam. Gelukkig was er nog niets aan bedorven, ze zaten in een lijst. Ik heb ze in de kamer gezet en lekker laten drogen. Vanmiddag heb ik de hele boel eens bij elkaar gezocht. Alles uit de lijsten gehaald en netjes bij elkaar in een grote plastic zak gedaan. Blocs erbij, ik kan zo weer beginnen. Het kriebelt de laatste tijd wel weer een beetje, toch denk ik dan meer aan de potloden.
Op het ogenblik heb ik nergens rust voor, aan breien kom ik ook al niet toe, eerst moet dat jaar maar eens om zijn.
En natuurlijk luister ik ondertussen heel de dag lekker naar de TOP2000. Heerlijk al die Gouwe Ouwe. Daar zijn ook wel andere zenders voor, dat weet ik, maar dit is anders.
Sil 42
Ze gaat wel lekker geloof ik de laatste tijd.
De ene keer glundert de één wat meer en de andere keer de ander, zo zijn er overal ups en downs.
Bij Sil zat er een paar jaar geleden de klad in. Ik begrijp alleen niet waarom dat altijd in de december maand moet gebeuren, het is echt niet voor niets dat ik zo de pest aan die maand heb hoor.
Blij met haar hond, vriend, kinderen, tasje, jasje, laarzen, noem het allemaal maar op (de volgorde is natuurlijk willekeurig).
We gaan morgen niet alweer heen en weer naar Nijkerk hoor, al zou ze dat wel willen.
Het is fijn om te weten, voordat het jaar om is, dat onze honden het goed kunnen vinden.
Het is voor mij vooral altijd fijn om te weten dat het goed met ze gaat, middelen daarvoor zijn er genoeg tegenwoordig, zonder daarvoor uren in de auto te hoeven zitten.
'Ik ga nu wel heel erg op je lijken', zei ze de laatste keer, toen ze haar kleine wandeltasje liet zien, maar ze heeft ook nog wel iets van paps hoor.
Knus
Samen met Joop een standwandelingetje gemaakt en verder he le maal niets. Lekker op de bank gelegen met de van de Nijkerkse Kerstman gekregen tijdschriften. Kachel op een laag pitje gestookt, meer voor de gezelligheid dan voor de warmte. Ik vind het wel best zo.
Straks film kijken op tv, 'de Storm'.
Gesprekstof
Aan ons tafeltje en het tafeltje naast ons, zo gaat dat tegenwoordig.
We aten met ons drietjes bij Salud vanavond een lekker Kerstmenu. Joop had vlees, ik vis en Mir at iets van de kaart, dat kan natuurlijk ook.
Voordat we naar binnen gingen heb ik gezegd dat we geen ruzie gingen zoeken en gevoelige onderwerpen zouden vermijden, want voordat je het weet heb je een tafel met ruzie en Kerst op zich is al erg genoeg.
"Kijk ze nou zitten, allebei in de verdediging met de armen gekruisd, haha....`
En mensen die roken stinken echt!
Nooit geweten dat het zo erg was.
Ik ga echt nooooit meer roken....
Rondje Nijkerk
Ik had er best een beetje zwaar hoofd in, je hebt het nu eenmaal niet voor het zeggen bij honden. Maar na een wandelingetje waarbij ze allebei aan de riem zaten ging het al prima en op een stuk gras ergens bij een industrieterrein konden ze even los. Het ging allemaal uitstekend en later in de kamer was er ook geen enkel probleem meer. Gelukkig maar.
Eind van de middag gingen we even bij Yara haar paardrijles kijken, ze heeft wel een strenge juf vind ik hoor, maar ze zit dan ook bij de al wat gevorderden.
We waren dus een (mi)dagje in Nijkerk, even proosten op een goede afloop van dit jaar en een goed begin van het volgende, al hebben we dat er niet bij gezegd. Het was weer even lekker knuffelen.
Gangetje
Op wat dagelijkse klusjes en een wandeling na gebeurt er hier weinig de laatste dagen. Het zijn wel flinke wandelingen., want het is lekker weer, af en toe zelfs zon en totaal niet koud. Dan doe ik maar een blokje extra, want eenmaal thuis zit je ook toch maar weer binnen en een beetje beweging is goed voor een mens.
Vandaag werd ik onderweg opgeschrikt door een hoop sirenes, dat klinkt behoorlijk door in zo'n stille polder. Ik heb eerst Joop en Mir maar eens gebeld om te vragen of ze nog ok waren, dat was het geval, er was op de haven iets aan de hand blijkbaar. Toen ik daar een uur later langs liep was er niets meer te zien en ik kan er ook niets over vinden eigenlijk.
Kerstgroet
Ruim op tijd, maar vanaf morgen gaat iedereen druk met zijn kerstboutjes in de weer denk ik zo.
Geniet ervan met z'n allen!
Bewerken of niet
Geen kerstbomen dit jaar op de ophaalbrug van Blasa Bloesa. De tent is gesloten, wordt afgebroken en binnenkort vernieuwd.
De ophaalbrug zal dan ook wel verdwijnen.
Blasa Bloesa als een rode draad door mijn wandelgeschiedenis, ook de naam gaat veranderen.
De foto hierboven is iets bewerkt, ik doe nooit zo heel veel hoor, een beetje met de helderheid en het contrast spelen en wat met de niveaus... soms.
Voor deze keer zet ik het origineel er eens bij, zoals het uit het toestel kwam.
Ik weet dat Sjoerd erg tegen het bewerken van foto's is, welke vinden jullie mooier?
Spuiten en spelen
Vanmorgen met Joop meegereden naar de taxistandplaats en over het strand terug gewandeld. Het was prachtig weer, lekker zacht ook.
Het opspuiten van het strand is in volle gang, ze zijn inmiddels bij 'het Klokje" gearriveerd, nog een klein stukje en het zit er op.
Bij het stuk waar ze bezig waren mocht ik niet op het strand blijven lopen maar moest door de duinen, volop drijfzand, erg gevaarlijk dus.
Een lantaarn voor 's avonds? Ik vind het wel een beetje professorisch (dit woord bestaat niet volgens het woordenboek, maar ik kan er niets anders voor verzinnen). Het bord staat er een flink stuk vandaan.
(Ah, met dank aan Sjoerd, provisorisch moet het zijn)
Didi vond een sinasappeltje, ook leuk.
Niet vanzelf
Mijn eerste gedachte toen ik die boom zag was, "Kijk, liefde groeit!"
Maar dat is geen waar natuurlijk, niet vanzelf tenminste.
Hij moet gezond zijn, voldoende water, zuurstof en mineralen binnenkrijgen om in leven te blijven en om dan zo'n mooi hart te kunnen vormen moet het natuurlijjk vooral een vrolijke liefdevolle boom zijn.
Dat geldt voor ALLE bomen. (behalve kerstbomen)
Uit goed voor U!
Zulk lekker weer en afgaand water.
Bijna geen mensen, alleen een grote zandzuiger, wat meeuwen en wij samen, Didi en ik. Eerst kon ze zich niet zo goed beheersen en wilde naar alles wat bewoog, later ging dat beter en luisterde ze goed, want ik wil niet dat ze met een noodgang naar wandelaars rent, ze doet ze niks maar als ze raar reageren gaat ze wel staan blaffen en ik kan me voorstellen dat niet iedereen dat leuk vindt. Op ons eindeloze fietspad in de polder hebben we dat niet, daar loopt bijna niemand en reageert ze ook niet zo. Ik moet gewoon weer eens wat vaker naar het strand zodat ze weer wat meer went aan het eindeloze weidse en bewegende stipjes in de verte.
Gisteravond sinds lang weer eens in de kroeg geweest, Joop was al eerder gegaan, er was pubquiz, het was gezellig.
Grote truuk
De duiven zijn volop aan de leg, vooral de kweekduiven. Joop wil wat eitjes 'verleggen' zodat de vliegduiven eitjes van de kweekduiven uitbroeden, maar dan moeten die wel eerst eitjes gelegd hebben natuurlijk, anders gaan ze niet broeden.
Zodoende haalt hij alvast gelegde eitjes bij de kweekduiven weg zodat die weer nieuwe gaan leggen, want 'we hadden toch eitjes, jij hebt het toch ook gezien? Nu zijn ze er niet meer, snel maar weer nieuwe leggen dan'.
De weggehaalde eitjes moetens even bewaard worden tot de vlieguiven ook eitjes hebben en dat gebeurt zoals op de foto op een koele donkere plek en worden af en toe gekeerd. De eitjes van de vliegduiven worden dan weer weggehaald en deze er voor in de plek gelegd.
Hij heeft er al een paar verlegd, maar je moet dan wel op het eitje schrijven wat en waar enzo, daar had hij de eerste keer niet aan gedacht, maar gelukkig kwam hij er al snel achter. Snel naar het duivenhok om de boel recht te trekken, maar de duiven hadden er snel een eitje bij gelegd en ja.... dan weet je het niet meer hè. Ik ben toch benieuwd wat er van terecht komt hoor, maar dat weten we pas weer volgend jaar.
Blik terug
Ik vroeg me af wat ik eigenlijk aan het doen was toen ik 43 was, dat was in de winter van '90/'91en je zult het niet geloven, maar wij sliepen ook in de blokhut. Verder woonden we in de loods, waar nu de kapsalon is, want we waren ons huis aan het bouwen.
We hadden er een paar stoelen en tv neergezet. Later gingen we ook binnen slapen, omdat het te bar werd en we alleen een electrische deken hadden. We moesten dan wel zorgen dat alles weer netjes aan de kant was voordat de jongens kwamen.
Het was ook het jaar dat mijn moeder overleed. Gek om nu te constateren dat ik toen net zo oud was als Miriam nu, best jong eigenlijk, al vond ik dat toen wel meevallen. Mijn moeder vond ik nog wel te jong om dood te gaan, ze werd 74, dat moet ik nog maar zien te halen.
Het huis was nog niet goed en wel klaar of Sil stond alweer op de stoep.
Miriam had in die tijd haar nieuwe kapsalon in de Dorpsstraat, ze was de jongste Zeeuwse zelfstandig ondernemer geloof ik, tot ze naar Capelle vertrok, haar toenmalig vriendje achterna.
Daar loop je dan toch ongewild allemaal even aan te denken, hoe ging het ook alweer. Nou zo dus.
Voorlopig blijf ik nog wel even leven en bloggen.
Je zult toch maar een moeder met een weblog hebben hè, lijkt me zo verschrikkelijk!
Golfbrekers
We gingen vanmiddag even naar het Verklikkerstrand, tussen de buien door. Het was er heerlijk rustig.
Didi heeft lekker lopen rennen en ik heb me met de palen vermaakt.
Ze hadden het druk met het uitoefenen van hun beroep.
Onze golfbrekers.
Doorwinteren
Door al het gedoe met onze oudste ben ik toch nog wat uit mijn doen, ik slaap slecht en ben zodoende 's morgens alweer vroeg in de weer en aangekleed. Het is niet anders en het zal ook wel weer wennen, maar moeders (en vaders ook hoor) kunnen daar nu eenmaal, niet meer zo goed tegen.
Hopelijk vindt ze gauw een onderkomen dat iets meer buiten ons gezichtsveld ligt, ik heb eigenlijk geen idee hoe het met het (huur)woningaanbod in onze omgeving gesteld is.
Want onrustig is het best en het geeft ook ongewild weer ergernis, hoe goed het ook allemaal bedoeld is en daar zit eigenlijk niemand meer op te wachten. Nu ja, hopelijk komen we heelhuids de winter door en dan daarna moet ze echt de hut uit, want daar was hij niet voor bestemd natuurlijk, dan maar een hutje op de camping.
IJzersterk
"Kijk mijn nieuwe nieten".
Ik heb eigenlijk geen idee of die er vanzelf uitgaan, het ziet er nogal ijzerachtig uit, maar de dierenarts zei ook verder niets over het eruit halen.
Lekker vroeg gewandeld vanmorgen, Joop is ook weer eens meegeweest. Toen we thuis waren begon het te regenen, dus we hadden het goed getroffen.
Mijn spreuk van een paar dagen geleden heb ik op een tegeltje laten zetten. Ik heb er twee. Eens kijken waar ik ze zal hangen.
Halleluja
Overal is men weer druk in de weer met bomen en lampjes.
Wat een gekkigheid toch eigenlijk.
Geen vrede, geen vreten.
Kindekens die geboren worden, dat gebeurt toch elke dag, gewenst of niet.
Nee, er moet wel heel snel veel veranderen wil het tij nog keren.
Ik, op 45b, ben er alweer klaar mee.
Hekserij
We hebben een heksenkring in de tuin.
Erg veel paddenstoelen eigenlijk ook dit jaar. Ik vind dat wel mooi, net zoals de wilde orchidieën laten we alles lekker groeien zoals het op komt. Morgen volle maan en het lijkt of de heksen ons nu al te pakken nemen.
Ik was alweer vroeg onderweg voor een rondje, het was heerlijk buiten, zon wind en bij de boer wordt al volop gekampeerd. Geen gezicht al die 'verloren' caravans zo midden op het land. En omdat het zo lekker was plakte ik er nog een extra blokje aan vast en liep over Ellemeet. Bij het tankstation hadden we een vechtpartij met twee lobbessen die daar wonen, het ging even flink tekeer maar was net zo vlug weer over en we wandelden vrolijk verder.
Eenmaal thuis bleek er een stroomstoring in de blokhut, geen prik meer, nergens. Joop wist het niet meer, hoe en wat, dus dat was even zoeken, maar hij wist ook niet waar en dat zijn dan wel de gevolgen van die zwarte vlek ergens in die hersens. Nu is het wel opgelost, maar met een omweg, dus de fout is niet weg maar omzeild.
Toen dat voorbij was en ik de kachel maar eens aan ging maken vond ik druppels bloed. Joop bloedde niet en ik ook niet, dus Didi maar eens nagekeken en jawel, die had een wond op haar borst van de vechtpartij eerder. Toch maar even langs de dierenarts en eerst bij het baasje van de andere honden, want meestal valt dat wel onder de verzekering. Nu ja, alles is netjes geregeld, Didi is geniet en de verzekering dekt de schade.
De eerste eitjes zijn gelegd vandaag, dat betekent zondagmiddag rond een uur of drie voor deze koppels de tweede, daar kan je de klok op gelijk zetten.
Soepzootje
Je staat er bij en legt het vast, voor het nageslacht.
Een beetje stram worden we, oud elastiek is nu eenmaal niet meer zo rekbaar.
Present
Was ik toch alweer op het gemeentehuis vanmorgen en zoals altijd wint de aanhouder, want ik ben er weer hoor, dubbel zelfs, want als je hem tegen het licht houdt ben je dubbel.
Dat is toch een serieuze blik.
Ik parkeerde naast de auto van Bruno, die van ons komt ongeveer tot de helft. Een duidelijk verschil tussen de baas en zijn personeel ;)
Geluk
Ik ben vaak kort van stof, dan is het voor de lezer soms niet helemaal duidelijk. Zo ook gisteren. 'Ik ben verhuisd van 45a naar 45b', stond er en het was Miriam die dat zei. Weg bij Mark en terug naar nu niet de caravan, maar een huiselijke blokhut, waar ze voorlopig even haar intrek heeft genomen.
De rek was eruit. Als je het samen niet meer leuk hebt zit je elkaar maar in de weg. Ik zag het al een tijdje aankomen, maar ja toch altijd nog onverwacht. Gelukkig geen kiinderen of moeilijke financiële toestanden, al blijft het rot natuurlijk, vooral voor moeders (en zusjes).
De kapsalon blijft gewoon open en Mark is nu buurman i.p.v. schoonzoon.
Geluk zit nooit in voordeelverpakking, alleen in kleine dagelijkse porties.
Sinterklaas
Af en toe een paar hagelstenen, verder viel het wel mee.
Een paar donkere wolken, maar ook veel blauw.
Sinterklaas redt het wel met zijn rondje vanavond denk ik, extra dikke tabbert aan en een stormelastiekje aan zijn mijter. De Pieten zijn ook wel wat gewend.
Joop en ik hebben ons cadeautje al gehad, we hoefden het niet eens uit te pakken...
Mir: Ik ben vandaag verhuisd van E'weg 45a naar 45b.
Spatjes
Wat een rare kippen liepen er op het land vanmiddag en ook zo ver van huis, want er was geen huis in de buurt te bekennen.
Didi vond het erg intressant, maar die zat aan de lijn.
Ik moest ook gelijk aan Miriam denken, want het kippenhaar had het zwaar te verduren in de wind, die kon gelijk weer voor de spiegel als ze thuis kwam.
Ik heb het getroffen met mijn wandeling, op een paar spatjes na bleef het droog.
Dat gat zat er al hoor, dat heb ik er niet in gesprongen, ik zou niet weten waarvoor en dan nog kom ik niet zo hoog...
Meten is weten
Op een paar duurdere van Marlies Dekkers na en dat is al jaren geleden toen ze pas in opkomst was, kocht ik altijd goedkopere softdingen van Sloggi of van de Hema, die me prima bevielen.
Omdat ik weer toe was aan iets nieuws stapte ik vanmiddag eens een echte lingerie winkel binnen, want ik kocht ze meestal on line. Ik werd heel vriendelijk geholpen toen ik vroeg mijn maat maar eens te nemen, want de meeste vrouwen kopen een verkeerde wordt er altijd gezegd en hoewel ik er van overtuigd was dat ik dat niet deed bleek dat wel zo te zijn. "U hebt 85E", klonk het vrolijk. "Welja, 't is nogal de moeite, ik koop altijd 90/95C of D", zei ik. Maar nadat ik een paar modellen had gepast, bleek dat toch echt de goede. Nu ja, ik ben er weer blij mee, de boel zit weer netjes verpakt.
Eigenlijk ging ik mijn identiteitsbewijs weer ophalen, maar nu was het Gemeentehuis gesloten, ik vond het al zo stil toen ik er aan kwam. 'Het moet hier ergens in een laatje liggen", zei ik nog, "betaald en wel", maar zo eenvoudig was dat niet hoor, nee daar moest ik nog eens voor terug komen.
Met zonder
Sinds lang waren we vandaag weer eens op het strand. Ik had weer rechte laarzen dus dat moest lukken dacht ik. Mijn zolen pasten er niet in maar een keertje zonder moest kunnen vond ik. Nou dat heb ik geweten, want ik weet nu ook weer waarom ik niet meer naar het strand ging... juist in het losse zand deed mijn voet zeer en nu zonder zolen dus weer.
Dat je zo snel aan die dingen gewend bent had ik niet verwacht, want ik voel ze natuurluijk nog wel in mijn andere schoenen, maar mijn voet doet vanaf het begin dat ik ze heb geen pijn meer. De kaplaarzen bewaar ik maar voor in de tuin, of ik moet het met dunnere sokken nog eens proberen.
De zeehiondjes waren er en we hadden een balletje meegenomen, Didi heeft zelfs nog gezwommen, allemaal leuk. Morgen nog eens misschien, mèt zolen.
|
|
Meta
