Liep ik toch vanmiddag bij de Lidl van alles tegen het lijf. Stoelen tafels lampen en die hadden we net nodig. Natuurlijk was ik mijn telefoon weer eens vergeten, want ik wilde toch eerst Joop wel even bellen voordat ik van alles ging kopen. Nou, daar zijn ze niet soepeltjes mee bij de Lidl, dat waren ze duidelijk niet gewend, maar goed eindelijk kon ik bellen en Joop leek het ook wel wat allemaal. Samen met de wekelijkse boodschappen was het best veel, al is de tafel handig opvouwbaar en toch lekker stevig. Ik heb het nog geprobeerd hoor, al stonden ze me allemaal wel uit te lachen, vijf van die grote dozen dat ging mooi niet lukken in de Chevrolet (soms denk ik met heimwee terug aan mijn oude Golf, daar was het vast mee gelukt), dus moest er een extra ritje met de kar gedaan worden.
Zo langzamerhand wordt het wel wat. Joop heeft tegeltjes geplakt gisteren en vandaag, echt handwerk. Nu nog voegen en dan kan de pot erop plafondje erin en en ...
Verder struinen we Marktplaats af voor nog wat andere spulletjes en morgen komt er weer versterking.
Eindelijk weer eens een flink eind gewandeld. We liepen naar Life and Garden in Renesse voor een nieuw slaapkleed voor Didi. De oude zat vol gaten en omdat er de laatste tijd niet meer bijkomen denk ik dat ze die rare pupgewoonte kwijt is, we zullen het zien.
De aardappeltjes staan kleurig te bloeien. Hopelijk blijven ze komend najaar weer niet in de blubber steken.
"Kijk je uit, er ligt hier een hele grote hoop poep."
Gewekt door het onweer vanmorgen. Het was een lekker buitje maar niet dat je zegt wat een noodweer. Daarna klaarde het snel weer op, wat een hitte! Gelukkig hoefde er niets, op een beetje heen en weer lopen na dan...
We waren eigenlijk in afwachting van het voorspelde noodweer, maar dat wilde niet erg komen, het bleef warm en broeierig en dan ga je ook niet wandelen, ik tenminste niet.
En nu rommelt het een beetje, af en toe vallen er wat druppels en lekker afgekoeld inmiddels.
Wat een heisa over dat weer van vandaag, dus ik doe maar vrolijk mee.
Noodweer zou het weer worden, misschien komt het nog, maar dan nog erg overdreven allemaal. Het wordt steeds gekker met dat weer en al die weermannen en vrouwen. Dat kost ook nogal wat allemaal bedenk ik me nu. Kunnen we niet gewoon met één weerdeskundige, die mag dan best wat meer kosten, maar gewoon eentje die weet wat hij zegt en geen onrust stookt als het niet nodig is. Vrioeger hadden we nooit noodweer, ja het was er soms wel en dan zeiden we dat ook : "wat een noodweer was dat hè", maar dan was het al voorbij, zonder dat we ons zenuwachtig hadden gemaakt.
"Je kunt nergens lopen of het zweet breekt je uit, heb jij daar geen last van?"
't Was vandaag beter maar niet al teveel te bewegen en een beetje in de schaduw te blijven. Toch realiseerden we nog een soort van meterputje voor de hut, maaiden het gras en toen bleek dat de pomp van de vijver niet meer wilde pompen werd die ook nog gerepareerd.
Geen dag dat je zegt we deden niets, maar heet was het zeker.
" Wat gaan we morgen doen"?
"Gewoon net als anders, een beetje heen en weer lopen".
Update:
De plannen zijn gewijzigd, we gaan de pruimen krenten, anders breken de takken af. De kruiwagen staat al klaar.
Vanmorgen vroeg is de familie al vertrokken en Joop en ik dreutelden wat heen en weer, beetje opruimen beetje achter de duiven aan en ik rooide nog een Lijsterbes. Die komen op de gekste plekken op en deze was al meters hoog, maar stond niet op een goede plek, weg ermee dus.
Het was niet het beloofde mooie weer, maar een beetje klammige grijze dag, pas rond een uur of vijf kwam het zonnetje eindelijk door, maar om nu te zeggen, wat is het lekker, nee.
Deze Aalscholver was er op zijn gemak voor gaan zitten, het deed hem niets toen ik even stopte voor wat foto's en ook een paar fietsers namen hun kans waar.
Morgen weer lekker aan de gang, gras maaien, dat groeit als een tierelier met dit weer. Maar eerst nog een wijntje bij het kacheltje.
We staan er zelf helemaal paf van, wat een werk is er verzet vandaag. Overal plafonds, gesaust en wel en ook het zeil met daaronder hardboardplaten ligt er strak bij. Het was verschrikkelijk weer natuurlijk, het plensde tot halfverwege de middag, maar desondanks hebben de kinderen zich prima vermaakt.
Ik kookte een heerlijk maal al zeg ik het zelf, voor ieder wat wils en het ging erin als koek.
Vanavond slapen ze onder de perenboom, dat is weer eens wat anders.
Dat deed me denken aan de laatste keer dat wij met de pont Zierikzee-Katseveer naar de overkant voeren. De brug was bijna klaar en zou 15 december 1965 geopend worden (dat heb ik even opgezocht natuurlijk). We konden niet wachten tot we er op de brommer overheen konden zoeven, dat zou een hoop tijd schelen en ook voor Joop niet altijd gebonden zijn aan vaste boottijden. Voor ons toch een reden eens een paar foto's de maken.
"Voor 't laatst met de pont, najaar 1965" staat erbij. We hadden al twee jaar verkering. Joop woonde in Middelburg en ik in Zonnemaire, voor ons gevoel mijlenver uit elkaar. De brug bracht ons wat dichter bij elkaar. Hoe vaak hij op zondagavond de laatste boot 'miste', zodat we nog een nachtje langer bij elkaar konden zijn, zal ik maar niet vertellen. Ik was op de foto net achttien. Het jaar daarop zouden we trouwen.
"Vandaag even een paar nieuwe batterijen kopen... geen prikkeldraad".
Gisteren was ze dicht, dus ging ik vandaag nog eens kijken of het nieuwe herfst-winter breiboek er al was en laat dat nou net gisteren binnengekomen zijn. Nieuwe wol had ze ook al, dat had ik de vorige keer al gezien, maar ik was nog niet van plan om te beginnen eigenlijk... Maar ja, ik zag gelijk wel een leuk modelletje en laat dat nou precies van de wol gemaakt zijn die ik leuk vond. Ik hoef toch niet gelijk te gaan breien, dan heb ik het maar vast voor als ik zin krijg.
Leuke bijkomstigheid was dat mijn klantenkaart vol was en dat ik alles voor niets kreeg en zelfs nog wat over heb voor de volgende ronde.
We klusten nog wat aan de hut en ik poetste eens wat opgeslagen spullen op, het inruimen kan zo langzamerhand beginnen, al moeten nog wel eerst de gipsplaten tegen het plafond, wat komend weekend met wat hulp gaat gebeuren. Het keukenblokje dat we afgelopen voorjaar uit Nijkerk meebrachten staat inmiddels op zijn plek.
"Er zitten mieren in de stroop...
Ze hoeven er niet allemaal uit hoor, die enkele eet ik wel op..."
De Weelweg heeft een nieuw laagje gekregen. De pek was nog zacht en de steentjes lagen nog los. Dat deed me aan vroeger denken, toen kauwden wij erop. Niet op de steentjes, maar op de pek natuurlijk. Ik heb geen idee of we het van de straat pulkten of van de mannen kregen, maar het kauwde lekker weg en proefde zoals het ruikt :)
We kauwden ook op waxinelichtjes. Daar neem je dan een hap van en dan moet je goed doorkauwen, want eerst wordt het erg kruimelig, dat duurt even, maar zo langzamerhand wordt het dan een grote witte dot, die eigenlijk nergens naar smaakt en vrij stevig is. Je moet wel blijven kauwen anders is hij zo weer hard.
Dan hadden we ook nog tarwe. De tarwe moet wel zo goed als rijp zijn en daar doe je dan de vliesjes zoveel mogelijk af. Je hebt echt wel een hele hand vol nodig, dus zorg dat je het eerste half uur niet hoeft te praten. En dan maar weer kauwen tot het een beetje aan elkaar blijft hangen.
Tegenwoordig hebben we een harinkje, daar hoef je zowat niet op de kauwen en hij glijdt heerlijk naar binnen.
Het was heerlijk vandaag. Ik maakte veel foto's en voor de liefhebbers staan er hier een paar.
"Kom nou eens even helpen, anders sla ik die hele tent in elkaar!!!"
Kijk, zei Joop vanmiddag toen we thuiskwamen, daar hangt ons bord. Nadat hij het aan de boom geschroefd had (de schroefgaatjes zijn links en rechts nog zichtbaar) heeft het maar een tijdje gehangen en weg was het. Natuurlijk hebben onze nieuwe buren dat niet gedaan, maar een beetje wrang is het wel, ons bordje nu aan hun hek.
Vandaag isoleerde ik het dak van de blokhut met steenwol, wat een rotspul is dat toch en zeker om mee boven je hoofd te werken. Maar het zit erin! En Joop deed wat leidingwerk voor de lamp en het water. We zijn zodoende weer een stukje opgeschoten.
Eind van de middag deden we nog een drankje op het terras bij Salud. Het dorp lag er verlaten bij. Dat was gisteren wel anders vertelden ze, want na de afgelasting van CAS was het bar druk geweest overal.
Concert at Sea afgelast vandaag, dat is jammer natuurlijk, maar ik begrijp het wel hoor. Ook al scheen heel de middag de zon en was het prachtig weer om op de dam te vertoeven. Je moet er toch niet aan denken dat het dak van dat podium de lucht in gaat bij een rukwind, ook al was de wind wel de andere kant op en was het waarschijnlijk in het water terechtgekomen.
Wat is wijsheid. Beter maar voorkomen dan een boel ellende, waar dan allemaal weer van die auto's met zwaailichten op af moeten.
Die van de foto haalde me in vanmiddag, ik was nog net op tijd met mijn fototoestelletje. Ik hou wel van die oude opgeknapte dingen, die eigenlijk ergens anders voor bestemd waren en nu gepensioneerd en wel toch nog op een leuke manier dienst doen.
We schreven eens een brief en er was blijkbaar nog iemand die dat deed over wat er gaande is bij de buren, daar kregen we gisteren antwoord op. E.e.a. is onderzocht en er blijkt veel niet te kloppen van wat ze doen, wat betreft vergunningen, verzoeken indienen en het milieu.
Er moet nu binnen een maand wel heel veel veranderen, willen ze door kunnen gaan met hun activiteiten. Daar is de buurman niet blij mee natuurlijk, die stond al aan het hek vanavond om erover te praten... verspilde moeite, daar beginnen we maar niet aan. En eigenlijk ben ik toch wel blij dat we niet de enige zijn.
Margo vroeg gisteren hoe het met haar stekje was, nou zo!
Mooi oud worden is een kunst en de distel verstaat die zo op het eerste gezicht goed.
Ik vind het weleens moeilijk. Niet dat ik moeite met rimpels heb of hoe mijn lijf verslapt, maar vooral met hoe ik me moet gedragen.
Daar kan ik soms behoorlijk van uit mijn doen zijn.. doe ik het wel goed, doe ik niet te gek, misschien word ik al dement, dat zou toch zomaar kunnen... of misschien slaat ome Altz al toe, ik lust tenslotte graag een wijntje. Moet ik niet eens naar de dokter? Soms duizelt het me letterlijk, maar even later is het weer voorbij...
Wat moeten mijn kleinkinderen later wel niet denken. Wellicht weren ze mij uit hun Hyves of Faceboek contacten, zou het daar ooit op uitdraaien? Vroeger was dat er allemaal niet. Wist ik veel wat mijn moeder deed als ze uit mijn gezichtsveld verdwenen was, welke vriendjes ze had en welke grapjes ze met elkaar maakten. Ik vind het er allemaal niet makkelijker op worden hoor.
Vandaag hebben we voornamelijk geracheld, latjes getimmerd tegen het dak van de hut, waar dan weer isolatie tussen komt, dat scheelt 's zomers een hoop warmte en 's winters een hoop kou, want het is maar een dun dakje en als het dan toch moet dan maar beter gelijk.
Tussendoor wat in de tuin gescharreld. De vijver is zo helder als een belletje. De Valeriaan begint te bloeien, dat ruikt altijd heerlijk en het gras is ook weer gemaaid.
De Oostindische kers heb ik allemaal bij elkaar gezet, een mooie oranje hoek is het daar nu.
De duiven van gisteren zijn op een paar na allemaal weer thuis, ze kwam niet uit Frankrijk maar ergens uit België. Die paar die er nog niet zijn komen ook vast nog en anders waren ze niet goed natuurlijk...
Van zo'n foto word ik wel blij, als ik daarmee thuiskom.
Moeder en dochter bereklauw en moeder kijkt wat bedenkelijk, zoiets. Maar misschien zien jullie weer heel iets anders.
We deden een rondje door de polder en het laatste stukje over het strand. Eenmaal op het strand krijgt Didi na een rustig begin bijna altijd de kolder in haar kop, net zoals ze soms in de tuin heeft. Dan vliegt ze als een dolle in de rondte, als een gek door de bosjes en op het strand dus om de mensen heen, want daar zijn geen bosjes. Sommigen schrikken daarvan en kleine hondjes worden, hoe kan het ook anders, omhoog getild.
Nu ja, ik ben weer even genezen.
De jonge duiven van afgelopen voorjaar zijn er klaar voor, ingekorft en wel zijn ze op weg naar Zerikzee voor hun eerste grote vlucht, ergens uit noord Frankrijk, morgenochtend.
Eindelijk een bloemetje vanmorgen uit het mysterieuze zaad.
Eerst dacht ik dat ze geel zouden worden, maar nee hoor, paars! Of roze dan toch.
En nu weet ik het natuurlijk nog niet.
Knopherik lijkt er wel erg op, wat bloemetjes, blad en zaad betreft.
Ik hou het maar op Knopherik of Wilde radijs, de kleur kan viarieren staat er, dus dat komt goed uit.
Het was een ontspannend dagje, hoewel ik toch nog wel de ramen en de deuren van de hut in de verf heb gezet vanwege de voorspelde regen voor morgen. Het kan maar gebeurd zijn en wat schilderwerk betreft ben ik nu rond, op een paar kleine dingetjes na.
Vanmiddag heb ik mij eens in de grote Pinkstermenigte begeven op de Brouwersdam. Het viel me allemaal nogal mee. Nu was het ook niet echt strandweer natuurlijk en als het een beetje waait zijn er wel meer zoveel kitesurfers. De grootste massa loopt in Renesse en omgeving rond denk ik, of zit op de camping bier te zuipen, ieder zijn meug.
De opbouw van het CAS gebeuren is ook begonnen, altijd weer leuk om te zien.
Didi en ik maakten in elk geval een heerlijke wandeling waarbij de zon steeds meer ging schijnen. Even een paar dagen niet verven en bouwen. We zijn goed opgeschoten afgelopen week en volgende week gaan we gewoon weer verder. Ik heb vanmorgen alles eens een beetje opgeruimd en zelfs stof gezogen daar.
En nu gaan we eens lekker een weekendje zitten....
Tegelijk met de pruimenbomen hebben we ook twee kersenbomen geplant, daar heeft nog nooit veel aangehangen al bloeien ze elk jaar wel overdadig. Dit jaar zie ik voor het eerst wat kersen hangen, misschien komt het ook wel omdat we daar in de buurt steeds druk in de weer zijn met het bouwen van de blokhut, dat de vogels niet goed durven, maar vanmorgen heb ik er vier geplukt en ze zijn erg lekker moet ik zeggen. Niet de donkerrode die je in de winkel ziet, maar mooie knalrode kersen.
We waren alweer vroeg uit de veren vanmorgen, Joop had een rit en ik was uitgeslapen. Toen hij weg was ben ik gelijk maar begonnen met knippen, gewoon met de hand, dat maakt het minste herrie en gaat het lichtst al duurt het wel wat langer dan met de elektrische, maar daar krijg je van die loden armen van.
Daarna verfde ik wat, de hut krijgt kleur. Joop was inmiddels ook weer terug en deed wat leidinkjes en plaatjes, want dan staat dat ding er wel, maar dan moet er ook nog van alles in natuurlijk.
Ik keek ook nog even in Renesse en deed mezelf een goedkoop nieuw horloge cadeau. Het bandje van mijn 'oude' is stuk en het glas daarvan is eigenlijk ook niet meer mooi. Een nieuw bandje voor die oude kost al meer dan mijn hele nieuwe nu. Ik had nog een andere oude, waar ik al een nieuw batterijtje in had laten zetten, maar die wil niet meer erg op dreef komen. Zodoende ben ik nu weer bij de tijd. Ik kan niet zonder en met al dat geklus vind ik wat duurs zonde, dat komt dan weer weleens, of niet, ik ben niet zo van de dure sieraden, als het er maar een beetje leuk uit ziet.
Ik vind het wel bijzondere tekening van Yara die ik vandaag kreeg toegestuurd door Sil.
Wat een drukte op die boererij in het zwart wit, en zo gedetailleerd en dat het paard linksonder achterstevoren staat heeft vast ook een betekenis. Ik kreeg een erg klein bestandje en vraag straks om een grotere zodat we hem wat meer van dichtbij kunnen bekijken.
De kleur is inmiddels bekend, gele ieniemieniebloemetjes want de knopjes zijn wel erg klein.
Ik heb al zoveel zitten zoeken en kan het ondanks de typische blaadjes nergens vinden. Het zal wel iets ontzettend doodgewoons zijn, een heel erg onkruid, maar ik wil het nu toch wel weten zo langzamerhand. Had ik die stomme boontjes maar nooit opgeraapt afgelopen najaar. Een hele winter hebben ze hier in een doosje op de vensterbank gestaan en nu komt er zoiets uit, mooi is anders hoor, of misschien komt dat nog.
Vanmorgen gelijk maar begonnen met het schilderen van de hut en lekker opgeschoten, wat de grijze kleur betreft zo'n beetje op de helft denk ik. Het ziet er al een stuk leuker uit zo. De gaten had ik een paar dagen geleden al afgekit. Er was verkeerde kit geleverd, zwart en wit, terwijl we alleen witte wilden, maar omruilen vind ik dan ook weer overdreven, het wordt toch geschilderd.
Joop verzamelt materiaal voor binnen en had ook nog een rit, dus die is niet erg opgeschoten. Morgen weer verder, als het droog is tenminste. Van zo'n plafondje word ik altijd een beetje draaierig, zeker het hoogste deel, maar daar heb ik ook het ergste gehad. En ik heb echt heerlijke verf, dat mag ook wel eens gezegd.
Geen schilderweer vandaag en ook niet om in de tuin te werken, ik was dus gauw klaar vanmorgen. Gelukkig werd het net na de middag wel wat droger zodat ik een flinke wandeling kon maken. Alles is heerlijk opgefrist na die paar uur regen, de natuur is prachtig. Er staan wat plaatjes op Moby.
Joop kon nog wel wat doen aan het leidingwerk van de hut, dus helemaal stil ligt het niet en als ik zo het weerbericht bekijk kan ik morgen misschien wel aan de gang.
Nog steeds geen bloemen in het zaad. Het kan nu toch niet lang meer duren.
Komend weekend krijgen we de Pinksterdrukte, het weekend daarop CAS en daarna barst de vakantieperiode los.
Het lijkt of het al veel drukker is geweest dan andere jaren, dat zal wel door het prachtige voorjaarsweer komen. Voor mijn gevoel hebben we al een zomer achter de rug, terwijl hij nog moet beginnen, heerlijk!
Met wandelen is het oppassen geblazen, zeker daar waar geen voetpaden zijn vlucht ik nogal eens de berm in. Bij een tegemoet- en van achter komende auto gebeurt het zelden dat ze je als voetganger de ruimte geven en even inhouden, ze scheuren liever rakelings langs je heen en zeker als er dan nog een caravan achter die auto hangt schrik je je soms kapot.
Vandaag was het met het weer iets minder, al is er hier weinig regen gevallen. Ik heb een tijdje geknipt in de tuin, terwijl Joop een ritje had, want naast de bouw van de hut moet ook de tuin een beetje bijgehouden worden natuurlijk. "Je hoeft toch niet elke dag te knippen!", riep Joop vorige week. Nou eigenlijk wel, elke dag iets, even, dat is makkelijker dan een hele dag achter elkaar. Hij zal het wel nooit begrijpen.
Kijk, de kraailook heeft ineens krullen gekregen, nu weet ik ook niet meer zeker of het wel kraailook is, maar we houden het op Look, dat is het zeker.
't Was plots druk aan het eind van de de dag. Dus hapjes en borrels en eten en nog meer borrels, tsja soms heb je gewoon niet alles in de hand, maar wel gezellig.
Het is te warm om te klussen zegt Joop, terwijl ik het eigenlijk helemaal niet zo warm vind, het is gewoon heerlijk weer. Toch zijn we vandaag weer een stukje opgeschoten met de vloer, op je knieën werken is nu eenmaal niet fijn.
Vanmiddag deden we een rondje rond ons prachtige eiland met de Spit. Het was vooral druk overal, zelfs in de polder onderaan de buitendijken en de weggetjes zijn daar eigenlijk niet op berekend, bermen nog niet gemaaid, dus we verdwenen zo nu en dan half in het gras.
En nu is Willem ook nog dood, de man waar we jaren bij voor de buis gekluisterd zaten, net als bij Mies, wij keken alles hoor.
En ik vind het ook echt iets voor hem om ons op Hemelvaartsdag te verlaten.
Dag lieve Willem, bedankt voor al die fijne vuisten en al wat je nog meer deed.
Vorig jaar vond ik in de polder wat zaad, een soort boontjes. Laatst heb ik ze in de aarde gezet en inmiddels ziet het er zo uit als op de foto. Ik heb nog steeds geen idee wat het is, misschien dat iemand van jullie het weet, ik ben benieuwd. En anders maar afwachten tot de bloemen komen.
Vandaag was ik druk in de tuin. Veel kattenstaarten geplukt en planten uit de vijver gevist. De pruimen gekrent voorzover ik er bij kon. De onderste takken hoefde ik niets meer aan te doen, die hadden de kinderen zondag al kaalgeplukt. De groene pruimpjes lagen in de vijver. Ze hadden er denk ik mee naar de kikkers gegooid. Nu ja, pruimen zat zullen we maar denken. Volgende keer toch maar beter opletten als er kleine vreemde kindjes komen, voor hetzelfde geld plukken ze giftige besjes.
