klik
Pffff....
Ze zijn lief hoor, maar ze willen steeds op mijn computer, zonder licht gaan ze niet slapen, als het licht wordt worden ze wakker, Levi lust geen korstjes en ook geen mayonaise, ze mogen geen suiker van hun moeder (dan wordt Levi te druk en het is slecht voor hun tanden), dan blijft er weinig lekkers over, we hebben dus ook behoorlijk gesmokkeld. Natuurlijk hebben we flink gepoetst vanavond, maar ook dat is makkelijker als een ander het doet. Morgen komen papa en mama weer, wat zullen ze blij zijn! Want oma is best af en toe een kreng. Ik kan ze dan wel graag willen verwennen, ze moeten wel doen wat ik zeg! Met oma valt nu eenmaal niet te spotten. Ik denk dat ik als moeder ook zo was.......
De laarzen gingen uit en even later de broeken, lekker pootje baden en ze werden alsmaar natter, het was nog heerlijk toeven op het strand. Vanmorgen zijn ze gekomen en ik zit alweer helemaal in mijn oma rol. IJsjes, pannekoeken, badderen, chips (oma's mogen verwennen hoor), Pinkeltje en nu gechiegel op de achtergrond. Ik denk dat we morgen hier eens gaan kijken, daar is oma namelijk zelf ook nog nooit geweest.
Als er iemand over ons bruggetje rijdt, zegt dat bruggetje: "bobberdebobberdebobberdebob", niets mis mee en best om aan te horen. Tot eergisteren zei de brievenbus dan: "KLEPPERDEKLAPPERDEKLEPPERDEKLAP!!!", een hoop herrie en al jaren riepen we dat die brievenbus toch eigenlijk eens een ander plaatsje moest krijgen, maar nooit kwam het ervan. De laatste tijd begon ook de verf er vanaf te springen, tijd voor actie dus. En het is gebeurd! Een stuk rustiger binnenkomen zo, ik denk dat zelfs de buren het zullen merken.
Mijn dag bestond voornamelijk uit honingpotjes vullen, de tafel is leeg, de kraam weer gevuld met potjes met netjes met de hand ingevulde etiketjes, het stempeltje is leeg, dus even schrijven maar, zo hoef ik ook niet alle etiketten ineens te doen, gewoon 's morgens een paar voor de komende dag. Wat de bijen betreft hebben we het weer gehad voor dit jaar.
Vanmiddag kwam ik er weer eens langs, de pas gerestaureerde, prachtige boerderij "de Drie Wilgen" in Ellemeet. Ik wist niet beter of er was daar een varenkwekerij. Eenmaal thuis besloot ik het toch eens op te zoeken en nu blijken er heel andere dingen te gebeuren. Leuk! Binnenkort eens een kijkje nemen.
De foto's van de slideshow maakte ik in september 2004, leuk dat ze nu van pas komen.
Vanmorgen werd ik verblijd met 343 emails verdeeld over diverse comments, ik schrok me kapot. Natuurlijk gelijk alle adressen geblokkeerd (daar ben je ook even zoet mee), maar daarmee zijn ze nog niet niet van je weblog verdwenen natuurlijk, zonde, maar ik had me er al bij neergelegd, het was niet anders en misschien moest ik ook eens over de nieuwste Pivot na gaan denken. Ik heb nog steeds een heel ouwe versie, maar tot nu toe werkt het prima. Ik had al hulp gevraagd en van iemand anders kreeg ik een tip om in de PIP van Zeelandnet iets te veranderen, dat heb ik gedaan en plots was het weg!!! Alle zooi ook uit mijn weblog verdwenen, dus ik gelijk geïnformeerd bij degene die ik ingeschakeld had, die had nog niets gedaan, dus moest het van de veranderingen in mijn PIP bij Zeelandnet komen, ik heb geen idee, maar tot nu toe gaat het prima. Ik kon wel zingen (toch zo jammer dat ik dat niet kan) en juichen (dat heb ik gedaan), ik was ineens weer blij!
Daarna hebben we alle raten geslingerd, daar ben je ook even zoet mee. Ik leg dan heel de keuken vol met kranten, het aanrecht, de voer, de tafel, want de honing drupt overal en alles plakt, maar het zit weer in de emmers en om een uur of zeven waren we klaar. Daarna is het een kwestie van kranten oprapen en alles wat weg kan opruimen. De torens staan nog in de keuken tot morgenavond en nog meer dingen die morgen pas weg kunnen. De bijen mogen ook zelf weer sommige restjes terug. En omdat er geen ruimte was om te koken (heel jammer) zijn we even naar Salud geweest voor een hapje.
Vanmorgen de laatse honingraten uit de kasten gehaald. Het viel me zwaar, want deze bijen waren iets agressiever dan die van gisteren en ook al ben ik dan wel goed ingepakt, ik word panisch van indringend gezoem rond mijn hoofd en vlucht dan ook gelijk de kamer in, zonder succes, want de bij ging gewoon met me mee. Hij heeft dat wel met de dood moeten bekopen natuurlijk, vliegenmeppers werken ook bij bijen. Vanmiddag alle emmers en andere slingerbenodigdheden een flinke sopbeurt gegeven en netjes afgedekt, die keuringsdienst zit me dwars, wat mij betreft vinden ze geen stofje. Ze zijn er al over bezig dat het slingeren van de honing in een aparte betegelde ruimte zou moeten gebeuren, dan blijft er geen imker over denk ik, dus aan mij zal het niet liggen.
Ook het holletje van de deugniet gevonden die stiekum hazelnootjes loopt te pikken, tenminste dat denk ik. Zolang ze buiten blijven vind ik muizen wel leuk, ik hoef ze ook niet te zien, ze moeten gewoon in hun hol gaan als ik eraan kom, dan mogen ze best een paar hazelnootjes.
klik
Hoewel ik nog steeds een beetje huiverig ben en ze ook niet al te dichtbij moeten komen, heb ik vandaag toch Joop maar geholpen met het verzamelen van de raten, dat is best een heel werk en met z'n tweeën gaat het nu eenmaal sneller. We zijn nog niet helemaal klaar, maar tweederde is er nu wel binnen, morgen de rest. Dan hebben we alles bij elkaar ruim twee van zulke torens. Vrijdag was bij Kerkwerve de Luzerne al gemaaid, dus hier in de buurt zal het ook niet lang meer duren, als dat weg is hebben de bijen nog weinig om op te vliegen, alles wat ze dan nog binnenhalen is wintervoorraad. Ze krijgen dan nog extra voer in de vorm van suikerwater en daar moeten ze het dan komende winter mee doen. Ik moet deze keer ook netjes de houdbaarheidsdatum invullen op de etiketten want vorige week stonden ze van dewarenwet aan het hek om een potje mee te nemen voor controle. Joop zei dat ze op waren (dat was ook op een paar na het geval) en dat we binnenkort weer nieuwe zouden hebben, dus ze zullen nog wel een keertje terugkomen.
Ik schrok ervan. Er hingen nog een paar rijpe bramen aan een struik bij het electriciteitshuisje in Ellemeet en toen ik ze wilde plukken zette hij het ineens op een lopen. De bramen heb ik maar laten hangen, want deze was me toch iets te groot, een foto durfde ik nog wel te maken.
Klik voor de andere kant
Wat een verschil! Jullie zien dat niet zo goed natuurlijk, maar wat zullen de andere bomen blij zijn met al dat extra licht en kijk Aargh, ik heb ook bolletjes . Alles bloeit nu voor de tweede keer, de Spirea, de Hypericum, de herfstasters bloeien, een roos die nog eens begint, veel blommetjes nog voor de tijd van het jaar. De duiven ziiten er ook nog gezond bij, ze zijn niet meer in het nest gaan zitten maar zitten nog wel op dezelfde plek en ze worden gewoon door pa en ma gevoerd.
Vandaag en morgen zijn ook weer jarig. Vandaag Mark en morgen Cor. Ik heb het erg getroffen, heel verschillend maar allebei even lief. Vanavond even proosten met Mark. Cor en Sil gaan volgend weekend een weekendje naar Antwerpen dan passen wij op de kinderen, dus die toast komt dan wel. Fijne verjaardag allebei en een dikke zoen van je schoonmoeder.
Ik zal het wel nooit goed gelezen hebben, want ik dacht dat je elke maand nieuwe ruimte kreeg voor het plaatsen van je foto's, maar nu heb ik blijkbaar mijn limiet bereikt van 200 afbeeldingen.... De laatste tijd maakte ik toch al weinig gebruik vanFlickr en weer meer van Photobucket, omdat je daar ook grotere foto's kunt plaatsen. Veel van mijn foto's in het archief zijn verdwenen omdat ik vroeger alles op MSN sites plaatste met een ongeldig email adres, die sites zijn verlopen en ik kon ze niet in stand houden omdat het email adres niet klopte. Zulke fratsen wil ik voorkomen, dus van mij komen er geen nieuwe foto's meer bij bij Flickr. Zo lang het ergens anders gratis kan neem ik natuurlijk geen Pro Account.
Om deze tijd van het jaar verwacht je toch geen nest met jonge duiven meer, maar het was er wel. Ik riep nog, want ik zag het aankomen maar Joop had oorbeschermers op, dus die hoorde niets en een paar seconden later vielen de duiven op zijn hoofd. Nest ondersteboven en de duiven ernaast, die waren zich natuurlijk ook een hoedje geschrokken. Ik denk dat ze vandaag of morgen wel uitgevlogen waren, ze zijn al vrij groot. Joop heeft het nest omgedraaid en zo zaten ze er een uur geleden nog bij, vader en moeder duif zijn nergens te bekennen, ik ga straks nog maar eens kijken.
De coniferen zijn gehalveerd, nu de zijkanten nog een beetje knippen en aan onze kant nog wat takken waar hij niet bij kon, dat bewaren we voor morgen. De bomen erachter zijn ons dankbaar denk ik, die hebben nu weer licht en lucht.
Tussendoor ook nog wat nootjes gezocht en opgepeuzeld, aan de linkse lege dop te zien vinden de muizen ze ook lekker en ik kan ze geen ongelijk geven, ze zijn heerlijk!
We hadden het op onze manier erg druk vandaag. Ik ben vanmorgen begonnen om het huis eens wat op te frissen, ramen lappen, vloeren zuigen en dweilen en alles wat daar dan zoal bij komt kijken, zoals stof bijvoorbeeld, je snapt toch niet waar het altijd vandaan komt. Verder zijn we begonnen met het kortwieken van de coniferen, het staat al lang op mijn verlanglijstje en na enig aandringen heeft Joop vanmiddag eindelijk de kettingzaag gepakt. We hebben besloten dat we stoppen als de kar vol is, het hoeft ook niet in één dag, maar het begin is er nu en eenderde is al gedaan, dat betekent dat we nog twee dagen een paar uurtjes moeten zagen en het is echt heel mooi, vanuit de kamer kan je nu door de bomen heenkijken, het geeft toch weer meer licht.
Als beloning en vanwege een financieël meevallertje hebben we vanavond heerlijk bijSalud gegeten. Gwen en Maurice zijn gastheer- en vrouw ten voeten uit en geven je gelijk het gevoel of je thuis komt. Joop ging voor de pikante kip en ik voor de gamba's als hoofdgerecht, we hebben gesmuld, Joop zei zelfs dat Gwen bijna net zo lekker kan koken als ik....
"Wat is dat verzande haventje bij Serooskerke?" Vroeg Hans een paar dagen geleden aan me, nadat hij dit had gezien op Google Earth en toen ik vanmiddag terug kwam uit Zierikzee, bedacht ik dat ik maar even een stukje door moest rijden voor een paar foto's vanaf deze kant, ik kom er zelf eigenlijk ook bijna nooit en het is er best mooi, voorzover zo'n gat dan mooi kan zijn natuurlijk. Het is een restant van deWatersnoodramp van 1953 en dit is het verhaal erachter.
"Het is van het grootste belang de Nederlandse delta te beschermen tegen gevaren van hoog water. In samenwerking met provincies en waterschappen worden de zwakke schakels in de waterkeringen aangepakt." zei Hare Majesteit vanmiddag in haartroonrede, ik ben benieuwd, misschien moeten eerst de zwakke schakels bij het waterschap eens aangepakt worden, ongelooflijk wat die soms verzinnen om aan het werk te blijven.
Het is alweer dertig jaar geleden dat ik het kocht ergens in Scandinavië en tegenwoordig staat het alweer een tijdje onder mijn beeldscherm, gewoon omdat ik het een leuk ding vind. Door mijn gastlogje bij Serendips kwam ik op sites overNumerologie en alles wat daarmee samen hangt terecht, ook edelstenen. Ik vind het altijd leuk om er over te lezen. Truus vroeg me laatst of ik toch wel ergens een bergkristal bij mijn computer had liggen en vanmiddag ben ik eens op zoek gegaan, het blijkt zwarte toermalijn te zijn die de schadelijke straling opheft. Ik ga daar toch eens een homp van kopen denk ik, baat het niet, het schaadt ook niet en bovendien vind ik stenen altijd erg mooi.
Yara heeft drie oma's. Gewone oma, oma Ria en Klein Omaatje, dat is haar pop, ik vind het altijd maar een vreemde naam voor een pop, maar Yara vindt het heel normaal, ze heeft het ook meestal gewoon over haar pop, maar als je vraagt hoe ze heet krijg je dus als antwoord "Klein Omaatje".
Gisteravond nog maar eens een keer gebarbequed met z'n allen, het was een heerlijke avond. We hadden het kacheltje aangestoken, maar dat was zelfs nog te warm als je ernaast zat. Joop moest rijden om tien uur en de rest ging nog even het dorp in. Ik heb opgepast en ben lekker vroeg mijn bed ingedoken, want het zou weer vroeg dag zijn. Joop was pas tegen de ochtend weer thuis, dus het moest wel een beetje rustig aan gaan allemaal en dan heb je niets aan een oma met een ochtendhumeur. We hebben ons om kwart voor acht (kwart voor zeven waren ze al wakker, maar toen heb ik ze nog even teruggeduwd) voor de tv genesteld met drinken en eierkoeken met chocolade erin. Ik heb weer allerlei leuke kinderprogramma's gezien, nog leuker is het om ondertussen naar de kinderen te kijken. Zo gauw er reclame komt roept Levi : "Ik wil iets anders zien!" maar oma's zappen niet, die wachten geduldig de reclame af en het is ook hele andere reclame dan 's avonds, dus ook wel eens leuk om te zien. Na een bezoekje aan tante Mir. zijn ze aan het begin van de middag weer teruggereden, het was geen strandweer jammer genoeg en morgen weer naar school en drukke werkzaamheden, dan is even rustig de zondag afmaken ook wel lekker. Ik heb nog een rondje gewandeld en me met Google Earth en een spelletje vermaakt.
Wij moeten even hoognodig hazelnootjes zoeken.
Update: ff foto verwisseld voor een leukere die ik van Linda kreeg.
Vanmorgen zijn we hem wezen halen, mooi istie hè. Ik ben zelf vooral verliefd op de mooie grote ronde achterlichten. Voor Simba is het nog even wennen met instappen, ook al heeft ze nu een eigen deur, ze glijdt weg op de schuine rand en moet springen in plaats van damesachtig in willen stappen, maar dat komt vanzelf. We zijn gelijk maar boodschappen gaan doen en ook die passen er allemaal in, het is allemaal net wat ruimer dan in de Fiat, ook al zijn ze qua afmeting even groot.
Vanmiddag is Ed even langs geweest, we hebben samen gezellig een strandwandeling gemaakt met de hondjes, hij had er drie meegenomen. Joop had een taxiritje dus die kon even niet mee. Het was nog vrij druk met de badgasten, logisch natuurlijk want het zijn zomerse temperaturen, even genieten nog maar voordat de herfststormen los barsten.
klik
Mooi is hij hè. We reden samen een stukje op gistermorgen en hij was zichtbaar aan het genieten, net als wij in de Spit. Toen ik de foto nam zwaaide hij als teken van goedkeuring, jammer dat ik hem nergens heen kan sturen, want al lijkt het of hij stilstaat, we hadden behoorlijk de gang erin. Als je goed kijkt kan je de Spit in zijn koplamp zien.
Superweer, een superboot, een prachtige omgeving en natuurlijk supergezelschap, we hebben genoten. Klik hier voor de foto's. Onderweg hebben we gelunsjt en vanavond bij Ina heerlijke pasta gegeten. Heel de dag lekker in bikini gezeten en zodoende nog aardig bijgekleurd. We zijn met de Spit geweest en vanavond was het nog heerlijk om terug te rijden. Ennoebimmunwituusee 
Soms weet ik het ook niet goed, links of rechts, thuis of uit, binnen of buiten, een dagje of een nachtje.... Zoals iedereen zo langzamerhand wel weet ben ik maar het liefste thuis en het lijkt wel of dat steeds erger wordt, een nacht van huis betekent drie dagen uit mijn doen, ik weet het.... het is eigenlijk te gek voor woorden. Dat heeft ook wel met Simba te maken natuurlijk, als die mee kan wordt de onrust al een stuk minder, maar blijft wel aanwezig. Er staat al een paar weken een dagje varen met de "Oe moe me noe" van Ina en Martin in de planning, ze hebben hem pas gekocht en moet nog een beetje ingevaren worden, het is nu natuurlijk prachtig weer daarvoor, dus morgen gaat het er van komen, dan gaan we de 'dulven' van Leiden en omstreken een dag onveilig maken, het lijkt me heerlijk! Nog heerlijker is het idee dat we dan morgenavond gewoon weer thuis zijn. Simba is schijnzwanger, dus die moeten we een dagje varen maar niet aandoen, die past op.
Ze stonden al een paar dagen naar me te lonken, die leuke oranje winterviooltjes en vanmiddag heb ik een paar bakken gehaald bij de overbuurtjes. Ik vind dat leuker dan al die pompoenen, die zien er ook wel kleurig uit, maar ik heb altijd het idee dat ze liggen te rotten, viooltjes groeien tenminste en met een beetje geluk komen ze de winter door. Ik heb ze "gekocht" van het restant van de bon die ik van Iris kreeg als dank voor het logeren. ('t Is op nu Iris wanneer komen jullie weer?)
Verder vandaag vooral druk geweest rond het huis en in de tuin, heerlijk! De kabouters zijn ook in bad geweest, dus die kunnen ook schoon de winter in. Morgen nog zo'n dag geloof ik, dat is ook wel nodig want er is nog genoeg te doen. Als het weer omslaat en de Luzerne gemaaid is moeten we ook nog een keer slingeren. De honing van de vorige keer is op een paar potjes na op.
klik
Het was heerlijk vandaag, we waren allemaal weer redelijk vroeg uit de veren en hebben een heerlijke lange wandeling gemaakt, bij Perry's wat gedronken, achter de dijk wat bramen geplukt en eenmaal thuis nog lekker een tijdje in de tuin gezeten met een hapje en een drankje.
Vrienden van Kees en Truus zijn pas aan een wereldreis met hun boot begonnen, ik ken hem ook nog wel van vroeger, misschien voor sommigen leuk om te volgen. Klik hier voor de link.
Verder deed het radio/cd ding het vanmorgen weer gewoon. Martin zal wel op verkeerde knopjes hebben gedrukt ofzo.
Kees en Truus zijn er en Truus kan blijkbaar goed met vlinders omgaan.
We hebben gebarbequed, Ina en Martin kwamen ook even langs en bleven gezellig hangen. De muziek begaf het dus we moeten denk ik ook nog aan een nieuw muziekapparaat, ik weet eigenlijk niet of we daar nog wel geld voor hebben hoor, pas een auto gekocht en nu dit weer, 't kost weer oales.
klik
Ineens zat hij voor mijn neus vanmiddag, wapperend met zijn vleugels, ik had hem denk ik nat gespoten want ik was bezig om het huis eens even lekker op te frissen. Wat een joekel hè, die betonstenen zijn 10cm dus hij is minstens een cm of zeven. Ik had nog nooit zoiets gezien, dus gelijk een foto gemaakt en een mailtje naar de P. gestuurd met de vraag of hij het wist, ik dacht natuurlijk weer heel iets bijzonders te hebben en hij wist te vertellen dat het de doodshoofdvlinder was, weer wat geleerd. Zulk heerlijk weer nodigt uit om eens wat nuttig onderhoud te doen, ik dacht dat ik de boeiboorden van het huis nog moest schilderen, maar ze waren alleen maar vuil, tegelijkertijd zag ik ook dat een ander stukje weer wel nodig een kwastje kon gebruiken, dus vandaag of morgen verf en kwasten maar eens even tevoorschijn halen en hier en daar een likje geven.
Vanmorgen hebben we een proefrit gemaakt en gelijk maar de knoop doorgehakt. We hebben een nieuwe auto gekocht, een Chevrolet Matiz . We kregen nog behoorlijk terug voor de Fiat en omdat die binnenkort de 100.000 passeert verwachten we toch komende onkosten. De kleur is weer geel en als het meezit hebben we hem volgende week al, inclusief trekhaak! Wow! We zijn er weer blij mee!
klik
Toen ik vanmorgen bij "het Koepeltje" kwam zag ik het al gelijk, de boot van mijn zwager en zus lag aangemeerd. Freek was druk met het schuren van het gangboord en Janny was aan het koken. We spraken af dat ik even zou wachten tot het eten op was, zodat we samen een rondje konden wandelen. Ik heb intussen koffie gedronken bij "de Wijde Wereld". Het was leuk! We hebben heerlijk gewandeld en vreselijk gelachen omdat ze struikelde en plat op de grond lag. We moesten toen gelijk aan ons weekendje Parijs van een jaar of tien geleden denken, toen ze ook viel in de Metro en we nog naar het ziekenhuis moesten voor hechtingen, een hele toestand. Daarna nog even bij mij wat gedronken. Om een uur of vier belde Freek dat de wind behoorlijk toe ging nemen en dat ze eigenlijk verkeerd lagen daar om een rustige nachtrust te hebben. Ik heb Janny toen weer bij de boot gebracht en ze uitgezwaaid. "Aju" heet de boot en ik dacht het bij mezelf, tot de volgende keer maar weer. We hadden voor de gelegenheid allebei ons rode shirt aangedaan vandaag, toeval?
Tante Bet en Oom Paul kregen op latere leeftijd nog een zoon, Wim. Hij heeft het syndroom van Down, vroeger zei je gewoon "mongool". Wim is 51 nu, niemand die ooit gedacht heeft dat hij zo oud zo worden, maar nu overleeft hij zijn ouders. Hij was er ook vanmiddag en het kijken naar Wim vond ik heel aandoenlijk. Telkens wees hij naar de kist en zei: "Mama is dood" en omdat hij blijkbaar wist dat hij stil moest zijn strekte hij dan zijn wijsvinger voor zijn lippen. Ik kon hem goed zien op de plek waar ik zat en ik werd meer ontroerd door Wim dan door het hele gebeuren van de crematie, hij snapte denk ik goed wat er aan de hand was, hij had een grote witte zakdoek waarmee hij af en toe zijn wangen droogwreef en als er muziek kwam zwaaide hij met zijn armen alsof hij de dirigent was en zei: "Mama is dood" en wees weer naar de kist. Hij heeft een goed tehuis, lieve broers en schoonzussen en mensen die voor hem zorgen, maar toch... "Mama is dood......"
We waren bijna te laat, Ina en ik. Gelukkig begon de herdenkingsdienst ook iets later zodat het niet opviel. De N57 was gedeeltelijk afgesloten zodat we om moesten rijden, dat gaf niets want we waren ruim op tijd weggegaan, maar ja, we zaten te beppen en niet goed op te letten, misten een afslag en opeens wisten we niet meer waar we waren, we hebben zodoende heel Walcheren gezien. Joop was er al lang, die was op eigen houtje gegaan, want hij moest eerst in Goes op een afspraak zijn. Wij hebben dus van tevoren geen tijd om handen te schudden gehad en konden gelijk doorlopen. Onder de dienst wel ruimschoots tijd om rond te kijken en mezelf af te vragen wie wie ook weer was en daarna konden we de famile condoleren natuurlijk. We liepen bijna achterin de rij, dus het duurde best lang eer we aan de beurt waren. Toen ik eenmaal mijn kopje kofiie op had en met deze en gene een praatje had gemaakt, kwamen ze al om ons te verzoeken de ruimte te verlaten, dat was wel erg snel. Het crematorium wordt verbouwd op het ogenblik, 's morgens wordt er verbouwd en 's middags aan de lopende band gecremeerd. Jammer! Er was geen tijd om ook nog eens even met de neven, mijn oude klasgenootje (die met één van die neven getrouwd is) en de rest van de familie te kletsen, er was geen tijd voor gezelligheid. Maar de neven en nichtendag hangt nog wel steeds in de achterhoofden, dat heb ik wel begrepen. Het ziet er naar uit dat we elkaar binnenkort weer gaan ontmoeten, Oom Jan (de laatste broer) is ernstig ziek en kon er zodoende ook niet bij zijn, misschien hebben we dan meer tijd om eens echte afspraken te maken en eindelijk eens iets te regelen.
De hazelnoten vallen met bosjes uit de bomen, ik heb er een paar die "rijp" leken te zijn opengemaakt en daar zat niets in, is het met hazelnoten ook zo dat mannetjes en vrouwtjes bij elkaar in de buurt moeten staan, of waren die "rijpe" dingen miskramen. Een paar "onrijpe" die ik openmaakte leken wel een vruchtje te hebben. Ik heb nu ook even geen zin om het op te zoeken, want we zijn net thuis. Eind van de middag kwamen Maurice en Anneke (de Goudoevertjes) langs en na een paar wijntjes besloten we bij Maurice wat te gaan eten (dat is hun zoon). Je hebt de ouwe Maurice en de jonge Maurice, ik weet niet of ze ooit samen gepompt hebben, maar het was erg gezellig. We hebben heerlijk gegeten en lekker gekletst.
Verder zijn we met iets heel leuks bezig, vanmorgen ook al op stap geweest daarvoor, we weten nog niet goed of we nu wel of niet, het is tenslotte toch een hele stap, maar we hebben eigenlijk wel zin en het heeft zeker voordelen, maar ook wel weer nadelen, kortom daar zijn we nog niet uit, maar als het zover mocht zijn, zijn jullie de eersten natuurlijk.
Morgen een crematie. Ik moet nog op zoek naar de juiste kleren, het moet tcoh wel een beetje netjes zijn en dat heb ik eigenlijk niet. Ik heb nog wel ergens een zwarte broek, die ik bijna nog niet gedragen heb, sjieke zijsplitten, laarzen aan zodat mijn ongeschoren benen niet zichtbaar zijn, kek shirtje heb ik ook nog wel, 't gaat wel lukken denk ik, 't wordt vast gezellig!
Kijk, iemand die in zo'n huis woont en een volkstuintje heeft, heeft natuurlijk zo'n fiets. Ik heb al een paar keer gevraagd of ik een rondje mee mocht rijden in het bakje, maar dat ziet hij niet zo zitten geloof ik. Het werd al een beetje donker vanavond en eenmaal thuis zag ik dat mijn fototoestel eigenlijk verkeerd ingesteld stond, maar toen ik terug liep om een nieuwe foto te maken, fietste hij net weg. Een paar dagen geleden hebben we ook nog een tijdje staan praten, hij heeft geen computer vertelde hij, dus hij zal dit ook wel nooit zien, misschien vertel ik het nog weleens. Hij heet van Wiel, vandaar Wiel's fiets, waar "Zephyros" op slaat moet ik hem nog eens vragen.
Op het ogenblik ben ik verslingerd aan Chainz. Ik begin er 's morgens bij de koffie al mee en op een dag als vandaag speel ik een boel spelletjes. Heerlijk! Ik ben alleen buiten geweest om even een rondje met Simba te doen. Ook spelletjesgek? Zo ja, welke?
Tante Bet is dood.
Vanavond belde tante Jo, die loopt ook al tegen de negentig denk ik en tante Bet was het al ruim.
We hebben nooit zo'n nauw contact met de tantes en ooms gehad, vroeger zagen we ze met verjaardagen toen de ouders van Joop nog leefden en Tante Krien was onze buurvrouw in Zonnemaire, zo heb ik ook Joop leren kennen. Ik ga één dezer dagen eens bij tante Jo langs, want als ik het nu aan Joop vraag weet die het niet eens meer goed te vertellen, er waren negen kinderen: Kees, Krien, Bet, Lee, Jo, Jan, Koos, Wim en Leen Kristelijn. Ik weet niet eens zeker wie er allemaal nog in leven zijn Jo en Jan zeker en volgens mij Koos ook. Misschien is er nog wel een foto waar ze allemaal op staan. Dat ga ik dus eens uitzoeken. Tante Jo kan het per slot allemaal nog vertellen en ze woont maar een paar kilometer van hier (ja ik schaam me eigenlijk diep). Soms vind ik het erg dat ik zo weinig contact met mijn neven en nichten heb, de kinderen van mijn zus. Ik wijt dat altijd aan het gedoe (geen ruzie) tussen mijn zus en mij, maar is dat eigenlijk wel zo? Als ons contact nog wel goed was geweest had ik ze waarschijnlijk ook alleen maar op verjaardagen gezien. Zulke dingen realiseer je je dan pas weer als er iemand dood gaat die je eigenlijk best wel na staat, het was per slot de zus van de vader van Joop.
Dat is dan de ene tak, dan hebben we ook nog de Kloetjes (moeder van Joop), daar weet ik helemaal weinig van, er zijn volgens mij tantes die ik nog nooit gezien heb. Nichten wonen hier in het dorp, we praten en zwaaien en weten dat we familie zijn, voor de rest is het goed, we komen nooit bij elkaar. Dat betreft dan allemaal familie van Joop. Mijn familie is dood, tenminste ooms en tantes, er lopen nog ergens twee neven en een nicht rond die ik ook nooit zie en dan heeft mijn zus vier kinderen met ook de nodige nazaten, ik weet niet eens hoeveel, maar toch zeker een stuk of zes.
Goed, de pruimen waren weer lekker vandaag. Elly lijkt van de aardbodem verdwenen. Joop zit weer op de taxi en het familie verhaal wordt zeker vervolgt.
Vanavond schoot me ineens te binnen dat ik nog een foto moest hebben waar we samen opstonden, die had ik ook zo gevonden want de fotoboeken van vroeger liggen wel een beetje uit elkaar vanwege het vele doorbladeren, maar alles ligt nog netjes op volgorde. We zijn hier op het examenfeestje van Willy Fondse, degene waarbij ik op schoot zit, ze was geslaagd voor haar ULO examen en het was juli 1960, ik was dertien.Adrie zit linksonder, achter hem staat Johan Goemans, tegenwoordig uitbater van"het Tonnenmagazijn" in Brouwershaven. (hij is getrouwd met Heleen Moermond een oud klasgenootje van me, waar ik vorige week nog een praatje mee gemaakt heb bij AH) . Naast Adrie zit Wim Hanse, die zie ik ook nog regelmatig, daarnaast zit Wim Stouten en achter hun staan Nellie en Suus de zusjes van Willy en mijn vriendinnen uit die tijd, we woonden een paar huizen van elkaar in de I.M. v.d.Bijlstraat. Willy kom ik heel af en toe nog weleens tegen, zij woont nog steeds in Zonnemaire trouwens, net als Johan Goemans en Wim Hanse (de laatste twee zelfs nog in hun geboortehuis). Nelly en Suus wonen niet meer hier in de buurt, die zie ik nooit meer.
Leuk hè, zo'n oud plaatje, we dronken Ranja met een rietje denk ik.
Vandaag begint de meteorologische herfst, dat vinden ze makkelijk bij het KNMI. Het maakt ook allemaal niet zoveel uit, want als je naar buiten kijkt weet je genoeg, alles begint prachtig te kleuren.
Beetje in en om het huis gescharreld, een paar ommetjes gemaakt en daarbij bij een "zomerwoning" een pruimenboom ontdekt die vol hangt met allemaal van die heerlijke donkerpaarse pruimen, ik weet niet hoe ze heten maar ze smaken ongeveer hetzelfde als de Reine Victoria's. Die pruimen zijn rijp en er is niemand daar. Ik heb een paar handjes geplukt want het is zonde als de spreeuwen die zomaar allemaal opeten. Zodoende weet ik ook al waar ik morgen zeker weer even langs loop.
Update:
Zojuist kreeg ik een mailtje van Floyd 
Moet ik net dit artikel lezen na jouw blog over die pruimen gelezen te hebben.
|
|
