Op verzoek mijn vest, of jasje, het is wel erg dik dus binnen doe je dat zo gauw niet aan. De mouwen zijn weer eens veel te lang, dus die sla ik maar om.
Een selffie met mijn mond dicht, er zijn er die denken dat dat niet meer gaat met mijn nieuwe tanden. Ik vind het leuk er de gek een beetje mee te houden, zeker bij bekenden, maar dat kan ik misschien maar beter niet meer doen, voor je het weet zit je ergens op een kamertje weg te kwijnen.
Kijk nog eentje met mijn nieuwe broek, zien jullie die ook gelijk, ook weer met mond dicht. Ik kijk op allebei wel een beetje onnozel maar het gaat hier om het vest hè, de rest is bijzaak.
Ik wist niet welke foto ik moest kiezen dus plaats ik ze allebei, dan zijn mijn fans ook weer tevreden.
Zon! Hij scheen al vroeg en Joop ging op stap, dus ik deed de radio eens aan en fladderde door het huis met sponzen, doekjes, stofzuiger, dweilding.... heerlijk!
Ondertussen stonden de luikjes open en stookte ik heerlijke Nepalese wierookstokjes
Daarna nam ik de bus naar Zierikzee, stapte uit op het station en begon aan de terugreis.
Niet over de dijk dit keer, maar ik kruiste hem wel op weg naar de Donkereweg.
Zo wandelde ik richting Brouwershaven waar ik een harinkje kocht en vis voor morgen.
Mijn vest is inmiddels ook klaar, heerlijk warm, het is eigenlijk meer een jasje, maar ik ben er blij mee.
Even geen breiwerk.
Gisteravond was ik even bij mijn schoonzus. Ik ging naar huis, zei dat ik mijn weblog nog moest 'doen' en vroeg wat ik er eens op zou zetten.. 'ons liedje' zei ze. Vandaar!
We moesten vanmorgen alweer in het ziekenhuis zijn, Joop bij de trombosedienst en ik voor nacontrole van de tandjes. En een bende dat het is in dat ziekenhuis, er wordt al volop gesloopt vanwege de ingrijpende verbouwing.
De tandarts gaat morgen verhuizen, dus daar hoef ik niet meer te zijn. Ik moet nog wel een keer terug naar de maker, want er is nog iets niet goed. Ik leg het maar niet uit, maar het komt goed zegt de tandarts.
De tocht in Nepal op grote hoogte was duidelijk weer van invloed op Joop zijn INR waarde die bij terugkomst veel te hoog was. Die is nu weer goed. Zo... en nu voorlopig geen ziekenhuis meer aan de binnenkant graag.
De herfst kleurt het hele landschap prachtig, erg mooi om doorheen te rijden ook al scheen er vandaag geen zon. We waren weer lekker op tijd thuis, dus vanmiddag nog een fijne wandeling.
De hortensia op de Didi foto die ik een jaar of vier geleden kreeg heeft daarna nooit meer gebloeid, maar dit jaar weet hij niet van ophouden, hij begint nu weer gewoon opnieuw. Net als sommige rozen ook niet van ophouden weten, dat vind ik er wel erg leuk aan. Of ze hebben prachtige oranje rozenbottels. Ik vond nooit zoveel aan rozen, maar begin ze toch steeds leuker te vinden, op de stekels na dan...
Ze hebben de koekjes laten vallen bij de PLUS, allemaal stuk, dat is lastig, want wat is dan één koekje, je pakt er dan zomaar per ongeluk twee, of misschien wel drie, ongewild.
Volop herfst ook hier natuurlijk en omdat het zo lekker was ging ik vanmorgen maar vroeg op stap want gisteren was het er niet van gekomen.
Een heel veld bijenbloemen in de polder, dat ziet er toch wel heel leuk uit, het is een mooie groenbemester
Vanmiddag even naar Zierikzee voor een nieuw batterijtje voor mijn horloge en nog wat andere boodschappen.
En wie zit daar op zijn knietjes lekker in de zon te voegen....
Gezellig ook natuurlijk zo midden in Zierikzee, aanspraak genoeg en zeg nou zelf die ouwerwetse snijvoegen van Wim zien er toch veel mooier uit dan dat grijze voegsel van de buren.
Het is al een heel oud mutsje, niet de eerste en niet de laatste maar op de een of andere manier wil het niet meer lukken. Het is net als met truien, schoenen en liefdes, ouwe zitten gewoon het lekkerst.
Lopen gaat al goed, fluiten ook, maar praten is nog even wennen, pianospelen ga ik ook nog eens proberen misschien gaat dat er ook mee.
Natuurlijk voelt het allemaal vreemd, ondertanden staan iets meer naar voren en het zal ook nog wel pijn gaan doen zo hier en daar. Woensdag even terug voor controle.
Joop ging mee voor de gezelligheid en opdat ik op de terugweg gewoon steeds in het spiegeltje kon kijken zonder het verkeer in gevaar te brengen.
'Probeer maar eens' zei de tandarts, 'goed drukken en een beetje zoeken...' nou ik drukte me suf maar kreeg het er niet in hoor. Tot we tot de ontdekking kwamen dat de nieuwe knopjes er nog op moesten, zo zou het natuurlijk nooit lukken. Die knopjes waren nergens te vinden, die lagen nog op het lab, dus die kwamen ze even brengen. Het was degene die het gebit gemaakt had, hij bleef er verder gezellig bij zodat hij kon zien hoe het stond. Hij was trots op het resultaat. Dat is fijn, want ik ben het ook best.
Eenmaal thuis kwam Miriam even langs en ik stapte lachend naar buiten.
"Heb je een nieuwe broek?" vroeg ze.....
Wat een feestje! Zulk weer als de klok teruggaat maakt het toch een stuk aangenamer, een extra lange zonnige zondag.
Een beetje in de tuin scharrelen, koffie drinken in de heerlijk geurende dennenhoek en een flinke wandeling, wat wil een mens nog meer. Joop verzorgde uitgebreid de duiven.
Als de temperatuur zo blijft gaan alle knoppen nog wel open, voorlopig heb ik in elk geval nog een mooie bloeier te staan.
Veel lieveheersbeestjes bij de blokhut, die genoten ook van het zonnetje.
En morgen is het dan eindelijk zo ver... ik heb er de kriebels van.
We deden lekker op het gemakje vanmorgen. Ik at van de heerlijke zelfgemaakte vijgenjam van Marlies en Marlies van de Zeeuwse leverworst van de PLUS. Echt een aanrader, ik heb hem zelf ook pas ontdekt.
Daarna liepen we een rondje voor het goede doel, waarvan onze opbrengst jammer genoeg verloren ging.
We moesten een beetje aanpoten want Marlies had een afspraak bij de kapper en omdat mijn horloge zich al aan het aanpassen was aan de nieuwe tijd, kon ik daar niets van op aan. Je merkt dan pas hoe vaak je er eigenlijk op kijkt, terwijl ik het niet eens had omgedaan. Eerst maar een nieuw batterijtje...
Daarna maakten we samen een grote pan pompoensoep, waarin een pompoen.... een knolselderij, een zoete aardappel, een ui, twee winterpenen, 4 bouillonblokjes, wat groen van de knolselderij en twee liter water ging, dit voor mezelf om te onthouden, want hij was erg lekker. Nu nog eens een keer een pureerding kopen, of een goede stamper. Ik heb wel een stamper maar daar zit geen handvat aan, daar gebruik ik altijd de pannenlap voor, dat gaat ook hoor maar handig is anders natuurlijk.
Inmiddels was Dirk gearriveerd die zijn vriendinnetje op kwam halen.
We aten van de soep en daarna vertrokken ze weer. Dag dag, tot de volgende keer!
Het is een hele wereldreis om van Purmerend in Scharendijke te komen, maar om een uur of half drie was ze er dan toch eindelijk.
We gingen nog fijn even naar het strand met de hondjes die het inmiddels ook best kunnen vinden, zolang we maar niet teveel op een kluitje zitten, want dan moet er wel duidelijk gemaakt worden wie er nu eigenlijk bij wie hoort.
Vanavond aten we gezellig samen mossels want Joop had een etentje bij de duivenclub, kwam dat even goed uit!
Het was weer lekker even bijpraten na een jaar.
Joop heeft alle vakantiefoto's weer netjes af laten drukken, ze liggen klaar om ingeplakt te worden in weer een nieuw album, het Poon Hill album. De reis die hij eigenlijk ooit als eerste wilde maken. Het is zeker niet zijn laatste maar zo zwaar als deze zullen ze nooit meer zijn.
Zo heb je nog eens wat om in terug te bladeren, wat hij ook regelmatig doet.
Zoek de verschillen.
Na een paar uurtjes heen en weer lopen
een heerlijk dennen-snippers-naalden laagje, wat zeker nu, na een middagje regen, heerlijk ruikt!
Vanmiddag gezellige visite. Jammer van de regen, maar we deden toch nog een klein rondje rond het dorp, want de blikken van Didi spraken boekdelen.
Eerst maar de tuin in voor het verzamelen van wat blad. Erg opschieten doet dat niet want achter je rug valt er alweer een nieuwe lading naar beneden, maar als het goed is ligt er nu toch beduidend minder dan vanmorgen.
Er zijn niet veel paddenstoelen dit jaar. Zo hier en daar een bosje, maar misschien komt het nog. Er zijn er eigenlijk het hele jaar door wel.
Vanmiddag een kort rondje en daarna even naar de kapper. Kijk ook eens in haar gallery.
Verder niets. Breiwerk ligt er ook nog net zo.
Het is mooi overal, zeker met het windstille weer.
Er wordt net een kar met houtsnippers bezorgd, leuk klusje voor morgen.
Dennesnippers, die ruiken lekker!
Vanmiddag ging ik eerst een paar minuutjes met de bus mee en stapte bij 'de Schelphoek' uit.
Soms heeft een mens net even wat anders nodig om de gedachten te verzetten en in de lucht zat het hem niet vandaag, die was grijs.
Het was laag water en ik vroeg me af wat de lange donkere rechte strepen in de verte waren, dus liep ik er naar toe.
Klappers. Wat een verrassing. Ik had ze nog nooit zo recht gezien, maar dat ligt vast weer aan mij.
Er zat blijkbaar ook volop levendigs in, weer eens iets anders dan muizen in de berm.
De waterkant blijft prachtig.
Hoopjes in alle soorten en maten.
Dus ik kwam met lekker veel foto's thuis, waar ik toen ook weer een tijdje zoet mee was.
'Honden aan de lijn' stond er, dat deed ik braaf want ik was benieuwd wat ze gemaakt hadden aan de andere kant van de dijk, maar daar mocht Didi niet komen. Er was een nieuwe picknickplek met een uitkijkpost.
Zodoende gingen we weer aan de andere kant van de dijk verder, op weg naar huis.
UPDATE:
De rechte stroken klappers zijn een proef tegen de zandhonger, zo kreeg ik een reactie, ze proberen zo de zandplaten in ere te houden.
Het ligt dus toch niet aan mij, ja wel een beetje natuurlijk omdat ik niet goed opgelet heb.
Stil en grijs en ook een beetje kort omdat we pas laat wakker werden.
Gelukkig stond er niemand op ons te wachten.
Ik winkelde wat thuis en bestelde een paar dingen.
En daarna een rondje door de polder, nu weer zonder Joop want er was voetbal.
Toen wij een tijdje geleden in Limburg waren kreeg ik van Kees een stekje mee met twee knoppen. Eentje viel er na een tijdje af, maar de grootste hield het vol. Het heeft even geduurd, maar nu hij eenmaal binnen staat gaat hij prachtig open.
Vanmiddag wandelden we sinds lang weer eens samen een rondje, even geen getrain meer voor Nepal, dat zit er voorlopig weer op, maar gewoon een rondje in ria-tempo.
En zo werd mijn probleem met het appje dat ik niet kon sluiten ook weer opgelost.
Het was heerlijk om te wandelen.
Wandelen voor het goede doel gaat wel als er maar niets gebeurt, want als je even wilt bellen gaat dat niet zonder de boel af te breken en daarna weer opnieuw te starten en dat gaat meestal niet midden in de polder, zonder wifi.
Ik was mijn fototoestel vergeten, dat overkomt me eigenlijk nooit, maar ik belde toch Joop even of hij het wilde brengen, je weet maar nooit wat je tegenkomt natuurlijk.
Niets vandaag. Dat kan gebeuren maar dat weet je ook niet van tevoren, geen enkele foto gemaakt in de grijze polder. Dus eind van de middag na een uurtje in de tuin nog vlug een paar besjes geschoten.
Die zien er tenminste best vrolijk uit.
Verder is ons otootje ook weer goedkeurd, twee nieuwe bandjes, een kogellager en wat euro's armer en we kunnen weer een jaar door.
Nu toch eens kijken of ik mijn breiwerk weer op kan pakken, dat ligt nu ook alweer een paar weken onaangeroerd op tafel, enkel de mouwen nog, zo gepiept zou je denken op naalden 8. Wie weet komend weekend.
Soms is het maar beter ze niet te laten zien
en er zeker niet over te schrijven
maar ik heb ze wel hoor
ik zit er vol mee
al lijkt dat misschien niet zo
Kijk de tandarts is helemaal verliefd op me met m'n nieuwe tandjes. Ik heb ze nog niet hoor, ze moeten nu nog gemaakt worden, maar we waren het erover eens dat het goed was.
Een volle bek weer, ik weet niet beter meer. De eerste eenentwintig jaar van mijn leven had ik tanden met wortels en die zijn eruit getrokken toen ik zwanger was van Silvia. Ik had boven en onder nog vier tanden toen ze geboren werd, maar ik kon best nog lachen hoor. Bij mijn eerste zwangerschap was Joop ziek, dat was veel erger.
Al met al geen leuke zwangerschappen natuurlijk, maar we hebben het er maar bij gelaten. Joop was één van de jongste Schouwen-Duivelanders voor een definitieve knoop en Joke begeleidde hem daarbij door hem met haar eend te brengen en doorgeknipt en al weer op te halen.
Toen wij jong waren was alles al anders, maar toen onze ouders jong waren was alles nog heel anders.
Zij hadden geen keus, er was een aankomende oorlog en zij trouwden nog gauw, moesten evacueren en toen die rotoorlog eenmaal voorbij was kwam daar voor onze ouders na acht jaar, toen wij inmiddels geboren waren die rotramp en wederom evacueren nog eens overheen. Ga er maar aanstaan als je jong bent.
Ik denk dat het niet te bevatten is voor jonge mensen van nu, voor mij al nauwelijks.
Mijn vader was een stille man met af en toe een uitbarsting, hij kon heel snel uitvallen, maar later ook snel ontroerd zijn, ik wijt dat weleens aan alles wat hij heeft meegemaakt al op jonge leeftijd en daarna als politie-ambtenaar, niet makkelijk voor zichzelf, maar zeker ook niet voor anderen.
Nee dan wij, vrijheid blijheid, wij hadden al die zorgen niet, er was muziek, we dansten en dronken (of andersom) en ik had een gebit. En nu ik ouder word ben ik daar best blij mee, want bij Joop breekt er om de haverklap een stuk van een kies of er valt weer een kroon af, tijd voor implantaten. Ik ben na dit gedoe voorlopig de eerste tien jaar weer klaar, hoop ik.
De kuipplant van de foto denkt erover nu eindelijk eens te gaan bloeien, wel een beetje laat, want hij moet zo weer naar binnen vanwege de kou. Vol met knoppen, ik ga hem maar een mooi plekje geven komende winter.
Veel foto's vandaag.
Ik reed met Joop mee tot Zierikzee en wandelde terug naar huis.
Over de Schouwse Dijk, de vroegere Leverdijk, waarover we vroeger vaak naar huis fietsten uit school, dat lag een beetje aan de wind. Op de heenweg fietsen we daar zelden, dat zal ook wel met de wind te maken hebben gehad.
Vandaag ook weer een stevige bries.
Op sommige plekken lekker uit de wind achter de bomen
waar zelfs nog bramen bloeiden.
Hoe verder ik kwam hoe kouder het werd eigenlijk
dus ik koos voor de korste weg.
en nam na de Delingsdijk voor het laatste stuk de bus, die zou er zo aankomen, ik had geluk.
'Dat was kielekiele' zei ik vanmorgen tegen Joop, toen vlak voor ons een tractor in volle vaart de weg overstak. Ik hoorde het mezelf zeggen, lang geleden dat ik het gebruikt had. Vroeger thuis zeiden we het wel eens als iets op het nippertje was en het bestaat gewoon.
Ik geniet volop van het heerlijke weer. Alweer lekker de tuin in vanmorgen en vanmiddag een rondje rond Serooskerke, precies 12km. Eigenlijk iets minder want ik was verkeerd gelopen, hoe is het mogelijk hè.
Bij de Ridderweg linksaf ging ik, gedachteloos, of juist zwaar in gedachten, dat weet ik niet meer, ik zei het zelfs nog tegen een paar Duitse dames die de weg vroegen, "daar begint het fietspad", op z'n duits dan natuurlijk. Gelukkig deden ze het niet, ik wel. En toen moest ik aan het eind weer terug want het loopt daar dood. Het fietspad begint pas bij de volgende afslag.
Molen het Hert draaide en de molenaar had zelfs zijn kachel aan denk ik, er kwam tenminste rook uit het puupje van het bijgebouwtje.
Ik snoeide een paar takken van de Pauwlonia Tomentosa die vol met vruchten hangt en kon het niet over mijn hart verkrijgen ze gelijk ergens weg te frommelen.
De wingerd is bijna kaal, de blaadjes geven nog een mooi rood randje aan de grijze stenen.
Alweer heerlijk geslapen vannacht, ik ben superblij met mijn nieuwe matras. Joop merkt weinig verschil zegt hij, die slaapt toch altijd al als een roos, als ik niet snurk tenminste.
Eerst wat in de tuin gewerkt, buiten lonkte, het was lekker droog en helder blauw.
Daarna een rondje, niet al te ver, want de was moest nog aan de lijn, dat wilde ik doen voor ik wegging maar de machine stond in storing, er was nog niets gewassen. Het water was eraf geweest.
Joop heeft een heuse bipsdouche geïnstalleerd, volgens Nepalees gebruik geen papiertjes meer dus. Er zijn ook zittingen waar dat allemaal in zit maar dat paste niet. Ik vind het best een geklieder geloof ik, nog niet geprobeerd, maar ik ben bang dat ik toch papier blijf prefereren.
In de polder wordt het weer alsmaar kaler, tot de eerste wintertarwe weer boven komt.
We dronken een biertje in de zon, Joop een Zwarte Lola en ik een herfstbockje.
De was ligt inmiddels in de kast en de bloemkool is op.
Eigenlijk had ik besloten mezelf vandaag een snipperdag te geven, maar dat gaf ik toch na een paar uurtjes luieren maar op, daarvoor was het veel te mooi weer.
De auto wassen (in de wasstraat) was het eerste karwei en na een paar boodschappen deed ik een zonnig rondje.
Ik had bij Paauwe een grote tent zien staan en gelezen dat ze de boel aan het opknappen waren en omdat we toch een beetje voor een nieuwe bank aan het neuzen zijn zo hier een daar, keek ik even binnen. Ik werd overal vriendelijk hardop welkom geheten, waar gebeurt dat nog tegenwoordig. Dat het misschien ook bij de prijs inbegrepen is mag de pret niet drukken.
Ik zag een erg leuke bank en informeerde eens naar een maatje kleiner want hij was te groot. Hij zat wel heel goed met mijn korte benen. Dit wordt zeker nog vervolgd, al kan het nog wel even duren, er is geen haast bij tenslotte. We groetten beleefd en alle hulp was graag gedaan.
Na de thee maaide ik het gras.
En omdat het toen inmiddels halfverwege de middag was deed ik een kort rondje voor het goede doel. Je kunt ook kiezen in de afstanden en sponsoren, soms zit een sponsor aan zijn limiet, ik weet eigenlijk niet of je per se de afstand vol moet maken, maar dat doe ik voor de zekerheid wel. Ik vind het echt heel leuk en het geeft een voldaan gevoel.
Het was druk aan de Brouwersdam en dat gaat nog wel even door denk ik, komende weken nog herfstvakantie.
Heerlijk wandelweer en dat deed ik dus, na een prima nachtrust. De matrassen slapen ook al heerlijk!
Na de wandeling kwam ik in de winkel en daar hoorde ik dat er deze week twee buurmannen uit onze weg overleden waren, ik wist dat niet en dat vind ik best erg. Het is niet dat ik niet sociaal en meelevend ben en als ze buiten lopen maak ik best wel praatjes en zeg altijd goeiendag.
Maar ik zit niet in verenigingen en ga ook niet naar de kerk, de krant lees ik maar half en vaak ook helemaal niet, hoe kom je dan zoiets te weten? Niet.. denk ik.
Onze burenband is niet groot. Toevallig deed ik afgelopen week een rondje langs een paar buren om iets te vragen, niet bij die twee dus, maar dat vond ik best leuk en leerzaam. Zo kom je nog eens iets te weten.
De foto's nam ik vanmiddag, als altijd foto's van de dag van vandaag. De ganzen vliegen weer volop en dat bord hing daar, het lijkt me een bijbeltekst. Het zag er wel artistiek uit.
Joop moest weg vandaag dus ik besloot ook maar een flinke wandeling te gaan maken. We liepen richting Brouw het was heerlijk.
In Brouw trakteerde ik mezelf op een harinkje dat besloot van zijn staart te vallen terwijl ik het in mijn keel wilde laten glijden. Zo op mijn trui. Ik keek op en de man en de vrouw die het zagen gebeuren keken snel de andere kant op. Dat vind ik altijd zo lullig. Als ze waren blijven kijken hadden we er samen om kunnen lachen, nu voelde ik me dubbel ongemakkelijk. Maar goed, hij smaakte daarna nog prima hoor, er was niets mee gebeurd en ik heb er een vorkje bij gehaald.
Ik besloot door te lopen naar Zonnemaire, de polders daar hebben toch altijd iets extra rustgevends. Mijn drieeneenhalve euro voor het goede doel had ik inmiddels alweer bij elkaar gelopen.
Het was alleen jammer dat de zon steeds meer achter de wolken verdween.
Kwart voor twee stapten we op de bus terug, om eenmaal weer thuis nog fijn een tijdje in de tuin scharrelen.
We waren nog maar net van de oude af toen de nieuwe al bezorgd werden, dat was fijn, want we moesten allebei naar de tandarts en dan zou er even niemand thuis zijn als de matrassen werden bezorgd.
Mijn beet is bepaald. De kleur van de tanden, nog net geen Gerard Joling wit, het wordt met de week spannender.
Vanmiddag liep ik voor het goede doel. Een nieuw appje van Fundrunner, erg leuk als je wandeling ook nog wat opbrengt voor het goede doel.
Ook een update over Rabin en Rita.
Op de foto's de kleurige Dahlia's die bij de volktuintjes staan, dat heeft een mens af en toe nodig, een beetje vrolijkheid.
Update:
Ik vond het al zo vreemd een soepel en een stevig matrasje, misschien liggen ze verkeerd om dacht ik nog en stond er verder niet bij stil. Tot er vanavond een mevrouw uit Middelburg belde dat zij onze matrassen had.
Zo heel ver is het niet en je wilt toch op je eigen nieuwe matras slapen natuurlijk, dusss...
Nog nooit gezien, maar er waren blijkbaar nieuwe zakken met nieuwe afvalbakken ernaast. Netjes! Ik dacht ik pak 'n zak, dan kan ik gelijk wat rommel verzamelen, maar die waren op, geen zak te bekennen.
Best jammer dus, net nu het toch nog wel druk is overal vanwege de herfstvakanties. Of misschien nog net niet bijgevuld vandaag...
Mijn plannen van gisteren heb ik even in die onzichtbare zak gedaan, dat kwam omdat ik een paar gesprekjes had vandaag, erg leuke, gezellige, wijze, verhelderende, gesprekjes, met onverwachte personen, goeie tips komen soms uit onverwachte hoek.
Wie weet komt het er nog wel van, als ik me weer eens opwind, maar nu even niet.
Hij blijft maar klein en moet nodig weer een beetje ruimte krijgen, maar toch elk jaar weer een ieniemienie stukje groter en dus extra mooi om deze tijd.
Het was zoals ze dan zeggen een feestelijke dag, want Mir was jarig, maar op een kopje koffie samen na kwam er van verdere feestelijkeden niet veel terecht, dat moet ook kunnen. Doe mij altijd maar zo'n verjaardag.
Toch kreeg de dag onverwacht nog een ander feestelijk randje. Er valt jammer genoeg nog niets over te vertellen, maar vol verwachting klopt het hart zullen we maar zeggen.
Ik had een plannetje, dat ga ik nog wel verder uitwerken, want je weet maar nooit waar het goed voor is. Beter ten hele gedwaald dan ten halve gekeerd, is het oud nederlands spreekwoord.
Ik ben niet gek en ook niet zielig, wel alert!
Vandaag precies zes jaar geleden gingen we haar halen, op dierendag dus.
Het is een mooie, lieve, vrolijke, aanhankelijke hond.
Ik had geen betere opvolger voor Simba kunnen hebben.
Niks extra's vandaag. Ik had helemaal nog niet aan dierendag gedacht maar dat maakt Didi niets uit hoor, zolang we maar een fijn rondje doen en dat deden we, ze mocht zelf de route bepalen, tot op zekere hoogte dan.
Ik reed mee met Joop naar Zierikzee vanmorgen, want die ging alweer voor het goede doel op stap, er worden dan duiven verkocht. Vandaag in Sluis? Oh ik vraag het tien keer en nog onthou ik het niet. Gisteren was hij in Arnemuiden en ik schreef St. Annaland, kon ook net zo goed Anna Jacobapolder zijn, iets met een A. in elk geval.
In Zierikzee deed ik een paar boodschappen en liep daarna weer naar huis. Het was heerlijk rustig weer en we deden het lekker op het gemak.
Bij Kerkwerve zijn ook allemaal van die leuke paden, ik durfde ze niet te nemen, omdat ik bang was weer ergens bij de Provinciale weg uit te komen, daar ben je dan als voetganger niet zo blij meer als je al bij Kerkwerve bent.
Weet iemand of die paadjes ergens aangegeven zijn, of moet ik op Google gaan turen naar de paadjes in Tureluur?
Straks eerst eens een keer fatsoenlijk eten koken, dat schiet er ook nog maar steeds bij in.
De vakantiewas is gedraaid en ligt alweer schoon in de kast. Lekker in de buitenlucht gedroogd, klaar voor de volgende tocht, want natuurlijk was dit niet de laatste. Wel de zwaarste, dat gaat niet meer gebeuren.
Didi en ik wandelden weer eens samen, dat gaat toch een stuk handiger, zonder al dat geverwissel van de riemen en je bent ook wel erg breed met twee honden.
Joop is alweer druk mijn zijn functies bij de duivenvereniging, er stonden vergaderingen gepland en die van gisteravond kon al niet doorgaan natuurlijk, maar vanavond is er een veiling voor het goede doel in Arnemuiden, en morgenmiddag weer ergens iets. En dan nog van dat heerlijke weer erbij. Helemaal in zijn nopjes.
De natuur lijkt zo langzamerhand in brand te staan, tenminste hier wel, het is prachtig!
Hoe was die mop ook weer van dat dode vogeltje?
Het was een lange dag van wachten. Zoals altijd de laatste weken vroeg wakker en vroeg op, maar de laatste dagen hadden we daar gelukkig wel prachtig weer bij. Zodoende vanmorgen ook al lekker vroeg aan de wandel.
En daarna weer wachten, waar zijn ze nu, wanneer gaan ze landen, zijn ze al onderweg. Ik werd er niet goed van.
Maar ze zijn gezond en wel geland, dat is het voornaamste. Sil heeft haar spullen gepakt en is gelijk huiswaards gekeerd. Storm wilde niet eens mee, die had het hier veel te leuk met al dat ongedierte.
Joop en ik zijn inmiddels weer bijgepraat, tenminste wat betreft een paar zaken. Hij is wel twee (2) keer gevallen. Eén keer toen er een hond in de weg liep en één keer toen er geen ravijn in de buurt was en een paar keer uitgegleden ook, net als iedereen, ook toen was er geen ravijn in de buurt. Het was glad omdat het veel regende.
Ik kreeg een armbandje en een pasjmina van Joop, de wierook is weer aangevuld en de doeken voor Marlies liggen ook klaar.
Verder is het natuurlijk heel anders om met je vader op vakantie te gaan dan met leeftijdgenoten.
Ik heb ook altijd afschuw van vrouwen die zeggen dat ze de beste vriendinnen zijn met hun dochters, of andersom. Je bent en blijft hun moeder en dat geldt voor vaders net zo.
Dit vind ik echt de allerleukste foto!
Deepak tien jaar al de gids van Joop en ze hebben 1 keer mot gehad, nu zes jaar geleden, een erg boze man hoor die Joop.
Alle foto's van Joop staan in de Nepal map van dit jaar.
|
|
