We hadden een lekke band vandaag. Zo blij dat het Joop overkwam en niet ik toen ik boodschappen deed in Zierikzee. Ik word toch altijd al zenuwachtig van al die piepjes en zeker als ik dan niet begrijp wat er aan de hand is. We hebben geen reservewiel, verkeerde zuinigheid natuurlijk, maar goed wel een VW pech lidmaatschap. Even later stonden ze voor de deur want Joop was nog net thuisgekomen. De auto is opgehaald en de band gerepareerd en vanavond is Joop alweer op stap naar Wychen, tsja...
Vanmorgen in de miezer met mijn wandelhondje gewandeld, jammer want zodoende kwamen we niet zover, maar hij had lekker gepoept en geplast en toch bijna 3km in de pootjes.
Daarna boodschappen bij de Lidl waar het een bende was, veel te druk en veel boos kijkende winkelende mensen.
Verder binnen gebleven en gekleurd, heel de dag de ene regenbui na de andere, maar gelukkig is de wind wat gaan liggen.
Geen foto's gemaakt en ik keek eens bij wat er tien jaar geleden aan de hand was.
Didi was bijna een jaar, het was erg heet en ze had net het zwemmen onder de knie, heerlijk om weer te zien, tenminste voor mij.
Donkere boel vanmorgen, storm en af en toe wat druppels regen, maar ik waagde het erop en dan is het daarna gewoon fijn dat je het even gedaan hebt en smaakt de koffie dubbel zo lekker en Mir deed ook eind van de morgen gezellig nog een bakje mee.
Joop had een rustdag wat fietsen betreft, die vertrok half de middag om de bevruchte koninginnen op te halen.
Toen hij wegreed was het nog steeds somber, maar ik besloot om toch nog maar een rondje te doen.
Bij de Dijkhuisjes lag er een afgedekt dood paard. Ze lopen daar nog niet zo lang, ik schrok behoorlijk want het paard daarvoor was in de sloot gevallen en ik had al aan de eigenaar gevraagd of dat toch ook weer niet kon gebeuren, maar nee. Er liep wel iemand dus ik vroeg wat er gebeurd was. Het paard mankte en liep op drie benen zei hij, zodoende was het afgemaakt. Ik heb geen verstand van paarden, maar vraag me toch af of dat dan per se moet. De bruine is dood. De andere twee kwamen hinnekend naar me toe, alsof ze het wilden vertellen, want dat deden ze anders nooit.
Daar wordt een mens weer niet vrolijk van natuurlijk, maar het lopen ging lekker en ik besloot nog een extra stukje aan mijn rondje te plakken. Hoe verder ik kwam, hoe lichter het werd, op het eind kwam zelfs de zon erdoor.
Mijn eigen vlas bloeit nu ook. Op het land is het zo goed als uitgebloeid en verschijnen de zaadbolletjes al, maar dit is mijn vlas!
De boer had flink gemorst met het zaad en daar heb ik een handje van opgeraapt en toen ik thuiskwam in de bloembak gestrooid. De komende jaren ben ik denk ik wel verzekerd van af en toe eens een paar vlasbloemen.
Veel wind vandaag, maar toch lekker gewandeld, al was het wel weer zo'n gemis-dag, ik weet niet hoe ik het anders moet noemen. Dat je anderen met hun hond bezig ziet en je je afvraagt waar die van jou is... ik moet er nog erg aan wennen. Achterom kijken doe ik ook nog steeds, of is dat nu om te zien of er verkeer aan komt?
Nog maar een foto van de mooie bloem, of liever gezegd het mooie bloemetje, het is maar klein, soms lijkt het op een foto meer dan het is, zoals eigenlijk alles op foto's meer lijkt dan het is tegenwoordig.
Of is dat met het hele internet, de hele wereld aan de gang? Alles wordt uitvergroot, het normale leven zoals het altijd was is niet goed genoeg meer, het moet groter en meer, dramatischer, anders maakt het geen indruk meer.
Ik was eigenlijk wel tevreden met hoe het altijd ging, dan was er hier weer eens wat aan de hand en dan daar en zolang het maar niet al te dichtbij kwam vond ik het best.
Eigenlijk wil ik het ook allemaal niet weten, het internet is de pest en de hele wereld is besmet. De een roept nog harder dan de ander dat het zus of zo moet en er is niemand die het echt weet natuurlijk, we zijn allemaal maar mensen.
Ik vraag me dan af waarom we een klik hadden eind vorige zomer in het tuincentrum, bloemen zaten er niet meer in en alles was meer dood dan levend voor de helft van de prijs. Maar ik denk dat het het plaatje is geweest, als dat er nog bijzat, of de naam die ik niet meer weet.
Na een heerlijk koel ochtendwandelingetje scharrelde ik lekker een beetje met potten en planten (dat is heel wat anders dan potten en pannen), uitgebloeide dingen gescheurd. Iets lelijks uit de bakken op de stoep gehaald en iets leukers (vind ik dan) voor terug gezet. Ik heb ook eens een paar uien tussen de planten gezet en achter in een pot een paar teentjes knoflook, die beginnen al aardig te zwellen.
Vanmiddag waren er wel wat buien maar ze zagen er niet erg indrukwekkend uit, dus ik ging nog maar eens op pad. Heerlijk gewandeld en foto's gemaakt, niets bijzonders eigenlijk, lucht en land
De dag begon met een dikke bovenlip. Ik keek in de spiegel en toen zag ik het pas, het jeukt ook niet, ik zie ook geen beet, een beetje raar is het dus wel en dik is hij nog steeds, al is het wel wat minder.
Eerst een rondje met Paule vanmorgen, het vrouwtje vroeg welke kant ik ging, zelf zou ze dan een beetje uit de buurt blijven als ze een rondje met haar rollator deed. Maar kijk, wij liepen bovenop de dijk, het gras was hoog en ik zag haar wel, maar toen ze eenmaal een stukje voorbij was ging de neus in de lucht, hij had haar geur te pakken. Je ziet haar verderop nog rijden op de weg.
Veel te warm voor een grote wandeling dus we liepen op het gemak een snuffelrondje.
Daarna waste de wasmachine de was en hing ik het op, schone lakens die nu alweer op het bed liggen.
Joop fietste ruim 40km, hij was er versleten van, hij was dus erg moe, tsjongejonge wat was hij moe, versleten zeg. Eigenlijk ben ik erg moe, weet je wel hoe moe ik ben, versleten!
Dat heb ik nog wel een paar keer moeten horen.
Vanmorgen was hij bij de dokter om alles eens even door te spreken, ze was inmiddels beter. Het is hem nu allemaal wat duidelijker en hij krijgt een andere bloedverdunner, dat is meer een antistollingsmiddel (Xarelto). Eerst wilde hij er niet zo aan, maar nu toch maar proberen. Er wordt natuurlijk weer vanalles over geschreven, ook nogal omstreden als ik het goed begrijp. Hopelijk krijgt hij niet allerlei bijverschijnselijn want van de bloedverdunnners heeft hij nooit last. We zullen het meemaken en als het niet bevalt gewoon weer terug op de oude.
Met de trombose dienst en INR waardes heeft hij dan ook niets meer te maken. (die IenR kom je ook overal tegen)
Het is warm, ik zit ervan te zweten, tsjonge wat is het warm zeg, ongelooflijk warm heb ik het, hele warme voeten ook, zou zo alweer onder de douche springen.
Mien tuuntje is mooi alleen moeilijk te fotograferen, maar een gezellig tuuntje is het!
De pizza is al op, straks nog even in de polder kijken of het al een beetje af wil koelen.
Gisteren kwam ik niet zo aan de dagelijkse dingen toe omdat je soms gewoon even wilt vertellen wat je kwijt wilt, maar ik had toen dus ook nog een parasol gekocht bij Leen Bakker. Thuisgekomen opgezet, maar eigenlijk vond ik hem te groot, het zou iets moeten zijn om makkelijk even te verzetten, we hebben al de hele grote onhandige, die staat waar hij staat om schaduw te maken zodat het terras niet te warm wordt en de twee stoelen en een tafel eronder.
De nieuwe was te groot dus ik deed hem weer in zijn hoes en vanmorgen als eerste naar Zierikzee. Ik wilde eerst nog bij de Action kijken waar ik dus nooit kom, maar nu even wel en daar stonden de mensen buiten in de rij, keurig een stukje van elkaar en als er iemand buiten kwam mocht er weer iemand naar binnen. Super! De nog goedkopere parasols als bij Leen Bakker waren jammer genoeg al uitverkocht.
Zodoende stond ik om twintig voor tien daar al voor de deur, om tien uur zou de winkel pas open gaan. Klokslag tien uur ging de deur open stortte het personeel zich naar buiten. 'U moet nog even geduld hebben hoor we zetten eerst alles buiten anders komen we daar niet meer aan toe'. Tien over tien mochten we naar binnen. Slechte zaak. Eigenlijk mag ik die Leen ook helemaal niet.
Ik dropte mijn parasol bij de kassa en liep door voor twee (Mir wilde er ook een) kleinere en een voet, dat ging gelukkig vlot en fijn dat er ook een steekwagentje bij de parasolvoeten stond. IK reed gelijk door naar Scharendijke om hem af te leveren en nog wat boodschappen te doen.
Bij de PLUS was het rommelig en erg druk, van schoonmaken van de wagentjes was geen sprake meer en heel veel mensen deden of er niets meer aan de hand was, mensn met mondkapjes vielen echt uit de toon. Een paar Brabanders stonden buiten zich te verbazen, zij gingen niet naar binnen, 'mensen doen hier of er niets meer aan de hand is, wij komen uit Brabant en hebben heel veel meegemaakt' zei de mevrouw tegen mij.
Tsja, ik weet het niet hoor, van mij mag het 'normale' leven ook weer verder gaan waar we gebleven waren, met een beetje meer afstand en wat meer hygiéne op bepaalde plaatsen misschien.
Thuisgekomen de nieuwe parasol neergezet. Prima! Lekker stevig en gaat niet gauw wapperen en schommelen bij een beetje wind, wat de grote wel doet. Nu hebben we bij het rotan zitje ook wat extra schaduw. Dat is eigenlijk alleen 's morgens en eind van de middag nodig , verder is er wel schduw van de boom en de inmiddels groene schutting. We hebben een heerlijke tuin op het zuiden! En zoveel bloemen!
Lekker vroeg op stap om met Paule te wandelen. Ik had me voorgenomen hetzelfde rondje als gisteren te doen maar dan andersom. Paule had geen zin en weigerde de Bosweg in te gaan, later begreep ik dat hij dat rondje niet goed kent, de Langeweg en de Schapeweg zijn meer bekend terrein. Nu deden we een rondje dorp en we kwamen bekenden tegen, geen probleem, die omgeving kent hij weer beter.
Na de wandeling dronk ik nog even wat, eerder ging ik steeds gelijk naar huis, maar ik merk dat het bazinnetje het wel gezellig vindt als ik ook nog even wat drink. Er liggen al meerdere hondjes daar waar ze woont begraven en bij de laatste hadden zij en haar man besloten er geen meer te nemen.
Na het overlijden van haar man vonden de kinderen het beter dat ze toch nog maar een hondje nam ook in verband met de veiligheid.
Natuurlijk wilde ze dat wel want immers altijd honden gehad, maar nu kan ze er niet meer mee wandelen en moet ze van alles gaan regelen om het beestje toch wat in beweging te houden. Dat valt niet altijd mee en ze voelt zich dan weer schuldig, terwijl ik het graag doe natuurlijk. Zij is ongeveer tien jaar ouder dan ik.
Ik heb nu ook besloten dat ik geen hond meer wil en dat meen ik. Wandelen, oppassen, vind ik prima, maar geen eigen hond meer, dat dat duidelijk is, zelfs niet op zwakke momenten.
Voordat we Simba namen was ik al begonnen met wandelen omdat ik last van mijn rug had en dat hielp en toen iemand tegen mij zei 'waarom neem je geen hond, je wandelt zoveel' ben ik erover na gaan denken en wist ik ook al precies welk ras het moest zijn.
Ik heb zoveel van onze twee honden gehouden. Probleemloze honden waren het, nooit ziek, zoveel gewandeld, het waren echt mijn honden. Joop is niet zo'n hondenliefhebber, ze waren er en dat was goed.
Dus nu zeker geen hond meer, ik kan het Joop niet aandoen alleen met een hond achter te blijven en als ik alleen over zou blijven wil ik het ook niet meer. Dat heb ik nu besloten omdat ik die mevrouw zie, dat wil ik niet meemaken.
Ik zie ook een meneer hoor, dik in de tachtig, elke dag met zijn hondje lopen en fietsen, dat hondje is zijn alles, maar ja die rijdt ook nog een paar keer op een jaar naar Denemerken naar zijn zoon... er zijn natuurlijk uitzonderingen.
Het wandelen alleen bevalt me eigenlijk uitstekend. Ik kan lekker doorlopen, foto's maken zonder dat ik op Didi hoef te letten, ik kan gaan op andere momenten van de dag en zonder na te denken op een terrasje gaan zitten, ik vind het wel fijn.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik haar mis. elke dag en nacht, heel erg.
Harry Vermeegen zegt het raak in zijn bedankje een paar weken geleden toen zijn hond pas overleden was
'jullie snappen hoeveel je van een hond kunt houden en dat dat soms meer kan zijn dan van een mens...'
Na een bijna slapeloze nacht eerst een rondje met Paule vanmorgen, voordat het warm zou worden. Hij begint het leuk te vinden geloof ik en we maakten een flinke wandeling, hij weet alleen nog niet dat hij niet steeds door mijn beeld moet lopen.
Joop fietste naar Scharendijke en bracht alweer een appelflap mee, dat moet ook weer geen gewoonte worden natuurlijk. Dan denk je dat je gezond bezig te zijn en dan elke keer een appelflap.
Daarna nog even naar de groenteboer op Nieuwerkerk voor wat verse spullen en toen was ik toe aan een middagdutje. Het is alweer te warm. Ik vind het niets.
Eind van de zomer vorig jaar kocht ik nog een paar plantjes in de uitverkoop bij de Fixet op Schuddebeurs, geen idee wat eruit zou komen en nu heb ik dit! Is het niet prachtig! Heel klein hoor, maar vol bloemetjes nu, mooi rood.
En nu heb ik nog zoiets, dezelfde dag gekocht, de knoppen zitten erin, maar ik heb geen idee wat eruit komt. Erg spannend dus.
Joop had al vroeg een afspraak met de dokter vanmorgen, maar toen bleek de dokter zelf ziek, dat kan ook gebeuren.
Mir kwam gezellig op de koffie met een vaderdagbij, maar moeder was ook best blij met zo'n leuke bij.
'Wanneer gaan we nu weer zoenen' vroeg ze toen ze weg ging en we al netalsof hadden gedaan, dus toen hebben we maar weer eens even geknuffeld, het werd tijd.
Vanmiddag heerlijk gewandeld, wind, zon, twintig graden, thee bij Heleen, daarna liep ze mee naar het dorp en deden we nog een kopje thee op het terras.
Joop fietste, daar was het ook al lekker weer voor en vanavond heb ik weer patat gebakken, sla en een lekker gekruid kipfileetje erbij, heerlijk!
Anders bakte ik altijd aardappels als ik zo'n soort menu had, maar sinds ik de patat herontdekt heb ben ik blij! Veel lekkerder en veel minder vet.
Waar een mens toch al niet gelukkig van kan worden en voorlopig kunnen we nog even vooruit want de nieuwe staan alweer te bloeien op het land. Ja, dat zijn aardappelplantenbloemen op de foto!
We versliepen het eigenlijk een beetje, het was ineens na negenen, dat komt er van als je tegen de ochtend een tijd wakker ligt. Gelukkig was het toch zondag en hoefden we niet naar ons werk, o nee, dat hoeft toch al een tijdje niet meer.
Heerlijk gewandeld, het was er weer voor, wel veel wind, dus Joop was minder blij.
De rest van de dag gekleurd, hij moest af en ik wist niet goed hoe, maar het is gelukt.
Vanavond nog een rondje en de dag zit er alweer op.
Begonnen met een ochtendwandelingetje langs het tuintje van Digna, de klaprozen bloeien prachtig op het ogenblik, maar in het tuintje van Digna bloeit eigenlijk altijd wel wat.
Jackson stond me ook al op te wachten maar ik was vergeten iets lekkers mee te nemen, toch werd ik vriendelijk begroet en we maakten even een praatje.
In de Stoofweg stond deze schoonheid te bloeien en er was ook een aalscholver en een reiger.
Joop fietste helemaal via Serooskerke, Renesse, Scharendijke, hij heeft het nu echt te pakken hoor, wel af en toe een pauze voor ijs of wat vocht. Hij wordt wel af en toe ingehaald door oude dames die bijna niet trappen zei hij, dat zouden die oude dames misschien beter wel kunnen doen...
Vanmiddag weer een een rondje met mijn nieuwe vriendje, het gaat al beter, natuurlijk nam ik lekkers mee en was er wel af en toe een terugkeermomentje. Hij vindt me aardig zei hij en natuurlijk weet hij de kortste weg naar huis, maar dan is hij bij mij wel aan het verkeerde adres.
Eind van de middag dronken we nog even een drankje op het terras bij de Smisse waarbij ons (Joop) iets opviel...
Allebei vroeg op pad vanmorgen, ik op weg naar de papavers, Joop naar Scharendijke voor een kopje koffie bij Salud. Mijn rondje was niet zo heel lang (6,5km), met in mijn achterhoofd dat ik verder niet meer zou lopen vandaag, een mens moet ook niet overdrijven. Het fietsen gaat Joop steeds beter af, zegt hij zelf, het kost hem minder moeite en rusten onderweg is er niet meer bij, behalve voor een kopje koffie dan, maar dat heet pauze.
Na koffie en een boterham reed ik ook weer maar eens om wat boodschappen op Scharendijke, het lijstje met de broodnodige dingen lag al klaar en ik vergat het niet deze keer. Een praatje hier en daar en dan ben je zo een uur verder, Joop was dan ook nergens meer te bekennen, sterker nog, toen ik thuiskwam was hij daar ook alweer.
Een rustige middag verder, lekker zitten kleuren met het raam open.
Wisselend bewolkt noemen ze dat, of hier en daar een bui, dat kan ook. Mooi is het zeker, vooral als het droog blijft natuurlijk. Ik heb weer genoten vanmorgen, negen kilometer in de benen en zeker fijn om dat 's morgens gelijk al te doen merk ik nu. gewoon na de koffie gelijk de deur uit.
En dan klik ik maar wat in de rondte, zeker in dit seizoen met dit weer valt er genoeg te klikken.
Het is niet mijn streven de prachtigste foto's te maken. Natuurlijk valt de één mooier uit dan de andere maar vooral bij zo'n wandeling gaat het mij meer om de sfeer en het laten zien van wat ik zie.
En dan heb ik nog de hele middag om een beetje te rotzooien, lekker buiten koffie en thee en gewoon wat dingen doen die nu eenmaal moeten.
Wil je de rest van de foto's ook zien dan kan dat op Instagram en af en toe op Facebook.
Lekker pasta gemaakt vanavond, goed gelukt! Koken lukt ook de ene keer beter dan de andere. Ik kijk tegenwoordig voor het slapen gaan vaak filmpjes over koken, best leerzaam en misschien als je maar vaak genoeg kijkt....
Omdat het zo warm is overdag maak ik lekker 's morgens al een flinke wandeling, als het er dan niet meer van komt de rest van de dag, heb ik dat in elk geval maar te pakken.
Mooie foto's gemaakt vind ik zelf, dat is ook waar ik het voor doe natuurlijk, twee vliegen in één klap eigenlijk drie, want thuis ook weer iets te doen en ook weer lekker aan het kleuren.
Vanavond was de laatste les van de fotocursus. We begonnen met z'n tienen en er waren er nog vijf over, dat is wel jammer natuurlijk, al vind ik een klein clubje wel veel gezelliger.
Er was er gelukkig eentje zo attent geweest iets lekkers te kopen en een kaart waarop we allemaal iets schreven voor de docent, geen moment aan zoiets gedacht, want hij had het goed gedaan ondanks de corona toestanden.
Bij deze mijn dank en de best gelukte blur foto van hem van vorige week toen hij voor ons heen en weer fietste.
Sinds een paar weken staan er een stuk of vijf bijenkasten onder aan de Binnendijk. Die mvrouw heeft een hele grote tuin, dus ze dacht zeker 'kom, laat ik eens wat bijen(kasten) uitnodigen'.
Geen bloemetje in de buurt te bekennen, ze staan tussen de bomen, die bijen zijn denk ik een beetje boos want ik ben al twee keer aangevallen nu, vanmorgen weer.
Het is dan zomaar 1 (één) bij hoor en ik loop bovenop de dijk, 's morgens in de vroegte, te genieten, en dan komt er zo'n rotzak rond mijn hoofd draaien. Niet op een paar meter afstand of zo, nee hij komt gewoon naar me toe en is van plan me dood te steken, zo voelt dat. Kortom ik kom voorlopig niet meer op de Binnendijk. Dat zullen dan wel rondjes Stoofweg worden. Gelukkig zijn de kersen bijna op.
In de Bosweg beginnen de papavers te bloeien, een prachtig gezicht en in de Korteweg de aardappels, het wordt een feestelijke boel buiten. Goed dat ik wat foto's maakte, want even niet die kant. (zie boven)
Toen we zaterdag op het terras bij de Smisse zaten, waar je nu trouwens heel luxe best ver uit elkaar kunt zitten als je dat wilt, zag ik al dat er bij de buurman (welke buurman, zou Joop zeggen), vanuit huis de achterbuurman, maar vanaf het terras gewoon de buurman, die daar pas woont, allemaal schilderijtjes (dacht ik) voor het raam stonden, maar het blijken tegels te zijn.
Lekker vroeg op pad vanmorgen, het zou warm worden en in de middag zouden we naar Janny en Freek gaan, daar zou dan ook niet veel van een rondje komen.
Ik maakte weer wat foto's onderweg, het was heerlijk rustig. Het haventje van Bommenede voor Freek, hij zag het niet goed op het fototoestelschermpje en is altijd benieuwd of het er druk is omdat ze daar zelf vaak met de boot lagen.
Familie eend bij Kijkuit.
Ondertussen fietste Joop en begin van de middag reden we naar Numansdorp. Freek wordt komende donderdag 82 en om een huis vol visite te vermijden gingen we nu alvast.
Gezellig gekeuveld en toch nog even de beentjes gestrekt, het was ook wel erg warm uit de wind.
Janny heeft een coronaknotje, dat gaat weer over en ik nog steeds een rooie kop, dat komt nooit meer goed.
Dit was toch wel een erg mooi cadeautje op de zondagmorgen. De knop zat er al een tijdje en meestal duurt het bij de eerste erg lang, maar deze floepte zomaar open. Het is ook de enige voorlopig want ik zie nog weinig knoppen, het is een laatbloeier. Hij knapt helemaal op dit jaar, een grotere pot en ook nieuwe grond zullen daar wel aan toe bijdragen. En hij is natuurlijk de Pauwlonia Tomentosa!
Mooie wolkjes vanmorgen en nog lekker rustig.
Ik wandelde op het nieuwe asfalt van de Korteweg, met een enorm hoogteverschil naar de berm. 'Hier moet je nu ook geen tegenligger tegenkomen" zei ik tegen de anders zo stille man die een beetje aan het schoffelen was. Hij begon terug te praten, ik schrok er gewoon een beetje van. En niet zomaar een woord of twee, nee hoor, gewoon een paar zinnen, we hadden een soort van gewoon gesprekje. Grappig.
Dit lag op het bankje bij de Schapenweg. Er lag ook een hoop plastic dat ik niet zomaar kon laten liggen dus ik raapte het op en zou wel zien waar ik het kon dumpen, het spelletje liet ik liggen. Gelukkig stapte bij de volgende boerderij net de heer des huizes naar buiten en ik vroeg of ik mijn gevonden rommel bij hem in de afvalbak mocht doen en dat mocht. Ze hebben kinderen dus ik vroeg ook of ze misschien het spelletje vergeten waren, maar nee, hij herkende het niet uit mijn beschrijving.
Ik had ook beter moeten weten want er staat Schapenweg op, het komt vast ook daar vandaan, dat lijkt me logischer. Geen boter kaas en eieren maar wat dan? Ik ken deze versie niet.
Vanmiddag nog een keer hetzelfde rondje, ik had niet zoveel puf vandaag, waarbij ik een paar oude bekenden ontmoette, gezellig aan het fietsen op hun tachtigste, wel met hulpmotor maar toch! We maakten een praatje.
Joop zijn laatste puzzel was klaar dus die fietste naar Zierikzee voor een nieuwe en ik deed eens een rondje met mijn nieuwe wandelhondje. Het was wel even wennen hoor en echt zin had hij ook niet hij was al uit geweest en nu weer al, ook dat is wennen.
Maar zijn vrouwtje was blij dat ik kwam, dus daar gingen we en het eerste stukje moet ik echt trekken, eenmaal van de dijk af ging het al wat beter. Ik was ook zijn naam vergeten, maar we kwamen iemand tegen die hem herkende, dus toen wist ik het weer. Pouwle of Pauwle zo spreek je het uit tenminste.
Het is wel een stevig hondje, iets groter dan een Jack Russel denk ik en hij heeft een onderbeet wat een beetje vreemd gezicht is. Hij is wel lief geloof ik, we hadden tenminste al wel contact.
We deden best een aardig rondje en hier gaan we op huis aan, dat weet hij natuurlijk.
Fijn dat het goed ging in elk geval.
Vanmiddag fietsten Joop en ik eens samen naar Brouwershaven, er is nieuwe haring en daar hadden we zin in. We aten ze thuis op en omdat vis nu eenmaal moet zwemmen liepen we snel naar de Smisse voor een biertje. Heel gezellig zitten kletsen met Bolus en zijn vrouw. Bolus blogde vroeger ook en zo hebben we elkaar leren kennen.
Als klap op de vuurpijl werd een tijdje later de wekelijkse pizza thuisbezorgd.
Dat was al met al toch wel een erg leuke dag! Zonnetje erbij. Ik heb genoten!
We waren al vroeg op vanmorgen. Joop omdat hij een paar doosjes bijen die al een paar dagen in de garge stonden te zoemen weg moest brengen, ergens in Brabant en ik omdat ik geen oog dicht had gedaan. Ziek van het draaien en keren en pijnlijke schouders, ik wist niet meer hoe ik liggen moest.
Joop stapte in de auto en ik in de polder, de stille polder. Het was heerlijk!
Bloemen, beesten, bijen en de zon.
Ik knapte er zowaar een beetje van op en thuisgekomen had ik weer een toestel vol foto's bij de koffie, ook fijn!
De bijen die Joop naar Brabant bracht worden vevoerd naar Ameland. In de boxen zitten darren die bevrucht moeten worden en om dan een raszuivere moer te krijgen moeten ze naar Ameland. Als ze dan terugkomen hebben de bijtjes een nieuwe koningin.
Een ochtendrondje voor mij en Joop ging op jaarlijkse controle in het ziekenhuis in Goes. Alles goed meneer, u kunt weer een jaar vooruit en dan bedoelen ze zijn meetapparatuur voor het meten van de bloedwaardes.
Vanmiddag gingen we eens op de koffie bij de mevrouw die de scootmobiel van Joop kocht, ze woont vlakbij en had het bij de koop al gezegd dat we eens op de koffie moesten komen.
Vorige week belde ze. We hebben gezellig zitten kletsen over vanalles en nog wat en nu blijkt dat Joop haar huis vijfendertig jaar geleden, samen met zijn toenmalige vriend heeft verbouwd. Hij weet nog wel van de verbouwing, maar toen hij de keuken en badkamer zag, die hij toch geïnstalleerd heeft zei het hem niets.
Ze kocht de scootmobiel omdat ze slecht ter been is en ze heeft een hondje, er kwam een meisje om hem uit te laten en nu heb ik gezegd dat ik dat ook weleens wil doen, dus ja... hihi.
Dit is niet dezelfde maar zo groeit de asperge dus en dan wordt het zo'n wilde bos als ernaast. Ik heb een stukje geproefd, gewoon zo'n omhoog wijzend steeltje, het smaakte lekker! Volgend jaar maar eens op aspergejacht, want er zijn zo te zien meer mensen die dat doen.
Al jaren tel ik de blokken van het dekbed, zeven in de breedte en acht in de lengte. Dat blijkt nu andersom te moeten, dan past het gewoon beter, is de instopstrook wat groter, de zijkanten gevuld. Wat raar hè, dat ik dat nooit eerder geprobeerd heb.
Vanmiddag ben ik nog eens even bij de bloem/plant aan de dijke wezen kijken en mijn vermoeden groeit met de dag, het is 'gewoon' een wilde asperge. De knop gaat zich vertakken en wordt een grote plant net zoals die er naast staat, al is dat op de foto niet zo goed te zien, als je hem uitvergroot iets beter. Je zou ze dus kunnen eten denk ik, al is dat nu te laat.
Zo zie je maar, even googelen en je bent gelijk een stuk wijzer. Google rules...
Zo las ik ook een stukje over de speciale urinegeur die ontstaat nadat je ze gegeten heb, ik heb/ruik dat ook, soms al gelijk na het eten Ik vind het juist lekker ruiken, maar dat is misschien net het zelfde als dat je je eigen winden lekker vind ruiken, om maar eens een vergelijk te maken.
Vandaag hebben ze de onderste meter van de dijk gemaaid en ook sommige bermen moesten eraan geloven. Jammer weer, maar het bovenste stuk van de dijk staat nog.
Ik heb geen foto, ik was laat want deed eerst weer de (bijna twee) wekelijkse boodschappen. Het was rustig. Bij de Lidl moet je nu zelf je karretje schoonmaken met hun W3 glassex. Ik had niet veel nodig en geen hinder van anderen. We hebben nu zelf een flesje ontsmettingspul in de auto en dat doe ik dan ook na elke winkel. Dan voel ik me weer fris.
En dan speciaal voor Irene mijn nieuwe vriendjes aan de dijk. Ik nam 1x een paar worteltjes mee omdat we die aten, maar ik vind ze erg groot, ze zijn wel erg vriendelijk, maar die met die zwarte manen wilde gelijk alle worteltjes, of was het nu die bruine ik weet het niet meer, ik heb ze maar neergegooid richting het kleintje...
Ze hebben ook een erg vriendelijke baas met hond en de hond vind mij ook erg aardig, hij kon het ook met Didi al goed vinden.
Soms heb je weleens een lijstje met dingetjes die eigenlijk moeten gebeuren, of niet per se moet maar waarvan je graag wilt dat het gebeurt, dat kan ook.
Dat deed ik vandaag en ik was er eigenlijk heel de dag mee bezig, op een paar wandelingetjes na. Ik vond het vooral belangrijk de tekeningen pagina op te ruimen, er kwam niets meer tevoorschijn zowat en daar kan ik slecht tegen. Die is nu op het laatste jaar na netjes.
Verder heb ik de Zonnemaire pagina weer toegevoegd omdat er een leuke film voorbij kwam gisteren. Toch nog eens op zoek naar wat ik er eventueel verder op wil/kan zetten, al was het maar een paar linken naar deze of gene.
Dan is er ook nog de fotocursus met de architectonische opdracht, gebouwen, lijnen enz. Daar hebben we op Zonnemaire weinig van, dus daar dook ik ook mijn archief maar eens voor in. Ik geloof niet dat ik er nog voor op stap moet, lijnen en gebouwen zat.
IK keek ook nog eens bij de 'bloem' van gisteren en krijg toch het vage vermoeden dat het een asperge is, vooral ook omdat er veel aspergeplanten in de buurt staan.
Heel veel foto's gemaakt ook weer, dat gaat makkelijker zonder Didi. Ik hoef niet op te letten of er auto's aan komen, ook al ging ze op het laatst meestal wel zitten toch was ik altijd bezorgd om haar.
Het is ook anders als ik boven op mijn kamertje zit. Vaak dacht ik als ik een tijdje boven zat dat ik toch wel even naar beneden moest, naar Didi. Even een aai, even bij haar zitten met een kopje koffie, even wat aandacht. Op Scharendijke was dat ook anders, daar lag ze altijd bij me op mijn kamertje.
Dat schiet nu vaak door me heen... oh nee dat hoeft niet meer. Het zijn van die kleine dingen waardoor je er toch de hele dag door nog aan denkt.
Nu is Joop er nog wel maar die is snel tevreden.
"Neem je geen hond meer?"
"nee hoor, het heeft ook zijn voordelen" is nu steevast mijn antwoord, want natuurlijk is dat zo...
Veel foto's, veel bloemen vooral maar deze is leuk, niet echt scherp, maar ze mauwde er lustig op los, 'ik heb beet!"
De wind was gelukkig iets gaan liggen vandaag, heerlijk wandelweer!
Joop ging even op de koffie in Scharendijke en ik deed twee rondjes.
Richting de zeedijk is favoriet de laatste tijd, omdat daar de minste fietsers zijn en als ze er zijn de meeste ruimte. Een rondje van acht kilometer, net genoeg.
Nog niet veel vlinders op de foto gekregen dit jaar, vandaag had ik geluk met dit groot dikkopje.
Hoe dit prachtige blauw heet ben ik ook even vergeten, maar de vondst van vandaag was wel dit:
Ik dacht gelijk aan een orchidee, maar nu werd er ergens ook asperge geroepen, morgen weer kijken want mooi is het wel en leuk ook aan dat bijondere stukje dijk.
Een paar dagen geleden liepen ze er met netjes, ik dacht dat ze vlinders aan het vangen waren, maar het bleek om alle insecten te gaan zo vertelde het meisje, want dit was namelijk een bijzonder stukje dijk. Er wordt maar één keer per jaar gemaaid, ik ben het eigenlijk vergeten hoe en wat, het ging ook ergens van uit, want door dat maaibeleid gebeurde daar vanalles. Wie weet kom ik ze nog eens tegen en dan zal ik beter opletten.
Het waaide al behoorlijk vanmorgen en dat het niet meeviel zie je wel aan zijn gezicht, maar als beloning zaten er lekkere appelflappen in de fietstas. Soms treffen we elkaar onderweg zoals vanmorgen en toevallig liep ik met mijn fototoestel in de hand, zodoende.
En omdat de bananen op waren wandelde ik vanmiddag naar Brouw, in de flink aangewakkerde wind. Die bananen waren vanmorgen ook al op en Joop haalde de appelflappen in dezelfde winkel... maar ja bananen wegen best door in je fietstas, dat merkte ik ook aan mijn rugzak, waar natuurlijk ook nog weer een paar andere boodschappen bij kwamen.
Er is weer een behoorlijk rare tekening uit mijn potloden gerold. Volgende keer zal ik beter mijn best doen, al doe ik dat eigenlijk altijd al. Het is niet anders, er komt vanzelf een keerpunt.
Gisteravond heb ik mijn Plus account bij Photobucket opgezegd. Ik had dat ook totaal niet nodig voor extra ruimte maar het ging meer om het doorlinken van de foto's naar een andere site, wat achteraf ook niet nodig bleek.
Nu ben ik benieuwd, want de afschrijfdatum is 25 juni dus ik zal wel te laat zijn, maar misschien vanwege al de overlast van afgelopen jaar. We wachten het af, ik heb nog geen bericht terug en misschien werkt alles tegen die tijd weer fantastisch, wat ik niet verwacht.
De foto's plaats ik nu bij Pivot waar ook mijn site huist, daar betaal ik ook gewoon elk jaar voor. De mogelijkheid voor de foto's is er en die gebruik ik nu, dat deed ik toch af en toe al als Photobucket weer eens haperde. Ze worden wel erg groot na het aanklikken zie ik nu dat kan wel wat kleiner, of kijkt iedereen op zijn telefoon zonder iets aan te klikken? IK vind blogs lezen op de pc juist leuker omdat de foto's dan mooier zijn, en alles gewoon overzichtelijker.
Wat een heerlijke dag met veel regenbuien vandaag. Geen Didi meer, dus vanmorgen bleef ik lekker binnen al dacht ik wel aan de lekkere frisse neus die je van zo'n natgeregende polder krijgt en het ruikt ook zo lekker dan. Daarom ging ik vanmiddag gewoon weer wel, lekker in mijn regenjas en het bleef best lang droog met af en toe wat spikkels, maar eenmaal halfverwege mijn geplande rondje werd het me toch te gortig, er was ook geen boom te bekennen en misschien kwam er ook nog wel onweer, dus ik belde Joop en die haalde me toen even op.
Joop had gisteravond de laatste bestuursvergadering, alweer een ei.
En .... er hoeft niet meer ingekorfd te worden op vrijdagavond, ook dat is afgelopen.
Vrijheid blijheid met nog zo weinig mogelijk verplichtingen.
Een sombere dag vandaag, je zou het bijna verslapen met dat donkere weer.
De cursus was gezellig gisteravond, er konden een paar mensen niet dus het clubje was klein, het raam stond open en we leerden weer wat, geen idee of ik het allemaal onthou, maar misschien komt er af en toe eens wat boven drijven, dat zou zomaar kunnen, al heb ik niet de behoefte me al teveel met diafragma's en sluitertijden bezig te houden. De moderne fototoestellen hebben zoveel manieren en standen om al te ingewikkelde instellingen te omzeilen, tenzij je het erg leuk vindt natuurlijk, maar ik ben meer voor het gemak.
Vandaag maar één foto gemaakt en die staat hierboven, het leek even wat op te klaren, maar intussen heeft het een fijn beetje geregend
Ik bakte patat vanavond van twee flinke aardappels. Dat was echt al ontzettend lang geleden, maar na een gesprekje met Heleen tijdens het wandelen een paar weken geleden kwam het ineens naar boven. Ik had inmiddels al zonnebloemolie gekocht en vanavond sneed ik de aardappels in reepjes, droogde ze en bakte ze voor, daarna mochten ze even afkoelen de olie wat warmer worden en werden ze voor de tweede keer gebakken. Lekker goudbruin en knapperig, hamburger en sla erbij en klaar was Ria. Heerlijk! Veel lekkerder dan gebakken aardappels.
Morgen weer een pizza, tenminste dat hoop ik maar nu de restaurants weer open zijn, leuke lekkere dingen ben je zo gewend eigenlijk.
Joop maakte gisteravond de laatste vergaderingsreis naar Wychen voor de duiven, weer een hoofdstuk afgesloten. Hij is nog wel penningmeester, maar daar hoeft hij niet zoveel voor op stap.
Vanmorgen haalde de dokter de draadjes uit zijn rug. Het vlekje was niets verontrustends, een soort exceem. Wat de tia's betreft zou ze nog contact opnemen met de neuroloog, misschien moet hij dan binnenkort eens naar het Erasmus in Rotterdam. Er is ook al jaren iets met zijn hartpuntje, daar is het model niet goed van. Ja wij hebben allemaal een hartpuntje en op latere leeftijd kunnen zich daar ook moeilijkheden ontwikkelen, hoewel ik me nu herinner dat het bij Joop al jaren geleden is dat het boven water kwam (ik kan het niet eens meer vinden zo lang is het al geleden).
Ik stekte vandaag de planten die ik buiten had gezet om mooi te worden, ze hadden in de zon gestaan, dus dat was niet gelukt. Dit is dus hun laatste kans. En omdat ik toch bezig was verplantte ik ook een paar sanseveria's en heb een paar dingen op andere plaatsen gezet, eens kijken of het nog groeien wil deze zomer. We hebben niet echt een plantvriendelijke kamer, of ik kan het gewoon niet.
Lekker gewandeld door de polder en vanavond weer eens fotocursus in het echt, ik hoop dat de ramen open staan.
Zo ziet zo'n lap vlas er dan vanuit de verte uit, met Brouwershaven, dat toch gauw drie kilometer verderop ligt, op de achtergrond. Het ziet er prachtig uit zo 's morgens.
IK heb lekker gekleurd vandaag en vanmiddag ben ik even naar de kapper geweest, er is een stukje af, dooie puntjes weg, beetje dikker vanonder, was even gezellig. Gelijk nog even naar de PLUS en dat was het.
Het was hier totaal niet warm, er stond een fijn windje en ik verlang eigenlijk wel naar een buitje, wie niet.
Eerst hadden we alleen corona, nu hebben we daar Femke bij, zo noem ik het maar voor het gemak en omdat iedereen het zo leuk vond doen ze het vanavond nog eens luchtigjes over heb ik begrepen, ze krijgen daarvoor een groter plein aangewezen.
Ik snap er echt helemaal niets meer van, maar de nieuwsrubrieken, praatprogramma's en zo meer hebben er weer een item bij hoor, daar kunnen we nog wel even op voortborduren.
Racisme is niet van vandaag of gisteren, je ongenoegen uiten over iets kan zeker in deze dagen anders dan nu gebeurt, ik vind het vooral nogal dom.
's Morgensvroeg is het vlas op zijn mooist en gelukkig ben ik er de laatste dagen lekker vroeg bij om in alle rust op mijn hurken tussen die prachtige bloemetjes te zitten.
Denk daar dan verder alleen maar stilte bij, alleen het getjilp, of gekwetter, net hoe het uitkomt, van wat vogels.
En dat is het dan. Ik zou het uren kunnen, maar ja dat staat zo raar en ik denk dan ook 'ik heb nu toch wel genoeg foto's', dus ja dan loop ik maar weer verder terug naar huis op weg naar de koffie. Ook lekker.
Dus dan heb ik weer fijn wat foto's, maar buiten was het ook heerlijk in de zon met een beetje sluierbewolking. Daar genoot ik eerst maar van, op ons eigen terras.
Er is altijd wel ergens schaduw, zodat we niet met de parasol of stoelen hoeven te sjouwen, dat vind ik heel fijn namelijk. Op Scharendijke liepen we altijd van het ene terras naar het andere, op het ene was wind op het andere zon, of andersom en maar sjouwen met die stoelen, de tafel, het eten, de drank, verschrikkelijk, ik droom er nog weleens van
Nee hoor dat waren gezellige tijden, we hadden lol.
