Wij begonnen de week goed met een bezoekje aan het ziekenhuis. Via de huisarts reden we naar Goes voor een filmpje en een foto en wat er zoal nog meer bij zo'n onderzoek hoort. Ondertussen ging ik weer naar huis want ik was nog in mijn nachtpon.
Om één uur een appje, 'je kunt me komen halen', dat viel mee, gelukkig maar weer.
Gelukkig ook nog tijd voor een heerlijke wandeling in de zon. Genoeg om over na te denken tijdens het wandelen want erg fijn zijn de nieuwsberichten niet tijdens het autorijden en daarbuiten, maar dan luister ik meestal niet eens. Wat een ellende overal. Oorlog, klimaattoestanden en wat er zoal nog meer speelt hier en daar.
Een dag van een beetje bijkomen in een heerlijk wandelzonnetje. Wat dat op de foto voor bloeiwijze is weet ik niet, het lijkt iets tweeslagtigs ofzo. Volgens mij heb ik het me al eerder afgevraagd maar kan het niet vinden. Mooie is het zeker!
Een stukje verder dit, daarvan weet ik ook niet hoe het heet. Het staat in een tuin en bloeit eerst voordat de blaren komen.
Vanmiddag een flink rondje met Paule en onderweg naar huis liepen de kippen lekker te scharrelen. Echte polderkippen.
Heerlijk voorjaarsweer vandaag en omdat we pas aan het eind van de middag zouden gaan eten wandelden en fietsten we nog gewoon ons rondje zoals altijd. Verder zou er geen visite komen.
We verzamelden bij ons. Miriam, Silvia, Yara, Levi en Cor (ex van Sil en vader van de kinderen) ze wonen vlak bij elkaar en wij vonden het erg leuk dat hij meekwam.
Toen we compleet waren reden we naar Zierikzee en aten bij Hector. Het was heel gezellig weer eens allemaal samen te zijn. We hebben er van genoten!
Trotse moeder en oma (Yara had er ook bij gemoeten eigenlijk)
Namens Joop, iedereen bedankt voor de felicitaties!
Morgen of vandaag de 26ste in elk geval wordt Joop 77.
Ik heb vandaag gepoetst en boodschappen gedaan, niet dat er nu zoveel visite komt maar je wilt toch dat de boel aan de kant is. We gaan uit eten met de (klein) kinderen, het lijkt jaren geleden dat ik ze zag. We vieren dan ook gelijk ons 55 jarig huwelijksfeest want dat kwam er ook niet van. We hadden besproken maar toen kwam er alweer een lockdown tussen en ging het niet door de 19de december.
Nu lijkt het ervan te komen, het weer wordt mooi en er is best nog wel wat meer positiefs te vermelden, maar dat komt een andere keer weer wel.
Vanmorgen was er zon. Het was frisjes maar ozo lekker. De honden springen nu al door de autoramen als ze me zien, hahaha erg grappig. Er is er eentje waarvan het vrouwtje even stopt als ik haar tegenkom, ik twijfelde nog even aan welke kant van de auto ik moest zijn, maar dat was niet nodig want daar was hij al door het inmiddels opengedraaide raampje gesprongen! Enthousiasteling!
Daarna regende het een tijdje.
Joop ging om zijn nieuwe tanden, gisteren al maar toen was het schroevendraaiertje kwijt, dus toen kwam hij weer zonder tanden terug. Vanmorgen was het gelukt. Ik heb nu weer een man met een prachtig gebit, hij loopt de hele dag naar me te lachen. Het heeft even geduurd (een jaar ofzo) maar uiteindelijk zijn de gaten toch weer gevuld.
Eind van de middag deed ik nog een rondje de lucht begon alweer te betrekken en inmiddels hoor ik alweer de regen tegen de ramen. De vogel van de foto is denk ik een witte reiger, voor een zilverreiger wat te klein? Ik weet het niet.
Wat een dag, wat een oorlog, wat een ellende voor die arme mensen daar. Je zal er toch maar wonen. Hier wordt er iemand opgepakt als hij misschien ooit gekke dingen van plan is. Waarom loopt er dan in Rusland zo'n idioot vrij los? Die had allang achter slot en grendel moeten zitten.
Wat een heerlijke dag vandaag! We konden eindelijk weer eens naar buiten met z'n allen! Verder was ik lekker bezig, ik weet het allemaal al geeneens meer, opruimen vooral en boodschappen en eind van de middag nog een wandelingetje.
Het begon toen alweer een beetje te betrekken.
De storm is gaan liggen, Corona is naar de achtergrond verdwenen want we hebben nu oorlog en weeral iemand met een geprint pistool (dat verzin ik zelf maar even)
Ik vind het raar als ik de beelden zie van de trucks die Oekraine binnenrijden Wat gaan ze daar doen? Mensen doodschieten? Welke mensen? En waar slapen die Russen 's nachts? Het lijkt op een spelletje en ziet er ouderwets en vooroorlogs.. uit. Ze hebben al gepraat en nu ze er niet uitkomen gaan ze maar met die brede rupsbanden de weg op. Om wat te doen...? Zijn de 3d printers inmiddels al uitverkocht?
Eind van de ochtend zouden ze van JVC het naambordje komen monteren dus ik was al vroeg aan het zemen, want bij zo'n mooi nieuw bordje horen natuurlijk geen vieze stormramen.
Een vriendelijke monteur die precies en keurig te werk ging, de bordjes hangen netjes.
Natuurlijk maakte ik foto's, ze mochten op het net en omdat ik een mooi busje zag staan maakte ik daar ook een foto van, het was alleen niet een JMC busje maar een JRLsigning busje. Twee dagen niet maar de rest van de week wrapt hij voor zichzelf en daar had ik nog nooit van gehoord, nu wel.
De letterlijke vertaling van het Engelse woord wrappen is inpakken. En dat is precies wat de vakman of keukenspecialist doet. Het aanbrengen van een dunne folie over bestaande keukenkastjes of keukenlades, waarmee je keuken direct een hele andere uitstraling krijgt.
en natuurlijk niet alleen keukens.
Weer wat geleerd!
Verder weten we nog steeds niet de precieze afkomst van de Drilhoek, maar nu het bordje hangt komt dat misschien vanzelf.
Gelukkig zat er nog geen blad aan de bomen en eigenlijk heb ik ook nog geen boom omver zien liggen. De foto is van vanmiddag, al 'mijn' bomen staan nog overeind. Het waaide nog steeds zo'n windkracht acht en ik had best moeite soms om overeind te blijven.
De bomen op de Veerdijk staan al lang niet meer recht, die staan al jaren met hun rug naar de wind, erg verstandig zoals je ziet want ook die hebben weer de orkaan doorstaan. En een lawaai dat het nog was!
We waren vandaag in Oostende op familie bezoek. De broer van Joop was jarig afgelopen week en we hadden hem na zijn thuiskomst uit Spanje nog niet gezien.
Het gaat best goed met hem. Volop aan het revalideren want het is natuurlijk niet mis wat hem is overkomen, maar er zit zeker vooruitgang in.
We hebben gezellig een hapje gegeten met de broers en de kinderen van Ed.
En nu zijn we weer thuis. Het was weer een hele reis en rotweer, vooral op de terugweg.
En zij was er ook, Oakley is de naam en het is een schatje.
Zon vanmorgen! Rond een uur of elf zette ik de aparaten aan. Afwasmachine, wasmachine en ik zoog stof. Nu zal dat verbruik wel hoger zijn geweest dan de panelen opleverden, maar goed, ik denk er tenminste aan tegenwoordig. De was hing zelfs nog lekker even buiten en was toen de regen kwam zo goed als droog.
Want regen kwam er natuurijk ook weer na de zon. Ik wandelde nog net een droog rondje met Paule het hondje.
Inmiddels hebben we er ook weer een stormpje bij, gezellig hoor...
De foto maakte ik een week of twee geleden, maar ik zou hem nu zo weer kunnen maken. Alles staat nog overeind, de boom, de schuttingen, alle pannen liggen nog en de zonnepanelen ook, maar het ging wel behoorlijk te keer ook al zaten we redelijk uit de wind. Geen omgewaaide bomen in de omtrek gezien.
We hebben losse spullen vanmorgen in de garage gezet, er viel hier nog weinig weg- of om te waaien.
Verder lekker zitten kleuren en NPO5 geluisterd, heerlijk al die oude nummers.
Vandaag kwamen Janny en Freek weer eens gezellig buurten. Ivo, hun jongste zoon was er ook bij, zijn huis wordt gebouwd en hij kijkt nu wat rond voor meubels en wat een mens zoal nodig heeft in een huis. Toevallig kreeg zijn nicht vandaag een 'nieuwe' bank en kon hij even helpen sjouwen samen met Joop.
Daarna wandelden we nog een kort rondje door de polder want het waaide toen net even heel hard, maar onze neus was toch behoorlijk opgefrist.
We zijn weer aardig bijgekletst over het ouder worden en alle bijkomstigheden. Janny bracht laatst net als ik ook een nachtje door in het ziekenhuis, zonder dat er eigenlijk achteraf iets ernstigs was.
Dingen gebeuren en die hebben impact, op wat voor manier dan ook. Je denkt erover na en neemt ze mee. Met z'n vieren vijven daarover praten gaat vaak makkelijker met af en toe een grapje, dat lucht soms op.
Wat de tekening betreft wil ik wel het volgende kwijt. Hij ziet er misschien grappig uit, ik heb gewoon iets getekend, naar vormen en kleuren gekeken en dan wordt het dit, ik ga echt niet van tevoren bedenken dat ik dit ga tekenen.
Waar het dan op lijkt mag iedereen voor zich uitmaken. Maar na een aantal jaren gepest te zijn kunnen onderlinge grapjes soms overkomen als pesterijen. Ik weet ook zeker dat dat niet de bedoeling is, maar het voelt wel zo en daar word ik dan vooral nog onzekerder van. En nee ik ben niet zielig, maar het is wel gebeurd.
Gisteren was ik al voobij de plek waar ze altijd het eerst bloeien gelopen maar toen was me nog niets opgevallen. Vanmorgen een herinnering op FB dat het toch echt drie jaar geleden op deze dag bloeide, dus ik deed nog maar eens datzelfde rondje vandaag.
Opeens zag ik een klein geel stipje, ik keek eens beter en ja hoor, Klein Hoefblad!
Terwijl ik foto's zat te maken zag ik er nog meer, ik werd er helemaal blij van en ik had ook al zo lekker geslapen afgelopen nacht.
Het zijn toch echt de kleine dingen die een mens gelukkig maken, zoals ook deze:
Dank weer voor je teken van je schijnbaar onuitputtelijke fantasie!
Een slechte nachtrust met als gevolg een slecht humeur vandaag.
Wel beneden ramen gezeemd, dat kan ik gewoon want dat doe ik links en mijn knie heb ik daar ook niet bij nodig, of het moet even zijn om op het tafeltje te klimmen, maar dat ging goed.
Vanmiddag de zakken koffiebonen omgeruild voor pads, van de original hebben we twee pads nodig voor één bakje dat is onvoordelig natuurlijk. Ik heb nu de wat zwaardere, sterkere meegebracht. Er is nog strong en extra strong. We proeven verder, keus genoeg en het apparaat is tenminste bijna geluidloos. Thee is lekkerder nu.
Twee kleine rondjes en morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.
Wat een timing. Toen de bonen ongeveer op waren kwam de Senseo er al aan. Joop had vanmorgen al pads (en bananen) gehaald, dus hij kon gelijk gebruikt worden. De senseo original had hij meegebracht en op de halve kop stand smaakt dat prima. Ik moet me nog eens verder in de pads verdiepen.
Daar in de verte staat de waterkoker, die moet ik 'op links' hebben anders gaat het niet goed met mijn rechterschouder/arm. Mijn knie sputterde ook behoorlijk tegen vandaag, misschien toch eens naar de dokter. Lopen gaat prima gelukkig, maar hij is wel een beetje dik en ik moet oppassen met .. dat weet ik niet precies, maar soms gaat het fout.
Nog een heel gedoe om alles weer goed neer te zetten. Je zou denken je haalt de oude weg en zet de nieuwe neer, maar zo werkt dat toevallig niet. Er moet een bakje komen voor de pads en een bakje om de gebruikte in de gooien, anders moet je steeds een la opentrekken een deksel optillen enz. dat staat op de foto allemaal rechts uit zicht op de verwarmingstoestand. Er zijn ook twee padhoudertjes, een senseo is rond en zo'n machine is recht, dat vergt optisch weer wat aanpassingen want ik vind het wel handig als de kopjes enzo er allemaal bij staan in verband met rekbewegingen omhoog met mijn arm, maar het moet er dan ook wel een beetje leuk uitzien.
Kopjes, suikerklontjes of zoetjes (voor de visite) en thee in potjes en zakjes, alles binnen handbereik, met gouden oortjes, in aardewerk of glas.
Daarna nog lekker gewandeld. Niet al te ver, toch een beetje voorzichtig. Het was buiig maar ik hield het droog.
De koffiemachine lekt al een tijdje en als ik niet oplet loopt de lekbak over en is alles nat. Verder maakt hij ondertussen wel erg veel herrie. Eerst malen en daarna het 'zetten' van bakje één. Als je allebei een bakje wilt dan twee keer herrie. Komt er visite dan zoveel meer herrie als er visite komt en dat is dan meestal als de visite pas binnen is, want het eerste wat je ongeveer vraagt is 'wil je koffie of thee' en dan daarna kan je even niets zeggen want er is herrie. Thee doe ik ook met dat apparaat, brrrrrrrrrrrrrrrrrr hoor je dan tot het kopje vol is. Al die herrie dat kan minder na ongeveer zeven jaar, ik had hem op Scharendijke al.
Een gewoon koffiezetapparaat wil ik niet dat vind ik onhandig, veel handelingen voor een paar bakjes en zet je meer dan heb je oude koffie, niet lekker. Nu ja een lang verhaal kort, we gaan weer over op Senseo, dat is ook niet meer weg te denken en best lekker. Geen gemaal meer, handige pads, schakelt gelijk uit, altijd vers en minder HERRIE. En een stuk goedkoper dan zo'n dure maalmachine. Ik ben er klaar mee. Hij is al besteld want morgen moet ik een nieuwe zak bonen openmaken en dat doe ik dus niet meer. Die ga ik omruilen voor pads.
Ik heb er gelijk een waterkoker bij besteld voor de thee, dan is dat probleem ook opgelost want daar ga ik dat dure gas natuurlijk niet voor gebruiken.
Zo speelt er zich wat af in een mensenleven, al die keuzes, dingen die voorbij gaan, dingen die blijven maar toch ook weer veranderen en dan is dit alleen nog maar de koffie.
We kregen de bedankkaart van tante Trui in verband met haar begrafenis.
Prachtige foto's met daar tussenin een heel mensenleven....
Deze foto's zijn nog van gisteren en al kwam het weer wat zon betreft aardig overeen, het was een heel stuk kouder en winderiger vandaag.
Best fijn weer om te lopen. Vanmiddag weer eens een rondje met het hondje.
Verder gebeurde er dit in ons zo vredige dorpje, best eng vind ik. Dat je wapens kunt printen wist ik, dat je er ook gewoon mee kan schieten is nieuw, ja ik loop nu eenmaal wat achter. Dacht altijd dat ze ze gebruikten om indruk te maken. Oplsluiten maar. Arme kinders weer. Het zal je pa maar wezen.
Deze wilde ik al zo lang eens laten zien, maar meestal was het licht niet goed, zo'n boom is gauw veel te donker. Maar nu is de zon nog laag en hij stond er mooi in vanmiddag, hij was er klaar voor!
Wat een pracht hè!
'Oe kant zo hroeie' zou Piet Slootemaker zeggen, maar dat is weer een ander verhaal.
Het huis heet 'Zonneweelde' en was het zusterhuis van het tegenover gelegen Zweedse rodekruisziekenhuis dat nu een Kuuroord is. Nog geen boom te bekennen hier.
Hier rond 1920 staat er al wel iets maar of dat hem is... geen idee. Dat doet er ook verder niet toe. Hij is mooi en gezond zo te zien want hij loopt al prachtig uit.... en zo langzamerhand een jaar of honderd.
Er komt weer wat kleur zo langzamerhand. De bomen glanzen en zuigen zich vol, je ziet aan alles dat de lente in aantocht is.
Het begint bij mij ook een beetje te kriebelen en ik begon eens met het zemen van de ramen boven. Vroeger toen we hier nog niet woonden deed ik het hele huis binnen en buiten in een uur, het tempo is wel iets afgenomen, maar ik moet nu met een trapje sjouwen.
Daarna een fijne wandelng. Geen zon vandaag.
Vanavond weer eens pannenkoeken gebakken, lekker (en) makkelijk.
Vanmorgen liep ik een oud-schoolgenoot tegen het lijf uit mijn lagere schooltijd.
Ik begon een praatje want laatst had ik hem ook aangesproken over de Drilhoek, of hij iets wist, hij was daarbij erg behulpzaam geweest, we hadden een mail gekregen met linken, maar over de Drilhoek wist hij niets.
Inmiddels weten we wel dat het vroeger werkelijk zo genoemd werd en dat de naam nu toch doorgaat. Verder benadrukte hij nog eens dat we toch echt op 'Bommenese' grond wonen en dat er niet veel mensen zijn die dat nog weten.
Hij was in zijn tuin bezig en wees me op een stokoude bijna dode vlierboom met de woorden: 'daar heb ik nog in gespeeld vroeger, die mag nog even blijven staan'.
De wind is nog wat aan de frisse kant, maar verder niets te klagen hoor.
Of toch wel iets. Gisteren had ik wat te lang of teveel naar de blauwe lucht richting de zon gekeken denk ik want gisteravond zat er 'zand' in mijn ogen, lasogen. Vandaag was dat al over hoor, maar toch maar niet al te vaak richting zon gekeken.
Mooi weer vandaag! Vanmiddag wandelde ik naar Brouwershaven waar je nu al maanden bijna je benen breekt, maar er is wel een Spar en een grote jachthaven. Ooit hadden we daar ook nog eens een ligplaats.
Ik liep eens een andere weg terug en dacht een stukje af te snijden van het fietspad, maar dat pakte toch verkeerd uit en verdwaalde zowat in het slingerende parkje.
Uiteindelijk belandde ik toch wel op de dijk, maar of dat nu zoveel korter was... maar we hebben weer pap en bananen...en het was heerlijk in de zon.
Ik zocht eigenlijk iets over de geschiedenis van het Tonnenmagazijn, het gebouw op de hoek van de tweede foto, dat nu gebruikt wordt als Dorpshuis voor feesten en partijen, Daar kan ik niet veel over vinden, wel vond ik dit over de garnalenvisserij, ook een stukje geschiedenis. Mijn vader bracht ook weleens een zakje 'hornet' mee als de vissers net binnen waren gekomen.
Het middelste grote pand op de bovenste foto, was van het loodswezen. Ooit was er eens sprake van dat we daar zouden gaan wonen een paar jaar na de ramp, dat zagen mijn zus ik wel zitten, maar het ging niet door jammer genoeg.
We waren het erover eens vanmorgen, dit werd een rustdag. Niets als regen en wind werd er voorspeld en we hadden gisteren allebei de nodige kilometers gemaakt, dus het kon.
Voor mij reden genoeg de hele dag lekker in mijn joggingbroek te blijven lopen. Dat doe ik 's morgens sowieso altijd. De mensen zullen weleens denken (denk ik dan) 'heeft dat mens geen andere kleren', maar dat zal me een zorg zijn.
Veel andere kleren heb ik ook niet, het zijn voornamelijk spijker- en joggingbroeken in mijn kast. Een spijkerbroek kan tegenwoordig altijd en voor erop heb ik genoeg. Nette truien, warme truien, gekleurde truien, zwarte truien, soeptruien, vesten, shirts voor eronder, voornamelijk zwart, dat kan altijd en ik voel me daar fijn in.
Ik heb geen enkele rok of jurk, daar moet ik echt niet aan denken, net als schoenen met hakken. Die heb ik nog wel omdat ik ze leuk vind en zonde om weg te gooien, maar ik weet zeker dat ik een enkel verzwik als ik ze aantrek. Tassen bewaar ik ook en riemen.
Nu ik bijna bejaard ben vind ik dat ik alleen nog maar aan hoef te trekken waarin ik me fijn voel en moet het extra netjes zijn dat tut ik me op en doe oorbellen in.
Vanmiddag klaarde het nog even op en wandelde toch nog een rondje. Bijzondere luchten zo tussen te buien.
Veel wind vandaag maar dat mocht wat het wandelen betreft de pret niet drukken, het was droog dat scheelt een hoop. Vanmiddag een fijn rondje met Paule, al begon het toen wel steeds harder te stormen, dat was geen waaien meer.
Joop had vanmorgen ook al gefietst, het gaat weer steeds beter na de operatie van vorig jaar, waar hij toch weer behoorlijk bij had ingeleverd wat conditie betreft, maar zo zie je maar weer de aanhouder wint.
Verder eindelijk weer eens een vel papier gepakt, eens kijken of dat ook weer een beetje wil lukken.
De Quizz die we kregen nog niet gespeeld maar hij ligt wel klaar op tafel en ik heb de spelregels al gelezen, morgen regent het, dus wie weet.
We kregen een spel vandaag. Erg leuk denk ik, een soort ganzebord/monopoly/ met moeilijke vragen over Schouwen en Duiveland. Ik ben erg benieuwd wie er het meest over weet. Dat zal nog niet meevallen.
Verder poetste ik wat, het was tenslotte vrijdag al moest ik er vanmorgen wel even over nadenken.
Het regende vooral dus ik liep buiten geen meter, binnen wel. Twintig keer vijftien traptreden haal ik denk ik met gemak, zeker vandaag. Ik ga het nog eens tellen. Het sanitair is ook weer schoon, het minst leuke van het huishouden.
Verder druk met foto's en namen, erg leuk, maar het is een getuur met mijn steeds slechter ziende ogen.
Eind van de middag nog een verlaat ochtendrondje, het was inmiddels droog en ik friste nog lekker even op.
Ze zullen misschien best al ergens bloeien maar ik ben met dit hele kleine anemonenknopje al zo heel blij! Nu is het natuurlijk niet de bedoeling dat het nog gaat vriezen, ook al trekken ze zich daar waarschijnlijk weinig van aan.
Alles komt weer een beetje tot leven. Lekker gewandeld ook. Alweer van dat rustige weer en ook al schijnt de zon niet en miezert het soms, het is best lekker.
Vanavond nog een mailtje van Jaap, de man die mij zo'n positieve duw gaf vorig jaar en nu weer eigenlijk. Hij staat in de krant vanwege zijn nu aan de gang zijnde expositie in het Voerman museum in Hattum.
We zijn weer terug bij het wat sombere maar o zo rustige weer, heerlijk! Joop regende nog wel flink nat onder het fietsen, maar die regen was al gevallen toen ik ging lopen.
Vanmiddag een rondje Noordgouwe en ik bekeek de bomen eens onderweg, knotwilgen doen het altijd goed, maar die andere mag er ook zijn.
Geen idee hoe ze heet, maar alles staat nog overeind, Corrie was niet sterk genoeg.
Ruim 11km met het ochtendrondje erbij.
En kijk eens! Fluitenkruid, gewoon, of het niets is, staat het te bloeien!
Het weer werkte in elk geval mee. Er was zon, ik kon iemand een plezier doen daar wordt je ook vrolijk van, Mir kwam gezellig even op de koffie, een heerlijke wandeling gemaakt en.....
ik vond deze. Nou als dat je dag niet vrolijk kleurt.
Joop boekte gisteren voor de derde keer een vlucht naar Nepal, het moet nu echt begin mei gaan gebeuren, dan is dat tenminste ook weer eens gebeurd. Ik zie er best tegenop want er kan natuurlijk van alles gebeuren, maar daar moet ik maar niet aan denken.
Het etentje gisteravond was erg gezellig, alle tafeltjes waren bezet en we hadden leuke tafeldames. Ik at een zeebaarsfileetje en Joop een kalfswangetje, we zijn nu eenmaal geen vegetariërs. Lekker voorafje en een toetje, dat hebben we thuis nooit.
(Yara had er ook bij gemoeten eigenlijk)
