Kijk ze hangen op de plek waar ik eerst de foto's van het vlas hing, maar dat was te donker achteraf, die hangen nu wat meer in het licht. Ik verander nogal eens wat, dat gaat hier nu eenmaal makkelijk, spijkertje erin, spijkertje eruit, spijkertje er weer in en hoppa, klaar is Ria.
Koop nooit deze lijsten van Xenos dat is 'peuke' het ziet er leuk uit 30x40 voor nog geen acht euro, niet duur, maar de hoeken zitten met hele kleine nietjes aan elkaar, dat gaat zo los, kijk maar aan de achterkant als je ze wilt kopen. Dat deed ik dus niet en ik heb er al eentje omgeruild, maar niet teveel verwisselen dus, als het eenmaal hangt kan er weinig gebeuren.
Joop was al heel vroeg op en in de weer mer zijn 'cadeau'. Dat is het eigenlijk niet natuurlijk, maar we noemen het zo omdat het zo uitkwam. Er komt iets in de garage.
En hij moet er ook het dak voor op. Gaat er ergens al een lichtje branden?
Er was een storing heute morgen, geen internet en geen (vaste) telefoon. Wat is een mens dan toch gelijk uit zijn doen, niks logjes lezen bij de koffie, of even feuten. Ik wierp me van armoe ook maar op de papieren krant. Er stond een heel stuk over Scharendijke in over hoe het allemaal zou moeten worden. Ik ben er nog niet kapot van. Recreatieappartementen midden in het dorp, 's zomers misschien best bezet, maar 's winters staan ze leeg, zo gezellig is het hier nu ook weer niet midden in de winter en zo wordt het nog ongezelliger.
En nu komt de recreatieverdeelweg waarschijnlijk ook al niet af voor het seizoen. Ze zijn het fietspad vergeten! Tenminste niet vergeten, het was er altijd al, in de planning en zo, maar ja het kost wel geld.
Na de krant nog steeds geen verbinding en inmiddels regende het pijpenstelen, dus van wandelen kwam ook niets. Ik poetste maar eens wat en daarna deden we weer gezellig samen boodschappen.
We namen de kar mee, want Joop haalde zijn verjaardagcadeautje op. Er horen ook nog een paar dozen bij, rara wat zou het zijn?
Einde van de middag wandelden we nog een rondje, de zon kwam er zelfs nog door en ik zag dat de kerrieboompjes bijna bloeien.
Een bloemetje voor Joop, hij is jarig vandaag.
Vorig jaar zou het nog bijna een maand duren eer de anemoontjes tevoorschijn kwamen.
Ik heb lekker een stukje gewied en de tuinstoelen tevoorschijn gehaald en even in de zon gezeten.
De helleborus staat er nog steeds mooi bij.
Dat belooft wat als dat allemaal zaadjes zijn, dan hebben we volgend jaar een heel helleborusbos.
Nu weet ik toch zeker dat ik een jaar of acht? geleden toen die wilgen pas geplant waren, ook een foto geplaatst heb, maar die is 'kwiet' niet meer te vinden. En zo ben je zomaar een uur verder door al dat gezoek tussen die oude foto's en op mijn weblog.
Archiveren is toch al niet mijn sterktste punt merk ik, ook al doe ik nog zo mijn best. Vaak op de verkeerde plek, verkeerde naam, geen datum en ga zo maar door. Gelukkig staan mijn foto's wel allemaal op datum, daar heb ik nooit iets aan veranderd en dat blijkt toch nog steeds de enige juiste manier.
Foto's die ik bewerk krijgen altijd de naam waar ze over gaan en worden weer in hetzelfde datum mapje terug gedaan waardoor ik bv strandfoto's toch makkelijk kan vinden, door alleen maar naar strand te zoeken, of polder, of bloemen, of beesten, alles algemeen.
Het was heerlijk wandelweer vandaag.
Verder ben ik weer aan het kleuren, daar is het ook weer voor.
Kijk Thérèse, de meneer met de lange teen was ook weer op het strand. Het was heerlijk zoals je ziet want hij liep alweer op blote voeten. Nog een paar dagen en we hebben maart!
Er was ook iemand een pompoen verloren. Ik heb hem meegenomen, we krijgen hier tenslotte ook een paar staôrijders. Weet er trouwens een meelezende Zeeuw wat het WOORD Straô betekent? Ik vond het wel een goeie van Margo, want ik weet het niet, of het moet een mengeling van strand en stro zijn, zoiets?
Didi en ik liepen in een stevig tempo een rondje Klokje, ik krijg ineens het gevoel dat ik misschien ook wel iets aan mijn conditie moet doen, want dat gelanterfant wat ik altijd doe stelt niets voor natuurlijk, al is dit rondje voorlopig van de baan i.v.m. de recreatiedinges, wanneer zal het eindelijk eens af zijn. De Nieuwe weg kunnen we ook al niet meer door, armoe troef met de rondjes.
Hier vertelde ik het en nu is het gebeurd. Ik vind het wel mooier.
Krokusjes in de tuun
Geen saffraan maar wel erg geel.
Gezellig weer wat kleur.
Elk jaar weer feest.
Het was heerlijk weer, dus ik keek eens op het strand bij de Straô paarden van Noordwelle. Ruim 160 paarden is me verteld, ik hoorde zelfs ergens`170. Nu is het zo dat op de meeste dorpen alleen, of toch wel de meeste straô rijders uit het dorp zelf komen. In Noordwelle is dat niet het geval, geen idee hoeveel Noordwellenaren er mee deden, maar geen 160.
Daarna liep ik door naar Renesse om een visje te kopen en omdat de bus bijna kwam wachtte ik daar op, ik vond het weer ver zat voor vandaag.
Vanmiddag de foto's een beetje bewerkt die staan achter het filmpje.
En dit vond ik de vijf mooiste.
Het longkruid bloeit ineens zomaar, plotseling zie je dan zoiets. Ik krijg nu toch echt zin om wat in de tuin te gaan doen, maar alles is nog zo vreselijk nat en blubberig. Hopelijk blijft het de komende dagen eens een beetje droog zodat het volgende week wèl kan en dan ook iets hogere temperaturen graag, nu ik toch aan het wensen ben.
Vanmiddag heerlijk door de polder gewandeld, nadat ik eerst de blubber van de ramen had gewassen, dat was ook erg nodig.
De frisse kou straalt er vanaf vind ik.
Morgen Straô in Noordwelle, de straô waar de meeste knollen aan meedoen. Het programma staat hier.
Kwam net nog een leuke link tegen over de StraÔ
Een beetje sjaggerijnig gaan slapen gisteren en zo werd ik ook weer wakker, niks vrolijke morgenstond en het goud was al helemaal ver te zoeken. Maar naar gelang de dag vorderde kwam toch ook de goede stemming weer terug, het hoort er allemaal bij, een mens kan nu eenmaal niet altijd maar vrolijk zijn.
Er staan leuke vriendelijke schapen op de dijk, ze komen met z'n allen gezellig even een praatje maken. Zielig dat die oormerken steeds maar uitscheuren, daar moet toch iets anders op te vinden zijn...
Al lieten ze zich wel van hun beste kant zien. Geen groene of roze konten, zou dat er al afgeregend zijn... of zouden ze niet zwanger zijn? Leuk zijn ze wel in elk geval.
Per 1 april wordt onze vaste huislijn opgezegd, we zijn vanaf dan alleen nog maar mobiel bereikbaar. Ik ben al aan het oefenen door hem zoveel mogelijk in de buurt te hebben, vanmiddag heb ik mijn nummer uit mijn hoofd geleerd 0610337929 (ai en nu weet ik het niet zeker) is het enige juiste nummer als je mij wilt spreken en dat kan op elk moment van de dag (denk ik). Afijn, u ziet maar. En zoals iedereen ziet ben ik weer teruggevallen op mijn ouwe trouwe Nokia. Zo fijn... zo eenvoudig... en hij ligt ook zo heerlijk in de hand.
Lekker vroeg wakker vanmorgen. Het beloofde een mooie dag te worden, dus ik besloot om maar eens naar Vlissingen te rijden voor de reparatie/vervanging van mijn tand. Eerst gebeld dat ik eraan kwam, daar hebben ze wel niets aan, maar dan zijn ze vast voorbereid dat ik wil wachten. Twee uur op zijn minst duurt het, dus ik nam Didi plus riem mee.
Na het afleveren van mijn tanden liepen we een eind richting Vlissingen langs de Nieuwe Vlissingseweg, Ik dacht eigenlijk dat het de Oude was, maar dat is niet zo.
Dit is de weg die Joop altijd fietste vroeger als hij in Vlissingen naar school ging. Hoeveel koekoeken kan je tellen. Allemaal oude opgeknapte huizen. Of juist niet.
Of vreselijk verminkt.
Daar krijg je toch tranen van in je ogen...
Ik heb me er wel een poosje mee vermaakt in elk geval, vooral ook de aangeklede vensterbanken.
Ruim voor twaalf uur was ik alweer terug bij Dental4u en mijn tandjes waren bijna klaar, ik had er zelfs nog een nieuwe kies bij gekregen waar ook alweer een barst in zat. Ik ben een (door)bijter, vandaar dat ik ook een gewapend gebit heb, omdat de boel anders helemaal snel stuk is.
Daarna weer richting huis, niet via de vertrouwde route want er was een omleiding die me op de heenweg al de nodige bibbers bezorgde, het zweet brak me uit, maar de volgende rotonde bracht me gelukkig weer op het rechte pad.
Mijn geldboom kreeg overwicht en dreigde om te vallen, tijd voor wat snoeiwerk. Zonde om weg te gooien natuurlijk dus de stekjes heb ik weer geplant. Zo krijg ik toch een hoop geldbomen...
De bakjes zijn nog een aandenken van onze vakantie op Formentera lang geleden. Als we uit eten gingen kreeg je je toetje in zo'n bakje, tenminste de toetjes die wij namen en ik vond de bakjes zo leuk dat ik daarvoor ook een toetje nam, dat neem ik anders eigenlijk nooit (dik geworden zeg, die vakantie!). Af en toe worden ze eens gebruikt, voor een nootje of een olijfje en nu dus voor een geldboom.
Granny's kleedje is ook af en ligt op de keukentafel. Heel gezellig want ik vind het anders eigenlijk best een grote bruine tafel voor z'n tweetjes. Wat zal ik nu weer eens gaan doen...
Mooi hè. Ze peddelden eerst een stukje samen op,
maar toen Didi wat te dichtbij kwam, stegen ze op, ik had net mijn fototoestel gepakt.
En was net op tijd om er nog snel eentje te maken.
Wanneer gaan we nu, het is zulk lekker weer
Maar ja, dan moet ik nog even dit en nog even dat en ondertussen houdt ze me nauwlettend in de gaten.
Maar uiteindelijk gingen we toch lekker naar het strand vandaag.
Het was er best druk, want meer mensen hadden zin in een rondje met hun hondje of twee, drie, vier, er waren bijna meer honden dan mensen.
We reden naar Zeerust, parkeerden daar de auto en liepen over het strand naar het Watergat en door de duinen weer terug. Dat is een kilometer of zeven denk ik, voor degenen die denken dat ik altijd maar mijlenver loop. Dat valt heus wel mee hoor. Ik denk gemiddeld een kilometer of acht per dag, dat vind ik ver zat.
Ik laat Didi ook verder niet uit. Als ze naar buiten wil gaat ze voor de deur staan en als ze weer naar binnen wil idem dito maar dan aan de andere kant. Er is al maanden geen poep geruimd want het is één grote blubberbende in de tuin, maar als ik eens een rondje doe zie ik weinig liggen hoor, dat is al lang alweer weggespoeld door de regen.
Wat zijn we goed hè, zoveel oranje, zoveel medailles!
Na Ganny's squares ben ik nu aan de Granny's stripes heerlijk zo'n haaksel en hoewel ik al veel gedaan heb op handwerkgebied had ik, behalve de appels, nog nooit van Granny gehoord.
Na de stripes ga ik eens kijken of Granny nog meer voor me in petto heeft.
Eerst weer even naar Ans vanmorgen want mijn rood was op en daarna kon ik terecht bij de beste kapster van Schouwen en omstreken, want mijn haar zit weer heerlijk en dat kunnen er niet veel hoor.
Gisteren belde Janny of het goed was dat ze vandaag de schilderijtjes kwamen brengen en natuurlijk was dat goed. Voor dat ze er waren had ik de spijkertjes er al ingeslagen, dus het was alleen een kwestie van even aanhaken. Prachtig hè! Ik ben er zo blij mee! Dit is nu wat ik zie als ik 's morgens wakker word, drie echte Janny van Feliussen.
Eigenlijk wilden we wandelen, maar het begon vanmiddag al snel te regenen en zodoende kwam er van wandelen niets. We dronken koffie en kletsen wat en omdat ze vanavond nog naar Zierikzee moesten besloten we samen een hapje te eten bij Salud. Het was erg gezellig.
Ik liet Janny ook de nog door mij afgedrukte foto's zien, ze vond ze gelijk prachtig, we zijn natuurlijk niet voor niets allebei in het vlasdorp geboren. Lastig fotofraferen omdat ze om een hoekje hangen, maar ze zijn echt leuk. Ik ga nu ook een setje voor haar af laten drukken.
De dag begon niet zo heel erg vroeg, we sliepen gewoon lekker lang (heerlijk hoor zo'n nacht waarin het eens wèl lukt), maar daarna was hij erg gevuld met vanalles en nog wat. We lijken wel kleine baasjes.
Af en toe even zitten voor een kopje van het één of ander, puzzeltje doen, even haken, en hupsekee we doen nog een wandeling, wat boodschappen in de stad, zo vliegt een dag voorbij en is hij nog leuk ook.
Tegen de avond een lucht vol buien en donkere wolken en ik realiseerde me ineens dat ik eigenlijk alleen maar naar de weinige stukjes blauw keek en het prachtige rood aan de horizon.
Vanmiddag nog even de oude situatie van de molen vastgelegd, want de bovenverdieping van het restaurant gaat eraf en dat zal best een raar gezicht zijn, ik denk ook eigenlijk wel mooi. Beter voor de molen natuurlijk want die vangt zo ook meer wind.
Ik deed nog snel een rondje eer het noodweer los zou barsten, maar dat viel nog wel mee, koud was het wel.
We hielden het droog tot thuis en daar ging weer snel de kachel aan.
Er zit een HDR stand op mijn fototoestel en daar experimenteer ik de laatste dagen eens wat mee, dus ik nam er ook eentje van de molen met dit als resultaat, haha, ik vind het wel grappig. Het toestel neemt een foto of drie vier, soms ook maar eentje, dat ligt aan de omstandigheden en maakt er daar dan eentje van. Wolkenluchten worden er wel intenser van, maar zo met die wieken ziet het er maar raat uit natuurlijk.
Ik had nog een paar lijstjes te liggen die heb ik vanmorgen eerst eens gevuld en opgehangen. Verder een nieuwe voorraad katoen gehaald want ik ben nog steeds aan het haken natuurlijk.
Ik was al bang dat het niet aangekomen was omdat ik maar niets hoorde, maar Truus was blij met mijn gehaakte roosjes voor haar verjaardag afgelopen zaterdag. Gelijk een mooie fotoserie erbij.
Je ziet het ik weet er wel raad mee. Leuke zelfgemaakte kados zijn eigenlijk het allerleukste! mailde ze.
Voor het kastje in de kamer maakte ik nog een patchwork dingetje, anders lag er altijd zo'n badstof lapje uit de kroeg met PALM erop, dit is veel leuker. Eigenlijk moet ik het even een beetje plat strijken... maar dat gaat ook vanzelf op den duur...
Daar stonden we dan vanmiddag. Tot hier en niet verder, dat weten we dan ook weer. Eerst moet het tunneltje blijkbaar klaar. Voorlopig geen rondjes Ellemeet.
Het duurt niet lang meer eer het spul in elkaar stort denk ik, daarom maak ik af en toe maar eens een foto.
We kijken gezellig naar de spelen, 's morgens gaat gelijk de tv aan en als het koud is zoals de laatste dagen ook gelijk de kachel maar, het is tenslotte winter. Ik heb er een haakwerkje bij, dus kneuterigheid alom.
Vanmiddag wel een lekker lange wandeling gemaakt.
De nieuwe jonge duiven van Joop, die zo rond de jaarwisseling geboren zijn vliegen al uit, alleen is er nu weer eentje die niet op kon houden en niet binnen wilde komen, we zagen hem wel steeds vliegen. Als het donker wordt gaan ze ergens zitten, dus die zit nu ergens in een boom of zo.
Schitterend he die broertjes Mulder op het podium, tweeling zijn en dan samen zo ver komen!.
Sil en Storm zijn weer naar huis terug Jammer dat het van dat pokkeweer was, maar hopelijk heeft ze even afstand kunnen nemen en is ze een beetje tot zichzelf gekomen. Nu maar hopen dat de rust snel is weergekeerd, zonder al teveel getouwtrek over spullen 'Cd gekregen van mìjn moeder dus van mij'.
Gelukkig geen gezamelijke kinderen, al is het voor Yara en Levi ook wel weer een deuk natuurlijk.
Het lijkt misschien of ik er makkelijk over denk, maar dat is niet zo hoor, ik vind het vreselijk! Maar wat moet moet, als het niet gaat dan maar zo snel mogelijk een dikke punt, zeker als er nog geen kinderen zijn, of als de ruzies de kinderen betreft.
Vroeger bleven mensen bij elkaar voor de kinderen, ik ken wel een paar gevallen hoor en ook als de kinderen al lang en breed de deur uit waren bleven ze toch nog maar bij elkaar en ik weet echt niet of hun leven daardoor minder leuk was. Wie weet hoeveel ellende ze bespaard is gebleven... er is overal wel wat.
Ik ben wel van mening dat er tegenwoordig maar veel te makkelijk wordt opgestapt, zeker wanneer er kinderen zijn, want hoezeer het ook onderdeel van de samenleving is geworden, een kind hoeft zich tenslotte niet meer te schamen als papa en mama uit elkaar zijn, er zijn er nog een paar honderd andere. Toch blijft het niet de normale gang van zaken.
Update:
Ik begrijp dat het nu de bedoeling is dat ze (Silvia en Martin) gaan latten. We zien het allemaal wel. Het gaat vooral om rust voor iedereen.
Voor diegenen die hier niets te zoeken hebben.
Ga lekker je eigen weblog maken, of dat van je eigen moeder lezen.
Mijn nieuwe rijbewijspasje is binnen en past nu netjes tussen de andere pasjes.
Nog snel even wat boodschapjes want ja, ik was er nu toch en vanmiddag haakte ik mezelf een slag in de rondte aan bloemetjes want ik wilde er per se een paar op de post doen en dat is gelukkig gelukt.
Eind van de middag deden Sil en ik nog een rondje Ellemeet met de hondjes, het was eindelijk droog.
Daarna keken we gezellig naar de opening van de spelen, jammer hè van die ene ring, toch een smetvlekje...
Er wordt weer even mama getankt, al is mama ook niet erg in vorm.
Joop ook al heel de week niet.
Bij Sil zelf loopt het ook niet allemaal zo gesmeerd.
We wandelden een rondje Ellemeet samen.
En het was vooral koud ...
Poes vond het blijkbaar te koud voor buiten en ik gaf haar gelijk, het was koud vandaag. Hoe voorjaarsachtig het soms ook lijkt, dat is het nog lang niet natuurlijk.
Vanmorgen al vroeg even op stap omdat Ans tegenwoordig alleen 's morgens nog open is. Ik had een bestelling voor een stetje onderleggertjes in het mosgroen en dat had ik niet op voorraad en de posters waren ook klaar, dus gelijk even doorgereden naar Zierikzee. Lijstje erbij van de Xenos en morgen maak ik een foto of overmorgen, ze hangen mooi in elk geval.
Gisteravond maakte ik nog dit schattige speldenkussentje, zodat mijn stopnaald die ik nu regelmatig nodig heb om draadjes af te hechten niet zoek raakt.
Vandaag werden de bestelde Ikea pakjes bezorgd en omdat Joop druk was met iets anders zette ik ze zelf in elkaar. Fluitje van een cent hoor, wat een gezeur altijd over schroefjes over en hele puzzels, ik was zo klaar. Ze zijn van bamboe gemaakt, ik vind ze erg leuk.
De handdoeken liggen er keurig bij en de extra wc rollen ook, de bovenste rolt ook, dat had ik niet gezien ik dacht dat het alleen om de voorraadrollen ging. Nu kunnen we dus kiezen van welk rolletje we gebruiken.
Verder heb ik me nog eens in de haakpatroontjes verdiept. daar staan er genoeg van op het internet en omdat mijn eerste onderzetters wel heel simpel waren, kocht ik vandaag wat nieuwe kleurtjes katoen en haakte nog een paar mooiere en ik heb nog genoeg anders leuks gezien. Zo klaar die kleine dingetjes en leuk om te doen. Aan beestjes, poppetjes en kerstboomballen ga ik nog niet beginnen hoor, dat laat ik aan Thérèse over.
Het was geloof ik in het hele land wel prachtig weer, iedereen die in de mogelijkheid was ging lekker de buitenlucht in, vitamientjes happen.
Wij ook. Joop linksom en Didi en ik rechtsom en op het schelpenpad waren er ook meer wandelaars en fietsers dan anders.
Tussendoor poets ik een beetje, toch wat last van die lentekriebels en stofnesten genoeg die best even een opfrissertje kunnen gebruiken.
Best een beetje verkreukeld en gehavend, maar hij bloeit wel!
Ik heb vandaag eens een paar foto's af laten drukken om in te lijsten, ik doe/deed dat eigenlijk nooit, maar foto's in een lijstje kunnen ook best mooi zijn natuurlijk. Misschien een nieuwe fase, het is een probeersel, vrijdag zijn ze klaar.
Het was heerlijk vanmorgen, dus ik stopte gauw het bed in de was zodat het lekker in de zon kon drogen. In de tuin spotte ik het eerste lieveheersbeestje van het jaar, ze zat op de Helleborus die al zaad liet vallen toen ik ertegenaan stootte.
Vanmiddag deden we een rondje met de Spit door het 'land van de haoge baomen' op zoek naar de Slikken.
Geen wandelschoenen meegenomen, alleen eens gekeken, het was nog even zoeken, we vonden het, maar het is niet zo dat ik het nu de volgende keer alleen kan vinden, nee daarvoor moeten we nog wel een paar keer samen.
Het was nog best frisjes in de Spit en eenmaal weer thuis maar weer gauw de kachel aangestoken en het bed aangekleed, dat was inmiddels lekker drooggewapperd.
En om de dag feestelijk af te sluiten aten we een lekker hapje bij Salud. (nieuwe website in de maak zie ik)
Het strand is toch eigenlijk wel het allerleukste dat er is, dus we gingen vandaag weer eens fijn met de bus en liepen met windje mee terug. Het was best druk ook al zie je dat op de foto's niet zo, veel Duitsers die blijkbaar weer een lang weekend hebben of zo.
Ik zat samen met nog een wat oudere dame in de bus. Zij had ook voor de stoelen met veel beenruimte gekozen, dat doe ik ook altijd met Didi, dus we zaten naast elkaar, met het gangpad ertussen. Ze was zich al een hoedje van Didi geschrokken (dat zei ze toen die ineens naast haar stoel stond) en daarna heeft ze me niet meer aangekeken. Zij reed achteruit en ik vooruit, dus daar moet je dan echt je best wel voor doen.
Ze was in het koningsblauw, helemaal, inclusief tas en bril. Nog voordat we bij Camping Duin en Strand waren pakte ze een stukje koek of brood ter grootte van +/- 4x4cm uit haar jaszak, het zat in een plastic zakje, ik vond dat eigenlijk helemaal niet bij haar passen, maar goed.. ze begon kleine hapjes te nemen. Ik heb vol bewondering zitten kijken, want zo'n stukje is bij mij in twee happen weg, misschien wel één, maar zij deed er helemaal mee tot bij de rotonde vlakbij Renesse.
En tijdens het af en toe gadeslaan krijg ik daar dan natuurlijk allerlei fantasieën bij. Misschien heeft ze een zere mond, passen haar tanden niet goed meer, of heeft ze een blaar, er moet toch iets zijn. Misschien last van haar maag, dat kan ook, dat ze langzaam moet eten.
Ik zal het nooit weten, we stapten samen uit en zeiden gedag, dat dan nog net wel..
Didi vond het zoals altijd heerlijk op het strand.
En wie zegt dat honden niet kunnen lachen heeft het mis hoor, kijk maar goed.
|
|
