Ik heb het verslapen vanmorgen, dat komt door mijn gesnurk. Door de verkoudheid zitten mijn neusholtes nog wat dicht, blijkbaar vooral tegen de ochtend en dan begint de ellende van vooral zwaar ademhalen, dat hoor ik zelf ook, heel vervelend, niet alleen voor mij.
Lekker gewandeld in de schemer want licht is het zowat niet geweest, ik zet die bewegende schemerlamp maar wat aan en ben inmiddels wel aan een wijntje toe.
Verder wil ik nog even kwijt dat als je iets van me wilt weten, het maakt niet uit waarover, dat je me dat altijd kunt vragen. Ik ben een open boek, heb niets te verbergen en vragen staat vrij.
Dat voorkomt leugens.
De eerste koude dag, we kwamen niet hoger dan een graad of vijf en de wind maakte het nog extra koud. Wel lekker gewandeld met een oliebol toe, ze worden weer bruin gebakken op het dorp.
Vanmorgen weer lekker zitten kleuren, ik heb de smaak behoorlijk te pakken, deze keer een mandala uit de losse pols.
Het wou niet erg lukken vandaag. Wakker geworden met een stijve nek, geen idee hoe het komt, misschien te krampachtig zitten kleuren gisteren, ik kan niets anders verzinnen. En net toen ik helemaal aangekleed klaar stond om met de auto even wat boodschappen te gaan doen had Joop die nodig, het zou maar even duren, maar een uur later nog niets. En net toen ik besloten had dan maar een rondje te gaan lopen, ik was al onderweg kwam hij aanrijden. Toch maar rechtsomkeert gemaakt en eindelijk de dingen die ik van plan was te doen gedaan.
Ook even naar Zierikzee op zoek naar nog meer Beaujolais, niets te vinden, niet in de Hema, niet bij de Lidl, erg jammer hoor. Verder de nieuwe 2015 scheurkalender gehaald, waxinelichten, rood shirt, ik ben er al bijna klaar voor hoor. Zodoende slenterden we lekker even door de stad in plaats van door de polder.
Zierikzee hangt vol met Zeeuwse knopen, erg leuk! Het begon net te schemeren, eigenlijk nog net niet donker genoeg voor de foto's maar wel goed te zien, ook bij Mien!
Het moest er toch een keer van komen natuurlijk en ik deed het niet eens met opzet, maar ik heb nu, in navolging op de grote onderbroeken, ook een grote broek.
Ik had nog een hele oude van hetzelfde merk, dus ik bestelde dezelfde maat want die oude was goed. Toen ik hem kreeg bleek hij veel te ruim, dus die stuurde ik terug voor een maat kleiner. Dat bleek nog te groot, maar toch al wat beter van pasvorm. Ik besloot hem te houden er staat tenslotte niet voor niets 'De relaxte, coole jeans. Neem een maatje groter voor een relaxte look'. bij. Dus ik ben sinds een week erg relaxed en cool, geweldig, het bevalt uitstekend! Geen leggings, jeggings, stretch en strak meer, maar gewoon lekker wijd, kan ik mijn thermobroek tenminste ook nog kwijt.
Ik begon ooit met een Lee, maar daarna werd het Levi's, het merk waarvan ik er in mijn hele spijkerbroekenleven wel de meeste versleten heb.
Verder rommelen we wat in huis met speculaasjes bij de thee en een wandeling op zijn tijd.
In voor en tegenspoed, dat zijn de woorden van de ambtenaar van de burgerlijke stand als je gaat trouwen en ze maakten diepe indruk op mij, daar had ik eigenlijk nog nooit zo bij stil gestaan en het zou bij ons ook wel erg snel van toepassing worden toen Joop vlak na ons trouwen behoorlijk ziek werd.
Hetzelfde geldt voor vriendschappen en relaties, je bent er voor elkaar als dat nodig is.
Op het internet is dat wel anders, we worden vriendjes met Jan en alleman en klikken af en toe eens ergens op onder het mom dat we het leuk vinden.
Op het moment dat je ziek wordt en ook nog eens de moed hebt dat op je facebook pagina te melden zijn er dan natuurlijk als eerste de vele meelevende berichten en dan ebt het weg, niemand die nog eens informeert hoe het gaat, je voelt je rot, want chemo kuren zijn niet fijn, en doordat er zo weinig meedeleven is ga je je nog rotter voelen, waar zijn jullie nu... 'vrienden'?
Ik was plots iemand kwijt, toen ik weer eens wilde informeren naar haar wel en vooral wee. Ik vind het zelf ook moeilijk hoor, het zal je toch maar overkomen kanker te krijgen in de bloei van je leven, nu je eindelijk het geluk een beetje gevonden hebt, en lekker aan het genieten bent... en niet zomaar een knobbeltje, maar gewoon dat je zegt alles erop en eraan, waar je gewoon de eerstkomende jaren en misschien wel de rest van je leven niet meer onderuit kunt...
Meeleven heet dat, ik vind dat dat ook op facebook hoort en niet alleen met de leuke dingen. Degene waarover mijn verhaaltje gaat heb ik zelfs nog nooit in levende lijve gezien, maar ik ken haar al jaren, zij was er ook voor mij als ik weer eens zat te klooien met iets waar ik niet uit kwam.
Ik heb er ook al vaker aan gedacht het hele facebook gebeuren maar weg te doen, ik heb hier toch mijn plekje dat ik duizend keer belangrijker vind dan dat hele facebook. En dan denk ik aan de mensen die ik terug vond via datzelfde facebook, maar die toch ook niet de moeite nemen om hier te reageren op een plek die zoveel belangrijker voor mij is.
Over het strand en door de duinen terug deden we vandaag, dat is fijn met een oostenwind, die nu toch wel wat kouder wordt. We waren lekker vroeg, het was vanmorgen laag water.
Het is op dit moment precies een week geleden dat ik bij de HAP zat met mijn brandwonden. Het valt alles mee hoor, het zijn twee vervelende plekjes, op mijn pink en op mijn middelvinger, voor de foto waren ze al even zonder pleister dus al lekker opgedroogd. Ik doe er nog wel steeds zalf en een pleister op, dat moet voor Ina, dan geneest het beter zegt ze... en ik geloof haar, anders krijg je van die harde randen, nu blijft het lekker zacht.
Op de foto zeg ik 'brand' in gebarentaal ;)
Wat een cadeautje weer vandaag, het blijft maar duren. Over vier weken kerst en het is nog niet koud geweest.
Ik kreeg een mail dat mijn bestelde kruidenrek niet op voorraad is dat wordt 19 december pas geleverd, nu maar hopen dat dat ook werkelijk zo is. Het zou ook fijn geweest zijn als ik gelijk had kunnen zien dat het niet op voorraad was, dan had ik waarschijnlijk even verder gewinkeld. Nu ja, er staat in elk geval een datum bij en... belofte maakt schuld.
Ik heb heerlijk gewandeld in de zon en daarna mijn tekening afgemaakt.
Nou dat was wel een erg gezellig weekend zo hoor. Gisteravond gingen we al samen met Ina en Martin een hapje eten bij Salud, het was weer eens tijd om even bij te praten en we spraken af om morgen, vandaag dus nog een biertje/wijntje bij hun te doen, zo rond een uur of vijf.
Vandaag was het superlekker weer en we wandelen een rondje, toen ik bijna thuis was belde Joop, of ik er al bijna was, Janny en Freek waren er. Janny kwam me tegemoet lopen, zonder jas! Zij had samen met Freek een rondje over het strand en door de domeinen gedaan.
Na de koffie en een Beaujolaisje samen met Janny gingen zij op huis aan en gingen wij richting bier.
De één was lekkerder dan de ander (of misschien smaakte hij gewoon anders) en het kiezen werd wel steeds moeilijker, altijd die keuzes....
Mister schrok toen ik moest niezen..
Ik heb wel heel veel kusjes van hem gekregen
November is bijna om en er hangen nog volop blaadjes aan de bomen. Janny zei dat de tijd steeds sneller gaat, dat ik nog zes jaar achter loop... ik kan het nu al bijna niet bijbenen.
Joop ging gezellig samen met de goeroe naar de duivenbeurs in Houten en ik snotterde al kleurende vrolijk verder.. Wel een rondje gedaan wat dat is er goed voor een beetje frisse lucht.
Erg veel poezen gezien vandaag, jammer dat ik ze niet allemaal op de foto heb gezet, daar dacht ik bij de laatste pas aan. Er kwam er zelfs nog eentje met Joop mee terug. Xantippe kon niet wennen in Nijkerk, of tenminste Storm kon niet aan Xantippe wennen en het konijn had er ook moeite ee geloof ik, afijn de rust is daar weer weergekeerd en Tip woont weer in Scharendijke.
Verder heb ik mijn kerstboom al binnen hoor. Ik was even bij het tuincentrum en daar stonden mooie kleintjes gewoon bij de buitenbomen met kluit dus, want veel kerstbomen waren er op kunstbomen na nog niet te zien. Lampjes wacht ik nog maar even mee.
De verkoudheid van Joop, die hij twee weken geleden op deed op een zeiltocht op de Grevelingen, is nu zo goed als over, maar bij mij loopt het water nu volop uit alle gaten en kieren (bij wijze van spreken dan natuurlijk). Ik ben de hele dag druk met het opvangen en uitsnuiten ervan. En 's nachts een vedopte deus, ook zo leuk,
De Helleborus voelt zich uitstekend, die wordt weer met de dag mooier.
Gisteren was ik even op het strand, het Steurtop bankje is verplaatst en staat nu niet meer op de top, maar een verdieping lager.
Op een plek waar ze pas tien meter bank neergezet hebben (aan de andere kant).
Jammer hoor.
Deze is van april 2004, toen nog met Simba
niets blijft wat het is...
Bij AH hadden ze één soort, meer heb ik er nog niet van kunnen vinden. Straks proeven.
Verder heb ik de laatste paar dagen van het dagboek van Joop uitgetypt en plaats dat vandaag in één keer.
Dag 9 uit het dagboek van Joop ma. 27-10
Paniek gisteravond, want ik was een dag kwijt. Ik dacht 2 nachten in Phr te kunnen overnachen en ik had maar 1 dag over. Maar na een paar uur was het probleem opgelost, oktober heeft nl. 31 dagen en geen 30.
Vandaag dus op het gemak om 7.30u vertrokken met een geschatte looptijd van 3 uur en met een stop onderweg was dat ook zo. We zitten nu op de splitsing van twee rivieren in Burtibang op een prachtig afgesloten terrein. Mezelf weer eens helemaal kunnen wassen voor de tweede keer. Morgen gaan we verder op het gemak alleen bergafwaards naar Hara of omgeving. Heb net weer met Ria kunnen smsen. Leuk! Er kwam een vogeltje op mijn scheerlijn vink grootte, zwart met rode staart en ook iets van de rug. Nog een Fransman ontmoet die net als de Belg met een drager-gids richting Dolpo gebied ging, zonder tent en voedsel. 's Avonds vuurvliegjes in de tuin voor mijn tent.
Dag 10 uit het dagboek van Joop di. 28-10
De kippensoep moet even koud worden. Gisteravond aanvaring met JB de porter van 59 jaar. Dronk elke avond tot hij bezopen was en gisteren was het heel erg. Vanmorgen de keuze gegeven, of stoppen en we zoeken een nieuwe, of meegaan en niet meer drinken. Doet hij dat toch dan betaal ik zijn daggeld niet. Hij is nu weer naar het dorp dus we moeten afwachten. Mede door dit geval bsloten de trekking met 1 dag te korten. Dat kan makkelijk omdat we de rustdag in Dorpathan niet hebben genomen. Dus vanmorgen om 7.30 uit Burtibang vertrokken. Ik wilde de oude weg nemen omdat die mooi is om te lopen, maar de nieuwe ligt over de oude, dus om te lopen was het vroeger een stuk mooier. Ik zit nu in Kharbing op de afslag links richting Baglung Morgen tot over de pas. Ik zit nu wel weer op een mooie stek direct aan de rivier, waarin ik mij net heb gewassen.
Dag 11 uit het dagboek van Joop wo. 29-10
Heel vroeg vertrokken na 15 min. op JB gewacht te hebben 7.15u want het kon weleens een lange dag worden en uiteindelijk ook niet wat ik wilde bereiken. De weg door het smalle dal is warm met bijna geen wind. Ik merk wel dat ik behoorlijk sterk ben geworden net zoals vroeger na een week in de bergen. Op het vlakke gedeelte had Deepak moeite mij bij te houden. Maar omhoog, zeker over lange afstand natuurlijk niet. Ik loop ook al twee dagen zonder stokken. Zo eerst een half pannetje chicken en curry naar binnen gewerkt, lekker!. Ik kan ook zo goed koken. Binnen 10 min. klaar. Deepak en de porters maken geen eten klaar, die eten de laatste avond in een 'hotel'. Nu ook geen mob. verbinding dus kon Ria geen sms sturen.
Na een lange wandeling die voor mij wel goed verliep komen we aan in Hotiya net voor de laatste pas met een beklimming van 700mtr. Ik was er even over 12 uur en heb 2,5 uur moeten wachten. Ik wilde eerst toch een jeep huren om over de pas te gaan, maar niemand wilde die kant uit i.v.m. afloop festival. Er viel de andere kant op veel meer te verdienen. Dus lopen, er zat niet anders op, maar het ging steeds meer regenen en ik moest zeker niet langer lopen dan 17.00u om voor donker de porters bij ons te hebben om de tent op te zetten. Dit bleek dus na een uur niet meer mogelijk. Dus nu zit ik in een klein dorp op een schoolplein en morgen gaan we met een lokale bus naar Baglung. Het lopen zit er dan op. Mijn bergschoenen zijn ook versleten, de zolen zijn bijna helemaal los van de schoen, maar toch nog waterdicht. Schoenen en tent gaan naar Deepak, die kan er nog wel wat van maken. Ik kwam er vandaag ook achter waarom mijn bankpas het niet doet, heb de buitenlandmodus niet aangezet. Oen!
Morgen eindelijk niet meer in deze rottent!?
Een vuurvliegje is een lang soort torretje +/- 1.5cm met schilden en een wit puntje aan de achterkant. Denkt dat mijn kaars een vrouwtje is.
Dag 12 uit het dagboek van Joop do. 30-10
Vanmorgen 8.00u met een lokale jeep met 13 personen over een van de slechtste wegen die ik ken naar Baglung gereden. 11.30 aangekomen en een uur later met de lokale bus naar Pokhara. Toch ook weer behoorlijk lang over gedaan ong 15.00 u in pkh en in pkh nog een stukje met de taxi.
Vr. 31-10
Vandaag Rita en Rabin mee uit eten genomen in een restaurant dicht bij Pokhara lodge. Natuurlijk moest Humraj komen controleren of alles goed ging.
Za. 1-11
Dacht vandaag de scholen te bezoeken maar die zijn nu gesloten. Volgend jaar dan maar. Geboorte datum van Rabin en Rita opgenomen. Busticket is geregeld. Hotel weer vrij.
En inmiddels alweer ruim twee weken thuis!
Vanmiddag kregen we ook de afrekening van de Delta. De zonnecollectoren brengen al ruimschoots hun geld op, een fijne meevaller! Wow! Daar nemen we maar een Beaujolaisje op.
Het was wel een beetje rare dag hoor, je bent er toch nog constant mee bezig. Mijn hand valt mee, ik voel er niets van het is alleen lastig met het verband, want er moet wel iets op. Ik bestelde een nieuw kruidenrekje en kocht kruiden en vanmiddag een pan en een nieuwe branddeken, die hangt alweer op.
We winkelden gezellig met z'n drieën, bij Bolle voor lekkers en een nieuw speeltje voor Didi. En we gaven het op bij de verzekering, want waar betaal je anders premie voor. Ik vind wel dat zij dan mijn nieuwe kruidenrekje kunnen betalen.
Daarna even langs de garage want de uitlaat hing los, gelukkig konden ze het gelijk even lassen. Terwijl ze dat deden liep ik alvast een stukje richting huis.
Kijk eens wat een leuk idee!
Ik ga het ook eens proberen.
Half vier en het begon alweer te schemeren, de donkere dagen zijn er weer.
Morgen is het weer de dag van de Beaujolais Primeur, iedere jaar weer een hoogtepuntje voor mij, ik vind het leuk en vooral lekker!
Het dagboek van Joop is even gestopt zodoende, ik zal eens lezen of het nog de moeite is, want het was toch bijna aan het eind van de tocht, misschien pak ik de laatste leuke puntjes er nog even uit.
De gehakt moest alleen nog op gebakken worden, maar toen ik in de andere pan keek dacht ik daar nog even mee te wachten want de peeen waren nog niet gaar, dus ik ging nog even zitten. Toen ik even later weer in de keuken kwam om de boel klaar te maken was er serieuze fik, het kruidenrek stond in de brand, dus ik begon te gillen, 'braaaaaaand' 'braaaaaand', gelukkig begreep Joop gelijk wat er aan de hand was... en terwijl ik de emmer pakte, had hij het besef de branddeken te pakken die al jaren in de bijkeuken hangt.
Natuurlijk haalden we die te snel weg om te kijken of het uit was waardoor het vuur weer opvlamde en ik met de handdoek aan kwam, stom natuurlijk, maar ik heb nu dus een paar flinke brandwonden zo hier en daar. We zijn even naar de HAP in Zierikzee gereden, want sommig plekjes zagen er toch wel erg branderig uit. Tweedegraads zei de dokter en ik kreeg zalf.
Toen we thuis kwamen stonk het verschrikkelijk en hebben we de boel maar even flink door laten luchten en wat wierook aangestoken.
Ik denk (ik weet het wel zeker) dat ik het vuur onder de koekenpan al had aangestoken en niet heb uitgedaan toen ik besloot nog even te wachten, waardoor die oververhit is geraakt en zodoende ook de plastic boxjes waarin de kruiden stonden en die door de oververhitting vlam vatten.
Oooh wat ben ik blij dat het zo goed is afgelopen!
Pok... pok... pok... zo klonk het vanmorgen, eigenlijk werd ik er wakker van geloof ik. Ik ging maar eens luisteren overal, of ik het 'getik' kon traceren, maar eigenlijk klonk het overal even hard. Joop, die inmiddels ook aan het zoeken was, dacht eraan maar eens onder de vloer te gaan kijken, want in de kelder was het geluid duidelijk harder en soms stopte het ook een tijdje, heel vreemd. Het klonk ook niet als druppels eigenlijk.
Tot hij ook eens in de goot ging kijken, misschien stond daar water in... zodat het langzaam in de regenpijp druppelde, maar ook dat was niet het geval, wel was het geluid buiten ook goed te horen, net als binnen. Eigenlijk overal in de tuin... We weten het nog steeds niet, maar er werd blijkbaar ergens geheid, Mir had het ook gehoord. Het drupte in het hele durp... en gelukkig niet onder de vloer.
Vanmiddag lekker gewandeld. Joop haalde me halfverwege in en de rest liepen we samen. Er lag een schaap op zijn rug en de pootjes bewogen nog, dus heeft Joop hem even omgedraaid. Ik zou dat niet durven eigenlijk en zou er de dichtstbijzijnde boer bij hebben gehaald, dat was nu niet nodig.
Dag 8 uit het dagboekje van Joop 26-10-2014.
We zijn dus afgedaald en zitten in Bobang. Verder dan de bedoeling was, maar we konden geen goede staanplaats vinden om de tent neer te zetten.. Vanmorgen rustig gewacht tot we de tent in de zon konden drogen.. Dat was dus een meevaller, de tegenvaller was dat er geen oversteekplaats meer was over de delta van de rivier. Omdat iedereen vertrokken was werden die niet meer onderhouden.. Dus omlopen naar een brug in Dorpathan, een omloop van 1,5 uur.
Toen kwam er toch een meevaller, over de brug waren ze begonnen een nieuwe weg aan te leggen, dat liep een stuk prettiger en bovendien kwam deze weg een pas eerder. Maar het was dus toch een langere tocht dan de bedoeling was. Wel lekker zonnig weer, maar het veranderde, want toen we op een geschikte plaats kwamen begon het te regenen. Na de regen de tent opgezet. En net toen ik dit begon te schrijven kwam er een meiden groep en die wilden zingen en dansen voor mij. Zo gezegd zo gedaan. Op foto en film en nog Nep.R. 500 als gift. Morgen ga ik niet verder dan Burtibang anders gaat het te snel en in Pokhara heb ik geen kamer en bovendien moet ik toch altijd nog de 13 trekkingsdagen aan de dragers betalen.
We gingen maar even met de auto naar het strand voor een stukje onder de paraplu, want wind was er niet.
Didi vond het best en we speelden wat met een plastic flesje.
Voor de rest dronken we thee en aten pepernootjes.
Gelukkig had Joop een hoop te vertellen.
Dag 7 uit het dagboekje van Joop 25-10-2014
Vanmorgen was het steenkoud, ik denk net boven het vriespunt. Dus na vertrek om 7.30u heb ik 2 uur in deze kou gelopen omdat de zon niet doorkwam, geen pretje. Het was ook best nog wel veel op en neer, meer dan ik dacht. Chhertung en de rest van de vallei is zowat uitgestorven nu. De meeste mensen en het vee zijn naar beneden naar hun winterverblijf. Ik denk dat nog 20% aanwezig is.
Er zijn wel overal nieuwe mooie huizen bijgebouwd. Ze verdienen hier veel geld met het fokken van vee en de opbrengst in mei, juni en juli van een soort rups. Opbrengst NepR. 1.0000.000/kg. Het is een mooi gebied om door te lopen. Kwam nog een Belg tegen uit de buurt van Brussel met een gids, zonder tent en voeding. Zwerven hier al 14 dagen rond van plaats naar plaats, maar nu op weg naar huis.
Aangekomen in Dorpathan bij een winkeltje gewacht op de porters. Daar ook de laatste 2 foto's afgegeven. Ze kenden de mensen en nu maar hopen dat zij de foto's ook krijgen. Daar was ook een jonge man die ons uit nodigde bij hem in huis wat te nuttigen een rond stuk brood en een schaaltje met vlees, wat groente en stukjes aardappel met daarbij een groot glas appelcider, zelfgemaakt. Het was lekker ook de cider, maar wel veel cider, maar ja je moet het wel opdrinken. Nou die voelde ik wel even zitten na 6 dagen geen alcohol. Maar flink doen net of er niets aan de hand is.
Nu zitten we op een campplaats van het nationaal park. Mooi uitzicht maar de lucht wordt steeds meer bewolkt en ik hoor ook al onweer. Als dat maar goed gaat want volgens mij is de tent nu zo lek als een mandje, want zowat van alle afgeplakte gestikte naden laat de tape los.
17.00u En het bleef niet droog, een flinke hagelbui en onweer. Ik zit nu met mijn handschoenen aan te schrijven, dus koud.. Ik heb besloten om morgen af te dalen naar een andere mooie plek. Hier zijn bijna geen mensen meer en het is koud. Dus het traject wordt of in 6 stappen of rustdag op een andere plaats. Eerst nog een koude nacht. Ik neem er maar een neut op.
Oh ja en dit deden we ook nog... 
Er gebeurt niets en ik doe niet veel, dus ik ben wel blij met het dagboek van Joop achter de hand. Buiten valt er weinig te ondernemen met al die regen en tussen de buien door wandel ik even, maar ook dat lukte vandaag niet droog.
Joop leeft zich in in zijn nieuwe bestuursfuncties voor de afdeling Zeeland en de club in Zierikzee. Hij is er vanmiddag ook weer voor op stap . Fijn zo'n ondernemende man, ik vermaak me wel hoor.
Dag 6 uit het dagboekje van Joop 24-10-2014
We zijn weer beneden. Vannacht heeft het stevig gevroren op de kampplaats na de pas. Tent helemaal bevroren. Aan het eind vasn de nacht toch nog wel koud gehad ondanks thermo ondergoed. Had niet gedacht aan isolatie van onderaf. Om 8 uur vertrokken met een bevroren tent in mijn rugzak. Van de vorige keer wist ik dat we direct rechts van de rivier moesten gaan lopen en dat was ook zo. Na toch wel een vermoeiende afdaling en 5 bruggen om 13.00u aangekomen in Chhertung. Humraj gebeld en nu eindelijk een relax middagje in de zon. Morgen naar Dorpathan, dan is er een festival waarbij de broer zijn zus geld geeft en zij geeft hem een tika.
Omdat Joop best een lang stuk schreef over 1 van de zwaarste dagen uit zijn leven, laat ik het daar vandaag bij. Hij schreef het ook pas op de 25ste, want de 23ste kwam het er niet van.
Gisteren 23-10 was het festival van Depoëlie. Alle bezittingen worden in huis gehaald en aanbeden. Morgen is het festival Tihan. De broer krijgt brood, wijn, fruit, bloemen en een Tika van zijn zus. Zus krijgt geld, een omslagdoek een hesje en bloemen.
Dag 5 uit het dagboekje van Joop 23-10-2014
Wat kan een mens moe zijn. Dit was wel 1 van de zwaarste dagen van mijn leven. Vroeg op met de eerste schemering om 5.30u. 's Nachts om 12 uur was er iemand die dacht 'kom ik ga eens met de trommel langs bij iedereen', rondje dorp en omgeving en weer terug. Daarna nog een serenade in het dorp. Zal wel te maken hebben met het komende festival voor broer en zus, maar daar hoef ik toch niet aan mee te doen..
Eerste deel was afdaling naar de rivier, natuurlijk gevolgd door een flinke stijging naar een stuk landbouwgrond dat we al hadden zien liggen en waar tien jaar geleden wiet op werd verbouwd. Nu alleen maar mais. In het dorp zie je ook bijna geen wiet meer.
Landbouwstuk over gestoken naar de rivier die we moesten hebben om te volgen. En toen begon de ellende. Eerst een oude brug, dan over de rivier via een omgevallen boom, toen door de rivier over stenen die ze erin gooiden en zo nog een paar keer. Onderweg op dezelfde plaats lunch genoten als 10j geleden. En 10 uur was ook nog wel goed. Maar toen een heel stuk door de bedding over stenen, dat brak op en toen de klim naar de pas op 3500mtr. Dat bleef maar duren en ik kwam bijna niet meer vooruit. Zuurstof was minder en de conditie ook in vergelijking met 2004 toen het ook al de zwaarste beklimming was. Maar het is me wel gelukt op mijn 69ste!
Toch weer laat op de campplaats, dus nauwelijks de tijd om de zaak bij daglicht op te zoeken e.d. Morgen zou het een makkelijke dag moeten worden, maar dat dacht ik 10 jaar geleden ook.
Vroeg naar buiten vanmorgen, want de zon scheen alweer.
Vanmiddag samen een rondje Zierikzee voor wat boodschappen en op de terugweg wilde ik weleens even bij kwekerij Zuidbos kijken, ik was er met Marlies laatst ook al maar toen waren ze dicht.
En omdat ik inmiddels alweer een pompoen gekocht had nam ik ook weer een selderijknolletje mee en pastinaak, want ik had geen idee hoe dat smaakt en een selderijwortel...? Pastinaak is wel lekker, nog ouder dan de aardappel vertelde de mevrouw, die andere wortel vind ik niet veel aan, dan is een selderijknolletje lekkerder. Ik maakte er weer soep van, alleen maar groente en een paar groentebouillonblokjes, heerlijk! Joop kreeg een pizza.
Dag 4 uit het dagboekje van Joop:
Rustdag. Was ook hard nodig. Dag begon onbewolkt maar tegen de middag kwamen er toch alweer de eerste wolken. Het weer is nog steeds onstabiel. In het dorp de foto's afgegeven, 1 kind herkenden ze niet direct. Bij 1 vrouw was de foto van haar vader met z'n kleinkind.
Ik hoop dat het weer boven beter is dan vandaag, want vandaag zag het niet goed uit. In de loop van de dag mist en laaghangende bewolking. Ik dacht geen regen.. Er ligt boven wel sneeuw. Deepak moet mijn fleece en regenjas dragen zodat ik het bij de hand heb. Hoop dat ik het kan volbrengen (het moet er is geen alternatief). Tent opgeruimd incl zoveel mogelijk ingepakt. Zal morgen wel mijn thermo ondergoed aan moeten trekken vermoed ik.
De vogeltjes worden al sinds een paar weken flink verwend, Dat is natuurlijk nog lang niet nodig, ik deed het andere jaren ook nooit, maar als ik dan iets ophing als het echt koud werd, kwam er geen vogeltje meer op af.
Ik denk dus dat ze al een beetje gewend moeten zijn om ergens gevoerd te worden, want nu is het druk zat. Ze hebben al een pot pindakaas leeg en een vetblok op. Het is ook leuk om naar te kijken natuurlijk.
Dag 3 uit het dagboekje van Joop:
Vertrek 7.30. Boven op de pas 12.00u. Garja Geon 17.00u.
Weer begonnen met een flinke klim. Gelukkig ook een paar stukken Joop street* erin, maar toch ook behoorlijk zwaar, maar om 13.00u toch eindelijk boven, 1 uur later dan verwacht. Lunch en ook begon het te regenen. Toch doorgegaan, gelukkig want naar beneden is een heel slecht pad en nu 1 grote modderpoel, niet leuk om te doen en geen plat stuk (J.S*) er in lange afdaling, zere bovenbenen. Ik wist dat GG niet om de hoek lag en dat het nog ver was. Dat was ook zo. halverwege nieuwe brug en dan weer een zware klim omhoog. 17.00u bereiitke ik GG. De drager 1.5u later. Tent opgezet in donker eten pas om 19.45, maar morgen een zo nodige rustdag.
*Joop street= vlak, licht naar boven, of licht naar beneden, volgens Deepak.
Alweer een feestelijke zonnige dag met mooie wolkjes, die natuurlijk niet veel goeds voorspellen
maar voorlopig hebben we dit
bloeiende rietpluimen
dit stukje moet nog gebaggerd worden, dus ik ben benieuwd of er volgende week nog iets van overeind staat.
maar dan hebben we gelukkig de foto's nog
want de grote baggerhapper is onderweg en dat moet dan over die mooie rietkraag heen.
Dag 2 uit het dagboekje van Joop:
Vertrek 7.15u bij de brug over de rivier 12.00u, Lulang 16.30 op naar Subang. Tot daar rijdt ook de bus. J.B had honger dus eerst lunch om 9.00.
Aan het eind kwam er een duits echtpaar voorbij die Dhaulagiri wilden doen, maar ze zagen zelf wel in dat dat een onmogeliijke zaak was met sneeuw en lawine bij Dhalagiri BC. Ik heb ze 1 van de 2 oude kaarten gegeven met alternatieven. Ben benieuwd Door nog een behoorlijk stuk omhoog tot Mura dan omlaag een heel stuk langs de rivier. Vlak voor het pad omhoog over de brug naar Lulang. Een behoorlijke klim. De dragers kwamen net op tijd om nog voor donker en de regen de tent op te zetten.
Gisteren kreeg hij een mailtje van het Duitse echtpaar, ze hadden een andere route genomen en inmiddels de kaart weer op de bus gedaan, daar stond nl nog een stempel van Pacifictravel op.
Wat een weertje weer. Ik deed nog maar eens wat in de tuin en Joop was druk met de duiven, ze mochten lekker vliegen vandaag en in bad.
Vanmiddag een rondje door de polder de vaarten worden uitgebaggerd en de bomen worden gekortwiekt. Een pachtig rijtje knotwilgen hier in de Schelpweg.
In de Weelweg zijn ze ook rigoureus maar vakkundig te werk gegaan.
Genieten hoor! Wie weet wat we komende winter nog voor onze kiezen krijgen, dan hebben we dit toch maar gehad.
Ik keek ook nog eens even waar de Weelweg nu eigenlijk Schelpweg wordt, maar daar zijn ze bij maps ook nog niet helemaal uit :)
Joop gaf me zijn dagboekje van de tocht. Eens kijken of ik elke dag een stukje kan ontcijferen, want dat valt nog niet mee.
Dag 1:
Nog wat inkopen gedaan door de dagers en op pad. Bleek meevaller te worden. Over de brug niet linksaf de steile klim op, maar rechtdoor naar een nieuwe weg. Eerst een stuk langs de rivier, dan over een brug en daar was een nieuwe weg, naar Dharapani, wel een heel stuk omhoog maar toch minder zwaar.
Om 16.00u waren we in Dharapani en omdat de dragers ver achter lagen besloot ik hier de tent op te slaan. Als we nu nog doorlopen naar Takum zou het donker zijn als we nog de tent moesten opzetten. Morgen zullen we toch wel in Lulang komen.
Een snipperdag is ook maar niets, die heb ik tenslotte elke dag en webloggen is geen werk, dat is leuk en ik doe het graag.
'Zoiets doe je toch samen, dat is zo mooi om te delen!' en ik word bijna bestraffend aangekeken, zoals wel meer als mensen niet begrijpen waarom ik niet meega naar dat o zo verre Nepal.
Bij ons is het gewoon zo gegroeid. Ik legde het al eerder uit. Joop begon met bergbeklimmen, met touwen en speciale schoentjes enzo en daarna ging hij dat in de praktijk brengen zo hier en daar in Europa, ook met touwen en speciale schoentjes en magnesiumpoeder, niets voor mij. Eerst eens een weekend en later eens een tochtje zo rolde hij van het een in het ander en omdat Nepal al jaren in de planning lag moest dat er ook maar eens van komen. Heel kort gezegd natuurlijk want dat is een proces van jaren geweest, hij is er nu zo'n twintig jaar mee bezig.
Als je jong en verliefd bent realiseer je je niet wat er eventueeel allemaal nog op je pad kan komen. Is het dan ook juist niet de de kracht van de liefde de ander te laten doen wat hij of zij leuk vindt, elkaar daarin vrij te laten, in plaats van te scheiden als je het er misschien niet zo mee eens bent en weer een ander slachtoffer te zoeken met weer andere problemen om ook daar weer onenigheid te vinden, het gaat er toch om dat je er samen iets van maakt.
Joop heeft in de loop der jaren al zoveel hobby's gehad en als hij eenmaal met iets begint wil hij dat ook zo goed mogelijk doen, zo niet de beste zijn. Als ik in al die hobby's mee had moeten gaan.... ik moet er niet aan denken, ik ben niet zo.
Ik brei, wandel, doe wat in de tuin, maak tekeningetjes, weblog, maak foto's, ik heb het druk zat.
'Wat moet ik eigenlijk in Nepal...' zei Mir 'en volgens mij vindt jij daar ook niets aan...".
En daarmee sloeg ze wel de spijker op zijn kop, dus het originele plan gaat niet door, maar Silvia wil wel al jaren dus die gaat volgend jaar mee is het plan.
Sjeudebleu:- Was de tocht wat je ervan had verwacht? – Er was in die tijd in Nepal een enorme sneeuwstorm waar ook veel doden zijn gevallen en mensen die vermist zijn geraakt, heb je daar ook last van gehad? – Wat is het meest indrukwekkende wat je deze reis hebt meegemaakt? – Is er iets wat je een volgende keer anders zou doen? – Leuk dat je Rabin en Rita mee uit eten hebt genomen, hoe gaat het met hen en hun familie? – Omdat je inmiddels zoveel mensen daar kent, je respect en vertrouwen hebt opgebouwd na al die jaren en op de hoogte bent van hun gebruiken en rituelen wordt je in gebieden toegelaten die de gemiddelde toerist nooit te zien zullen zijn heb je ook heel veel kennis over dit mooie vriendelijke volk. Ik mocht dit jaar in de foto albums kijken en was zeer onder de indruk. Zit het in de planning om bv. deze waardevolle kennis te delen met bv. volsmuseum Leiden of zou je een boek over je ervaringen willen schrijven? – Wat heb je het meest gemist van thuis toen je daar was?
Joop: De tocht was wat ik er van verwacht had omdat ik deze tocht als onderdeel in 2004 heb gedaan. Toen ben ik nog verdergegaan naar het basis kamp van de Churen Himal.
De sneeuwstorm was het gevolg van een weersverandering als gevolg van een orkaan die in India aan land kwam. Ik ken de gebieden wel waar de doden zijn gevallen omdat ik daar was in 1998, 2007 en 2008. Ik ben nu niet in die gebieden geweest. Ik heb er wel wat last van gehad omdat het koude weer nu eerder is ingetreden in de hoge gebieden dus s ‘nachts vorst en af en toe een hagelbui.
Het meest indrukwekkende was toen ik na de zwaarste opgang naar een pas van 3500 mtr. over de pas door een weide gebied liep waar nog geen water aanwezig was dus ook geen geluid van beken e.d. Er was daar, ook al omdat ik helemaal alleen vooruit liep, totaal geen geluid. Totale stilte...
Er komt geen andere keer meer tenminste niet op deze manier. Het is ontzettend zwaar en geen tijd om voldoende te herstellen. Ik ga nog wel terug en misschien volgend jaar met Silvia een kleine lodge tocht maken maar dat is niet te vergelijken met deze tocht.
Met Rabin en Rita gaat het goed. Rita is nu 12 jaar en zit in groep 6 van de 12. Rabin zit in zijn laatste specialisatie jaar. Als hij met goede cijfers slaagt gaat hij waarschijnlijk studeren in Kathmandu voor civiel ingenieur. Hun moeder, die vandaag jarig is, zit bij de ouders van Humraj, de vader van Rabin en Rita, om te helpen de oogst binnen te halen.
Voor mij zijn het avonturen waaraan ik al jaren gewend ben. Voor mij is het niet meer zo speciaal als anderen denken. Ik ben gewend om in dit soort gebieden rond te lopen en ik kan makkelijk overal binnen komen omdat ik de gewoontes ken en me aanpas aan de mensen waardoor ik soms door buitenlanders als een inwoner word gezien. Ik heb van al mijn tochten aantekeningen gemaakt ook van de beginperiode van cursussen beklimmingen in Europa en mijn tochten in Nw Guinea en Nepal. Ik ben geen schrijver, maar als iemand zich geroepen voelt...
Ik heb niets gemist van thuis omdat ik ben ingesteld op zo'n tocht. Ik leef daar anders dan thuis maar dat weet ik van te voren. 18:30 uur donker, 20:00 uur naar bed, 06:00 uur opstaan, 07:30 begin van de volgende tocht tot ong. 16:30 uur.
Joke: O ja zeker weten!! Joop nog receptjes opgeslagen? Mijn dank zou groot zijn.
Joop: Voor Joke heb ik geen recepten. Het traditionele eten daar is Dal Bath, Veel rijst met een soepje van linzen en kruiden, stukjes kip met bot en al, wat gekookte groenten en een zeer pittige sausje dat je gebruikt om al dan niet toe te voegen. Thuis eten de mensen nog steeds met de rechter hand.
Térèse: Is het moeilijk om gesprekken te voeren, waarschijnlijk alles in het Engels Joop?
En hoe zijn de mensen daar gekleed?
Joop: Alles tussen mij en de gids gaat in het Engels hoewel ik wel wat Nepaleese woorden ken maar niet genoeg voor een gesprek. En als er een gesprek is tussen de gids en een Nepalees en ik wil weten wat er gezegd is vertelt de gids dat voor mij in het engels.
Brillie: Toch gen last van de overgang? Gna… slaap je overdag nog veel dan?
Joop: Ik ben altijd vrij snel weer aan de andere tijd gewend. Het verschil met de zomertijd is 4,75 uur en nu met de wintertijd dus 5,75 uur.
Hanscke: Je hebt de tent achtergelaten omdat deze lek was. Heb je hinder van de regen ondervonden? Hoe groot was de groep met wie je op pad was of was je alleen?
Dit was niet de eerste keer dat je er was, is het nu anders nu je een beetje weet wat je verwachten kunt? Wat heeft dit keer de meeste indruk op je gemaakt?
Joop: De tent was al een 2de hands tent omdat mijn eerste tent speciaal voor in de bergen in 2003, na tien jaar gebruik, na een sneeuwbui kapot is gescheurd. Deze tent had gestikte naden waarover een tape was geplakt. Deze tape liet nu overal los waardoor hij lekte op een paar plaatsen. Ik had geen zin om al die naden opnieuw te tapen maar in Nepal kunnen ze daar in de komende winter periode nog wel een goede tent van maken. De groep bestond uit een gids die ik al 10 jaar ken en 2 dragers en ik.
Het land verandert heel snel. De eerste keer dat ik er was in 1998 was er bijna geen telefoon buiten de grote plaatsen zoals Kathmandu en Pokhara en internet stond ook in de kinderschoenen. Nu is er tot ver in het land mobile telefoon mogelijk. Ook worden er steeds meer grote wegen aangelegd waarover jeeps en bussen kunnen rijden. Dit veroorzaakt echter wel veel verlies van natuur dus om echt in het oude land wil komen moet je steeds dieper Nepal in om nog niet verstoorde natuur tegen te komen.
John: De enigste vraag die ik nu kan bedenken is, ga je nog een keer?
Joop: Als het goed is ga ik volgend jaar samen met mijn jongste dochter Silvia. Die wil wel eens zien wat haar vader allemaal heeft gedaan en hoe Nepal er uit ziet maar dat zal moeilijk zijn omdat ze niet in de mooiste gebieden kan komen maar ze kan er wat van mee krijgen.
Margo: Hoe zijn de weersomstandigheden tijdens de tocht geweest? Zijn er enge beesten? Wat trekt je aan in die tocht, hoe beleef je het?
Joop: Het weer was beïnvloed door de orkaan in India. Het was kouder dan normaal. Boven de 2500 mtr vroor het 's nachts flink maar daar was ik op ingesteld. Ik ben nooit bang voor beesten. We hebben 1 keer een groot kat achtig dier gezien die aan de overkant van de rivier kort en regelmatig stond te blazen naar ons net als een kat. Het was zo groot als een linx. Ze noemden het een box dear.
Kleding draag je in de bergen in laagjes. Dus b.v. t-shirt , vlies en dan jas. E.v. muts en handschoenen. Via je hoofd verlies je de meeste warmte.
Ik maak deze tochten al 20 jaar dus ik weet wat me te wachten staat en daardoor zijn er eigenlijk geen verrassingen.
Marlies: vroegen de mensen daar niet wat je met al die doeken ging doen en als je ze hebt verteld hoe het zit, wat vonden ze daar dan van? en ja natuurlijk ben ik wel benieuwd naar wat je daar zoal te eten krijgt als ingewijde vreemdeling, en als dat erg anders is dan thuis waarom is dat daar dan wel acceptabel?
Joop: Niemand vraagt wat ik met al die doeken moet doen. Ze zijn al blij dat ik er zoveel koop.
Dit keer heb ik mijn eigen voedsel mee genomen. Adventurte Food. Gedroogd voedsel speciaal voor dit soort omstandigheden in verschillende samenstelling. 200 ml water aan de kook brengen, voedsel in het water gieten, roeren, deksel erop en gas uit, 8 min wachten en klaar is mijn eten. Maar buiten de trekking eet ik vaak Dal Bath. In Kathmandu is een heel goede pizzeria door een Italiaanse vrouw opgezet. In de restaurants kun je vis eten of vlees met wat groente en friet opgediend in een gloeiend hete gietijzeren schotel. Maar de kwaliteit is een stuk minder dan we hier gewend zijn en er is niets anders dus je hebt weinig keus. Maar ik word ook vaak uitgenodigd bij kennissen en dan wordt er meer aandacht aan het eten besteed en dan is het echt lekker eten maar dan als basis dal bath met allerlei lekkere dingen als voorafje enz.
Ria: Alle foto's staan hier.
Vanavond zijn we lekker uit eten geweest met de duivengoeroe. Hij heeft drie weken lang de duiven verzorgd, waarvoor we hem allebei, erg dankbaar zijn.
Zo. Morgen maar eens een snipperdag.
Vandaag ben ik druk in de weer geweest met de foto's en nog niet klaar. Het zijn er niet zo heel erg veel, maar Joop heeft niet echt ergens op gelet geloof ik, veel overbelicht oojk, dus ik bewerk ze wat waar dat mogelijk is.
Rabin en Rita staan er met hun papa wel goed op.
Deze maakte hij elf jaar geleden ook, niets veranderd! Alleen wat slanker geworden.
Deepak, de gids in het midden, met de twee dragers.
Hoe hoger hoe kouder natuurlijk.
Maar ook prachtige foto's
Al hoef ik het zelf allemaal niet in levende lijve te zien.
Morgen meer en ook antwoorden op de vragen.
Na eindelijk weer eens een fatsoenlijke nachtrust want een uurtje of vier per nacht en de rest draaiend doorbrengen breken je op den duur toch wel op, deed ik een rondje door de grijze polder.
De kauwtjes kauwden er vrolijk op los, wat zouden ze elkaar toch altijd te vertellen hebben...
Daarna een kop pomknolletjessoep, jawel Joop deed ook een kopje mee al was het niet van harte.
Ik ging nog even de tuin in, voor een paar foto's, maar van het één komt dan altijd weer het ander en zodoende deed ik ook nog wat opruimwerk, winterklaar maken zeg maar. ook al kan veel daarvan ook in het voorjaar hoor, misschien zelfs nog beter.
De spirea bloeit en een hortensia die nu pas op gang komt, maar toch kijk ik dan liever naar de komende knopjes dan dat spul dat er eigenlijk niet meer hoort te zijn in november.
Joop ruimt op, doet de post en is vanavond alweer naar een vergadering. Hij neemt de voorzittershamer van de duivenvereniging over.
De reisverhalen komen nog niet erg los. Miriam kwam even gedag zeggen en in de vijf minuten die ze er was wist ik al meer dan ik tot dan toe gehoord had.
Daarna zag ik de foto's, misschien vraag ik ook niet genoeg. Ik stelde voor dat hij een beknopt verslag op mijn weblog zou plaatsen, maar dat vindt hij moeilijk want hij kan niet typen zegt hij.
Nu stel ik eigenlijk voor dat jullie maar eens vragen wat je weten wilt, maakt niet uit wat en dat we daar dan misschien wat foto's bij zoeken en dat we op deze manier tot een soort kort verslag komen aangevuld met wat ik intussen te weten ben gekomen en dat zal dan niet gelijk morgen zijn, maar wel binnenkort, is dat wat?
Fotootjes van Rita en Rabin komen sowieso.
We zijn weer compleet! Joop is weer heelhuids op de kouwe grond geland. Ik had voor de gelegenheid de vlaggetjes maar uitgehangen.
Hij had het getroffen op zijn reis terug. Het eerste stuk buisness class terwijl hij dat niet geboekt had, daarna wel drie stoelen tot zijn beschikking en als klap op de vuurpijl een limousine voor het laatste stuk.
Alles is al uitgepakt en de wasmachine draait op volle toeren. Deze rugzak heeft zijn beste tijd gehad, de gaten vallen erin, dus die gaat naar het rugzakkenkerkhof...
Na een bezoekje aan de huisarts bleken er geen verontrustende gevolgen te zijn van het gebrek aan medicijnen de laatste week.
Van de papa van Rabin en Rita kreeg ik een mooie pashmina cadeau, erg leuk!
Verder is het Joop ook nog niet gelukt met het geluid van de tv, misschien is gewoon het Pioneer ding wel stuk en anders kwam ook het geluid niet altijd uit de boxen, eigenlijk ligt het dus helemaal niet aan mij! Pfew!
De eerste van de drie noten staat al boven de grond, die zal ik komende winter nog maar een beetje voor eventuele vorst behoeden.
Net als deze, want dat is toch zo'n leukerd, de hele zomer volop bloemen, mooie knoppen en prachtige rood kleurende blaadjes. Ik had hem mest moeten geven lees ik nu, dat heb ik niet eens gedaan, dus volgend jaar nog mooier...
De skimmia stond wat te verpieteren in een hoekje, die mag even in een pot eens kijken of hij wat op wil knappen.
De doornappel, of kruisbes van Marlies een plekje gegeven in de buurt van de vlaggenstok.
Daarna maakte ik een heerlijk pomknollesoepje, van de restanten knolletjes die ik nog had.
En natuurlijk maakten we eindelijk weer eens een flinke wandeling, want die van zondag schoot niet erg op natuurlijk en gister met de regen kwam er ook niet van. Vandaag was het er heerlijk weer voor.
Zo, de Franziskaners staan koud, een nieuwe voorraad pillen van de dokter en een zak eierkoeken, morgen rond de middag is de reiziger weer thuis.
Het was nog droog vanmorgen en best lekker weer, dus ik maaide nog maar eens het gras. Dat had ik expres niet voor het weekend gedaan, want pas gemaaid gras loopt erg naar binnen.
Blaren geveegd en hier en daar nog wat geknipt, alles bij elkaar geveegd en net toen ik klaar was begon het te regenen en is het ook niet meer droog geworden.
Joop is sinds vorige week zijn medicijnen kwijt en had daardoor de laatste dagen steeds een moeilijk te stelpen bloedneus, hij was daarvoor vanmorgen bij de Nepalese dokter die hem gelukkig kon helpen en alles is weer goed nu, zegt hij. Nog twee nachtjes, morgen vertrekt hij voor de terugreis, woensdagmiddag weer thuis.
Eigenlijk is het door alle bezoekjes en natuurlijk ook het prachtige weer omgevlogen, maar toch hoop ik stiekum dat dit de laatste keer was, voor zo lang.
Nadat we allemaal weer present waren wandelden we een stukje en als je niet echt strandwandelschoenen aan hebt ga je toch gewoon op blote voeten, dat kan nu nog.
We bestelden een soepje, maar dat duurde erg lang, er was duidelijk te weinig personeel daar bij Kijkduin op deze zonnige zondag, want een soepje hoeft toch geen drie kwartier te duren zou je denken. Het smaakte wel erg lekker.
Op de terugweg begon het wat te betrekken.
Gelukkig bleef het droog.
Schoentjes weer aan...
En eenmaal weer thuis, gingen ze na de koffie weer op huis aan.
Het was erg leuk om samen dit Halloween weekend te beleven.
Sil en ik deden al vroeg een rondje vanmorgen, het was weer prachtig weer en aansluitend pikten we een terrasje op het dorp.
Nou en toen kreeg ik vanmiddag toch ineens een hoop visite! Dat kwam vast door het mooie weer.
Er gezellig hoor. Ruud en Ulrike en Ed kwam ook gezellig meedoen, die was ingeseind door Ruud.
En toen gingen we ook nog maar even kijken of het feest bij de Surf Inn al een beetje op gang kwam.
We aten een pizzaatje en dronken daarna een afzakkertje bij Salud.
Ik sta er echt wel op hoor, maar iedereen moest weer zo nodig leuk doen met zijn vingers.
Het was even erg gezellig ondanks het kleine bundeltje van Ruud, want dat is zo leeg zeg!
|
|
