Vanavond zaten we eindelijk weer eens bij het kacheltje. Joop stak het eind van de middag al aan zodat het lekker warm was....
Sil en Martin zijn er even. De boot moet uit de schuur of tenmiste iets geregeld worden voor de vakantie begint, wat nog ruim een maand duurt.
En gewoon even bijkletsen natuurlijk.
Het lijkt me lastig kiezen hoor "welk beste beentje zal ik vandaag weer eens nemen".
Wij konden niet kiezen en deden maar wat. Joop repareerde gisteren de lamp van de oprit al en vandaag deden we samen de regenafvoer naar de vijver, zodat het water van het platte dak in de vijver terecht komt. Dat zijn van die lullige klusjes want het was bij de aanleg van de vijver aangelegd maar werkte niet meer en dan weet Joop niet meer precies hoe het ook weer zat. Maar er was een los mofje en daar kon hij niet bij toen, dus zodoende was het blijven liggen.
Ik heb de boel open gegraven en Joop heeft het gerepareerd. Ook nog even op het platte dak gekeken, waar de boel niet soepel wegloopt. daar moet ook nog eens beter naar gekeken worden.
Verder ruimden we ook nog een hok op en laadden alvast een kar vol voor de milieustraat.
Vanmiddag eindelijk een wandelingetje in mijn vrolijke broek, hij lag al maanden in de kast, maar met die kou trekt dat ook niet, vandaag leek het ineens een stuk warmer, dus ik durfde het aan.
Na het avondeten kwam de groene specht even naar wat miereneitjes zoeken.
Deze foto is niet zo scherp, maar je kunt wel goed zien wat voor gekke bek hij eigenlijk heeft.
en kijk mijn Helleboris eens! Of wat het dan ook zijn mag.
Morgen komt er nog een extra zak steentjes, het was wat magertjes het laatste stuk. Ik verheug me er nu al op.
Ondanks de kou gaat de natuur gewoon verder natuurlijk, alles is zo groen als wat, er bloeien bloemen, de kikkers kwaken zich schor., nu de zon nog, of in elk geval wat warmer.
Gelukkig hebben we al twee mooie dagen achter de rug, mischien wel drie. Wat een armoe toch. En druk dat het is, want de Duitse meute heeft zijn plekje op de camping lang geleden al besproken natuurlijk. Ze gaan alleen nu niet naar het strand, maar stappen in de auto en gaan naar de Lidl, of de Aldi, of zomaar een rondje rijden.
Ik deed ook wat boodschappen en nam het laatste net sinasappels mee bij de PLUS, het net dat niemand wilde hebben, want we tillen er toch minimaal altijd wel twee op om te kijken waar de mooiste inzitten. Liep een klein rondje en zat voor de rest lekker binnen bij de kachel, het is niet anders. Gelukkig geen spier- of rugpijn van het harken van gisteren.
Mijn naaimachine vandaag ook weer even uit het stof gehaald, Miriam had een naaiklusje. Hij doet het nog, loopt als een tierelier, de klus is alleen niet gelukt, die was hem te ingewikkeld.
Zelf loop ik aan een breiwerkje te denken.
Na wat veegwerk, waarbij ik ook nog plat op mijn gat ging, deed ik nog een klein rondje met het hondje. Het werd klein omdat inmiddels de zakkenuitstrooier was gearriveerd en Joop kwam me daarvoor uit de polder plukken. Want bij zakken uitstrooien hoort natuurlijk de opzichter wel aanwezig te zijn.
Maar dat had nogal wat voeten in de aarde hoor. Het plan was ze op te tillen met de vorkheftruck van de neef van Joop en naar de plek van uitstrooien te rijden, daar een sneetje maken en dan uitstrooien. Dat ging best goed eigenlijk, al was bij de tweede zak het sneetje wel wat groot, zodat er ineens een grote hoop lag.
De rest werd uitgestrooid, alles ging goed, maar toen moest de dinges weer over de bobbels met steentjes en die kwam vast te zitten, nou en toen was het scheppen en harken geblazen en moest er nog een grotere dinges (geen foto van) aan te pas komen om te duwen en nog eens te duwen, tot hij eindelijk vlot kwam.
Het kostte een lampje, kijk maar dat ligt plat, en een paar diepe slipgleuven, waar je nu niets meer van ziet.
De rest van de middag heb ik geharkt en geschept.
En nu heb ik een zere bil, maar verder voel ik niet veel, dat komt morgen pas denk ik. De steentjes liggen op hun plek, netjes hè!
Het was een beetje rare dag. Ik was vanalles van plan en toch kwam er maar weinig van terecht. Goed, ik snoeide een paar flinke takken weg, in de hoek bij het kacheltje en moffelde ze ook weer ergens tussen en daarna wachtte ik....... lekker in de zon hoor en ik plukte nog wat onkruid zo hier en daar.
"Ik ga even boven kijken" zei hij 's morgens zo rond een uur of half elf tijdens de vakantie en eind van de middag was hij nog niet terug. Daar moest ik aan denken vandaag, dat is zo ongeveer veertig jaar geleden.
Het zou maar een uurtje duren en dan zouden ze hierheen komen om de zakken leeg te strooien. Joop is inmiddels ruimschoots terug hoor, het zat wat tegen en die zakken zijn morgen aan de beurt.
Al met al een heerlijke dag, want wachten duurt wel lang, maar de omstandigheden waren goed gelukkig.
Joop liep ook weer eens mee en we kwamen een lepelaar tegen. De foto is niet zo goed gelukt, maar hij staat er wel op in elk geval.
Verder zitten we gewoon veel binnen. De tuin trekt ook niet, maar de vuulte wil wel groeien natuurlijk. Margo vroeg hoe het met de vijver is... nou die staat gewoon vol met regen en als het peil zakt vullen we wat.
"Heb je gezien dat de aardappels opkomen?"
"Ja, nog even en het is uit met de pikpret....".
Nog meer vlas ontdekt, of ik moet het vreselijk mis hebben. Niet op deze foto, maar weer ergens anders. Te laat voor tarwe dan maar vlas misschien? Er zitten op plaatsen ook nog gewoon de aardappels van vorig jaar in de grond en alles weer veel te nat natuurlijk. Veel boeren hebben een minicamping erbij, ik denk toch wel hun redding.
Het is in deze rare tijden toch niet eenvoudig het hoofd boven water te houden, al hebben wij als AOW en pensioenvangers daar weinig last van.
Wij hoeven alleen nog maar te genieten van al het moois en zelfs dat valt nog niet altijd mee, want je moet het wel willen en kunnen zien! Want zie je nu het fluitekruid of die dooie pluk daar links.
Eigenlijk ben ik waanzinnig gelukkig, want wat we hebben valt te overzien. Joop is gerepareerd, dus die hoeft alleen zijn pillen te slikken en ik duizel eens wat, maar ja dat doe je ook als je dronken bent.
De kinderen hebben het goed. Die hebben ook weleens wat, maar ja wie heeft er nu nooit eens wat. Het gaat overwegend goed en die trend zet nog wel even door voorlopig voor zover ik het kan bekijken.
Mij hoor je niet meer klagen hoor, ik ben er inmiddels aan gewend en doe net of het herfst is, trui en sokken aan en lekker bij de kachel, ik hou dr van! Nu moet het niet ineens volgende week 32 graden zijn natuurlijk, want dan zul je mij eens horen.
Met een hele dag regen kom je niet veel buiten natuurlijk. Ik deed even een boodschap op het dorp met de paraplu en Didi.
En vanavond na het eten rook ik even aan de kamperfoelie voor Thérèse... en zal ik eens wat vertellen.... die ruikt heerlijk!!!! Zwaar zoet. Ik zou zo een bosje in de keuken zetten, maar er zitten nauwelijks steeltjes aan, dus laat ik ze maar lekker hangen waar ze hangen.
'Oe kan't zô hroeie, zonder steeltje', was een gevleugelde uitspraak van de Zierikzeese Piet Slootmaker als hij het over een (mooie) vrouw had.
Moeder eend dacht vast dat ik haar niet zag, omdat ze zo mooi opging in de schelpen, zo kon ik mooie even een paar foto's maken totdat het haar toch te gortig werd en ze de benen nam.
Ik was onderweg naar de kamperfoelie die zo mooi aan het bloeien is bij het hek.
Bijzondere, eigenlijk nietszeggende bloemetjes, als je niet weet dat ze er staan vallen ze ook niet op daar bij het hek, een beetje in de schaduw.
Maar ik vind ze wel heel mooi.
Net als het fluitekruid, dat heb ik ook in de tuin.
Het is nu op zijn mooist en vandaag was goed te zien hoe het eigenlijk zou moeten zijn, witte bermen in de zon, die vanmiddag even zijn gezicht liet zien, tussen de buien door.
Ik was even op de markt in Zierikzee. De mensen lopen in dikke winterjassen en met truien aan, het is triest.
De orchideen trekken zich van de kou in elk geval niets aan, die heb ik ook weer volop. En hoewel het volgens mij allemaal dezelfde zijn, zijn van sommigen de bladeren mooi getekend, terwijl anderen weer effen groen zijn. Geen idee hoe dat komt.
Morgen nog eens wat foto's maken. Ik ben dr weer moe van. Nog een paar kruiwagentjes gedaan en gras gemaaid, rondje gewandeld, druk druk.
Er scheen een heerlijk zonnetje vandaag. Vanmorgen uitbundig, vanmiddag licht bewolkt en tegen de avond regende het alweer licht.
Ik heb vanmorgen een zak leeggeschept en uitgestrooid bij de straat achter het hek, ik ben vergeten een foto te maken maar het staat erg mooi. Het is een kwestie van kruiwagen volscheppen, naar voren rijden, kruiwagen leeggooien en aanharken. En dat een paar keer achter elkaar. Ik denk dat ik morgen nog een zak doe, of een halve, als mijn rug niet tegen gaat sputteren tenminste, ik voel nog niets.
Vanmiddag deed ik een rondje op mijn nieuwe schoenen, ze lopen heerlijk, die lichte dingen van tegenwoordig zitten meestal gewoon gelijk goed.
Het is altijd weer afwachten wat de boeren in de grond stoppen natuurlijk, maar gelukkig ontdekte ik vlak in de buurt twee grote lappen vlas. Dat worden weer veel vlasfoto's komende zomer.
En hopelijk blijft het de hele zomer niet zo somber als op de foto.
Ik maakte een beginnetje voor het uitstrooien van de steentjes, want het is de bedoeling dat ze niet gelijk alle kanten uitrollen, vooral bij de straat. Joop houdt zich nog rustig hoor, voordat mensen zich weer zorgen maken.
Verder kreeg ik mijn nieuwe banden thuis vandaag, ik heb weer profiel en de bovenkant is ook leuk.
Het is nog niet dat je zegt
het is goed
We zoeken een schuldige
want wie maakt ineens dat het gras zo lang is!
En waarom blijft het plakken?!
Dat moet echt anders hoor, in het vervolg...
met dat gras!
Heerlijk weer vandaag, de zon scheen tenminste weer eens, over de temperatuur hebben we het dan verder maar niet.
Joop voelt nog wat pijntjes en is nog wat twijfelachtig over wat mag en niet, hij heeft daarover nog even gebeld met het ziekenhuis,. Zijn lies ziet namelijk minstens net zo blauw als zijn bil een paar jaar geleden.
Het fluitekruid is natuurlijk op zijn mooist als de zon schijnt. het kwam er vandaag niet van een rondje met de auto te doen maar hopelijk lukt het komende week nog eens om wat mooie pekjes op te zoeken.
"Neem je een rolstoel mee", vroeg Joop toen ik onderweg was om hem op te halen. Dat vond ik een beetje raar eigenlijk, want zijn benen mankeerden toch niets... maar het bleek dat er iets gelekt had bij zijn lies, met het prikken en dat was nu allemaal bont en blauw en voelde ook niet lekker bij het lopen, dus om zo snel mogelijk buiten te zijn was er wel een rolstoel nodig.
Dat zijn daar net winkelwagentjes, je moet er ook een euro instoppen.
Vanmiddag kon hij het niet laten alvast een paar scheppen steentjes neer te gooien... wat zal het mooi worden hè en geen gruis meer in huis...
Verder gaan we gewoon door waar we gebleven waren natuurlijk. Joop vloog met de duiven en ik maaide het gras, dat met die regen centimeters per dag groeit... en als klap op de vuurpijl kwam zelfs de zon nog tevoorschijn!
We aten pittige boontjes, die hebben ze in het ziekenhuis niet.
En dit gebeurde er.
Het was zodoende een spannende dag. Om elf uur belde Joop al dat het cathederiseren al gebeurd was, ze hadden de slangen laten zitten, dan kon hij gelijk gedotterd worden want ze hadden twee vernauwingen gevonden. Dat moest in Breda gebeuren.
Dat is inmiddels ook gebeurd. Er zijn twee stents aangebracht en hij is weer met de ambulance terug naar Goes gebracht. En daar ga ik dan nu weer even heen. Hij zal nog wel niet gelijk mee naar huis mogen, maar hopelijk toch morgen wel.
Er is namelijk werk aan de winkel.
UPDATE:
Hij mocht nog niet mee naar huis.
Vanmorgen eerst naar Goes voor een bezoekje aan Joop. Het ontbreekt hem nu aan niets meer, alles bij de hand. Pantoffels en al, want met dit weer kan een mens niet zonder. De pijn op de borst is weg, het is nu wachten op de cathederisatie morgenochtend om elf uur is de planning, als het goed is mag hij vijf uur daarna naar huis.
Op de terugweg even door Zierikzee voor wat boodschappen, ik at lekker asperges, die vind Joop nl. niet lekker. Zo heb elk nadeel toch weer zijn voordeel, al eet ik ze anders ook wel hoor, dan krijgt hij iets anders.
Vanmiddag deed ik snel even een rondje rond het dorp, wat een armoe met dat weer, nog even en het is alweer juni, dan lopen we nog met sokken en truien aan, ik heb nog geen dag zonder gekund. Stel dat we ze juli en augustus niet nodig hebben, in september trekken we ze toch alweer uit de la...
Janny en ik hadden een erg gezellige dag vandaag.
We maakten deze keer Zierikzee en omgeving onveilig. We keken waar ze gewoond heeft en eventueel had kunnen wonen.
Tussendoor aten en dronken we wat. In de zon en uit de wind was het erg lekker.
Nadat ik haar op de bus had gezet, was de thuiskomst minder. Joop had pijn op de borst en daarmee wordt geen enkel risico genomen. Hij is inmiddels in het Ziekenhuis in Goes en ik wacht thuis de berichten af. Het heeft geen zin ernaast te gaan zitten en de testen mee te maken. Ik hoop dat ik hem vanavond nog mag ophalen en anders morgenochtend.
UPDATE
Hij ligt op de hartbewaking en wordt morgen gecathederiseerd als ik dat zo goed schrijf.
En toen was ik ineens met was in de weer vanmorgen, om warm te blijven hè, lekker boenen! En de keukenstoelen schuiven ook weer, want de vloer en de schuivertjes zijn niet meer vet. Ik heb het ineens te pakken en zie zoveel dingen die ik nog wel kan doen zolang het nog zo koud is....
Binnenwerk, want buiten regen je weg af en toe.
Morgen heb ik een lunch afspraak, dan komt er even niets van poetsen.
Wat zal ik eens aantrekken?
Dit nest hangt er al heel lang en volgens mij wordt het hergebruikt, maar dat weet ik niet zeker. Er zit iets zwarts in, een kraai of zo. Het lukt me maar niet de kop op de foto te krijgen, het uitzicht is aan de andere kant beter zeker.
Langzamerhand begint ook het fluitekruid te bloeien, maar wat afschuwelijk koud blijft het toch.
We liepen een flinke ronde en door de aanleg van de recreatieverdeelweg en de kluif en de uitbreiding van camping de Fazant, lijkt het hele eiland overhoop te liggen, wat een bende overal en je moet maar afwachten of je erdoor kunt.
Maar ook daar komt weer een eind aan, zoals aan alles.
Ik ontsteek ook maar eens een 'lichtje van hoop', al is er denk ik nog weinig hoop...
Mijn zus wist zich laatst niet meer zo goed te herinneren dat onze moeder rookte. Ze deed het ook niet zo vaak, maar als ze zo lekker op het gemak zat stak ze er weleens eentje op, om dan wegdromend in een blaadje bijna haar haar in de fik te steken.
Ze had altijd wel iets op de pennen of ergens een lapje te liggen voor een rokje.
Hier was ze veel te dik en zaten de rokjes niet meer lekker, dan deed ze er wel iets aan en was een jaar (of twee) later weer slank.
De foto is van april 1966, ze is 47 jaar.
Wat een totaal andere wereld was het toch... die waarin mijn moeder leefde.
Maak eens gauw een foto zei Joop, want de eerste om ons goede morgen te wensen toen we naar buiten keken was deze... buizerd? Denkt Joop. Ik ben opgehouden met het zoeken naar dingen, het is gewoon een mooie roofvogel en wanneer hij onze duiven vangt is hij ineens een stuk minder mooi.
Het was nat en koud vandaag en ik had ook weer last van duizelgruis, ik merkte het gisteren al.
Nog nooit heeft één van ons last van hooikoorts gehad, maar de laatste dagen jeuken mijn ogen en heb ik af en toe niesbuien. Joop had ook al last van zijn ogen, kan zoiets zomaar ineens na een jaar of vijfenzestig de kop opsteken vraag ik me dan af...
Tussen de buien door toch nog lekker gewandeld, al was ik blij dat ik dat extra blok er niet bijgepakt had, want dan had ik het niet droog gehouden.
Ik wandel altijd zonder bril, dan zie ik genoeg, in de verte zelfs beter dan mèt. Dus toen deze vogel zo lekker bleef scharrelen ook al was ik in de buurt wilde ik wel even een foto maken. Niet dat hij zo dichtbij zat, maar ik kan nu zoomen hè, verder en beter, maar ja dan moet je wel iets zien op je schermpje waar alles nog wazig is ook totdat je scherp stelt. Het was een gok zodoende. Mijn verbazing was groot dat hij er zo helder bijstond, deze tureluur?
Gisteravond kreeg ik een mailtje dat vandaag de schapen geschoren zouden worden, zo rond een uur of elf. Natuurlijk vergat ik het toch nog, maar ik kreeg een herinneringsmailtje en de schapenscheerder kwam later zodat ik toch nog te vroeg was...
Allereerst kreeg iedereen nieuwe oormerken, ook de moeders omdat de oude snel stuk gingen, de kinderen keken nieuwschierig toe.
Om even later zelf aan de beurt te zijn.
Daarna werden de moederschapen geschoren, de nagels geknipt en een wormenkuur erachteraan.
Wel vreemd hoor zo'n kale moeder ineens en die oormerken voelen ook nog raar, maar alles went.
Zij stonden netjes op hun beurt te wachten.
En toen ik wegging moest alleen oma schaap nog.
Met prachtige wol als resultaat.
En een film natuurlijk.
En dan kijk je om je heen en dan ziet alles ineens groen. Dan denk je, wanneer is dat gebeurd? Heb ik even niet goed opgelet? Elk jaar heb ik wel even zo'n momentje.
Het is altijd weer onverwachts, terwijl je er toch zo lang naar uitkeek.
Het was heerlijk vandaag, niet erg warm, maar wel veel zon.
Ik sjouwde wat in de tuin. Het grind dat ik op de oprit gooide om de gaten op te vullen moest weer weg want we krijgen binnenkort nieuwe steentjes in plaats van de schelpjes en dan komen de grote grindkeien daar misschien weer doorheen. Ik gebruik ze nu bij de blokhut.
Het was wat benauwd en somber vandaag, maar toch moesten we nog tot eind van de middag wachten voor het eerste buitje. En nu barsten de wolken eindelijk open lijkt het wel.
Dat komt goed uit want we zijn nog steeds de vijver aan het vullen en regenwater is nu eenmaal beter dan kraanwater. Nog een centimeter of vijftien en hij is weer vol....
Goedemiddag,
Wij zijn een maandelijks blad op het gebied van tuinieren en hebben elke maand een vaste rubriek ”gespot op het internet”. In deze rubriek willen wij graag bijgesloten foto plaatsen, uiteraard met vermelding van jouw blog.
Dat is weer erg leuk natuurlijk en ik krijg als dank een gratis nummer toegestuurd.
Vanmiddag ben ik maar eens even wat hogerop geklommen voor een foto van de kluif.
Dit vind ik vreemde borden vanwege het extra witte lijntje. Volgens mij horen ze er zo uit te zien. Nieuw ontwerp?
Geen nieuw ontwerp is de waterlelie, die alweer behoorlijk uit begint te lopen, zagen we vandaag...
Ja, we pompten de boel nog maar eens leeg, want wat vol is moet vol blijven, vinden wij nu eenmaal. Tenminste als het een vijver betreft wel. Met dezelfde kit als van het eerste gat, dat goed dicht is, overplakten we nu ook de anderen, waar we kit van de praxis hadden gebruikt, plus nog een ander gevonden gat aan de bovenkant. Vandaar dat het zo snel ging zakken als we helemaal tot de rand hadden bijgevuld.
Het onderste ronde gat (op de foto) was wel degelijk nog lek, vandaar dat de waterstand nog langzxaam daalde, daar zit nu ook een grotere nieuwe plakker overheen.
Dat deden we vanmorgen.
Na mijn wandeling maaide ik ook nog het gras want het gaat regenen zeggen ze... op een paar druppeltjes na nog niets gezien.
Morgen gaan we ook pas weer de vijver vullen, dus het blijft spannend, maar we hebben goede hoop.
Tsjonge... daar zaten wij toch zomaar ineens uuuuuren zonder INTERNET!
Van armoe typte ik maar wat in mijn kladblok vanavond, maar ja als het er dan eenmaal weer is slaat dat natuurlijk ook nergens meer op.
De oorzaak was de nieuwe kluif die ze aan het aanleggen zijn. Geen rotonde, geen ovonde, maar een kluif dit keer, er was waarschijnlijk een draad losgetrokken bij graafwerkzaamheden.
Gisteren liep ik er nog overheen en vroeg me af of ik een foto moest maken. Er viel niet veel te zien, wat werkzaamheden en nieuw asfalt, rare borden ook vond ik, maar toch bleef mijn fototasje dicht. Had ik het maar wel gedaan, dan had ik in elk geval iets te doen gehad vanavond, al was Spoorloos kijken zonder daarbij iets anders te doen ook wel ontspannend.
Een heerlijke dag vandaag. We waren lekker thuis, op een wandeldingetje na natuurlijk.
Er hoefde namelijk niets. Ik vraag dan uit een geintje weleens of er nog iets op het programma staat, maar dat gebeurt maar zelden.
Het lijkt ook eigenlijk wel of mensen niet meer gewoon thuis kunnen zijn tegenwoordig, er moet altijd iets ondernomen worden. Feestje hier, pretpark daar.
Wij waren vroeger altijd thuis en ik speelde met vriendjes en vriendinnetjes in het dorp tot het donker werd en daarna lag ik te zingen in bed, in de hoop ontdekt te worden, want dat leek met toch wel het einde.... Ik ben zo blij dat dat niet gebeurd is!
Nu kan ik ook totaal niet zingen, dat scheelt.
De tuin ziet wit van de bloesems en de spirea.
We deden een kaasje en een wijntje bij het kacheltje net en bespraken de werkzaamheden van komende zomer, dat zijn er best nog veel, want ja de boel moet natuurlijk wel onderhouden worden.
De pruimenboom is weer een plaatje, pruimen zat weer komende zomer zo te zien.
Na een behoorlijke winderige wandeling vanmiddag, was ik net op tijd thuis om met Joop mee te rijden naar Zierikzee. Mijn muis had het vanmorgen begeven, altijd een grappige boodschap natuurlijk: "ik wil graag een nieuwe muis...", "... dan moeten we even naar de dierenwinkel mevrouw", hij hield het netjes.
Het is een leuk gebouwtje, het clubhuis van de 'P(ostduiven).V(ereniging) de Gevleugelde Vrienden'.
We kwamen ook nog een poes tegen.
Ook al een pand met een luik, het zijn oude pakhuizen.
Toevallig staan ze ook nog op dezelfde pagina.
Zo en nu nog even een spelletje. Ik ben helemaal niet verslaafd hoor, nee dan Joop!
Pas als we zelf het probleem onder ogen zien kunnen we er iets aan doen natuurlijk....
Wat een knapperds hè.
Nadat ze een bezoekje aan de kapster hadden gebracht, maakte ik nog snel een foto, want begin van de middag zijn ze alweer vertrokken. Vanavond weer voetballen en paardrijden op het programma, dat willen ze ook niet missen natuurlijk.
De honden hebben zich ook even goed vermaakt, het spelen met balletjes houden we kort, maar samen dollen gaat gewoon goed.
Vanmiddag deed ik een rondje, pril 'groen' overal.
En bloemetjes. Het was heerlijk.
Kijk, ze is me inmiddels ruim over de kop gegroeid.
We waren even in Zierikzee, want alles groeit, ook voeten en schoenen kijken vinden oma's ook wel leuk.
Jammer dat de zon niet scheen, ja hier wel even, maar overwegend bewolkt en koud.
Levi moet nog een stukje maar ook dat duurt niet lang meer.
Zo langzamerhand komt de natuur dan toch wat tot leven, er bloeit ineens van alles en eindelijk had ik ook eens het geduld voor wat foto's, want natuurlijk heb ik elke dag alle tijd van de wereld, maar dan ontbreekt soms de zin, of er moet toch nodig eerst iets anders, of het is gewoon rotweer.
Of ik heb het gewoon lekker druk en dan gaat alles vanzelf. Doe mij maar gewone doordeweekse dagen zonder flauwekul, die lopen het lekkerst.
Morgen komen er een paar meivakantievierders geloof ik, dat is natuurlijk wel gezellig.
