Dan ben je een weekje niet in de buurt en dan ondergaan de paarden aan de dijk ineens een metamorfose....
Gelukkig wist ik dat het ging gebeuren, dus ik ging eens even kijken hoe stil het er nu zou zijn en toen zag ik dit...
Wat moet je anders met zo'n stuk dijk als de paarden er niet meer zijn.
Pittig dagje weer vandaag, maar ik kon tenminste gaan en staan waar ik wilde. Eerst maar alle spullen uit de auto gehaald. Al het losse spul zovvel mogelijk op zijn plek, alles uitgepakt, mijn spijkertjes in de kamer weer aangekleed met al het museumglas. Ik had er 13, 2 verkocht, 1 gebroken, dus nog precies 10 over.
Daarna de resterende lijsten leeggemaakt, de tekeningen weer in de hoezen op de stapels, de lege lijsten naar boven, pffff. Wassen, ophangen, opvouwen tussendoor.
Tijdens de Schouw, als ik dan door de gang liep was ik toch niet blij met mijn prijzen, mensen kunnen je adviseren zoveel ze willen, maar als het niet strookt met je gevoel (waar iemand me ook op wees) dan is het niet goed, dus ik heb het vandaag aangepast en dat voelt een stuk beter. Voor mijn kopers van afgelopen week maakt het niets uit en losse tekeningen heb ik niet vekocht. Ik verdien nu iets aan de lijsten en extra glas, wat anders niet het geval was. Ik verkocht door mijzelf gebruikte lijsten en zorg nu dat er nieuwe zijn, zodat ik de oude kan blijven gebruiken voor eventueel een tentoonstelling, wat ik wel probeer te blijven doen zo af en toe.
Kijk dit was toch ook wel één van de leukste dingen van een week Kunstschouw, de herkenning soms, of dat nu van mij of van de ander kwam, zo bijzonder. Ook deze weer, haar ken ik niet, maar wel haar zus en zij herkende mijn naam, Ria van Joop noemde hun moeder mij altijd ....
Er was vandaag zelfs een lurker (zo noemde zij zichzelf). We moesten elkaar kennen want we hingen kruk in dezelfde periode in het clubhuis van de watersportvereniging en zij keek af en toe weleens op mijn blog, zei ze. Ik herkende haar niet, maar dat maakt niet uit. Mochten nu ineens meer lurkers de behoefte krijgen zich te melden is dat prima, fijn zelfs.
Verder kregen mijn potloden het even zwaar te verduren toen mijn buurman bezoek kreeg van zijn kleinkinderen en werd dag acht ook nog even lekker gevuld.
Het was weer een lange dag, maar eindelijk werd het bijna vijf uur en begonnen we maar alvast met inpakken, niet zo intensief als het ophangen, maar na zo'n week een vermoeiende klus, gelukkig was Joop er ook, hij kan dan wel niet veel maar wel de kleine dingen in de auto brengen.
Bedantkt iedereen, alle bekenden en onbekenden de naar mijn tekeningen kwamen kijken, alle lovende woorden, het was heerlijk en o zo leuk. Ik heb genoten, maar ik ben nu ook o zo blij dat het voorbij is en ik morgenochtend misschien wel weer 'gewoon' een rondje kan gaan doen.
Dag acht bleef leeg, dus ook maar geen foto, het was saai, stil en warm, de zaal was koel, een verademing voor degnenen die wel kwamen. Morgen de laatste dag en om vijf uur gelijk alles inpakken en wegwezen, ik kijk er naar uit, het heeft lang genoeg geduurd. Met over het algemeen gemiddeld 200 bezoekers per dag (vandaag misschien 60 dat haalt het gemiddelde wel naar beneden) toch een goed gemiddelde.
Met de twee verkopen ben ik wel uit de kosten ( we moeten wel 10% afstaan aan het hotel) en hou dan ook nog wel een extraatje over voor een paar nieuwe lijsten. Het was heel leuk voor een keer, staat leuk op mijn cv zou mijn buurman zeggen, maar een tweede Kunstschouw komt er voor mij niet meer. Ik ga me wel aanmelden bij de Westvoorne kunstwerkroute voor volgend jaar, dat is maar drie dagen.
Marco en ik hebben lol gehad, de andere twee dames deden meer hun eigen ding. Met sommige mensen heb je gewoon geen klik en dat was hier duidelijk wederzijds het geval, het zal wel aan mij hebben gelegen, 'iemand moet toch de schuld hebben' is bij ons een gevleugelde uitspraak ... we verdroegen elkaar en daar bleef het bij.
Ze waren al twee keer langs geweest, ook met vrienden en vanmorgen vroeg waren ze er alweer, maar nu om te kopen. Het was dus beslist geen impuls aankoop en we waren allebei blij. Zulke leuke mensen..
Ik vergat een foto te maken van hun bij de tekeningen, zij deden dat wel van mij, maar ik deed het toen ze het paket op kwamen halen. Ze verhuizen naar Papendrecht.
Ik had het dus plotseling druk, want ze wilden twee witte passe partouts en er was er één met zwart ingelijst, dat werd wisselen, want ik had geen losse bij de hand dus ook een andere uitpakken en daar weer wat nieuws in en de lege plekken opvullen...
Weer heerlijk gefietst vanmorgen en in de ruimte waar we zitten was het heerlijk koel, niets geen last van de warmte, maar de dagen zijn erg lang ook al is er veel aanloop. Er zit iemand te tellen, maar van vandaag weet ik het nog niet, maar ik denk toch zo'n 250 man.
Toen weer naar huis gefietst, wind tegen net gegeten, wasje gedraaid en op gehangen, nu weer dit wat ik natuurlijk toch niet kan laten. Ik ben versleten. Morgen met de auto, nog een extra tekening meenemen.
"Aaah!! Je binttut wè!" Verwondering bij het binnenkomen, want wie verwacht er nu zoiets van mij, het is vast een andere Ria van Felius. Zo leuk weer! Twee stuks vanmorgen, Carla en Jolanda met man, apart van elkaar, vol bewondering en een praatje hoe het gaat.
Een Belgisch stel en zij maakte een kleurige regel en ook alweer onder de indruk van alles. 'Staat u hier ook om te verkopen', vroeg ze. 'Het zou leuk zijn natuurlijk, maar de gesprekjes en het ontmoeten van de mensen is ook de moeite waard", zei ik. Leuk lief stel.
Zoveel verschillende persoonlijkheden die voorbij komen en wat ze aan hebben en hoe ze doen en hoe wij daar weer met z'n vieren op reageren, ik zei het al eerder, het lijkt wel toneel. (en misschien is het dat ook wel)
M'n scharrel van honderd jaar geleden kwam ook even kijken, ik dacht die komt natuurlijk iets van mij kopen, maar helaas, tegenvaller! '
Daarna nog een halve Zonnemairder, hij kende mijn naam maar wist niet waarvan, dus ik dacht misschien van Beleef Zonnemaire, want daar kwamen er ook nog een paar van langs, die ik natuurlijk ook niet herkende.
Vergankelijk Zonnemaire kende ik wel nauurlijk want dat heb ik ook en hij was de schrijver daarvan, dus dat werd een Zonnemaire praatje en hij komt zeker binnenkort eens meewandelen op zaterdagmorgen! Ook al leuk!
Op naar vrijdag dag 7.
Beginnen met lekker fietsen.
Vanmorgen reed ik verkeerd.... nee niet verkeerd, maar anders dan ik van plan was...
Behoorlijk druk vandaag! En het blijft heel leuk, maar wel een hele lange vermoeiende dag het is lekker om dan even te fietsen, ook al ben je moe, ik knap er van op!
Nog geen tekening verkocht, wel weer veel kaarten en heel veel bewondering, een mens zou er verlegen van worden.
De mevrouw met de aangekleedde bordjes, kopjes en schoteltjes doet het beter, niemand de deur uit zonder een bord of kopje, anders krijgen ze slaag. Deze meneer kon niet kiezen.
Vandaag ook weer veel bekenden, van Zonnemaire, de wandelclub, familie, Numansdorpers die dachten dat ik mijn zus was
Oja en ik kreeg ook een uitnodiging voor de Kunstwerkroute van Westvoorne voor 2026. Daar ga ik eens een jaartje over nadenken.
Het was weer leuk, maar wel iets rustiger vandaag.
Veel bekenden vandaag. Vanmorgen vroeg als eerste Peter uit Scharendijke, die ik in de veertig jaar dat we daar woonden misschien twee keer tegen ben gekomen, ik moest eerst goed kijken. Ver weg aan het werk keek hij op mijn blog om te zien wat voor weer het was in Scharendijke en las dan tegelijkertijd misschien wat ik aan het doen was.
Daarna nog een achternichtje met haar schoonzzus, ook al leuk! En verder was het weer een komen en gaan van mensen, veel praatjes die soms helemaal niets met de tekeningen te maken hadden. Er wordt weinig verkocht, de complimenten zijn groot, vooral de gang wordt zeer bewonderd.
Ik fietste, maar het was een zware dag, ik was weer erg vroeg wakker fietste heel op mijn gemak, ook terug, makkelijk eten uit de oven, en lekker even in mijn tuintje gescharreld, daar bekomt een mens van.
Op de terugweg waren ze de dijk aan het hooien, een flinke wegversperring.
Vanmiddag nam de bewolking wat toe, we hebben een fijne lokatie hoorde ik van bezoekers, het is lekker koel binnen, lekker ruim ook. Mensen die met hun spullen in de zon staan komt vaak de kunst niet ten goede, zeiden ze, dat is ook wel zo natuurlijk.
Op naar morgen, dag vijf, op de helft.
het zijn telefoonfoto's geen zin mijn fototoestel op te zoeken in de fietstas
Vanmorgen ging ik met de auto omdat ik spullen mee moest nemen voor de gevallen tekening die nog heel was en Paul kwam me gelukkig weer even helpen. Zelf had hij nog goede draadjes en haakjes die pasten, dus de klus was snel geklaard, superfijn.
Verder blijft het een hele belevenis! Het is geweldig leuk, maar ik doe het nooit meer. Ten eerste kan ik het niet alleen allemaal en een hele dag in die donkere zaal is niet fijn. Ik zit veel op mijn stoel en er komen heus veel mensen, alleen rond de middag is het wat stiller, maar na de middag krijg ik buikpijn en dat heeft niets met mijn operatie te maken, maar de buikpijn die ik altijd heb als er ongewone dingen zijn. Als ik een nachtje weg moet bv., of een feestje waar ik me best druk om maak vooraf en dat dan best wel meevalt als het eenmaal zover is, maar de buikpijn is er dan al wel. Ik kan daar niets aan doen.
Dus ik heb besloten ook morgenochtend maar weer gewoon op de fiets te gaan, het is er prachtig weer voor en ik heb de broodnodige beweging, ook al ben ik aan het eind van de dag best moe en met de wetenschap dat als ik thuiskom eerst nog weer de nodige dingen gedaan moeten worden en dan is het fijner als je een uur eerder thuis bent, maar dat is dan maar even zo.
Weer een paar oude (dames) klasgenoten vandaag, echt zo leuk, we stonden te praten, ik dacht ik ken die mensen, maar mijn naam staat op de tekeningen, dus dan zouden ze het toch oook zien, maar daar hadden ze niet op gelet en zoiets verwacht je ook niet van mij natuurlijk
Ik zag het het eerst, wist het bijna zeker en vroeg het ze, jaaa en toen was de herkenning er zeker. Geweldig! En dan gaat het ineens niet meer over de tekeningen, maar over levens en daarin gebeurt er nogal wat.
Een Anja van de wandelclub met een vriendin waren er en Marian , ook een oude klasgenoot waar ik een tijdje geleden op bezoek was
Ik had vandaag ook de goede kleurpotloden meegenomen, dat werkt beter, zo kunnen ze het zelf eens proberen. Dat gebeurt nog weinig maar wel voorzichtig en het is ook handig als kladblok, want wat is een kleurpotlood in het Duits? En dan vraag ik het eens aan de zaal en blei is blijkbaar lood, zo leer je nog eens wat.
Zo was er ook een meneer aan wie ik vroeg wat hij er zoal in zag toen hij mijn tekening stond te bestuderen, 'NIETS' was zijn bondige antwoord, nou dan heeft u weinig fantasie was mijn antwoord en daar was hij het mee eens. We praatten eens wat verder en daar kwam het hij was FAN van LOTTE. Hij kocht alles van Lotte en had zelfs een speldje van haar op zijn jasje zag ik plots.
Dat was leuk, alweer een bijzonder praatje.
Een paar uur later kwam er een stel die de naam van Lotte op mijn 'kladblok' zagen en vroegen "waar kent u haar van?", dus ik vertelde over de meneer van een paar uur daarvoor en dan blijkt Lotte hun overbuurvrouw te zijn.
Sorry dat mijn blogs wat langer zijn en voor jullie misschien best saai, maar ik wil het wel allemaal onthouden en als ik dat niet dezelfde avond doe dan ben ik het kwijt en om te onthouden daar zijn blogs nu eenmaal voor
Ik denk nu zelfs dat ik morgen meer dingen moet noteren want ik vergeet vast iets.
Update:
Ik Google net eens op Hans de Wit van mijn papier, geen idee van wie ik het kreeg, al zijn tekeningen zijn van tevoren doordacht, het tegenovergestelde van die van mij en best somber, vind ik.
Weer fijn op de fiets vanmorgen, wind tegen, maar op het gemak.
Het was best weer druk, af en toe een stil moment, maar overwegend mensen over de vloer met zoveel leuke praatjes en bewonderende reacties, 'wat een werk! Hoelang doet u wel niet over een tekening?" Steeds langer eigenlijk, haha.
Vanmiddag is er eentje gevallen in de gang, glas stuk maar dat is vervangbaar, tekening nog heel! Dat heet geluk hebben! Morgen komt Paul even helpen om hem weer op te hangen.
Er kwam een oud klasgenoot langs, die had ik in de kerk vrijdagavond ook al gezien van een afstandje en hij mij ook. Heel leuk elkaar weer te zien, hij maakt ook heel mooie schilderijen.
Mir, Sil en JW kwamen ook nog even kijken en ook paps even zoenen, op dat moment was het net best druk, maar heel fijn dat ze er even waren.
Vroeg genoeg wakker om op tijd op de fiets te kunnen stappen, heerlijk! Weinig wind en geen drukte op de fietspaden. Dat was op de terug weg wel anders.
Nou de eerste dag zit erop. Het is leuk! Op een paar beginnersergernissen na, ook dat is aan het eind van het filmpje te zien, niemand heeft spullen van andere exposanten onder zijn tafel, behalve ik, ik kon mijn eigen tas vanmorgen niet eens meer kwijt, plus dat ze regelmatig onder de tafel moesten zijn vandaag, nu ja ik heb er iets van gezegd, hopelijk helpt het en is het morgen over.
Voor mij is alles nieuwe, ik zit en ik kijk.
Kijken naar de mensen die binnenkomen, kijken naar mijn mede-exposanten, hoe zij reageren, echt het lijkt één groot toneelspel en ik vermaak me zo goed daarmee!!
Eerst een filmpje gemaakt vanmorgen toen er nog geen bezoekers waren.
De tekeningen hangen heel mooi in de gang, vooral ook door het museumglas, goed dat ik daarvoor heb gekozen, want dat scheelt echt zoveel. Op het filmpje zie je dat heel goed, tot de deur is het allemaal museumglas en na de deur 'gewoon' glas.
Waar ik bang voor was gebeut niet, mensen kijken ook in de gang van voor tot achter naar de tekeningen en lopen er niet voorbij. Ik krijg ontzettend veel complimensten, heel erg leuk!
Vandaag had ik zelfs na het koken nog wel genoeg energie voor een blog, ik weet niet of dat morgen weer zo is, dat zien jullie vanzelf.
(Mocht er iemand in de buurt een expositiewaardig kleed voor mijn tafels hebben hoor ik dat graag, ik had er drie maar alleen de groene was groot genoeg)
Zonder hem had ik het nooit gered vandaag. Het was een hele klus, de hele gang hangt vol, plus nog twee in de zaal, zestien in totaal, veel meer dan ik van plan was, maar wel veel mooier!
Alles dankzijPaul, mede zaterdagochtendwandelaar en tevens achterbuurman!
Ik ben hem ontzettend dankbaar voor alle geduld, want er waren zodoende ook nog te weinig haakjes, waar we gelukkig iets anders op konden verzinnen.
Natuurlijk ben ik totaal vergeten om een foto of een filmpje te maken, maar dat komt morgen vast.
Eerst lekker op de fiets naar de kapper vanmorgen, alvast een beetje oefenen voor volgende week ook, zoveel heb ik nog niet gefietst dit jaar. Naar de kapper is 10km en naar mijn lokatie 20km. Het was lekker fietsweer, als dat volgende week weer zo is zal ik best weleens fietsen, maar of ik dat elke dag ga doen weet ik nog niet.
Zoveel gewandeld ook hier in de jaren met de honden. We woonden veertig jaar op Scharendijke, maar met wandelen ben ik pas ongeveer op de helft begonnen vanwege rugklachten en nog later kwam pas Simba.
Scharendijke zelf doet me niets, ik kom ook zelden nog in het dorp, de PLUS is buiten het dorp, dan is het wèl leuk bekenden tegen te komen en ook op de fiets is het daar erg vertrouwd allemaal.
De rest van de dag de schilderijen ingepakt met de noppenfolie en ze liggen ook al in de auto, meer dan ik nodig heb en ook reservespullen, het is een hele verhuizing, maar ik ben er klaar voor hoor!
Morgenavond ook de officiele opening in de kerk in Haamstede, geen idee of ik nog puf heb, het is veel allemaal, dus ik zie wel wanneer ik me weer meld.
Een ochtendrondje en al lopend in de Korteweg, bij de hoge gele bloemen stopte er een bekende naast me, "zal ik jou nu eens op de foto zetten bij die mooie gele bloemen?" nou vooruit dan maar, dus bij deze, met mijn korte korte broek in de Korteweg.
Joop fietste een rondje en ik deed weer maar eens uitgebreid boodschappen, terwijl ondertussen de vriezer ontdooide en het gekochte vlees in een schone vriezer kon.
Ik trakteerde de mieren die er alweer in grote getale waren en grote hopen zand naar boven werkten nog maar eens op iets lekkers en toen ik een bak daarvoor verzette wemelde het daar van de vliegende mieren...
Eind van de middag begonnen met inpakken van de tekeningen met noppenfolie, wat toch het makkelijkst gaat en daarvoor vanavond nog naar de Praxis gereden zodat ik morgen de rest kan doen.
Toch nog de mislukte Tweekening, opgekalefaterd, de andere helft vond het wel goed, dus dan moest het maar. Opgeknapt en wel zal ik hem nog weleens laten zien, want eigenlijk vind ik het nog steeds niet mooi.
Tekeningen uitgezocht die ik mee wil nemen, gesprekje gehad met mijn hulp hoe en wat. Het komt goed.
Vanavond nog een rondje polder waarbij ik de klaprozen tegenkwam, die prachtige dubbele staan in het tuintje van Digna aan de Veerdijk.
In de 'tuin' gescharreld vandaag, zoals Dahlia's luisvrij gemaakt, Tibouchina gestekt, zaadjes verzameld.
Twee rondjes gewandeld, dat wandelen gaat goed hoor, eigenlijk nergens last meer van behalve het litteken, dat voelt nog raar, dat zat er anders niet en het is nog hard.
De zwarte toorts bloeit ook weer, hij is prachtig! Zweefvliegje erbij ook.
Die operatie en nu weer de val van Joop zijn dingen die ik niet had voorzien toen ik me opgaf. die komen even tussendoor, vandaar dat ik ook eerst afzag van tekeningen in de gang te hangen. Dat ga ik nu wel doen, Joop kan nu helemaal niets, zelfs niet kijken of ze recht hangen, dus ik ben nu iemand aan het zoeken, niet dat dat op deze manier lukt, maar ik heb gewoon even iemand nodig, iemand die dat kan, even sjouwen, trapje op, trapje af, dus geen oud wijf net als ik.
Als dat niet lukt, lukt het me alleen heus ook wel, maar dan ben ik de negen dagen daarna uitgeteld.
Het regende pijpenstelen vanmorgen, ik besloot om niet mee te lopen, geen zin weer zo zeiknat te regenen en ook nog niet echt ver gelopen na uh jeweetwel....
Vanmiddag werd het beter en kon ik wel weer eens een wat groter rondje doen. Wel heel veel wind.
Verder nog naar de Praxis op Renesse voor nog meer ophangbenodigdheden voor de KunstSchouw, want nu ik besloten heb om toch maar wat in de gang te hangen heb ik ook weer meer spullen daarvoor nodig, die ik later toch online moest bestellen, de derde bestelling reeds plus verzendkosten, het loopt aardig in de papieren
Volgende week is er al een dag voorbij, het wordt warm heb ik begrepen.
Weer eens hard gewerkt na mijn operatie af en toe moet het.
Ook de lijsten opgezocht en spullen klaar gezet alvast voor vrijdag als de tekeningen opgehangen moeten worden.
Zij van het regelen vond het toch niet zo leuk dat ik de gang niet deed, dus dan toch maar. een stuk... ach ja ik vind het ook wel leuk, ik moet gewoon iemand vinden die me vrijdag even helpt met het sjouwen en ophangen. Het komt vast goed!
De campanula vult de Bermweg, geweldig! Het is dit jaar ook erg mooi, zoals alles wat bloeit!
Joop fietste weer een stukje na zijn val van afgelopen zondag. Nog wel naar de dokter geweest, vandaag voor de tweede keer want zijn been is behoorlijk blauw met bult en blaar. Die blaar hebben we gisteravond doorgeprikt dan was in elk geval de druk eraf. Toch ook nog een antibiotica kuur gekregen en vochtopnemende lapjes/pleister.
Familiedag vandaag. Janny en Freek op de koffie en we lunchten bij proeflokaal de Kleine Schorre. Het was weer een gezellig samenzijn.
Rode wijn erbij, dat hoort eigenlijk niet daar want de witte van de kleine Schorre is beroemd, maar ja, wij houden meer van rood en zulke uitgelezen fijnproevers zijn we toch niet.
Het was een uur of één en wij drinken dan één glaasje bij hoge uitzondering want anders nooit overdag. De meneer(ja) van de familie achter ons proefde wel een keer of drie zag ik en die werd dan goedgekeurd, dus geschonken, maar hij had dan ook een sjaal aan...
Iemand van de Tweekening groep, die ik eigenlijk helemaal niet goed ken, had een ander huis gekocht en ik keek eens waar hij nu woonde.
Een oud huis met verschillende kleur dakpannen en het verhaal erachter ken ik ook nog niet zo lang, dus ik vertelde hem dat even... met bovenstaand vervolg. (Duur is niet altijd mooier schreef hij nog waar ik het natuurlijk helemaal mee eens ben.)
Op z'n minst toch wel bijzonder.
Update:
Snapt nu eigenlijk niemand wat er werkelijk gebeurt?
Ik kijk op internet naar zijn huis en de dakpannen vallen me op. Hij loopt vanaf de winkel naar huis en ziet de dakpannen... dan komt hij thuis en ziet mijn bericht dat ik ondertussen getypt heb.
Hij noemt het nog... een bizar, bijna eng toeval?
Dat vind ik dan ook en jullie valt het niet eens op.
Gisteren en vanmorgen weer een ochtendrondje, maar verder niet, het is benauwd weer en ben dan blij als ik rond ben. Komt wel weer. Niet veel gedaan verder.
Eerste maandag van de maand en vanavond weer heerlijk gegeten bij Evert, lang zitten, uitgebrei tafelen, dat vind mijn buik nog niet zo prettig en na het toetje wilde ik wel weer even lopen en thuis weer wat makkelijker zitten.
Er is ook weer een 'Tweekening' klaar. Ik begon met de bovenkant, stuurde die op naar Marcel Bakker en die maakte hem op zijn beurt af. Heel verrassend weer.
De naam werd 'Poppenkas' omdat hij vooral aan Jan Klaassen en Katrijn moest denken en het plaatje in zijn geheel wel op een plantenkas.
'Ik zou de gang gewoon vergeten', zei iemand vorige week al. Daar was ik het toen nog niet zo mee eens, zo'n lange gang, daar kan veel in.... maar in gedachten begon ik toen al wat in te krimpen, het laatste stukje misschien...
Inmiddels denk ik dat ik hem gelijk ga geven, vooral na gisteren. Na de gang hebben ze mij dan wel gezien en kijken alleen nog naar de andere drie deelnemers.
Ik ga er niet teveel ophangen, onder de spotjes en links en rechts nog eentje... en dan twee tafels met iets oudere en nieuwere om te bladeren, mensen bladeren graag, dat zag ik gisteren weer.
Dan hoeven we ook niet veel te sjouwen aan lijsten en kan ik alleen bij de tafels blijven zonder ook in de gang aanwezig te hoeven zijn, minder vermoeiend en daar kan ik dan het verhaal vertellen over Jaap en mij, over hoe het begon met de tekening van mijn opa...
Ze hangen allemaal op mijn kamertje. Sommigen zullen het raar vinden, maar ik vind het fijn. Af en toe draai ik me om en kijk ze aan met de vraag van de dag, niet elke dag gelukkig maar wel deze dag....
Joop was gaan fietsen vanmorgen een rondje Bruinisse en af en toe keek ik eens waar hij was, hij zou het op het gemak doen dus ik maakte me geen zorgen, lunchpakket was mee. Een uur of drie was hij weer thuis met de mededeling 'ik ging weer ondersteboven' of zoiets... bloedveegvlekken maar ik zag geen wond.
Gelukkig had hij zijn helm op, gisteren deed hij dat ook al, hij moet gemerkt hebben toch minder stabiel te zijn dan met de laagbijdegrondse bike (en ook op de uitdrukkelijke wens van Sil).
Zijn vingers waren verbonden bij Aquadelta en een flinke bobbel op zijn been. Verkeershobbels met paaltjes bij Bruinisse, er zijn er daar een hele rij die hij allemaal op één na gepasseerd was maar de laatste nekte hem. Als één wiel wordt opgetilld ga je om....
