We deden weer het een en ander vandaag, ik eerst hier en Joop daar en later samen daar. Veel stof vooral, vanwege schuren en vegen en ik was nogal mijn werkkleren vergeten, want ik dacht dat ze daar lagen.
Vanmiddag een rondje Oostweg Zuidweg, dat is niet ver en het poept fijn. Op de foto mijn oude lagere school (links) die nu als werkplaats gebruikt wordt, al zie ik er weinig activiteit
En er bloeit al wat zo hier en daar. Erg veel dovenetel .
Hondsdraf zie ik hier nog niet, net als koolzaad, dat bloeide ook al daar.
Toen ik thuis kwam waren de vloertegels bezorgd, toch iets anders dan de trap, maar nog steeds mooi vind ik, neutraal van kleur, niet bruin, niet geel, niet oranje, gewoon hout, maar dan anders. Lekkere stevige 'planken'.
De eethoek, die ik al een paar keer te koop heb gezet kan gewoon mee, hij kan zelfs overdwars, wat hier niet eens kan en die zal ook mooi staan op de vloer. Kunnen we weer gezellig mossels eten met z'n allen.
We mochten er nog niet op lopen vandaag, maar toch even een fotootje gemaakt van de keurige garage. De tegels waren eigenlijk voor binnen bedoeld, maar daar heb ik toch vanaf gezien. Voor de garage zijn ze prima. Binnen, krijg ik nu stenen planken, lichter in de kleur van de trap en niet zo glad.
Binnen wordt het ook steeds netter, we zijn lekker opgeschoten vandaag. Morgen weer verder.
Het kostte even wat moeite om op dreef te komen, maar dan daarna ging het wel, recht blijven is het best. Joop rolt en ik doe de randjes, daarbij hoef je niet van die brede bewegingen te maken.
Eind van de middag wilde Joop de keuken officieel bestellen, telefonisch, maar dat ging niet, daarvoor moesten we komen. Dus aten we snel een boterham en reden naar Barendrecht en als je dan denkt dat dat in een kwartiertje gepiept is... nou mooi niet.
Alles werd tot in detail opnieuw doorgenomen en dat was eigenlijk best fijn want ik heb nu geen hoogglans meer, want dat is er alleen in spierwit en dat wil ik niet. Nèt niet wit, met een zwart blad, dat nog wel, zonder spikkels. Eind april geleverd, dus dat duurt nog even.
Ik kon er op wachten natuurlijk, schuren, vegen, rollen, dan weer over links dan weer over rechts, mijn rug kan daar niet goed tegen. Toch nog boven geveegd en onze slaapkamer in de voorstrijk gezet eenmaal bezig gaat het nog wel, maar als ik ga zitten kom ik niet meer overeind. Morgen gaan we samen de yoghurt weer doen, Joop rolt en ik doe de randjes, zoiets.
De tegelzetters zijn geweest en hebben vanmorgen de garage betegeld, die is nu klaar op wat schoonmaakwerk na, maar dat doen we pas het laatst natuurlijk.
Vanmiddag ben ik naar huis terug gelopen, tegen de wind in, het was koud en niet fijn wandelen, gelukkig pikte Joop me het laatste stukje op. Ik ben moe, labiel en verdrietig.
De bomen van de laatste foto gaan volgende week ook nog om.
In mijn Zonnemairse tuin bloeit het speenkruid volop en op het tweede trapje dat naar de dijk gaat heb ik wifi, daar kan ik lekker even gaan zitten.
De kamer is geschuurd en voorgesaust. Joop deed iets met stopcontacten en draden, dus we zijn toch in een paar uurtjes tijd weer fijn opgeschoten. Dan zijn we het ook zat, ik zou het geen hele dagen volhouden maar zo is het goed te doen.
Geen wandelweer, ik was ook mijn jas en de riem van Didi vergeten, dus we liepen een stukje onderaan de dijk, Didi aan een elektriciteitsdraadje, ook daar is dat voor te gebruiken.
En nu liggen mijn schone kleren, meegenomen voor eventueel een wandeling nog daar...
De kippen van de buurman lopen nooit los zei hij, het zijn kleintjes en er zijn nog meer gaten, dus dat durft hij niet aan.
Dan moet je uit zo'n grote emmer in zo'n klein bakje schenken en als er dan genoeg in dat bakje zit dan moet het schenken stoppen... ik vind het een geknoei van jewelste en zat er ook in een mum van tijd onder. Het lijkt er niet alleen op het ruikt zelfs naar yoghurt.
Maar goed, de garage is wit aan de binnenkant en er brandt al licht, dus de tegelleggers kunnen komen, zodat wij daarna daar spullen kunnen laten komen, of gewoon neerzetten.
We hebben samen gesausd en Joop kan het eigenlijk veel beter dan ik, die kan meer kracht op de roller uitoefenen, voor mijn schouders is het ook niet goed. Dat lichte spul gaat wel, daar ga ik nu eerst maar mee verder en dan daarna samen de yoghurt.
Didi vermaakt zich ondertussen bij de schutting. Het is niet te hopen dat die kippen af en toe gewend zijn eens te komen buurten, want dan moet er toch een stukje gaas voor denk ik.
Even een praatje maken onderweg betekent natuurlijk ook de aandacht willen trekken. Heleen kent haar pappenheimers, ze heeft zelf vier van die monsters gehad dus dan is het altijd weer leuk als je even met eentje kan spelen.
Ik begon met het sauzen van de garage vandaag een zuiglaagje, morgen met wit erover. Ik heb nu al in de gaten dat sauzen nooit echt mijn hobby zal worden, maar wat moet moet, even doorbijten.
Daarna deed ik de tuin, fluitje van een cent natuurlijk.
Ik zette het schaap voor het raam met onze namen erop. zodat de voorbijgangers kunnen zien hoe we heten. We maakten ook kennis met verschillende buren, gezellig allemaal hoor. Namen ben ik alweer vergeten, behalve Silvia en Puk, maar ook de rest komt wel weer een keertje boven drijven.
Didi gedraagt zich voorbeeldig. Aan het eind van de schutting zit er een gat onder waardoor ze naar de kippen van de buurman kan kijken. Spannend natuurlijk.
We wandelden en veegden, we kwamen de dag wel door.
Eerst naar de 'mooie dingen verkoper' vanmorgen en hij kon het, we kwamen met een tuindeur en toebehoren thuis...
want er stond maar steeds dat stuk gaas zodat je altijd door de voordeur moest of de garage en nu hebben we een deur. Het is nog niet klaar, stukje ernaast moet ook nog dicht natuurlijk en nog het één en ander, maar het staat nu al beter.
Ondertussen deden Didi en ik een rondje door de polder.
En ja hoor, de bomen zijn gerooid. Enige pluspuntje is dat er alweer nieuwe voor in de plaats staan.
Ik ga maar een mapje Blooisedijk maken, dan kan ik ze weer op zien groeien, net als in de Weelweg.
We dronken koffie bij op d'n Diek en ik had geen zin meer om daarna nog met sauzen te beginnen. wat ik eigenlijk van plan was. Volgende week komt de tegelzetter en dan moet de garage wel gebeurd zijn.
Gisteren keek ik nog of er eentje was en dacht toen dat het nog wel even kon duren, geen knopje te bekennen en dan toch floept er eentje tevoorschijn vandaag.
Geen idee waar ik ze volgend jaar voor het eerst zal zien, misschien ontglippen ze me dan wel totaal aan de aandacht, of wie weet heeft de buurman een vijvertje, of kom ik regelmatig in Schuddebeurs, want daar valt ook genoeg te beleven, als ik het allemaal nog mee mag maken.
Want de tijd begint toch te dringen natuurlijk. Ik ben geen voetbalfan maar voor Cruijff had ik wel een zwak en dan natuurlijk vanwege zijn uitspraken en om wie hij was. Er is weer een mooi mens van ons heen gegaan...
We hadden het helemaal niet meer op moeten bouwen, maar ons huis anderhalf jaar geleden al te koop moeten zetten, toen was dat huis op Zonnemaire er nl. ook al en al die tijd heeft het gewoon op ons staan wachten, tot we eindelijk zover waren. Het is niet anders, we hadden gewoon even tijd nodig.
Daarna nog een rondje rond het dorp, want vermoeiend is het wel dat gesjouw hoor. We zijn hier wel zo ongeveer klaar voorlopig. Nu eerst op Zonnemaire verder en dan als het daar klaar is kijken wat er nog meegaat, maar voorlopig zijn we nog wel een maand of twee bezig voor het zover is. Rustig aan.
We gingen naar Ikea om de keuken uit te zoeken en dat luistert nu eenmaal allemaal heel nauw. Dit is de plek waar hij moet komen, dat is niet groot maar het past er echt allemaal in , koelen, koken, bakken en afwassen!
Lekker simpel, net zoiets al ik nu heb, zelfs de greepjes. Natuurlijk is het allemaal wat lichter, maar zelfs dat merk ik nu nog niet. Het rolt en sluit lekker en de kleur wordt hoogglans wit met een zwart kunststof blad, want zelfs als je een stenen blad neemt kan je er nog geen pan op zetten of je moet voor natuursteen gaan maar dat hebben ze daar niet, roestvrijstaal ook niet, dus kozen we gewoon voor kunststof, want waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan. Ik heb van Ina al een mooie pannenonderzetter gekregen, dus dat komt wel goed hoor.
We doen voorlopig alleen het hoognodige. Er moet iets op de vloeren overal, er moet een keuken in en we moeten kunnen wassen en plassen. Verder zien we het wel. Oh ja en muurverf natuurlijk, dat hebben we ook al. Ik weet denk ik al wat ik met Pasen ga doen.
Verder kwamen we erachter dat de voortuin toch behoorlijk kleiner lijkt te zijn. Daar links op de hoek staat een paal net buiten de foto en rechts tot de hoek bij de regenpijp van de buren, dat is het. Dus... bestraten met plantenbakken of toch grond, we twijfelen. Ik denk het eerste eigenlijk. Die rode buis is drainage.
Vandaag namen we afscheid van de laatste duiven. Deze zijn verkocht en gaan ergens anders verder. Dan zijn er nog een paar die worden verloot of dienen als prijs bij de jeugdafdeling.
En deze laatste mand gaat naar een ander lid van de duivenvereniging die pas een ziekte onder zijn duiven had, daar zijn er al meer naar toe gegaan. Hopelijk valt hij er mee in de prijzen.
Het laatste hok, ooit begonnen als hondenkennel (zie foto), langzamerhand getransformeerd tot duivenhok en anno 2014 nog afgebroken en verplaatst, kan nu ook tegen de vlakte en gaat naar de stort.
'Werk hebben is geen kunst, werk houden wel!' was ooit een gevleugelde uitspraak. Niks geen werk meer houden, we zijn er klaar mee, gewoon nog een beetje wandelen en wat hobbyen en zitten.
Wij gingen vanmorgen eerst gezellig op de koffie in Goes.
Joop kreeg voor we gingen slapen even pijn op de borst. Gelukkig zakte het snel weg en zijn we daarna gewoon lekker gaan slapen, maar omdat hij er toch niet gerust op was vanmorgen gingen we eerst even langs het ziekenhuis om alles te laten controleren. Er was niets aan de hand en ook niet geweest. Dat was natuurlijk een hele geruststelling.
Het is ook allemaal erg stressvol. Gelukkig zijn de duiven bijna aan de kant, de laatsten zijn bijna allemaal verkocht en worden volgende week weggebracht. Daarna kan het laatste hok worden afgebroken, dat is niet zo zwaar gelukkig en daarna kunnen we ons gaan concentreren op het afwerken van het huis in Zonnemaire.
De aannemer doet nog het e.e.a. en de rest doen we zelf, rustig aan...
Het is geloof ik alweer een paar jaar geleden dus het kan wel weer eens een keer, mijn Lentekind creatie, inmiddels ook alweer ruin 38.000 keer bekeken.
Het verbaast mij dat er ineens reclame voor staat, komt dat zomaar vanzelf? En wie bepaalt dat? Het is wel mijn liedje en iemand anders profiteert daarvan. Weet iemand hoe dat werkt?
Het liedje maakte ik in 2009 en in 2006 waren we in de Berkenhof met de kinderen, ook alweer tien jaar geleden.
Een grijze koude dag vandaag. Wel gewandeld en Joop ging naar de garage voor nieuwe remblokken en even naar de bestelshop in Goes waar we afgelopen week waren voor wat spullen voor het nieuwe huis. Gelukkig zijn we het vaak snel eens en houden allebei niet van lang 'winkelen'.
'Dit vind ik wel wat, jij ook? Of deze misschien net iets leuker? Deze maar doen dan?' Zo gaat het ongeveer.
Bij de garage hadden ze ineens ook zomaar ongevraagd een sticker op onze nummerplaat geplakt zag ik.
We deden een rondje Watergat, dat liep ik heel vaak met Simba en een paar dagen geleden dacht ik er al aan om haar as dat hier nog steeds in een pot staat maar eens mee te nemen naar het strand en uit te strooien. Nu was ik het vergeten, maar dat doen we binnenkort een keer. Mee naar Zonnemaire doen we maar niet meer, daar weet ze de weg niet.
Drijfzand. Dat merkte ik een paar maanden geleden al toen ik even stilstond een stukje verderop, ik zakte langzaam weg, best gevaarlijk ook.
Terug door de duinen over de nieuwe schelpjes, het is weer een keurig paadje.
Op de terugweg reed ik langs het tuincentrum om te zien wat er zoal stond aan boompjes, best al veel en ik nam om te beginnen eens een klimhortensia mee, dat waren mooie stevige grote.
Een koper voor die datum zou mooi zijn natuurlijk, drie kijkers geweest al, we wachten het 'rustig' af, al zijn we daar eigenlijk allebei niet zo goed in.
We gingen eens tegels kijken hier en daar voor binnen en buiten, want natuurlijk gaan we de 'tuin' betegelen in ongeveer dezelfde kleur als de tegels in de kamer, dan wordt het mooi één geheel. Ik ben behoorlijk verliefd geworden en dat is natuurlijk altijd duurder dan je in gedachten had, dus daarom moet maar gauw ons huis de deur uit...
Het eerste bloemetje van de P. in de Flora van Dreischor geloof ik, jammer dat dat met web streepje log ten onder gegaan is, maar de bloemetjes gaan gewoon door natuurlijk.
Lekker gewandeld, meer niet. De kachel is aan en we doen een spelletje. Oh nee vanmorgen knipte ik nog wat uitgebloeid spul van vorig jaar, dat begint ook weer uit te lopen en ik zette kersebloesemtakken in een vaas en viste alg uit de vijver. Best veel dus eigenlijk. Joop verkoopt af en toe iets van de duiven op marktplaats. Het wordt steeds leger, daar wordt een mens ook al niet vrolijk van, als hij dat al was.
Het wordt weer tijd voor iets positiefs, al was het maar een mailtje.
Vanmorgen vroeg al een berichtje van Janny of we zin hadden mee te gaan wandelen in Westenschouwen. Het was prachtig weer, dus dat wilden we best en om elf uur reden we al die kant op.
Didi genoot er ook van en holde van de één naar de ander.
Heen over het strand en door de Meeuwenduinen terug. Voor het laatst dit voorjaar want het broedseizoen gaat beginnen en dan is het afgesloten.
Een joekel van een mierennest aan het begin van het pad. Ik heb de foto groot gelaten dus aanklikken maar (2x klikken)
Het Meeuwenpad is geen kattenpis en Janny liep ook nog met zware bepakking en het zand was los, daar hadden we ook niet op gerekend.
Maar we hebben het gehaald en na de krentenbollen was het nog een behoorlijk stuk voor we weer bij de auto waren. Het was heerlijk en we hebben weer fijn gelachen... en ja dat ook.
Het jaarlijkse Straô feest vandaag. Eerst lekker op het gemakje via het zwarte plein naar het strand vanmorgen en daar een paar filmpjes gemaakt.
De jaarlijkse wasbeurt van de paarden.
Daarna naar huis voor een kopje thee en even later een stukje met de muziek mee. IK ben niet bij het ringsteken geweest dit jaar. Volgend jaar misschien weer. Ik heb thuis lekker even in de zon gezeten en een biertje gedronken.
Vanavond aten we een pizzaatje en daarna deed ik nog een dansje hier en daar. We hebben het weer gehad voor een jaar. Ik ben benieuwd hoe het volgend jaar gaat, waar we dan wonen en of ik behoefte voel er weer bij te zijn, dat zal ook aan het weer liggen. We zien het allemaal wel. Eerst maar eens zien dat we daar komen.
Eerst het huis weer in de verkoopmodus gebracht vanmorgen. Joop was naar het dorp om Zee&Meer in de Straô modus te brengen.
Daarna lekker gewandeld, Joop zat inmiddels aan de patat op de rampweg en omdat we nog niet naar huis konden dronken we nog een wijntje bij molen de Lelie. Het is er prachtig geworden! Ik raad iedereen aan er eens te gaan kijken, met of zonder kinderen en vandaag was het er natuurlijk heerlijk op het grote zonnige terras.
Eenmaal weer thuis konden de hondenkleedjes weer op z'n plek, de snoeren weer over de vloer, de afstandsbedieningen, de zeep en het afwaskwastje, kortom we maakten er in no time weer een bende van.
Morgen Straô! Een vleugje lente zegt de weerman, het belooft een mooie dag te worden.
Ik heb ze nu zelf ook gewoon zag ik vanavond, het komt allemaal vanzelf weer goed met het voorjaar.
Nog wat naar de stort gebracht en nog wat opgeruimd en daarna heerlijk gewandeld, endelijk eens voorjaarsweer zoals het hoort te zijn, met zon, zonder wind.
Ze verdenken ons er op de stort van dat we illegaal zitten te storten, voor een vereniging of zo, het is ook wel veel voor een duivenhok of drie... maar we hebben gezegd dat ze mogen komen kijken. Daarna heb ik lekker gezegd dat hij niet mocht lopen te roken. Er staat een bord als je aan komt rijden, verboden te roken en er is één man die altijd (meestal, nu ja best wel vaak) met een sigaar is zijn mond loopt. Hij gaf niet veel commentaar, er zal misschien wel meer iets van gezegd worden, maar raar vind ik het wel.
Dat ziet er toch al een stuk beter uit dan gisteren.
Joop en ik sjouwden samen vandaag, twee keer naar de milieustraat en daarna moest het huis ook weer pico bello zijn. We hebben het er maar druk mee. Al die rommel, al die spullen, daar wil je toch niemand mee opzadelen.
We zijn er klaar mee, uitgesjouwd en uitgesjokt op dit stukje aarde, we ruimen het netjes op en dan is het voor de volgende bewoner en wat die ervan maakt mag hij helemaal zelf weten. We willen graag verkopen voor een redelijke prijs en doen daar ons best voor.
Morgen nog een karretje of twee, de eerste staat al klaar.
Niet gewandeld, alleen een rondje rond het dorp aan het eind van de middag. Mijn wijn was bijna op en verder is er ook niets in huis natuurlijk.... maar het was nog wel even een lekker rondje. Binnenkort is de winkel om de hoek, dat gaan we nog wel meemaken.
Joop zijn kweekduiven staan vanaf vandaag hier te koop.
Vandaag is de duivengoeroe weer een dagje wezen helpen met de laatste loodjes. Alles is nu wel afgebroken maar nog lang niet afgevoerd. Het steeds blubberiger wordende gras maakt dat ook niet makkelijker. Met de kar kan je er niet komen dus alles moet gedragen worden, of met de kruiwagen.
En kijk eens wat voor ruimte dat geeft. Iemand nog een voorzetren nodig?
Morgen de rommel weg en dan mag ik het weer een beetje netjes maken...
Mijn schouders willen niet erg dus ik heb me beperkt tot het schenken van koffie vandaag. De makelaar is langs geweest voor een praatje, er is reuring genoeg maar nog geen serieus bod. Eind van de week weer kijkers.
Ik teken tussendoor wat en kom niet toe aan de dingen die ik anders doe, behalve wandelen dan. Een mens zou er uit zijn doen van raken als hij dat al niet was.
We hebben vandaag weer twee karretjes duivenhokspullen naar de milieustraat gebracht. Morgen nog de wanden en het dak van het laatste hok en dan is alles weg daar. Ik kan nu zelfs vanuit de keuken de bouw van de PLUS volgen.
Daarna een rondje Ellemeet met Didi en en passant even langs de Plus die nu nog in het dorp is.
Ik merk wel dat ik net zoals met het huis ook langzaamaan afscheid aan het nemen ben van het dorp, dat klinkt misschien raar, maar zo voelt het wel. Veertig jaar is tenslotte niet niks en we hebben hier best veel meegemaakt.
Toen ik op de middelbare school zat vond ik Scharendijke altijd maar een raar dorp, daar zou ik nooit willen wonen. Een kerk die er niet uit zag en een straat een eindje verderop waar een paar winkels waren. Ik woonde tenminste op Zonnemaire, daar was het leuk! En er dan achteraf toch gewoon het grootste deel van je leven doorbrengen.
Onze kinderen zijn hier opgegroeid en eigenlijk hoop ik dat ze later net zulke leuke herinneringen zullen hebben aan Scharendijke als ik aan Zonnemaire.
Maar we zijn nog niet weg hoor! Alhoewel wel weer een pluspuntje vandaag en ineens mensen die kwamen loeren omdat het hek open stond. Even een praatje gemaakt en ze naar de makelaar gestuurd.
In Zonnemaire zou het langer droog zijn volgens Joop, dus besloten we daar te gaan wandelen. Voor Didi ook best goed natuurlijk, dan leert ze daar de buurt ook een beetje kennen. Vandaag heeft ze voor het eerst in de Oostweg gepoept. Best belangrijk om te weten dat de Oostweg fijn poept, ze doet dat hier ook lang niet overal.
We liepen richting Noordgouwe deze keer, met de prachtige bomen rond de kerk.
En zo kwamen we via Schraphage weer bij Zonnemaire uit.
Waar we nog maar eens proostten op de goede afloop, want dat kan je natuurlijk niet vaak genoeg doen.
En net toen het gezellig leek te worden moesten we naar huis, want er kwam voetbal op tv. Beter ook maar want Didi lag ook maar in de auto, het is vast ook nog weleens gezellig als we daar wonen en dan kan ik naar huis rollen.
Voor mooi was ik eigenlijk net een paar minuten te laat op het strand. Ik had nu geen goede plek om alle paarden vanaf de voorkant in beeld te krijgen vanaf het begin.
Maar ach, er worden tegenwoordig zoveel foto's en filmpjes gemaakt, dat ik me niet meer zo geroepen voel me er vol overgave in te storten, dat was tien jaar geleden nog wel anders, dan voelde ik me een soort razende reporter ook bij andere feestelijke gebeurtenissen. Dat is nu niet meer nodig.
Het is trouwens, nu ik het even nakijk, ook tien jaar geleden dat de Straô werd afgelast vanwege het verongelukte meisje van van Dongen.
Volgende week is Scharendijke aan de beurt, daarna nog Serooskerke en dan is het weer afgelopen met de pret.
Het had best nog flink gevroren afgelopen nacht, maar vandaag was het heerlijk voorjaarsachtig. Lekker om te wandelen. Joop stapte in de auto en reed nog een keer naar de duivenbeurs in Houten, gewoon voor de gezelligheid.
Bij de bank llinks op de foto moet je niet zijn als je hoopt op een beetje flexibiliteit en creatief meedenken, die laten we dan ook binnenkort links liggen.
We zijn overgestapt naar de bank die net rechts buiten de foto valt. Ja, weet ik veel wat ik 's avonds wil gaan schrijven. Maar wie het weet mag het zeggen. Het is een hele normale bank, met normale aanspreekbare mensen die gewoon weten waar ze het over hebben.
We hebben wat krabbeltjes gezet, niet dat dat de boel versnelt hoor, want 1 april blijft 1 april, daar zullen we op moeten wachten, maar we kregen wel alvast een flesje wijn en een balpen.
Het was gezellig in Zierikzee. We kochten samen sokken voor Joop want het tweede pakje was voor de halve prijs en een paar van die heerlijke shirts. Je moet er toch niet aan denken dat de Hema failliet zou gaan, want waar moeten we dan onze kleren kopen...
De zon brak door en ik kocht nog wat tulpen en violen. Het was en is nog steeds een dag met een +
Het zag er vanmorgen nog niet naar ut, maar vanmiddag werd het gelukkig stralend weer en maakten we een fijne wandeling in de zon
Ganzen waren er ook nog genoeg, ik heb me nog nooit zo in de soorten verdiept maar dit vind ik de leukste. Zouden dat nu ook soepganzen zijn?
Deze zijn alleen maar leuk als ze opvliegen met hun witte konten, dat zijn geen soepganzen volgens mij.
Joop heeft vanavond de jonge duiven naar Zierikzee gebracht, die mogen ook nog gewoon lekker gaan vliegen.
Ina was er ook weer even, zij is van de houtkoeriersdienst, want natuurlijk blijft er wel iets liggen, maar Martin en zijn pa hebben ook erg hard meegeholpen met het zagen en kloven en sjouwen van deze voorraad. Elke keer neemt ze weer wat mee en informeert ze onder het genot van een wijntje naar de stand van zaken. Altijd leuk meelevende mensen.
Morgen weer een spannende dag, maar daarover morgen meer natuurlijk.
Maak maar een mapje huis, zei ik een tijdje geleden al, want de stapel papier werd steeds groter natuurlijk en je zoekt je dan suf als je iets nodig hebt.
Natuurlijk deed hij dat gelijk, maar toen ik vanavond een foto van die map wilde maken was hij nergens te vinden. Het stond er gewoon nog niet op, had de goede stift niet kunnen vinden... de la moet eens opgeruimd.
Maar kijk! En er zit al veel in. Ik vind het alleen zo langzaam gaan, lig er wakker van, want niets is nog zeker en ik heb er zo'n zin in, steeds meer zin eigenlijk. Er is hier al zoveel weg en opgeruimd dat ik het liefst morgen mijn spullen zou pakken....maar dat gaat nu eenmaal niet. Eerst nog een paar laadjes opruimen en wat handtekeningen uitdelen... en dat duurt nog wel even.
Bezoek wordt hier altijd erg luidruchtig verwelkomd. Didi hoort de auto's al op het bruggetje en vervolgens over het grind rijden, ze staat dan inmiddels al luid 'roepend' voor het raam van de voordeur. Bekenden of vreemden dat maakt allemaal niet uit. ER KOMT IEMAND!
En dan daarna ligt het er maar aan hoe leuk het wordt, dus vooral wie het is. Aandacht vraagt ze sowieso en dat krijgt ze van de één nu eenmaal meer dan de ander. Als iemand er niet van gediend is moet ze naar haar plek, dat gaat de ene keer beter dan de andere. Ze weet inmiddels ook donders goed wie er wel of niet aait en aandacht geeft natuurlijk.
Negeren is het beste als je er niet op zit te wachten, geen aandacht geven, 'ga weg' roepen is ook aandacht.
Bij Ina is het altijd 'all in', aaien, knuffelen, schoothangen en likken en dat weet ze donders goed.
Ina had zich al afgevraagd wie onze nieuwe Turkse vrienden waren, ze wist nergens van en begreep het al niet toen ik zaterdag de foto's plaatste.
Truus moest er zondagmorgen onder het ontbijt erg om lachen toen ik het haar liet lezen, ze had het zelf verzonnen toen ze haar sjaal over haar hoedje deed en ik daar een foto van maakte, dan moet je er bij zetten dat je Turkse familie over is, zei ze. De grap is goed geslaagd zodoende. Turkse familie hebben we niet, maar nieuwe Turkse vrienden kan altijd hè.
