Het duiven seizoen is vandaag ook weer begonnen, de oude garde heeft zijn eerste vlucht er alweer op zitten en ze zijn netjes allemaal weer thuisgekomen, ook al hadden ze een stevige bries tegen. Het was koud, maar wat wil je, dat is het eigenlijk altijd rond deze tijd van het jaar, we zijn alweer verwend.
Vanmiddag kwam zij van de Goudoevertjes even langs en vertelde over een nieuw THAIS restaurantje in Zierikzee en of we misschien zin hadden...
Nou dat hadden we best en even later schoven we al aan daar.
Erg gezellig in de oude verbouwde slagerij van Simmers.
We hebben heerlijk gegeten. Weinig keus, er is maar één menu, dus je eet wat de pot schaft. Maar erg smakelijk en gezellig.
Dus we liepen een uurtje of wat later verzadigd en verkwikt en aanmerkelijk aangedikt het Visslop weer uit.
Een oplettend mens als ik ziet gelijk dat daar iets is, in de verte, op de stenen. Dan kan ik niet wachten tot ik er bij ben natuurlijk.
Een basaltblok, die boven de moderne regelmatige blokjes uitsteekt met een herdenkingsplaatje plaatje erbij.
Ik kon het niet lezen. Vreemde letters, niet te ontcijferen, dus ik maakte wat foto's zodat ik het thuis eens wat beter kon bekijken. Ook daar is Photoshop heel handig voor.
Zelfs op de recht erboven genomen foto kwam ik er niet uit, maar bij deze iets van de zijkant, lukte het.
Gino Weber 25-09-1969 /18-07-2003
En dan ga je Googelen natuurlijk en dan kom je hierbij.
Niks te vinden verder en dan denk je een gedenksteen voor een mislukte voetballer, drank- en gokverslaafde borderlinder, die zichzelf van kant maakte... poeh, er moet toch meer zijn.
Dus ik mailde zijn broer, met de vraag waarom en waarom juist daar.
En toen kreeg ik het volgende mailtje terug:
Hallo Ria,
Dat klopt. Mijn ouders hebben daar een gedenksteen met goedvinden van Rijkswaterstaat geplaatst omdat Gino daar altijd zat te vissen. Deze plek heeft een bijzondere betekenis voor mijn ouders en ons gezin.
Nadat mijn broer is overleden heeft mijn vader een verzoek ingediend waardoor het monument tot stand is gekomen.
Dank voor je interesse. In het boek "Mijn broer Gino en ik" kun je lezen waarom we voor deze plek hebben gekozen. Met vriendelijke groeten van Ben Weber.
Gino had gewoon familie, mensen die van hem hielden. Ik vind het een mooi gebaar op een mooie plek en niemand die erover zal struikelen.
We waren al onderweg voor een rondje door de polder vanmorgen, maar de gang wilde er niet erg in komen. Didi stond elk moment stil en eigenlijk vond ik het ook niet dat je zegt we gaan er tegenaan vandaag.
We zijn omgedraaid en omdat er al iemand op de bus stond te wachten zijn we daar ook gestopt en even later ingestapt, naar Zierikzee. Volgens mij vindt ze het best leuk en gaat rustig liggen met haar kop half in het gangpad. Deze keer hadden we wel ruim zicht naar buiten.
In Zierikzee gingen we eerst even bij Joke langs, jammer dat ze nooit koffie heeft eigenlijk, maar evengoed gezellig even gekletst en zij wist hoe ik het snelst bij de dijk kon komen.
Vanaf daar weer richting Scharendijke, het was heerlijk achter de dijk, want toen ik er weer vanachter kwam, stond er een koude noordenwind. Joop was onderweg en heeft me op het laatste stukje opgepikt.
En kijk eens wat we vlak daarvoor in het land zagen staan! Onze bal! Hij draait er nog vrolijk op los
Dus ik controleerde de buitendijken vandaag en Joop ging vanmorgen vroeg even voor zijn koude benen naar de vatendokter. Niks aan het handje, alles stroomt voldoende door. Magnesium raadde de dokter aan en laat ik daar nu net zelf de laatste weken ook een pilletje per dag van nemen.
Vanmiddag ging ik even naar de kapper, beetje bijpunten ;)
We gingen even naar het strand vanmorgen, alweer lekker op tijd en we kwamen langs het nog ongeschonden Koepeltje. Het is een prachtig zinken dakje geworden, maar toch nog wel een houten frame natuurlijk. Ik ben benieuwd hoe het dit jaar de zomer doorkomt en of het werkelijk 'hufterproof' is. Er gaat zeker op geschreven worden, dus nam ik maar een foto of wat, waaronder deze.
Op het strand niets dan pret, we hadden een balletje meegenomen dit keer, dat doe ik eigenlijk anders nooit, maar ik dacht, ik doe een stukje strand op het gemakje vandaag en toen deed ik toch weer iets anders.
Veel mensen vinden dit saai, ik vind het heerlijk, hoe verder ik kan kijken hoe liever. Het is niet voor niets dat ik zo graag knip, zaag en snoei in de tuin.
Vanmiddag zat ik lekker in de zon en had zowaar mijn kleurpotloden tevoorschijn gehaald. Niet dat daar iets van gekomen is hoor, maar je weet maar nooit! Misschien morgen!
En vanavond aten we daghap bij Salud. Eerst nog lekker even op het terras gezeten, maar dat werd al snel te fris.
Joop ging vanmorgen al vroeg op pad om zijn duiven ergens in de Zak van Zuid-Beveland te lossen. Ik reed mee en werd in Zonnemaire gelost, het dorp waar ik achttien jaar woonde, trouwde en allebei de kinderen geboren zijn. Best een speciaal dorp zodoende.
Ellk plekje is vertrouwd en doet me aan vroeger denken. Hier fijn de oprit af, zonder te hoeven trappen en aan het eind de bocht door zoeven. Fietsen heb ik nooit leuk gevonden.
En verder onderaan de dijk, waar het nieuwe fietspad ligt, waar ik het een tijdje geleden over had.
Ik vind het prachtig!
In de 'knotjes' zat nog weinig leven. Hopelijk hebben ze de dijkverbouwing overleefd.
De boeren hadden het hartstikke druk onderweg, geen idee met wat, maar daar komen we nog wel achter.
En toen waren we ruim twee uurtjes later weer thuis, de meeste duiven waren ook al gearriveerd, hun tempo lag duidelijk hoger dan dat van mij.
Ik heb ergens een oud krat met vetplantjes te staan, mos groeit er ook volop in en nu piepen er een paar hele kleine bosviooltjes tussenuit. Die mochten vandaag op de foto.
Het was weer heerlijk. Joop scharrelde wat met houtblokken, we kloofden nog wat en ik liep een rondje. Alles op het gemakje natuurlijk, maar voor je het dan weet is zo'n dag zomaar weer voorbij. 't Is toch weer even wennen zo'n opgeschoven uur, ook al zou dat bij ons eigenlijk niet uit moeten maken.
1001 gedachten vanmorgen op de Delingsdijk, jammer dat je dat hoofd nooit eens even stil kan zetten.
Ik heb gerookt gisteravond, twee trekjes en ik weet nu zeker dat ik het nooit meer wil.
Geen gehoest of zo, maar meer dat mijn longen protesteerden in de vorm van samentrekken, zo leek het tenminste.
Een flinke wandeling en ik was al vroeg op pad, of was het nou juist laat. Nog niet heel warm, dat is het ook niet geworden, er stond een frisse noordenwind.
Joop is begonnen een poging te wagen de buitenkachel te lijmen. Eerst met alleslijmende kit en als die dan droog is aan de binnenkant vuurvaste cement. Als het niet lukt kunnen we hem altijd nog weggooien en een andere kachel kopen, maar deze zijn niet meer te koop. Zo mooi van vorm en lekker groot.
Daarna kwam de Spitfire van stal, die vertoonde de laatste keer kuren en we konden toen maar net thuiskomen, iets met de ontsteking, ik weet het verder niet, maar helemaal goed loopt hij nog niet. Even geen rondje toeren dus.
Op de motor heeft hij wel even een rondje gereden. Die deed het nog prima.
Het hele wagenpark stond zodoende buiten.
Ik wandelde een rondje en deed wat boodschappen in Zierikzee. Sommige mensen lopen er wel erg bloot bij zo ineens...
Lekker veel buiten in de tuin, wandelen en daarna weer in de tuin. Ook zitten hoor, gewoon lekker relaxed.
Het meeste werk is even gedaan en ik zie elke dag weer meer knopjes en blaadjes.
Ook de vijver komt volop tot leven, de kikkers springen weer als je er langs loopt, de zonnebaars is ook weer boven water, plus nog een hele hoop ander spring en kruipvolk.
Heerlijk gegeten vanavond. Vissoep vooraf. Joop gepocheerde zeewolf en ik een zalmmoot, de rest kan ik nooit onthouden maar op de site staat binnenkort vast een menukaart.
(O, ja en het bord boven de deur hangt nog niet goed, dat komt boven de dakgoot.)
Vandaag verhuisden Mir en ik de hutkoffer van oma Kristelijn-Kloet.
Oma werkte als jong meisje bij mensen intern. Wij weten dat het in den Haag was en Breda, maar misschien ook nog wel op meerdere plaatsen. Ze heeft er nooit veel over verteld. De mensen maakten vroeger veel meer mee, wat op den duur ook wel weggedrukt werd denk ik. Ouders die vroeg overlijden, grote gezinnen, armoe, oorlog en ellende, noem het allemaal maar op. In die koffer nam ze al haar bezittingen mee.
Mark had al een paar koffers en ze vonden het leuk om deze erbij te zetten, natuurlijk vonden wij dat goed want hij stond hier ook maar in de garage. Maar vandaag is hij dus weer verplaatst een stukje verderop en wat dichterbij het het huis waar de vader van Joop geboren werd, dat is het laatste huis op de foto waar de auto rijdt.
In de kist zaten oude jeugdboeken van mij en de fotoboeken van Mir.
Ik werd geroepen om even te kijken of ze wel de goede kist had en om gelijk even te helpen.
Dan kom ik ook wel weer mezelf tegen hoor, hele volgeladen bureaus versjouwde ik vroeger, wat nou leeghalen, veel teveel werk, schuiven en gaan! Maar toen ze van de trap af wilde onderaan die kist, ben ik er toch maar bovenaan aan gaan hangen, één misstap en je ligt beneden met die kist bovenop je...
Allemaal goed afgelopen natuurlijk en het boerderijtje is alweer een stukje gezelliger, zoals ze zelf zegt.
Het boekje van de foto heb ik er even tussenuit gehaald, eigenlijk is het van mijn zus staat erop. Het is ook wel een van de oudste.
Mir zelf loopt in korte mouwtjes terwijl ik zelf nog lekker mijn fleece aan had, maar ja ik ben dan ook niet pas ziek geweest natuurlijk ;)
Prachtig om te zien elk jaar weer en zeker met het weer van de laatste dagen. Ik ben er maar weer druk mee. Vandaag zelfs alweer voor het eerst gemaaid, dat was op sommige plaatsen best nodig.
Vanmorgen zag ik ook dat de buurman zijn gele Kornoelje gesnoeid had, daar heb ik toen gelijk maar een paar stekken van in de grond gestopt en gebeld naar het tuincentrum of de bestelling al gedaan was, dat was zo en toevallig was het ook net binnen. Toen kon ik het dus niet meer anuleren. Achteraf niet erg, want nu heb ik er best veel. Deze zijn groener dan de stekken van de buurman en de kale plek bij de blokhut is nu weer mooi opgevuld, als de stekken aanslaan tenminste.
Het wordt weer mooi, het grote genieten kan beginnen.
Vroeg op vanmorgen om de tuinstoelen even opzij te zetten, het was heerlijk rustig maar best fris... het ijs lag op de tafel.
Even later kwam de versnipperaar, inclusief twee man om hem te bedienen en ook nog even een boom om te zagen. Twee uurtjes later was alles gepiept en heb ik alle snippers weer verdeeld over de paadjes, zodat die er weer fris en fruitig bij liggen.
Tussendoor nog wat in de vijver gevist. Er is al behoorlijk wat alg, erg vroeg dit jaar. Terwijl ik daarmee bezig was ontdekte ik ook de eerste kikkerdril. Ik heb ze nog niet horen kwaken, alleen een paar keer een zacht gebrom zodat ik wel wist dat ze er nog zijn.
En toen Joop belde en vroeg of ik even de jonge duiven los wilde laten, heb ik daar maar weer eens een filmpje van gemaakt. Ze vliegen nog niet gelijk weg, maar gaan eerst even op het dak om daarna met z´n allen de hort op te gaan, gemiddeld een week of tien oud, een mooi gezicht.
Op de dag van de Strao werd er eentje aangevallen door een roofvogel. Ik zat hier achter mijn pc en zag ineens iets fladderen. Toen ik ging kijken, lag hij tussen de struiken, met de takken dwars door veren en weet ik wat nog meer. Ik heb hem er tussenuit getrokken maar zag wel dat het niet goed was, zijn kop viel er zowat af. We, Sil was er ook bij, hebben Joop erbij geroepen en die had het ook al snel gezien, die doif overleefde het niet.
Ik zag er best tegenop vandaag om naar buiten te gaan, het zag er zo koud uit en dat was het ook! Toch na een paar uur dralen de moed bijeen geraapt en eenmaal onderweg is het dan best lekker natuurlijk. We kwamen Floris tegen bij het Koepeltje en nog een vreemdeling, dat was even gezellig spelen met z'n allen.
Daarna reed ik nog even naar Burgh voor een vers gebakken stokbrood bij AH, we namen de toeristische route en de Pompe toren stond er zo mooi zonnig bij dat ik het niet kon laten wat foto's te maken.
En om de dag lekker af te sluiten aten we een makreeltje met stokbrood dus en nog wat kaasjes.
En nu heb ik alweer slaap, ik zou zo mijn bed inrollen, maar dat is nog een beetje te vroeg. Al zal ik het niet laat maken vanavond. Morgenvroeg komt de grote versnipperaar, werk aan de winkel dus, als ze klaar zijn.
Vanmiddag lekker even naar het tuincentrum in Renesse geweest, daar knapt een mens van op bij dat sombere weer. Ik wilde een paar struikjes voor wat kale plekken en gewoon wat ander vrolijk spul en daar ben ik goed in geslaagd. De rooie stokkenstruiken krijgen nog gezelschap van gele als het goed is. Als ik dat ergens anders zie staan vind ik het altijd mooi, vooral 's winters.
Inmiddels zijn ook te kamerplanten verpot, dat was nodig. Nu maar hopen dat ze weer wat opknappen, want veel bladverlies gehad afgelopen winter.
Afgelopen week heb ik de trapjes weggehaald. Ik wil graag dat dat stukje van de schutting komende zomer ook eens begroeid. Op de kale plek heb ik al een roos (met doorns) geplant en wat prrrikkkeldrraad rond de planken gedaan. We hebben tenslotte gewoon een hek, misschien tien meter verder lopen, maar je hoeft niet meer levensgevaarlijk te klimmen. Nou dat wordt nog wat hoor, ik ben benieuwd...
En toen zat ik gisteravond rond middernacht ineens in het ziekenhuis met een blaffende dochter. Daar word je niet blij van en Mir natuurijk nog veel minder. Toch in het vervolg maar wat eerder naar de dokter. Ik herken het natuurlijk wel, want zelf stel ik het ook altijd zo lang mogelijk uit. Daarna nog even langs de apotheek en zo kwam ik rond een uur of één weer klaarwakker thuis. Bij mij duurde het dus ook even voor ik eindelijk sliep.
Niet veel gedaan vandaag, even de spieren wat rust, vooral mijn handen zijn stijf en dik. Ik ben zo blij dat ik geen ringen meer draag. Oorbellen ook niet eigenlijk, alleen een armband en die irriteert me af en toe ook, want als ik type rammelt hij op mijn bureau.
Dat ik dingen niet meer draag wil natuurlijk niet zeggen dat ze me niet lief zijn. Ze zijn van mij, horen bij mij... en wie weet ga ik ze ooit weer eens dragen.
De bomen van foto hebben geen keus, ik dacht eerst dat ze al zo vroeg bloeiden, maar het zijn kaarsjes...
Na nog wat gerommel in de tuin vanmorgen, o.a. het schoonmaken van de bank en stoelen, zijn we vanmiddag eindelijk eens op de bus gestapt.
Dat was toch wel weer een aparte ervaring. Bussen is net autorijden, alleen schommelt het wat meer en je kunt niet naar buiten kijken als hond zijnde. Als mens zie je ook weinig, de ramen zitten veel hoger dan vroeger.
We zijn meegereden tot het Transferium in Renesse, verder gaat hij ook niet, dus als ik eens naar Burgh wil, moet ik daar eerst weer twintig minuten wachten.
Didi mocht voor niets, eigenlijk mag dat niet maar hoe het dan echt moet wist de chauffeur ook niet te vertellen, een ov kaart met een hondenkop is ook een beetje raar, al zou het dan wel zo moeten.
We liepen door Renesse en de polder terug. Het was heerlijk.
Druk met van alles, wandelingetjes tussendoor, het huishouden, voozover we dat dan nog hebben. Het lijkt een soort fliow waar je in zit. En dat is best lekker! Maar ik merk toch dat ik op moet passen. Vandaar dat ik vandaag alleen maar de ramen zeemde binnen en buiten en dat ik daarna een rondje Klokje deed en vanavond gingen we voor de daghap bij Salud, dus ik hoefde niet te koken.
Verder hoorde ik van iemand dat ik eigenlijk die lange pielen ook allemaal om moet zagen, veel beter. Dat moet dus nog voor maandag. Het zijn er niet zoveel, maar het zijn wel gewoon bomen.
Er staat er nu één voor boom te spelen terwijl hij dat helemaal niet meer is, alleen is hij daar zelf nog niet achter. Doorgezaagd tot op een paar draadjes, maar hij wil niet vallen. Duwen helpt ook niet, tenminste niet met mijn duw. Eens kijken of ik Joop de komende dagen even bij zijn lurven kan griijpen voor een paar uurtjes, of tenminste toch één, voor die duw en om de zaagsnede af te maken die ik in de kersenboom maakte.
Ik durfde eigenlijk niet, het was net te hoog, dus honderd keer het trapje verzet, trapje op, even meten en kijken en er weer af, totdat ik toch even de zaag aan kon zetten, maar kersenhout is hard en dat duurt dan lang en ik vond het al eng.... Dus toen er weer af en toch maar gestopt.
Ja ja, ik ben erg voorzichtig hoor. Ik heb geen zin de rest van de zomer in het ziekenhuis te liggen. Net als met het snoeien afgelopen dagen mijn grootste angst was dat ik in mijn voet zou zagen. Het is me gelukt een schamp langs mijn laars te geven, daar is het gelukkig bij gebleven ;)
In die paar dagen van snoeien heb ik toch een aardig klampje hout bij elkaar gesprokkeld. Dunne stammetjes natuurlijk, maar daarom juist wel fijn voor bij de buitenkachel, daarom heb ik het ook gelijk maar daar gelegd, er zat genoeg dood hout tussen en de rest kan na een zomertje zon ook wel gestookt worden.
En zo is het nu. Met aan de voorkant en op nog een paar plaatsen nog een grote takkenbos om te versnipperen. Over een paar lange pielen twijfel ik nog, maar ik heb de tijd tot maandag, dan komt pas de grote versnipperaar.
De loods bij de buren wordt ook weer gebruikt door de eigenaars zelf, dat blijft ook voorlopig wel zo. Lekker rustig. We zien het verder wel.
De narcissen bloeien. Het was een donkere dag maar dat vond ik helemaal niet erg, de temperatuur was goed voor hetgeen ik mee bezig was.
Na het snoeien deden we nog een rondje Kapelleweg en in het dorp een paar boodschappen, gelukkig ging Joop ook net naar huis zodat ik kon meerijden.
Dit stuk van de bomen ben ik behoorlijk aan het uitdunnen, het is erg nodig wat er groeit niets dan mos, veel te donker altijd. Maar ja, ik doe het wel op mijn gemak hoor, paar stammetjes zagen, dan de onderkanten in mootjes voor in de kachel en de rest op een hoop om te (laten) versnipperen. Kachelhoutjes in de kruiwagen, wegbrengen en opstapelen en weer een paar stammetjes...
Ik stond net te kijken in de keuken, maar als je ziet wat er al uit is en denkt dat dat dan een enorm effect heeft, nee. Vanmorgen ook eerst mijn huis eens een beetje opgeruimd, want na een paar weken rugpijn en een weekend straô was dat ook best nodig.
Ik ben dus weer lekker bezig in mien tuuntje en zo. Rugpijn is weer zo goed als over en dat wil ik graag zo houden.
Het was koud vannmorgen. We hadden al een tijdje staan wachten en Sil had het al opgegeven, maar ja, ik wilde nog wel een filmpje maken natuurlijk, dus ik wachtte mijn beurt af en daarna was het tijd voor soep!
En toen de soep op was, kwam ineens de muziek voorbij. Jaren hebben we er maar een beetje bij gehangen, want het is toch wel ver uit de buurt van het dorp. Maar sinds molen de Lelie weer volop draait en aan de weg timmert liggen we weer wat meer in de route.
Ik ben toen gezellig meegelopen naar het dorp. Memories hè, Nut en uitspanning is voor mij ook een stuk jeugdsentiment. De muziekkapel van Zonnemaire en mijn vader liep voorop en ik vond het heerlijk en huppelde achteraan.
In her dorp dronken we wat bij de Surf Inn, waar Kees speelde, heerlijke Gouwe Ouwe en we namen er nog eentje, daarna nog naar de buurman, dat was niets en toen nog even naar Salud. Ook Life muziek, maar ik voelde dat mijn benen niet meer zo goed wilden en eigenlijk vond ik het ook tijd.
Te weinig eten en teveel drank. Ik heb net een ommeletje gebakken en als het niet zakt lig ik over een uurtje in bed. Morgen weer een dag. en dan zal ik ook de foto's eens wat beter bekijken en een plekje geven.
Jammer dat het feest een vervelend staartje had. Tijdens het ringsteken is een meisje toen haar paard steigerde er vanaf gevallen. Ik weet verder geen details. Ze is opgehaald met de ambulance, even de berichten afwachten maar.
Ik had alles al klaargelegd om te gaan snoeien vanmorgen, maar ik kon geen beginnetje vinden. Toen ben ik maar vlug onder de douche gesprongen en heb eerst een flinke wandeling gemaakt. Achteraf ben ik daar heel blij om, want ik liep het grootste gedeelte nog in de zon. Even later was het betrokken en de temperatuur een paar graden gedaald voor mijn gevoel.
Toen zag het er plots heel anders uit en heb toen ik thuiskwam gelijk al het snoei en zaagspul maar weer opgeborgen. Geen zin vandaag en morgen hebben we, ijs en wederdienende, alweer feest in het dorp, de jaarlijkse Straô.
Mijn eerste roseetje aan het eind van de middag buiten in de zon, na een dag van hard werken. Ik had het verdiend!
Toen ik mijn glas op de tafel zette viel me iets op, er was iets, of eigenlijk, er was iets niet.
Deze had ik nog niet gehad blijkbaar zonder shag, want dat was het wat ontbrak.
En ik rekende eens terug, zo rond deze dagen is het toch alweer een half jaar dat ik niet meer rook. Heel af en toe denk ik, nu zou ik er wel eentje lusten, dus helemaal uit mijn gedachten is het nog niet verdwenen, maar die tijd komt ook zeker.
Voor Didi was het vandaag ook feest er waren vier konijntjes en zij had ze eerder in de gaten dan ik (of als/dan mij deze weet ik nooit). Dus die heeft als een speer over het land lopen vliegen, van Looperkapelle, naar den Osse, maar de konijntjes waren steeds sneller dan haar. Het duurde dus even eer ze weer bij me terug was.
Verder is mijn virusprobleem nu echt opgelost. Lees hier maar wat er op deed en hier hoe ik nog een trap na krijg. Bedankt Redstar, in alle opzichten.
Dus als jullie iets merken aan je pc, of er zit ineens een worm ergens tussen je toetsen, dan komt dat door mij hoor. Ik blijf het leven en zeker internet maar met een knipoog bekijken ;)
Vanmorgen nog wel een paar uurtjes kunnen snoeien totdat het ging regenen en het de rest van de dag niet meer droog werd. Ik krijg al een aardig klampje kachelhoutjes en er liggen nu drie hopen takken, maar ik ben nog lang niet klaar. Dit heb ik al zo lang willen doen, de boel aan de bovenkant lekker uitdunnen zodat het aan de onderkant weer wat uit kan lopen en wat dichter wordt.
Niet gewandeld omdat ik geen zin had doornat te regenen. Dat gebeurt niet vaak hoor, dat het echt zo de hele dag plenst. In plaats daarvan geknipt bij de kapper, dat moet ook soms gebeuren.
Met de auto even naar de Brouwersdam gereden om de grijze boel vast te leggen.
Het was even de vraag of de Straô van Scharendijke wel doorgang kon vinden komende zaterdag in verband met het paardenvirus Rhino, maar zoals het er nu uitziet gaat het gewoon door met alleen Schouwse paarden.
Prachtige duifjes heeft Joop, vooral deze witte vind ik erg mooi. Het zijn 'OOIEVAARTJES' en het zijn vast kampioentjes.
Ik zaagde wat en de versnipperaar heeft het geloof ik begeven, als tenminste het reset knopje waarvan ik het bestaan niet af wist, het niet teniet heeft gedaan.
Eigenlijk hoop ik dat hij echt kapot is, want ik zaag liever dan dat getrut met die takjes, daarvoor moet dan maar even een echte hakselaar komen.
Vanavond aten we heel gezellig een hapje met de Goudoevertjes, die houden we erin, zo om de paar weken even gezellig samen tafelen en bijpraten.
Oh ja, iemand nog last van vervelende spam bij de reacties???
Vandaag mijn kettingzaag weer eens tevoorschijn gehaald. het is nu echt de tijd ervoor, dus ik waagde een poging.... en het ging goed! Op het gemakje een paar stammetjes zagen, dikke onderstukken eraf voor in de kachel en de rest op een hoop slepen....
We hadden ook nog ergens een hakselaar, ooit eens gekocht bij de Lidl. Die zocht ik ook op en omdat alles op het gemakje ging, zorgde ik dat ik zoveel mogelijk rechte stokken had en niet al te dik en dan gaat het gewoon. Kleine afgebroken takjes hark ik bij elkaar en gooi ze tussen de bosjes, dat worden vanzelf snippers.
Ik ben dus de komende tijd wel zoet 's morgens, als het droog blijft tenminste. Daarna lekker een warme douche en gelijk maar de SLR crême erop in plaats van bodylotion, haha.
Niet ver gewandeld zodoende een rondje dorp vond ik ver genoeg.
Mijn tablet heeft sinds vorige week een keurige flap/beschermhoes/standaard.
Lekker zacht van binnen, hard van buiten en beter hanteerbaar. Daar lig ik nu 's avonds mee op de bank te Feuden/Feuten en af en toe wat te lezen.
Ik ben er inmiddels wel achter dat ik me niet met de televisieprogramma's moet gaan bemoeien, dat is niet de bedoeling, daar heb ik mijn eigen afdeling voor.... natuurlijk.
Vanmorgen bedruppelden we eerst alle duiven tegen de luizen. Er was er eentje gesignaleerd en dan moet gelijk de hele handel aangepakt worden, wat ook wel goed uitkwam want het spul was al een week over de datum, dus het restant kan weg. Joop vertelde doodleuk toen we ermee bezig waren, dat het eigenlijk niet meer gebruikt mag worden en dat je toch wel een mondkapje voor, handschoenen aan en oordoppen in moet tijdens het gebruik ervan...
Toen ik weer terug liep door de tuin en eens diep andemhaalde voor wat frisse lucht, speurde ik natuurlijk of er nog iets nieuws boven de grond gekomen was. Het longkruid bloeit al een tijdje, dat had ik al gezien, maar nu ook de anemoontjes.
Joop was al vroeg op stap en ik kon me nog even omdraaien vanmorgen. Heel in de verte hoorde ik ze al druk in de weer en toen heb ik het luikje maar eens wijd open gezet, om beter van al dat getsjilp en gekwetter te kunnen genieten. Heerlijke voorjaarsgeluiden.
Nog steeds weinig zon, al was hij er wel even vanmiddag en blommetjes ook. Net als elk jaar kan ik het allemaal wel weer de grond uit kijken, maar dat gaat niet hè, we moeten gewoon geduld hebben.
Rondje Ellemeet gedaan vanmiddag, maar geen paard gezien. Duidelijk een verkeerde timing.
's Morgens tegenwoordig koffie op de bank met mijn tabletje en dan heb ik het daarna wel gezien op het net. Dan vlucht ik naar buiten, want daar wordt het wel steeds aangenamer ook al schijnt de zon nog niet.
Ik knip en veeg en snoei en hark dat het een lieve lust is. Bukken gaat niet goed, maar voor de rest gaat het prima, zolang ik maar bezig blijf.
Na een paar uurtjes tuin doen we een rondje, ook dat gaat goed. Maar ja, als ik dan ga zitten en ik wil weer overeind dan kan dat wel even duren. Ik ga me er niet voor inhouden hoor, volgens mij hebben alle ouden van dagen last van hun rug. Het is niet lekker maar ja, er zijn erger dingen denk ik dan maar en het is al een stuk minder dan het was.
Mooi hè, de ribes. Ik zag hem vanmorgen ineens, het is ook allemaal nog zo verscholen in die grijze massa. Eergisteren snoeide ik een paar takken van de pruimen- en de kersenboom, die heb ik binnen in een vaas gezet. De knoppen glanzen en bollen helemaal op.
Joop helpt af en toe ook een handje, vandaar dat we best wel betrokken zijn bij het hele gebeuren. En vanavond aten we wat in Salud, alweer, erg lekker.
