Bij Joop begint de verkoudheid nu iets in hevigheid af te nemen terwijl het bij mij nu net op komt zetten, ik deed al af en toe een paracetamolletje en nu ook strepsils erbij en zuigsnoepjes, ik hoop niet dat ik het zo erg krijg als Joop want die hoestte alsof het uit zijn tenen kwam.
Vanmorgen was hij eindelijk aan de beurt bij de dokter als vervolg op de uitslag van de MRI en inmiddels ook een nacht in het ziekenhuis.
De dokter weet het nu ook niet meer en gaat eerst overleg plegen met haar collega's.
Als vervolg op de ziekhuishuis opname volgt er een slokdarmonderzoek, dat kan gewoon in Zierikzee. We wachten nu op een telefoontje wanneer dat onderzoek kan plaatsvinden en eentje hoe nu verder met de voet. De verkoudheid gaat gelukkig vanzelf over.
Verder gaat alles wel goed hoor, ik liep om kwart over acht al door de polder en Didi vond het half vijf toch echt wel tijd om te eten. Vanmiddag nog een rondje door de frisse lucht en we kwamen alweer een bekende tegen die gezellig meeliep voor een kopje thee.
Weer een tekening klaar en al vind ik hem zelf niet zo geslaagd toch post ik hem natuurlijk en begin nu weer vrolijk aan een nieuwe het gaat er ook niet om hoe leuk of mooi ze zijn (dat is alleen maar meegenomen), het gaat er om hoe lekker ik bezig ben.
Vanmiddag een uitgebreid oogonderzoek laten doen bij 't Optiek in Zierikzee omdat mijn zus me gewaarschuwd had dat er kans op glaucoom was, dat kan erfelijk zijn. Gelukkig was er niets aan de hand. Alles netjes binnen de groene lijntjes, dat kon ik zelfs goed zien.
Dat tunneltje waar de bloedvaatjes doorheen gaan naar de hersens is een beetje aan de nauwe kant, maar dat is ook niets verontrustends, staar ook nog niet dat je zegt poeh poeh, dus heel fijn allemaal.
Ik vond het er echt weer voor en ik kon gelijk terecht. De bril die ik heb is goed, alleen voor in de verte iets te sterk vandaar dat ik de neiging heb hem af te zetten als ik wandel. Eigenlijk is hij precies goed voor wat ik wil, want dat vertelde ik ook. De eerste tien meter en dan daarna zonder ook al zou dat volgens haar nog niet meevallen. Ik heb ook nog gepast maar deze heb ik nog niet zo lang en ik zag ook niets waarvan ik dacht, dat is hem! Dus we houden het even voor wat het is.
Wollen sjaal en wanten opgezocht, muts ook wel maar die had ik vanmiddag nog niet opgezet en daar had ik eigenlijk wel een beetje spijt van. Straks gaat hij in elk geval wel op.
Toch wel lekker gewandeld hoor en vroeg op natuurlijk, een lange dag weer. Gelukkig kwam de buurvrouwvaneenstukjeverderop met haar haakwerkje aanzetten, ze kwam er niet uit, of ik kon helpen.
We hebben een tijdje zitten prutsen en ik denk eigenlijk dat het zo niet goed komt. 'Trek maar uit' roept Joop al 'een puzzel met een foutje komt ook niet meer goed'.
De buurvrouwvaneenstukjeverderop was nog niet bij ons binnen geweest dus we deden een rondje huis en ze zag de tekening waar ik gisteren mee begonnen was, altijd weer leuk om te merken dat ze toch heel anders zijn dan verwacht. Toevallig was ik bij deze begonnen met af en toe een foto te maken, want het proces van maken daar snap ik zelf ook niets van, dat gaat gewoon.
Na een nacht niet slapen lag ik er gisteravond erg vroeg in, niet erg gunstig natuurlijk omdat dat gedoe met die klok ook weer stond te gebeuren, ik raak daar altijd toch wel van uit mijn doen.
Na een tijdje wakker liggen sloeg het acht uur, dat is fijn dacht ik want eigenlijk is het dus nu al negen uur....
Zo ben ik de hele dag aan het rekenen hoe laat het 'eigenlijk is'.
Ik kwam net beneden en Didi kijk me uitgehongerd aan na twee fijne wandelingen in de kou, de klok zegt dat het nog maar vier uur is, maar zij weet wel beter.
En dat duurt nog wel een dag of wat, want daar zijn we zomaar weer niet aan gewend.
Ik zei het al, erg koud vandaag, Joop hoest als een gek, niets engs maar erg verkouden, dat komt er dan ook nog eens bij maar dat gaat gelukkig weer vanzelf over.
Met een beetje geluk bloeien de narcissen met kerst, dat zou leuk zijn! Ze floepen met de regen opeens de grond uit. Ik heb ze vorige week pas geplant. Of misschien zijn dit wel druifjes, ik weet het niet meer.
Het was weer bal afgelopen nacht. Joop had weer die koliekachtige pijn 'op zijn borst' zegt hij dan maar we beginnen nu toch te denken dat het de maag o.i.d. is. Vorige keer zakte het snel en is hij de volgende morgen naar de dokter gegaan.
Terwijl ik 112 aan de lijn had zakte het wat weg en ik zei dat het toch misschien niet nodig was, maar ja dat draaien ze dan toch niet terug. Het hele ritueel weer en om half drie reden ze weg en ging ik maar weer terug naar bed met een hartslag van heb ik jou daar, dan kom je heus niet meer inslaap en ik had ook daarvoor nog geen oog dichtgedaan.
In het ziekenhuis nemen ze dan bloed af en kijken of er bezinksel is, dat is niet goed, maar dat was er niet. Nog een keer controleren en om tien uur mocht hij weer naar huis. Met de boodschap dat hij naar de maag- darm- leverspecialist moet, dat kan er dan mooi nog wel bij als hij komende week voor zijn voet de volgende stappen gaat ondernemen.
Toen ik bij het ziekenhuis aankwam moet je door zo'n poortje, ik zag een afbeelding van een hand bij een knop en ik drukte, er gebeurde niets en ik drukte nog eens, er was ook een gleuf voor een card, maar die had ik niet, ik gaf het op en ging achteruit (gelukkig zijn er meer poortjes zodat ik de boel niet al teveel blokkeerde), niemand kwam ook even kijken waarom het niet ging. Ik maakte een rondje en vroeg het aan iemand die daar liep. "Meneer hoe kom ik op het parkeerterrein?" "Daar bij de slagbomen en dan op de 'groene knop' drukken.... " zei hij. Tja op zo'n dorp blijf je toch een beetje achterlijk. Het was ook echt niet de eerste keer dat ik daar kwam, maar eenmaal weer voor de slagboom zag ik hem gelijk! Ik drukte, er kwam een kaartje en de boom ging omhoog... erg hè. Dat komt gewoon omdat ik niet geslapen had natuurlijk, ik zag ook bijna niets in het begin in de auto, mèt of zonder bril dat maakte niet uit.
Oh en nu ik het zo typ herinner ik me dat ik ook eens naar de oogspecialist moet, Janny haar oogdruk was te hoog, met kans op glaucoom zei ze, dat moest ik ook laten controleren want dat kan erfelijk zijn en je kan er blind van worden, toch maar eens doen misschien.
Maar we zijn weer heelhuids thuis en wachten op het vervolg, voorlopig is er nog niets aan de hand en straks moet Max weer trainen. Proost! Op het leven!
Vandaag was het echt regenjassenweer. Mijn nieuwe regenjas kwam gisteren dus die was net op tijd binnen. Een fijn buitje al leek het erger dan het was, maar ik bleef droog en daar gaat het maar om. Fijne jas met een gewoon touwtje in plaats van altijd maar die rare elastiekjes en nog ruimte genoeg voor iets extra's eronder.
Joop reed vanmiddag naar Vlissingen voor de uitslag van de MRIscan die niets opleverde, niks gevonden. Terug naar de huisarts voor de volgende stap, dat schiet niet op zo. Of iets met de aders of met de zenuwen zei hij, dus alle twee tegelijk maar aanslingeren als dat tenminste mogelijk is.
Ik wandelde ondertussen een rondje en maakte de tekening waar ik mee bezig was af.
En zo zag het er vanmorgen weer uit! Mensen denken vaak dat die polder, zeker als je vaak hetzelfde rondje loopt, altijd maar hetzelfde is, maar niets is minder waar. Altijd anders, iedere dag en je kunt gewoon om je heen kijken want die weg en die kuilen of hobbels die zijn er wel altijd wel, maar die ontwijk je blindelings.
Vanmiddag toen ik aan de wandel was belde Joop, "waar ben je?"
Ik was bijna thuis en hij vertelde dat er een oude bekende zat te wachten, iemand die ik een jaar of vijftig al niet meer had gezien. Hij vertelde niet wie, want ik moest eerst raden.
Buiten heb ik mijn bril niet meer op dus eenmaal binnen moest ik even wennen, maar toen zag ik het wel gelijk hoor, ik vond het erg leuk! Zeker heel lang niet meer gezien, ze was verhuisd dat wist ik natuurlijk, ze woonde al lang niet meer op Schouwen en we kwamen elkaar gewoon niet tegen als ze er wèl eens was. Haar zus wel af en toe en daar maakte ik dan een praatje mee en ik zal zeker wel eens hebben gezegd dat ik Nellie nooit meer gezien had en dat ik dat best jammer vond.
Deze Nellie dus, een nieuwe foto zag ze niet zitten, we houden het bij de oude, eigenlijk zijn we ook niets veranderd.
Hier samen met haar zus. Eerst was ik vriendin met Nellie, maar toen ineens werd ze vriendin met een ander, dat vond ik eigenlijk helemaal niet leuk, maar daarna werd ik vriendin met Suus.
Zulke dingen zijn me later vaker overkomen, dat vriendinnen me ineens lieten zitten, dat kwam soms ook door omstandigheden omdat de een bleef zitten en de ander naar de volgende klas ging, maar ook na schooltijd en op latere leeftijd. Zo is het leven, het is één grote wandeling en we lopen soms een stukje met elkaar op.
Nellie wist zich nog te herinneren dat ik links was en dat dat op school eigenlijk niet mocht al hadden we toen wel een vooruitstrevende leraar, ik kan me niet herinneren dat leraren moeilijk deden.
Volgens haar deed de dominee dat wel. Dominee van Wijk sloeg me! Ik moest met rechts! Ik weet er echt niets meer van dus veel indruk heeft het niet gemaakt. Wel meen ik me te herinneren dat die godsdienstlessen op maandag waren, dus daar moest ik waarschijnlijk eerst even doorheen.
Als je leest Nellie, ik vond het erg leuk en hoop je nog eens te zien, dus altijd welkom als je in de buurt bent!
We kwamen niet ver vanmorgen, we hadden allebei niet zoveel zin geloof ik en dat mag gewoon natuurlijk, dan slaan we bij Prince af naar de Achterweg.
We riepen even goeiemorgen tegen Wim die bovenop de steiger stond, volgens mij had Didi hem op de heenweg bovenop de dijk al geroken, de wind kwam ook van die kant en ze bleef echt een tijdje staan om haar neus in de lucht te houden.
Sinds jaren een begrip in Zierikzee. Deze foto's maakte ik vorig jaar toen ik even moest wachten op mijn harinkjes. De winkel aan de Mol waar ik het laatst met mijn moeder was toen ze nog een bokkinkje voor mijn vader kocht. We gaan allemaal een keer, maar toch, de dood van de één grijpt je nu eenmaal meer aan dan die van een ander.
Het is een kunstige paddenstoel vind ik, het lijkt wel een yin yang symbool.
'Oe kant zo hroeie zongder steeltje' zou Piet zeggen. Jammer dat zijn bankje zomaar met onbekende bestemming verdwenen is.
Herfstig vandaag, er was een frisse wind, even wennen weer maar voor een hond loopt het toch net iets makkelijker krijg ik het idee.
Vanmiddag liepen we richting de Veerhoek, maar waar ik onderweg al een vermoeden van kreeg bleek waar, ze waren niet thuis, dus maakten we rechtsomkeert. Jammer maar helaas, geen staafje uit de snoepkast vandaag.
Een lief kalfje onderweg, de koeien gingen er steeds beschermend voor staan dus een foto maken viel niet mee, maar toch eentje.
Joop puzzelt en vergadert vanavond weer. Nog drie nachtjes. Het wordt tijd want het wordt echt niet minder ook al wandelt of fietst hij niet.
Vanmiddag kwam ik weer langs dat rare bouwwerkje tussen Zonnemaire en Noordgouwe waar eens de molen stond, dat weten de meeste mensen die hier wonen nog wel denk ik. Die molen heb ik zelf niet meer met eigen ogen gezien, hij werd in 1952 gesloopt, net voor de ramp.
Zo is het nu, niet bepaald een rustig stukje om te lopen zo langs de weg, maar files zijn hier nog niet gelukkig, het is meer af en toe een auto.
En zo was het toen, het hokje zit achter de molen denk ik... de tramrails linksonder in beeld.
En zo vanaf de kant van Zonnemaire, het hokje zit achter de bosjes zegt Joop (of het moest nog gebouwd worden denk ik) en nog geen tramrails te bekennen. Wel op allebei de foto's een bestraatte weg, asfalt bestond nog niet, ik weet het nog goed.
Zo hè hè, dat is er nu ook eindelijk eens uit, dat was ik al zo lang van plan en vanmiddag maakte ik een foto van de ruïne (het ruïnetje) het stelt niets voor.
Lekker dagje vandaag. Best nog warm wandelen met trui en jas.
Na weken van zowat geen slaap, sliep ik vannacht in één keer door, heeeeeerlijk! Wat voel je je dan een ander mens. Ik at gisteravond een banaantje voordat ik naar bed ging, misschien moet ik dat vanavond weer doen.
Het was een heerlijke dag, ik had er zin in! Een lekker ochtendrondje Korteweg met Didi, vanmiddag een rondje met Joop die al snel weer last van zijn voet kreeg, maar nu wel zijn handschoenen uit kon proberen. Het werd een kort rondje zodoende, maar de handschoenen bevielen prima!
Na de soep en een tijdje tekenen had ik zin om nog even naar buiten te gaan, dus deden Didi en ik nog een rondje Korteweg. Pasta gekoookt en nu voldaan achter de pc.
Een heerlijke dag, dat zei ik al geloof ik. Ik liep gewoon in mijn trui trouwens hoor, shirtje eronder voor de wind dat wel, maar wat was het lekker!
Eigenlijk ben ik 's morgens net altijd te laat voor mooie zonsopkomsten en de daarbij horende kleuren, maar dat ook de lucht verandert is een ding wat zeker is. Uitgesproken randen, rolwolken, vreemde wolken, het is gewoon anders allemaal.
En nu maar hopen dat die ring nog steeds betekent dat er regen aan komt. Ik ben wel van plan een goeie regenjas aan te schaffen. Zo'n softshell jas houdt wel iets tegen, maar na een kwartiertje in een flinke bui komt het er toch wel doorheen en ik denk dat als de bui eenmaal losbarst, dat dan het einde zoek is.
Vandaag nog geen regenjas nodig gehad, eigenlijk helemaal geen jas. Lekker gewandeld en daarna een flinke pan pompoensoep gemaakt. Lekker en makkelijk!
De bloemen van de zwarte toorts van gisteren, ik vind ze prachtig met dat paars en rood erin.
Lekker gewandeld vandaag. Ik hield weer eens een dag over, dat gebeurt regelmatig hoor niets ernstigs, maar eigenlijk had het dus zaterdag moeten zijn en het was nog maar vrijdag, fijn!
Vanmiddag eigenlijk alweer te warm, niet voor mij maar voor Didi, maar we liepen toch lekker naar de groenteboer op Noordgouwe op het gemak, en als het meezit voor Didi even een praatje met deze of gene zodat ze even lekker in het gras kan liggen en dat kon.
Joop is weer druk in de weer voor de duiven. Gisteren heel de dag onderweg, overleg hier, vergadering daar, prijzen uitzoeken en zorgen dat alles er netjes op komt qua naam, het is weer een heel geregel. Vanacht pas tegen eenen thuis en dan nog even bijkomen en zitten met een wijntje dan is het zo halfverwege de nacht.
Nog een week geduld en dan is er de uitslag van de mri, we kijken er naar uit het is toch fijn als je weet waar je aan toe bent en of er iets aan te doen is. Gelukkig hebben we een automaatauto, want schakelen zou ook niet fijn zijn.
Hij bloeit al een tijdje op de dijk en vandaag eindelijk eens een foto gemaakt al stond er eigenljk teveel wind. 't Is ôk oaltiet wat.
Een zwarte toorts denk ik, niets bijzonders staat er, maar daar ben ik het niet mee eens hoor, hij is toch prachtig!
Als er morgen minder wind is de bloempjes eens wat beter op de foto zien te krijgen.
De schilder is klaar en het stof alweer netjes opgeruimd. Alles is mooi egaal wit. De schilderijtjes hangen weer, al was er net wel een grote klap of meer een dreun... toen ik ging kijken bleek er een grote spiegel van zijn spijkertje gevallen en wonder boven wonder was hij gewoon nog heel... gelukkig.
Boven is de schilder klaar wat mij betreft. Joop begon op het laatste moment nog over een 'randje', ik liet het even voor wat het was, lette niet op, was het een randje in de technische ruimte, waar alle spullen stonden, netjes stofvrij achter de deur, dacht ik! In plaats dat ze dat dan even zeggen, dan had ik er een lap overheen gegooid, lappen zat, maar nee hoor, mannen!
Nu ja ik moet niet zeuren, het is heel mooi geworden, morgen nog het halletje en de wc.
Ik zet (bijna) alles gewoon weer terug, het is ook zo gebeurd om het weer weg te zetten, ik heb geen zin in twee weken ongemakkelijk en schilderijtjes kunnen toch gewoon blijven hangen als de zeilenlegger komt.
Ik voel me altijd een beetje vleugellam met werkmensen in huis, je kunt niks doen behalve koffie schenken en wachten tot het karwei geklaard is.
En wanneer zou dat dan moeten gebeuren, vroeg de zeilenleggerplanner van Paauwe. Vrijdag, hoorde ik mezelf zeggen, tja.. hij vroeg het toch. Nou dat lukt dus niet, 5 november op zijn vroegst, dan pas is het zeil er ook want dat was niet op voorraad. We moeten dus even geduld hebben.
De schilder was er vanmorgen netjes op tijd en hij begon met de slaapkamer, die was gelukkig al ruimschoots klaar toen hij vanmiddag niet lekker werd en naar huis ging, hij zag behoorlijk witjes. Gelukkig voelt hij zich al beter en morgen komt hij gewoon weer. Raar warm weer ook, de verflucht blijft ook hangen er staat geen wind.
De slaapkamer is alweer aan de kant, alles inruimen doe ik niet, we moeten maar even behlepen.
Vanavond een rondje Korte Weg rond zonsondergang met een opkomend maantje, heerlijk!
Verder stopte ik de bolletjes in de grond, nu maar weer wachten op de dingen die komen.
Morgen komt de schilder. Zodoende heb ik vandaag heel de bovenverdieping leeg gemaakt op de grote stukken na, die moeten heen en weer geschoven worden. Alles staat in de technische ruimte en ook nog wat in de badkamer. Kleden liggen klaar, hij kan zo beginnen.
Ook Paauwe gebeld want ja, de schilder komt nu zoveel eerder, dus kan het zeil ook eerder, dan hoef ik niet nog eens alles leeg te maken. Ze hebben nog niet terug gebeld. Duimen maar.
Vanmiddag de achtertuin opgeruimd en een rondje rond Keesje dat gaat nog net met de warmte.
De tekening is therapeutisch :) Net op tijd klaar ook want tekenspullen zijn ook weg, alles leeg.
Met een beetje fantasie en dat heb ik, kan je je zomaar voorstellen dat de lente eraan komt, want is dat nu oud of jong groen blad...
En zijn dit nu laatbloeiers of vroegbloeiers, je zou de kluts er van kwijtraken.
Heerlijk was het vanmorgen weer en zo stil ook op de zondagmorgen, zo hou ik het nog wel even vol en vanmiddag was er een fijn windje uit het zuidwesten. Prima!
Eind van de middag dronken we een wijntje bij het cafetaria en aten patat met sate en croquetjes, erg lekker!
In de Smisse was er cabaret vanmiddag, dat is voor ons niet te doen. Joop zal er geen woord of tenminste toch weinig van verstaan en ik word ook alsmaar dover merk ik en zeker met geroezemoes erbij is het dan niet leuk meer.
Kijk, dit heet nu groenbemesting. Geel paars of wit, maar vooral niet groen natuurlijk. Het lijk wel zomer in de polder. De boeren rijden af en aan want de aardappelen moeten er nu uit blijkbaar. Het is er ook weer voor natuurlijk, eindelijk eens een keer geen grote blubberpoel, maar droog en nu weer te kleine aardappels? Ik koop ze bij een boer hier in de buurt, maar dat zijn mooie aardappelen, die joekels hoef ik toch niet.
De bloembakken op de stoep kregen een grote beurt vandaag, wat dingen eruit, nieuwe aarde erbij, paar dingen verplant, het is nog niet goed, maar nu toch weer wat netter. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen Suzanne helemaal te rooien, ik heb haar wel flink gekortwiekt. Foto komt nog wel een keer.
Na mijn middagwandelingetje dronken we een biertje op het terras van de Smisse. Er was een opa die zijn verjaardag vierde met familie, best gezellig. Op een gegeven moment kreeg ik door van de familie dat opa mij herkende, dus ik informeerde eens, maar blijkbaar had opa tegenwoordig veel bekenden.
Weer terug op mijn plek bedacht ik toch dat het misschien niet eens zo gek was, mijn zus en ik lijken veel op elkaar en ik wist dat ze ooit bekenden hadden met dezelfde naam. Dus toen we weggingen informeerde ik nog eens of ze mijn zwager kenden en jawel....
Dus ook al is iemand ziek, vergeetachtig, of denk je zelf ojee hij ziet weer een bekende, dan kan dat best ook eens waar zijn. Kinderen weten ook niet altijd met wie pa of moe contact had, het wordt dan maar al te vaak op de ziekte afgeschoven.
De foto's van zonsopkomsten en ondergangen zijn de laatste weken niet van de lucht, het is ook wel mooi natuurlijk, maar ik vind dat er overdag ook genoeg moois te zien is, alleen kwam het daar vandaag niet van.
Waar het dan wel van kwam weet ik ook niet en waarom er opeens op een heel oude post gereageerd werd weet ik ook al niet. Het is te warm, ik ben er klaar mee, ik wil een frisse neus als ik lekker buiten ben geweest.
Morgen nog warmer, toemaar, van mij mag de knop om en de verwarming aan. Bontlaarzen doe ik stiekum 's avonds al aan
De dag begon met een paar druppels regen, maar de rest van de dag werd het alweer snel warm, poe poe. De hortensia hangt alweer slap zag ik vanavond, we blijven water gieten zodoende. Lekker weer is fijn maar de natuur heeft ook af en toe wat water nodig.
Alles bij elkaar toch een paar fijne rondjes gewandeld, vanavond ook nog Didi had er ook zin in gelukkig.
Vanmiddag op de thee bij een dorpsgenootje, we leerden elkaar kennen op de burenbbq van een paar weken geleden. We hebben gezellig gebabbeld en doen dat vast nog weleens een keer, denk ik.
En nu ben ik er moe van, die warmte is ook niet gewoon vind ik.
Volgende week komt de schilder al, vroeger dan gepland, joechei... ik ben blij!
Met Ina gaat het heel goed, na onderzoek blijken er geen 'vreemde' cellen meer aanwezig! Dat is ook al fijn! Voorlopig revalideert ze in een daarvoor geschikt hotel.
Update:
Ik snap niet waarom iedereen op een heel oude post reageert.
Mijn nieuwe zolen zijn binnen en de andere retour. Er ligt nu echt Continental rubber onder, ik ben benieuwd, het voelt in elk geval al veel harder aan dan de vorige.
En omdat we toch maar weer niet gaan overwinteren in Spanje bestelde Joop lekkere verwarmde handschoenen zodat hij toch gewoon naar buiten kan zonder dooie vingers te krijgen, best spannend ook want het is altijd in een mum van tijd raak. Hij heeft niet gefietst of gelopen vandaag, want de pijn was ook weer terug na het fietsen van gisteren. Gelukkig heeft hij een fijn nieuw bureau en is er genoeg werk te doen voor de duiven. Voor de afleiding is er dan af en toe wat puzzelwerk.
Ik kleur. wandel en doe af en toe iets huishoudelijks, het is zo lekker buiten!
Het is een beetje raar en eigenlijk weet ik ook niet goed of ik het er wel over moet hebben, maar ik doe het toch. Dat ik twijfel ligt alleen maar aan wat ik verwacht dat er gezegd (of gedacht) gaat worden.
Het gaat erom dat ik eigenlijk sinds een week of twee pas weet dat ik in een hokje pas, bij een groepje hoor, het is maar hoe je het ziet. Natuurlijk weet ik allang dat ik al die eigenschappen heb en dat ik ben wie ik ben, maar ik vind mezelf wel vaak heel kinderachtig en een zeur en vooral dat dat eigenlijk niet kan en dat ik het ook niet mag laten blijken.
"Ria, die loopt altijd te brullen" zei mijn moeder eens tegen mijn zus toen ze naar mij vroeg. Niet alleen als ik verdriet heb hoor, ook uit kwaadheid, of bij iets moois en dat kan dan gewoon een bloemetje zijn, of als ik aan iets of iemand denk en dat is soms best vervelend ook.
Ik vind het een opluchting voor mezelf dat er nu een verklaring is dat ik daarom zo ben, maar verder kan ik er ook niets mee. Wel had ik het liever wat eerder geweten, het is ook erfelijk.
Het is net als ADHD denk ik, dat bestond vroeger ook niet, je had drukke en rustige kinderen en nog wat er tussenin. Ik denk dat ik een gevoelig emotioneel kind was, er zijn me ook dingen overkomen waarvan ik nu denk dat ze veel meer met me deden dan ik toen besefte en dat ik daardoor nu ook kan verklaren waarom ik geen zin meer heb energie te steken in sommige zaken en dat ik zeker geen dingen meer doe waar ik tegenop zie.
Heerlijk gewandeld vandaag, het was een fijne dag!
Vijf weken heb ik ze nu en ik was/ben erg tevreden, ze lopen heerlijk. Gisteren bekeek ik de zolen eens en daar schrok ik toch wel van, zulke grote afstanden loop ik nu toch ook weer niet, dus ik nam eens contact op via de chat en vertelde mijn verhaal.
Excuses excuses dat is niet de kwaliteit waar Adidas voor staat, een foto toesturen ging niet, maar dat hoefde ook niet binnen zo'n korte tijd. Als ik ze retour stuur, waarvoor ik een nieuw retouretiket kreeg, krijg ik het totale aankoopbedrag terug, of ik kon ook kiezen voor een kortingscode van 30% op een nieuw te bestellen iets.
Ze gaan dus terug en ik bestel dan de iets duurdere waar 'continental' rubber zolen onder zitten eens kijken of die sterker zijn en zo niet dan ga ik ze dat weer vertellen, zo moeten ze er toch achter komen.
Op de koop toe kreeg ik ook nog een nieuw te besteden kortingscode van 10%
Een stuk kouder maar toch nog best lekker vandaag.
Joop fietste alweer een rondje en doet het rustig aan.
Sil en ik wandelden een rondje of twee. Het was heerlijk weer alweer.
Daarna zeemde Sil de ramen van de kapsalon en vanmiddag verhuisde ze naar Haamstede. Joop had verzonnen dat het misschien leuk was met z'n vieren een hapje bij de Surf te eten en na wat vijven en zessen werd het toch uiteindelijk de Surf. Zo tegen zessen had Mir tegen Joop gezegd, maar ja daar was een kleine spraakverwarring bleek later, iets met een uur.
We hebben lekker gegeten, al wil ik nu tijdens het eten er liever nog niet over praten wie er later mijn luiers gaat verschonen... als dat al zou moeten gebeuren, maar het schijnt dat dat een normaal gespreksonderwerp is tijdens het eten, iedereen praat daar tegenwoordig over onder het eten.
Gisteren is Joop zijn voet door de mri scan gegaan en nu mag hij weer tot de 28ste wachten op de uitslag. Hij heeft vandaag wel weer voorzichtig een stukje gefietst.
Ons kind werd vijftig vandaag dat gaat ook gewoon door terwijl wij alsmaar ouder worden. Wij feliciteerden haar even in de middagpauze en namen haar cadeautje mee.
Jaren heeft ze erom gezeurd. "Mama mag ik je vlinderbrosje lenen, je krijgt het heus weer terug". en steevast was mijn antwoord, "nee hoor, wacht maar tot ik dood ben dan is 'alles' voor jullie".
Ik heb bijna niets van sieraden en die paar dingen die ik dan heb daar kijk ik dan af en toe naar, dragen doe ik ze bijna nooit. De verrassing was dus best groot vanmorgen toen het doosje open ging.
Het 'brosje' van mijn moeder met veel gevoelswaarde. Ik vind vijftig een mooie leeftijd om zoiets cadeau te doen en hopelijk heeft ze er nog veel plezier van.
De foto's op oudere posten 'doen' het weer even niet, Photobucket doet zijn best alles weer in orde te krijgen zeggen ze, het komt dus best weer goed al kan het even duren.
Vanwege dierendag een overdosis Didi en ondergetekende.
De trui in beeld. Deze keer wat minder groot dat is fijn voor onder de winterjas, dat propt niet zo. Ik had ook maar vijf bollen van elke kleur en in strepen had ik geen zin, dus lostte ik het zo op en maasde de love, peace en happiness afbeeldingen er op voor de aardigheid. Zo'n trui heeft niemand.
Didi is vandaag op de kop af negen jaar bij ons en hopelijk blijft dat nog even zo. Ze begint de dag altijd lui, op het gemak wakker worden en na de thee gaan we dan de dijk op en kijken we hoever we vandaag komen.
's Middags een flinke wandeling met daarna wat lekkers.
's Avonds meestal nog een rondje rond het dorp en halfverwege de avond gaat de deur dicht als ze in haar mand ligt. Wij zijn van de vaste gewoontes dat bevalt het best.
Vanmorgen twee wortels uit Joop zijn hoofd gepeuterd door de kaakchirurg. Het was net oude kaas zei hij, ze brokkelden steeds af een heel gedoe dus, maar het zit er weer op. Hij moet dan ook dagen van te voren al stoppen met de bloedverdunners anders wordt het een bloedbad. Twee achterste kiezen waar één impantaat voor terug komt volgend jaar.
De pijn valt mee tot nu toe en ik heb pap gehaald vanmiddag, dat krijgt hij anders nooit.
Terwijl hij weg was heb ik gestofzuigd, of stof gezogen kies maar wat, dan hoefde ik daarna geen herrie meer te maken. Mijn trui afgemaakt en heerlijk gewandeld, zo en dan tot eind december ongeveer, ik ben voor.
Het wordt nu ook hersft in mien tuun, de wingerd wordt rood en de trompetbloem geel, er zijn nog bloemen, het is een fleurige boel en wat was het heerlijk vandaag!
Lekker gewandeld en de trui afgebreid en in elkaar genaaid, nu ga ik er nog iets leuks mee doen, denk ik, als het lukt. Dat wordt nog een verrassing.
Mir kwam ook gezellig even op de koffie, ze had een vrije dag. Een lekker lang weekend mag ook weleens als je niet op vakantie gaat vond ze en gelijk heeft ze.
Ik kwam weer langs de schaapjes vandaag en nu kwamen ze me weer wel al blatend tegemoet. Didi vinden ze ook leuk en Didi de schapen ook, tot op zekere hoogte. Op het eind kwam daar abrupt een eind aan en of het nu de schrik was of iets anders, maar er gebeurt daar toch iets raars met dat ene 'schaap'.
