De polder was heerlijk opgefrist vanmorgen, de boeren waren blij met het buitje denk ik en ik ook. Met regen onderweg viel het mee. Twee rondjes , druppels met windje mee vanmorgen en vanmiddag hagel op hetzelfde stuk, daar word je helemaal niet nat van.
Ze hadden afgelopen nacht mijn kruik op de stoep stukgeschopt dacht ik, ik maakte me al boos. Kruik kapot bloemetje op straat... ik wilde weleens weten wie dat gedaan had en checkte te beveiligingscamera, dat moest te zien zijn en dat was het, er hadden een paar poezen pret zo rond een uur of vier en een misrekening gemaakt met het eroverheen springen, zo zie je maar. het waren natuurlijke krachten.
Deze bloeien al een tijdje en elke ochtend denk ik, toch eens een foto maken... dus dat deed ik vanmiddag eindelijk eens. Een vrolijke noot op een koude dag, niet somber want de zon scheen best.
Er kwam vanmorgen op facebook een berichtje voorbij van een bloemenwinkel, een plant, een geldboom en ik dacht zo eentje wil ik hebben, die past precies daar waar ik een plant wil. Lekker hoorg al en aan de onderkant zo in elkaar gevlochten, zodat je er op de bank geen last van hebt.
Ik informeerde eens naar de prijs, die was €75. Duur dus, maar ik ging toch even kijken. Er was er maar eentje en het was druk in de winkel, er werd een boeket gemaakt en er stonden nog meer mensen te wachten. Ik besloot eerst eens bij een andere bloemenwinkel te gaan kijken. Degene die daar stonden waren iets groter maar wel gelijk €109,99, de veel kleinere €39.99 , die vond ik te klein. Wat een verschil!
Nu had ik de smaak te pakken en reed naar het tuincentrum in Renesse, nou en daar stonden ze van dezelfde maat als in Zierikzee, misschien een klein tikkeltje kleiner voor €39,99. Daar heb ik er toen eentje van meegenomen. Jammer dat ze er bij de kassa plastic omheen deden tegen de kou.... daar bleven de jonge blaadjes aan plakken bleek later en ook een paar grotere knakten bij het vervoer. Maar hij staat mooi op zijn plek te genieten nu, mijn Pachira Aquatica.
En daar ben je dan zo een paar uur zoet mee, er was ook nog was en wat andere dingen, ik had geeneens tijd meer om te wandelen.
De witte kwikstaart is er ook weer, de gele heb ik nog niet gezien.
Nog even over het verschijnsel van gisteren wat betreft de schaduw met witte gloed. Jan kwam met de oplossing, het is heiligenschijn!
Heiligenschijn is een optisch verschijnsel waarbij de waarnemer een diffuse lichtvlek om de schaduw van het eigen hoofd ziet. Als de waarnemer zich verplaatst dan verplaatst dit verschijnsel met de schaduw van de waarnemer mee.
Nu weer zien te onthouden.
Het heeft denk ik ook niets met schijnheilig te maken of het moet zijn dat je daardoor (door dat verschijnsel) anders bent dan de werkelijkheid. Nou ik zie wel of dit helpt bij het onthouden.
Geen zon vandaag, ik heb lekker gekleurd, gewandeld met het hondje en een rest pasta van gisteren opgewarmd, lekker makkelijk.
Eerst even dit, ik plaatste het ook al ergens anders maar niemand schijnt te begrijpen wat ik bedoel.
's Morgens als de zon nog niet al te hoog staat en ik loop op de dijk, zie ik mijn schaduw onderaan de dijk in de slootkant, niets bijzonders zou je zeggen, ware het niet dat ik dan omrand ben, een soort wit aura heb en dat loopt gewoon met me mee. Ik heb me al zo vaak afgevraagd hoe dat komt. Heeft het met vocht te maken, dat denk ik haast. Nou hopelijk zet ik iedereen eens goed aan het denken. Google kent het verschijnsel ook (nog) niet.
Vanmiddag wandelden Heleen en ik weer eens samen. Er was corona en ander gedoe en soms heb je gewoon geen zin om samen te lopen, maar nu zijn we weer behoorlijk bijgekletst want dat moet wel op zijn tijd gebeuren natuurlijk. We kennen elkaar nu al zo ongeveer honderd jaar, dus we moeten wel op de hoogte blijven.
Wandelclubjes, buurvrouwen, verplichte rondjes, het is allemaal niets voor mij, maar dat zei ik vast al eens eerder. Onverwachte ontmoetingen en samen oplopen is weer wat anders.
Het meerkoetje was net een andere meerkoet aan het wegjagen toen wij het nest ontdekten, ze wilde maar wat graag terug naar haar eieren maar durfde het niet aan, we zijn maar snel doorgelopen.
Deze kocht ik afgelopen week bij de supermarkt toen ik net mijn randje grond had bijgevuld met de zwarte aarde. Deze raak je nooit meer kwijt, maar dat hoeft ook niet. Vier stuks dus ik ben verzekerd voor de komende jaren, nu nog iets voor ertussen maar het is nog te vroeg.
En deze staan in de bakken op de stoep, het zijn bolletjes, ze zien er wat sjieker uit en in die bakken wil ik natuurlijk niet teveel uitbundig zaaispul.
We sliepen veel te lang, dat heb je dan met die kloken en uiteindelijk lijkt zo'n dag dan toch weer erg lang te duren, ik vind het altijd een rare gewaarwording en zal blij zijn als het wordt afgeschaft.
Twee korte rondjes, ik had ook geen zin. Wel aan het kleuren maar dat loopt ook al niet zo lekker.
Geen foto's gemaakt vandaag, dus deze zijn van gisteren. Het weer was ongeveer wel hetzelfde.
Ik deed ook ongeveer hetzelfde, alleen fietste ik vanmiddag 'even' naar Zierikzee. Even naar de Lidl en ik keek ook even bij Wim in zijn nieuwe woning, gelukkig was hij thuis. Hij heeft een heel fijn plekje daar in Zierikzee.
Terug had ik weer tegenwind, ik was blij dat ik weer thuis was.
De dag begon weer iets anders dan anders. Joop kon zijn fiets ophalen, er was weer iets stuk en dat was nu gerepareerd (mijn fiets is nooit stuk). Hij deed dat met de bus, de fietsenmaker is twee haltes verder, je kunt het ook lopen, maar Joop fietst nu eenmaal liever. Ik had toen mijn ochtendrondje er al opzitten.
Daarna boodschappen gehaald op Scharendijke, het lijkt iets drukker te worden. Ik kwam een oude schoolvriendin tegen en dronk een kopje koffie bij haar thuis. Ik had het al zo vaak beloofd en nu zaten we gezellig even in haar tuintje. Ze heeft al jaren Parkinson, dat valt niet mee maar het is een dapper mens. Je hebt ook weinig keus natuurlijk.
Daarna naar de biologische groenteboer op de fiets. Het aantal Parkinsonpatienten is de laatste jaren verdrievoudigd vertelde ze en daar schijnen de pesticiden van grote invloed op te zijn. Niet dat er in mijn geval nog veel aan te doen zou zijn, maar gezond eten blijft toch erg belangrijk, zelfs mijn wijntje is biologisch
En het zal best nodig zijn en het zal best aan hele strenge regels gebonden zijn, maar waarom er nu zonder dat er nog maar iets op het land staat volop met spoeimachines gereden wordt is me een raadsel.
Daarna lekker even in de zon geluierd
Janny had twee dagen corona, is alweer klachtenvrij en deed gewoon weer boodschappen. Corona stelt ook niets meer voor. In de meeste gevallen dan tenminste. Er zijn ook mensen die er wel degelijk maanden last van hebben.
Best een drukke dag vandaag. Mooi weer dus lekker naar buiten en dingen doen, in de zon gaan zitten lokt overdag niet meer zo.
Ik vulde mijn strook tuin bij met de zwarte grond, nu eens kijkens of ik er nog iets in plant. Verder sjouwde ik met was en fietste naar de kapper. Lekker stuk ervan af weer, laat de lentewind maar waaien! Daarna moest de in de zon gedroogde was weer in de kast en moest er ook weer gegeten worden. Nou noem dat maar niets allemaal.
Vanmorgen na het ochtendrondje en de koffie eerst de rest van de stoep geschuurd. De meeste groene aanslag is nu wel verdwenen. Eigenlijk zouden Janny en Freek komen vandaag, maar nu heeft corona Janny te pakken. Hopelijk is ze er weer snel vanaf. Gelukkig heeft ze een goede conditie.
Vanmiddag een rondje met het hondje, het was heerlijk in de zon. We hadden niet echt tempo, ik werd er een beetje loom van, maar zag wel vanalles. Veel vlinders, gisteren ook al, gele vooral, maar ook een boel andere.
Er fladderde ook iets naar het land en ik trok mijn fototoestel, terwijl ik bleef kijken naar waar het ongeveer moest zitten en dan maar mikken en knippen, ik zag niets.
Kom ik thuis zit deze mooie leeuwerik gewoon midden op de foto!
Het bootje ligt al heel lang verscholen in het riet, maar met de zomer op komst en kinderen in de buurt die er waarschijnlijk groot genoeg voor zijn is het tevoorschijn gehaald.
Wij hadden ook ooit een 'Shit' bootje, een optimistje voor de kinderen. Bij mijn weten zijn daar geen foto's van. Ik was toen nog niet zo van de foto's, dat begon pas in 2003.
Het was een heerlijke dag, daar zijn we het denk ik allemaal wel over eens. Gewandeld en vanmiddag naar de PLUS gefietst. Twee keer tegenwind, hoe is het toch altijd mogelijk.
Het was een koude dag vandaag, dat merkte ik toen ik mijn ochtendrondje deed maar al te goed, het zou niet veel beter worden en ik bleef dan ook lekker binnen bij mijn potloden.
Met deze was ik gisteren al begonnen, door de wat lichtere manier van kleuren gaat het ook vlugger. Er zit wel een foutje in en ik kan nu gaan zitten rommelen waardoor het misschien beter wordt, maar voor hetzelfde geld pakt het averechts uit Hij is af.
Vanmorgen deed ik er weer twee in een bewaarhoes en voor de aardigheid telde ik ze eens. Vijftig hoezen, dat betekent honderd tekeningen, alleen al op die stapel. Er ligt hier nog een stapeltje afgekeurd... en dan heb ik er nog die ik niet kwijt wil, plus nog een hoop kleinere uit de tijd in Scharendijke, want ik begon hier pas met de grotere.
En toen ging de bel gisteravond. Joop deed open en er stond een meneer op de stoep. Ik was inmiddels ook beneden en de meneer zei, "hallo ik ben 'Diejean', we waren nu zo vlakbij dat ik het niet kon laten om even langs te komen". Ik prakiseerde me suf en dacht, ik ken geen Diejean.
Nou dat heeft even geduurd eer dat kwartje viel hoor, ik zeg nooit Diejean, maar Dhyan (Dhiean), zoals je het schrijft.
Dhyan reageert al jaren, af en toe, hier en daar, maar niemand weet eigenlijk iets van hem, behalve dan datgene wat hij zo af en toe vertelt. Wel krijg je er op een gegeven moment een beeld bij en dat van mij klopte dus voor geen meter.
We hebben maar heel even gepraat, dat is wel jammer, gelukkig dacht ik eraan om Joop een foto te laten maken, nu weten we in elk geval hoe hij eruit ziet.
Ik vond het heel leuk, dat je langskwam Dhyan en mocht je nog in de buurt zijn, kom gerust op de koffie met je vrouw! Je moet al wel de hartelijke groeten van Irene hebben, want die heb ik natuurlijke gelijk onze foto gestuurd.
'Zand schuurt de maag' is de uitdrukking als er ergens nog een beetje grond aan eten zit en je stopt het toch in je mond. Zand schuurt dus, net als sneeuw en vrolijk pakte ik vanmorgen mijn nieuwe bezem om de boel eens lekker te schuren.
Eerst een beetje water op de tegels en daarna schuren maar, het groen vloog eraf, want groen zagen ze , maar daar heb ik natuurlijk geen foto meer van. Van mijn schouder heb ik dan geen last, nu ook nog niet, dat gaat gewoon. Wel als ik de was op hang even later en daarna de hoes om het dekbed doe, dat gaat niet zonder pijn (maar ik zou niet meer zeuren).
De boeren hebben het druk. Het land is inmiddels wel zo goed als opgedroogd, ze kunnen weer aan de slag.
Het was een mooie dag voor een gotenschoonmaakbeurt, dat was al een tijdje nodig en nu kwam het er ineens van omdat alles onder het saharazand zat.
Nadat de goten rondom leeggeschept waren spoten we ze schoon en ook gelijk de ramen en de zonnepanelen, alles zat eronder. Niet dat het met zo'n spuitbeurt gelijk allemaal weg is, maar toch wel een stuk minder. En het was lekker om buiten bezig te zijn.
Dat ei is dan nu eindelijk gelegd.
Een eerste bloeiende anemoon, de knoppen zijn er wel, maar het duurt even voor ze open zijn.
Prachtig rood!
Verder nog een boel huishoudelijks vanmorgen en twee kleine rondjes.
Vanmorgen zag alles er nog normaal uit. Een klein beetje zon, het was best koud. Zo halfverwege de morgen werd het steeds donkerder, bruinachtig, ik vond er niets goudachtigs aan, aan dat saharastof wat het later bleek te zijn.
We gingen stemmen in het Dorpshuis, waar weer oude bekenden waren en altijd even een gezellig praatje met deze en gene.
Vanmiddag fietste ik naar de vleesboerderij, nog steeds koud en donker en best veel wind. Daarna vond ik het niet nodig ook nog eens te gaan wandelen. Ik keek naar een leeg vel papier en scharrelde wat heen en weer.
Wel nog zakken zwarte aarde gekocht omdat ik daar toch even was, er moet zo hier een daar wat worden aangevuld.
Er zou iemand komen vanmorgen om half tien, maar die belde af, hij had corona. Nou daar zaten we dan helemaal klaar, gewassen en wel
Ik besloot om boodschappen te gaan doen lekker vroeg en Joop ging gezellig mee om te dragen! Heel fijn.
Nog steeds erg rustig in de winkel, veel niet aangevulde vakken viel me op maar we waren lekker snel klaar. Na de koffie en een appelflap stapte Joop op de fiets en maakte ik mijn tekening af en een foto ervan.
Toen ik erop uitging voor een rondje met het hondje kwam ik onderweg Joop weer tegen. Het hondje en ik maakten een flinke wandeling, het was heerlijk.
Het haventje nog leeg wachtend op betere tijden die spoedig aan zullen breken. Binnenkort Pasen dan zal het wel drukker zijn.
Nu na bijna twintig jaar bloggen is het zo dat mijn blog nog steeds niet door familie en bekenden gewaardeerd wordt hoor, integendeel. De meesten weten het en een enkeling leest mee zonder ooit een reactie achter te laten. Ik vind het prima, niets moet tenslotte, maar soms steekt het.
Ik verzwijg ook veel, dingen die niet leuk zijn vooral, want daar heeft niemand iets aan, maar dat zit me dan wel dwars en het liefst zou ik het dan natuurlijk wel willen spuien en geruststellende reacties krijgen.
Natuurlijk zijn we samen als er iets is maar in mijn hoofd wil het nogal eens tekeer gaan en Joop wordt daar ook weleens moe van.
En nu is er iets leuks. Tenminste dat zou het moeten zijn maar ik mag het niet vertellen. Ja ik mag het wel vertellen... aan de buren, in de kroeg, gewoon overal mag ik het vertellen, maar niet hier!
En dan weet ik niet goed meer wat ik ermee moet en ga over het waarom lopen denken.... is het nu leuk of niet!?
In het boodschappenpakket van de PLUS waar je rond januari voor kunt sparen zitten vaak kant en klaar maaltijden. Een paar zakjes waar je dan iets vers bij moet kopen, even roeren of bakken en je eten is klaar.
Nu moest ik wel want ik had gisteren Soof de hond op visite en die wilde graag wat lekkers. maar de doos in de aanrechtlade was leeg, dus ik greep een nieuwe uit de voorraadmand, ik wist (bijna zeker) dat ik die al gekocht had. En ja hoor, ik scheurde hem open, zakje open (zakje?) het was raar want die botjes zitten gewoon in de doos en er zaten nog andere zakjes bij. Ik keek eens beter en warempel het was de 'Gnocchi di patate' (ik zeg niets).
Gelukkig hielp het vrouwtje me uit de brand en vond ik ook nog iets anders lekkers.
Maar ja de Gnocchi was open, dus die moest op en ik had geen champignons, cherrytomaatjes en parmezaanse kaas, eigenlijk moest er ook nog spinazie door, maar daar zou ik Joop zeker geen plezier mee doen.
Lezen en koken is niets voor mij.
Het is op. Het was goed te doen, maar zulke dingen koop ik echt nooit!
De wandeling, alweer naar Brouwershaven was heerlijk, ruim 8km heen en terug, in zon en wind en ik zag een prachtig bloeiende ribes!
♦ kandelaberen ‘het op bepaalde wijze snoeien van bomen’.
(kandelaberde, heeft en is gekandelaberd), (ook: kandelaren), bomen snoeien door zowel de eindscheut in te korten als ook alle zijtakken op enige afstand van de stam af te zagen.
Dat is er gebeurd met deze boom en die zal de komende jaren echt niet omwaaien. Ik blijf het een raar word vinden en vroeg me af hoe ik het moest vervoegen.
Dit is een rare foto. De roofvogel vloog op en ik pakte mijn fototoestel want hij had iets in zijn bek en vloog niet heel hard weg. Maar toen ik weer keek zag ik hem niet meer en heel in de verte een stip op het land waar ik op inzoomde, geen idee of het dezelfde was. Nou, ik weet het niet hoor, had hij een haas in zijn bek...? dat lijkt me sterk of misschien een jong haasje, of is dit gewoon toeval.
Gelopen en weeral gefietst vandaag. Iets minder wind, maar eigenlijk nog teveel voor de fiets. De nodige kilometers gemaakt zodoende.
Vandaag was er voor het eerst na corona weer Strao op Scharendijke. Daar moet ik eerlijk gezegd niet meer aan denken, kou lijden en daarna van kroeg naar kroeg en de volgende dag een kater. Die tijd is geweest.
Een paar dagen geleden kwam ik erachter dat we nog steeds een bladblazer hebben! Het zal wel een gevalletje 'niemand wilde hem hebben' zijn geweest met de verhuizing en 'zonde om weg te gooien', maar wat een geluk!
Ik heb vanmorgen best veel geblazen, niet de hele tijd want dat was niet nodig. Ik scharrelde vooral in de 'tuin'. Vorig jaar en de jaren daarvoor brak ik de opgestapelde stenen (foto1) af om daarachter eens schoon te maken van vooral veel verdord blad, maar nu blies ik even met de blazer, zo handig! Het waait dan wel alle kanten uit, maar de wind was me goed gezind en hielp mee om het vooral de goeie richting op te waaien.
Het overloopgootje (foto1links) ook schoongemaakt, potten en het randje groen ontdaan (voorzichtig geblazen) van al het verdorde blad en de honderden helicopterzaadjes, dat is hopelijk de laatste keer in deze hoeveelheid.
Daar was ik best een hele tijd zoet mee, maar het was heerlijk in de zon en dan weet ik ook van geen ophouden natuurlijk, van het één komt dan het ander, maar het ging, ik lette goed op mijn schouder en had geen last. Blazen deed ik met links en vegen doe je met je hele lijf, het scheelde echt.
Ondertussen de wasmachine aangezet, het is belangrijk dat de geleverde energie gelijk gebruikt wordt, wassen kost dan niets. Er moest nog een pakketje naar een DHL post in Dreischor, windkracht 5 tegen is niet fijn en meest in de laagste versnelling ging het best! De terugweg was makkelijker, al met al toch 11,5km op de fietsteller.
Joop haalde vanmorgen zijn tweede boosterprik, ik laat deze beurt aan me voorbijgaan.
Nasi gekookt, erg goed gelukt al zeg ik het zelf en ik denk dat ik het niet laat maak vanavond.
De bovenste zeven lagen er al, daar zijn er vandaag nog zes bijgeplaatst. De nieuwe zijn 390kw, die we al hadden 300kw.
Het was zodoende vroeg dag, half acht zou Benjamin er zijn en dat was hij ook, zijn knecht een half uurtje later. De bovenste rij moest een stukje omhoog wilde de boel goed passen plus een nieuwe omvormer vanwege de meerdere kw's en wat administratief gedoe met overzetten en half twaalf lag de boel erop. Keurig werk en ik maak dan ook graag een beetje reclame voor hem zo hier en daar. Zijn website is nog niet klaar zo lang werkt hij nog niet voor zichzelf, maar de informatie staat op zijn bus mocht je in de buurt wonen en zonnepanelen willen, bel Ben.
Het was er natuurlijk ook super weertje voor. Wel gewandeld maar niet ver, alles is toch anders op zo'n dag, vermoeiend ook, we zijn niets meer gewend. Na een kort middagrondje lag ik voor het eerst lekker in de zon, heerlijk!
Ik was lekker vroeg op, dus ook vroeg op pad. De vogeltjes begroetten me al van verre. Eerst was er deze heggenmus, dat is een aparte familie mus heb ik net geleerd. Als hij er morgenochtend weer zit maak ik een filmpje want zijn geluid is prachtig.
Een paar stappen later zat daar deze, een vink, zo leerzaam als je ergens een foto plaatst!
Ooit onthou ik het eens.
Bijna thuis een spreeuw en een 'gewone' huismus, die ken ik.
Vanmiddag wandelde ik naar Brouwershaven om vis en zag deze op het land, hij glom me zomaar tegemoet. Ik weet het zijn geen superfoto's, daar is mijn toestel ook niet voor geschikt, deze zat eigenlijk al te ver weg, maar van de 60 foto's die ik vandaag van al die vogeltjes maakte zijn er dan toch 21 best het bekijken waard en daar gaat het mij om.
Bij de bloemen heb ik er ook erg lang over gedaan, maar zo langzamerhand ken ik er toch best veel voor mijn doen. Alleen heb ik mijn leeftijd niet mee hè wat dat betreft, maar ik blijf oefenen.
Al weken niet in mijn goeie doen, veel pijn aan mijn rechterschouder en de rest is ook geen overvlieger. Even rustig aan. Ik zocht mijn blog er eens op na en het gezeur over mijn schouders komt regelmatig terug. Een paar jaar geleden was ik al eens bang dat ik nooit meer zou kunnen breien, maar ondertussen heb ik toch alweer een paar truien gedaan. Ups en downs, slijtage, vooral niet overbelasten en af en toe een paracetamolletje, dan wordt het vanzelf weer minder ook als het wat warmer wordt en nee ik wil niet overwinteren in Spanje.
Slecht slapen doet er dan ook geen goed aan. Mijn nieuwe dekbed is heerlijk, alleen moet ik wennen aan het formaat vooral als ik lig te draaien is er de neiging te controleren of ik wel een beetje in het midden lig en niet het halve dekbed buiten bed hangt. Tja dat zijn van die zorgen zo halfverwege de nacht.
Maar één rondje gelopen vandaag, Joop heeft ook niet gefietst, het is best koud, alhoewel het vanmiddag goed te doen was in de zon. Verder wat boodschappen en een tekening klaar gemaakt.
Joop moest vanmorgen na de vorige maandagochtendperikelen op controle bij de dokter, dat deed hij. Geen problemen meer maar ze verzekerde nog eens er niet te licht over te gaan denken, want maagklachten en hartklachten zijn ook voor hun zonder het benodigde filmpje bijna niet te onderscheiden, dus geen risico's.
We zijn begonnen met het aanvragen van wat offertes. We willen van het gas af, als dat tenminste een beetje te betalen is. Om te beginnen nog maar wat zonnecollectoren erbij, dat gebeurt donderdag al! Er zei iemand af en wij konden daarvoor in de plaats. Heel fijn. Dat is één.
De volgende stap wordt de warmtepomp, nog steeds een lelijk ding, maar als je binnen zit zie je daar niets van. Eerst maar eens de prijs afwachten. De leiding om elektrisch te koken is er, dat hadden we eigenlijk beter gelijk kunnen doen toen we hier kwamen wonen, maar ja je kunt niet alles van tevoren bekijken.
Verder veel binnen, wel onze rondjes gedaan, maar het was een frisse boel buiten en aan die temperatuur kan gelukkig nog niets geregeld worden. Bij kou gewoon een jas aan en een muts op, maar binnen op de bank staat dat wel een beetje raar.
Een leuke poes onderweg, nog nergens een lammetje te bekennen.
Zo koud was het vandaag, bij een graad of drie en windkracht vier of zo. Een ochtendrondje en een middagrondje, dat wel, maar verder bleef ik binnen. Oh nee de was moest aan de lijn want niet meer gebruikte dekbedhoezen moeten weer schoon in de kast en dat doen ze nu. Joop fietste ook, dus we deden onze dagelijkse dingen wel.
Voor zijn operatie vorig jaar had Joop het altijd koud. Koude benen en voeten, dat vooral, maar verder ook gewoon koud. Het kon niet warm genoeg zijn in huis en dan nog zat hij met een dekentje over zijn knieen.
Inmiddels is dat omgeslagen naar warm, nog net niet dat de kachel niet meer aan hoeft, maar vooral 's nachts is het dekbed vooral de schuldige. We besloten nu ieder een apart dekbed te nemen. Volgens mij heb ik dat in de tijd van de nieuwe matrassen al een keer voorgesteld, maar toen moest het nog niet, veel te ongezellig.
Maar nu is het er toch van gekomen, dat was nog even puzzelen, want blijkbaar was ons logeerdekbed prima, zoiets moest het zijn.
Geen dons meer voor ons maar 100% gerecycelde materialen, voordelig, heerlijk zacht en licht. Die van mij iets warmer en ik deed er gelijk een nieuw kussen bij.
Het dekbed is gemaakt van 100% veerkrachtige, gerecyclede plastic PET flessen. Dankzij de holle synthetische vezel ontstaat een uiterst goede vocht- en warmteregulatie. PET (polyethyleentereftalaat) is een bijzonder sterk en duurzaam plastic, het wordt vooral gebruikt bij flessen voor frisdrank. Een groot deel van ingezamelde PET-flessen kan worden gerecycled tot nieuwe flessen.
rPET gaat nóg een stapje verder. De volledige naam is gerecycled polyethyleentereftalaat (gerecycled PET). Dit materiaal is 100% recyclebaar. rPET is een van de meest duurzame, milieuvriendelijke materialen die er is.
Zulk lekker weer vanmorgen! We appten even en besloten om vanmiddag bij de thee verder te praten. We zaten lekker in de zon met gebak en al!
En daarna deden we een rondje Numansdorp. We keken even in de Hema maar er was niet wat we zochten. Kijk mijn zus neemt ook nog flinke stappen hoor, ook al is ze bijna hoogbejaard
Petra (dochter) aan het werk in de snoepwinkel en we zagen Ivo (zoon) zijn huis in aanbouw.
In Numansdorp verrijzen peperdure woonwijken, niet normaal wat een huizen, waar ze dan met twee man in gaan wonen. Je moet er maar zin in hebben.
Het was weer eens iets anders dan de polder en erg gezellig.
Deze bomen zie ik bijna elke dag wel twee keer. Erg fotogeniek zijn ze niet. Het zijn geen mooie bomen, ze zijn wel erg hoog dus beeldbepalend voor de omgeving. Als je een foto van ze wilt maken zijn er erg veel storende factoren zoals lantaarnpalen, brievenbussen, rolemmers, dus dat doe ik niet zo vaak.
Je loopt er eigenlijk onderlangs omdat ze bovenaan een oprit staan. Bij storm gaan ze dan ook behoorlijk tekeer.
Vanmiddag stonden ze mooi in de zon, de lucht was blauw en ze trokken mijn aandacht, dat gebeurt soms ineens. Ik liep een stukje terug en probeerde ze zo voordelig mogelijk vast te leggen.
Eigenlijk lijken ze wel een beetje op mij. Ik zie er ook niet altijd (altijd niet) op mijn voordeligst uit, daar doe ik ook mijn best niet voor want ze moeten me maar nemen zoals ik ben. Behalve soms dan, als de zon schijnt en ik er zin in heb.
Als ik boos ben ga ik ook tekeer, dan kan ik ook best lawaai maken. Zoals hier, dan roep ik ook maar wat er in me opkomt. Ik ga echt niet eerst zitten verzinnen wat ik eens zal gaan schrijven. Jullie doen het er dan maar mee en als ik dan denk dat God gokverslaafd is geworden omdat hij maar wat raak doet, niet dat ik denk dat hij echt bestaat, maar er zijn mensen die dat wel doen, dan is dat een soort fantasie. Want dat heb ik ook genoeg.
Vandaag was een fijne dag. Joop zette de potten buiten en fietste. Ik deed boodschappen en wandelde, een rondje met het hondje.
's Morgens de krant en hooguit twee keer nieuws, verder wil ik er niets over horen. Al die speculatieve gesprekken, verwoestende beelden, wat heb ik eraan! Ik hoop dat iemand de moed heeft die man dood te schieten, er worden er voor minder vermoord.
Gelukkig was er zon vandaag, niet al te overtuigend maar hij was er wel.
Vanmiddag een rondje met Paule en met het ochtendrondje erbij weer ruim 10km buitenlucht. Dat doet een mens goed. Joop had mijn schoenen opgehaald met de gerepareerde hakken, die lopen toch weer beter dan de oude merk ik wel.
Gewassen en met foto's gerommeld. Veel pijn aan mijn schouder de laatste dagen. Ik weet niet, 's morgens zet ik de potten uit de garage buiten en 's avonds weer binnen, het zijn er maar vier. Tillen is niet fijn merk ik en er zijn wel meer bewegingen die lastig zijn, daar houd ik ook steeds meer rekening meer. Maar goed overdag nog (bijna) geen pijnstillers.
De ganzen en de zwanen in de polder hebben nog nooit van oorlog gehoord, zitten lekker in de zon en zoeken een maaltje bij elkaar.
Corona heeft me nooit zo in haar greep gehad als dit, hoeveel mensenlevens het ook heeft gekost
Maar nu, al die mensen op de vlucht, ik vind het vreselijk en ik denk ook niet dat ik dat zou kunnen, dan maar dood. Maar ja ik ben ook al veel ouder geworden dan vijf toen er ook iets ergs was.
Dat doodgaan houdt me vandaag zodoende ook behoorlijk bezig, ook al door gisteren. Het moet allemaal wel een beetje leuk blijven anders vind ik er ook niks meer aan en ben ik het liever.
Straks misschien ook nog een cyberoorlog als die er al niet is. God mag het weten, maar god weet niet zoveel, die is inmiddels gokverslaafd, je moet tenslotte een beetje met je tijd meegaan en er tenminste wel één verslaving op na houden.
