Joop was vandaag de hort op naar de duivenbeurs in Houten, dus ik had lekker het rijk alleen. Eerst het huis aan de kant en dan vooral de vloeren, dat was best nodig na al die nattigheid. Best een heel karwei alles bij elkaar en ik maakte nog een fotoopdracht. Ik heb er nu drie, dus dat schiet al op. Ik deed iets met een kleed in de badkamer met de zelfontspanner, maar tjongejonge eer je dan goed staat voor het kleed, nou ik laat het nog weleens zien volgende week of zo.
Weinig geandeld want ik ben de storm behoorlijk zat en bovendien regende het af en toe pijpestelen.
Toen Joop weer terug was snel nog even wat boodschappen want ALLES was op. Op de terugweg snel wat foto's maar de instellingen stonden totaal verkeerd, dus die gaan maar gelijk in de prullebak en laat ik Didi zien, zij stond ook model, samen met Mir afgelopen woensdag. Prachtige modellen heb ik toch zomaar bij de hand.
Vanmiddag gelijk maar naar de Pearl, Specksavers doet na de laatste blunder niet meer mee. Ik had nog een tegoedbon van 150 euro die Joop kreeg bij zijn bril. Hij nam een gewone en een zonnebril, twee voor de prijs van één en kreeg nog een weggeefbon. Er wordt wat afgescharreld in de brillenwereld met prijzen, acties en paketten.
Ik nam het goudpakket en vroeg aan Joop welk pakket hij had genomen, hij wist niet van een pakket af, dat vind ik dan weer raar en ik zie nu op de site dat mijn prijs niet overeenkomt met wat daar staat, er zal natuurlijk wel een uitleg zijn en al met al zijn de brillen lang niet meer zo duur als in het verleden natuurlijk.
Paars is het weer geworden! Ik heb al meerdere paarse gehad, dus dat zit wel goed. Varifocaal weer, een computerbril raadde hij af in mijn geval na uitleg van wat ik zoal deed de hele dag. Spannend weer. Even geduld nog.
Lekker gewandeld, twee fijne rondjes. We keken nog even op de Veerhoek waar deze prachtige bos schoenlappers staat te bloeien.
Ook was ik nog zoet met mijn foto opdracht, humoristische portretten, dat wordt lachen komende woensdag! Ik heb er al twee van de vier.
Zo dat zit er ook weer op!
Eén oog met 50% zicht en de ander met 90% en dat is met een bril goed te verhelpen zodat ik weer 90% zicht heb. Er is wel wat staar maar opereren is niet direct nodig vind de oogarts en daar ben ik het best mee eens, niet nodig is niet nodig en daarna moet je dan meestal evengoed nog een bril .
Geen glaucoom, goede oogdruk, alles is prima in orde verder, dus ik ga weer fijn een nieuwe bril uitzoeken. Over een jaar krijg ik een oproep voor een nieuwe controle, als er eerder iets veranderd, wat hij niet verwacht, moet ik zelf contact opnemen.
Joop en mijn moeder waren tegelijk jarig en vandaag vind ik het wel weer eens leuk om een foto van haar te plaatsen. Mijn ouders waren hier pas getrouwd (1939) en woonden in hun door mijn oom Han (broer van mijn moeder) gebouwde nieuwe huis. Begin twintig is ze daar kinderen waren er nog niet.
De oorlog was al bezig of moest nog beginnen en als die voorbij zou zijn zou een paar jaar later de ramp volgen, we woonden toen nog in datzelfde huis aan de Boogerdweg, maar ze zouden daar na de ramp niet meer naar teruggaan en in Zonnemaire gaan wonen.
Ik zocht/zoek al een tijdje een foto en kan die nergens meer vinden en terwijl ik dit zit te typen krijg ik een idee waar hij nog kan zijn, straks eens kijken.
Een kille dag vandaag. Binnen is het warm, Joop puzzelt en ik ben met foto's in de weer.
Geen idee of het morgen lukt een stukje te typen want dan ben ik net naar de oogarts geweest als het goed is.
Deze zocht ik. Op de fiets in de Oostweg, hier in Zonnemaire in 1941.
Het was weer een afwisselend dagje. De zon scheen af en toe maar er was ook een hagelbui en het was behoorlijk koud! Ochtendwandeling wel gelukt, maar toch mankt Didi nog een beetje, we doen maar even een beetje rustig aan.
Vanmiddag naar het ziekenhuis voor de voet van Joop in de gipskamer. Het wachten was op de arts die zou kijken of er nog gips nodig was, maar alles bleek goed met de nodige ruimte, ik snap het niet allemaal zo goed, afwijkingen, haaks en procenten, maar goed is goed hè. Wel fysiotherapie en over vier weken terug. De hechtingen zijn eruit.
Een fotomomentje in de Zuidweg, geen enkele auto voor de huizen en terrasweer is het nog niet.
Een stukje verderop een lege parkeerplaats met een mooie bloeiende boom, ook al leuk.
Morgen wordt Joop 75, alweer feest! Wel een rustig feest maar dat vinden we niet erg. Morgenavond gewoon cursus, anders kan ik het niet bijbenen.
Het was een beetje rare maandag.
Na het wakker worden gelijk onder de douche gesprongen want ik moest nog het een en ander doen voordat Janny en Freek zouden komen. Ochtendrondje schoot er al bij in want het was rotweer en Didi liep mank, dus dat schoot niet op. Daarna samen even naar Zierikzee, Joop was door zijn puzzels heen en ik kon dan gelijk een paar boodschappen doen bij AH.
Kom ik terug bij de auto, auto weg. AH heeft twee uit/ingangen en ik was voorlangs gegaan, terwijl Joop dacht...
'We komen er aan', appte Janny om half twee. Nou dan kon ik eerst nog wel een rondje doen. Regen wind, bijna net zo erg als gisteren. Nu ja voordat we het wisten was het tegen vijven en om vijf uur zouden we aanschuiven bij de Smisse, samen met Wim die er nog niet was. Wij hadden zodoende het voorgerecht al achter onze kiezen voordat Wim er was, maar gelukkig kwam alles goed.
Leuk om gezellig even te kletsen met z'n allen en misschien wat oude bekenden te ontmoeten, waar Freek altijd op hoopt, maar nee ze waren er niet.
En ik heb de epauletten op de trui van Freek mogen naaien! Ik voel me erg vereerd, hopelijk is het goed gelukt want dat zie je eigenlijk pas als hij gedragen wordt.
Thuis nog even in alle rust nagebabbeld, herinneringen, verhalen, altijd leuk!
Morgen alweer feest!
De slingers hangen al.
Weer een klaar, ik stop er maar eens een tijdje mee.
Even wat meer tijd voor het fotograferen, het zijn ook maar tien lessen dus het duurt niet zo heel lang en daarna ken ik in elk geval mijn toestel wat beter en de mogelijkheden, of ik dat allemaal ga gebruiken zullen we nog wel zien. Vaak zijn het toch snelle 'onderweg foto's' die ik maak, soms zelfs gewoon lopend. Eenmaal thuis bewerk ik ze een beetje, zoals rechtzetten en wat helderheid of/en contrast mocht dat nodig zijn. Dat is natuurlijk de omgekeerde volgorde, dat weet ik ook wel.
Eind van de middag kwam Mir gezellig even voor een fotosessie, de helft was wazig toen ik ging kijken, maar toen was ze alweer weg. Gelukkig bleven er nog wel een paar goeie over. Morgen komt Janny, die mag ook even poseren.
'Vreselijk'en 'verschrikkelijk'en 'doe er maar niets mee hoor', tsja dat had ik wel verwacht en toch doe ik het, op mijn blog, dat toch nog best privé is, en op de cursus, even pronken met iemand die ik de laatste jaren veel te weinig heb zien lachen.
Op naar een geweldige zomer!
Gisteren gingen Heleen en ik eens even aan de slag met ons huiswerk, portretfoto's deze keer.
Geen foto's gemaakt vandaag, dus ik pik er maar eentje. Heleen is wat losser, de voegen scheef zal ik niet zo snel doen, bij mij moet het vooral zoveel mogelijk recht zijn, maar ik zie nu wel dat dit ook leuk is. Toch een autistisch trekje misschien. Leerzaam is het zeker en met portretten heb ik totaal geen ervaring.
Weer veel wind vandaag en grijs, Joop puzzelt en ik kleur. Het is koud al zegt de thermometer van niet en in de Stapelsweg waaide ik zowat omver..
Nog even over de cursus. We moesten iets fotograferen, iets dierbaars, iets dat iets over ons zou vertellen.. en dat dan onder een lamp, in kleur, zw/w en sepia.
Nu zijn alle kleine frutseldingen wel waardevol voor mij, maar die grote vogel is dat zeker, ik kreeg hem ooit van Joke. Het kleintje kwam er later bij ze staan symbool voor Joke en mij, de grote en de kleine.
Ze blonken steeds onder de lamp, dat was vervelend, dus ik koos voor de volgende optie.
Ook vogeltjes die me dierbaar zijn, ik kreeg ze ooit van Truus. Ze zijn al eens gevallen toen waren allebei de kroontjes eraf, maar die heb ik er weer opgelijmd. Alle vogeltjes staan sinds we hier wonen op de wc.
Het blok hout heb ik ooit gered van de brandstapel omdat ik even een blokje nodig had om iets op te zetten. Ik schuurde het en het wordt alsmaar mooier, een herinnering aan het vele gesjouw en een oude vriendschap.
Deze twee versies konden ermee door volgens mij, maar ik kon niet kiezen dus ik nam ze allebei mee.
Ikzelf vind de bovenste mooier, want en het mooie blok en de vogeltjes goed in beeld, de 'meester' koos voor de tweede, want ook het blok, maar toch vooral de vogeltjes beter in beeld. Ik snap het wel, ik had ook het verhaal erachter moeten vertellen.
Zo waardevol ziet het er niet uit en niemand snapt ook mijn verhouding met dat blokje hout. Hele bossen hebben we omgezaagd, geladen in de kar, gelost, versleept, verzaagd, gekloofd, gestapeld en weer naar de kachel gedragen. Niet dat ik bij elke fase aanwezig was maar toch wel een paar en vooral de laatste, ik word nog moe als ik eraan denk.
Dus ja, zeker waardevol, die drie vriendschappen, ooit geweest of nog zijn.
Gisteravond was het weer cursus. Ik heb tot nu toe het gevoel dat ik mijn opdrachten niet goed uitvoer, maar dat zal wel komen omdat ik zo lang geen les heb gehad, of de rest doet het gewoon verkeerd natuurlijk, dat kan ook. Niet dat ik geen leuke foto had hoor, maar nadien heb ik altijd het gevoel dat ik het anders had moeten doen.
Toen er een nieuw model moest komen ging ik maar eens zitten, dan hoef je ook even geen foto's te maken, ik had er hele rooie wangen van gekregen. Wel confronterend hoor, zo'n sessie.
We kregen een boekwerkje met de eerste beginselen en ik vergat dat mee te nemen, stom natuurlijk, maar vandaag kon ik het tijdens de luchpauze ophalen. Heen kon ik meerijden met Joop die een afspraak had, Didi en ik wandelden terug en dat is best een eind ook al hadden we windje mee.
Het was koud, maar we hebben het gehaald!
Ruim 13km al op de teller vandaag, dat is wel heel veel. Ik heb de indruk dat sinds de nieuwe telefoon de kilometers toch iets korter zijn en dat de 13 ongeveer 11 moet zijn, maar dan nog en we moeten nog een rondje.
Het gaat goed! Ik ben alweer overeind en zolang ik niet ga zitten is er niets aan de hand, ik kan tillen, bukken, buigen, traplopen, geen probleem. Een hoge stoel gaat ook nog, het ligt eraan hoe lang, maar de bank kan ik beter vermijden.
Ochtendrondje gedaan en omdat ik mijn schoenen toch al aan had, want dat is even een dingetje, gelijk maar boodschappen gedaan, ook al was ik nog niet op mijn fristst. Uit de auto is ook even lastig, maar in de winkel gaat het weer vanzelf. Er lopen 's morgens nog veel meer vrouwen die eruit zien of ze net uit bed komen, ik viel helemaal niet op, ik zag er eentje die erbij liep of ze naar een galavoorstelling moest, die viel veel meer op.
Was ophangen ging ook, koffiezetapparaat ontkalken daar moet je ook even bij blijven staan, eigenlijk hoef je weinig moeite te doen om een beetje overeind te blijven, dat doe ik elke dag!
Middagrondje gedaan en zonder dat ik er erg in had zat ik ineens weer gehurkt omdat er wat geels blonk. En dat ging ook weer. Zo goed als over dus... als ik nu hier tenminste niet te lang blijf zitten.
Joop gaat ook goed! Uitkijken hoe hij zijn voet neerzet dan is er niets aan de hand. Dinsdag op controle.
Op dezelfde wandeling het speenkruid en klein hoefblad voor het eerst tegenkomen dat is toch wel bijzonder. In tuinen had ik het speenkruid al wel gezien.
Het was een fijne wandeling tot het klein hoefblad, want dat moest op de foto natuurlijk, door de knieen en knippen maar, eens een ander bloemetje, een paar bloemetjes, steeds overeind en weer door de knieen en ja hoor, daarna bleef ik haaks. Ervoor was ik nog zo goed als recht, rugpijn was nog niet over, maar het rechtop lopen ging prima! Ik ben wel thuisgekomen maar vraag me niet hoe, dus ja, nu maar weer wachten tot het minder wordt.
Even iets anders.
Didi sukkelt al een tijdje, wat zeg ik, ik denk al sinds nov.2018 met haar vacht en ik stak dat steeds op de grote wasbeurt die ze toen kreeg. Gisteren schoot me ineens te binnen dat ik een half jaar daarvoor en wel op 20 april 2018 met seniorbrokjes was begonnen (zo handig dat weblog). Nu vraag ik me af of het misschien daardoor komt en ik al die tijd voor niets de wasbeurt de schuld gaf.
Voor zo'n oude hond wandelen we best veel natuurlijk, dus wie weet heeft ze een tekort aan iets, ik ga gewoon weer een beetje grotehondenvoer bijvoeren, kijken wat er gebeurt.
De natuur gaat ondanks alle stormen gewoon rustig door met ontluiken. Dennis was best pittig en nu komt Ellen eraan, ze heeft beloofd het rustig te houden dus daar houden we haar aan.
Best lekker vandaag, de was heeft zelfs buiten gehangen en heeft lekker gedroogd, niet helemaal natuurlijk en ik moest ook hard lopen anders was het nog natter als eerst geweest.
Bij het verzetten van een paar potten om de narcissen wat beter in het zicht te krijgen schoot het in mijn rug, ik denk tenminste dat het daardoor kwam. Bijven lopen, niet gaan zitten, dat is het best, maar ja ik kan toch niet de hele avond heen en weer blijven lopen.
Met Joop gaat het prima! Lopen doet hij zonder krukken, in en om het huis, met steeds meer gemak. Traplopen gaat ook prima. Langzaam en voorzichtig natuurlijk, maar het gaat.
Vanmiddag nog wel redelijk droog gewandeld maar daarna brak de hemel open, wat een regen valt er en ik moet er nog even door...
Het is koud ook al zeggen ze dat het warm is.
Ik oefende wat met mijn huiswerk voor de fotoclub, een hoop gesjouw met lampen en kippen, of wat ik dan ook op de foto wil zetten, maar dat moet niet te lang duren want dat ga ik tog niet in de praktijk brengen, al is het wel handig dat je weet waar het zit natuurlijk.
Beetje gekleurd ook nog, maar van mij mag het zo 11 uur zijn, dan kan ik naar bed..
We kwamen niet ver vandaag, Sil sliep lekker uit terwijl ik de hondjes uitliet.
Gisteravond hebben we mijn juwelenkistje eens doorgespit of er nog iets bij zat voor haar vijftigste verjaardag. Niet alles kwam in aanmerking natuurlijk, maar na enig overleg vond ze toch iets van haar gading. Ik kan nu ook niet zeggen dat ik gelukkig de foto nog heb want dat geloof ik niet. ( wat lief, krijg ik net een mooie toegestuurd)
Het is een hanger, gemaakt van een zilveren gulden, dat deden ze in de oorlog omdat die gulden toch niets meer waard was en het zilver wel, of zoiets. Hij was ooit van mijn oma Prince, een familiestuk zodoende. Ik hoop dat ze hem af toe met plezier zal dragen.
Joop maakte om even buiten te zijn een ritje met zijn scootmobiel naar Scharendijke, de accu was niet helemaal vol en dat moest hij bekopen op de terugweg, nog een paar kilometer van huis zo goed als leeg. We brachten de oploader en zo kon hij in de Spar op Brouw even aan de prik.
Hoooi allemaal, ik ben een nachtje in mn geboortedurp en het weer zit ook nog eens mee.
We hebben vandaag al een klein poosje lekker buiten gelopen maar vooral om de keukentafel gezeten en flink bijgekletst want we zagen elkaar voor t laatst op mijn geboortedag 28 december, in Nijkerk, eeel egenst aorus. Mijn baan in de kraamzorg bevalt heel goed, ik maak van alles mee en leer vooral heel veel. De tijd lijkt ook ineens veel sneller te gaan. De winter is zo voor mijn gevoel nog niet eens begonnen en de crocusjes staan alweer in bloei, wat fijn dat ik dit nu even samen met mn moeder kan bekijken.
De tv staat hard omdat pap z'n gehoorapparaat het of niet doet of hij heeft het niet in,... dus ik mag nu op mam dr hele rustige stille kamertje een bericht schrijven op haar blog, omdat ze even geen inspi heeft en ik eigenlijk ook niet maar ja...
Voorlopig blijf ik hier tot morgen dus als jullie nog suggesties hebben over hoe we morgen de dag kunnen invullen heel fijn en altijd welkom, we dachten zelf even aan stroa maar dat kunnen we beter afwachten tot 14 maart in Scharenol want dan stuiten we vast nog wel bekenden tegen het lijf, dat vinden we altijd leuk.
Mam moet lachen omdat ik hier haar blog zit te schrijven en ik vind het ook wel grappig eigenlijk.
Nou toedeloe, fijn dat ik juliie via deze weg eens beter heb leren kennen...
liefs en een dikke valentijnkus van Sil X
Het gaat wel goed met de patient gelukkig. Al werd hij vanavond wat misselijk van de pijnstiller, we hebben toen gegeten en nu lijkt het wat te zakken. Die doet hij maar niet meer als het niet nodig is, paracetamol helpt ook altijd goed en daarvan mag je er ook acht hebben per dag.
Veel regen maar ook zon vandaag, wel een rondje gedaan maar geen foto's gemaakt.
Voor de cursus moesten we een stilleven doen, met drie verschillende instellingen, ik had daar de houten boedha beeldjes voor genomen. Ze staan in de badkamer, het vrouwtje heeft vaak de wc rol op haar hoofd. Ik geloof dat ik een beetje vooruit liep op het schema met mijn nette opstelling, want dat is eigenlijk de opdracht voor komende week en dan ook in zwart wit en sepia. We oefenden alvast wat toen iedereen zijn zwart wit standje had gevonden, ik gebruik dat nooit, als ik zwart wit wil en dat is zelden, zet ik de gekleurde om in mijn fotoprogramma.
Er stond een hand en daar kwamen wat handen bij zag ik thuis, zulke dingen vind ik dan wel grappig.
Ik vind het best lastig vooral omdat ik niet snel tevreden ben, dus daar gaan nog wel een paar fotootjes aan vooraf en dan iedere keer alles verzetten en uit de weg en weer terug om ze te bekijken, niet goed, alles weer weg en overnieuw. Gelukkig is het toch rotweer en in breien heb ik geen zin, in kleuren best wel maar dat schiet er zodoende even bij in.
Vroeg op en op tijd in het Ziekenhuis vanmorgen. Elf uur stond de operatie gepland maar dat bleek toch iets uit te lopen.
Operatie geslaagd tot nu toe. Geen gips! Dat is wel een ontzettende meevaller. De chirurg was pas naar Parijs geweest waar de patienten zo de deur uit mochten lopen, wel met krukken natuurlijk. Joop lijkt een soort proefkonijn wat hij helemaal niet erg vindt. De snee lijkt ook mee te vallen.
Voorzichtig beginnen met lopen zei de verpleegster. Over twee weken op controle dan wordt er gekeken of het alsnog in het gips moet. Ik ben erg benieuwd.
Het was weer een dag van veel wachten en heen en weer rijden. Een half uurtje te laat voor de cursus, want eerst moest er geplast zijn.
Nou dat hebben we dan ook weer gehad. Op naar het volgende.
Her longkruid bloeit! De narcissen beginnen!
Het was een rare dag vandaag.
De dag dat Joop nog normaal kon lopen, want morgen om kwart voor negen is het zover, dan is de operatie en daarna vier weken gips, of misschien wel zes, we zullen het beleven.
Joop puzzelde en ik fotografeerde er lustig op los, want we hadden huiswerk natuurlijk en morgen is er ook weer les om half acht. Hopelijk is Joop dan weer bij zijn positieven en kan hij een paar uurtjes zonder mij, want anders ben ik gelijk de draad alweer kwijt en dat vind ik niet leuk.
Best spannend allemaal weer en vroeg op.
Het huis staat nog, de boom bij de buurvrouw ook en bij ons is er behalve de bezem ook niets van zijn plaats gewaaid. Ik vond het nogal meevallen en bovendien heb ik heerlijk geslapen, binnen was er niets van te merken. Wat een hoop drukte weer en natuurlijk is het goed om te waarschuwen, maar je kon geen radio of tv aanzetten of het ging erover.
De rust is weergekeerd, al hebben we nu last van de naweeen, want hoeveel omgewaaide bomen, schuttingen en weet ik wat niet meer kunnen we vinden. Ik heb in Zonnemaire behalve een afgewaaide tak niets gezien. Vandaag Neeltje dicht vanwege springtij, ik zei het nog en het is goed dat ze het doen natuurlijk want waar hebben we haar anders voor.
Verder was het heerlijk weer vandaag. Het waaide een beetje, maar het was niet koud, zonnetje erbij, thee met Heleen, lekkers onderweg, wat wil mens en Didi nog meer.
Hopelijk staan ze er morgen nog, maar voor de zekerheid nog maar even een foto gemaakt.
Het waaide al behoorlijk hard vanmorgen en dat nam in de loop van de dag alleen maar toe.
Geen zin om te wandelen want dat is ook veel te gevaarlijk natuurlijk met al die rondvliegende bomen en pannen, we bleven lekker binnen, op even een poep en een plas na.
Dat wordt een spannend nachtje of niet... we schuilen achter de buren en de boom achter ons lijkt ook aardig stevig te staan.
Eindelijk weer eens als een roos geslapen afgelopen nacht, dat was alweer een tijdje geleden. En dan daarna een fijn ochtendrondje, windstil en rustig in de polder.
Verder deed ik mijn best een fatsoenlijk stilleven te creeren. En als je over de eerste niet tevreden bent doe je er gewoon nog eentje en nog eentje, een mens kan er maar zoet mee zijn en dat was ik.
Vanmiddag regende het een beetje, dus ik kleedde me regenbestendig aan, al met al viel het mee en het fluitekruid staat er op meerdere plekken al erg voorjaarsachtig bij.
De pot schafte zuurkool en Mir at gezellig even mee.
Alle potten staan op de grond, vogelhuisje ook en verder wachten we het rustig af, de tuin is behoorlijk beschut uit welke hoek de wind ook waait. Windkracht negen vind ik niet zo eng dan stormt het. Ik word pas bang bij tien, dat is wat er nu gebeurt, bangmakerij. Het valt me nog mee dat er niemand over springtij en volle maan begint.
We waren wel heel vroeg op vandaag vanwege doktersbezoek. Om kwart voor acht liepen we al op de Veerdijk, nog nergens een zon te bekennen, maar dat hij zou komen, dat kon je al wel zien!
Na de afspraak en het huis aan de kant Didi nog even geborsteld, de zon scheen al heerlijk naar binnen inmiddels.
Ik pakte mijn camera er nog maar eens bij, want juist bij Didi met haar donkere kop en donkere ogen valt het vaak niet mee. Ze leek het leuk te vinden dus ik pakte mijn kans. Wel iets ingezoomd maar zo uit de camera.
De kleur heeft vast iets met de witbalans te maken denk ik zo
'Poesjes' werken altijd als je even een ander kop wilt. De haren zitten nog overal.
En dan heb je zo'n moment en dan staat alles verkeerd.
Dus die heb ik maar even bewerkt, te leuk ook al is hij niet scherp.
Een gezellig middagje met Janny en Freek en een rondje Schraphage gedaan, Joop in de scootmobiel. Nog vijf nachtjes dan is de operatie.
Morgen doe ik zo'n sessie met Joop 
Het was prachtig vanmorgen, dus ik speelde eens met het geleerde van gisteravond. Want mijn toestel stond wel altijd op de P, maar dan nog kan je kiezen of de ISO of de AWB (jaja) automatisch staat, dat vond ik altijd het veiligst en nu schiet ik er nog niets mee op want eigenlijk moet je dan eerst een foto maken zoals je altijd deed en dat ben ik vergeten. Ik was toch al een half uur langer onderweg dan anders.
Vanmiddag nog steeds mooi weer, wel af en toe wolken en dan was het flink kouder.
Samen met Heleen, die ook op de cursus zit en Joop die zelf vroeger ook een donkere kamer had en zodoende ook nog wel het e.e.a. weet, dus we oefenden er alweer lustig op los, tot Heleen geen beeld meer had, toch aan het verkeerde knopje gezeten allicht....
De foto's komen zo uit het toestel, vaak doe ik eens een beetje extra contrast of zo, maar nu even niet.
Leuk en leerzaam was het dus, tien man met de meesten met van die grote jongens, die van mij was het kleinst. En er was ook iemand die alles al wist.
Eerste les: Altijd eerst het klepje van de lens!
En dan oefenen met de verschillende waardes en daarna vergelijken, heel omslachtig natuurlijk...
Huiswerk hebben we ook al, te beginnen met een stilleven binnen en iets anders buiten wat je wilt laten zien. Suggesties zijn welkom.
Het toetertje van gisteravond, met de 'meester' vooraan in beeld.
Nachten wakker liggen en leeuwen en beren zien, dat is mij niet onbekend. Overdag ziet alles er dan plotseling weer een stuk lichter uit. Niet dat de zorgen dan ook voorbij zijn, maar wel beter te overzien.
Nu is dit wel weer een beetje vaag, maar dat zijn jullie wel van me gewend. Het is voor mij belangrijk dat iedereen weet waarom ik zo loop te geeuwen. Zorgen. Zoals zoveel mensen die hebben. Ik besef maar al te goed dat ik heus niet de enige ben.
Een paar boodschappen gedaan op Scharendijke en maar eens wat tulpen gekocht, de eerste van dit jaar, mooie paarse. Lekker gewandeld de zon scheen en de wind was gaan liggen.
Straks de eerste fotocursusles, vandaar dat ik een beetje vroeg ben. Ik heb er totaal geen zin in... maar dat vertel ik morgen wel weer.
De aardappelen waren op, dus de spruitjes gingen niet door. Gelukkig had ik de andere helft van het pak melk van vorige week nog, of was het al de week daarvoor dat we pannekoeken aten...
Ik maakte het beslag met de andere helft van het meel, rook eens aan de melk en bakte de pannekoeken.
Toen ik het pak bij het afval deed zag ik pas de datum, ik moet het gekocht hebben toen die al voorbij was, deze lang houdbare melk die niet in de koeling staat. De pannekoeken zijn op, ik merk nog niets...
Mijn gedachten zijn vandaag vooral bij de familie van der Steen, de molenaar uit Scharendijke. Van begin af aan heb ik ze bezig gezien, bewonderd ook om wat ze deden sinds 2008 toen ze het verpauperde restaurant met het nieuwe huis kochten. Een huis dat helemaal niet hun smaak was, vertelde ze eens. Het liefst zouden ze daar een mooie molenaarswoning voor in de plaats zetten, want daar was het hun om begonnen, de molen!
Dus daar begonnen ze mee, de molen draaide en maalde zoals hij nog nooit gedaan had en zij begonnen te bouwen en te sjouwen, bijna dag en nacht, alles deden ze zelf, altijd waren ze bezig als ik er voorbij kwam. En heel langzamerhand werd het iets, stukje bij beetje.
Er kwam een winkeltje en een pannenkoeken restaurant en er kwamen klanten, het werd drukker en drukker en ik vond het leuk voor ze! Het ging zo goed! Hun harde werken werd beloond.
De molen werd in 2018 hun eigendom en werd oude staat teruggebracht, vorig jaar was ook dat klaar!
Lees hier hun hele verhaal.
En nu is de molenaar plotseling dood. Verschrikkelijk vind ik het en natuurlijk wens ik alle nabestaanden veel sterkte en ik hoop zo voor de molenaarsvrouw dat ze door kan en dat er iemand komt om de molen draaiend te houden.
Niemand weet uit welke richting de wind morgen gaat waaien, we moeten het maar nemen zoals het komt.
Zo waait de wind
Zo komen de dingen en gaan
We verzinnen ze niet, ze gebeuren
en al weten we niet waarvandaan
ze maken ons blij of we treuren
alles is nemen en geven mijn kind
zo waait de wind.
De wolken ze varen
ze varen voorbij
de sneeuw van december
de bloei van de mei
alles wat ik zing
wordt een herinnering lief kind
zo waait de wind
't is een hand op je schouder
'n voetstap op het grind
zo waait de wind
Zo komt de liefde
opeens ontmoet je haar
ze komt jouw kant op
en niemand weet van waar
als je de moed hebt verloren
komt onverwachts een vrind
zo waait de wind
Toon Hermans
We hadden bezoek vandaag.
Dit is Oaklynn. Het hondje van Ed de broer van Joop, een terriërtje, ik weet niet precies welk soort.
Dat was natuurlijk best even spannend toen ze binnenkwam, maar Oaklynn gedroeg zich zoals bezoek zich hoort te gedragen, maar wandelde ook rustig rondjes door de kamer met Didi op haar heupen. Tot ze op een gegeven moment wisten wat ze aan ekaar hadden en moe van het rondjes lopen waren. Ik denk dat ze allebei lekker slapen vannacht.
Het was even gezellig met broers en zus bij elkaar, alvast een klein beetje jarig zijn, want dat zijn de broetjes deze maand weer.
Weer eentje klaar. Ik begon er gelijk na de vorige mee, precies een week geleden dus.
Het was heerlijk vandaag. Zo leek het tenminste zo lang je in de kamer bleef en buiten in de 'tuin'was het ook nog goed te doen, maar toen we gingen wandelen merkten we pas hoeveel wind er stond en die was best fris. Gelukkig had Joop zijn muts en kniekleedjes mee.
Joop zijn Ipad is alweer te koop, bijna niet gebruikt wie biedt! De Huawei werkt wel gewoon in de nieuwe Polo, alleen het VW programmaatje WEconnect niet en dat is niet belangrijk daar moet je na de proefperiode gewoon voor gaan betalen en dat was hij niet van plan. Dus pak je kans als je van IPad houdt. De factuur is aanwezig alles erbij, zonde van het geld weer. Beter eerst eens een beetje verdiepen in de zaken, maar ja dat kost tijd en moeite, gelukkig loopt het niet in de duizenden en is de schade te overzien.
De hielspoor is al een stuk minder, vanmiddag wel gewandeld, weinig last, om de paar uur één paracetamol verlicht de pijn.
Lang licht al hè!
|
|
