Bijzonder nat kan je wel zeggen. Nog even een ochtendrondje gedaan en daarna begon het al snel te gieten.
De rest van de dag gekleurd.
Ook echt zo'n dag waarop je gedachten de vrije loop met je nemen, daar kan ik ook niets aan doen, het weer moet wel een beetje meewerken om wat optimistisch te blijven natuurlijk en hij duurt ook zo lang!
Morgen weer maandag, vandaag hou ik van maandagen..
Per toeval kwamen we vorig jaar in contact met de NAH. We wilden foto's van de dia's af laten drukken en dat kon in Goes. Joop herinnerde zich dat dat wellicht onze oude overbuurman uit de Ingridstraat kon zijn en dat was zo. Joop bracht de dia's weg en raakte met hem aan de praat, oude bekenden natuurlijk, dan is het leuk even bij te praten.
Zo kwam ter sprake dat hij een gehandicapte zoon heeft waar ze nu de zorg voor hebben en daardoor een compleet ander leven leiden. De zoon is verongelukt en heeft daaraan blijvend hersenletsel overgehouden.
Doordat ze vaak tegen een muur aanliepen met soms zelfs kleine formaliteiten heeft hij de NAH opgericht waardoor ze weer anderen die met hetzelfde tobben kunnen helpen.
Toen de foto's opgehaald konden worden ging ik mee, leuk om elkaar weer te zien en we hebben een tijdje over vanalles zitten praten, Joop had inmiddels ook over zijn beroertes e.d. verteld.
Goed, ik was alles eigenlijk al vergeten tot een paar maanden geleden toen Joop vertelde dat hij toch maar lid was geworden van die club. Ze kunnen je helpen met dingen die niet goed (meer) gaan, tips geven, aanpassingen voorstellen. Joop kreeg tests, vertelde ook over zijn oogziekte, dat is ook uitgebreid getest en dat heeft niets met de infarcten te maken, dat is een op zichzelf staand iets, maar dat wisten we eigenlijk al.
Ook heeft hij af en toe moeite met het volgen van films. vooral als de ondertitleing wat snel gaat, ook daar zijn hulpmiddelen voor en die heeft hij nu, op advies van hun via de verzekering.
Go-Box heet het en het werd vandaag bezorgd, de teksten worden dan in het Nederlands voorgelezen. Ik ben ook best benieuwd, misschien vind ik het ook wel handig.
Gelukkig heerlijk geslapen afgelopen nacht, bijna het klokje rond, daar knapt een mens van op. En hoewel ik gisteravond alles nog behoorlijk somber inzag, besloot ik vanmorgen daar maar mee te stoppen, wat heb je eraan jezelf het leven zuur te maken. Het was prachtig weer, ik deed gelijk maar weer een ochtendrondje.
Geen abnormale pijntjes meer, dat helpt ook natuurlijk.
Na de wandeling de borstenbus. Nog steeds vervelend en ook nog steeds weer spannend de komende dagen, voor mij was het de laatste keer, na je 75ste hoef je niet meer.
Vanmiddag nog een rondje, net voor de regen kwam. Joop fietste. We gaan weer zo goed als ons gewone gangetje en aten de andere helft van de pannenkoeken op anders wordt de melk zuur.
Ik voelde me niet lekker toen ik naar bed ging, pijn op de borst en de linker schouder deed ook zeer, dat doet hij wel meer maar het leek allemaal zo anders, ik werd er onzeker van en ging weer naar beneden. Joop vertrouwde het ook niet en belde 112. Ze maakten een hartfilmpje dat was goed, de bloeddruk was ook goed, niets om je zorgen om te maken maar toch wilden ze me meenemen voor bloedonderzoek voor de zekerheid. Ik zat er helemaal van te shaken, niets voor mij allemaal.
Daar ging ik met de ambulance, dat was nieuw voor me. Joop bleef thuis. Half een waren we in het ziekenhuis, bloed geprikt en met een uurtje zou de uitslag bekend zijn en als die goed was zou ik Joop kunnen bellen om me te komen halen. Dat werd dus drie uur, gelukkig ben ik gewend wakker te liggen. Er werd ook nog een foto van het hart en de longen gemaakt.
De dokter kwam dus om drie uur en vertelde goed en slecht nieuws, de uitslag was goed maar... eigenlijk is het beter na zes uur nog een keer te prikken, dat zou om zes uur zijn. Ik belde Joop dat hij lekker kon gaan slapen en ikzelf werd naar de spoedopname gereden. Van slapen komt dan nog steeds weinig, er was een man die lag te praten, luid en duidelijk en niet alles ging naar wens want aan bijna elk eind van de zin kwam er een flinke vloek.
's Morgens bleek dat hij aan het autorijden was, afijn die was behoorlijk de weg kwijt. Best grappig ook af en toe.
Er was weer bloed geprikt en weer maar wachten, de klacht van pijn op de borst bleef af en toe en ik was ook nog even misselijk, ik kreeg 's nachts een maagpoeder en 's morgens een maagbeschermer. Nu hadden we zalm gegeten en die was best vet, ik begon me af te vragen of die niet wat zwaar op de maag lag, Net als de pepernootjes daarna. Tsja alles kan.
Een uur of elf kwam de uitslag, die was goed, geen abnormale dingen, maar vanwege de klachten stelden ze voor nog een paar waardes te meten, er was nog bloed, dat zou een half uurtje duren. Lever en alvleesklierfunctie en nog iets, ik werd nog eens beluisterd en zo rond half een kwam de boodschap dat ik naar huis mocht, geen abnormale afwijkingen.
Ik was blij en lichtte de meiden en mijn zus in over het gebeurde. Eenmaal thuis telefoon dat er op de foto van de longen toch iets te zien was een uitstulping op een stukje bot (er zit toch geen bot in je longen?) en dat willen ze nu met een ct scan nog wat beter bekijken. Nou en dan zit je gelijk weer in de put natuurlijk, ik wel tenminste.
Ook de hartruis die ik al jaren heb wordt opnieuw bekeken met een echo. Die twee dingen daar krijg ik nog een afspraak voor.
Morgen mag ik naar de borstenbus, die afspraak stond al.
Ik kan niet zeggen dat ik met een kluitje in het riet wordt gestuurd.
En nu maar weer wachten tot ik aan de beurt ben.
Niet een dag dat je roept wat was het fijn. Bij het opstaan had ik al een gevoel van 'het wordt niks vandaag' en hoewel het droog was deed ik geen ochtendrondje. Een bah gevoel, bah voor wat dat weet ik ook niet.
Joop ging al vroeg fietsen en eigenlijk wilde ik wel vis eten vanavond en de bananen waren alweer op, dus toen stapte ik ook maar op de fiets en reed naar Brouwershaven. Dat was wel lekker, maar ik zat vooral te prakiseren, het was somber in mijn hoofd.
Na de middag liet ik eerst Boefje van de buurvouw even uit, die wil niet ver en daarna reed ik alweer op de fiets naar de Dijkhuisjes voor een wandelingetje met Paule, die wil gelukkig altijd.
Ik klom eens op de dijk geïnspireerd door Jan, al lopen hier geen schapen en het Grevelingenmeer is ook al lang niet spannend meer. Ik vind het altijd een beetje dooie boel en dat blijkt ook wel degelijk het geval.
Kijk maar hier, een heel kort filmpje over het verschil van het water in het Grevelingenmeer en de Oosterschelde, die nog wel grotendeels open is.
Vroeger toen het nog gewoon de Grevelingen heette visten we daar, zaten aan de dijk en zwommen af en toe. Er was eb en vloed en daardoor was het water ook levendiger. De eilandjes van nu waren vroeger zandplaten, die met vloed onder water stonden op een enkeling na, waar dan ook wel wat begroeïng was.
Ja echt, wat je op de foto ziet is de Grevelingen van toen aan dezelfde dijk.
En dat alles vanwege het Deltaplan, om de boel droog te houden, ik moet het nog zien gebeuren. Ik hield het vandaag in elk geval niet droog.
En die boom hierachter wordt ook veel te groot.
Nog voordat ik weer nieuwe hakken onder de oude liet doen informeerde ik eens of ze er nog waren en keek ik eens op de site van Hanwag, maar nee ze waren er niet meer, uit de productie zeiden ze in de winkel in Middelburg waar ik de oude kocht. En ik vinkte eens aan op de site van Hanwag of ik bericht kreeg als ze er weer zouden zijn. En warempel twee weken geleden was er mail van Hanwag, ze waren en weer en of ik wilde bestellen...
Ik moest er eens over denken want ik heb natuurlijk net nieuwe hakken, maar het profiel van de voorvoet is ook bijna weer weg en ik heb ze in februari al drie jaar en de zool laat los bij de neus, nog niet erg maar het begin is er en ik merk ook dat ze niet zo lekker meer zitten en als ik ze straks wel wil bestellen zijn ze misschien weer op, want ik wil ze eigenlijk wel weer hebben als ik nieuwe nodig heb!
Dus ja, ik ben er erg blij mee en kan weer jaren vooruit wat schoenen betreft, als ik het mag beleven en de nieuwe bewaar ik gewoon nog een beetje voor de zondag.
Het was alweer een heerlijke dag. Vanmiddag wandelde ik een stukje met Heleen. Zij heeft sinds kort wandelstokken en nu moet ik flink doorstappen om haar bij te houden, niets voor mij dat gaat veel te hard en je moet ook nog opletten of je het niet verkeerd doet...
We hebben genoten van het heerlijke weer en zijn halfverwege weer onze eigen weg gegaan.
Natuurlijk moet ik wel even vermelden dat ik de afgelopen nachten heerlijk slaap, niet diep, af en toe wakker, maar plots is het dan toch morgen. Zo fijn! Daar steek ik een mooi rood vuurwerk voor af. Ik slik dan wel een paar paracetamolletjes vooraf dat helpt.
Misschien toch de pijn in mijn lijf die me wakker houdt. Schurende botten, trekkende spieren en wie weet wat er allemaal nog meer opspeelt daar binnenin waar ik geen weet van heb of gewoon aan gewend ben geraakt.
We gaan de winter weer in en moeten maar weer zien daar heelhuids doorheen te komen. Winters gaan nu eenmaal niet in je kouwe kleren zitten, die zijn het zwaarst en het lijkt wel het langst.
Niet nodig nog te zeggen dat het een fantastische dag was.
Heerlijk buiten gespeeld met de bezem, spons en zeem en de was, lekker gelopen ook. Joop fietste een rondje Noord Beveland maar merkte toen toch dat zijn conditie nog niet helemaal is zoals hij zou willen dat hij zou zijn. Er is wat dat betreft nog werk aan de winkel.
Kortom we hebben genoten en de tekening is ook af.
Eindelijk weer eens lekker gewandeld vandaag, het was heerlijk rustig weer en nu de storm is gaan liggen kan je ook weer eens wat beter je ogen de kost geven.
Ik zag een beest en bij navraag op de determinatiepagina van facebook blijkt dit de grauwe schildwants te zijn. Meestal weet je als je daar iets plaats met een paar minuten wat het is, erg handig.
Voor de reat van de dag heerlijk zitten kleuren. Joop fietste en scharrelt met zijn nieuwe telefoon, de 'oude' staat te koop op marktplaats, echt nog zo goed als nieuw.
We aten pannenkoeken, ook echt een zaterdagmaal.
Nadat Ina en Martin begin 2017 uit elkaar waren, ik kan niet vinden of ik dat ergens verteld heb, maar dat zal best, kocht ze een appartement (vroeger heette dat gewoon een flat) in Leiden. We zijn daar één keer geweest toen we samen naar Amsterdam gingen voor het visum van Joop. Ze kwam nu eenmaal liever even naar Zeeland om elkaar te zien.
Natuurlijk maakte ik wat foto's van haar huis en de inrichting en omdat ik gisteren weer eens in de foto's zat te struinen kwam ik dit tegen.
Een foto van het melkkrukje dat haar zeer dierbaar was, het werd overal mee naar toe gesleept, een krukje met een speciale herinnering.
IK heb gelijk haar zoon geappt om dat krukje niet weg te doen, gelukkig wist hij dat het speciaal was maar niet precies meer waarom.
Deze foto zat ook in het tevoorschijn gekomen mapje van Joop, hij en Ed op de scooter van hun vader, Joop zit achterop. En nu weet ik niet of het vaker gebeurd is, ik denk eigenlijk maar een paar keer, maar als Ina meereed op de scooter met haar vader, dan werd dat krukje op de plek gezet waar nu de tas staat en dan zat ze daar op, met haar voeten naar achteren neem ik aan, ergens steunend waar de voeten van de broers staan.
Van helmen en andere verkeersveilige voorschriften was toen nog totaal geen sprake natuurlijk, vrijheid, blijheid, toeren maar. De scooter was een Vespa, Joop weet er niet van dat er nog andere waren dus dat moet deze geweest zijn.
Ina en later ook Martin waren hier op mijn blog regelmatig aanwezig. Er is een blog ergens in 2003 dat ze voor het eerst samen bij ons kwamen, we hadden vooral veel plezier samen en hoewel we met hem na hun scheiding nooit contact meer hebben gehad, wil ik hier toch even vermelden dat Martin een dag voor Ina overleed aan dezelfde slopende ziekte.
Toen we gisteravond gingen slapen ging het ineens behoorlijk tekeer, donder en bliksem en toen ik op de radar keek zou dat nog wel even aanhouden. Het was niet erg dichtbij en gelukkig viel ik gauw in slaap. Tegen de ochtend schijnt het ook aardig te hebben gespookt en ook daar heb ik niets van meegekregen, de wind kwam blijkbaar uit de goede hoek en dan zitten we toch behoorlijk schuil in ons dikke huis.
Lekker binnengebleven vandaag, het verslag van mijn vader over de ramp eens op facebook gezet, leuke reacties daarop ook. Zo'n storm schudt je dan toch weer even wakker.
Vanmiddag even op de thee bij Heleen, dat was al zo lang geleden. Zomerdrukte bij hun op de camping en weet ik wat al niet meer, maar het werd een keer tijd.
Na het eten nog even een rondje met het hondje van de buuv, ze heeft het even druk en toen zag ik al dit moois . Gelukkig was het even droog
Vanmorgen was het nog wel lekker, later ging het stormen en af en toe regenen tot het vanmiddag weer opklaarde. Dit was het weerbericht.
De bomen dunnen al aardig uit.
Ik doe niets als zitten en een beetje heen en weer lopen, vanmiddag even naar de groenteboer op de fiets en met het buurhondje naar buiten voor een poep en een plas. Wel veel praatjes onderweg, dat maakt het dan wel weer gezellig.
Tekenpapier staat al dagen klaar en als logisch vervolg op de broekjes zit ik aan shirtjes te denken, maar dat is het juist, ik moet er niet teveel bij denken en gewoon maar beginnen.
Morgen alweer een donderdag.
Heel raar weer vandaag, het zag er vanmorgen vooral erg herfstig uit, maar eenmaal buiten leek het wel voorjaar. Rond een uur of drie klaarde het op, dus na mijn rondje met het hondje van de buuv plakte ik er nog maar een rondje aan vast.
De zon scheen inmiddels. Gelukkig had ik mijn trui al thuisgelaten en ik twijfelde over mijn jas, maar daarvoor waaide het te hard. Het was een fijn rondje van 5,5km (en alles bij elkaar toch een km of 10). Ik heb last van mijn lies, maar gelukkig ging het goed.
Na de knipbeurt van zondag, van de klimop van de buuv deed gisteren heel mijn lijf zeer. Bovenop een trapje staan, rekken en tegelijk knippen met de heggenschaar valt niet mee als je het niet meer gewend bent. Tenminste het valt wel mee, ik kan het nog best hoor, maar nadien protesteert mijn lijf. Vooral mijn armen en schouders hadden het te kwaad. Vandaag alweer minder.
En kijk, toch een beetje herfst onderweg.
Joop fietste en ruilde pillen om, laatst kreeg hij andere bloedverdunners en andere maagbeschermers, de bloedverdunners waren inmiddels alweer bij het oude, maar van deze maagbeschermers had hij waarschijnlijk last van zijn keel, ook dat is nu weer veranderd en hopelijk alles weer bij het oude. Eind van de middag haalde hij ook nog de antigriepprik. Ik heb mijn beurt overgeslagen, zoals altijd.
Eerst maar eens een foto van de dorpsdirigent gemaakt vanmorgen, het was rustig weer met een opkomend zonnetje.
Zo zag het er in ongeveer 1915 uit
En zo beide foto's samengevoegd ongeveer.
Het zou leuk zijn als er nu ook nog eens een echte muziektent kwam 
Joop had afgelopen nacht verzonnen dat dit jaar de grote parasol maar weer in de garage moest, dat was beter voor de parasol vond hij en ook voor de hoes, dus ja, dan moet dat ook gelijk maar.
Maar ja, ondertussen was er in de garage ook nogal wat veranderd en waar leggen, hangen, of zetten we hem dan weer neer. Bijkomend gedoe is dan weer dat je ook gaat vegen en dingen verzetten en voor je het weet ben je dan ook de klimop van de buurvrouw aan het knippen, dat moest nog voor de winter en nu is het gebeurd!
De laatste paar dagen doe ik 's middags even een rondje met Boefje het hondje van de buurvrouw, van 's morgens negen tot 's avonds zes is echt te lang ook al houdt ze het wel op natuurlijk. Boefje wandelt gezellig mee en als ze geen zin heeft doen we een klein rondje. Het is maar voor een paar dagen.
Stichting Renesse probeert in elke plaats van Schouwen Duiveland beelden te plaatsen van mensen die wat hebben betekend voor de omgeving.
Op Zonnemaire werd dat Kees Everwijn en ik ging vanmiddag eens bij hem kijken. Gistermiddag ging dat niet omdat ze toen net de gordijnen op kwamen hangen.
Het is een mooi beeldje geworden maar zijn hoofd is te klein hoor ik zo links en rechts, dat vind ik ook en er hoort een peuk in zijn mond en een bril had hij ook. Wel staat hij op een mooie plek nl. recht tegenover waar vroeger de muziektent stond.
Zo herinnert Zonnemaire zich hem en ik natuurlijk ook.
Ome Kees was getrouwd met Tantje Betje, zus van mijn opa Prince, de vader van mijn moeder. Ome Kees was wagenmaker van beroep net als mijn opa Prince was op Serooskerke.
Tante Betje kwam toen Miriam pas geboren was een potje Kandeel brengen 'om aan te sterken', het was vies! Volgens mij heet het hier anders maar daar kom ik nu even niet op.
Alles tegelijk vandaag. Rond twaalf uur werd het bed bezorgd, anders dan ik gedacht had moesten we dat wel zelf in elkaar zitten, dat viel mee maar ja moet toch even gebeuren.
Een paar uur later de gordijnen, die waren ook al klaar. Alles werd keurig opgehangen terwijl wij toekeken. Wel wennen hoor vooral omdat dat blauw best donker oogt, maar nu na een paar uur ben ik al bijne gewend, ze moeten ook nog een beetje in de plooi komen. De terracotta kleur hangt in de gang voor de deur.
Ik ben er versleten van, alles moest uit de weg natuurlijk, alle schilderijen uit de buurt van de trap en dan later alles weer terug, honderd keer de trap op en neer na alweer weinig nachtrust. Gelukkig hebben we nu een prima reservebed.
"Zullen we vanmiddag komen?"
Ja natuurlijk vind ik dat leuk. We hadden gisteren al gebeld, soms wil je gewoon even iets vertellen ook al zijn we allebei niet van die bellers en vanmiddag deden we het live nog even over.
Het was lekker weer en wij wandelden een rondje toen Joop nog even naar de tandarts ging.
Freek heeft een nieuwe telefoon, dus het wordt tijd om toch eens een foto te kunnen versturen . Hij krijgt ook weer haar vanwege de prednison die hij nu ook aan het afbouwen is.
Het is allemaal wat dat ouder worden, al is voor mij een middagje zus ook een heel goed medicijn, ik hoop voor haar ook.
Joop was gisteren op de uitgestelde afspraak van de urloloog, na de operatie, dat ging toen niet door vanwege de plotseling opgekomen spierreuma. Wat de urloloog betreft was na gedegen onderzoek alles goed, niks aan het uh....dingetje
Vrijdag bloed geprikt en vandaag op afspraak bij de dokter hoe nu verder wat de spierreuma betreft. De prednison was op, daar was iets fout mee gegaan dat ga ik allemaal maar niet vertellen maar daar mag hij ook mee stoppen. Gewoon hoppa, niks afbouwen, dat had hij door die fout zelf al een beetje gedaan, dus ja, het gaat wel goed hier geloof ik.
Als ik nu vannacht ook nog een beetje kan slapen zou dat fijn zijn.
Misschien moet ik torenvalken tellen in plaats van schapen want de schapen zijn weg.
Het logeerbankje is net opgehaald door een dorpsgenoot, vrijdag komt het nieuwe bed, dan kan ik me afzonderen als ik weer eens niet kan slapen.
Er zaten wat broekjes in mijn hoofd, die moesten er even uit.
Heerlijk zitten kleuren de laatste dagen, dat kwam er de laatste weken niet zo van.
De struikjes die ik twee jaar geleden op de kop tikte worden nu pas echt mooi. Er zitten ook knalrode besjes in!
Echt prachtig, en de blaren worden vuurrood.
Na vijf jaar ben ik nog steeds erg blij met de door Joop verzonnen plantenbakken, hij zag zoiets bij het bouwcentrum, we gebruikten dezelfde stenen ook voor de rand van de stoep.
We begonnen er met één en een jaar later volgde de tweede. Ik deed er gelijk stekjes uit Scharendijke in en eigenlijk doe ik er verder nooit veel aan en laat me verassen door wat er op komt en als het te wild wordt naar mijn zin pak ik de snoeischaar of de schep.
En nu groeit het loodkruid door de voegen, prachtig!
Er is niets gemetseld alls staat los, dus als het instort zien we wel verder.
Gekleurd en gefietst vandaag, het was een fijne maandag.
Wij hadden heel erg leuk bezoek vanmiddag. Silvia en Yara kwam een middagje over. Wij brachten met ons drietjes een bezoek aan het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk. Best indringend altijd en ik hou het er nooit helemaal droog, maar voor Yara interessant om eens te zien hoe het er toen aan toe ging met zo'n ramp.
Rampen zijn er nog vaak genoeg, maar er kan tegenwoordig natuurlijk veel sneller gehandeld worden wat hulp en redding betreft, dat was toen wel anders.
Het museum is ook elke keer anders en elke keer weer erg indrukwekkend. Het verslag van mijn vader heb ik nog nergens kunnen ontdekken, net zo min als een foto waar hij op staat waar ik altijd nog op hoop.
Eenmaal weer thuis dronken we een wijntje en aten er een broodje bij en toen was de middag weer voorbij.
Heel fijn om mijn grote kleindochter weer eens even te kunnen knuffelen.
Joop keek Max en paste op Storm terwijl wij in het museum waren.
Het komt vast door het rustige herfstweer dat ik me zo rustig voel. Alles is lekker aan de kant. Joop fietste, ik kleurde en scharrelde eens wat en deed vanmiddag een rondje met het hondje.
Niet meer en niet minder.
Met de boeren is het wel anders gesteld. Het aardappels rooien is in volle gang en op de foto worden de witlofpennen geoogst.
Zoals in het filmpje gaat het alleen nog in groentetuintjes denk ik, maar je kunt wel goed zien hoe het gaat.
Een klein wereldje vanmorgen met de bijbehorende druppels en webben, altijd mooi!
Een rustig dagje vandaag. Joop wachtte even tot de zon kwam een fietste een rondje Walcheren. Ik probeerde te kleuren maar ben nog steeds niet begonnen, nog steeds een wit vel.
Mijn 'OPEN' papier aan het raam geplakt maar dat leverde weinig klandizie op.
Lekker vroeg gegeten en daarna nog een avondrondje gelopen.
Dat was het wel zo'n beetje vandaag.
Wat een heerlijke dag was het. Eerst het project met de trui van gisteren afgemaakt, de mouwen tenminste, de rest zie ik nog wel eens of ik dat nog doe.
Daarna ging Joop fietsen en ik aan de slag, dat was nodig! Zelfs de ramen en rondom geveegd, heerlijk! En omdat het nog steeds zo lekker was ook nog een klein rondje . Bij het tuintje van Digna zo ik zo heel veel vlinders op de herfstasters dat ik er even naar toe ben gelopen, prachtig!
Vanavond trakteerde Wim alvast voor zijn verjaardag bij de Portugees in Zierikzee, erg lekker maar ook veel. Wij namen stokvis want dat spreekt aan, dat aten we vroeger op zondag, maar het was best zwaar. Dus nu hoef ik morgen niet te koken want ik kreeg het restant netjes ingepakt mee naar huis. En zodoende kon er ook nog een toetje bij.
Het was gezellig tafelen met z'n zessen achten. Er komt denk ik nog wel een leukere foto.
De zwarte trui is klaar en hangt nu na een tijdje dompelen te drogen. Ik ben gelijk maar aan het volgende project begonnen, van deze zijn de mouwen te wijd en te lang dat is erg onhandig bij alles wat je doet. Een mouw is klaar, ik denk dat ik de wol die ik overhoud nog maar opmaak aan het voor en achterpand, daar zitten ergens ook meerderingen die ik eigenlijk liever niet had gehad, maar dat weet ik nog niet zeker.
Het stormde buiten en wij frobelden binnen, Joop ruimde nog maar eens het een en ander op. Hij heeft niet gefietst vandaag, ik wandelde vanmiddag nog wel een rondje met het hondje, niet dat ik daar zo'n zin in had, maar eenmaal buiten was het toch wel even lekker, al waaide ik wel zowat van de dijk met mijn fiets.
Gisteren aten we de eerste spruitjes, heerlijk vers, net geplukt, slavink erbij en vandaag krootjes met speklapjes. Wij eten nog steeds toch minstens een dag of vijf in de week vlees, vis of kip. Gewoon omdat ik dat makkelijk vind, groente en aardappeltje erbij en klaar is Ria. Of pasta dat kan ook.
De dagen van geen vlees, kip of vis, eten we dan pannenkoeken of iets met eieren, een stokbroodje met kaasjes of een pizza waar ook worst op zit. Wat koken betreft heb ik geen fantasie, ik vind het ook niet leuk. Eten zelf vind ik dan weer wèl leuk, maar ja....
.
Een wel heel aparte lucht vanmorgen, maar het was droog en dat bleef het ook nog wel even. Daarna een paar uur regen en daarna weer droog zodat ik nog een rondje kon doen.
In de regenperiode breide ik mijn trui klaar en maakte hem ook pasklaar, want ik was best benieuwd, maar het komt goed denk ik, het ziet er hoopvol uit. Nu het halsboordje nog en de mouwen erin. Daarna maar eens even een dag of wat in het water zetten want het ziet er nu niet uit, netjes gebreid is anders, maar als het goed is heb ik er weer een fijne zwarte trui bij, een mens kan niet zonder.
Daarna heb ik nog een paar truien waar wat aan moet gebeuren dus ik ben nog wel even zoet, maar ik krijg ook wel weer zin om te kleuren.
Miriam wordt vandaag (5okt) 53, dat gaat ook gewoon door en Kees van Truus (weetjenogwel die uit Limburg) wordt 79 en komende donderdag wordt Wim, de voeger ook 79. We worden oud.
Een mooie maandagmorgen, met wat gezelligheid onderweg. Een stukje opgelopen met een wat ouder stel die ik wel af en toe tegenkwam, maar nu liepen we dezelfde kant op en we kletsten wat, dan leer je elkaar een beetje kennen. Leuk was dat ze aan het eind van de wandeling even mee naar binnen ging om naar mijn tekeningen te kijken. Mooi natuurlijk en het leek haar ook wel leuk ze eens in de kerk te hangen.
Daarna was het wassen en drogen geblazen want daar was het echt weer voor, dat had ik al gezien toen ik uit bed stapte, dus maar gelijk de lakens opgepakt.
Alles ligt alweer droog en schoon daar waar het hoort.
Vanmiddag nog een fijn rondje door de polder. Mooie luchten, af en toe dreigde het, maar het bleef droog. Daar knapt een mens van op!
Alles lijkt weer zijn normale gang te gaan gaan, maar dat is niet zo, niet in mijn hoofd.
Ik stond vandaag voor de derde keer in twee weken tijd zonder portemonnee met een kar vol boodschappen. Gelukkig had ik nu een bankapp die al meer deed dan de laatste keer, maar nog steeds niets betaalde. Ik was er behoorlijk van uit mijn doen.
Terwijl ik stond te bedenken hoe nu verder want Mir was niet op de zaak en ik zou dan toch terug naar huis moeten, kwam er een dorpsgenoot de winkel binnen, samen met zijn vrouw en ik sprak ze maar aan, of ze misschien even zestig euro voor me hadden en dat hadden ze! Ik kon betalen! En het geld gelijk weer op hun rekening storten, want dat kon wel.
Inmiddels was ik er wel achter hoe het kwam dat mijn portemonnee niet op het vertrouwde plekje in mijn tas zat. Naar de begrafenis van Ina had ik mijn camouflage tasje verruild voor een zwart tasje. De grote dingen had ik eruit gehaald en het tasje met portemonnee en al weer opgeborgen. Zodoende.
Gelukkig waren het andere cassieres dan de vorige keren, deze kenden me nog niet.
Kijk, mijn morgenstond heeft roodkoper in de mond zo rond deze tijd, ik vind het prachtig als ik beneden kom. Dat brengt me meteen bij het volgende, de gordijnen.
Gistermorgen werd er opgemeten en een uurtje voordat we zouden gaan rijden kwam de offerte binnen. Het was wat ik ongeveer hoopte, dus lang werd er niet getwijfeld en gelijk maar besteld. Vanaf het plafond tot aan de grond voor de deuren en als ze open zijn daar waar de tekening hangt. Ik denk dat het heel veel scheelt in kou en tocht, ook omgekeerd wat warmte betreft in de zomer.
De kleuren houd ik nog even geheim, maar ook daar was ik heel snel klaar mee, ik heb geloof ik maar een stuk of vier stalen gezien, want ik ken mezelf hoe meer je er ziet hoe meer je gaat twijfelen en hoe moeilijker de keus wordt, de verkoper had blijkbaar snel door wat ik wilde.
Problematisch werden pas de plooien. Wat erg! Golvende plooien, platte plooien, dubbele plooien, plooien met een stikseltje, ik wilde gewoon gewone plooien, net als vroeger, gelukkig waren die er ook nog.
En gelukkig waren er ook nog gewone rails. Gewone mensen hebben gewoon het liefst gewone dingen.
Heel fijn dat alles op maat wordt gemaakt en ook nog opgehangen wordt, Joop ziet zulke dingen niet meer zitten en ik ook niet eigenlijk.
We waren ruim op tijd en langzaam druppelden de belangstellenden binnen. Familie vooral, neven en nichten, maar ook vrienden en vriendinnen van toen en nu.
Er waren erg veel foto's in periodes verdeeld, Michael had dat erg leuk gedaan en dan met een mooi muziekje erbij wordt het toch een stuk aangenamer.
Sprekers tussendoor en af en toe een moment van droefheid. Ina was gewoon nog veel te jong en ze wilde nog zo graag dat kleine meisje groot zien worden. Dat mocht niet zo zijn en dat hebben we maar te aanvaarden.
Het regende, het was droevig weer en eenmaal weer binnen hebben we op haar en het leven geproost. Het was gewoon even gezellig met iedereen die je niet zo vaak ziet en zo wilde ze het ook.
En eenmaal weer onderweg naar huis werden we getrakteerd op de langste file van het jaar.
Het was best vermoeiend, maar dat gaat weer over.
