Novermber hebben we gehad, morgen weer een fris blaadje op de plee. Het gedichtje kwam ik tegen in de inwonerskrant vandaag, moest er wel om lachen.
Ik heb vandaag de nieuwe scheurkalender van Peter van Straaten weer meegebracht, dat blijft toch de leukste voor ons en je kunt hem maar vast in huis hebben.
December vind ik vreselijk met al die rare dagen en ongewilde opgelegde verplichtingen ook al 'doe je er niets aan'. De lichtjes buiten overal zijn dan wel weer gezellig.
We deden twee kleine wandelingetjes vandaag, het gaat toch wel steeds beter met de poten van Didi heb ik het idee. Ze is in elk geval vrolijk een speels en houdt totaal geen rekening met zere poten.
Twee keer was ik onderweg om een stukje te gaan lopen en beide keren regende ik nat, bah! Niks an vandaag en ook niks gepresteerd, maar dat mag als je met pensioen bent.
Joop was al vroeg bij de tandarts voor controle. Een paar weken geleden kreeg hij weer last van een kies die een tijd geleden door de kaakchirurg behandeld is. Foto gemaakt en nu blijkt de kies ernaast behandeld te zijn.
Het lijkt wel aan de orde van de dag tegenwoordig, je hoort niet anders. Ziekenhuizen waar het een zootje is, doktoren die maar raak laten opereren zonder dat er iets aan de hand is, of je gewoon een ziekte aanpraten. Het is verschrikkelijk.
Zo'n fout als bij Joop, daar zou gewoon een boete op moeten staan, dan keken ze misschien wel eerst wat beter voordat ze gingen snijden. Hoe groter de fout, hoe hoger de boete, tot gevangenisstraf toe en nooit meer mogen dokteren toe natuurlijk.
Sinds kort drinken we Illy koffie en voorlopig blijven we dat ook doen want ze is erg lekker.
Nu is het probleem dat die koffie verpakt zit in prachtige blikken mèt schroefdeksel en die kan ik niet weggooien. Eeuwig zonde.
Vanmiddag kreeg ik het op mijn heupen en ruimde de kelderkast eens wat op, er kon een hoop in de Kliko en de rij blikken die er inmiddels stond deed ik toch ook maar in een plastic zak. Ik heb ze nog niet weggegooid, want dat blijft moeilijk, misschien kan ik ze nog voor iets anders gebruiken.
Het doet me wel erg aan mijn moeder denken, die mopperde op mijn oma toen die ook allemaal verpakkingspotten ging verzamelen, ook van koffie volgens mij. Later toen ze zelf ouder was verzamelde ze Nescafé en Moccona potten, ik kreeg daar vaak de zelfgemaakte advocaat in aangeleverd. Zelf bewaarde ze er dropjes en nootjes in herinner ik me nog.
Gisteren deden we al een rondje rond het dorp en vanmorgen reed ik met de auto naar het fietspad om daar een stukje te lopen. Didi vond het heerlijk, was uitgelaten en rende dat het een lieve lust was met af en toe een hink of een huppel want ja, het deed nog wel wat zeer, maar een hond met gescheurde kniebanden rent toch niet zo denk ik.
Pijn nadien heeft ze niet, dus we hebben besloten het nog even aan te zien, want ik kan nu wel een foto laten maken en als dan blijkt dat er niets met haar knie aan de hand is is dat fijn natuurlijk, maar eigenlijk weet je dan nog niets en zou je nog verder moeten gaan zoeken.
Joop vindt me te ongeduldig. Hij heeft na zijn val in Nepal nog steeds last van zijn schouder en kan er ook nog niet op liggen. Kneuzingen, scheurtjes, weet ik wat er allemaal aan de hand kan zijn hebben gewoon erg veel tijd nodig om te genezen.
We kwamen Conny van de schaapjes tegen, liepen samen een eindje op en maakten wat foto's van elkaar. Altijd leuk.
Of ik nu gister teveel naar Marlies gekeken heb weet ik niet, maar ik heb me toch een stijve arm-nek-rug vandaag...
De beloofde storm was er ook, al was daar in de tuin weinig van te zien. Didi en ik wandelden op het gemak een rondje rond het dorp, er is nog weinig verbetering en ik denk dat ik komende week maar terug ga naar de dierenarts, het heeft geen nut nog een extra week te wachten, denk ik. Moeilijk hoor, maar je kunt wel op verbetering blijven hopen en wachten, maar op een foto is het misschien gelijk duidelijk.
Eerder had ze ook al eens die broek aan gehad toen ze hier was en toen waren haar voeten niet zichtbaar op de foto, op deze wel dus. Dat was ze aan het vertellen toen ik de foto maakte, mij ging het meer om te laten zien hoe grijs het was, niet de broek maar het weer.
Het was weer een gezellige paar uur samen, want een dag kan je het bijna niet noemen. Voor haar is het zeker alles bij elkaar een lange dag want eer ze nu weer thuis is is het bijna middernacht terwijl ze vanmorgen om half zeven vertrok.
Na een bezoek aan de kapper en koffie met meegebrachte appeltaart wandelden we een stukje over het strand en kwamen door Renesse terug.
Daar hapten we een harinkje en Marlies proefde nog wat pittige inktvisjes, ik ook een kleintje, maar daar zat weinig smaak aan.
We kwamen ook langs de afgezaagde boom waar ik al veel foto's van maakte en waarachter ik vandaag een plaspauze hield, dat vond Marlies een foto waard.
We aten bruine bonen met een wijntje erbij en daarna bracht ik haar weer bij de bus.
Daar stonden we te wachten, we hadden gehaast want het was krap aan en toen kwam de bus die naar Rotterdam ging en die stopte toen bij ons, of we naar Goes moesten....... ja dat moesten we, tenminste Marlies, nou dan moest ze maar instappen en mee naar 'het Sas' rijden, de volgende halte, want 's avonds kwam de bus niet meer hier (op het busstation in Zierikzee dus).
Vandaag heb ik mijn trui afgemaakt, hij is leuk! Past precies en morgen doe ik hem aan. Ik duw altijd mijn pasgebreide truien even in het water, daar wordt het breiwerk mooi glad van en je weet gelijk wat er overblijft of hoe groot hij wordt na een wasbeurt. Op de teugweg uit Zierikzee een nieuwe voorraad wol gehaald, zodat ik weer een nieuw breiwerkje heb. Je moet toch wat op de bank 's avonds.
Van wandelen komt niet veel, ik ben het elke dag wel van plan, maar er komt steeds iets tussen.
Morgen niet, dan gaan Marlies en ik natuurlijk een lekker rondje doen, als we tenminste niet van de vlakte regenen.
Vandaag heb ik ook eindelijk het idee dat het iets beter gaat met de poot van Didi, al zit wandelen er nog lang niet in en hinkt ze nog vaak op drie poten. We zijn op de helft van de drie weken die de dokter aangaf. Pijnstillers heb ik maar twee dagen gegeven, daar werd ze vreselijk suf van en ik had ook niet echt het idee dat ze erge pijn had. We wachten de komende anderhalve week af.
En om de hiepen compleet te maken feliciteren we Marlies met haar 65ste verjaardag. Eindelijk officieel met pensioen. Geniet ervan!
De oprit en het gras lagen bedekt met een dik pak blaren, die zijn op de foto al weggeblazen en Joop maakte alvast een begin met het schoonspuiten van het bruggetje, dat was spekglad. Nu niet meer hoop ik, want na het spuiten heb ik er nog maar wat chloor overheen gegooid, dat moet dan maar even ook al is het niet zo milieuvriendelijk want vallen is ook niets.
Joop is ook druk met de duiven, die zijn gekoppelt en volop eieren aan het leggen, dat wordt weer spannend komende tijd. Je kunt het volgen op zijn site, waar hij alles netjes bijhoudt.
Verder werd ik afgelopen zaterdag al gebeld door het tuincentrum met nieuws over de Boedha. Hij was echt voor binnen aldus de leverancier en die deed er verder niets aan. Het tuincentrum wilde de schade wel samen delen, dat is leuk! Ik ga dus binnenkort eens kijken of er eentje voor buiten staat.
Een stukje blauw aan de horizon en laag water, ik was er lekker op tijd bij vanmorgen en al wandelend brak de zon door. Er waren meer mensen die dat hadden gezien want het was al aardig druk.
Daar maak ik geen foto van natuurlijk, van drukte. Op het strand is altijd wel iets anders te zien, want ook al loop je elke dag langs die stenen, ze zijn altijd anders.
En natuurlijk wemelde het van de vrolijke uitgelaten honden.... en die van mij lag thuis :(
Er gebeurt niet veel, de dagen zijn kort. Ik brei eens een stukje aan mijn trui, doe eens een spelletje met deze en gene, lees wat logs of zoek eens wat op, een beetje Facebooken ... en toen was ik er zo suf van vanmiddag dat ik in mijn eentje maar een flinke rondte ben gaan lopen. Didi haar poot is nog steeds niet beter.
Daar ben ik heerlijk van opgefrist en toen ik thuiskwam was het alweer donker en tijd om te gaan koken zo langzamerhand. Dat is inmiddels op. Ik ga nog maar een stukje breien, onee eerst kijken of ik al aan de beurt ben ergens.
Het staat er inmiddels alweer een paar weken, het jaarlijkse mandje met peperbollen bij de PLUS. Plus doet nu eenmaal meer. Ik vind ze heerlijk en telkens als ik de winkel binnenkom pak ik er twee, eentje is zo op.
Het liefst zou ik elke dag zo'n zakje meenemen, maar dat kan niet, dan gaat het niet goed met mij, ik word er namelijk nogal winderig van en van twee heb je nog net geen last.
Maar ja, op den duur ga je je toch schuldig voelen, misschien wordt er wel op me gelet, 'daar heb je haar weer ze neemt er wel twee maar kopen ho maar'. Dus vandaag vond ik het tijd om maar eens een zakje te kopen. Het is al op, Joop lust ze nl. ook graag. Hem hoor ik nog niet, maar ik loop af en toe maar even de kamer uit ;)
Twee flesjes gehaald vanmiddag en ik heb inmiddels al een glaasje op. Het smaakt goed, ik hou nu eenmaal van frisse fruitige wijn.
Voor een derde flesje reed ik naar The World of Drinks, maar die hadden het niet eens. Op mijn vraag waarom niet, was het antwoord 'niet lekker' en 'je bent de eerste die er naar vraagt'. Daar kwam hij op terug want 'niet lekker' kan je niet zomaar zeggen natuurlijk, smaken verschillen nu eenmaal.. Hij moest blijkbaar te duur inkopen voor een beetje goede: "In de supermarkt ligt genoeg goedkopere, dan komen ze hier geen dure halen". Verder zei hij dat er over een paar dagen 'misschien' wel 'een paar doosjes' waren...
Na ruim een maand zonder alcohol smaakte mijn Beaujolaitje prima. Vanavond neem ik nog een glaasje.
Wat heeft het me nu zoal gebracht, dat niet meer drinken:
dat ik 's nachts geen hartkloppingen meer heb
dat ik veel lekkerder slaap (als ik tenminste niet wakker lig van eventuele zorgen)
dat ik 's morgens fris ben en zin heb in de nieuwe dag
dat ik er gezonder uitzie (vind ik zelf)
dat ik minder denk, dwz dat ik ook weleens niets denk nu. Het gemaal staat stil zal ik maar zeggen en dat is af en toe best een vreemde gewaarwording, die rust.
dat ik beter zie! Ik draag mijn oude bril weer, zeker overdag om in de verte te kijken en 's avonds voor de tv. Als ik op de computer werk en lees draag ik wel mijn nieuwe. Ik vind dat heel vreemd maar ben overtuigd dat het met het minder drinken te maken heeft. Vanmiddag sprak ik iemand die dacht dat het ook door het stoppen met roken kon komen. Wie het weet mag het zeggen.
Dat is nogal niet niks hè!
Het gaat ook zeker niet gebeuren dat ik weer terugval in mijn oude gewoonte.
In het weekend eens een wijntje, als we uit eten gaan, op een feestje, zulke dingen.
Door de week zeker niets meer, daarvoor bevalt het me te goed.
Ik weet dat ik het kan en durf dat nu ook uit te spreken.
Het zijn geen mooie bloemen en ze hebben vreselijke prikblaren, maar als ze eenmaal bloeien vind ik het toch wel weer leuk. In de zon zoals vandaag of met sneeuw erop, vrolijk winters geel.
Ik deed wat huishoudelijke klusjes vandaag, dat was er na de griep ook een beetje bij ingeschoten. De ramen zijn weer schoon, het bed is weer fris, ik kloofde wat houtjes, want het waren allemaal wel erg grote blokken en dan is het gauw te warm. Het was heerlijk om buiten bezig te zijn.
Morgen is het dan eindelijk zover, de derde donderdag van November betekent Beaujolais en ik ga een flesje kopen. Als ik het nou nog maar lust...
Als ik lekker kan wandelen ben ik daar wel een paar uur zoet mee. Dat kan nu ook wel, maar zonder Didi vind ik er niets aan en het weer trekt ook niet echt om te wandelen.
Dus als er dan een aanleiding is om even een boodschapje in Zierikzee te doen, ben ik al lang blij. De kip was vorige keer op bij de nood-vleesboerderij en Joop zijn schoen was gemaakt, nou als dat geen goede reden is...
De film nam ik vorige week al op en zo te zien is er niet veel aan de hand. Het gaat om haar linkerachterpoot. Als ze een tijdje geslapen heeft loopt ze weer mank.
Ik ben dus vanmiddag nog maar eens terug geweest naar de dierenarts, want ik wist ook niet goed wat ik nu wel of niet kon doen.
Hij heeft haar poot weer onderzocht en haar kniebanden zullen waarschijnlijk beschadigd zijn. Ik heb pijnstillers gekregen en mag wel wandelen, alleen geen uren achter elkaar, wat ook wel te begrijpen is natuurlijk. Over drie weken.. moet het over zijn. Als het niet over is weer een foto maar dan van de knie. Ik hoop maar van niet en als ik haar af en toe zie rennen denk ik ook wel dat het mee zal vallen, want als ze het nodig vindt is ze zo bij het hek hoor.
Dit is hem dan, leuk hè. Even kijken of schoonzoon er iets in ziet anders is hij voor de liefhebber, wel tegen de wolprijs natuurlijk.
We wandelden een klein stukje vanmiddag, maar het is nog steeds niet veel gedaan met de poot van Didi, ik zal terug moeten want het duurt nu al wel erg lang alles bij elkaar. Geen HD maar wat dan wel...
Er moesten boodschappen in Zierikzee gedaan worden vanmiddag en daar was ik heel de middag zoet mee. Het was erg gezellig in de stad. Nu heel de toeristenmeute weer naar huis is, tenminste de meeste, kom je de gewone eilandbewoners weer eens tegen. Ik kletste dus wat af met deze en gene, vooral bij de Soepkokery en AH was ik wel een uurtje zoet. Gelukkig had ik de meeste boodschappen op een briefje zodat ik niet de helft vergeten ben.
De trui waar ik mee bezig was is eindelijk klaar, gewassen en wel hangt hij te drogen. Ik denk dat hij door het wassen ongeveer twee maten groter is geworden, ik ben benieuwd of ik er niet in verzuip nu.
Natuurlijk heb ik alweer een zak met nieuwe vrolijke bolletjes :)
Negen uur waren we present bij de dierenarts en ik was toch wel een beetje zenuwachtig. Didi vond het allemaal leuk, niks vervelends daar hoor, ze loopt er altijd kwispelend rond.
Toen ik vertelde dat het al een stuk beter ging en we gister en eergister toch een flink stuk gewandeld hadden, betwijfelde hij ook of het dan wel haar heupen waren, maar ik vond toch dat er nu wel een foto gemaakt moest worden.
Ik mocht erbij zijn en kreeg een loden jas aan, tenminste zo leek het. Didi moest op haar rug op een tafel, dat was even eng, maar ze gedroeg zich keurig en bleef netjes liggen. Daarna even wachten of de foto gelukt was en toen mocht ze weer op de grond.
Nou en toen kregen we het heuglijke nieus te horen: Perfecte heupen, daar zou menig hondenbezitter jaloers op zijn.
Het werd eigenlijk een steeds zieliger toestand met de Boedha en omdat Silvia het zelf al van plan was heb ik hem vanmiddag maar teruggebracht naar waar hij vandaan kwam, het tuincentrum. Want eigenlijk was het helemaal niet duidelijk of hij niet buiten mocht, het leek er meer op of hij niet gebakken was, zo week werd hij vanbinnen. Binnenin zat een soort cement, dat hoort toch hard te zijn...
Hij is in behandeling genomen, we worden gebeld, degene die de klachten behandelt was er niet.
Eind van de ochtend toog ik weer naar het Zierikzeese ziekenhuis met mijn voet. Het ging lekker vlot en ik was zo aan de beurt. Een beetje vreemd vond ik het wel, geen echo, maar toch met van die pasta op een glijdertje en een beeldscherm waarop je gelijk kunt zien wat er is, of niet is. (dat is toch een echo?)
Nu ja, het heeft een naam hoor. Ik heb de ziekte van Ledderhose en voorlopig laat ik de knobbeltjes maar lekker zitten, als tenminste de dokter die donderdag de uitslag heeft niets anders adviseert.
Daarna hebben Didi en ik fijn gewandeld, ze loopt goed en ik merk niet dat ze pijn heeft Het gaat trouwens toch een stuk beter vandaag. Donderdagochtend is zij aan de beurt voor de foto.
Joop ging met een duif naar de duivendokter in.... Breda.
Daarna had ik een afspraak voor mijn voet gemaakt bij de echo-dinges in Zierikzee. Daar bleek echter dat het geen echo moest zijn maar een röntgenfoto, dus mag ik morgen weer terug, eigen schuld dikke bult.
Toen dat gebeurd was gingen we naar de dierenarts voor de poot van Didi, want het gaat maar niet over en ook daar moeten we donderdag voor terug, voor een foto. Hij denkt toch dat ze zwakke heupen heeft, dat hoeft niet per se te betekenen dat ze HD heeft en we kunnen gewoon blijven lopen zei hij. Wel opletten dat ze niet te dik wordt. We wachten eerst de foto maar af en hopelijk valt het mee.
De roos staat in de tuin en heeft op de foto een leuk gezichtje in het hart, tenminste dat zie ik erin.
Ook wel weer eens leuk om het op een gewoon bord te spelen. Nadeel is wel dat je zelf de punten op moet tellen en niet automatisch ziet of een woord wel of niet kan, wat op zich ook wel weer leuk is want dan kunnen de discussies nogal eens oplopen. Mijn en dijn, dijn is een woord zegt ze, mooi niet! (ik heb wel gewonnen hoor, maar die 8 heb ik geloof ik dubbel geteld)
Verder lekker opgeschoten met mijn breiwerk vandaag, er viel niet veel anders te doen. Tussen de buien door nog wel even rond het dorp met de hondjes. Sil en Martin hadden een afspraakje. We aten wel lekker met z'n allen een oudhollandsche maaltijd.
Eigenlijk was het net zo'n dag als gisteren, zelfs het weer verschilde niet veel.
Alleen vandaag kreeg ik een nestje pups op bezoek, zij kregen een chip ingeplant. Zes stuks en het was zo gebeurd.
Foto's maken van zulke drukteschoppers is een kunst apart, de meeste zijn bewogen of het verkeerde deel is scherp, maar goed, je kunt zien dat het hondjes zijn.
Begin dit jaar plantte ik ze, in drie verschillende kleuren rood. Ze bloeiden lang en uitbundig en wat ik nooit geweten heb is dat de bloemetjes van cyclamen bolletjes worden die zich weer naar de aarde buigen en zo weer een nieuw plantje maken. Ik heb nu een pot vol en ze zitten vol met knopjes, alleen betwijfel ik of ze rood zijn. De tijd zal het leren.
Het was een saaie lange dag. Ik heb me suf verveeld. Genoeg te doen hoor, maar nergens zin in. Joop was onderweg voor de duiven die deze dagen bij de vereniging gekeurd worden door Gert Jan Beute.
