Joop had gisteravond nog kunstmest gestrooid en meestal regent het dan geen druppel meer, maar vanmorgen was alles lekker opgefrist en de korrels opgelost.
Ik ben wel blij dat ik even een stapje terug kan doen wat de hut betreft en weer wat meer tijd voor een wandeling op het gemak. Joop legt nu de leidinkjes op z'n plek, daar heb ik geen verstand van gelukkig.
Veel te warm om wat te doen vandaag, meer dan een beetje heen en weer lopen is er niet van gekomen. Wel een rondje door de polder, daar stond een lekker windje.
En nu is het wachten op de beloofde bui, die maar niet wil komen....en met dat ik dit type vallen de eerste druppels, joechei!
De wereld wordt steeds kleiner, zo blijkt maar weer.
Sinds kort zijn Humraj, de vader van Rabin en ik vriendjes op Facebook.
Toevallig keek ik eens op het account van Joop en zag dat Humraj vriendjes met hem wilde worden, zo kwam van het één het ander. En nu zeggen we bijna elke dag wel even 'Namaste'. Ik vind het wel grappig, Joop ziet het nut er niet zo van, maar leuke dingen hoeven toch niet altijd nut te hebben.
De hut is inmiddels onder de pannen. Morgen komen de schilder- en bandjesplaatstroepen, ik hoop wel dat het wat beter weer is en dat ik eten en kwasten genoeg heb...
Zwaar beladen hangen de takken naar beneden, het wordt een uitstekend pruimenjaar.
Violgens Joop moet minstens de helft gekrent worden, anders hebben we allemaal van die kleine pruimpjes en breken de takken af. Ik heb net eens gekeken, maar veel blijven ook achter in de groei of worden geel en de bovenste takken zijn onbereikbaar, tenminste voor mij.
Vorig jaar kon ik er met een beetje moeite nog wel bij, dat gaat nu niet meer lukken, dat wordt schudden tot ze vallen, maar dat duurt nog wel even.
Toen we eraan begonnen had ik wel mogen zeggen dat ik het er verder niet meer over zou hebben, wist ik veel dat we dat ding in een paar dagen tijd in elkaar zouden zetten en er zodoende niets anders logbaars over bleef.
Het dak is dicht, de afwerklatjes zitten er aan en er is een begin gemaakt met de dakbedekking vandaag. Het waaide veel te hard om daar verder mee te gaan. Toen Joop de nagels daarvoor was gaan halen dacht ik 'even' die dingen alvast op het dak te leggen, meer dan drie tegelijk kreeg ik er niet op en toen bleek dat eerst de afwerklatjes moesten, vlogen ze ons ondertussen om de oren en moesten ze er voor onze eigen veiligheid en die van de shingels er weer af... en ondertussen had ik het behoorlijk in mijn rug. Eigen schuld dikke bult natuurlijk, nu maar hopen dat het gauw over is, al is bezig blijven de beste remedie.
Didi gedraagt zich voorbeeldig tijdens de bouw, ze ligt in de zon, speelt eens met een stok of een bal en houdt alles nauwgezet in de gaten. We hebben vanadaag niet gewandeld maar vanavond zijn we lekker even naar de dijk geweest, met de auto, dat wel. Joop ging ook mee, die kan lekker ver gooien.
Ze heeft lekker gezwommen en gespeeld zodoende en wij werden er niet moe van.
Vandaag hadden we pannenbier en dat hebben we genomen ook, 't was warm en dorstig dus dat smaakte best. Inmiddels zit het dakbeschot er voor de helft op, morgenochtend de rest als het droog blijft en anders zien we wel. Komend weekend komen er hulptroepen, er valt nog genoeg te doen.
Druk gebouwd weer, we schieten lekker op. Morgen boven de ramen en een begin met het dak. Vandaag zijn we wel heel de dag bezig geweest...
vandaar dat ik vanavond nog even een rondje met Didi deed.
Joop heeft de kachel aangestoken we gaan nog even een wijntje doen.
Vanmorgen al lekker vlug begonnen met stapelen, het verven neemt de meeste tijd in beslag tot nu toe, maar is toch wel goed om te doen natuurlijk. De buitenkant krijgt dezelfde kleuren als het huis, dan wordt het mooi één geheel, ik ben dus nog lang niet klaar. Vandaag zijn we gevorderd tot daar waar de ramen beginnen, het zal zodoende morgen wel wat sneller gaan. Er is ook een leuke gedraaide balk bij die we er met geen mogelijkheid op kregen, we hadden hem ook voor het laatst bewaard vandaag. Nu hebben we een tip gekregen om hem recht te krijgen, dat zou dan zo moeten lukken. Spannend! We zullen het zien morgen.
Tussendoor deed ik nog een rondje en kwam de rode bolletjes van vorige week weer tegen, die zijn wat dikker geworden en sommigen zijn bezig hun jasje uit te trekken. Toch Kraailook denk ik dan. Nu maar wachten welke bloemetjes het worden.
De rozen die ik laatst geplant heb beginnen al te bloeien, het staat wel heel vrolijk zo tegen het blauw en wit. Jammer dat het zo hard waait vandaag, veel jonge blaadjes moeten het bekopen. Het was wel lekker om te wandelen, maar daarna maar weer naar binnen. We hebben een rustdag vandaag. De hut schiet zodoende niet erg op, maar dat komt ook omdat ik eerst de messen en de groeven in de grondverf zet voordat we de planken stapelen en gisteren was mijn verf op. Morgen gaan we er weer tegenaan, hopelijk is de wind dan een beetje gaan liggen.
Het is weer de tijd van de grasjes.
De bermen staan vol met de vele verschillende soorten die nu beginnen te bloeien.
Ik vind ze allemaal even mooi en heb vanmiddag eens even wat foto's gemaakt. Het gaat allemaal zo snel en voor je het weet worden ze weer gemaaid en staat er ineens niks meer.
Sommige bermen zijn al voor de helft gemaaid voor het zicht op de weg.
Ik vind ze allemaal even prachtig! Net als het weer! Het kan toch niet op dit voorjaar, vandaar dat ik weinig achter de pc zit. Het is zonde om binnen te zitten en daar staat die van mij nu eenmaal. Geen draadloze laptop of iets anders voor buiten, ik kijk wel uit, ik kijk naar de grasjes!
Dat is toch wel erg leuke post, zo'n schoolfoto. Ze staan er allebei prachtig op vind ik. Oma is trots op haar schatteboutjes. Ze worden groter en groter, wat gaat het toch allemaal snel.
Yara wordt binnenkort alweer elf. Haar ogen staan na de laatste operatie goed recht en nu dat achter de rug is mag ze binnenkort aan de beugel, dat heeft met de ruimte van de tanden te maken.
Levi is nu negen. Hij is zijn grotemensenvoortanden al een keer door de helft gevallen, maar dat is nu netjes gerepareerd, gelukkig zijn ze erg knap tegenwoordig en hoeft de boel niet meer getrokken om plaats te maken voor een 'plaatje'.
Oma is dr moe van. Het was een drukke dag. Grote bedverschoning, (ik heb ook een kleine bedverschoning),boodschappen, wandelen, verven, koken en wat al niet meer, oma liep haar beentjes uit haar lijf en voor het goede fatsoen nu ook nog webloggen. Bij deze!
Ik was vandaag sinds lang weer eens op het strand. Regenachtig en laag water, het zou naar mijn idee niet druk zijn en dat was het gelukkig ook niet. We hebben heerlijk gewandeld en het werd steeds zonniger. Later op de dag zou de zon ook het dorp bereiken.
We hebben een beginnetje gemaakt, daar ga ik het nu verder niet elke dag over hebben hoor, dat hoort bij het dagelijks leven net als eten en naar de wc gaan. Foto's zal ik allicht wel maken, die staan dan hier. Het hele gebeuren bezorgt me wel dagelijks een flashback want na 21 jaar stond ik vandaag weer zo.
Vanmorgen werd de blokhut dan eindelijk afgeleverd, bij de buren, dat wel, want tegen zulke puntgewichten is ons bruggetje niet bestand denken we... we hebben het risico maar niet genomen.
Het deed met toch weer een beetje denken aan de dag dat ons huis thuisbezorgd werd. Op de plek waar nu deze blokhut komt te staan, stond er al eerder eentje, onze toenmalig slaapkamer.
Na een uurtje of vijf heen en weer rijden lag toch alles waar het wezen moest.
Een beetje hier
en daar
Dus we moeten nu eerst weer even uitrusten en de tekeningen bestuderen, want een goed begin is toch het halve werk zeggen ze.
Wel geweldig hoor, zo'n trekkertje grasmaaier met trekhaak, hoe hebben we ooit zonder gekund.
Eerst maar eens met de ondergrond beginnen, voorlopig ligt de boel lekker droog.
Vanmorgen eerst een paar stengels van het plantje van gisteren wezen plukken, ik denk dat het Kraailook is. Het ruikt erg naar ui en vanmiddag zag ik er een paar waarvan de bolletjes al iets dikker waren.
De bloem van de foto kwam ik vanmiddag tegen en die staat gelukkig wèl in mijn boekje, dat is Bitterzoet. Ik blijf gewoon oefenen en zie wel wat er van blijft hangen. Tot zover alles nog zoet.
Bitter was mijn gestuiter in de Nieuweweg. We kwamen een Duits hondje tegen, netjes aangelijnd dus ik deed Didi ook vast. Ze mochten snuffelen van het baasje en alles was ok dachten we, tot ik verder wilde liopen en de hondjes elkaar ineens niet meer zo aardig vonden. Ik was er toaal niet op berekend en maakte een flinke smak, ik stuiterde gewoon een keer op het asfalt, kan je nagaan hoe strak gespannen mijn billen nog zijn, ze worden vast net zo blauw als het bloemetje.
Gisteren had ik er al foto's van gemaakt, die waren allemaal mislukt, vandaar dat ik vandaag weer hetzelfde rondje deed om er opnieuw wat foto's van te maken. En toen kon ik ze niet vinden, goed gekeken, maar nergens meer te zien, al wist ik waar het ongeveer moest zijn.
Dat liet ik niet op me zitten natuurlijk en ik ging er met de auto op af. Toen vond ik ze wel, al zwiepend in de wind, want die was niet misselijk vandaag. Weer foto's gemaakt, waarvan er weer niet eentje scherp was.
Weer terug, want het zou me lukken ook al moest ik tien keer heen en weer. Ik kon ze inmiddels blindelings vinden ook al zijn het maar kleine rode bolletjes. Nu waren er wel wat scherpe tussen. Ik vind het leuk. Het is iets uiigs dus, maar ik heb geen idee wat. Dat bolletje zal wel open springen en dan roep ik misschien, oh is dat het!
't Is vast een soort Look
Update:
't Ruikt behoorlijk naar ui.
Op tijd op vanmorgen, Joop had een rit.
Na de koffie dook ik de tuin in voor wat knipwerk. Ik nam de achterkant onder handen aan allebei de kanten. dus niet alleen wat op de foto staat. Nu kan er weer gemaaid worden zonder dat je in de bosjes blijft hangen.
Ik was net klaar toen Joop ook weer thuis kwam, hij ging voetbal kijken in de kroeg en ik deed een rondje door de polder.
Eenmaal allebei weer thuis staken we het kacheltje aan en trokken een wijntje open, Miriam was niet meer lekker dus die kieperden we door de gootsteen. We aten er een biefstukje met gebakken aardappeltjes en sla bij. Nu weer binnen, 't is best fris buiten, ook al brandt de kachel.
Een paar dagen geleden was de molenaar al druk bezig met de voorbereidingen voor de Nationale Molendag, dat wist ik toen nog niet. Vandaag kwam ik er weer voorbij en de molen stond vrolijk te draaien, wat deze dus meestal niet doet.
De tuin was keurig opgeruimd en er hingen zelfs schilderijen, daar liep ik op af en natuurlijk kwam toen molenaar Dijkman ook aangelopen voor een praatje. Zijn vriendin maakt de schilderijen.
Vroeger waren er wel zes molens in het bezit van de familie Dijkman vertelde hij. Molen 'het Hert' is de laatste en staat op zijn naam. De schilderijen zijn te koop.
Soms denk ik weleens: "hou nou je bek maar eens een poosje", maar meestal vind ik het erg gezellig, dat gekwaak. Ze doen het ook niet de hele dag natuurlijk en over een poosje is het weer helemaal afgelopen.
Joop was een dagje de hort op en ik deed het lekker rustig aan. Beetje bezigheden rond de vijver en veel kijken naar de vijver. Vanmiddag deden we een klein rondje, waarbij ik een paar Icarusblauwtjes tegenkwam, ze hadden het veel te druk met elkaar om op mij te letten.
Ik maakte natuurlijk ook nog een paar foto's.
Zoiets zie je tenslotte niet elke dag.
De kwallen op het strandje bij het Koepeltje vond ik ook erg decoratief. Dat witte is alg, dat je niet denkt dat daar hele rollen wc papier liggen te drijven, al lijkt het wel zo.
We hebben niet gekloofd vandaag, zoals zo vaak als ik zeg dat we morgen iets gaan doen, kwam het er ook vandaag niet van. Ik was al vlug druk in de tuin, er is altijd genoeg te doen en Joop had het druk met zijn duiven, die komend weekend weer een lange vlucht hebben en ook nog andere verzorging nodig hadden. Die stammetjes lopen niet weg, dat komt nog wel een keer.
Vanmiddag een rondje over het strand en door de polder, boodschapjes en koken en nu ben ik eigenlijk bekaf, gewoon moe.
Ik heb zin in een grote bel wijn, beentjes de lucht in en een shagje van een meter...
We zaagden vandaag de afgelopen voorjaar gerooide bomen in mootjes, die lagen nog steeds op een hoopje te wachten.
en nu liggen ze op een hoopje in het houthok te drogen. De dikke stukken liggen er nog die moeten nog gekloofd worden, dat doen we morgen.
En verder deden we ook nog een hoop andere dingen, ik vooral in de tuin en Joop met de duiven. Zo uitgeteld als dit waterhoen zijn we niet hoor, dat komt niet meer goed. Ik heb hem netjes in de berm gelegd, zodat ze hem niet tot gort reden, arm beest, hopelijk zitten er nu niet ergens jonkies zonder eten.
Vandaag heb ik de verdorde overblijfsels van de verplantte kamperfoelie bij de douche weggehaald. Ik had geen zin de hele zomer tegen die dorre boel aan te kijken met de hoop of hij het nog zou redden. De stenen kreeg ik er niet meer in, maar dat kreeg Joop later nog netjes voor elkaar. Alles weer bij het oude. Experiment mislukt!
Vanmorgen lag er een pakje in de brievenbus met een paar stekjes van Marlies, Daslook en een Vijg, ik hoop dat die het wèl redden.
Vanmiddag weer een rondje in mijn eentje gedaan waardoor ik weer wat meer oog voor de bermen had. Toen ik thuiskwam stond de grasmaaier klaar, na een korte uitleg van Joop moest ik het toch maar weer zelf doen. Hij is wel wat zwaarder dan de oude en er zit zelfs een rem op, als dat maar goed gaat.
Gisteravond belde Janny of het goed was dat ze vandaag weer eens langskwam en natuurlijk was dat goed.
We hadden prachtig weer voor een lange wandeling door de polder en deze keer ook weer eens een foto gemaakt, net als met Marlies een paar dagen geleden, met de zelfontspanner. Het was erg gezellig, ik heb er weer van genoten.
In de tussentijd was Joop druk met de grasmaaier. Ik mocht afgelopen vrijdag niet maaien, hij zou hem eerst nakijken, want hij vertoonde toch wel wat rare kuren. Van het één kwam het ander en nu hebben we na vele jaren trouwe dienst een 'nieuwe', mèt trekhaak nogal, wat wil een mens nog meer. Hij is er nog niet, dat gebeurt morgen of overmorgen, want er moet weer wel snel gemaaid kunnen worden natuurlijk.
Ik denk niet dat ik de eerste keer in aanmerking kom voor die klus...
En dat deden we. Marlies is gezellig een dagje geweest. Als kappersdochter ben je natuurlijk erg kieskeurig in het uitzoeken van je kapper en dat is in dit geval Miriam.
Natuurlijk heb ik een foto van voor en na de behandeling.
Ze komt dan met de trein naar Goes waar ik haar dan ophaal, maar onderweg naar Goes hoorde ik het al, de trein was in Kruiningen gestopt vanwege een ongeval. Toch eerst maar naar Goes gereden om te kijken of er snel een bus kwam maar dat was niet het geval, dus ik naar Kruiningen, het station ligt daar ergens midden in de polder, dus dat had ik niet zo snel gevonden, ik ben niet zo'n held op onbekende wegen, maar alles kwam goed en al snel zaten we aan de koffie met een bolus van de Stadsbakkerij, die ik op de heenweg gehaald had.
Omdat we hadden besloten asperges te eten, gingen we die daarna eerst halen bij de aspergeboer op Noordwelle en daarna een stukje zalm voor erbij, bij de visboer op Renesse, waar we ook een harinkje hapten.
We wandelden ook nog een rondje door de polder en en en.... het was een volle maar erg leuke dag en volgens mij vergeet ik de helft te vertellen. Oh ja de auto wilde ook nog niet starten, ik had het klepje van de kofferbak open laten staan en dan is het zo gebeurd met de koopman, maar sterke Marlies had hem gelukkig zo weer aangeduwd.
Half acht waren we weer in Goes waar de terugreis begon, rond middernacht is ze dan weer thuis, met een stekje en zaadjes (die zitten in je broekzak Marlies) een zak aardappels en groene asperges, uit het zonnige Zeeuwse land.
Een heel veld bijenbloemen of Phacelia kwam ik vanmiddag tegen en natuurlijk vol met bijen.
Ze wilden alleen niet zo graag op de foto.
Dit zal een Wikke zijn, daar zijn ook erg veel soorten van.
En deze is me een raadsel, daar heb ik er ook maar eentje van gezien, dus wie het weet mag het zeggen.
Groter dan een Madeliefje, kleiner dan een Margriet.
Het was een heerlijke dag.
Ik deed de binnenkant van de ramen en nog wat andere stoffige zaken. Daarna nog wat boodschappen en daarbij kwam ik de vrolijk versierde molen tegen. Gelijk maar een filmpje gemaakt.
Vanmiddag was ik bij de kapper, dat was hoognodig, ik zag zowat niks meer.
En nu ben ik er best wel moe van.
Tijd voor een welverdiend roseetje.
Soms komt het ineens. Dan heb je er weleens aan lopen denken, maar plots moet het gebeuren. Dat was vanmorgen bij mij het geval. Ik heb het huis gewassen. Gewoon met de tuinslang en de borstel waar je ook de auto mee kunt doen, maar daarmee ga ik meestal naar de autowasserette. Dat kan jammer genoeg niet met een huis. Na de wind van de laatste dagen was alles dubbel zo stoffig natuurlijk en de ramen moesten toch, dus toen ben ik gelijk maar begonnen. Neem nooit een houten huis als je liever op je stoel zit, want het is best veel werk. Natuurlijk kan ik het gewoon laten zitten, maar dan is het wel dubbel zoveel werk als je moet gaan schilderen. Dus de jaren dat ik niet schilder was ik het altijd een keer en nu glimt de verf je weer tegemoet. Een paar kozijnen moeten wel zag ik, maar dat komt wel als de blokhut geschilderd moet worden, dan gaat het in één moeite. Het water stond in mijn laarzen en ik was tot op mijn hemd nat, als ik dat aan had gehad.
Vanmiddag deden we een rondje en omdat ik vond dat ik wel een softijsje verdiend had liep ik op de terugweg langs 'Het Koepeltje'. Ik kocht er eentje van €1.50 en toen ik hem aangereikt kreeg liep het ijs al uit het onderste puntje van het wafeltje. Ik moest ook hard likken om het smeltende ijs voor te blijven. Dat was geen goed ijsje en ik besloot er in het dorp nog eentje te kopen. Bij Take Away kocht ik er eentje van €1.30 iets minder geld en hij was ook iets kleiner denk ik. Maar het ijs was nogal een verschil hoor, een lekker stevig, romig ijsje in een knapperig wafeltje. Ik weet wel waar ik voortaan mijn softijsje koop.
Op de foto wolfsmelk dat in de tuin staat. Onderweg kwam ik nog andere tegen, geen foto van, komt wel weer een keer.
Gisteren met de wolkjes waren ze leuker, maar die waren 'mislukt', niet naar mijn zin in elk geval, dus vandaag zorgde ik dat ik er weer langskwam om wat nieuwe te maken, want leuk vind ik ze wel, die rolklaverbloemtjes.
Vlak voordat ik bij de klavertjes in de wei was werd ik aangeroepen door neef Leo van de Klaverweide, hij wilde graag op de foto bij de versgebakken broodjes die ze daar tegenwoordig verkopen en daar ben ik natuurlijk 'glad' niet te beroerd voor. Met als beloning twee versgebakken appelflappen toog ik naar Joop die dat ook 'glad' niet vervelend vond.
Om te wandelen is het wel lekker, maar buiten zitten is met goed fatsoen niet te doen en al het jonge spul waait stuk. Ik ben nu wel uitgewaaid hoor, van mij mag de wind gaan liggen. Met een gietertje lopen vind ik niet erg, dus de zon mag voorlopig blijven ;)
Op het gemak mijn truitje afgemaakt. Verder niets eigenlijk.
Osama is dood, gelukkig maar. Jammer genoeg blijven er nog genoeg rotzakken over.
Het ligt al maanden op tafel en nu eindelijk ben ik aan de boordjes bezig, ik kan niet wachten, want het wordt toch best wel leuk denk ik, maar binnen zitten breien komt er gewoon niet van en 's avonds heb ik geen zin meer. Nu met die wind is het niet te warm en plakt het niet te gauw, morgen nog even doorbijten want veel boordjes en naaien en zo, pfff....
We deden ook een klein rondje natuurlijk. Didi heeft een prachtige staart en met windje mee waait hij helemaal 'open'. Toch niet te geloven dat ze die staarten jarenlang hebben afgeknipt, mèt is echt veel leuker!
