Joop kocht voor zijn verjaardag, of zoiets, een paar nieuwe stappers. Eind dit jaar wil hij weer eens naar Nepal en daar zal toch voor getraind moeten worden en om dat nu altijd op van die zware schoenen te doen is ook onzin.
We gaan zodoende weer apart een rondje doen, dan kan hij lekker doorstappen en ik gewoon mijn eigen tempo aanhouden met af en toe eens even stilstaan voor een foto of gewoon even op Didi wachten als ze loopt te snuffelen.
Bij Joop gaat het echt om het lopen, die ziet ook nooit iets, een paar dagen geleden kwamen we samen aanlopen, hij uit het dorp en ik van de dijk, dan ziet hij niet eens dat ik eraan kom. Ik vraag me weleens af of hij in Nepal wel alles ziet, maar dat zal wel natuurlijk. Ik zal hem eens adviseren om af en toe eens stil te gaan staan, dan zie je nog eens iets, zoeits kan je ook oefenen natuurlijk.
We moesten natuurlijk eerst even bijkomen van de feestelijkheden van gisteren al waren we vroeg op, ik was een uur verkeerd en dacht dat het al negen uur was, zo kunnen we alvast wat wennen aan de komende zomertijd.
Veel regen, al was het op het moment van de bovenste foto wel even droog. Je zou toch denken dat daar net een Ufo is opgestegen, of geland...
Vanavond alweer wonderlijke luchten, ik bekeek ze maar eens vanuit de dakramen.
Kijk, dit kan ik al, zelf verzonnen drolletjes, zelfs Miriam had het nog nooit gezien. Het wordt vast een nieuwe rage.
Ze kwam gezellig even langs voor Joop zijn verjaardag en was ook de eerste en de laatste. Ik haalde nog een paar gebakjes vanmorgen, al had ik ook al een cake gebakken, maar Joop had toch wel trek in een gebakje en ik ook best.
Twee doosjes met twee dat moest wel genoeg zijn, ik verwachtte eigenlijk niemand. De doosjes gingen steeds open, ook bij de kassa en ik mopperde wat tegen de meneer die na me kwam, ik versta u niet zei hij, en ik zei nog een keer dat er door die rotdoosjes niks over bleef van de gebakjes, op zijn Zeeuws natuurlijk. Sorry maar ik versta u niet mevrouw zei hij nog een keer, ik wimpelde het maar af en zei dat het niet belangrijk was, ik weet niet of hij dat wel verstond, maar misschien begreep hij het gebaar.
Vanmiddag maakten we allebei appart een wandelingetje. Didi tobt nog steeds een beetje met haar poot en als ze dan zoals gisteren ook nog achter een haas aan gaat is dat niet bevorderlijk voor de genezing, dus Joop ging lekker zijn eigen gang zodat hij door kon lopen. Er moet nog veel getraind worden voordat hij in september weer naar Nepal gaat, want dan moet de conditie toch wel weer wat verbeterd zijn en dat gaat nu eenmaal niet meer zo snel als je de zeventig gepasseerd bent, al zegt hij zelf dat hij vandaag zevenentwintig werd... mocht hij willen... alhoewel.
Het viel nog wel mee dacht ik en waagde een klein rondje, maar ik had toch een paar keer moeite om overeind te blijven, zeker boven op de dijk. Nog geen schade tegengekomen verder.
De spruitjes zijn bijna op, nog een paar paarse rijtjes en het is gebeurd. Volgens mij was het een prima spruitenjaar.
Gisteren hebben de kopers de Spitfire opgehaald. Joop zijn snor, mijn haren en de oren van Didi zullen niet meer wapperen in de Spit. Ons leven is weer een klein beetje minder kleurrijk geworden, dat compenseer ik dan maar door wat meer te kleuren.
Terug naar België waar hij oorspronkelijk vandaan komt, jonge mensen, ze waren er blij mee. Ik denk dat hij aardig vertroeteld gaat worden en misschien dat Irene hem nog eens voorbij ziet rijden en denkt: 'ha, koffievisite!'
Vanmorgen nog wel een rondje Korte Weg, maar de rest van de dag niet veel verder gekomen dan de Blooisedijk en omstreken. Het miezert en het is vies en armoedig.
Armoedige dingen gaan er ook een stuk armoediger uitzien met dit weer, terwijl ze 's zomers met bloemen er omheen ook best nog leuk uit de hoek kunnen komen.
Het is niet anders.
Joop vergadert vanavond, ik heb hem wel eerst een andere trui aan laten doen, want nu heeft hij toch een stuk of wat nieuwe en toch pakt hij dan zo'n ouwetje, ik weet natuurlijk ook wel dat die het lekkerst zitten maar daarmee kan je toch zeker met dit weer niet naar een vergadering.
Het lijkt wel of ik mijn zus na-aap, maar toen was ik ook al volop met mijn boom bezig, louter toeval dus.
En vandaag was hij af en is hij ook al verkocht.
Deze keer hou ik de opbrengst zelf, ik wil binnenkort graag een nieuwe camera en een mens mag toch ook weleens aan zichzelf denken, vind ik.
Het was best lekker vandaag, de temperatuur was goed, lekker gewandeld en mijn tuin opgeruimd, want er lag overal zaagsel na de kandelabeerpartij van gisteren. Het is nu zelfs al lichter al hadden de takken nog geen blad, het zal fijn zijn komende zomer.
Wat een mooi woord eigenlijk hè, het stond er voordat ik er erg in had 'Louter'.
Het is nog een hele klus om zo'n boom te kandelaberen. (is hij nu gekandelaberd of gekandelabeerd, of hebben we hem gewoon laten kandelaberen)
Zo ziet hij er nu uit, lekker gekortwiekt, dat scheelt. Meer zon, minder rommel, in elk geval de komende paar jaar.
Het is netjes gedaan vind ik, door Moelker Hoverniers, de boom heeft toch nog wat vorm behouden.
Verder hielpen we vanmorgen de schilderijen van Miriam naar het Gemeentehuis te verhuizen. Daar hangen ze nu te pronken. Ik heb nog een beetje geholpen om ze op te hangen want dat was nog een heel karwei.
Afgelopen nacht weer eens geslapen als een roosje, heerlijk! Komt vast door weer een beetje extra zus- en zwagerenenergie, even praten over de dingen die je bezig houden, niet dat ze er ook maar iets aan kunnen veranderen natuurlijk, maar dan word je weer wel eens lekker uitgerust wakker.
Ik zag de eerste bloeiende narcissen vandaag, weer een klein beetje kleur in de berm al was het koud en nattig.
Vanmiddag kwam de achterbuurvrouw even langs om te vertellen over de boom, wat er morgen staat te gebeuren.... ik vertel lekker nog niet wat, dat zien jullie morgen wel weer, maar zoals op de foto zal het nooit meer zijn.
Ze zat haar stiekum te verleiden met mooie verhaaltjes.
Ga je met me mee dan ga ik lekker met je wandelen in 'de Heerlijkheid' en al zulke mooie beloftes en Didi maar kijken wat ik ervan vond.
Hoor je nu wel wat ze allemaal zegt. Mee, zegt ze.
We wandelden een rondje, zijn weer aardig bijgekletst en hebben ouwerwets gelachen. Het was weer erg gezellig en na de soep en een stokbroodje gingen ze weer op huis aan en deden Didi en ik nog een rondje rond het dorp, niks mee, wat denkt ze wel.
Het toeval wil dat ik ook net met een boom was begonnen afgelopen week met de nieuwe kleurpotloden die ik van Margo kreeg, best wennen maar het lukt, dus binnenkort de hele boom.
Vanmiddag na het wandelen de auto gepakt en lekker even gewinkeld hier en daar, niks bijzonders gekocht maar daar gaat het ook niet om. Wel twee mooie bloempotten gescoord bij de kringloop.
We aten een heerlijk menuutje bij de overbuurman 'Op d'n Diek', vlakbij huis even op het gemak lekker smullen
Verder is ons huis in Scharendijke in prijs verlaagd we willen er gewoon graag snel vanaf. Het is ook te huur en een huurder heeft zich al gemeld, nu hopen we maar dat de koper zich morgen ook meldt zodat dat verhuren uit kan blijven, jammer dat je niet alles van tevoren weet, maar voor hetzelfde geld staat het nog een jaar te koop en dan kan het maar beter verhuurd zijn.
Kijk dit maakt mijn zus Janny van Felius, ik vind het prachtig!
Geen idee van wie we het hebben. Onze moeder was creatief met naald en draad, maar een tekening heb ik haar nooit zien maken. Toch komt het wel uit de Prince hoek denk ik.
Dit is de laatste van Miriam, haar schilderijen hangen vanaf volgende week twee maanden in het Gemeentehuis in Zierikzee, erg leuk natuurlijk zo'n eerste expositie.
Gisteren ontving ik mijn tweede flesje olie, andere omdat de eerste niet echt verschil maakte.
Je kunt advies bij hun vragen, over waar je het voor wilt gebruiken, en zij adviseren je dan, ik ben benieuwd nu. Vandaag begonnen met 3x 2 druppeltjes.
Het was mooi weer vanmorgen en we besloten om op Scharendijke nog eens e.e.a. op te gaan ruimen, vooral in de blokhut stonden nog veel spullen waarvan ik dacht dat nieuwe kopers ze misschien zouden kunnen gebruiken, spullen van de verhuizing van Miriam en dingen die eigenlijk niet mochten.
Vorig jaar hebben we nog geprobeerd een gastenverblijfsvergunning aan te vragen voor de blokhut, maar dat werd afgewezen. Achteraf logisch maar goed, we hebben het geprobeerd.
En nu was de gemeente op eigen houtje wezen kijken hoe het ervoor stond, ze waren daarvoor maar over het hek heen geklommen zonder ons in te lichten en aan de hand daarvan kregen wij een brief van drie kantjes van wat er allemaal nog moest gebeuren. Drie kantjes vol over eigenlijk niets, de helft is al gedaan en kopers zijn er alleen maar blij om. De advertentie bij de makelaar is inmiddels aangepast, want denk maar dat ze het in de gaten houden.
Keukenblokje eruit en de andere keukenspullen ook gelijk maar opgeladen op het op z'n laatste benen lopende karretje. We waren nog maar net onderweg toen er een wiel afliep, oorzaak van het uit zichzelf in de sloot rijden van een tijdje geleden, ik heb geen zin het op te zoeken, maar dat gebeurde dus en dat was de nekslag.
Daar stonden we met onze wagen volgeladen op een niet meer te repareren kar.
Gelukkig konden we van iemand uit de buurt een kar gebruiken, de boel overladen en het spul wegbrengen, ons eigen karretje in de berm achterlatend.
Op de terugweg 'Koos' gebeld wiens telefoonnummer we bij de oud ijzerboer kregen en toen we de kar teruggebracht hadden stond hij er al ons karretje op te laden. Ik kon nog net wat foto's maken.
Want het klinkt misschien gek, maar dit doet, bij mij tenminste, meer pijn dan de Spit. We hebben het ooit gekocht voor 250 GULDEN, maar we hebben er zo ontzettend veel mee versjouwd. Dus vandaag onverwacht nog een tijdperk afgesloten, nu hebben we een trekhaak maar geen kar meer. Er moeten nog wat dingen weggebracht dus karbezitters mogen zich melden, ooit houdt ook dit op. Het leven wordt steeds simpeler als je ouder wordt.
Afgelopen nacht had ik al geen oog dichtgedaan, voor mijn gevoel dan hè, Joop had me nog horen snurken zei hij, maar dan gaat zo'n dag niet ongemerkt voorbij, ik ben versleten.
Ik zag een hart in de polder vanmiddag. Harten zijn altijd overal je moet ze alleen willen zien, geluk begint nu eenmaal bij jezelf. Niet dat ik elke dag sta te stuiteren, maar op een dag als vandaag komt het aardig in de richting.
We hebben de Spit verkocht vandaag. Weer een tijdperk ten einde en een zorg minder. Terug naar België waar hij ter wereld kwam en waar nu ook de APK moet gebeuren, hoeven we dat ook niet meer te doen.
Verder loop ik al een paar dagen gelukkig te zijn in mijn nieuwe spijkerbroek. Ze maken weer de goeie bij Levi's! Gewoon tot in de taille en ook goeie lengtematen. Wel met een beetje stretch dat was er vroeger nog niet, maar verder psies zo. Heerlijk! Misschien waren de pijpen vroeger ook wat wijder, want die maakte ik altijd gelijk smaller op de naaimachine van mijn moeder. Dat kostte meestel wel een paar naalden.
De een wat dikker, de ander wat dunner, allemaal netjes op een rij.
Overzichtelijk, weten waar je aan toe bent, daar zijn wij eigenlijk ook wel aan toe.
Niet dat de boel niet goed geregeld is, maar gewoon een huis minder zou fijn zijn en wie weet is dat ook binnenkort wel zo, want belangstelling is er altijd nog geweest, maar dan was er weer een haak of een oog of geen geld. Nog even geduld.
Het ziet er wel blauw uit, maar er stond een straffe koude oostenwind, echt nog wel mutsen en wantenweer.
Zo dat was dan nog even een korte stuiptrekking van de winter. Hier is de sneeuw na een regenbuitje vanmiddag zowat allemaal verdwenen en nu stevenen we af op het voorjaar. Woensdag 15 graden zeggen ze.
De blommetjes mogen weer komen. Ik heb geen idee wat die witte zijn, maar dat is juist leuk natuurlijk, zo blijft het een verrassing. Ik kocht ze twee weken geleden in het tuincentrum.
Verder zitten we een beetje voor de tv tussen de wandelingen door, tenminste van Didi en mij, Joop heeft nog steeds last van jicht, dus die wandelt al helemaal niet. Ik bak eens een cake, maak eens een pannetje soep en zo rommelen we maar wat aan. Niet dat er verder niets aan de hand is hoor, je zou het allemaal eens moeten weten, maar ik hou wijselijk mijn mond, niet alles is geschikt voor de hele 'hoegemeente'.
En ik heb wat afkickverschijnselen van het kleuren, eigenlijk verveel ik me te pletter. Haken lukt ook al niet, ik vond nog een paar tassen en die waar ik mee begonnen was heb ik weer uitgetrokken, het werd dus niet eens iets anders en zo gaat alles meestal anders dan je denkt of hoopt.
Voor mij eentje met iets Egyptisch, boeken en warme kleuren, rood... zei Margo.
We lagen in bed en ik zei tegen Joop wat moet ik daar nu weer mee, en toen zei hij 'Sphinx'.
En toen keek ik de volgende dag maar eens hoe die er eigenlijk uitzag en toen groeide het idee al een beetje en zodoende werd het dit. Poten als boeken en een rode zonsondergang. Weer eentje af dus. En de opbrengst gaat weer naar Rita.
'Ik zit niet lekker, het moet anders", begon Joop een paar dagen geleden. Nu had ik ook al eens lopen kijken en wat geprobeerd, maar toen toch maar weer terug gezet. Vanmorgen begonnen we samen en het verliep goed gelukkig. Joop maakte van twee stoelen één en we gooiden er eentje buiten dat scheelt al een hoop. Freek moet dan als hij komt maar op de bank of een andere stoel, dat regelt zich vanzelf weer. Meestal zijn we toch met z'n tweeen en anders gaan we gezellig aan de keukentafel.
Verder besloot ik mijn domicilie naar boven te verhuizen. Ik kleurde daar al en zat er toch best vaak en ik vind het onzin om twee bureaus te hebben. Dus ontdeed Joop twee kantoortafels van de poten en verhuisden we het ene zware blad naar boven en het andere naar buiten, wat een heel karwei was en we ons afvroegen of we dat vorig jaar ook allemaal alleen hadden gedaan, het viel namelijk best tegen, maar de boel staat weer overeind en we hebben het zonder kleerscheuren gered. Joop heeft nu ook weer zijn eigen kamer en meer ruimte.
'Welke potloden gebruik je' vroeg ze weer, dat had ze al vaker gedaan en er gelijk achteraan ' je moet ... deze eens proberen, ik stuur je er een paar, dan kan je ze proberen'. Leuk! Want ik heb toch binnenkort wat anders nodig.
En toen bracht de post een pakketje en ik dacht nog ze heeft ze goed ingepakt, die paar potloden... blijkt het een hele doos te zijn! Ik ben er heel blij mee, want ze kleuren goed! Lekker zacht en toch precies. Maar voor haar tekening waar ik mee bezig ben ga ik ze toch niet gebruiken omdat de structuur toch anders is, het verschil zou zichtbaar zijn. Bedankt lieve Margo!
En door al de drukte van vandaag heb ik niet eens gekleurd, misschien straks nog even.
Zwart wit en alles wat daar tussenin zit, meer kleur valt er buiten niet te beleven.
Gelukkig is er binnen meer kleur en is het er lekker warm. We kwamen niet ver zodoende.
Joop heeft sinds lang weer eens jicht in zijn grote teen, dus die kon toch niet gaan lopen. Pijnlijk maar met een pilletje wel gauw verdwenen hopelijk.
Vandaag werd Truus 70, oud hè. Gelukkig ben ik dat nog lang niet!
Weer een previeuw van de volgende tekening voor Margo. Ze wil iets met boeken, iets Egyptisch en dan warm en rood, nou daar heb ik wel even over na moeten denken, maar als dit alvast geen Egypte is dan weet ik het niet. Het is weer om te kleuren, dus ik ben er zoet mee. Het begin voldoet aan de verwachting zei ze, dus morgen verder en wordt het niets dan begin ik gewoon overnieuw.
Niet gewandeld vandaag want het regende de hele dag, wel Didi even uitgelaten natuurlijk, vreselijk dit weer.
"Hij is af hoor, zet jij hem weer even op mijn site?".
Ze vroeg het vorige week al, maar ik wist al van tevoren dat het gedoe zou zijn. Ten eerste moet het op de oude laptop van Joop, want daar alleen staat nog Frontpage op en FTP, ik zou niet weten hoe ik het anders moet doen, ik zie nu ook dat FTP er wel voor Windows10 is, maar eer ik dat dan allemaal weer uitgevogeld heb... daarom gebruik ik gewoon nog liever even die verouderde versies.
En toen gingen er toch wat dingen fout, gewoon omdat het een zootje is met al die bestandjes van oude websites, alles staat door elkaar en dan pak je de verkeerde of je slaat verkeerd op en toen was er weer wat kwijt en moest het weer verbeterd worden, kortom, ik was er een paar uur zoet mee om die ene foto er 'even' op te zetten. Toch maar eens een keertje opruimen die zooi.
Maar mooi is hij weer wel natuurlijk!!! Ze is er denk ik wel een half jaar zoet mee geweest als het niet langer is, maar dat kwam ook door de verhuizing natuurlijk.
"Heb je mijn tekening ook al gezien?" vroeg ik gisteren.
"Nee, nog niet gezien, welke tekening? Ik lees je weblog niet zo vaak meer.......... er is geen link op FB".
Ik ben nog net niet in huilen uitgebarsten... ;)
De tekening van Sjoerd hangt inmiddels netjes ingelijst op zijn plek.
Best mistig vanmorgen, maar natuurlijk deden we (Didi en ik) ons ochtendrondje, de temperatuur was goed.
Mir kwam even op de koffie en Joop liep zodoende alleen, want hij moest wel op tijd terug zijn voor Feijenoord natuurlijk en als hij alleen gaat loopt hij ook harder, vanaf de ezel tot het schaap zelfs zonder jas zei hij.
Didi had geen zin vanmiddag, ik heb zelfs op het punt gestaan terug te gaan maar nee, toch een kort rondje voltooid met aan het eind gezellig een stukje op met Guust, dat maakte veel goed. Binnenkort eens een foto van Guust maken, een leuke boxer. Een tijdje geleden maakte ik een filmpje maar dat mislukte.
Nu eens kijken of ik wat met dat warme Egypte kan, mijn vel is nog leeg.
Ik was gewoon te vroeg gestopt met deze en heb hem nu afgemaakt en zo ziet het er aan de muur ook beter uit.
En de volgende opdracht is ook alweer binnen, warme gekleurde boeken in Egypte, dat vind ik een moeilijke, maar het begint al een beetje te dagen.
Gisteravond aten we weer eens bij Salud, lekkere gebakken tongetjes, dat smaakte prima.
Toen we weer naar huis gingen stond er iemand te roken buiten. Ik vind het toch zo armoedig en ik kan dan niet laten er toch iets van te zeggen. Dat is fout! Ik weet het en ik heb er dan ook gelijk spijt van.
Waar bemoei ik me toch mee gaat het dan door me heen, laat ze lekker roken want dat willen ze toch! Laat ze lekker kleumen met hun dure sigaret in de kou, wat heb ik daar nou mee te maken! Ik beloof vanaf nu dat ik het nooit meer zal doen, echt!
In Scharendijke zelf is een groot gat geslagen daar waar ooit de Plus stond en nog wat aangrenzende panden. Hopelijk ziet er gauw weer wat gezelliger uit daar, het kan er alleen maar op vooruit gaan.
Het is nog lang geen lente natuurlijk, maar van die eerste bloemetjes word ik toch altijd wel blij. zeker met de temperaturen van vandaag en gisteren.
En ze zijn er dan ineens ook in grote getale, overal, zonder dat je ze aan ziet komen. Dit was vanmorgen.
De wilgen die altijd als eerste kleur bekennen.
en de elzen aan de overkant die ineens vol katjes hangen, zag ik vanmiddag.
Ik heb wat bolletjes geplant die ik eergisteren in het tuincentrum kocht, de knopjes zitten er al in, en rommelde wat in mijn tuintje, best al lekker in de zon die elke dag weer een stukje hoger staat.
Joechei ik ben blij, al is het natuurlijk nog lang geen mei.
Och, nu doe ik toch even een update tussendoor, ik vergat helemaal het verhaal van de tekening te vertellen.
Aargh vroeg of ik poezen deed en zo kwam het door ons gesprekje dat ik toch aan poezen begon en dat het vanzelf twee rode werden. Die in de boom hangt is eigenlijk een kitten maar volgens Aargh is hij ook groot, dus tekende ik alvast het verhaal dat zij gisteren schreef over de rode katertjes in haar tuin. Hoezo toeval!
Vragen kan natuurlijk altijd maar voor nu neem ik even pauze en de kleinere kan je hier eventueel uitzoeken.
Verder is sinds vandaag de Spitfire te koop, niet omdat het moet maar omdat het kan. Korte ritjes zijn leuk, maar van een lange word je rug niet echt beter. Het Spitfire tijdperk loopt wat ons betreft teneinde en rijden doen we nu liever iets comfortabeler.
Wat was het heerlijk vandaag! Het leek echt wel voorjaar. Joop wandelde zelfs zonder muts en wanten zonder halfdood te gaan echt super!
De meeste knotjes zijn geknot, ze zien er weer patent uit. Daar waar het gemeentebord begint stopt het knotten, ik ben nu benieuwd of de rest ook nog gedaan wordt. Dat zijn er niet veel en ik snap niet dat dat niet tegelijk gedaan wordt, hoezo samenwerken?!
Met het voeren stop ik maar, ik zag vanmiddag alweer iemand met een zak brood fietsen, wat dan ook nog niet goed blijkt te zijn. Ik ga maar doen wat Aargh zegt: 'Ik pluk altijd in de berm een bosje gras als er vee in een kaalgegraasde wei staat, dat is altijd goed', dat lijkt me het beste!
Het vriest nu wel niet meer, maar om nu te zeggen dat het aangenamer is buiten... nee.
We hielden het kort, Joop had ook een spiertje in zijn rug verrekt bij het verzetten van de droger en samen met dooie vingers is dat niet fijn, bewegen is daar natuurlijk wel erg goed voor, dus even doorbijten maar.
Verder lekker gekleurd, het schiet al op, ik denk wel dat het leuk wordt.
