Gisteravond de trui klaargemaakt waarvan de boord niet lekker zat. Ik heb er een col op gebreid in een rustig tempo en dat is goed bevallen. De borduursels heb ik eraf getornd, dat verveelt snel. Een nachtje in het koude water gezet en nu hangt hij te drogen, ik ben benieuwd. Weer een karwei geklaard.
Het was heerlijk tot een uur of drie. Vanmorgen al een gezellig rondje en vanmiddag net voordat het begon te minderen nog een rondje.
Ik vind het altijd heerlijk als voor mijn gevoel alles gedaan is. Boodschappen genoeg, lege wasmand, huis schoon, klusjes klaar... dan kan ik met een fijn gevoel gaan zitten kleuren, of iets anders leuks verzinnen.
Echt het weekendgevoel!
'Voor jou is het toch elke dag zondag' zei Sil laatst! Echt niet!
Met al de regen die nadien al gevallen is vind ik het toch wel een goeie zet dat de stoeltjes nu lekker droog onder een zeil staan de komende maanden. Beter.
Vanmiddag wandelde ik weer met Paule en nam voordat ik ging een foto van het koffieplantje dat inmiddels al zo ongeveer 2x zo groot is gegroeid. Nog even en ik kan mijn eigen bonen branden.
Nu ik nog eens zoeknaar informatie vind ik volgend filmpje. Ik heb het alweer verkeerd gedaan want bij mij zit er nu een bosje koffieplantjes in het potje, eigenlijk moet er maar 1 plantje in een potje want als het goed is worden ze groot. Dat ga ik dan komend voorjaar maar doen, dan zijn ze sterk genoeg en kunnen ook naar buiten.
Een paar dagen geleden stopte ik met de zinktabletten omdat ik dacht dat mijn buikpijn daar vandaan kwam. Ik heb eigenlijk nooit buikpijn, behalve als ik ergens heen moet, dus dat komt zelden voor, maar nu heb/had ik vreselijke krampen al dagen en eigenlijk kon het nergens anders aan liggen dan aan de pillen die ik sinds een paar weken slik tegen/voor de pijn in mijn schouders.
Stom natuurlijk maar ik googelde niet eens, want het kwam door het zink dacht ik, iemand had me geadviseerd dat te nemen, dus ja en zo ook magnesium. Om zink teveel binnen te krijgen moet er nogal wat gebeuren las ik, maar magnesium teveel daarentegen kan wel degelijk darmklachten veroorzaken.
Nu slik ik alleen de gewrichtstabletten nog, die wel helpen! In de winkel zeiden ze ook dat het een paar weken duurt voor je iets merkt, maar als er na drie maanden geen verbetering is kan je net zo goed stoppen. Vandaag heb ik even niets ingenomen, eerst mijn darmen maar weer eens op orde.
Het was lekker vanmorgen en bij het opstaan voelde ik het al, dit was de dag... en ik kleedde gelijk het bed uit. Daarna gaat dan bijna alles vanzelf. Wel eerst een rondje gedaan want dat was me niet goed bevallen gisteren toen ik het niet deed.
En dan daarna even het hele huis door, stoffen, zuigen, dweilen, vanbovennaarbeneden, wasmachine aan het werk, draadje spannen, zonnetje erbij, heerlijk!
En dan zo rond de middag is het gebeurd. Daarna ging het wel weer regenen en moest de was weer naar binnen maar dat zijn dan kleinigheidjes.
Vanmiddag nog een rondje door de regen, want ook dat ging gisteren niet door, waarbij ik de paddenstoelen van de foto's tegenkwam.
Joop fietste en boekte een vlucht! Jawel, mei volgend jaar staat het weer te gebeuren, of ergens rond die tijd, dat ligt nog niet vast. Ticket is ook twee jaar geldig, dus er is nog veel mogelijk. Maar er is geboekt! Iets om naar uit te kijken!
Preischotel vandaag ter afsluitng van een fijne bezige dag. Morgen weer pizza vanwege de horeca sluiting, het is allemaal wat. Donderdags is er patat met watvoorsnackdanook in het dorpshuis, dat gaan we volgende week ook maar eens proberen al mis ik dan altijd wel de groente, maar er is altijd nog appelmoes.
Tekening klaar gemaakt vandaag. Daar had ik alle tijd voor want het regende voortdurend en dan wil ik er natuurlijk ook gelijk een foto van maken terwijl het veel te donker was binnen. De kleuren kloppen niet, maar goed zoiets is het geworden. (inmiddels is de foto beter)
'Allemaal eikels' zei iemand, dat zou kunnen, ik ken ze verder niet.
Niet gewandeld, behalve vanavond in het donker een rondje door het dorp. Aan twee huizen zat ineens een pukkel, ik vind het geen gezicht die warmtepompen. Verder stonden in een andere straat ineens alle auto's aan de andere kant geparkeerd. Zulke dingen vallen op.
Ik werd wel drie keer gebeld door iemand die pas gebruik maakt van een mobiele telefoon omdat hij (ja hij) geen vast nummer meer heeft. Ik sta vast bovenaan zijn favorieten :)
Het was een heel verschil met gisteren vandaag! Waterkoud noemen ze dat, maar gelukkig toch twee korteweg rondjes kunnen doen, met de regen viel het mee.
Er kwamen pakjes besteld bij Bol en als je daar drie dingen besteld krijg je drie doosjes. Vandaag kwamen er al twee met twee verschillende bezorgers, een doosje en een zakje en morgen komt er nog een doosje en dat alles voor gratis, wat een verspilling, maar ik snap wel dat het het handigst is. Gelukkig is de muziekvereniging blij met al dat karton.
In het zakje zat een hoes voor de rotan stoeltjes, zo kunnen ze toch buiten blijven staan en blijven toch droog, zelfs het tafeltje kan er nog bij. Prima oplossing, er komt nog wel eens een foto voorbij.
Joop haalde vandaag een griepprik, ik heb nog nooit een griepprik gehaald dus waarom zou ik dat nu wel doen, ik ben niet zo van de prikken.
Van de zinkpillen heb ik ook al mijn buik vol na twee dagen behoorlijke buikkrampen, nu blijkt dat je dat van een overschot zink kunt krijgen las ik, de laatste twee pilletjes van het stripje liggen al in de prullebak. Van twee dagen bruine bonen eten krijg je toch geen buikkrampen, ik heb dat nog nooit gehad hoor.
Ik heb het idee dat ik van de magnesium wel lekker slaap dus daar mag er eentje van blijven en de gewrichtspillen helpen gewoon, ik sta paf!
's Morgens en 's avonds eentje. De pijn is een stuk minder, ik brei af en toe een paar naaldjes en 's nachts kan ik gewoon op mijn schouder liggen. Het is niet weg, maar wel veel minder.
Van de ontzuringsthee drink ik elke dag een kopje, het is ook wel lekker, maar mijn andere theetjes zijn ook lekker en die zitten ook vol kruiden.
Over de molen had ik het al eerder en waar het kotje van was weten we nu ook, (aandrijving van de vijzel), maar waar ik me steeds over verbaasde als ik een foto zag en dat was vorige week weer, was dat het huis achter de molen zo hoog leek te staan ten opzichte van de weg.
Dus ik liep er maar eens voorbij vanmiddag en maakte deze foto, dat moest het ongeveer zijn en hier zie je het ook al een beetje.
Thuisgekomen plakte ik ze eens over elkaar en kijk, het past precies, het kotje was er op de oude foto nog niet. De oude weg buigt voor het huis naar links terwijl de nieuwe weg rechtdoor loopt. De oude kwam denk ik bij de tramhalte uit achter het dorp.
Het was heerlijk vanmiddag. Best veel wind maar die moet je dan maar zoveel mogelijk in je rug zien te houden.
Deze foto maakte ik een tijdje geleden al, het was donker weer en eigenlijk vond ik hem niet goed genoeg om te plaatsen, maar als je erop klikt wordt hij groot en zie je het beter. Ons oude huis met de loods.
Als ik boodschappen ga doen rijd ik er altijd voorbij, dat is een beetje omweg, maar het is inmiddels gewoonte geworden, ik kijk dan even of er nog veranderingen zijn.
want klaar zijn ze nog lang niet en ik vind het erg leuk om te zien wat ze zoal sjouwen. (het zijn eigenlijk 3 foto's dus ik heb een beetje zitten 'vuulderen')
Vanmorgen deed ik ook weer even boodschappen, het was zo rustig in de winkel maar ik zag niemand zonder mondkapje dus deed ik het ook maar aan/op. En dan kom je de winkel binnen en dan staat er een mandje pepernoten om te snoepen..... ik had gelijk alweer zin om dat ding weer in mijn tas te proppen, zag totaal het nut niet in die ruime winkel maar goed, ik snoepte wat en deed hem weer aan/op.
Bij het weer naar huis rijden stond de nieuwe eigenaar van ons huis achter het hek, ik stopte en stapte eens uit voor een praatje. Ik mocht gelijk komen kijken, zo leuk!
Pas een nieuwe stoep was er gestort, zonde van al die mooie oude stenen natuurlijk, met al die witte mosjes erop en het woekerende heermoes, maar hij was er blij mee. Alles is zwart met witte kozijnen. Ik vind het leuk! Heel anders, zoiets hadden wij nooit kunnen verzinnen.
Alles is eigenlijk nog zoals het was alleen in het zwart en een lagere schutting zoals dat bij ons eerst ook was. Stukje bij beetje pakken ze wat aan zoals ze het zelf willen hebben. De tuin is een bende maar dat komt ook nog goed zei hij. De vijver is weg maar de notenboom staat er nog.
Tsja, het blijft toch een beetje ons levenswerk ook al liep het anders dan gedacht, het is fijn om te horen dat ze genieten daar en het een fijne plek vinden, net als wij.
Het vrijstaande huis De Grote Hofstede (Bermweg 7) heeft een hoog schilddak met hoekschoorstenen bekroond door windvanen en is boven de voordeur 1805 gedateerd.
Ik had het er al eerder over, de oprit is net als elk jaar weer mooi bedekt mat al het blad, verder is er niet veel veranderd. Huis en tuin waaschijnlijk nog iets meer verwaarloosd.
Ik veegde onze tuin rondom aan en maakte het afvoergootje schoon, zodat al het regenwater weer moeiteloos de riolering in kan stromen. Nee wij hebben geen regentonnen, bloemen lusten ook gewoon kraanwater (drinkwater heet dat tegenwoordig) waar ik verder gewoon zuinig mee ben. Dat zouden meer mensen moeten doen i.p.v. overal van die joekels van baden in de tuin te zetten, daar kunnen wij een jaar mee doen.
Wel gewandeld, maar vanmiddag begon het alweer te regenen zodat ik mijn rondje maar wat inkortte.
Een cake gebakken van roomboter van ver over de datum, maar hij smaakt nog prima.
Voor het eerst weer eens bruine bonen gemaakt, lekker! Nog genoeg over voor nog een maaltijd.
Breien gaat niet goed en dat vind ik best heel erg, ik hoop toch dat daar nog een beetje verbetering in komt.
Verder is mijn hoofd alweer druk met het instellen van de wintertijd. Als ik nu 's morgens wakker word zie ik aan het licht buiten precies hoe laat het ongeveer is, nu moeten we weer een uur vroeger op, we mogen de wekker wel zetten... oh nee, zie je ik ben nu alweer in de war...
Het was een prachtige dag. Vanmorgen met ochtendnevel, wat natuurlijk sprookjesachtige plaatjes oplevert, maar waarbij het nog veel fijner is om te wandelen. Zo rustig en stil als de wereld dan is.
MIjn tuin is ook een sprookje op zich, dat zal best in veel tuinen zo zijn, maar dit is de mijne met een Tibouchina die er maar geen genoeg van krijgt. Geraniums die nog volop bloeien, het is gewoon alles bij elkaar nog een vrolijke boel en dat kan een mens in deze rare wereld best gebruiken.
Zelfs de cactus gaat nog bloeien!
Vanmiddag wandelde ik weer met Paule, alles bij elkaar haalde ik ruim 10 km.
Over Paule wil ik eigenlijk nog wel het volgende kwijt.
Zijn bazinnetje is tien jaar ouder dan ik, ze is slecht ter been en heeft mensen om zich heen waaronder ik die af en toe een rondje met hem lopen. Dat is prima en laatst toen er een paar met vakantie waren viel ik wat vaker in, ook prima! Geen enkel probleem voor mij.
Laatst aten we samen een hapje en toen kwam ook ter sprake of ik eventueel Paule zou willen hebben als zij er niet meer zou zijn. Ik heb toen gelijk gezegd dat ik dat niet wilde, er is ook nog de kans dat ik gewoon eerder doodga.
Ik wil geen hond meer, ook niet eentje van zeven die ik dan misschien nog wèl overleef.
Dus bespaar me gezeur, ik ben niet eenzaam, heb genoeg hobby's en ik kan gewoon fijn leven zonder hond!
Verder mis ik Didi natuurlijk nog dagelijks, maar dat is weer heel wat anders.
Een heerlijke zonnige dag vandaag... op een paar middaguurtjes na toen er een buitje viel en daar liep ik net in natuurlijk.
Een beetje gepoetst vandaag, de badkamer was aan de beurt. Ik doe maar wat hoor, er zit geen volgorde in, als het vuil of stoffig is moet het schoon en dan moet ik ook nog zin hebben. Valt wel mee met dat gepoets van mij.
Ook een paar naaldjes gebreid, maar ik voelde wel dat dat nog niet zo'n goed idee is, toch maar proberen het boord op de trui voor elkaar te krijgen.
We gaan nog niet echt de goede kant op met dat virus, het is om moedeloos van te worden, maar we zullen het ermee moeten doen.
De foto's zijn uit de tuin waar het met alle herfstkleuren, een nog uitbundig bloeiende Tibouchina en prachtige lampionnetjes nog een vrolijke boel is. Gelukkig maar!
Laat ik nog maar een keer zo'n herfsttafereel doen dacht ik, wie weet verkoop ik die weer wel, dat is nog niet het geval, maar wie weet, wat niet is kan nog komen!
Vanmorgen viel er een hoop water, maar na de middag trok het open en wandelde ik een rondje met Paule, ook lopend er naar toe want de wind was behoorlijk aangetrokken, dat zouden mijn benen al fietsend niet redden. Het was heerlijk, gewoon warm!
Ik trok op het gemak nog een mouw uit van de gekrompen trui, morgen weer een pand. De wol van de eerste mouw hangt nog te drogen, zo gauw dat droog is ga ik eens kijken of ik een fijne col op de gele kan breien.
Nog even over het gebouw van gisteren. Toen ik daar kwam bij mijn vriendin was het bushalte, met onderin de toren de wachtruimte. Voordat het busstation werd, was het tramhalte.
Ja, ooit reed er hier op Schouwen Duiveland een tram van de RTM.
Dat begon op 30 april 1900 tot 1 febr. 1953. De oorlog maakte al veel stuk, maar na de ramp was het gedaan. Ik weet nog wel dat de rails hier lagen op de Trambaan, dat is het verlengde van de Bermweg waar we nu wonen.
De ene dag heb je foto's en veel te vertellen en de andere dag geen van twee. Ik kan dan niet iets bewaren 'tot morgen', wat ik wil vertellen moet eruit.
Ik besloot om uit het eerste mapje dat ik tegenkwam van 20 oktober uit mijn archief een foto te pakken. Daar ging een paar jaar overheen want in het begin liep ik nog niet dagelijks met mijn fototoestel op zak, maar in 2007 was het zover.
Het was een drukke maand zo te zien. Joop naar Nepal, Marlies te logeren, kinderen te logeren, Jan Wolkers die dood ging en de 20ste deed ik boodschappen op Burgh bij AH. Dat vertelde ik toen nog niet, dus dan maar nu. Het is nooit te laat.
Naast AH staat het oude busstation waar ik vroeger weleens kwam. Mijn vriendinnetje woonde daar, ik had haar leren kennen op de middelbare school klas 1C, een beruchte klas onder de leraren, bevolkt door een man of 30, de klassen waren groot toen en 1C wil zeggen dat er ook nog een 1A en B waren. De babyboomers van na de oorlog.
Ze heette ook Ria. We hadden lol, begrepen elkaar en waren altijd samen, op school tenminste. Voor mijn gevoel duurde het jaren, maar dat was hooguit twee jaar, tot ik bleef zitten en zij overging naar de derde klas. Ze liet me staan, want ja een vriendinnetje in een andere klas dat is niet handig.
Hetzelfde was me al eens eerder overkomen op de lagere school, niet dat ik daar bleef zitten, maar gewoon dat een vriendinnetje tegen je zegt dat ze nu een ander vriendinnetje heeft en dat jij dan ook maar een ander vriendinnetje moet zoeken. Dat waren flinke klappen voor mij.
Zulke dingen komen dan boven bij zo'n foto. Gelukkig had ik al snel een vriendje die me nog nooit heeft laten zitten.
Het begon met de trui linksboven, dat is al een hele oude maar ik heb hem pas weer opgezocht en hij zit nog steeds erg lekker. Ik droeg hem op Scharendijke al vaak in de truin waar ik weleens achter een doorn bleef haken. De elleboog repareerde ik jaren geleden al, maar nu was er in het boord een steekje los. Dezelfde wol heb ik niet meer dat was bij de elleboog ook al zo, dus nu deed ik het ook met een restje grijze.
Ondertussen verzon ik dat ik dan eigenlijk ook wel de trui rechtsboven aan kon pakken, de halsboord zit niet lekker, ik veranderde hem al eerder, maar nog steeds niet goed. Zo draag ik hem niet. Die wol heb ik niet meer, maar nog wel een gekrompen gebreide van dezelfde wol, dus ja....
Eén mouw heb ik al uitgetrokken, de wol hangt al buiten te drogen. De rest trek ik ook nog uit, genoeg over voor nog een trui die nooit meer krimpt, wie weet!
Bovenstaande deed ik allemaal nadat we vanmorgen vroeg al in het ziekenhuis waren voor het Barrett onderzoek van Joop nadat hij laatst klachten had, eigenlijk doen ze dat om de drie jaar maar nu dus een jaar eerder vanwege de klachten, die hij inmiddels niet meer heeft. Alles zag er rustig uit zeiden ze, ze namen nog vier hapjes voor onderzoek, volgende week uitslag.
Afgelopen zaterdag deed zijn rechterhand weer even raar, het blijft toch maar terugkomen. Nu was hij ook gestopt met de bloedverdunners vanwege het onderzoek, veel te vroeg achteraf omdat een dag nu eenmaal 24 uur heeft i.p.v. 12.
Er is ook een hoop stress bij die duiven, ik ben het een beetje zat aan het worden.
Gelukkig voel ik me lekker!
De pijn aan mijn schouders is echt een stuk minder vandaar ook mijn gescharrel met de wol. Nu komende nacht weer even afwachten want dan is de pijn het ergst. Zo gauw ik uit bed ben is het goed te doen. Ik probeer vooral mijn rechter ook zo weinig mogelijk te ontzien, dus ik pak die borden wel uit dat hoge keukenkastje ook al doet het pijn, want ik kan ook opletten hoe ik ze pak, met links pakken is gewoon een stuk onhandiger dan zit het deurtje in de weg.
Zo tobben we voort.
Al met al een heerlijke dag hoor, lekker gewandeld vanmiddag!
Vanmorgen was alles een beetje heiig en mooie grote grijze wollige wolken, vooral in de verte en zooo stil. Ik wandelde een rondje met Paule.
Daarna werd het er eigenlijk niet beter op, ik kleurde vooral na de appelflap en Joop puzzelde.
Eind van de middag probeerde ik nog een rondje te doen, maar net onderweg zag ik dat dat weleens heel verkeerd af zou kunnen lopen.
Omdraaien had geen zin, de dreiging was overal, ik besloot maar om door te lopen en hoopte er het beste van.
Dat was een goeie gok want op een paar druppels na viel er niets.
Voor Joop was er de andere helft van de pannenkoeken en voor mij nog heerlijke pompoensoep, lekker pittig en niet te zwaar want geen aardappels erin. Lekker makkelijk.
Zonnemaire in het nieuws vandaag, tenminste in de krant
Digna Sinke exposeert in de Bewaerschole in Burgh Haamstede. Geboren en getogen in Zonnemire en ver familielid. In het weekend scharrelt ze altijd in haar tuintje en dan maken we meestal een praatje.
Verder een verslag over de Dijkhuisjes, met foto van Rosemarie, dus die mag zeker ook hier.
Er staat in het artikel dat er tweede woningen zijn, maar de Dijkhuisjes zijn allemaal permanent bewoond. Ze lopen niet de deur bij elkaar plat maar houden elkaar wel in de gaten, dat is hoe ik het waarneem. Zo'n anderhalve kilometer buiten het dorp, ik moet er niet aan denken daar alleen te wonen. Aardedonker als 's winters de zon onder is, geen lantaarn te bekennen, een van de minst lichtvervuilde plekken van Nederland en omgeving.
Verder maakte ik pompoensoep, wandelde wel drie rondjes en maakte pasta als avondmaal.
Wie had nu ooit gedacht dat ik nog eens zo blij zou zijn met een fiets, ik niet in elk geval, al begon ik de laatste jaren wel steeds meer te twijfelen.
Ik had een aanbieding die niet op voorraad was weg laten zetten en als ik daar met de auto om zou gaan was er alweer een deel van de aanbieding verloren gegaan, dus ik besloot vanmorgen om op de fiets te stappen. Weinig wind en niet al te koud. Voor de zekerheid wel wanten aan en dat bleek niet verkeerd.
Vergeten de strava teller aan te zetten vandaar dat ik het net nog maar eens even uitmeette en dat ben ik nu ook kwijt, maar alles bij elkaar ruim 25 km dacht ik, het bovenste vierkantje wandelde ik vanmiddag met Paule, de rest was fietswerk, zonder hulpmotor hè, je fietst of je fietst niet.
In Zierikzee wandelde ik een rondje en op de terugweg reed ik langs de groenteboer, vooral voor de heerlijke appels, maar ook voor groente, al had ik nog genoeg te liggen.
Tussendoor deed ik nog een wasje of wat en dat ligt nu ook allemaal alweer in de kast.
Bloedonderzoek heeft uitgewezen dat Joop een lichte bloedarmoede heeft en omdat ze het vergeten waren is de B12 ook nog getest waarvan vandaag de uitslag. Tekort! Dus Joop fietste vanmiddag ook nog eens naar 'de stad', want de dokter kan het wel meten maar je moet dan wel zelf de pilletjes kopen...
Vanmorgen eerst een rondje met Paule en dat was het dan wel wat wandelen betreft. Ik had gewoon geen tijd. Een dag is niks.
Het goede moment op het filmpje is eigenlijk al weg, ik keek omhoog en het was alsof de vliegtuigstrepen bewogen en de wolken stilstonden, of misschien is het er nog wel maar is voor mij de betovering voorbij.
Verder was ik weer eens bij de kapster, ze verwijderde mijn dode puntjes, ze waren zo dood dat je ze bijna niet zag liggen, maar mijn haar is weer springlevend!
Daarna nog even naar de PLUS, ik was nu toch in de buurt, het was er rustig, weinig mondkapjes en alle ruimte voor iedereen.
Toen nog even op de thee in de Veerhoek en mijn wandelzin was eigenlijk over, dat kan nu ook.
Joop was al bang dat ik met de meegebrachte pompoen in de weer was, maar gelukkig het werden pannenkoeken. Mannen en pompoenen is geloof ik niet zo'n goede combinatie.
Een herfstachtige tekening klaar. Leuke bijkomstigheid is dat hij al verkocht is. Dat heb je als je van die eigenaardige dingen tekent natuurlijk. Deze is herkenbaar, de boom en de bladeren, maar degene die hem kocht vindt eigenlijk al mijn tekeningen wel mooi. Erg leuk dat hij een mooi plaatsje krijgt ergens. Hij is al op de post!
Lekker weer vandaag! Vanmorgen een rondje en daarna de tekening op de foto, daar kan ik zomaar een uur mee kwijt zijn voordat het naar mijn zin is. Meestal zo aan het eind van de ochtend wordt er gebadderd. Eerst Joop want dan hoeft hij niet te zemen, daarna ik en als ik dan klaar ben ben ik eigenlijk pas aangekleed om me buiten te vertonen. Dat duurt ook niet lang want tegen de avond gaat dat alweer uit voor oud spul om te koken en op mijn kamertje te zitten, heerlijk! Oude kleren zitten het lekkerst
Vanmiddag weer een rondje met Paule, ik ging lopend naar de Dijkhuisjes, dus het was een wat langere wandeling. Komende zaterdag staat er een artikel over de Dijkhuisjes in de PZC, als iemand in de buurt de krant wil bewaren, graag. Rosemarie vroeg ernaar, maar wij hebben geen papieren krant meer.
Lekker vroeg op, dat wil je wel als je al een paar uur ligt te draaien en te keren, want daar wordt je rug niet vrolijk van.
Wat ik wel kan melden is dat het met mijn schouders een stuk beter gaat, natuurlijk is het er nog wel, maar ik kan mijn jas weer aan en uitdoen zonder al teveel pijn en mijn rug weer fatsoenlijk afdrogen!
Nu weet ik natuurlijk niet of dat komt doordat ik niet meer brei of door de pillen, maar ik denk dat die toch ook zeker van invloed zijn. Ik heb al een nieuwe voorraad gehaald en als die op is en het heeft nog niet geholpen kan ik net zo goed stoppen zei de winkeljuffrouw. Drie maanden en je moet echt verbetering voelen. Dat ik nu na twee weken al nieuwe voorraad haalde komt omdat er geadviseerd wordt in het begin wat meer magnesium te slikken, dus dan ook gelijk de rest er maar bij. Er is tenslotte geen betere raad als voorraad zei mijn moeder altijd en toen was er niet eens corona.
Lekker gewandeld en gekleurd en tussendoor gewoon een beetje gescharreld, zoals de dagen gaan tegenwoordig, ik hou dr van, lekker bezig en toch niets bijzonders.
Op mijn wandeling vanmiddag kwam ik de paddenstoelen tegen, ik had ze gisteren al gezien toen ik naar Brouwershaven fietste, maar ja toen zat ik op de fiets.
Vanmiddag op het gemakje naar toe gewandeld, het is herfst.
Ik heb/had een heel lief vriendinnetje op facebook, ik ken haar al jaren. Nu is het ook niet een alledaags doorsnee mens, maar als iemand geen vrienden meer met je wil zijn omdat je de corona app hebt geïnstalleerd ga je wel erg ver vind ik. Ik vroeg haar zodoende mij dan zelf maar te ontvrienden en dat deed ze.
Ze schreef er dit over:
aanvulling: onder de post vroeg iemand waarom ik er tegen ben. mijn antwoord: Ik zie het als onderdeel van het gedrags experiment wat de overheid met ons aan het doen is. Het gaat volgens mij over volgzaamheid en over klik bereidheid. In china hebben ze een strenge controlestaat gebaseerd op -door de overheid bestempelt- sociaal gewenst gedrag. Het systeem daar houdt voor iedereen een sociaal scorebord bij via de camera's met gezichtsherkenning die daar overal hangen en controleerd ook via telefoonapps.
Ze werken daar met een stoplicht kleursysteem. Bij groen voldoe je, bij oranje verlies je vrijheden zoals reizen, je baan of uitkering, naar evenementen etc. en bij rood mag je praktisch niet meer deelnemen aan de maatschappij. Op verschillende vlakken, gaan wij in rap tempo china achterna. Deze app draagt daar aan bij. Ongeacht wat ze aan privacy shizzle hebben ingebouwd in die app, het deugt van geen kant.
Moreel niet, principieel niet, ideëel niet en daarnaast is er heel veel ruimte om er misbruik van te maken. Stel iemand met slechte zin, heeft een telefoon van iemand in handen die besmet is. Die gaat met die telefoon door een paar wijken wandelen. Dat kan enorm vervelende gevolgen hebben. De telefoons maken contact met elkaar en vervolgens kan het gebeuren dat heel veel mensen onterecht binnen moeten blijven.
Dat ligt dan niet aan de kwaliteit van de techniek of de mate van privacy.. maar aan de ruimte die de app heeft om door menselijk toedoen de situatie heel lelijk te maken. Voor mij zijn er heel veel redenen om die app niet te downloaden en de mensen die hem wel downloaden, wil ik daarom uit mijn contactenlijst. Het downloaden van die app suggereert mi. een schijnveiligheid die uiteindelijk meer schade toebrengt op een veel breder vlak. Ik wil er graag ver van wegblijven.
Als je zo denkt dan moet je al helemaal niet op Facebook zitten lijkt mij. Ik vroeg daarna nog of ze nu wel zeker weet dat niemand van haar vrienden de app nog heeft, daar kreeg ik geen antwoord op, natuurlijk niet, want dat weet ze niet. Ik was ook nog eent tijdje vriendjes met haar terwijl ik de app al wel had.
Ik heb nog veel meer apps die waarschijnlijk nog veel onbetrouwbaarder zijn en eigenlijk ben ik ook helemaal geen voorstander van die app, maar ja, manlief heeft hem en die vindt dat ik dan ook maar moet, andere vriendinnen roepen dat ik toch ook moet, dus ja dan zwik ik ook maar, het kan geen kwaad denk ik dan en over een tijdje gooi ik hem er gewoon weer af.... dat deed ik al een keer omdat bovenstaande vriendin toen vroeg of ik haar wilde ontvrienden, dat ging me te ver en ik koos toen voor de vriendin, maar ja........... het is toch om ziek van te worden, al dat gedoe.
Het was wel een beetje rare dag eigenlijk. Vanmorgen nog wel een rondje en daarna ging Joop op stap en ik kleurde wat en kreeg visite en pleegde een telefoontje en toen ik eindelijk klaar was om te fietsen of te wandelen kreeg ik weer visite, die dacht dat wij een postkantoor waren, daar dronk ik toen een kopje thee mee en ondertussen fietste Joop een rondje en ging ik daarna toch nog maar even op de fiets naar Brouwershaven, de banaantjes waren weer op en spekjes voor door de zuurkool.
Er kwam geen regen aan dachten we, dus sprongen we op de fiets. Joop vor een fietsrondje en ik naar de Dijkhuisjes. Ik was er nog maar net toen het begon te plensen, dus wachtte ik even tot het droog was om een rondje met het hondje te gaan doen. Joop had achteraf geen druppel gehad. Plaatselijk noemen ze dat.
Daarna volop zon, het was heerlijk zo op de zondagmorgen.
Vanmiddag nog een rondje en tussendoor kleurde ik.
Om de een of andere reden gaat het niet fijn, dus ik wacht maar weer op betere dagen.
Na een fijn ochtendrondje, overwegend in de zon, was het tijd om de oliebollen op te halen in het Dorpshuis. De jaarlijkse actie van de muziekvereniging om de kas wat te spekken.
Daarna gingen we de tuin maar eens in, ik om te vegen vooral en Joop om de meegebrachte bijenspullen op te ruimen. De bijen mogen hun zelf vergaarde honing houden om zo de winter door te komen, hij hoeft dus geen suikerwater te voeren. We hoeven niet te persen en potjes te vullen, iedereen blij!
De boel netjes aangeveegd, alles even van zijn plek gehad en opnieuw geordend. Een beetje groepjes gemaakt en gladde schauwplekken ook even geschuurd met een sopje met azijn. Het wordt weer leger en leger, maar de blaren vallen voorlopig nog wel even, de boom is nog niet half leeg, al staat de wind nu wel de goede kant op.
Mir kwam ook nog even op de thee, we zoenen maar even niet meer en zitten gewoon aan de eettafel net als altijd.
Zo langzamerhand glijden we de donkerte in. 's Morgens vooral wil ik toch wel even weten hoe laat het is voordat ik mijn bed uit stap. Acht uur vind ik een mooie tijd, maar zeker met donker weer lijkt het dan nog lang niet zo laat.
Silvia zou eigenlijk dit weekend komen, maar ja nu maar even niet.
Soms denk ik weleens, straks gaan we onverwachts dood en zien we elkaar nooit meer, ook met broers en zussen, het kan toch zomaar gebeuren dat we elkaar al voor de laatste keer gezien hebben.... zulke gedachten heb ik soms.
Mijn binnenkant is vaak veel somberder dan mijn buitenkant lijkt. Hebben jullie dat ook?
Tijd voor kaarsen. Jaren niet veel kaarsen gebrand, wel met krst soms, maar nu voel ik de behoefte af en toe wat aan te steken. Ik had al een bord gepakt wat Joop ooit eens kreeg in verwegistan, maar dat liep rond, dan staan ze niet mooi recht. De asbakken had ik al op de vensterbank gezet vorige week, maar ineens wist ik waarom!
De tuin vanmorgen, het wordt tijd dat ik weer eens even veeg. Ik vind het zo jammer dat ik de middelste trompetbloemklimmer al heb gekortwiekt, want die wordt prachtig geel in de herfst, dat was ik even vergeten, zo zonde. Kleurrijk is het wel hoor alles bij elkaar, leuk om naar buiten te kijken, ook als het regent.
Dat deed het vanmorgen gelukkig niet en er was geen wind, dus Paule kon wel alleen op stap met bazinnetje. We waren gisteravond gezellig even op visite bij haar voor een wijntje en een boot met tappa's als dank voor het invallen voor haar vertrouwde uitlaters die met vakantie waren. Je kunt wel blijven volhouden dat het niet nodig is, maar ja, het was gezellig en lekker, dus ja.
Komende dagen weer eens wat tijd om te vegen en de tuin op te ruimen en alles een beetje bij elkaar te zetten. De rotan stoeltjes blijven gewoon buiten, ze beginnen al aardig te verkleuren, dat vind ik fijn. Hierin verschil ik best met Joop, hij zou ze het liefst blinkend geel houden, van mij mogen ze vergrijzen. Hoe ouder hoe mooier dat is toch met zoveel dingen zo.
Vandaag de verjaardag van Wim, hij werd net als Kees afgelopen maandag 78 jaar, op deze leeftijd mag je dat best vermelden. We hebben gezellig even gebeld vanmiddag.
Ook gelijk maar eens even contact gezocht met mijn 79 jarige zus, Corona gooit heel wat roet in het eten wat betreft het eens even gezellig bij elkaar langs gaan, dat is erg jammer en het ziet er niet naar uit dat daar snel een eind aan komt.
Wat een weer weer en het begon er al mee dat ik nat werd vanmorgen, terwijl het nog droog was toen ik wegfietste. Goed voor de teint zullen we maar denken.
Elke dag wel wat regen, veel gekleurd met het resultaat hierboven. Zomaar wat, lekker simpel, een wezentje dat zichzelf lijkt te omhelzen, dat is wat ik erin zie.
Deze gaf ik mezelf cadeau, ik had nog geen rode en daar kan een mens toch niet zonder. Een heruitgave uit de collectie van 1983 maar dan helemaal uit gerecycled materiaal, ik ben er weer erg blij mee. Kan ik mijn rode truien eindelijk ook weer eens aan :)
Jarenlang heb ik me afgevraagd waar die hoefijzers ook alweer hingen, ik wist dat het hier ergens in de buurt moest zijn en vooral in het begin toen we hier pas woonden keek ik er soms naar uit als ik in de buurt wandelde.
En nu weet ik het ineens omdat ik het origineel van de foto tegenkwam en het rondje dat ik toen deed, zo'n tien jaar geleden. Nu kom ik er dagelijks langs maar de hoefijzers hangen er niet meer.
Ik blijf het apart vinden, foto's van toen hier in de buurt, omdat ik hier toen helemaal niet woonde.
Er zijn twee wandelhulpen van Paule met vakantie dus ik spring maar een beetje in als het niet al teveel regent, zodoende fiets ik ook een lekker stukje merkte ik vandaag. Twee keer naar de Dijkhuisjes heen en weer is toch 4x1,5km=6km en twee wandelrondjes van 3km komt ook op 6km. Dan heb ik toch 12 km in de benen, gisteren ook en ik denk morgen weer. Ze zijn blij met me daar en dat is fijn! Het is een lief mens met een lief hondje.
En dit kleine zwarte paardje loopt er nu ook nog steeds, alleen... (de foto is ook van tien jaar geleden). Alle Dijkhuisjes bewoners hebben een beetje medelijden met hem en brengen af en toe wat lekkers en maken een praatje. En die bomen op de achtergrond zijn ook weg. En die paardekar rechts staat er nog steeds, want deze foto maakte ik pas.
Ik vind het leuk om te zien hoe het verleden en het heden zo weer samen komen, voor mijn gevoel tenminste hè, het zal verder iedereen een rotzorg zijn of nu een foto van vandaag of tien jaar geleden plaats, maar zo werkt dat bij mij niet.
Verder kleurde ik en Joop fietste en puzzelde en 's avonds heeft weer even twee avonden wat te bespreken in Kruiningen, dat is bijna naast de deur .
Oh jaa, ik deed ook nog boodschappen want het brood was op en nu ben ik totaal geen grote broodwolf maar af en toe een boterhammetje vind ik lekker. Voor de zekerheid zat er een mondkapje in mijn tasje, het was totaal niet druk, personeel had niets op, de helft van de winkelende mensen ook niet, dus ik deed het ook niet, wel bij iedereen uit de buurt gebleven maar de PLUS is groot genoeg en vast ook goed geventileerd. Weer wat extra dingen ingeslagen, potjes en koffie en pannenkoekenmeel en houdbare melk, mijn voorraad is nog nooit zo groot geweest.
Het was droog vanmorgen, dus ik kon weer eens met Paule op stap. Bazinnetje was blij dat ik kwam. Ze was al geweest met hem, maar ik merkte wel dat het haat zwaar viel, veel wind en dan slecht ter been met een hondje, dat is onhandig. Hij had ook nog niet gepoept, dat houden we ook in de gaten natuurlijk.
Dus we deden een rondje en kwamen twee dames tegen die ik wel vaker tegenkom. Even een praatje natuurlijk en welk rondje ik dan deed. 'Oh, heb je de doodskopvlinder gezien?' vroeg de ene, nee dat had ik niet en ze legde uit waar hij gisteren zat.
We maakten het rondje af en ik besloot er even langs te fietsen en jawel, daar zat hij! Paar foto's gemaakt en weer naar huis.
Vanmiddag moest ik naar de dokter voor het aanstippen van mijn 'puuste' en ik besloot er nog eens langs te rijden. Hij zat er nog steeds en het waaide inmiddels best hard.
Op de terugweg nog een keer, steeds een paar foto's makend, maar hij zat heel onhandig aan de noordkant van een boom zodat ik de sloot in moest om hem goed in beeld te krijgen.
En ja hoor, ik kwam bij de dokter en daar stond het: 'bij binnenkomst mondkapje opzetten', die lagen in de auto had Joop al een paar keer gezegd, maar ik mopperde wat en er kwam een man samen met mij aan, 'eentje van mij hebben?' vroeg hij. Hij had een heel pakje in de auto. Fijn. Ik was geholpen, later bleek dat er binnen ook nog klaar stonden, daar heb ik er toen ook nog maar eentje van gepakt.
Nu ja, mijn puist is aangestipt, ik ben voorlopig weer uitgedokterd hoop ik.
De geboortedag van Miriam vandaag. Ik durf al bijna niet meer te zeggen hoe jong ze wordt, want dat zegt natuurlijk ook iets over mij. Ze kwam gezellig even op de thee en verder deed ze er zelf ook niets aan, dat krijg je op een bepaalde leeftijd...
Twee rondjes tussen buien door. best lekker!
Verder niet veel gedaan, wat gekleurd enzo, ik kan me best vermaken als ik niets te doen heb. De foto's maakte ik vanmiddag, op een paar druppels na bleef het droog.
Ook nog eens lekker makkelijk pizza gegeten, dus gauw klaar met koken. Het was een goeie maandag.
Lekker op stap vanmorgen. Het regende nog toen ik van huis ging en net onderweg kwam ik Frans met zijn hondje tegen, een paar honderd meter verder zou het droog worden.
Ik had me weer lekker ingepakt, regenbroek en regenjas aan, daaronder alleen een dunne joggingbroek en een t-shirt met dunne trui. Precies goed want het waaide behoorlijk
Na een tijdje werd het steeds lichter, ik maakte behoorlijk wat foto's onderweg.
Op Noordgouwe was de kerkdienst bezig, niemand op straat, ik was na Frans nog niemand tegen gekomen. Oh jawel schiet me nu te binnen, er liepen wat mensen naar het kuuroord de Schouw die kwam ik eigenlijk niet tegen.
Na Noordgouwe weer de polder in, daar waren een paar schapen in de wei en even later zou ik een fietser tegenkomen.
In de Oostweg, toen ik bijna thuis was begon het weer een beetje te spikkelen, het viel al met al reuze mee.
Acht klometer wandelen en zowat niemand tegenkomen (op een auto of vier na), het was heerlijk!
Joop had ondertussen gefietst, die deed tegen de avond nog een rondje. Ik vermaakte me met de gemaakte foto's en begon maar weer aan een tekening. Breien kan ik wel even vergeten, ik probeer het ook niet meer.
Mezelf na de thee vanmorgen lekker waterdicht ingepakt en naar buiten de polder in en zes kilometer in de miezer gelopen. Daarna smaakt koffie met brood zo heerlijk!
En omdat je dan al zo fris en aan de regen gewend bent is het ook fijn om buiten nog wat te rommelen. Alle planten hebben een heerlijke regendouche gehad, ik heb wat dingen verplant en gescheurd, het is de tijd ervoor.
Sjouwen met zware bloempotten gaat me nog prima af, zelfs van de trap af, al moesten dan wel eerst mijn sokken uit merkte ik...
Ook weer alles naar binnen en de geldboom na een zomer buiten ook weer naar binnen.
Daarna repareerde ik mijn lievelingsvestje. Ik draag het zo graag en ik heb nadien ook al andere vesten gebreid maar deze is gewoon het fijnst. Jammer dat het zulke slechte wol is, ik merkte het bij het breien al, de draad brak soms zomaar af. Er zitten al stukken op de mouwen maar nu begonnen de mouwen en de knoopsgaten te rafelen. Gelukkig heb ik nog wol en nu is het weer heel.
Nog even over gisteren, ik veroordeel niemand die een mondkapje wil dragen wel of niet aangepast aan de kleding, het is ieders goed recht, net zo goed als het mijn goed recht is om het niet te doen.
En dan wil ik ook deze nog maar even delen, het is precies zoals het in mijn beleving is en ik gisteren ook een klein beetje duidelijk probeerde te maken.
Vanmorgen eerst weer maar een rondje frisse lucht gehapt, de volgende regenbuien kwamen er alweer aan zo te zien. Dat viel achteraf gelukkig erg mee. Wel de hele dag met de was lopen sjouwen, dan weer buiten het afdak dan weer eronder, droge en bijne droge dingen naar binnen, die konden dan nog even over het droogrek en ga zo maar door. Alles is nu binnen en kan morgen de kast weer in.
Vanmiddag een rondje met Paule, ik ging vroeg want de radar zei alweer dat er buien aan kwamen. Ook dat viel weer mee, op een paar spikkels na bleef het droog.
En nu ben ik versleten. Ik maak me druk, ben boos, over al dat gedoe met die rottige mondkapjes en het hele Corona virus. Wel fijn dat Trump het nu ook heeft trouwens.
Hoeveel mensen zullen het er wel niet van aan hun hart krijgen, doordat ze zich op lopen te winden, hoeveel depressievelingen zijn er dit jaar al bijgekomen? En hoeveel daarvan hebben al zelfmoord gepleegd of zijn inmiddels zwaar aan de drank of drugs doordat ze het niet meer zien zitten. Hoeveel mensen worden er agressief en doen anderen in hun omgeving iets aan, is dat al eens onderzocht? De impact van al die maatregelen is volgens mij echt heel erg.
Al die vrouwen die nu van die stomme dingen zitten te naaien ook, ze willen dan wel een mondkapje maar het moet wel bij hun kleren passen. Ik zag al breipatronen, mutsen met een aangebreid mondstuk, daar moet dan zeker een Tena Lady in. Het is te erg voor woorden.
Boodschappen deed ik vandaag bij de boer, vijf kilo aardappels en twee kilo uien. Daarna bij Zuidbos voor wat verse spullen. Ik moest even wachten want er was al een klant binnen, zodoende maakte ik eens een paar foto's.
Nu eerst maar eens een wijntje, dat staat al op het online boodschappenlijstje bij de Plus.
Nu alleen nog het brood, of we stappen over op crackers of pap, ook lekker.
Als Didi er nog geweest had had ik me ingepakt en was lekker naar buiten gegaan, nu niet. Nee natuurlijk niet, want het hoefde niet en dan ga je je ook niet helemaal inpakken om een rondje te gaan doen... toch....
IK haalde het bed maar af, anders moest dat morgen en verschoonde en waste de boel, dat hangt nu buiten onder het afdakje.
Daarna nog maar een was, hoe meer nattigheid hoe liever, deze zit nog in de wasmand want ik heb geen droger meer, maar morgen kan die dan gelijk aan de waslijn heb ik begrepen.
Ik breide een naald of twintig, dat had ik ook beter niet kunnen doen....
en ik klikte wat hier en daar op het internet met de rechtermuis... al met al veel teveel voor mijn arme arm, schouder en nek.
Na het eten klaarde het op en deed ik nog een rondje van 5,5km, heerlijk! Mooie luchten!
Als je ademhaalt komt er zuurstof in je lichaam. Hoe meer je doet, hoe meer energie je nodig hebt, hoe meer zuurstof je nodig hebt. In je lichaam ontstaat ook een gas dat aan de lucht wordt afgegeven. Koolstofdioxide. Het opnemen van zuurstof in de longen en in het bloed en het afgeven van koolstofdioxide uit het bloed noemen we gaswisseling. De organen daarvoor zijn de longen. Bij inademing gaat de lucht door je neusholte naar je keelholte. Van de keelholte gaat het door je luchtpijp naar je longen. In je longen wordt zuurstof opgenomen in het bloed en koolstofdioxide uit het bloed gehaald. Koolstofdioxide komt in de lucht en adem je weer uit.
3.2.1 Mond-, neus- en keelholte
Je kunt door je neus en mond inademen. Het is beter om door je neus te ademen. Want dan wordt de lucht gezuiverd door de neusharen en het slijmvlies. Ook legt de lucht een langere weg af doordat de lucht een beetje opgewarmd en vochtig wordt. Allerlei stofdeeltjes blijven aan het slijmvlies plakken. Dus de lucht wordt schoner. En je kunt stoffen ruiken. Via de neusholte stroomt de lucht naar de keelholte.
Ik weiger waar dan ook een mondkapje te gaan dragen, ik vind het smerig en voor mijn gevoel helpt het niets.
