De rust bij de Plus keert langzaamaan weer. Goed gevulde vakken en minder volk, heel fijn.
Vanmiddag deed ik een rondje door Zierikzee, daar was het nog wel best druk, een heel verschil met een paar jaar geleden toen alles overhoop lag met het renoveren van het havenplein. Een paar jaar achter elkaar steeds maar werkzaamheden, daarna Corona, maar nu lijkt de gezelligheid weergekeerd.
Even een rondje langs een paar winkels, schoenen gepast maar niet gekocht, lippenstiftje gekocht. Dat moet ik eens vaker doen denk ik dan elke keer, best lekker even slenteren.
De foto's die ik kon en wilde scannen uit het album van mijn zus zitten nu netjes in de map "boekjanny'. Het zijn er niet zo heel veel want foto's die vastgeplakt zitten kunnen niet in de scanner.
We gingen na de ramp nog even terug om foto's te maken bij 'ons huis' dat naar later bleek al voor de ramp verkocht was. Het enige huis ongeveer dat ongeschonden lijkt, netjes aangekleed alweer. Wij woonden in bij mensen op de Ring. (Doeleman)
Dat huis had mijn vader vlak voor de oorlog laten bouwen en Janny en ik zijn daar allebei geboren, ik vertel het nog maar eens voor de zoveelste keer. Maar zo leuk dat ik nu wat meer foto's van ons samen heb ook met onze ouders en Janny heeft ze nu ook digitaal.
Op de bovenste foto een vriendin van Janny erbij en opa?
Daarna gingen we zoals bekend naar Zonnemaire en wel op 1 september 1953. Onze ouders deden veel definitiefs op 1 sept. zou later blijken. Ze begonnen om op die datum te trouwen (1939) en later zouden verhuizingen altijd op die datum plaats vinden, of toch de meeste.
Dat deed ik dus vanmorgen en een groot deel van de middag want ze moesten na het scannen nog uitgeknipt en zo. Daarna nog een rondje, het is nog steeds te warm.
Op de foto van mijn pa met de vissen en deze na ben ik nog niet aan het scannen van foto's van Janny toegekomen.
Deze foto is van 1951, ik was vier en Janny tien staat erbij, dat moet dus op de lagere school op Dreischor geweest zijn en ik zat op de kleurschool die zat daaraan vast als ik het me goed herinner, ik weet daar weinig meer van. De ramp was nog ver weg.
Afgelopen week kreeg ik een boekje mee van Freek, hij had het ook weer van iemand te leen en als ik wilde kon ik er eens in kijken. Dat deed ik gisteravond en vanmorgen.
Wat me in dit boekje vooral opvalt is de zorg voor het vee, paarden, koeien, varkens, nu ja alles wat de mensen aan beesten hadden en die ze achter moesten laten toen ze vluchtten en dan later weer terug gingen om het te redden, dat soms inmiddels ook al verdronken was. Vee dat niet weg wilde, angstig was, wat ze voor hun ogen zagen verdrinken, wat een verschrikking als je zo machteloos bent.
Flip de Jonge, een boer uit Scharendijke had een hondje, een Appenzeller, en over het hondje wordt bijna 67 jaar later nog gesproken. Kort geleden stond er zelfs een stukje over hem in de krant, want Bläsz krijgt hoogstwaaschijnlijk een standbeeld vanwege het volgende:
Maar uit het boekje blijkt ook dat er ondanks alle ellende ook veel plezier was in deze ongewone situatie, mensen deden samen wat ze konden en hadden dan ook veel lol samen.
Vanmiddag een rondje in de wind en gelukkig waren er af en toe wolken, het was best nog warm. Er bloeit niet veel meer, wat distels die nu ook mooie pluizen krijgen.
Een heel andere polder ineens vanmorgen, lekker fris maar wel gewoon t-shirtjes weer.
Niet alle vlas was al opgerold, ze waren al snel nadat ik voorbij was gekomen gestopt zo te zien.
Vanmiddag heb ik niet gelopen, we waren even in Numansdorp op de verjaardag van Ivo. Gisteren kreeg hij de sleutel van zijn nieuwe huis, dus daar gingen we ook nog even kijken. Trots op zijn nieuwe spulletje, maar nog veel werk te doen voordat hij kan verhuizen natuurlijk.
Het gesprek kwam weer eens op mijn vader en hoe oud hij geworden was, het wordt bijna een soap want we weten het nooit en dan gaan we zoeken. Gelukkig had ik het laatst nog op Facebook gezet met zijn verjaardag, hij werd 86. Volgende keer zijn we het weer vergeten, of zou het nu eindelijk eens blijven hangen.
'Pa heeft twee grote vissen gevangen', staat er als tekst bij de foto in het album van Janny. Ze haalde het eens tevoorschijn en kijk daar was de foto die ik zocht, ik wist dat hij er moest zijn. Het was zeebaars en zulke grote had hij nog nooit gevangen.
Ik mocht het album meenemen om wat foto's te scannen, leuk! Dus daar komt nog wel wat meer van binnenkort, of als het zo eens te pas komt.
Zoals altijd als ik 's avonds iets van plan ben en dat ook hier vertel, komt daar meestal niets van terecht, zo ook mijn oostelijke wandeling. Het was vanmorgen al veel te warm om te lopen en omdat ik nog wat boodschappen had pakte ik de fiets, dat ging nog net, al droop bij thuiskomst wel het zweet uit mijn haar.
Vanmiddag wel een beetje gekleurd, maar ook dat plakte, bah!
Halverwege de middag stak er een verfrissend windje op en vanavond deed ik nog een rondje. De boer was het vlas aan het oprollen, dat gaat best snel en het rook heerlijk naar vlas want een stukje verderop waren ze ook bezig.
En zo zag de lucht eruit, een heerlijk verfrissend rondje.
Lekker vroeg op stap weer, al is half negen eigenlijk al te laat zeker als je iets verder wilt. Weer een boel foto's gemaakt van ons prachtige eiland, ik krijg er nooit genoeg van.
Een rondje Noordgouwe. Maandag ging ik naar het noorden, gisteren naar het westen en vandaag naat het zuiden. Morgen eens kijken of ik in de vroegte Dreischor aan kan doen en dan ben ik wel een beetje klaar met die vroege lange ochtendrondjes, ze missen me vast op het 'gewone' rondje, de hondjes dan toch.
Dit is meneer Johannes Vijverberg. Ik heb dat even opgezocht want zulke dingen kan ik dus absoluut niet onthouden.
Hij was onderwijzer en heeft veel boeken en plaatjesalbums op zijn naam staan. Vooral over vogels, die hij met zelf gebouwde camera's fotografeerde.
Meneer Vijverberg heeft ook al een rode zakdoek om zijn nek, dat is mode tegenwoordig, ze hangen ook in vlaggenmasten, aan autspiegeltjes, overal kom je ze tegen. De omgekeerde Nederlandse vlag is echt uit hoor, dat is zooo juli...
Vanmorgen las ik een colum waar ik me wel in kan vinden. Ik ben niet zo van de politiek en ik volg het al helemaal niet, het gaat bij mij meer om het gevoel en zij beschrijft dat prima.
Na twee heerlijke weken in Frankrijk waarin de enige kranten die we zagen waren gedrukt op vellen waarin de baguettes waren gehuld, reden we opgetogen ons eigen land weer binnen. Een van de eerste dingen die we zagen was een confederatievlag, hangend aan een viaduct.
We waren ze bijna vergeten, de asociale boeren die ons land al maanden terroriseren. De hooibalen en asbesthopen die op snelwegen werden gedumpt, de bedreigingen van mensen die dat moesten opruimen, de intimidaties bij een minister thuis, de honderd oude knotwilgen die uit boosheid werden gekapt, de gierwagen met mest die werd leeggekiept in een natuurgebied. En eerder de deur van een provinciehuis die werd kapot gebeukt, het politiepaard dat met een trekker omver werd gereden. Zo idioot als ze het zelfs in het land van Gele Hesjes en eeuwige stakingen nog nooit hebben meegemaakt.
En dan sla je een krant open en dan lees je dat onze bestuurders, die al die tijd toch al niet verder kwamen dan ‘oei’ en ‘foei’, een voor een terugkrabbelen uit het stikstofbesluit. Ofwel: zwichten voor terreur.
Want dat is het, terreur. Niks boerenprotesten, gewoon zuiver terreur. Boeren die zich laten opjutten door extreemrechtse randdebielen en intussen doen alsof de rest van het land niks te vreten heeft als zij hun ordinaire veestapel moeten inkrimpen. Terwijl iedereen intussen weet dat verreweg het meeste voedsel naar het buitenland gaat, zodat de zwaar gesubsidieerde boeren nog meer geld verdienen.
Het moet anders, zoveel is inmiddels wel duidelijk, en het kan ook prima anders. Dat laten biologische boeren al jaren zien. Die staan ook niet met vlaggen op viaducten, die werken gewoon. Hun dieren staan niet klem in kooien, zij lopen gewoon vrij rond. Er zijn er zelfs die hun kalfjes bij de moeder laten drinken. Kan dus best.
Het romantische beeld van een boer met een stukje land en een stal met een paar koeien is inmiddels achterhaald. Boeren zijn ondernemers. En ondernemen betekent dealen met wetten en regels die veranderen, en je daar aan houden. Dat geldt trouwens óók voor bestuurders die ze bedenken.
Vanmorgen deed ik een rondje richting Brouwershaven voordat het te warm werd, ik ben er net als Jan helemaal klaar mee en van tekenen komt ook al niets, ik heb geen rust.
Na dat rondje is er dan koffie en ontbijt en nieuws en nog meer koffie en andere dingen die even moeten en tussendoor loopt de temperatuur alweer op. Al moet ik zeggen dat het vandaag wel meeviel er was af en toe bewolking en dat scheelt echt een jas...
Daarna moesten er alweer boodschappen gedaan worden, het schip met geld was binnen, dus dan kunnen de voorraden weer aangevuld, voordat alles weer duurder wordt, niets is meer zeker.
Ik verwisselde de expostie-vlag weer voor de 'gewone' huisvlag en haalde het papier van de deur, de kans is verkeken, volgend jaar misschien weer, maar ik denk haast van niet.
Een paar bekenden keken even, natuurlijk staan ze ook overal op het www., want ik vind het erg leuk om ze te laten zien. De meeste vind ik zelf erg leuk, ik ben er trots op en in het echt zijn ze nu eenmaal echt mooier.
Komende winter misschien wat nieuwe lijsten aanschaffen, zo jammer dat die centenman maar één keer per maand voorbij komt en dan nu met onzekere tijden voor de deur, niemand weet toch waar we aan toe zijn...
Maar eerst een lange ochtendwandeling want in de middag een wandeling in de zon leek me nog te warm.
Vanmiddag rommelde ik lekker rond het huis. Rondom geveegd en vooral 'onkruid' uit de stoep gestrokken. Ik merkte dat het makkelijk ging, nog zwakke plantjes die na de regen van vorige week weer probeerden op te krabbelen denk ik.
De boel is weer netjes dus nu kan ik weer rustig gaan kleuren, ik moet daarbij niet het gevoel hebben dat er nog van alles moet gebeuren.
Nog even over gisteren en dan hou ik er echt over op. Het lijkt misschien allemaal erg dramatisch maar dat is het zeker niet hoor, we hebben vooral ook veel lol samen en zo onze eigen grapjes zoals iedereen dat wel heeft
Humor is een groot goed, het ontspant en maakt alles wat lichter.
Vandaag weer lekker gewandeld, er was wind en dat is heerlijk na al die hitte. Ook al wordt het komende week weer heet, zoals ze beloven, dan nog zullen de ochtenden en de avonden alweer wat frisser zijn.
Zat ik andere jaren om deze tijd alweer aan een breiwerkje te denken.... dat heb ik nu totaal niet. Dat komt denk ik omdat het gekleur me toch wel veel in beslag neemt, mijn schouders daar totaal geen problemen mee hebben en ik het heerlijk vind om boven op mijn kamertje te zitten. Breien moet dan weer op de bank en ik heb nog truien zat. Verder zijn ze natuurlijk ook gewoon te koop, al wacht ik daar nog maar even mee, voorlopig loop ik nog in mijn hemd.
Vooral gekleurd vandaag want hij moest af vond ik, dat heb je soms en er moest best nog veel, maar het is gelukt.
Gisteravond had ik een verhaaltje op Facebook gezet over de MD van Joop, dat adviseren ze dan van die Macula vereniging om je problemen openbaar te maken, dat is bij hem vooral die vlek waardoor hij soms gezichten niet ziet, ook dat van mij niet en omdat alles ook nog vervormd worden mensen onherkenbaar.
Nu was het herkennen van mensen toch al nooit zijn sterkste punt, maar meestal kwam dat na een paar woorden van mij wel weer boven. Onder het fietsen ben ik er niet bij, hij deed dan vaak nog moeite toch nog te ontdekken of het een bekende was die hij tegenkwam, maar dat heeft hij opgegeven, dat kost teveel moeite. Op een terras is dat ook vaak lastig, als ik dan een naam zeg weet hij het nog niet, dan moet ik het ook nog eens uit gaan leggen en niet te zacht praten want anders moet ik het nog een keer herhalen ook zodat iedereen mee kan genieten. Samen ergens zitten is gewoon niet leuk meer, omdat hij èn niet goed ziet en slecht hoort.
Nu ja samen een ijsje gaan eten gaat nog wèl en samen thuis hebben we het ook (meestal) best gezellig.
Vanmiddag ben ik weer even naar Brouwershaven geifietst om een harinkje te happen.
Joop was met het NAH (ja dat ook nog) naar het Bevrijdingsmuseum in Nieuwdorp, er was eerst een vergadering.
Even genoeg over gebreken, ze gaan toch niet meer over.... en erover zeuren helpt ook al niet.
Eindelijk kan er 's middags weer eens een rondje gedaan worden, er valt niet zoveel te zien, maar ik kwam wel deze mini-appeltjes tegen. Ik wist dat ik afgelopen voorjaar foto's van de bloesem genomen had, dus dit is het geworden in de brandende zon en bijna met zonder water. Mooi!
Er zat ook weer wat leven in de lucht, buien maar ook blauw, het spikkele wat toen ik van huis ging, onderweg was het heerlijk en de laatste tweehonderd meter werd ik kletsnat. Lekker!
Ik kan zo hier en daar niet reageren, jammer maar ik wacht nu wel tot het weer werkt hoor. Als er niets staat ging het niet. Sjoerd, John, Jeanne en Jan.
Sinds mei heb ik al jeuk op mijn rug. In juni keek Janny er eens naar, die zag niets bijzonders, aan Joop hoef ik het niet te vragen want die ziet niet zoveel meer, dus ik ging vanmorgen eens naar de dokter. Vreselijk vind ik dat altijd want ik kan dan niet zeggen dat ik verschrikkelijke jeuk heb, dat ik constant loop te krabben en de vellen erbij hangen want zo is het niet. Wel elke dag regelmatig behoorlijk jeuk maar er valt mee te leven.
In de tijd dat het begon begon ik ook met de vitamine D tabletten schoot me gisteravond te binnen en ik googelde eens en wat staat er bij 'teveel vit.D' juist, jeuk. Dat moest het zijn. Afspraak voor vandaag stond al.
Volgens de dokter bestond dat niet, dat kan, er stond ook bij in zeer uitzonderlijke gevallen, nou dat kan ik dan toch zijn dacht ik nog. Ik slikte ook nog het verkeerde pilletje waarvan ik dacht dat het tegen de jeuk was, maar blijkbaar alleen bij allergie.
Daar zat ik dan weer met mijn goeie gedrag, dokter keek naar mijn rug en zag wat uitslag, droog, en ik krijg vaseline om te smeren en de prednison zalf die ik al had helpt ook maar die mocht ze niet geven blijkbaar, dat mag je niet teveel gebruiken. Eerst de halve tube die ik nog heb maar opmaken.
Ze stuurde me ook door naar de bloedprikpost, om te kijken of ik ergens allergisch voor ben, maar dat duurt een paar dagen.
Joop belde met de dokter. Hij kan nog steeds niet liggen van de pijn 's nachts sinds hij gevallen is en er toch waarschijnlijk ribben zijn gekneusd of gebroken. Overdag weinig tot geen last, fietsen, lopen en zitten geen probleem, alleen bij hoesten en liggen dus. Zes tot acht weken zei de dokter, dat wist hij al natuurlijk, maar ja...
Vanmiddag ging hij ook nog even naar de opticien of die misschien nog iets kon doen om beter te zien op de een of andere manier, maar hij zal er aan moeten wennen, al valt dat niet mee natuurlijk. Het laatste klusje is gedaan en ik hoop zo dat alles in één keer goed zit, maar dat weten we pas over een paar weken.
Het is een heel verhaal, maar dat moest even.
Verder worden de aardappels gerooid, is een zak hondenvoer gewoon in één keer acht euro duurder en fietsten we samen om een ijsje in Brouw vanmiddag.
De foto maakte ik vijftien jaar geleden om vanavond te plaatsen.
Inmiddels heeft het heerlijk geregend, 35mm wist vanmiddag iemend me te vertellen en er is alweer iets meer.
De polder is lekker opgefrist en gelukkig gaat het niet gepaard met hevige hagel- en slagregens maar zijn het gewoon ouderwetse buiten.
Veel bomen worden al geel, het wordt een vroege herfst en hopelijk blijven de blaren nog een tijdje hangen, geel zijn ze ook mooi, dus om storm zitten we voorlopig niet verlegen.
Enkel een middagrondje en verder wat gekleurd.
Eindelijk weer eens tijd voor kroten en speklapjes.
Eindelijk vandaag weer een fijn rondje van 8km kunnen wandelen. Het zweet droop wel uit mijn haar maar verder was het best lekker, er was wat wind en meestal geen zon.
Erg fotogeniek lag de polder er niet bij, een dorre droge boel, slappe 'peeblaren'en bruine aardappelplanten, van foto's maken kwam dus niets, want zonder zon lijkt alles nog een graadje erger. Wel een vrolijk bloempje.
En druk pratende boerenknechten die aan het schoffelen waren, ik kon ze niet verstaan, maar dat is al lang zo. Daar hebben we Polen voor tegenwoordig, maar waar zijn toch al die mensen gebleven die voor Corona al het andere werk deden?
Na al het gepriegel, want dat is het best, wilde ik ook weer eens lekker erop los krassen gewoon even hatseflats en huppekee en klaar! Best ook nog het bekijken waard vind ik, zo'n leuk kleurrijk huis.
Minder kleurrijk is het huis van de buren en er moet nog veel aan gebeuren, maar je woont dan wel tegenover ons aan de andere kant van de oprit, wie wil dat nu niet. Het is te koop sinds vandaag.
Vandaag is Yara jarig. Ze kreeg o.a. een fiets om lekker te fietsen met haar baby, nu nog veilig binnensbuiks bij haar, maar straks lekker in de buitenlucht. Ik kreeg een foto van het complete plaatje maar liever niet hier, het zij zo en natuurlijk heb ik nog wel een andere foto van Yara op de fiets. Lekker puh!
of van een lekker krassende Yara net als oma vandaag! Ze heeft het van geen vreemde.
Donderdagmiddag aan begonnen en nu net klaar. Tweeeneenhalve dag dus, want ik doe niet veel anders op het ogenblik.
Vanmorgen nog wel een rondje gedaan maar vanavond pas ik even. Ik ga zo lekker buiten zitten met een zak chips, die ligt al sinds mijn verjaardag naar me te lachen elke keer als ik dat kastdeurtje open doe en nu ga ik hem opeten, of toch een flink deel ervan.
Na alweer een heerlijke kleurdag vanavond nog een fijne wandeling door de polder. Ik vind het prima zo en vermaak me best al valt er dan natuurlijk weinig te vertellen.
Eigenlijk zouden we morgen naar Nijkerk gaan om eens bij Yara haar nieuwe woning te kijken en haar buikje te bewonderen, maar daar zien we toch maar van af. Een lange autorit heen en ook weer terug en tussendoor gewoon alles heet en opgefokte automobilisten, we hebben het uitgesteld naar een latere datum want er moet tussendoor ook nog gewerkt worden natuurlijk.
En deze zag ik vanavond achter de dijk verdwijnen toen ik weer bijna thuis was van mijn wandeling.
En nu nog even buiten zitten bij de opkomende maan.
Eigenlijk wilde ik op de fiets even naar Zierikzee vanmorgen, maar ik vond de ochtendwandeling al warm zat.
In Zierikzee reed er een rondrijwagen met twee paarden, best heet ook voor die beesten, maar misschien deed ze maar af en toe een ritje en stonden ze tussendoor lekker in de schaduw, niet te snel oordelen.
Ook ging ik weer even langs bij de Vitamineschuur.Daar hebben ze natuurlijk vitaminen, maar ook heerlijke kaas en daar ging ik voor. Pas ontdekt omdat iemand me erop wees, ik reed daar altijd maar voorbij.
Verder weer voor de open ramen zitten kleuren. Rond etenstijd moeten ze dicht dan komt ook daar de zon. En nu staat alles weer fijn open.
De tekening is de moeite van het in het groot bekijken waard vind ik...
Na het ochtendrondje en de koffie gelijk maar om vis op Brouw, want zo rond een uur of elf begint het haring schoonmaken en kibbeling bakken voor de toeristen al en sta je zo een half uur in de rij. Nu was ik nog mooi op tijd.
Onderweg kwam ik langs de akkerranden, ik had het er laatst ook al over geloof ik, dat je daar bloemen mag knippen als je een plukbon hebt. Ik wist dat niet en nu is het mooie er wel vanaf. Als je geen plukbon hebt mag je trouwens ook knippen en dan nadien doneren.
Daarna naar mijn kleurkamertje, daar is het de hele dag heerlijk toeven. Joop fietste al vroeg en lost onderweg de kookplaat problemen op, het is niet zoals hij dacht dat het was, dus moet het anders, maar dat komt goed. De kookplaat is inmiddels gearriveerd.
Niets is onmogelijk alleen het onmogelijke duurt iets langer.
Olivia is niet meer, maar wat hebben we een leuke herinneringen aan haar.
Natuurlijk deed ze veel meer dan alleen Grease, maar voor mij is het toch het eerst die film waar ik aan terugdenk. Wij hadden een videoband met die film, ik denk dat die wel een paar honderd keer bekeken is, of tenminste toch honderd!
Meiden van ongeveer tien met rode wangen op de bank en moeders erbij ook ik vond het een geweldig leuke film.
Dus nog even een fragmentje hoor, RIP Olivia en bedankt!
Het viel gelijk op toen ik vanmorgen op de dijk kwam, zoveel vliegtuigstrepen! Dat heeft alles met condens te maken, dat weet ik wel, maar zoveel vond ik toch wel bijzonder en ik greep naar mijn fototoestel dat niet op zijn vertrouwde plekje zat.
Het overkomt me eigenlijk nooit, mijn tasje is niet compleet zonder en dat was nu zo. Nog maar net onderweg en ik belde Joop of hij een stukje en ik een stukje, dat scheelde weer...... en dat deed hij gelukkig want je weet natuurlijk nooit wat je tegenkomt.
En alweer een tekening klaar. Dat lijkt snel maar dat is het niet want die van gisteren plaatste ik laat.
Als ze klaar zijn moet ik er eerst altijd even aan wennen en dat duurde bij die vorige best lang, maar nu vind ik hem zeker de moeite waard en moet ik weer aan deze wennen, al vind ik deze op de een of andere manier beter, of makkelijker eigenlijk, ook voor anderen.
Er leek zo rond een uur of vier wat flarden bewolking deze kant op te waaien en ik besloot een rondje te gaan doen, er was wind dat scheelt een hoop. Richting haven van Bommenede ging ik, ik ben er niet eens gekomen.
De eerste foto laat ook goed de droogte zien. Ik weet niet of dat op deze foto's het geval is maar door de droogte worden ook oude kreken weer zichtbaar vanuit de lucht, maar het kan ook de drainage zijn die je ziet.
Op de kale stukken bevat de grond meer zand waardoor het sneller droog is.
Romeinen.nl, ook wel een leuke site. Als je eenmaal gaat zoeken kom je vanalles tegen.
Genoeg linken voor een warme maandag in de schaduw als je verder niets te doen hebt.
De tekening is alweer een paar dagen klaar. Vandaag heel de dag aan een nieuwe gekleurd.
Joop scharrelde nog wat in de keuken, achter de kastjes, dat was ingewikkeld en ik zag nu ook hoe stoffig het daar was, gelijk maar even de boel gestofzuigd daar, dat geeft toch een goed gevoel. Dat was het eigenlijk wel, een beetje saai maar u doet het er maar mee voor deze zaterdag.
We waren vanmorgen weer even bij de oogarts voor Joop. Het is zoals het is, niets aan te doen, maar hij wordt niet blind.... (zeggen ze steeds). Zijn andere oog begint ook al wat afwijkingen te vertonen, maar zoals het nu is wordt hij gewoon nog goedgekeurd voor zijn rijbewijs. Over een half jaar terugkomen.
De lucht zag er behoorlijk dreigend uit, daar kon ik tijdens het wachten van genieten en op de terugweg was het ook mooi, ik had wel een paar keer meer willen stoppen maar Joop zat naast me en die is nu eenmaal meer van het opschieten.
We hadden het ook nog even over de nieuwe boosterprik die eraan zit te komen. Joop heeft al vier prikken gehad en kan niet wachten op de vijfde. Ik drie en ik denk dat ik deze ook oversla.
Hoe staat dat bij jullie en eventuele partners ervoor?
Zo langzamerhand begint de boel te verkleuren, het gaat allemaal zo snel, maar nog even en alles is weer geel en rood en bruin, prachtige herfsttinten overal.
Na een extra vroeg ochtendrondje eerst naar de groentewinkel, de supermarkt had ik gisteren al gehad. Afgerekend en wel liep ik naar buiten en zag Eveline met haar worteltjes in de weer, blijf eens even zo staan zei ik en pakte vlug mijn toestel, want zij is niet zo van het poseren, maar het lukte en de foto is leuk, dus daarom deze leuke krullebol ook nog maar hier!
Joop had er ook zin in vandaag en deed weer iets met kabels op weg naar waar elektrisch gekookt moet gaan worden. Gaatjes boren in een wand en waar je dan uitkomt kan voor verrassingen zorgen, maar de kabel is er zonder brokken door, weer een stukje opgeschoten.
Verder was het nog steeds erg heet, geen moeite gedaan iets anders te ondernemen als een beetje kleuren.
Nadat bleek dat de oude buitendouche was doorgeroest, hebben we een paar weken geleden toch maar weer een nieuwe aangeschaft. Een Gardena buitendouche kost namelijk bijna niets en is heerlijk om even af te koelen. Aansluiten op de tuinslang en douchen maar, een minuutje is genoeg, lekker fris en veel goedkoper dan zo'n groot zwembad waar een kapitaal aan kostbaar water in gaat.
Misschien hebben jullie al over PLUIS gehoord, het is al lang en breed in het nieuws geweest overal, maar nu reist het door Nederland.
Kianoosh Gerami verzamelde een boel van dat pluis, maakte er grote handen van en die stonden een jaar lang ter bezichtiging naast de Dikke Toren in Zierikzee.
En nu zijn de pluis handen op reis door Nederland zodat iedereen kan zien wat er gebeurt in de zee, veel mensen hebben geen idee.
Kijk hier voor alles over PLUIS en de ROUTE ze zijn nog wel even onderweg.
En mijn archief is natuurlijk ook best vervuild met Pluis, het is tenslotte best fotogeniek spul.
Er stond vandaag een heerlijk windje van zee en daarom liep ik vanmiddag een rondje bovenop Zeedijk. Sinds de aanleg van de Brouwersdam is het natuurlijk allang geen echte zeedijk meer, geen eb en vloed meer te bekennen, maar hoog is hij wel. Vroeger was het gewoon 'de Grevelingen' en nu dus 'het Grevelingenmeer'.
We gingen hier vaak vissen in de tijd dat we verkering hadden, die bosjes waren er allemaal nog niet, want er was eb en vloed en zout water, dan groeit er niet zoveel.
De platen zijn nu ook allemaal begroeid, daar groeide ook niets vroeger. Daar voeren we jaren later met onze boot naar toe. Gingen voor anker en vierden vakantie met de kinderen.
Als ik achter de dijk loop komt dat allemaal niet naar boven, dan kijk ik naar het land en de lucht, die vanmiddag trouwens ook weer best bijzonder was, van die vreemde flarden maar ook schattige wolkjes en stukken grijs en blauw, het was een mengelmoes.
Eenmaal weer thuis kwamen er pruimen voorbij ergens op het www, te koop in de Veerhoek. Ik had nog geen pruim gehad dit jaar dus ik stapte gelijk maar op de fiets!
